Michael Green: Why we should build wooden skyscrapers

مايكل گرين: چرا بايد آسمانخراش‌‌هاى چوبى بسازيم؟

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

This is my grandfather.

اين پدربزرگم است.

And this is my son.

و اين هم پسرم است.

My grandfather taught me to work with wood

پدربزرگم وقتى كوچك بودم

when I was a little boy,

بهم ياد داد كه با چوب كار كنم.

and he also taught me the idea that

و همينطور بهم اين ايده را ياد داد كه

if you cut down a tree to turn it into something,

اگر درخت را ببرى و تبديل به چيزيش كنى،

honor that tree's life and make it as beautiful

محترم شمردن عمر آن درخت است و تا جايى كه

as you possibly can.

مى‌‌توانى اين كار را زيبا انجام بده.

My little boy reminded me

پسر كوچكم بخاطرم آورد كه

that for all the technology and all the toys in the world,

با همه اين فناورى و اسباب‌‌بازيهايى كه در دنيا هست

sometimes just a small block of wood,

گاهى‌‌وقتها اگر فقط انبوه‌‌ كوچكى از چوب‌‌ها

if you stack it up tall,

را روى هم بچينيد،

actually is an incredibly inspiring thing.

در واقع چيزى الهام ‌بخش و باور نكردنى را ساخته‌‌ايد.

These are my buildings.

اينها ساختمانهاى من هستند.

I build all around the world

من خارج از دفترمان در سراسر دنيا

out of our office in Vancouver and New York.

در ونكوور و نيويورك همه اينها را مى‌‌سازم.

And we build buildings of different sizes and styles

و ما ساختمانهايى با سبك‌‌ها و اندازه‌‌هاى مختلف را

and different materials, depending on where we are.

از مصالح مختلف مى‌‌سازيم، بسته به جايى كه در آن هستيم.

But wood is the material that I love the most,

اما چوب جنسى است كه بيش از همه دوست مى‌‌دارم،

and I'm going to tell you the story about wood.

و مى‌‌خواهم برايتان داستانى درباره چوب بگويم.

And part of the reason I love it is that every time

و بخشى از دليلم براى دوست داشتن آن، اين است كه هر بار

people go into my buildings that are wood,

مردم داخل ساختمانهايم كه از چوب هستند مى‌‌شوند

I notice they react completely differently.

متوجه برخورد كاملاً متفاوتى از آنها مى‌‌شوم.

I've never seen anybody walk into one of my buildings

هرگز كسى را نديده‌‌ام كه وارد يكى از ساختمانهايم شود

and hug a steel or a concrete column,

و ستونى از فولاد يا سيمان را در آغوش كشد،

but I've actually seen that happen in a wood building.

اما به راستى ديده‌‌ام كه در ساختمان چوبى اين اتفاق بيفتد.

I've actually seen how people touch the wood,

به راستى ديده‌‌ام كه آدمها چوب را لمس كنند،

and I think there's a reason for it.

و فكر مى‌‌كنم که دلیلی برای اینکار باشد.

Just like snowflakes, no two pieces of wood

درست مثل دانه‌‌هاى برف، هيج دو تكه چوبى نيست

can ever be the same anywhere on Earth.

كه در هيچ كجاى زمين عين هم باشند.

That's a wonderful thing.

چيز فوق‌‌العاده‌‌اى است.

I like to think that wood

دوست دارم فكر كنم كه چوب

gives Mother Nature fingerprints in our buildings.

اثرانگشتان مادر طبيعت را در ساختمانهايمان بجاى مى‌‌گذارد.

It's Mother Nature's fingerprints that make

اثرانگشتان مادر طبيعت است كه باعث مى‌‌شود

our buildings connect us to nature in the built environment.

ساختمانهايمان ما را به طبيعت در محيط ساخته شده متصل كنند.

Now, I live in Vancouver, near a forest

در ونكوور زندگى مى‌‌كنم، نزديك يك جنگل

that grows to 33 stories tall.

كه ارتفاع درختانش به بلندى يك ساختمان ٣٣ طبقه مى‌‌رسد.

Down the coast here in California, the redwood forest

اين پايين نزديك ساحل كاليفرنيا، جنگل ردوود

grows to 40 stories tall.

بلندى درختانش به اندازه ساختمانى ٤٠ طبقه است.

But the buildings that we think about in wood

اما ساختمانهايى از چوب كه ما درباره‌‌شان فكر مى‌‌كنيم

are only four stories tall in most places on Earth.

در بيشتر جاهاى زمين تنها ٤طبقه بلندى دارند.

Even building codes actually limit the ability for us to build

حتى آيين‌‌نامه‌‌هاى ساخت و سازى در واقع توانايى ما را براى ساختن

much taller than four stories in many places,

ارتفاعى بيش از چهار طبقه در بسيارى از جاها محدود مى‌‌كنند،

and that's true here in the United States.

و اينجا در ايالات متحده نيز همينطور است.

Now there are exceptions,

خوب استثناهايى نيز وجود دارد،

but there needs to be some exceptions,

اما لازم است استثناهايى ديگرى هم باشد،

and things are going to change, I'm hoping.

قرار است که اوضاع تغيير كند، اميدوارم.

And the reason I think that way is that

و فكر كنم دليل آن اين باشد كه

today half of us live in cities,

امروزه نيمى از ما در شهرها زندگى مى‌‌كنيم،

and that number is going to grow to 75 percent.

و این تعداد قرار است تا ٧٥ درصد افزايش پيدا كند.

Cities and density mean that our buildings

شهرها و تراكم به اين معناست كه ساختمانهايمان

are going to continue to be big,

قرار است به بزرگ شدن ادامه دهند،

and I think there's a role for wood to play in cities.

و فكر مى‌‌كنم چوب بتواند در شهرها نقش ايفاء كند.

And I feel that way because three billion people

و حسم بخاطر اين است كه سه ميليارد آدم

in the world today, over the next 20 years,

در جهان امروز، در طى ٢٠ سال آينده

will need a new home.

به خانه‌‌اى جديد نياز خواهند داشت.

That's 40 percent of the world that are going to need

اين يعنى ٤٠ درصد از جهان كه برايشان لازم است

در ٢٠ سال آينده ساختمانى جديد ساخته شود.

a new building built for them in the next 20 years.

Now, one in three people living in cities today

اكنون، امروزه از هر سه نفر يكى در شهرها زندگى مى‌‌كند،

actually live in a slum.

البته راستش در محلات پست و پرجمعيت.

That's one billion people in the world live in slums.

يك ميليارد انسان در جهان در محلات پست و پرجمعيت زندگى مى‌‌كنند.

A hundred million people in the world are homeless.

يك صد ميليون انسان در جهان بى‌‌خانمان هستند.

The scale of the challenge for architects

مقياس چالش براى معماران

and for society to deal with in building

و براى جامعه در سرو كار داشتن با ساختمان

is to find a solution to house these people.

پيدا كردن راه‌‌حلى براى اسكان دادن اين آدمهاست.

But the challenge is, as we move to cities,

اما چالش اين است، همانطور كه ما به شهرها مهاجرت مى‌‌كنيم،

cities are built in these two materials,

شهرها از اين دو مصالح ساخته مى‌‌شوند،

steel and concrete, and they're great materials.

فولاد و سيمان، و آنها مصالحى عالى هستند.

They're the materials of the last century.

آنها مصالح قرن اخير هستند.

But they're also materials with very high energy

اما آنها همچنين مصالحى با انرژى بسيار بالا

and very high greenhouse gas emissions in their process.

و انتشار گازهاى گلخانه‌‌اى بسيار بالا در فرايندشان هستند.

Steel represents about three percent

فولاد نماينده حدود سه درصد از

of man's greenhouse gas emissions,

انتشارات گاز گلخانه‌‌اى توسط انسان است،

and concrete is over five percent.

و سيمان هم حدود پنج درصد.

So if you think about that, eight percent

بنابراين اگر بهش فكر كنيد ، امروزه هشت درصد

of our contribution to greenhouse gases today

از سهم ما در گازهاى گلخانه‌‌اى

comes from those two materials alone.

به تنهايى از اين دو مواد ناشى مى‌‌شود.

We don't think about it a lot, and unfortunately,

ما خيلى درباره‌‌شان فكر نمى‌‌كنيم و بدبختانه

we actually don't even think about buildings, I think,

به نظرم، ما در واقع حتى نمى‌‌خواهيم درباره ساختمانها فكر كنيم،

as much as we should.

يعنى به آن اندازه‌‌اى كه لازم است.

This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases.

اين آمار ايالات متحده درباره اثر گازهاى گلخانه‌‌اى است.

Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry,

تقريباً نيمى از گازهاى گلخانه‌‌اى به صنعت ساختمان سازى مرتبط هستند،

and if we look at energy, it's the same story.

و اگر به انرژى نگاه كنيم، همان داستان است.

You'll notice that transportation's sort of second down that list,

متوجه خواهيد شد كه حمل و نقل به نوعى در آن فهرست دوم است،

but that's the conversation we mostly hear about.

اما چيزى است كه بيشتر مى‌‌شنويم درباره‌‌ش صحبت كنند.

And although a lot of that is about energy,

و اگر چه بسيارى از آن درباره انرژى است،

it's also so much about carbon.

اما بخش زيادى از آن نيز درباره كربن است.

The problem I see is that, ultimately,

مشكلى كه من متوجه‌‌اش هستم، اين است كه نهايتاً

the clash of how we solve that problem

برخورد بين چگونه حل كردن مشكل آن سه

of serving those three billion people that need a home,

میان ميلياردها نفر كه به خانه نياز دارند و

and climate change, are a head-on collision

تغييرات اقليمى، تصادفى شاخ به شاخ در آستانه‌ی رخ دادن است

about to happen, or already happening.

يا شايد همين حالا دارد رخ مى‌‌دهد.

That challenge means that we have to start thinking in new ways,

آن چالش به اين معناست كه ما بايد شروع كنيم به فكر كردن در اشكال جديدى،

and I think wood is going to be part of that solution,

و فكر مى‌‌كنم چوب مى‌‌خواهد بخشى از آن راه حل باشد،

and I'm going to tell you the story of why.

و مى‌‌خواهم برايتان دليلش را تعريف كنم.

As an architect, wood is the only material,

بعنوان يك معمار، چوب تنها جنس

big material, that I can build with

بزرگى است كه من مى‌‌توانم با آن بسازم،

that's already grown by the power of the sun.

و تازه با نيروى خورشيد هم رشد كرده است.

When a tree grows in the forest and gives off oxygen

هنگامى كه درخت در جنگل رشد مى‌‌كند و اكسيژن را پس مى‌‌دهد

and soaks up carbon dioxide,

و كربن دى‌‌اكسيد را مى‌‌بلعد،

and it dies and it falls to the forest floor,

وقتى كه ميمرد و روى كف جنگل فرو مى‌‌افتد،

it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground.

كربن دى‌‌اكسيد را به اتمسفر يا توى زمين برمى‌‌گرداند.

If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon

اگر دچار حريق جنگل شود، بازهم كربن را هم

back to the atmosphere as well.

به اتمسفر برخواهد گرداند.

But if you take that wood and you put it into a building

اما اگر آن چوب را برداريد و توى ساختمان يا بعنوان قطعه‌‌اى

or into a piece of furniture or into that wooden toy,

از مبلمان يا توى يك اسباب بازى چوبى از آن استفاده كنيد

it actually has an amazing capacity

در واقع آن قابليت شگفت‌‌آورش

to store the carbon and provide us with a sequestration.

براى نگهدارى كربن و ميسر كردن اين تجزيه را براى ما حفظ خواهد كرد.

One cubic meter of wood will store

يك متر مكعب چوب

one tonne of carbon dioxide.

يك تُن متریک كربن دى اكسيد دارد.

Now our two solutions to climate are obviously

روشن است كه اكنون دو راه‌ حل‌‌ ما در مقوله آب و هوا

to reduce our emissions and find storage.

كاهش انتشارات و يافتن مخزن است.

Wood is the only major material building material

چوب تنها مواد سازنده اصلى است كه

من مى‌‌توانم با آن ساخت و ساز كنم و در واقع هر دو اين چيزها را دارد.

I can build with that actually does both those two things.

So I believe that we have

خب به باور من ما

an ethic that the Earth grows our food,

اين طرز تلقى را داريم كه زمين غذاى ما را پرورش مى‌‌دهد،

and we need to move to an ethic in this century

و لازم است كه در اين قرن به این ایمان برسیم

that the Earth should grow our homes.

كه زمين بايد خانه‌‌هاى ما را نيز فراهم كند.

Now, how are we going to do that

حالا وقتى با اين سرعت در حال شهرسازى هستيم

when we're urbanizing at this rate

چطور مى‌‌خواهيم اين كار را انجام دهيم

and we think about wood buildings only at four stories?

و درباره ساختمانهاى چوبى هم كه تا چهار طبقه بيشتر فكر نمى‌‌كنيم؟

We need to reduce the concrete and steel and we need

لازم است كه سيمان و فولاد را كم كنيم و بايد

to grow bigger, and what we've been working on

چيزهاى بزرگترى توليد كنيم، و ما مشغول كار كردن

روى ساختمانهاى ساخته شده از چوب با ارتفاع ٣٠ طبقه هستيم.

is 30-story tall buildings made of wood.

We've been engineering them with an engineer

ما آنها را به كمك يك مهندس كه نامش اريك كارش

named Eric Karsh who works with me on it,

است و با من روى آن پروژه كار مى‌‌كند مهندسى كرده‌‌ايم،

and we've been doing this new work because

و ما اين كار جديد را انجام مى‌‌دهيم چون

there are new wood products out there for us to use,

محصولات چوبى جديدى برای ما وجود دارد که از آنها می‌توانیم استفاده كنيم،

and we call them mass timber panels.

آنها را پنل‌‌هاى انبوه الوارى مى‌‌ناميم.

These are panels made with young trees,

اين پنل‌‌ها از درختان جوان،

small growth trees, small pieces of wood

درختان با رشد كم، تكه‌‌هاى كوچك چوب

glued together to make panels that are enormous:

بهم چسبيده مى‌‌شوند تا پنلهايى را تشكيل دهند كه عظيم هستند:

eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses.

عرض هشت فوت، طول ٦٤ فوت و در ضخامت‌‌هايى متنوع.

The way I describe this best, I've found, is to say

بهترين توضيحى كه توانسته‌‌انم براى گفتن اين پيدا كنم اين است كه

that we're all used to two-by-four construction

همه ما وقتى راجع به چوب فكر مى‌‌كنيم

به ساختارى دو در چهار عادت داريم.

when we think about wood.

چيزى كه مردم سريع بعنوان نتيجه به آن مى‌‌رسند.

That's what people jump to as a conclusion.

Two-by-four construction is sort of like the little

ساختار دو در چهار به نمونه كوچكى از آجرها

eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids,

هشت نقطه‌‌اى لگو مى‌‌ماند كه ما همه وقتى بچه بوديم با آنها بازى مى‌‌كرديم،

و مى‌‌شد هر نوع چیز باحالی را از لگويى با

and you can make all kinds of cool things out of Lego

at that size, and out of two-by-fours.

آن اندازه و خارج از ابعاد دو در چهار ساخت.

But do remember when you were a kid,

اما آيا خاطرتان هست وقتى كه بچه بوديد،

and you kind of sifted through the pile in your basement,

و كپه‌‌اى از وسايل داخل زيرزمين‌‌تان را وارسى مى‌‌كرديد

و آن آجر ٢٤ نقطه لگو را پيدا مى‌‌كرديد،

and you found that big 24-dot brick of Lego,

and you were kind of like,

يك همچين حالى داشتيد،

"Cool, this is awesome. I can build something really big,

"معركه‌‌ست، اين عاليه. مى‌‌تونم چيز واقعاً گنده‌‌اى ازش بسازم،

and this is going to be great."

حتماً چيز عالى مى‌‌شه."

That's the change.

تغيير يعنى اين.

Mass timber panels are those 24-dot bricks.

پنلها، انبوه الوارى همان آجرهاى ٢٤ نقطه هستند.

They're changing the scale of what we can do,

آنها مقياس آنچه كه مى‌‌توانيم انجام دهيم را تغيير مى‌‌دهند،

and what we've developed is something we call FFTT,

و چيزى كه ما پديد آورده‌‌ايم چيزى است كه FFTT مى‌‌ناميم،

which is a Creative Commons solution

چيزى كه راه‌حل مشترك خلاقانه‌‌اى

to building a very flexible system

براى ساختن يك سيستم بسيار قابل انعطاف از

of building with these large panels where we tilt up

ساختمان با اين پنلهاى بزرگ است جايى كه قادر باشيم در صورت تمايل

six stories at a time if we want to.

شش طبقه را هم زمان به روش روی هم قرار داد ن آجرها بسازيم.

This animation shows you how the building goes together

اين انيميشن به شما نشان مى‌‌دهد ساختمان چگونه به روش خيلى

in a very simple way, but these buildings are available

ساده‌‌اى سرهم مى‌‌شود، اما اين ساختمانها اكنون براى

for architects and engineers now to build on

ساخته شدن توسط مهندسين و معماران براى فرهنگ هاى

for different cultures in the world,

مختلف در دنيا، با شخصيتها و سبك‌هاى معمارى مختلف

different architectural styles and characters.

در دسترس قرار دارند.

In order for us to build safely,

براى اين كه ساخت و ساز ايمن انجام دهيم،

we've engineered these buildings, actually,

در واقع اين ساختمانها را مهندسى كرده‌‌ايم،

to work in a Vancouver context,

با كار كردن در بافت ونكوور،

where we're a high seismic zone,

جايى كه در منطقه‌‌اى با گسل بالا قرار داريم،

even at 30 stories tall.

حتى در بلندى به اندازه ٣٠ طبقه.

Now obviously, every time I bring this up,

واضح است هربار كه من اين موضوع را مطرح مى‌‌كنم،

people even, you know, here at the conference, say,

آدمها، حتى كسانى هم كه در اين كنفرانس هستند، مى‌‌گويند،

"Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?"

"جدى مى‌‌گى؟ سى طبقه؟ چطور قراره اتفاق بيفته؟"

And there's a lot of really good questions that are asked

و واقعاً يك عالم سوال خوب هست كه پرسيده مى‌‌شود،

and important questions that we spent quite a long time

سوالات مهمى كه ما زمان نسبتاً طولانى را صرف

working on the answers to as we put together

كار كردن روى جوابهايشان مى‌‌كنيم هنگامى كه گزارشات خود

our report and the peer reviewed report.

و گزارشهاى بازبينى شده همتايانمان را كنار هم مى‌‌گذاريم.

I'm just going to focus on a few of them,

فقط مى‌‌خواهم روى برخى از آنها تمركز كنم،

and let's start with fire, because I think fire

و بگذاريد با آتش شروع كنم، چون فكر كنم آتش

is probably the first one that you're all thinking about right now.

شايد نخستين چيزى باشد كه در در وهله اول به آن فكر مى‌‌كنيد.

منصفانه هست.

Fair enough.

And the way I describe it is this.

و شيوه‌‌اى كه آن را توضيح مى‌‌دهم اين است.

If I asked you to take a match and light it

اگر از شما مى‌‌خواستم كبريتى را برداشته و روشن كنيد

and hold up a log and try to get that log to go on fire,

و بعد هم كنده‌‌اى را نگهداشته و سعى كنيد تا آن را آتش بزنيد،

it doesn't happen, right? We all know that.

اين اتفاق نمى‌‌افتد، اينطور نيست؟ همه ما اين را مى‌‌دانيم.

But to build a fire, you kind of start with small pieces

اما براى ساختن آتش، به نوعى با تكه‌‌هاى كوچكى از

of wood and you work your way up,

چوب دست بكار مى‌‌شويد و به كارتان ادامه مى‌‌دهيد،

and eventually you can add the log to the fire,

و به تدريج شما مى‌‌توانيد كنده را به آتش اضافه كنيد،

and when you do add the log to the fire, of course,

و وقتى شما كنده را به آتش اضافه مى‌‌كنيد، البته،

ميسوزه، اما به كندى ميسوزه.

it burns, but it burns slowly.

Well, mass timber panels, these new products

خب، پنل‌‌هاى انبوه الوارى، اين محصولات جديد

that we're using, are much like the log.

كه ما استفاده مى‌‌كنيم، خيلى به اين كنده شباهت دارند.

It's hard to start them on fire, and when they do,

آتش زدن آنها سخت است، اما وقتى اين اتفاق بيفتد،

they actually burn extraordinarily predictably,

درواقع طبق پيش‌‌بينى دچار سوختگى مهیبی خواهد شد،

and we can use fire science in order to predict

و ما قادريم از علم آتش براى پيش‌‌بينى و

and make these buildings as safe as concrete

ساخت ساختمانهايى با همان ميزان از ايمنى سيمان

and as safe as steel.

و سرسختى فولاد بپردازيم.

The next big issue, deforestation.

مشكل بزرگ بعدى، جنگل‌‌زدايى است.

Eighteen percent of our contribution

هجده درصد از سهم ما

to greenhouse gas emissions worldwide

در انتشار جهانى گازهاى گلخانه‌‌اى

is the result of deforestation.

منجر به جنگل‌‌زدايى مى‌‌شود.

The last thing we want to do is cut down trees.

آخرين چيزى كه ما مى‌‌خواهيم انجام دهيم، بريدن درختان است.

Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees.

يا، آخرين چيزى كه ما مى‌‌خواهيم انجام دهيم، بريدن درختان اشتباهى است.

There are models for sustainable forestry

اينها الگوهايى براى جنگلدارى قابل دوام است

that allow us to cut trees properly,

كه به ما امكان بريدن درختان را به درستى مى‌‌دهد،

and those are the only trees appropriate

و اينها تنها درختانى هستند كه براى استفاده

to use for these kinds of systems.

شدن در اين نوع از سيستم‌‌ها مناسبند.

Now I actually think that these ideas

الان راستش من فكر مى‌‌كنم كه اين ايده‌‌ها

will change the economics of deforestation.

اقتصاد جنگل زدايى را تغيير خواهند داد.

In countries with deforestation issues,

در كشورهايى با مشكلات جنگل زدايى،

we need to find a way to provide

نياز داريم كه راهى را براى فراهم كردن

better value for the forest

ارزشى بهتر براى جنگل بيابيم

and actually encourage people to make money

و در واقع آدمها را تشويق به پول درآوردن از طريق

through very fast growth cycles --

چرخه‌‌هاى خيلى سريع رشد كنيم--

10-, 12-, 15-year-old trees that make these products

درختهايى -١٠، -١٢، -١٥ ساله كه اين توليدات را بسازند

and allow us to build at this scale.

و به ما اجازه ساختن در چنين مقياسى را بدهند.

We've calculated a 20-story building:

ما محاسبه كرده‌‌ايم كه براى يك ساختمان ٢٠ طبقه:

We'll grow enough wood in North America every 13 minutes.

هر ١٣ دقيقه در آمريكاى شمالى چوب كافى را پرورش خواهيم داد.

That's how much it takes.

اين همه آن ميزانى است كه لازم دارد.

The carbon story here is a really good one.

داستان كربن در اينجا واقعاً جالب است.

If we built a 20-story building out of cement and concrete,

اگر ساختمان ٢٠ طبقه‌‌اى را از سيمان و بتن بسازيم،

the process would result in the manufacturing

منجر به فرايندى مى‌‌شود كه از آن سيمان

of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide.

حدود ١٫٢٠٠ تُن متريك كربن دى‌‌اكسيد توليد شود.

If we did it in wood, in this solution,

اگر با چوب اين كار را مى‌‌كرديم، با اين راه حل،

we'd sequester about 3,100 tonnes,

مانع حدوداً ٣٫١٠٠ تُن متريك مى‌‌شويم،

for a net difference of 4,300 tonnes.

با اختلاف خالص ٤٫٣٠٠ تُن متريك.

That's the equivalent of about 900 cars

كه معادل حدوداً ٩٠٠ ماشين است

removed from the road in one year.

كه در طى يكسال از جاده كم شوند.

Think back to that three billion people

دوباره برگرديم به آن سه ميلياردى كه

that need a new home,

احتياج به خانه جديدى دارند،

and maybe this is a contributor to reducing.

و شايد اين به كم كردن آن كمك كند.

We're at the beginning of a revolution, I hope,

ما در آغاز انقلابى جديد قرار داريم،البته اميدوارم

in the way we build, because this is the first new way

با اين روشى كه براى ساخت استفاده مى‌‌كنيم، زيرا اين نخستين روش

براى ساختن يك آسمان خراش در شايد طى ١٠٠ سال اخير يا بيشتر باشد.

to build a skyscraper in probably 100 years or more.

But the challenge is changing society's perception

اما چالش اصلى به چالش كشيدن درك جامعه از اين امكان است،

of possibility, and it's a huge challenge.

و اين چالش عظيمى است.

The engineering is, truthfully, the easy part of this.

مهندسى سازى كردن در واقع بخش راحت اين كار است.

And the way I describe it is this.

و براى توضيح دادنش از اين روش استفاده مى‌‌كنم.

The first skyscraper, technically --

نخست تعريف فنى آسمانخراش را داريم--

and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not —

و باور داشته باشيد يا خير، تعريف يك آسمانخراش ارتفاع ده طبقه است--

but the first skyscraper was this one in Chicago,

اين تصوير نخستين آسمانخراش در شيكاگو است،

و مردمى كه از راه رفتن زير اين ساختمان وحشت داشتند.

and people were terrified to walk underneath this building.

But only four years after it was built,

اما تنها چهار سال بعد از ساخته شدن آن،

Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower,

گوستاو ايفل داشت برج ايفل را مى‌‌ساخت،

and as he built the Eiffel Tower,

و همانطور كه مشغول ساخت برج ايفل بود،

he changed the skylines of the cities of the world,

خطوط افق شهرهاى دنيا را تغيير داد،

changed and created a competition

و با اين تغيير، رقابتى را بين

between places like New York City and Chicago,

جاهايى مثل نيويورك و شيكاگو بوجود آورد،

where developers started building bigger and bigger buildings

جاهايى كه سازندگان شروع به ساختن ساختمانهاى بزرگتر و بزرگتر كردند

و آن رابا مهندسى‌‌سازيهاى بهتر و بهتر

and pushing the envelope up higher and higher

with better and better engineering.

هى بلندتر و بلندتر كردند.

We built this model in New York, actually,

ما اين مدل را در نيويورك ساختيم، راستش

as a theoretical model on the campus

بعنوان يك مدل نظرى در محوطه يك

of a technical university soon to come,

دانشگاه فنى كه بزودى مى‌‌بينيد.

and the reason we picked this site

و دليلى كه ما اين محل را انتخاب كرديم

to just show you what these buildings may look like,

اين بود كه فقط نشان دهيم ظاهر اين ساختمانها چطور ممكن است باشد،

because the exterior can change.

زيرا ظاهر مى‌‌تواند تغيير كند.

It's really just the structure that we're talking about.

اين فقط واقعاً ساختار است كه ما درباره‌‌ش صحبت مى‌‌كنيم.

The reason we picked it is because this is a technical university,

دليلى كه ما آن را انتخاب كرديم، بخاطر اين است كه يك دانشگاه فنى است،

and I believe that wood is the most

و به باور من چوب پيشرفته‌‌ترين ماده

technologically advanced material I can build with.

در مقوله فناورى است كه با آن بتوانيم ساخت و ساز كنيم.

It just happens to be that Mother Nature holds the patent,

از قرار معلوم مادر طبيعت حق امتياز خودش را حفظ مى‌‌كند،

and we don't really feel comfortable with it.

و ما واقعاً با آن احساس راحتى نمى‌‌كنيم.

But that's the way it should be,

اما خوب بايد همينطورى باشد،

nature's fingerprints in the built environment.

اثر انگشت طبيعت در محيط ساخته شده.

I'm looking for this opportunity

من به دنبال چنين فرصتى هستم كه

to create an Eiffel Tower moment, we call it.

اصطلاحاً آن لحظه برج ايفل خودم را خلق كنم.

Buildings are starting to go up around the world.

ساختمانهايى كه شروع به بالا رفتن در گوشه و كنار دنيا كنند.

There's a building in London that's nine stories,

ساختمانى در لندن هست كه نه طبقه دارد،

a new building that just finished in Australia

يك ساختمان جديد كه تازه در استراليا تمام شده است

that I believe is 10 or 11.

فكر كنم ١٠ يا ١١ طبقه باشد.

We're starting to push the height up of these wood buildings,

ما شروع كرده‌‌ايم به بالا بردن ارتفاع اين ساختمانهاى چوبى،

and we're hoping, and I'm hoping,

و ما اميدواريم، و من اميدوارم،

that my hometown of Vancouver actually potentially

كه زادگاه من ونكوور

announces the world's tallest at around 20 stories

در آينده‌‌اى نه چندان دور ظرفيت بالقوه‌‌اش را براى

in the not-so-distant future.

ساختمانى با ارتفاع ٢٠ طبقه اعلام كند.

That Eiffel Tower moment will break the ceiling,

آن لحظه‌‌اى كه اينربرج ايفل سقف را مى‌‌شكافد،

these arbitrary ceilings of height,

اين ارتفاع سقفهاى قراردادى،

and allow wood buildings to join the competition.

و به ساختمانهاى چوبى اجازه پيوستن به رقابت را دهند.

And I believe the race is ultimately on.

و معتقدم كه اين مسابقه نهايتاًً به وقوع خواهد پيوست.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشويق)