Sara Seager: The search for planets beyond our solar system

Translator: pouria nazemi Reviewer: Leila Ataei

I'm here to tell you about the real search for alien life.

می‌خواهم درباره‌ی جستجوی واقعی حیات بیگانه با شما صحبت کنم.

Not little green humanoids arriving in shiny UFOs,

منظورم انسان‌نماهای سبز کوچکی نیست که با بشقاب‌های پرنده براق به ملاقات ما می آیند

although that would be nice.

اگرچه چنین اتفاقی هم جذاب خواهد بود.

But it's the search for planets orbiting stars far away.

اما جستجوی ما، جستجوی سیاره‌هایی است که به دور ستاره‌هایی دوردست در حال چرخش هستند.

Every star in our sky is a sun.

هر ستاره‌ای در آسمان، یک خورشید است.

And if our sun has planets --

و اگر خورشید ما سیاره‌هایی دارد --

Mercury, Venus, Earth, Mars, etc.,

عطارد، زهره، زمین، مریخ و ...،

surely those other stars should have planets also,

حتماً بقیه ستاره‌ها هم باید سیاره‌هایی داشته باشند.

and they do.

و همین طور هم هست.

And in the last two decades,

در طول دو دهه گذشته،

astronomers have found thousands of exoplanets.

ستاره‌شناسان هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌اند.

Our night sky is literally teeming with exoplanets.

آسمان شب ما به معنی واقعی کلمه از فراخورشیدی‌ها پر شده است.

We know, statistically speaking,

از دیدگاه آماری، می‌دانیم که

that every star has at least one planet.

هر ستاره، حداقل یک سیاره به دور خود دارد.

And in the search for planets,

و در مسیر جستجو برای یافتن این سیاره‌ها،

and in the future, planets that might be like Earth,

و در آینده، سیاره‌هایی که ممکن است شبیه زمین باشند،

we're able to help address

ما قادر خواهیم بود

some of the most amazing and mysterious questions

به برخی از سوال‌های شگفت انگیز و اسرارآمیزی پاسخ دهیم

that have faced humankind for centuries.

که برای قرن ها پیش روی بشریت قرار داشته است.

Why are we here?

چرا اینجا هستیم؟

Why does our universe exist?

چرا جهان ما وجود دارد؟

How did Earth form and evolve?

زمین چگونه شکل گرفت و تکامل پیدا کرد؟

How and why did life originate and populate our planet?

چرا و چگونه حیات روی سیاره ما منشا گرفت و آن را سرشار کرد؟

The second question that we often think about is:

سوال دومی که اغلب به آن فکر می‌کنیم این است:

Are we alone?

آیا ما تنها هستیم؟

Is there life out there?

آیا آن بیرون زندگی وجود دارد؟

Who is out there?

چه کسی آنجا است؟

You know, this question has been around for thousands of years,

می دانید که این سوال برای هزاران سال است که مطرح بوده است،

since at least the time of the Greek philosophers.

حداقل از زمان فلاسفه بزرگ یونان با آن مواجهیم

But I'm here to tell you just how close we're getting

اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که امروز تا چه حد

to finding out the answer to this question.

به یافتن پاسخ این پرسش‌ها نزدیک هستیم.

It's the first time in human history that this really is within reach for us.

برای نخستین بار در تاریخ بشریت پاسخ این سوال واقعاً در دسترس ما قرار دارد.

Now when I think about the possibilities for life out there,

اکنون و زمانی که به امکانات وجود حیات در آن بیرون فکر می کنم

I think of the fact that our sun is but one of many stars.

به این واقعیت می اندیشم که خورشید ما تنها یکی از بسیار ستاره‌ی موجود است.

This is a photograph of a real galaxy,

این تصویری از یک کهکشان واقعی است.

we think our Milky Way looks like this galaxy.

ما فکر می کنیم که راه‌ شیری ما شبیه این کهکشان باشد

It's a collection of bound stars.

مجموعه به هم پیوسته ای از ستاره‌ها

But our [sun] is one of hundreds of billions of stars

اما خورشید تنها یکی از صدها میلیارد ستاره است

and our galaxy is one of upwards of hundreds of billions of galaxies.

و کهکشان ما تنها یکی از بیش از صدها میلیارد کهکشان عالم.

Knowing that small planets are very common,

با دانستن اینکه چقدر این سیاره های کوچک عمومیت دارند،

you can just do the math.

خودتان می‌توانید محاسبه کنید.

And there are just so many stars and so many planets out there,

و آن قدر ستاره و سیاره آن بیرون و در عالم وجود دارد

that surely, there must be life somewhere out there.

که قطعاً باید حیات در برخی از آن ها وجود داشته باشد.

Well, the biologists get furious with me for saying that,

البته زیست شناس‌ها از این گفته من عصبانی خواهند شد،

because we have absolutely no evidence for life beyond Earth yet.

چرا که مطلقاً هیچ مدرکی از وجود حیات در فراسوی زمین خودمان نداریم.

Well, if we were able to look at our galaxy from the outside

خوب، اگر ما می‌توانستیم از بیرون به کهکشانمان نگاه کنیم،

and zoom in to where our sun is,

و آن را در راستای محلی که خورشید قرار دارد بزرگ کنیم،

we see a real map of the stars.

نقشه ای واقعی از ستاره ها را می بینیم.

And the highlighted stars are those with known exoplanets.

و ستاره های مشخص شده، آنهایی هستند که بعنوان میزبان فراخورشیدی شناخته شده‎اند.

This is really just the tip of the iceberg.

این تنها قله یک کوه یخ است.

Here, this animation is zooming in onto our solar system.

اینجا، این انیمیشن، تصویر را بروی منظومه شمسی ما بزرگ می کند.

And you'll see here the planets

و اینجا می توانید سیاره‌ها را همانگونه‌ای ببینید که

as well as some spacecraft that are also orbiting our sun.

یک سفینه فضایی که در مدار خورشید ما قرار دارد می بیند.

Now if we can imagine going to the West Coast of North America,

حال اگر تصور کنیم که به ساحل غربی آمریکای شمالی برویم

and looking out at the night sky,

و به آسمان شب نگاه کنیم

here's what we'd see on a spring night.

این منظره ای است که در یک شب بهاری می بینیم.

And you can see the constellations overlaid

و صورت های فلکی را می‎بینید که کنار هم قرار گرفته‎اند

and again, so many stars with planets.

و بار دیگر ستاره‎های بسیاری با سیاره‎هایی در اطرافشان.

There's a special patch of the sky where we have thousands of planets.

منطقه ویژه ای در آسمان وجود دارد که هزاران سیاره در آن وجود دارد.

This is where the Kepler Space Telescope focused for many years.

این جایی است که برای چندین سال تلسکوپ فضایی کپلر بر آن متمرکز بوده است.

Let's zoom in and look at one of the favorite exoplanets.

بیایید بزرگنمایی را بیشتر کنیم و یکی از فراخورشیدی های محبوب را ببینیم.

This star is called Kepler-186f.

این ستاره «کپلر 186-اف» نام دارد.

It's a system of about five planets.

و منظومه‌ای پنج سیاره‎ای در اطرافش وجود دارد.

And by the way, most of these exoplanets, we don't know too much about.

و در عین حال، ما اطلاعات زیادی از خیلی از این سیاره‎ها در اختیار نداریم.

We know their size, and their orbit and things like that.

ابعاد و مدار و اطلاعاتی اینگونه درباره آنها را می دانیم.

But there's a very special planet here called Kepler-186f.

اینجا سیاره ای بسیار ویژه به نام «کپلر 186-اف» وجود دارد.

This planet is in a zone that is not too far from the star,

این سیاره در منطقه ای وجود دارد که خیلی از ستاره دور نیست،

so that the temperature may be just right for life.

پس شاید دما برای شکل گیری حیات مناسب باشد.

Here, the artist's conception is just zooming in

اینجا روی این برداشت هنرمندانه بزرگنمایی می شود

and showing you what that planet might be like.

تا نشان دهد که این سیاره ممکن است چه شکلی باشد.

So, many people have this romantic notion of astronomers

خیلی از مردم این برداشت رومانتیک از ستاره شناس ها را دارند

going to the telescope on a lonely mountaintop

که بر فراز قله های تنها به سراغ تلسکوپهایشان می روند

and looking at the spectacular night sky through a big telescope.

و از درون آن به منظره خیره کننده آسمان شب نگاه می کنند.

But actually, we just work on our computers like everyone else,

اما در واقع ما هم مثل بقیه مردم روی کامپیوترهایمان کار می کنیم،

and we get our data by email or downloading from a database.

و داده های خودمان را از طریق ایمیل یا دانلود از بانک های اطلاعاتی دریافت می کنیم.

So instead of coming here to tell you

پس به جای اینکه بیام اینجا و به شما

about the somewhat tedious nature of the data and data analysis

درباره موضوع ذاتا خسته کننده کار کردن با داده ها و تحلیل آنها

and the complex computer models we make,

و مدل های پیچیده رایانه ای که می سازیم بگویم،

I have a different way to try to explain to you

از راه متفاوتی استفاده می کنم تا برخی از چیزهایی

some of the things that we're thinking about exoplanets.

که فکر می کنیم درباره فراخورشیدی ها می دانیم، را به شما توضیح دهم.

Here's a travel poster:

این یک پوستر تبلیغاتی مسافرتی است:

"Kepler-186f:

«کپلر 186-اف:

Where the grass is always redder on the other side."

جایی که همیشه علف ها در سوی دیگر قرمزتر هستند.»

That's because Kepler-186f orbits a red star,

دلیلش این است که که کپلر - 186-اف به دور یک ستاره سرخ می چرخد،

and we're just speculating that perhaps the plants there,

و ما فقط گمانه زنی می کنیم که شاید آنجا گیاهانی باشند،

if there is vegetation that does photosynthesis,

اگر گیاهی باشد که فوتو سنتز بکند،

it has different pigments and looks red.

دارای رنگ دانه های متفاوتی بوده و قرمز به نظر آیند.

"Enjoy the gravity on HD 40307g,

«از گرانش برروی اچ.دی 40307جی لذت ببرید،

a Super-Earth."

یک ابَر زمین.»

This planet is more massive than Earth

این سیاره بسیار پرجرم تر از زمین است

and has a higher surface gravity.

و گرانش سطحی بیشتری دارد.

"Relax on Kepler-16b,

«بر روی کپلر- 16 ب، استراحت کنید،

where your shadow always has company."

جایی که سایه شما همیشه همدمی دارد.»

(Laughter)

(خنده)

We know of a dozen planets that orbit two stars,

ما دوجین از سیاره هایی را می شناسیم که به دور دو ستاره می چرخند،

and there's likely many more out there.

و احتمالاً تعداد بیشتری از آن ها وجود داشته باشد.

If we could visit one of those planets,

اگر بتوانیم به یکی از آن ها سری بزنیم،

you literally would see two sunsets

شما به معنی واقعی کلمه شاهد دو غروب خواهید بود

and have two shadows.

و دو سایه خواهید داشت.

So actually, science fiction got some things right.

بنابراین، علمی تخیلی ها نکاتی را به درستی، پیش بینی کرده اند.

Tatooine from Star Wars.

تاتوئین از جنگ ستارگان.

And I have a couple of other favorite exoplanets

من چندتایی فراخورشیدی محبوب دیگر هم دارم

to tell you about.

تا از آن ها برایتان تعریف کنم.

This one is Kepler-10b,

این یکی کپلر - 10 ب است،

it's a hot, hot planet.

این سیاره ای داغِ داغ است.

It orbits over 50 times closer to its star

فاصله ای که این سیاره خورشیدش را دور می زند،

than our Earth does to our sun.

۵۰ بار نزدیکتر از فاصله زمین تا خورشید است.

And actually, it's so hot,

و واقعا خیلی داغ و پر حرارت است.

we can't visit any of these planets, but if we could,

نمی توانیم به دیدن چنین سیاره‌هایی برویم، اما اگر می توانستیم،

we would melt long before we got there.

خیلی قبل از اینکه به آنجا برسیم، ذوب می شدیم.

We think the surface is hot enough to melt rock

فکر می کنیم سطح آن آن قدر داغ است که صخره ها را ذوب کند.

and has liquid lava lakes.

و دریاچه های مواد مذاب روی آن وجود داشته باشد.

Gliese 1214b.

گلیس 1214 ب

This planet, we know the mass and the size

درمورد این سیاره، جرم و اندازه آن را می دانیم

and it has a fairly low density.

و اینکه چگالی کمی دارد.

It's somewhat warm.

تا حدی گرم است.

We actually don't know really anything about this planet,

واقعا هیچ چیزی درباره آن نمی دانیم،

but one possibility is that it's a water world,

اما ممکن است، این سیاره‌ای دارای آب باشد،

like a scaled-up version of one of Jupiter's icy moons

مانند نمونه بزرگ شده ای از یکی از اقمار یخی مشتری

that might be 50 percent water by mass.

که ممکن است ۵۰ درصد جرمش را آب تشکیل داده باشد.

And in this case, it would have a thick steam atmosphere

و در این صورت این سیاره جوی غلیظ و بخارآلود دارد

overlaying an ocean,

که برروی اقیانوسی قرار گرفته

not of liquid water,

که از آب مایع تشکیل نشده است،

but of an exotic form of water, a superfluid --

بلکه از گونه غریبی از آب شکل گرفته است، یک ابَر مایع --

not quite a gas, not quite a liquid.

نه کاملاً گاز، نه کاملاً مایع.

And under that wouldn't be rock,

و در زیر آن نیز سنگی وجود ندارد،

but a form of high-pressure ice,

بلکه گونه ای از یخ تحت فشار قرار گرفته است،

like ice IX.

چیزی شبیه یخ [نوعِ] 9.

So out of all these planets out there,

از بین همه این سیاره هایی که آن جا هستند،

and the variety is just simply astonishing,

و از بین بازه وسیعی که در یک کلام خیره کننده به شمار می روند،

we mostly want to find the planets that are Goldilocks planets, we call them.

بیش از هر چیزی به دنبال سیاره هایی هستیم که آنها را سیاره‌های گلدیلاک می نامیم.

Not too big, not too small,

نه خیلی بزرگ، نه خیلی کوچک،

not too hot, not too cold --

نه خیلی داغ، نه خیلی سرد --

but just right for life.

و دقیقاً مناسب برای حیات.

But to do that, we'd have to be able to look

اما برای پیدا کردن آنها باید بتوانیم

at the planet's atmosphere,

به جو سیاره نگاه کنیم،

because the atmosphere acts like a blanket trapping heat --

چون جو، شبیه به پتویی عمل می کند که حرارت را به دام می اندازد --

the greenhouse effect.

اثر گلخانه‌ای.

We have to be able to assess the greenhouse gases

باید توانایی ارزیابی و تشخیص گازهای گلخانه‌ای در

on other planets.

جو سیاره‌های دیگر را به دست آوریم.

Well, science fiction got some things wrong.

خوب، ژانر علمی تخیلی یک چیزهایی را هم اشتباه برداشت کرده است.

The Star Trek Enterprise

اخترناو اینترپرایز در پیشتازان فضا

had to travel vast distances at incredible speeds

باید فواصل طولانی را با سرعت های فوق العاده زیاد سفر می کرد

to orbit other planets

تا به مدار سیاره‌های دیگر برسد

so that First Officer Spock could analyze the atmosphere

تا افسر ارشد، آقای اسپاک بتواند جو آن سیاره را بررسی کند

to see if the planet was habitable

تا ببیند آیا سیاره زیست پذیر هست

or if there were lifeforms there.

یا اینکه حیات در آنجا وجود دارد یا نه.

Well, we don't need to travel at warp speeds

خوب لازم نیست با سرعت های بالا و استفاده از خمیدگی فضا سفر کنیم

to see other planet atmospheres,

تا بتوانیم جو سیاره‌های دیگر را ببینیم،

although I don't want to dissuade any budding engineers

البته نمی‌خواهم مهندسان جوان را از دنبال کردن

from figuring out how to do that.

حل معمای ساخت چنین ایده‌ای منع کنم.

We actually can and do study planet atmospheres

واقعا می‌توانیم جو سیاره‌های فراخورشیدی را

from here, from Earth orbit.

از همین جا و از مدار زمین بررسی کنیم.

This is a picture, a photograph of the Hubble Space Telescope

این یک عکس است. تصویری از تلسکوپ فضایی هابل

taken by the shuttle Atlantis as it was departing

که توسط شاتل آتلانتیس و هنگام ترک هابل

after the last human space flight to Hubble.

و بعد از پایان آخرین پرواز فضایی سرنشین داربه هابل گرفته شده است.

They installed a new camera, actually,

آنها درواقع دوربین جدیدی را روی آن نصب کردند.

that we use for exoplanet atmospheres.

که از آن برای بررسی جو فراخورشیدی ها استفاده می‎کنیم.

And so far, we've been able to study dozens of exoplanet atmospheres,

و تا الان توانسته ایم جو دو جین از فراخورشیدی ها را مطالعه کنیم.

about six of them in great detail.

و شش تای آن ها را با جزییات فوق العاده زیاد.

But those are not small planets like Earth.

اما آنها سیاره‌های کوچکی شبیه زمین نبودند.

They're big, hot planets that are easy to see.

آنها سیاره های بزرگ و داغی هستند که دیدنشان ساده است.

We're not ready,

آماده نیسیتم،

we don't have the right technology yet to study small exoplanets.

هنوز فناوری لازم برای مطالعه فراخورشیدی‌های کوچک را دراختیار نداریم.

But nevertheless,

اما با این وجود

I wanted to try to explain to you how we study exoplanet atmospheres.

می خواهم سعی کنم توضیح دهم که چطور جو فراخورشیدی ها را بررسی می کنم.

I want you to imagine, for a moment, a rainbow.

از شما می خواهم برای لحظه ای یک رنگین کمان را تجسم کنید.

And if we could look at this rainbow closely,

و اگر به این رنگین کمان از نزدیک نگاه کنیم،

we would see that some dark lines are missing.

خطوط تیره ای را می بینیم که جای آن در رنگین کمان خالی است.

And here's our sun,

و این خورشید ما است،

the white light of our sun split up,

نور سفید خورشید ما تجزیه شده است،

not by raindrops, but by a spectrograph.

نه توسط قطره های باران که توسط طیفن‌گار

And you can see all these dark, vertical lines.

و می توانید همه این خطوط تیره عمودی را ببینید.

Some are very narrow, some are wide,

بعضی از آنها خیلی باریک هستند، برخی پهن تر،

some are shaded at the edges.

برخی هم در لبه ها سایه دار هستند.

And this is actually how astronomers have studied objects in the heavens,

و این روشی است که واقعاً ستاره شناس‌ها با کمک آن اجرام سماوی را

literally, for over a century.

بیش ازصد سال است که بررسی می‌کنند.

So here, each different atom and molecule

خوب اینجا، هر اتم و مولکولی برای خود

has a special set of lines,

مجموعه ویژه ای از حطوط را دارد،

a fingerprint, if you will.

اگر دوست دارید آن را اثر انگشت در نظر بگیرید.

And that's how we study exoplanet atmospheres.

و این روشی است که ما با کمک آن جو سیاره را بررسی می کنیم.

And I'll just never forget when I started working

و من هیچ وقت زمانی را که ۲۰ سال پیش کار برروی جو فراخورشیدی ها را

on exoplanet atmospheres 20 years ago,

آغاز کردم فراموش نمی کنم.

how many people told me,

که چقدر به من می گفتند

"This will never happen.

«این هیچ وقت اتفاق نمی افتد

We'll never be able to study them. Why are you bothering?"

ما هیچگاه نمی توانیم آنها را مطالعه کنیم چرا خودت را به زحمت می اندازی؟»

And that's why I'm pleased to tell you about all the atmospheres studied now,

و به همین دلیل من امروز خوشحالم که با شما درباره مطالعات جو آنها صحبت می کنم

and this is really a field of its own.

و واقعا این برای خودش یک شاخه مطالعاتی است.

So when it comes to other planets, other Earths,

وقتی کار به سیا‌ره‌های دیگر، زمین‌های دیگر می رسد

in the future when we can observe them,

در آینده و وقتی بتوانیم آنها را رصد کنیم،

what kind of gases would we be looking for?

دنبال چه نوع از گازهایی هستیم؟

Well, you know, our own Earth has oxygen in the atmosphere

خوب شما می دانید که زمین ما در جوش اکسیژن دارد

to 20 percent by volume.

و ۲۰ درصد حجمش را این گاز تشکیل داده است.

That's a lot of oxygen.

این مقدار زیادی اکسیزن است.

But without plants and photosynthetic life,

اما بدون گیاهان و حیات فوتوسنتزی

there would be no oxygen,

اکسیژنی هم نبود،

virtually no oxygen in our atmosphere.

عملاً هیچ اکسیژنی در جو نمی بود.

So oxygen is here because of life.

پس اکسیژن به واسطه حیات است که وجود دارد.

And our goal then is to look for gases in other planet atmospheres,

و هدف ما این است که دنبال گازهایی در جو سیاره های فراخورشیدی بگردیم

gases that don't belong,

که به طور طبیعی نباید وجود داشته باشند،

that we might be able to attribute to life.

گازهایی که بتوانیم ارتباط آن ها با حیات را برقرار کنیم.

But which molecules should we search for?

اما باید دنبال چه مولکول هایی بگردیم؟

I actually told you how diverse exoplanets are.

من به شما گفتم که فراخورشیدی ها می توانند چقدر گوناگون و متنوع باشند.

We expect that to continue in the future

انتظار داریم این روند در آینده هم ادامه داشته باشد،

when we find other Earths.

زمانی که زمین های دیگری را پیدا می کنیم.

And that's one of the main things I'm working on now,

و این یکی از موضوعات اصلی است که من الان روی آن کار می کنم،

I have a theory about this.

من نظریه ای در این باره دارم.

It reminds me that nearly every day,

و این موضوع من را یاد این موضوع می اندازد که هر روز

I receive an email or emails

ایمیل یا ایمیل‌هایی را دریافت می کنم

from someone with a crazy theory about physics of gravity

از سوی کسانی که نظریه دیوانه واری درباره فیزیکِ گرانش

or cosmology or some such.

یا کیهان شناسی یا موضوعاتی مثل این.

So, please don't email me one of your crazy theories.

پس، لطفا یکی از آن نظریه های دیوانه وار را برای من نفرستید.

(Laughter)

(خنده)

Well, I had my own crazy theory.

خوب من هم ایده دیوانه وار خودم را داشتم .

But, who does the MIT professor go to?

اما استاد MIT پیش کی می تونه بره؟

Well, I emailed a Nobel Laureate in Physiology or Medicine

خوب، من ایمیلی به یکی ازبرندگان نوبل در پزشکی یا زیست شناسی زدم

and he said, "Sure, come and talk to me."

و او گفت: البته بیا با هم گپی بزنیم وصحبت کنیم.

So I brought my two biochemistry friends

من هم دو تا از دوستان زیست شیمی دانم را به همراه بردم

and we went to talk to him about our crazy theory.

و رفتیم تا با او درباره ایده دیوانه وار من حرف بزنیم.

And that theory was that life produces all small molecules,

و نظریه این بود که حیات به وجود آورنده همه مولکولهای کوچک است،

so many molecules.

مولکولهای بسیار

Like, everything I could think of, but not being a chemist.

هر چیزی که من که شیمی دان نیستم می توانم به آن فکر کنم

Think about it:

فکر کنید:

carbon dioxide, carbon monoxide,

دی اکسید کربن، مونواکسید کربن،

molecular hydrogen, molecular nitrogen,

مولکول هیدروژن، مولکول نیتروژن،

methane, methyl chloride --

متان، کلرومتان--

so many gases.

گازهای بسیاری.

They also exist for other reasons,

دلایل دیگری هم برای وجود آنها وجود دارند،

but just life even produces ozone.

اما تنها این به خاطر حیات است که ما حتی لایه اوزون را داریم.

So we go to talk to him about this,

خوب رفتیم تا با او در این باره صحبت کنیم

and immediately, he shot down the theory.

و او بلافاصله او نظریه ما را رد کرد.

He found an example that didn't exist.

او مثالی را پیدا کرد که وجود نداشت.

So, we went back to the drawing board

به همین دلیل ما هم به شاسی طراحی مان برگشتیم

and we think we have found something very interesting in another field.

و فکر کردیم که چیزی بسیار جذاب را در حوزه ای دیگر فهمیدیم.

But back to exoplanets,

اما برگردیم به فراخورشیدی ها،

the point is that life produces so many different types of gases,

نکته در اینجا است که حیات گونه های بسیاری از گازها را تولید می کند،

literally thousands of gases.

به معنی واقعی کلمه، هزاران گاز.

And so what we're doing now is just trying to figure out

و بدین ترتیب کاری که ما الان می کنیم تلاش برای فهمیدن این است

on which types of exoplanets,

که بر روی کدام نوع از فراخورشیدی ها

which gases could be attributed to life.

کدام گاز می تواند منشا حیاتی داشته باشد.

And so when it comes time when we find gases

و بدین ترتیب زمانی که گازها را در جو

in exoplanet atmospheres

سیاره های فراخورشیدی پیدا کنیم

that we won't know if they're being produced

که نمی دانیم آیا آنها

by intelligent aliens or by trees,

توسط حیات هوشمند یا درختان،

or a swamp,

یا یک مرداب

or even just by simple, single-celled microbial life.

یا حتی یک شکل ساده اصطلاحاً میکروبی حیات به وجود آمده باشد.

So working on the models

پس روی مدل هایی کار می کنیم

and thinking about biochemistry,

و درباره زیست شیمی فکر می کنیم

it's all well and good.

همه این ها خوب و خوش است.

But a really big challenge ahead of us is: how?

اما چالش بزگ پیش روی ما این است که چگونه؟

How are we going to find these planets?

چطور باید این سیاره ها را پیدا کنیم؟

There are actually many ways to find planets,

در واقع راه های زیادی برای پیدا کردن یک فراخورشیدی وجود دارد،

several different ways.

راههای متفاوت بسیاری.

But the one that I'm most focused on is how can we open a gateway

اما روشی که من روی آن تمرکز دارم این است که چطور ما می توانیم دروازه ای را باز کنیم

so that in the future,

که در آِینده

we can find hundreds of Earths.

مار قادر به کشف صدها زمین دیگر کند.

We have a real shot at finding signs of life.

ما شانس خوبی برای پیدا کردن نشانه های حیات داریم.

And actually, I just finished leading a two-year project

و در واقع، من به تازگی رهبری پروژه ای دو ساله را به پایان رسانده ام

in this very special phase

در این مرحله بسیار خاص از

of a concept we call the starshade.

یگ طرح مفهومی که آن را استارشید(سایه ستاره ای) می نامیم.

And the starshade is a very specially shaped screen

و استارشید، یک صفحه طراحی شده به شیوه ای خاص و ویژه است

and the goal is to fly that starshade

و هدف ما این است که این استارشید

so it blocks out the light of a star

را به گونه به فضا بفرستیم که نور یک ستاره را بپوشاند

so that the telescope can see the planets directly.

و تلسکوپ بتواند به طور مستقیم سیاره را ببیند.

Here, you can see myself and two team members

اینجا شما من و دو نفر از اعضای تیم را می بینید که

holding up one small part of the starshade.

قطعه ای کوچک از استارشید را در دست گرفته ایم.

It's shaped like a giant flower,

ظاهرش شبیه یک گل غول آسا است،

and this is one of the prototype petals.

و این یکی از گلبرگ های نمونه اولیه آن است.

The concept is that a starshade and telescope could launch together,

ایده این است که تلسکوپ و این استار شید با هم به فضا فرستاده شوند،

with the petals unfurling from the stowed position.

هراه با گلبرگ هایی که از موقعیت اصلی خود می شکفند.

The central truss would expand,

خرک اصلی توسعه می یابد،

with the petals snapping into place.

و این گلبرگ ها در جای خود قرار می گیرند.

Now, this has to be made very precisely,

حالا، این ساختار باید خیلی دقیق باشد،

literally, the petals to microns

به معنی واقعی کلمه، گلبرگ ها با دقت میکرون

and they have to deploy to millimeters.

و باید با دقتی میلیمتری در جای خود قرار گیرند.

And this whole structure would have to fly

و کل این ساختار باید مسافتی

tens of thousands of kilometers away from the telescope.

دهها هزار کیلومتری از تلسکوپ فاصله بگیرد.

It's about tens of meters in diameter.

قطر آن چندین ده متر خواهد بود.

And the goal is to block out the starlight to incredible precision

و هدف این است که این صفحه، نور مستقیم ستاره را با دقتی بی نظیر مهار کند

so that we'd be able to see the planets directly.

تا بتوانیم سیاره را به طور مستقیم ببینیم.

And it has to be a very special shape,

و برای این کار باید شکل بسیار خاصی داشته باشد،

because of the physics of defraction.

که دلیلش هم فیزیک پراش است.

Now this is a real project that we worked on,

این پروژه ای واقعی است که ما روی آن کار می کنیم،

literally, you would not believe how hard.

به معنی واقعی داریم کار می کنیم و باور نمی کنید چقدر سخت است.

Just so you believe it's not just in movie format,

برای اینکه باور کنید همه این ها فقط در یک فیلم ساخته شده نیست،

here's a real photograph

این عکسی واقعی

of a second-generation starshade deployment test bed in the lab.

از نسل دوم محموله آزمایشی ارسال استار شید در آژمایشگاه است.

And in this case, I just wanted you to know

و در این مورد، من فقط می خواهم که بدانید

that that central truss has heritage left over

که آن خَرَک مرکزی میراث باقی مانده ای از

from large radio deployables in space.

رادیو تلسکوپی است که به فضا فرستاده شده است.

So after all of that hard work

بدین ترتیب پس از همه این کارهای سخت

where we try to think of all the crazy gases that might be out there,

جایی که فکر می کنیم همه آن گازهای عجیب ممکن است آن بیرون وجود داشته باشند،

and we build the very complicated space telescopes

و ما تلسکوپ های فضایی بسیار پیچیده ای را می سازیم

that might be out there,

که ممکن است آن بیرون باشند،

what are we going to find?

چه چیزی را پیدا خواهیم کرد؟

Well, in the best case,

خوب، در بهترین شرایط،

we will find an image of another exo-Earth.

ما تصویری از یک زمین فراخورشیدی تهیه می کنیم.

Here is Earth as a pale blue dot.

این زمین به شکل نقطه آبی محو است.

And this is actually a real photograph of Earth

و این واقعا تصویری واقعی از زمین است

taken by the Voyager 1 spacecraft,

که توسط فضاپیمای ویجر 1 از فاصله،

four billion miles away.

تقریبا 6.5 میلیارد کبلومتری گرفته شده است.

And that red light is just scattered light in the camera optics.

و آن نور قرمز فقط نور شکسته شده در اپتیک دوربین است.

But what's so awesome to consider

اما چیزی که در این تصویر توجه به آن فوق العاده است

is that if there are intelligent aliens

این است که اگر حیات هوشمند فرازمینی وجود داشته باشد

orbiting on a planet around a star near to us

که به دور سیاره ای در اطراف ستاره‌ای نزدیک به ما وجود داشته باشند

and they build complicated space telescopes

و اگر آنها بتوانند تلسکوپ های فضایی پیچیده ای را بسازند.

of the kind that we're trying to build,

از همان نوعی که ما قصد ساخت آن را داریم.

all they'll see is this pale blue dot,

همه آنچه می توانند ببینند، این نقطه محو آبی است،

a pinprick of light.

سرسوزنی از نور.

And so sometimes, when I pause to think

و بعضی از اوقات، وقتی درنگ می کنم تا کمی درباره

about my professional struggle and huge ambition,

مشکلات کارم و جاه طلبی های بزرگمان بیندیشم،

it's hard to think about that

واقعاً سخت است که به این موضع فکر کنم

in contrast to the vastness of the universe.

که این کار در مقابل عظمت بی پایان عالم چقدر دشوار است.

But nonetheless, I am devoting the rest of my life

اما با وجود همه این ها، من بقیه زندگی ام را

to finding another Earth.

وقف پیدا کردن زمینی دیگر کرده ام.

And I can guarantee

و می توانم به شما تضمین بدهم

that in the next generation of space telescopes,

که با نسل بعدی تلسکوپ های فضایی

in the second generation,

در نسل دوم،

we will have the capability to find and identity other Earths.

ما این قابلیت را خواهیم داشت تا زمین های دیگر را شناسایی کنیم.

And the capability to split up the starlight

و توانایی آن را خواهیم داشت که نور ستاره ای را تجزیه کنیم

so that we can look for gases

تا بتوانیم به دنبال گازها بگردیم

and assess the greenhouse gases in the atmosphere,

و گازهای گلخانه ای در جو آن ها را بررسی کنیم،

estimate the surface temperature,

دمای سطحی آن ها را تخمین بزنیم،

and look for signs of life.

و به دنبال نشانه هایی از حیات بگردیم.

But there's more.

اما چیزهای دیگری هم هست.

In this case of searching for other planets like Earth,

در این مورد جستجو برای سیاره های زمین مانند دیگر،

we are making a new kind of map

ما نوع تازه ای از نقشه ها را ترسیم می کنیم،

of the nearby stars and of the planets orbiting them,

نقشه ای از ستاره های نزدیک و سیاره هایی که در اطراف آنها وجود دارند،

including [planets] that actually might be inhabitable by humans.

از جمله آنهایی که واقعاً ممکن است توسط انسان ها مسکونی شوند.

And so I envision that our descendants,

اینگونه است که من آیندگانمان را تصور می کنم،

hundreds of years from now,

صدها سال پس از ما و امروز،

will embark on an interstellar journey to other worlds.

که در سفری میان ستاره ای به دنیاهای دیگر بادبان خواهند افراشت.

And they will look back at all of us

و آنها به پشت سر خود و به ما نگاه خواهند کرد

as the generation who first found the Earth-like worlds.

و ما را به نسلی به یاد می آورند که برای اولین بار دنیاهای زمین مانند را کشف کرد.

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)

June Cohen: And I give you, for a question,

جون کوهن: برای پرسیدن سوال

Rosetta Mission Manager Fred Jansen.

فرد جانسن، مدیر ماموریت رزتا را به شما معرفی می کنم.

Fred Jansen: You mentioned halfway through

فرد جانسون: تو در میان صحبت هایت اشاره کردی

that the technology to actually look at the spectrum

به فناوری که بتوانیم واقعا به طیفِ یک سیاره

of an exoplanet like Earth is not there yet.

فراخورشیدی زمین مانند نگاه کنیم هنوز وجود ندارد.

When do you expect this will be there,

فکر می کنی کی به این مرحله برسیم

and what's needed?

و چه چیزهایی برای این کار نیاز است؟

Actually, what we expect is what we call our next-generation Hubble telescope.

در واقع چیزی که ما انتظارش را می کشیم ، چیزی است که آن را نسل بعدی تلسکوپ هابل می نامیم.

And this is called the James Webb Space Telescope,

و این در واقع همان تلسکوپ فضایی جیمز وب است،

and that will launch in 2018,

و قرار است سال 2018 پرتاب شود،

and that's what we're going to do,

و این کاری است که قرار است انجام دهیم،

we're going to look at a special kind of planet

به دنبال گونه خاصی از سیاره های فراخورشیدی بگردیم

called transient exoplanets,

که آنها را فراخورشیدی های گذری می نامیم،

and that will be our first shot at studying small planets

و این اولین فرصت ما برای مطالعه سیاره های کوچک خواهد بود تا

for gases that might indicate the planet is habitable.

دنبال گازهایی بگردیم که شاید نشانه ای از زیست پذیری آن سیاره باشد.

JC: I'm going to ask you one follow-up question, too, Sara,

جی سی: سارا، من هم می خواهم یک سوال در ادامه بپرسم،

as the generalist.

البته به عنوان یک فرد غیرمتخصص.

So I am really struck by the notion in your career

چیزی که در باره کار تو خیلی برایم چشمگیر و جالب توجه بود

of the opposition you faced,

مخالفت هایی بود که با آن ها روبرو بودی،

that when you began thinking about exoplanets,

اینکه وقتی شروع به فکر کردن درباره فراخورشیدی ها کردی،

there was extreme skepticism in the scientific community

شک زیادی نسبت به این موضوع از سوی جامعه علمی نسبت به آن وجود داشت

that they existed,

اینکه اصلا آنها وجود داشته باشند،

and you proved them wrong.

و تو ثابت کردی آن ها اشتباه می کنند.

What did it take to take that on?

چگونه این اتفاق افتاد؟

SS: Well, the thing is that as scientists,

سارا سیگر: خوب، موضوع این است که در نقش یک دانشمند

we're supposed to be skeptical,

ما قرار است که شکاک باشیم،

because our job to make sure that what the other person is saying

چون کار ما این است که مطمئن شویم حرفی که دیگران می زنند

actually makes sense or not.

واقعاً معنی دار است یا نه.

But being a scientist,

اما دانشمند بودن،

I think you've seen it from this session,

همانطور که فکر می کنم از این نشست دریافته اید

it's like being an explorer.

شبیه به کاوشگر بودن است.

You have this immense curiosity,

شما این کنجکاوی ممتاز و عالی را دارید،

this stubbornness,

این سرسختی،

this sort of resolute will that you will go forward

این نوع پایداری و استقامت شما را به پیش می برد

no matter what other people say.

فارغ از اینکه دیگران چه می گویند.

JC: I love that. Thank you, Sara.

جی سی: من عاشق این موضوعم. ممنون سارا.

(Applause)

(تشویق)