The mind behind Linux | Linus Torvalds | TED

Translator: Amin Alaee Reviewer: soheila Jafari

Chris Anderson: This is such a strange thing.

کریس اندرسون:‌ این یک چیز خیلی عجیب است.

Your software, Linux, is in millions of computers,

نرم افزار شما،‌ لینوکس، در میلینون‌ها کامپیوتر وجود دارد

it probably powers much of the Internet.

احتمالا بخش زیادی از اینترنت را قدرت می دهد

And I think that there are, like,

و من فکر می کنم در حدود

a billion and a half active Android devices out there.

یک میلیارد و نیم دستگاه اندرویدی فعال در دنیا وجود دارد.

Your software is in every single one of them.

نرم افزار شما در تک تک آنها وجود دارد.

It's kind of amazing.

این به نحوی حیرت انگیز است.

You must have some amazing software headquarters driving all this.

حتما شما چند دفتر نرم افزاری حیرت انگیز برای اداره همه این‌ها دارید

That's what I thought -- and I was shocked when I saw a picture of it.

این چیزی است که من فکر کردم -- و با دیدن یک تصویر آن بهت زده شدم

I mean, this is --

منظور من این است،

this is the Linux world headquarters.

این مقرِ اصلیِ لینوکس است.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Linus Torvalds: It really doesn't look like much.

لینوس توروالدز: خیلی این طور به نظر نمی‌رسد

And I have to say,

و من باید بگویم،

the most interesting part in this picture,

جالب ترین قسمت در این عکس است،

that people mostly react to,

که اکثر مردم به آن واکنش نشان می دهند.

is the walking desk.

این میز متحرک است.

It is the most interesting part in my office

این جالب ترین بخش از دفتر من است

and I'm not actually using it anymore.

و من در حقیقت دیگر از آن استفاده نمی‌کنم.

And I think the two things are related.

و من فکر می‌کنم دو چیز با هم مرتبط هستند.

The way I work is ...

نحوه ای که من کار می کنم ...

I want to not have external stimulation.

من نمی‌خواهم محرک خارجی داشته باشم.

You can kind of see, on the walls are this light green.

شما می توانید دیوارهای سبز روشن را ببینید.

I'm told that at mental institutions they use that on the walls.

که به من گفته شده، رنگی است که در دیوارهای مراکز روانی استفاده می شود

(Laughter)

(خنده حاضرین)

It's like a calming color,

مثل یک رنگ آرامش بخش است.

it's not something that really stimulates you.

و چیزی نیست که واقعا برای شما تحریک برانگیز باشد

What you can't see is the computer here, you only see the screen,

چیزی که شما در اینجا نمی بینید این کامپیوتر است، شما فقط نمایشگر را می بینید،

but the main thing I worry about in my computer is --

ولی مساله اصلی که در کامپیوتر خود نگران آن هستم

it doesn't have to be big and powerful, although I like that --

-- حتما نباید بزرگ و قدرتمند باشد، اگر چه آن را دوست دارم --

it really has to be completely silent.

واقعا باید کاملا بی صدا باشد.

I know people who work for Google

من افرادی را می شناسم که در گوگل کار می کنند

and they have their own small data center at home,

و آنها مرکز داده‌ی شخصیِ کوچکی در خانه دارند

and I don't do that.

و من این کار را انجام نمی دهم

My office is the most boring office you'll ever see.

دفتر من خسته کننده‌ترین دفتری است که شما خواهید دید.

And I sit there alone in the quiet.

و من در آنجا تنها در سکوت می نشینم.

If the cat comes up,

اگر گربه من بالا بیاید

it sits in my lap.

روی پای من می نشیند.

And I want to hear the cat purring,

و من می خواهم صدای خر خر کردن آن را بشنوم

not the sound of the fans in the computer.

ولی صدای پنکه‌های کامپیوتر را نشنوم

CA: So this is astonishing,

کریس اندرسون: خُب این عجیبه

because working this way,

چون کار کردن به این نحو

you're able to run this vast technology empire --

تو را قادر به اداره این فرمانروایی عظیم تکنولوژی کرده

it is an empire --

در حقیقت یک فرمانروایی است --

so that's an amazing testament to the power of open source.

و آن یک شاهدِ متحیر کننده برای قدرت دنیای متن باز است

Tell us how you got to understand open source

به ما بگویید چطور متن باز را درک کردید

and how it lead to the development of Linux.

و چگونه آن به توسعه لینوکس انجامید

LT: I mean, I still work alone.

لینوس توروالدز:‌ منظور من این است، من هنوز تنها کار می کنم.

Really -- I work alone in my house,

در حقیقت، من در خانه تنها کار می کنم،

often in my bathrobe.

اغلب حوله‌ی لباسی ام را پوشیده ام.

When a photographer shows up, I dress up,

وقتی یک عکاس سر می زند، لباس می پوشم

so I have clothes on.

برای همین لباس پوشیدم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

And that's how I've always worked.

و این نحوه ای است که من همیشه کار کرده ام

I mean, this was how I started Linux, too.

منظورم این است، لینوکس را هم همینطور شروع کردم

I did not start Linux as a collaborative project.

من لینوکس را به عنوان یک پروژه مشارکتی شروع نکردم.

I started it as one in a series of many projects

من آن را به عنوان یکی از چندین سری پروژه‌ها

I had done at the time for myself,

در آن زمان برای خودم شروع کردم،

partly because I needed the end result,

تا حدی به خاطر نتیجه نهایی که نیاز داشتم،

but even more because I just enjoyed programming.

ولی حتی بیشتر از آن، چون از برنامه نویسی لذت می بردم.

So it was about the end of the journey,

خُب این در حدود انتهای مسیر بود

which, 25 years later, we still have not reached.

ولی پس از ۲۵ سال، هنوز به آن نرسیده‌ایم.

But it was really about the fact that I was looking for a project on my own

ولی واقعا حقیقت این بود که من به دنبال پروژه ای برای خودم بودم

and there was no open source, really, on my radar at all.

و در حقیقت، در ذهنم اصلا متن باز اصلا وجود نداشت

And what happened is ...

و اتفاقی که افتاد این بود ...

the project grows and becomes something you want to show off to people.

پروژه توسعه می‌یابد و تبدیل به چیزی می شود که دوست دارید به مردم نمایش دهید

Really, this is more of a, "Wow, look at what I did!"

واقعا این چیزی مثل "ببین من چه کار کردم!" است.

And trust me -- it was not that great back then.

و باور کنید، در آن زمان در این حد عالی نبود.

I made it publicly available,

من آن را در اختیار عموم قرار دادم،

and it wasn't even open source at that point.

و حتی در آن زمان متن باز نیز نبود.

At that point it was source that was open, but there was no intention

اگر چه در آن زمان متن آن باز بود، ولی مقصودی

behind using the kind of open-source methodology that we think of today

که پشت متن بازی که ما امروز درک می کنیم

to improve it.

و برای بهبود آن استفاده می کنیم وجود نداشت.

It was more like,

بیشتر مثل این بود،

"Look, I've been working on this for half a year,

"ببین، من ۶ ماه است روی این کار کرده ام،

I'd love to have comments."

خوشحال میشم نظراتی دریافت کنم."

And other people approached me.

و افراد دیگر به سراغ من آمدند.

At the University of Helsinki,

در دانشگاه هلسینکی Helsinki

I had a friend who was one of the open source --

یک دوستی داشتم که یکی از اعضای متن باز

it was called mainly "free software" back then --

در آن زمان بیشتر "نرم افزار مجاتی" نام داشت --

and he actually introduced me to the notion that, hey,

بود و ایده ای را به من معرفی کرد که

you can use these open-source licenses that had been around.

تو می توانی از مجوزهای متن بازی که وجود داشتند استفاده کنی.

And I thought about it for a while.

و من مدتی درباره آن فکر کردم.

I was actually worried about the whole commercial interests coming in.

در حقیقت من نگران منافع تجاری آینده بودم.

I mean, that's one of the worries I think most people who start out have,

منظورم این است، این یکی از نگرانی‌های بیشتر افرادی است که تازه شروع به کار می کنند،

is that they worry about somebody taking advantage of their work, right?

که نگران سوء استفاده دیگران از کار آنها هستند،‌ درسته؟

And I decided, "What the hell?"

و من تصمیم گرفتم، "چرا که نه؟"

And --

و--

CA: And then at some point,

کریس اندرسون:‌ سپس در زمانی که

someone contributed some code that you thought,

فردی در نوشتن بخشی از «کُد»ها مشارکت کرد، و شما فکر کردید

"Wow, that really is interesting, I would not have thought of that.

"اوه،‌ این حقیقتا شگفت انگیزه و به ذهن من نمی‌رسید،"

This could actually improve this."

"این در حقیقت می تواند باعث پیشرفت شود."

LT: It didn't even start by people contributing code,

لینوس توروالدز: من حتی با مشارکت مردم از طریق کد شروع نکردم،

it was more that people started contributing ideas.

و به این صورت بود که مردم شروع به مشارکت در ایده‌ها کردند.

And just the fact that somebody else takes a look at your project --

و فقط این حقیقت که فرد دیگری به پروژه شما نگاه می کند--

and I'm sure it's true of other things, too,

و مطمئن هستم درباره چیزهای دیگر هم صحت دارد.

but it's definitely true in code --

ولی بدون شک درباره کد صحت دارد --

is that somebody else takes an interest in your code,

این است که فرد دیگری به کد شما علاقه نشان می دهد،

looks at it enough to actually give you feedback

به اندازه کافی به آن نگاه می کند که به شما بازخورد برگرداند

and give you ideas.

و به شما ایده بدهد.

That was a huge thing for me.

این یک چیز بزرگ برای من بود.

I was 21 at the time, so I was young,

من در آن زمان ۲۱ سال داشتم و جوان بودم،

but I had already programmed for half my life, basically.

ولی به طور اساسی نیمی از عمرم را برنامه نویسی کرده بودم

And every project before that had been completely personal

و همه پروژه های قبل آن کاملا شخصی بودند

and it was a revelation when people just started commenting,

و این یک الهام گیری بود وقتی مردم شروع به اظهار نظر کردند.

started giving feedback on your code.

شروع به بازخورد دادن درباره کد شما کردند.

And even before they started giving code back,

و حتی قبل از ارسال کد،

that was, I think, one of the big moments where I said,

فکر می کنم یکی از لحظات بزرگی بود که گفتم

"I love other people!"

"من عاشق افراد دیگر هستم!"

Don't get me wrong --

اشتباده نکنید--

I'm actually not a people person.

من حقیقتا یک فرد اجتماعی نیستم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

I don't really love other people --

در حقیقت من عاشق افراد دیگر نیستم--

(Laughter)

(خنده حاضرین)

But I love computers,

ولی من عاشق کامپیوترها هستم

I love interacting with other people on email,

من عاشق معاشرت با دیگران توسط ایمیل هستم،

because it kind of gives you that buffer.

چون به نحوی یک میانگیر برای شما فراهم می کند.

But I do love other people who comment and get involved in my project.

ولی من عاشق مردمی هستم که در پروژه من مشارکت می کنند.

And it made it so much more.

و اظهار نظر می کنند و این باعث رشد پروژه می‌شود.

CA: So was there a moment when you saw what was being built

کریس اندرسون:‌ پس لحظه ای وجود داشت که نظاره‌گر ساخت چیزی بودید

and it suddenly started taking off,

و آن ناگهان شروع به پرواز کرد،

and you thought, "Wait a sec, this actually could be something huge,

و با خودتان فکر کردید، "صبرکن، این می تواند مساله بزرگی باشد،

not just a personal project that I'm getting nice feedback on,

نه فقط یک پروژه شخصی که بازخوردهای خوبی می گیرد،

but a kind of explosive development in the whole technology world"?

بلکه یک توسعه انفجاری در کل دنیای تکنولوژی"؟

LT: Not really.

لینوس توروالدز: نه واقعا.

I mean, the big point for me, really, was not when it was becoming huge,

نقطه بزرگ برای من واقعا وقتی نبود که در حال عظیم شدن بود،

it was when it was becoming little.

وقتی بود که در حال کوچک شدن بود.

The big point for me was not being alone

نقطه بزرگ برای من تنها نبودن بود

and having 10, maybe 100 people being involved --

و داشتن ۱۰، یا شاید۱۰۰ مشارکت کننده بود--

that was a big point.

این نقطه بزرگی بود.

Then everything else was very gradual.

سپس همه چیز دیگر تدریجی بود.

Going from 100 people to a million people is not a big deal -- to me.

رفتن از ۱۰۰ نفر به یک میلیون نفر برای من خیلی عجیب نیست.

Well, I mean, maybe it is if you're --

خوب، یعنی شاید برای شما باشد اگر ---

(Laughter)

(خنده حاضرین)

If you want to sell your result then it's a huge deal --

اگر می خواهید نتیجه کار را به فروش برسانید --

don't get me wrong.

اشتباه نکنید.

But if you're interested in the technology

ولی اگر به تکنولوژی علاقه مند هستید

and you're interested in the project,

و به پروژه علاقه دارید،

the big part was getting the community.

قسمت بزرگ گرفتن جامعه ای از برنامه نویسان بود

Then the community grew gradually.

سپس این جامعه به تدریج رشد کرد.

And there's actually not a single point where I went like,

و در حقیقت حتی یک نقطه هم وجود ندارد که گفته باشم،

"Wow, that just took off!" because it --

"اوه، این ناگهان پرواز کرد!" چون

I mean -- it took a long time, relatively.

زمان نسبتا خیلی زیادی طول کشید.

CA: So all the technologists that I talk to really credit you

کریس اندرسون: پس تمام تکنولوژی‌هایی که به شما نسبت می دهیم

with massively changing their work.

که کار آنها به طور انبوه تغییر کرده.

And it's not just Linux,

و این فقط لینوکس نیست،

it's this thing called Git,

چیزی هست به نام Git

which is this management system for software development.

که یک سیستم مدیریتی برای توسعه نرم افزار است.

Tell us briefly about that and your role in that.

به طور خلاصه درباره آن و نقش خودتان در آن توضیح دهید.

LT: So one of the issues we had,

لینوس توروالدز خُب یکی از مشکلاتی که داشتیم

and this took a while to start to appear,

و مدتی طول کشید تا نمایان شود،

is when you ...

این است که شما ...

When you grow from having 10 people or 100 people working on a project

وقتی شما از ۱۰ یا ۱۰۰ مشارکت کننده بر روی یک پروژه

to having 10,000 people, which --

به ۱۰٫۰۰۰ نفر می روید

I mean, right now we're in the situation where just on the kernel,

-- هم اکنون ما در شرایطی هستیم که فقط بر روی هسته لینوکس،

we have 1,000 people involved in every single release

ما ۱٫۰۰۰ مشارکت کننده در هر نسخه‌ی منتشرشده داریم

and that's every two months, roughly two or three months.

و این هر دو ماه یک بار، یا حدودا سه ماه است.

Some of those people don't do a lot.

برخی از این افراد خیلی فعالیت ندارند.

There's a lot of people who make small, small changes.

خیلی افراد هستند که تغییرات خیلی خیلی کوچکی ایجاد می کنند.

But to maintain this,

ولی برای نگهداری این،

the scale changes how you have to maintain it.

میزان تغییرات چگونگی نگهداری آن را به ما می‌گوید.

And we went through a lot of pain.

و ما خیلی شرایط سختی داشتیم.

And there are whole projects that do only source-code maintenance.

و پروژه های کاملی وجود دارند که فقط از کدهای منبع نگهداری میکنند.

CVS is the one that used to be the most commonly used,

CVS یکی از رایج ترین‌ها بود که استفاده می شد،

and I hated CVS with a passion and refused to touch it

و من از CVS متنفر بودم و قبول نمی‌کردم که از آن استفاده کنم

and tried something else that was radical and interesting

و چیز دیگری که رادیکال و جذاب بود

and everybody else hated.

و دیگران از آن متنفر بودند استفاده می کردم.

CA: (Laughs)

(خنده حاضرین)

LT: And we were in this bad spot,

لینوس توروالدز: و ما در این نقطه بدی بودیم،

where we had thousands of people who wanted to participate,

که هزاران نفر می خواستند مشارکت کنند،

but in many ways, I was the kind of break point,

ولی در خیلی مسائل من نقطه شکست بودم

where I could not scale to the point

که نمی توانستم نسبت به مقیاس حرکت کنم

where I could work with thousands of people.

و با هزاران نفر کار کنم.

So Git is my second big project,

خُب Git دومین پروژه بزرگ من هست،

which was only created for me to maintain my first big project.

که فقط برای من ساخته شد تا پروژه اول بزرگ من را نگهداری کند.

And this is literally how I work.

و این دقیقا روشی است که من کار می کنم.

I don't code for --

من کد نمی نویسم برای --

well, I do code for fun --

من برای تفریح کد می نویسم--

but I want to code for something meaningful

ولی می خواهم برای چیزی با مفهوم کد بنویسم

so every single project I've ever done has been something I needed

پس تک تک پروژه‌هایی که داشته ام چیزی بوده که نیاز داشته ام

and --

و--

CA: So really, both Linux and Git kind of arose

کریس اندرسون: پس هر دو لینوکس و git

almost as an unintended consequence

تقریبا به عنوان وقایعی غیر عمدی برخواستند

of your desire not to have to work with too many people.

که برای جلوگیری از کار با افراد خیلی زیاد بودند.

LT: Absolutely. Yes.

لینوس توروالدز: بله، دقیقا.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

CA: That's amazing. LT: Yeah.

کریس اندرسون: این فوق العاده است - لینوس توروالدز: بله

(Applause)

(تشویق حاضرین)

And yet, you're the man who's transformed technology

و هنوز، شما مردی هستید که تکنولوژی را

not just once but twice,

نه تنها یکبار بلکه دو بار متحول کردید،

and we have to try and understand why it is.

و ما باید تلاش کنیم و متوجه شویم چرا این گونه است.

You've given us some clues, but ...

شما به ما مقداری سر نخ داده اید، ولی ...

Here's a picture of you as a kid, with a Rubik's Cube.

این تصویری از تو در کودکی با یک مکعب روبی است

You mentioned that you've been programming since you were like 10 or 11,

گفتی که از ۱۰ یا ۱۱ سالگی برنامه نویسی می کردی،

half your life.

نیمی از زندگی خود را.

Were you this sort of computer genius, you know, übernerd,

آیا یکی از نابغه‌های کامپیوتر بودی، منظورم این است

were you the star at school who could do everything?

آیا جزو بهترین دانش‌آموزان بودی که می توانستند همه کار انجام دهند؟

What were you like as a kid?

در کودکی چطور بودید؟

LT: Yeah, I think I was the prototypical nerd.

بله، فکر می کنم نمونه بارز یک پشتکار دار درسخوان بودم.

I mean, I was ...

منظور من این است ...

I was not a people person back then.

در آن زمان یک فرد اجتماعی نبودم.

That's my younger brother.

آن برادر کوچکتر من است.

I was clearly more interested in the Rubik's Cube

ظاهرا من نسبت به برادرم

than my younger brother.

به مکعب روبی علاقه بیشتری داشتم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

My younger sister, who's not in the picture,

خواهر کوچکتر من، که در تصویر نیست

when we had family meetings --

وقتی قرارهای خانوادگی داشتیم --

and it's not a huge family, but I have, like, a couple of cousins --

ما خانواده بزرگی نیستیم، ولی تعدادی عمو زاده دارم --

she would prep me beforehand.

خواهرم من را از قبل آماده می کرد.

Like, before I stepped into the room she would say,

مثلا قبل از اینکه وارد اتاق شوم می گفت،

"OK. That's so-and-so ..."

"خُب اینطور و آنطور هست ..."

Because I was not --

چون من ...

I was a geek.

من یک سرسخت به کار( گیک) بودم

I was into computers,

من به کامپیوترها علاقه داشتم،

I was into math,

من به ریاضی علاقه داشتم،

I was into physics.

من به فیزیک علاقه داشتم.

I was good at that.

من در این موارد قوی بودم

I don't think I was particularly exceptional.

من فکر نمی کنم خیلی استثنایی بودم.

Apparently, my sister said

ظاهرا خواهرم گفت که

that my biggest exceptional quality was that I would not let go.

بزرگترین ویژگی من این بود که از چیزی دست نمی کشیدم.

CA: OK, so let's go there, because that's interesting.

خوب، پس به آنجا برویم چون جالب است.

You would not let go.

شما از چیزی دست نمی کشید.

So that's not about being a geek and being smart,

خُب این درباره گیک بودن یا باهوش بودن نیست،

that's about being ... stubborn?

این درباره ... لجوج بودن است؟

LT: That's about being stubborn.

این درباره لجوج بودن هست.

That's about, like,

این درباره،

just starting something

فقط شروع چیزی

and not saying, "OK, I'm done, let's do something else --

و نگفتن این است که

Look: shiny!"

"خوب تمام است، اجازه دهید کار دیگری انجام دهیم"

And I notice that in many other parts in my life, too.

و من به این نکته در دیگر نقاط زندگی نیز توجه کرده ام.

I lived in Silicon Valley for seven years.

من هفت سال در سلیکون ولی ( منطقه‌ای در کالیفرنیا) زندگی کردم.

And I worked for the same company, in Silicon Valley,

و در تمام این مدت برای یک شرکت در

for the whole time.

همان سلیکون ولی کار کردم.

That is unheard of.

این مساله ناشنیده است.

That's not how Silicon Valley works.

این روشی نیست که سیلیکون ولی کار می کند.

The whole point of Silicon Valley is that people jump between jobs

تمام نکته سیلیکون ولی این است که مردم از یک شغل

to kind of mix up the pot.

به دیگری پرش می کنند تا به نوعی همه چیز را ترکیب کنند.

And that's not the kind of person I am.

و من اینطور شخصیتی ندارم.

CA: But during the actual development of Linux itself,

ولی در طول توسعه واقعی خود لینوکس

that stubbornness sometimes brought you in conflict with other people.

این لجوج بودن بعضی اوقات شما را با دیگران درگیر می کرد.

Talk about that a bit.

کمی درباره این صحبت کنید.

Was that essential to sort of maintain the quality of what was being built?

آیا این برای نگهداری کیفیت چیزی که در حال ساخت بود ضروری بود؟

How would you describe what happened?

چطور اتفاقی که افتاد را توضیح می دهید؟

LT: I don't know if it's essential.

نمیدانم که آیا ضروری است.

Going back to the "I'm not a people person," --

برگردیم به اینکه "من یک فرد اجتماعی نیستم"--

sometimes I'm also ...

بعضی اوقات من هم--

shall we say,

اگر بگوییم،

"myopic" when it comes to other people's feelings,

وقتی راجع به احساس دیگران صحبت می کنیم "کوتاه نظر" هستم

and that sometimes makes you say things that hurt other people.

و این بعضی اوقات شما را مجبور می کند چیزهایی بگویید که دیگران را ناراحت می کند

And I'm not proud of that.

و من به این افتخار نمی کنم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

But, at the same time, it's --

ولی در همان زمان ...

I get people who tell me that I should be nice.

مردمی را می بینم که می گویند باید من با دیگران نرمتر باشم.

And then when I try to explain to them that maybe you're nice,

و وقتی من تلاش می کنم به آنها توضیح دهم که شاید شما نرمتر هستید،

maybe you should be more aggressive,

شاید باید کمی بیشتر خشن باشید،

they see that as me being not nice.

آنها من را به عنوان سخت و خشن می بینند.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

What I'm trying to say is we are different.

چیزی که می خواهم بگویم این است که همه ما متفاوت هستیم.

I'm not a people person;

من یک فرد اجتماعی نیستم؛

it's not something I'm particularly proud of,

این چیزی نیست که به آن افتخار کنم،

but it's part of me.

ولی این بخشی از من است.

And one of the things I really like about open source

و یکی از چیزهایی که واقعا راجع به متن باز دوست دارم

is it really allows different people to work together.

این است که اجازه می دهیم افراد مختلف با هم کار کنند.

We don't have to like each other --

ما حتما نباید از یکدیگر خوشمان بیاید--

and sometimes we really don't like each other.

و بعضی اوقات واقعا از هم خوشمان نمی آید.

Really -- I mean, there are very, very heated arguments.

واقعا -- برخی بحث های خیلی جدی وجود دارند.

But you can, actually, you can find things that --

ولی در حقیقت می توانید چیزهایی پیدا کنید که

you don't even agree to disagree,

حتی موافق نیستید با آنها مخالفت کنید.

it's just that you're interested in really different things.

ولی شما واقعا به چیزهای متفاوتی علاقه مند هستید.

And coming back to the point where I said earlier

و برگشتن به نقطه‌ای که قبل‌تر گفتم

that I was afraid of commercial people taking advantage of your work,

که می ترسیدم افراد از کار ما استفاده تجاری کنند،

it turned out, and very quickly turned out,

و این طور شد که

that those commercial people were lovely, lovely people.

آن افراد تجاری افرادی بسیار دوست داشتنی بودند.

And they did all the things that I was not at all interested in doing,

و آنها تمام کارهایی را کردند که اصلا به انجام آنها علاقه ای نداشتم،

and they had completely different goals.

و آنها اهدافی کاملا متفاوت داشتند.

And they used open source in ways that I just did not want to go.

آنها از متن باز به گونه‌ای استفاده کردند که من اصلا نمی خواستم برود.

But because it was open source they could do it,

ولی چون متن باز بود، آنها توانایی انجام آن را داشتند،

and it actually works really beautifully together.

و این در حقیقت خیلی زیبا کنار هم کار می کند.

And I actually think it works the same way.

و من فکر می کنم به همین روش نیز کار می کند.

You need to have the people-people, the communicators,

شما به افرادی نیاز دارید که توانایی برقراری ارتباط را دارند،

the warm and friendly people

که افرادی گرم و صمیمی هستند

who like --

کسانی که --

(Laughter)

(خنده حاضرین)

really want to hug you and get you into the community.

واقعا می خواهند شما را در آغوش بگیرند و شما را به آن جامعه وارد کنند.

But that's not everybody.

ولی همه این طور نیستند.

And that's not me.

و این من نیستم.

I care about the technology.

من به تکنولوژی اهمیت می‌دهم.

There are people who care about the UI.

افرادی هستند که به رابط کاربری اهمیت می دهند.

I can't do UI to save my life.

من حتی برای نجات زندگی نمی‌توانم کارهای رابط کاربری انجام دهم

I mean, if I was stranded on an island

یعنی حتی اگر در یک جزیره گیر افتاده باشم

and the only way to get off that island was the make a pretty UI,

و تنها راه فرار از جزیره ساخت یک رابط کاربری زیبا باشد

I'd die there.

من در آنجا خواهم مرد.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

So there's different kinds of people,

پس افراد متفاوتی وجود دارند

and I'm not making excuses, I'm trying to explain.

به دنبال تبرئه خودم نیستم، من تلاش می کنم تا توضیح دهم.

CA: Now, when we talked last week,

وقتی هفته پیش صحبت کردیم،

you talked about some other trait that you have,

شما درباره ویژگی دیگری که دارید صحبت کردید،

which I found really interesting.

که به نظر من واقعا جالب است.

It's this idea called taste.

این ایده ای است که سلیقه نامیده می شود.

And I've just got a couple of images here.

و من تعدادی عکس در اینجا دارم.

I think this is an example of not particularly good taste in code,

و من فکر می کنم که این مثال خوبی از سلیقه نه چندان خوب در کد باشند

and this one is better taste,

و این یکی خوش سلیقه تر است.

which one can immediately see.

که یک شخص می تواند بلافاصله ببیند

What is the difference between these two?

تفاوت بین این دو چیست؟

LT: So this is --

پس این --

How many people here actually have coded?

چند نفر در اینجا واقعا کد نویسی کرده اند؟

CA: Oh my goodness.

اوه، خدای من.

LT: So I guarantee you,

پس من تضمین می کنم،

everybody who raised their hand,

هر کس در اینجا دستش را بلند کرد

they have done what's called a singly-linked list.

کاری به نام لیست تک پیوندی انجام داده.

And it's taught --

و این آموزش داده می شود --

This, the first not very good taste approach,

این روش اولی ولی نه چندان عالی است که،

is basically how it's taught to be done when you start out coding.

اساسا در زمان شروع کد نویسی انجام می شود

And you don't have to understand the code.

و نیازی نیست که شما کد را متوجه شوید.

The most interesting part to me

جالب ترین بخش برای من

is the last if statement.

آخرین عبارت شرطی است.

Because what happens in a singly-linked list --

چون اتفاقی که در یک لیست تک پیوندی رخ می دهد

this is trying to remove an existing entry from a list --

این است که تلاش می کند تا یک چیز را از یک لیست حذف کند--

and there's a difference between if it's the first entry

و تفاوتی وجود دارد بین این که آیا این اولین ورودی است

or whether it's an entry in the middle.

یا یک ورودی در وسط لیست است.

Because if it's the first entry,

چون اگر اولین ورودی باشد،

you have to change the pointer to the first entry.

باید پوینتر را به اولین داده ورودی تغییر دهی.

If it's in the middle,

اگر در وسط کد باشد،

you have to change the pointer of a previous entry.

باید پوینتر را به ورودی قبلی تغییر دهی.

So they're two completely different cases.

پس این ها دو مورد کاملا متفاوت هستند.

CA: And that's better.

کریس: و این بهتر است.

LT: And this is better.

لینوس: این بهتر است.

It does not have the if statement.

این دیگر حالت شرطی را ندارد.

And it doesn't really matter --

و این واقعا مهم نیست--

I don't want you understand why it doesn't have the if statement,

من نمی خواهم شما درک کنید چرا جمله شرطی را ندارد،

but I want you to understand

ولی می خواهم متوجه شوید

that sometimes you can see a problem in a different way

شما می توانید به گونه دیگری به یک مشکل نگاه کنید

and rewrite it so that a special case goes away

و آن را دوباره بنویسید تا حالت خاصی از میان برود

and becomes the normal case.

و حالت عادی شود.

And that's good code.

و این کد نویسی خوب است.

But this is simple code.

ولی این کد ساده است.

This is CS 101.

این کلاس شروع علوم کامپیوتر است.

This is not important -- although, details are important.

این مهم نیست - اگر چه جزئیات اهمیت دارند.

To me, the sign of people I really want to work with

برای من، نشانه‌ای از افرادی که واقعا می خواهم

is that they have good taste, which is how ...

با آنها کار کنم این است که آنها خوش ذوق هستند...

من شما را با این مثال احمقانه آشنا کردم

I sent you this stupid example

that is not relevant because it's too small.

که به دلیل کوچک بودن خیلی مربوط نیست.

Good taste is much bigger than this.

خوش ذوق بودن خیلی بزرگتر از این است.

Good taste is about really seeing the big patterns

خوش ذوق بودن در حقیقت درباره دیدن این الگو ها

and kind of instinctively knowing what's the right way to do things.

و دانستن غریضی این است که چه روشی برای انجام کار درست است.

CA: OK, so we're putting the pieces together here now.

کریس: پس حالا قطعات را کنار هم قرار می دهیم.

You have taste,

شما ذوق را دارید،

in a way that's meaningful to software people.

به نحوی که برای افراد شاخه نرم افزار مفهوم دارد.

You're --

شما--

(Laughter)

(خنده حاضرین)

LT: I think it was meaningful to some people here.

فکر می کنم برای بعضی افراد اینجا نیز با مفهوم بود

CA: You're a very smart computer coder,

کریس: شما یک کد نویس خیلی باهوش کامپیوتر هستید،

and you're hellish stubborn.

و به شدت لجوج هستید

But there must be something else.

ولی باید چیز دیگری وجود داشته باشد.

I mean, you've changed the future.

منظور من این است شما آینده را تغییر داده اید.

You must have the ability of these grand visions of the future.

شما حتما چشم اندازهایی برای آینده دارید.

You're a visionary, right?

شما یک خیال پرداز هستید درسته؟

LT: I've actually felt slightly uncomfortable at TED

لینوس: در حقیقت در دو روز گذشته

for the last two days,

مقدار کمی در TED احساس ناراحتی داشتم،

because there's a lot of vision going on, right?

چون خیلی چشم اندازها در اینجا وجود دارد درسته؟

And I am not a visionary.

و من یک فرد رویا پرداز نیستم

I do not have a five-year plan.

من یک چشم انداز پنج ساله ندارم.

I'm an engineer.

من یک مهندس هستم.

And I think it's really --

واقعا فکر می‌کنم--

I mean -- I'm perfectly happy with all the people

منظور من این است -- من کاملا با تمام مردمی که

who are walking around and just staring at the clouds

راه می روند و به ابرها و به ستارگان نگاه می کنند

and looking at the stars and saying, "I want to go there."

و می گویند"میخواهم به آنجا بروم"، راحت هستم.

But I'm looking at the ground,

ولی من به زمین نگاه می‌کنم

and I want to fix the pothole that's right in front of me

و می خواهم چالهای که دقیقا ‌جلوی من قرار دارد را

before I fall in.

قبل از افتادن در آن دُرست کنم.

This is the kind of person I am.

من چنین فردی هستم.

(Cheers)

(تشویق حاضرین)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

CA: So you spoke to me last week about these two guys.

کریس: هفته گذشته با من راجع به دو نفر صحبت کردید

Who are they and how do you relate to them?

آنها چه کسی هستند و با آنها چه نسبتی دارید؟

LT: Well, so this is kind of cliché in technology,

خوب این در تکنولوژی به نوعی کلیشه به حساب می آید،

the whole Tesla versus Edison,

رقابت بین تسلا و ادیسون

where Tesla is seen as the visionary scientist and crazy idea man.

که تسلا به عنوان دانشمندی ایده پرداز و فردی با ایده های

And people love Tesla.

عجیب دیده می شود و مردم عاشق او هستند.

I mean, there are people who name their companies after him.

مردمی هستند که شرکت خود را بر اساس نام او انتخاب می کنند.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

The other person there is Edison,

فرد دیگری که وجود دارد ادیسون است

who is actually often vilified for being kind of pedestrian

که اغلب به عنوان یک رهگذر بد نام شده

and is --

و--

I mean, his most famous quote is,

معروف ترین نقل قول او این است

"Genius is one percent inspiration and 99 percent perspiration."

"نابغه یک درصد انگیزه هست و ۹۹ درصد عرق ریختن."

And I'm in the Edison camp,

و من طرفدار ادیسون هستم،

even if people don't always like him.

حتی اگر مردم همیشه او را دوست ندارند.

Because if you actually compare the two,

چون اگر شما این دو را مقایسه کنید

Tesla has kind of this mind grab these days,

تسلا این روزها طرفداران زیادی دارد،

but who actually changed the world?

ولی چه کسی در حقیقت دنیا را تغییر داد؟

Edison may not have been a nice person,

ممکن است ادیسون فرد خیلی خوبی نبوده باشد،

he did a lot of things --

ولی کارهای زیادی انجام داده--

he was maybe not so intellectual,

شاید خیلی باهوش نبوده است،

not so visionary.

خیلی ایده پرداز نبوده است.

But I think I'm more of an Edison than a Tesla.

ولی فکر می کنم بیشتر شبیه ادیسون هستم تا تسلا.

CA: So our theme at TED this week is dreams --

کریس: موضوع ما این هفته در TED رویا است

big, bold, audacious dreams.

رویاهای بزرگ، شجاعانه وبی پروا.

You're really the antidote to that.

شما در حقیقت یک پادزهر برای آن هستید.

LT: I'm trying to dial it down a bit, yes.

من تلاش می کنم تا آن را کمی پایین تر بیاورم، درسته

CA: That's good.

کریس: این خوب است

(Laughter)

(خنده حاضرین)

We embrace you, we embrace you.

ما شما را در آغوش می گیریم. شما را در آغوش می گیریم

Companies like Google and many others have made, arguably,

شرکت هایی مثل گوگل و دیگران

like, billions of dollars out of your software.

میلیاردها دلار از نرم افزار شما درآمد داشته اند.

Does that piss you off?

این برای شما ناراحت کننده است؟

LT: No.

لینوس: نه

No, it doesn't piss me off for several reasons.

به چندین دلیل این برای من آزار دهنده نیست.

And one of them is, I'm doing fine.

و یکی از آنها این است که اوضاع من خوب است.

I'm really doing fine.

من واقعا شرایط خوبی دارم.

But the other reason is --

ولی دلیل دیگر این است که --

I mean, without doing the whole open source and really letting go thing,

بدون استفاده از متن باز و صرف نظر کردن از برخی چیزها

Linux would never have been what it is.

لینوکس هرگز چیزی که امروز هست نبود.

And it's brought experiences I don't really enjoy, public talking,

و این برای من تجربه‌های به ثمر آورده که علاقه ای ندارم

but at the same time, this is an experience.

مثل سخنرانی ها، ولی با همه این احوال این یک تجربه است.

Trust me.

باور کنید.

So there's a lot of things going on that make me a very happy man

خیلی چیزها در زندگی من وجود دارند که من را خوشحال می کنند

and thinking I did the right choices.

و باعث می شوند فکر کنم انتخاب های درستی داشته ام

CA: Is the open source idea --

کریس: آیا ایده متن باز --

this is, I think we'll end here --

فکر می کنم در همین جا خاتمه دهیم --

is the open source idea fully realized now in the world,

آیا ایده متن باز هم اکنون در سراسر دنیا درک می شود؟

or is there more that it could go,

یا چیزهای بیشتری وجود دارند،

are there more things that it could do?

که می تواند انجام شود؟

LT: So, I'm of two minds there.

لینوس: خوب من کمی مردد هستم.

I think one reason open source works so well in code

فکر می کنم یک دلیل که متن باز برای کد خیلی خوب کار می کند

is that at the end of the day,

این است که در پایان روز،

code tends to be somewhat black and white.

کد تمایل دارد تا سیاه و سفید باشد.

There's often a fairly good way to decide,

اغلب راهی برای انتخاب این که

this is done correctly and this is not done well.

درست یا غلط است وجود دارد

Code either works or it doesn't,

کد یا کار می کند یا کار نمی کند

which means that there's less room for arguments.

که به این معنی است که جایی برای بحث وجود ندارد.

And we have arguments despite this, right?

و ما با این وجود بحث هایی داریم،‌ درسته؟

In many other areas --

در خیلی محیط های دیگر--

I mean, people have talked about open politics and things like that --

منظور من این است خیلی از مردم درباره سیاست باز و چیز های مثل این

and it's really hard sometimes to say

صحبت کرده اند و این خیلی سخت است که بگوییم

that, yes, you can apply the same principles in some other areas

بله شما می توانید این ایده را در محیط های دیگر اعمال کنید

just because the black and white turns into not just gray,

چون سیاه و سفید تبدیل به خاکستری نمی شود،

but different colors.

بلکه به رنگ های مختلفی تبدیل می شود.

So, obviously open source in science is making a comeback.

پس متن باز در علوم یک بازگشت خواهد داشت

Science was there first.

علم از ابتدا وجود داشت.

But then science ended up being pretty closed,

ولی در نهایت خیلی بسته شد،

with very expensive journals and some of that going on.

با وجود برخی مجله‌های خیلی پر هزینه و امثال آن

And open source is making a comeback in science,

متن باز در علم یک بازگشت خواهد داشت،

with things like arXiv and open journals.

با چیزهایی مثل arXiv و ژورنال های باز.

ویکی پدیا نیز دنیا را تغییر داد.

Wikipedia changed the world, too.

So there are other examples,

پس مثال های دیگری نیز وجود دارند

I'm sure there are more to come.

من مطمئن هستم نمونه های بیشتری در آینده وجود خواهد داشت

CA: But you're not a visionary,

کریس: ولی شما یک ایده پرداز نیستید

and so it's not up to you to name them.

و این دست شما نیست که به آنها نام دهید.

LT: No.

لینوس: خیر

(Laughter)

(خنده حاضرین)

It's up to you guys to make them, right?

این دست شما است که آنها را بسازید، درسته؟

CA: Exactly.

کریس: دقیقا.

Linus Torvalds,

لینوس توروالدز

thank you for Linux, thank you for the Internet,

ممنون از شما به خاطر لینوکس، ممنون به خاطر اینترنت

thank you for all those Android phones.

ممنون به خاطر همه تلفن‌های اندرویدی

Thank you for coming here to TED and revealing so much of yourself.

ممنون به خاطر این که به TED آمدید و بیشتر از همیشه درباره خودتان به ما گفتید.

LT: Thank you.

لینوس: ممنون

(Applause)

(تشویق حاضرین)