Chris Anderson: How YouTube is driving innovation

کریس اندرسن: چگونه ویدیو در وب، نوآوری جهانی را قدرت می‌بخشد

Translator: Farzad Sekhavati Reviewer: Shahram Eatezadi

If nothing else, at least I've discovered

من حداقل به یک چیز پی بردم

what it is we put our speakers through:

اینکه بر سخنران‌های ما چه می‌گذرد:

sweaty palms, sleepless nights,

کف دست‌های عرق‌کرده، شب‌های بی‌خوابی،

a wholly unnatural fear of clocks.

و ترس غیر طبیعی از ساعات.

I mean, it's quite brutal.

منظورم اینست که این خیلی بی‌رحمانه است.

And I'm also a little nervous about this.

علاوه بر این من درباره این هم قدری نگرانم.

There are nine billion humans coming our way.

جمعيت زمين به زودی به ۹ ميليارد نفر خواهد رسيد.

Now, the most optimistic dreams

خوشبینانه‌ترین رویاها هم

can get dented by the prospect

می‌توانند با دورنمای تاراج زمین

of people plundering the planet.

توسط انبوه انسان‌ها خراب شوند.

But recently, I've become intrigued

ولی من به تازگی شیفته

by a different way of thinking of large human crowds,

نگاه جدیدی به گروه‌های بزرگ انسانی شده‌ام،

because there are circumstances

به این دلیل که شرایطی هست که

where they can do something really cool.

این گروه‌ها می‌توانند کارهای خیلی قشنگی انجام دهند.

It's a phenomenon that I think

این پدیده‌ای است که من گمان می‌کنم

any organization or individual can tap into.

هر شخص یا گروهی می‌تواند از آن بهره ببرد.

It certainly impacted the way we think about TED's future,

این پدیده قطعا روی طرز تفکر ما درباره آینده TED تاثیر گذاشته است

and perhaps the world's future overall.

و حتی شاید آینده کلی دنیا.

So, let's explore.

خوب بیایید کمی این رو بررسی کنیم.

The story starts with just a single person,

داستان با یک آدم شروع می شود،

a child, behaving a little strangely.

کودکی که قدری عجیب رفتار می‌کند.

This kid is known online as Lil Demon.

این کودک معروف است به شیطون کوچولو (Lil Demon)

He's doing tricks here, dance tricks,

او در حال نمایش مهارت‌هایش در رقصیدن است

that probably no six-year-old in history ever managed before.

مهارت‌هایی که احتمالا هیچ کودک ۶ ساله دیگری در تاریخ به دست نیاورده.

How did he learn them?

چطور این‌ها را آموخته است؟

And what drove him to spend the hundreds of hours of practice

و چه چیز او را به صدها ساعت تمرینی که برای این مهارت ها باید انجام می‌داده، جلب کرده؟

this must have taken?

و چه چیز او را به صدها ساعت تمرینی که برای این مهارت ها باید انجام مي‌داده، جلب کرده؟

Here's a clue.

این هم یک سرنخ.

(Video) Lil Demon: ♫ Step your game up. Oh. Oh. ♫

شیطون کوچولو (Lil Demon): ♫ خودتون رو بهتر کنید. اُو. اُو. ♫

♫ Step your game up. Oh. Oh. ♫

♫خودتون رو بهتر کنید. اُو. اُو ♫

Chris Anderson: So, that was sent to me by this man,

کریس اندرسون: خوب، این ویدیو را این مرد برای من فرستاده،

a filmmaker, Jonathan Chu,

فیلم‌سازی به نام جاناتان چو

who told me that was the moment he realized

و به من گفت که این لحظه‌ای بود که فهمید که

the Internet was causing dance to evolve.

اینترنت باعث رشد و پیشرفت رقص می‌شود.

This is what he said at TED in February.

این چیزی بود که او در فوریه در TED گفت.

In essence,

به طور خلاصه،

dancers were challenging each other online to get better;

رقاص‌ها یکدیگر را روی اینترنت به چالش می کشیدند که بهتر شوند

incredible new dance skills were being invented;

مهارت های باور نکردنی جدیدی در حال شکل گرفتن بود

even the six-year-olds were joining in.

حتی بچه‌های ۶ ساله هم همراه می‌شدند.

It felt like a revolution.

حسی همانند یک انقلاب داشت.

And so Jon had a brilliant idea:

و اینطوری جاناتان یک ایده درخشان پیدا کرد:

He went out to recruit the best of the best dancers

او رفت و بهترین رقاص‌ها را از یوتیوب استخدام کرد

off of YouTube

او رفت و بهترین رقاص‌ها را از یوتیوب استخدام کرد

to create this dance troupe --

که این گروه رقص را بسازد:

The League of Extraordinary Dancers, the LXD.

«گروه رقاص‌های بی‌نظیر» یا LXD.

I mean, these kids were web-taught,

اعضای این گروه با اینترنت آموزش دیده بودند،

but they were so good that they got to play at the Oscars this year.

در عین حال به قدری خوب بودند که در مراسم اسکار امسال برنامه اجرا کردند.

And at TED here in February,

و در اینجا در TED در فوریه

their passion and brilliance just took our breath away.

اشتیاق و استعدادشان ما را حیرت‌زده کرد.

So, this story

خوب، این ماجرای

of the evolution of dance

پیشرفت رقص

seems strangely familiar.

خیلی آشنا به نظر می‌رسد.

You know, a while after TEDTalks started taking off,

اندکی پس از این که TEDTalkها مشهور شدند،

we noticed that speakers

ما متوجه شدیم که سخنران‌ها

were starting to spend a lot more time in preparation.

مدت زمان خیلی بیشتری را صرف آماده شدن برای سخنرانی می‌کردند.

It was resulting in incredible new talks like these two.

نتیجه، سخنرانی‌های عالی‌ای مثل این دو سخنرانی بود.

... Months of preparation

... ماه‌ها آماده‌سازی

crammed into 18 minutes,

فشرده شده در ۱۸ دقیقه،

raising the bar cruelly for the next generation of speakers,

که سطح انتظار از نسل بعدی سخنران‌ها را بالاتر می‌برد

with the effects that we've seen this week.

با اثراتی مانند آنچه که در این هفته دیدیم.

It's not as if J.J. and Jill

البته اینطوری نبود که جِی. جِی. و جیل

actually ended their talks saying, "Step your game up,"

با جمله ی «خودتون رو بهتر کنید» سخنرانیشان را تمام کنند،

but they might as well have.

با این وجود می‌توانستند همین رو هم بگویند.

So, in both of these cases,

خوب، در هر دو مورد،

you've got these cycles of improvement,

نمونه‌هایی از چرخه‌های پیشرفت دارید،

apparently driven

که ظاهرا توسط آدم‌هایی که ویدیوهای اینترنتی را نگاه می‌کنند، تشویق شده‌اند.

by people watching web video.

که ظاهرا توسط آدم‌هایی که ویدیوهای اینترنتی را نگاه می‌کنند، تشویق شده‌اند.

What is going on here?

اینجا چه اتفاقی دارد می‌افتد؟

Well, I think it's the latest iteration of a phenomenon we can call

خوب، من فکر می‌کنم که این آخرین دستاورد از پدیده‌ایست که می‌توانیم آن را

"crowd-accelerated innovation."

«نوآوری شتاب‌گرفته جمعی» بنامیم.

And there are just three things you need for this thing to kick into gear.

و تنها سه چیز برای وقوع این پدیده لازم است.

You can think of them

می‌توانید آنها را مانند

as three dials on a giant wheel.

سه درجه روی یک چرخ بزرگ ببینید.

You turn up the dials, the wheel starts to turn.

درجه‌ها رابه بالا می‌چرخانیم،‌ و چرخ شروع به چرخش می‌کند.

And the first thing you need is ... a crowd,

اولین چیزی که لازم دارید ... یک جمعیت است.

a group of people who share a common interest.

گروهی از آدم‌هایی که علاقه مشترکی با هم دارند.

The bigger the crowd,

هر قدر این گروه بزرگتر باشد

the more potential innovators there are.

نوآوران بالقوه بیشتری دارید.

That's important, but actually most people in the crowd

و این مهم است،‌ ولی بیشتر افراد

occupy these other roles.

نقش‌های دیگری در گروه ایفا می‌کنند.

They're creating the ecosystem

آنها محیطی را ایجاد می‌کنند که

from which innovation emerges.

نوآوری از درون آن پدیدار می‌شود.

The second thing you need is light.

دومین چیزی که لازم دارید روشنایی است.

You need clear, open visibility

شما یک دید باز و شفاف نیاز دارید

of what the best people in that crowd are capable of,

ازآنچه که بهترین افراد درآن گروه توانایی انجامش را دارند،

because that is how you will learn

چون اینگونه است که شما یاد خواهید گرفت

how you will be empowered to participate.

اینگونه است که شما قدرت می‌یابید که مشارکت کنید.

And third, you need desire.

سومین مورد تمایل افراد است.

You know, innovation's hard work.

می‌دانید که نوآوری کاری دشوار است.

It's based on hundreds of hours of research, of practice.

کاری است بر پایه صدها ساعت تحقیقات و ممارست.

Absent desire, not going to happen.

بدون اشتیاق، هیچ چیز اتفاق نمی‌افتد.

Now, here's an example -- pre-Internet --

این یک مثال -- قبل از عصر اینترنت --

of this machine in action.

از این چرخ در حال حرکت است.

Dancers at a street corner --

عده‌ای رقاص در گوشه یک خیابان -

it's a crowd, a small one,

در اینجا هم یک گروه کوچک داریم

but they can all obviously see what each other can do.

ولی آنها می‌توانند به وضوح ببینند که دیگران چه می‌توانند بکنند.

And the desire part comes, I guess,

و فکر کنم که بخش اشتیاق از موقعیت اجتماعی آنها نشات می‌گیرد،‌ درست؟

from social status, right?

و فکر کنم که بخش اشتیاق از موقعیت اجتماعی آنها نشات می‌گیرد،‌ درست؟

Best dancer walks tall, gets the best date.

بهترین رقاص‌ها سر بلند قدم بر می‌دارند، بهترین قرار ملاقات‌ها را دارند.

There's probably going to be some innovation happening here.

احتمالا نوآوری‌ای در اینجا انجام خواهد گرفت.

But on the web,

ولی روی اینترنت

all three dials are ratcheted right up.

هر سه درجه کاملا باز شده‌اند.

The dance community is now global.

گروه رقص اکنون جهانی شده.

There's millions connected.

میلیون‌ها نفر اکنون در ارتباط با یکدیگرند.

And amazingly,

و به طور شگفت‌آوری

you can still see what the best can do,

شما هنوزهم می‌توانید بهترین کارها را ببینید،

because the crowd itself shines a light on them,

چرا که خود جمعیت کارهای خوب را در مرکز توجه می‌گذارد.

either directly, through comments, ratings,

یا به طور مستقیم، از طریق نظرها، امتیازدهی‌ها

email, Facebook, Twitter,

ایمیل ، فیسبوک، تویتر،

or indirectly,

یا غیرمستقیم،

through numbers of views,

با تعداد بازدیدها،

through links that point Google there.

یا از طریق لینک‌هایی که گوگل را با خبر می‌کند.

So, it's easy to find the good stuff,

درنتیجه پیداکردن کارهای خوب کار ساده‌ایست،

and when you've found it, you can watch it in close-up repeatedly

و زمانی که پیدایشان کردید، می‌توانید با دقت بیشتر بارها نگاهشان کنید

and read what hundreds of people have written about it.

ونظر صدها نفر را در رابطه با آن بخوانید.

That's a lot of light.

این وضوحِ دید یا روشنایی زیادی است.

But the desire element

ولی عنصر اشتیاق واقعا افزایش یافته است.

is really dialed way up.

ولی عنصر اشتیاق واقعا افزایش یافته است.

I mean, you might just be a kid with a webcam,

منظورم این است که ممکن است فقط کودکی باشید با یک دوربین

but if you can do something that goes viral,

اما اگر بتوانید چیز پرطرفداری بسازید

you get to be seen by the equivalent

توسط جمعیتی معادل یک استادیوم ورزشی سراسر پر مشاهده خواهید شد.

of sports stadiums crammed with people.

توسط جمعیتی معادل یک استادیوم ورزشی سراسر پر مشاهده خواهید شد.

You get hundreds of strangers writing excitedly about you.

صدها آدم غریبه با اشتیاق در مورد شما مطلب خواهند نوشت.

And even if it's not that eloquent -- and it's not --

حتی اگر به این میزان هم نباشد -- و نیست --

it can still really make your day.

هنوز هم می‌تواند روزتان را بسازد.

So, this possibility

پس این امکان

of a new type of global recognition,

یک روش جدید شناخت در سطح جهانی،

I think, is driving huge amounts of effort.

چیزی است که گمان می‌کنم حجم گسترده‌ای از تلاش را تحریک می‌کند.

And it's important to note that it's not just the stars who are benefiting:

و ذکر این نکته هم مهم است که فقط ستاره‌های این جریان نیستند که از آن نفع می‌برند

because you can see the best, everyone can learn.

چون بهترین‌ها را می‌توان دید، همه می‌توانند از آنها یاد بگیرند.

Also, the system is self-fueling.

نکته دیگر اینکه این سیستم خودگردان است.

It's the crowd that shines the light and fuels the desire,

خود اعضا هستند که به شهرت می‌رسانند و اشتیاق را تقویت می‌کنند.

but the light and desire are a lethal one-two combination

ولی نور و اشتیاق یک ترکیب دوتایی خیلی موثرند

that attract new people to the crowd.

که افرادجدیدی را جذب گروه می‌کنند.

So, this is a model

خوب این مدلی است

that pretty much any organization could use

که تقریبا هر سازمانی می‌تواند از آن استفاده نماید

to try and nurture its own cycle

تا چرخه‌های نوآوری شتاب‌گرفته گروهی خود را

of crowd-accelerated innovation.

پرورش و نمو دهند.

Invite the crowd, let in the light,

جمعیت را دعوت کنید، بگذارید روشنایی وارد شود،

dial up the desire.

و اشتیاق را افزایش دهید.

And the hardest part about that is probably the light,

و خوب سخت‌ترین قسمت شاید روشنایی و وضوح کار باشد

because it means you have to open up,

چرا که به این معنی است که باید شفاف باشید

you have to show your stuff to the world.

باید آنچه را که دارید به دنیا نشان دهید.

It's by giving away what you think is your deepest secret

این با گذشتن از آنچه که فکر می‌کنید عمیق‌ترین اسرار شماست حاصل می‌شود

that maybe millions of people

که شاید میلیون‌ها آدم بخواهند که برای پیشرفت آن کمک کنند.

are empowered to help improve it.

که شاید میلیون‌ها آدم بخواهند که برای پیشرفت آن کمک کنند.

And, very happily, there's one class of people

و خوشبختانه گروهی از آدم‌ها هسنتد که

who really can't make use of this tool.

نمی‌توانند از این ابزار استفاده کنند.

The dark side of the web

گوشه‌های تاریک وب

is allergic to the light.

به نور حساسیت دارند.

I don't think we're going to see terrorists, for example,

گمان نمی کنم که ببینیم برای مثال تروریست‌ها

publishing their plans online and saying to the world,

نقشه‌های خود را روی اینترنت بگذارند و از دنیا بخواهند که

"Please, could you help us to actually

«ممکن است به ما کمک کنید تا نقشه‌هایمان این بار عملی شود؟»

make them work this time?"

«ممکن است به ما کمک کنید تا نقشه‌هایمان این بار عملی شود؟»

But you can publish your stuff online.

ولی خوب شما می‌توانید چیز‌هایتان را روی اینترنت منتشر کنید.

And if you can get that wheel to turn,

و اگر بتوانید اون چرخ را به حرکت درآورید،

look out.

نظاره کنید.

So, at TED,

خوب در TED

we've become a little obsessed with this idea of openness.

ما علاقه شدیدی به این ایده شفافیت پیدا کردیم.

In fact, my colleague, June Cohen, has taken to calling it "radical openness,"

حتی همکار من جان کوهن اسمش را «شفافیت رادیکال» گذاشته است.

because it works for us each time.

چون هربار برای ما موفقیت‌آمیز بوده‌است.

We opened up our talks to the world,

ما سخنرانی‌هایمان را برای همه آزاد گذاشتیم،

and suddenly there are millions of people out there

و ناگهان میلیون‌ها نفر از همه جا

helping spread our speakers' ideas,

در گسترش ایده‌های سخنران‌ها به ما کمک می‌کنند،

and thereby making it easier for us

و از این راه کار پیدا کردن و انگیزه‌دادن به

to recruit and motivate the next generation of speakers.

نسل بعدی سخنرانان را برای ما آسان‌تر می‌کنند.

By opening up our translation program,

با گشایش برنامه ترجمه سخنرانی‌ها،

thousands of heroic volunteers --

هزاران داوطلب بی‌باک

some of them watching online right now, and thank you! --

که عده‌ای از آنها هم اکنون تماشاگر ما هستند و همین جا از آنها تشکر می‌کنم

have translated our talks

سخنرانی‌ها را به بیش از ۷۰ زبان ترجمه کرده‌اند

into more than 70 languages,

سخنرانی‌ها را به بیش از ۷۰ زبان ترجمه کرده‌اند

thereby tripling our viewership in non-English-speaking countries.

و از این طریق میزان تماشاگران ما را در کشورهای غیر انگلیسی زبان سه‌برابر کرده‌اند.

By giving away our TEDx brand,

از طریق عمومی‌کردن نشان TEDx،

we suddenly have a thousand-plus

ما ناگهان بیشتر از هزار تجربه و آزمایش

live experiments in the art of spreading ideas.

در زمینه هنر گسترش افکار و ایده‌ها داریم.

And these organizers,

و این برگزارکننده‌ها

they're seeing each other, they're learning from each other.

با یکدیگر در تماس‌اند و از تجربیات یکدیگر می‌آموزند.

We are learning from them.

ما هم از آنها درس می‌گیریم.

We're getting great talks back from them.

سخنرانی‌های عالی از آنها دریافت می‌کنیم.

The wheel is turning.

چرخ می‌چرخد.

Okay, step back a minute.

خوب یک دقیقه برگردیم عقب.

I mean, it's really not news for me to tell you

منظورم اینه، که این اخبار جدیدی نیست که من به شما بگویم

that innovation emerges out of groups.

نوآوری از درون گروه‌ها شکل می‌گیرد.

You know, we've heard that this week --

این هفته شنیده‌ایم که

this romantic notion of the lone genius

این تصور رمانتیک از نابغه‌ای تنها

with the "eureka!" moment that changes the world

که در یک لحظه «یافتم یافتم» جهان را تغییر می‌دهد

is misleading.

گمراه کننده‌است.

Even he said that, and he would know.

حتی خود نابغه هم این را می‌گوید و می‌داند.

We're a social species.

ما موجوداتی اجتماعی هستیم.

We spark off each other.

از یکدیگر الهام می‌گیریم.

It's also not news

این هم خبر جدیدی نیست که

to say that the Internet has accelerated innovation.

بگوییم اینترنت به نوآوری‌ها شتاب داده است.

For the past 15 years,

در ۱۵ سال گذشته،

powerful communities have been connecting online,

گروه‌های قدرتمندی روی اینترنت با یکدیگر در ارتباط بوده‌اند

sparking off each other.

و از یکدیگر الهام گرفته‌اند.

If you take programmers,

اگر برنامه‌نویسان را به عنوان نمونه در نظر بگیرید،

you know, the whole open-source movement

می‌دانید که جنبش متن‌ِ باز

is a fantastic instance of crowd-accelerated innovation.

مثالی عالی از شتاب‌دادن گروهی نوآوری است.

But what's key here is,

اما چیزی که در اینجا کلیدی است،

the reason these groups have been able to connect

دلیل اینکه این گروه‌ها توانسته‌اند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند

is because their work output is of the type

این است که محصول این نوع کارها به گونه‌ایست

that can be easily shared digitally --

که به سادگی در فرم دیجیتال قابل به اشتراک‌گذاشتن است -

a picture, a music file,

یک قطعه عکس، یک قطعه موسیقی

software.

نرم افزار.

And that's why what I'm excited about,

و خوب به این دلیل است که آنچه که من خوشحالم دربارش

and what I think is under-reported,

و آنچه که فکر می‌کنم که به قدر کافی گزارش نشده،

is the significance of the rise

اهمیت و بزرگی رشد ویدیوی اینترنتی است.

of online video.

اهمیت و بزرگی رشد ویدیوی اینترنتی است.

This is the technology

این فناوری‌ای است که

that's going to allow the rest of the world's talents to be shared digitally,

امکان به اشتراک گذاشتن سایر استعدادهای جهان را فراهم می‌کند

thereby launching a whole new cycle

و از این طریق چرخه جدیدی از

of crowd-accelerated innovation.

نوآوری شتاب‌گرفته‌ جمعی را به حرکت در خواهد آورد.

The first few years of the web

اولین سال‌های اینترنت

were pretty much video-free,

به طور کلی فاقد ویدیو بود، به این دلیل که:

for this reason: video files are huge; the web couldn't handle them.

فایل‌های ویدیویی حجیم هستند و اینترنت نمی‌توانست با آنها کار کند.

But in the last 10 years,

ولی در ۱۰ سال گذشته

bandwidth has exploded a hundredfold.

پهنای باند صدها برابر بزرگتر شده‌است.

Suddenly, here we are.

ناگهان، ما به اینجا رسیدیم.

Humanity watches 80 million hours of YouTube every day.

آدم‌ها ۸۰ میلیون ساعت یوتیوب در هر روز نگاه می‌کنند.

Cisco actually estimates that, within four years,

سیسکو تخمین زده‌است که تا ۴ سال آینده،

more than 90 percent of the web's data will be video.

بیش از ۹۰ درصد منابع اینترنت ویدیو خواهد بود.

If it's all puppies, porn and piracy,

اگر همه‌اش بچه‌گربه، پورن و کپی غیرقانونی باشد،

we're doomed.

ما بدبخت شده‌ایم.

I don't think it will be.

ولی من فکر نمی‌کنم که اینطوری باشد.

Video is high-bandwidth for a reason.

ویدیو به دلیلی پهنای باند بالایی دارد.

It packs a huge amount of data,

ویدیو داده‌های خیلی زیادی را در خود فشرده می‌کند،

and our brains are uniquely wired to decode it.

و مغز ما هم به طرز منحصربه‌فردی قادر است که این اطلاعات را درک کند.

Here, let me introduce you to Sam Haber.

اینجا،‌ بگذارید که سام هابر را به شما معرفی کنم.

He's a unicyclist.

او تک‌چرخ سوار است.

Before YouTube,

قبل از یوتیوب،

there was no way for him to discover

هیچ راهی برای اون نبود که پتانسیل واقعی

his sport's true potential,

ورزشش را کشف کند،

because you can't communicate this stuff in words, right?

چون شما نمی‌توانید این چیزها را با کلمه منتقل کنید، درست؟

But looking at video clips posted by strangers,

ولی با نگاه کردن به فیلم‌های کوتاه آدم‌های دیگه

a world of possibility opens up for him.

جهانی از امکانات برای او باز شد.

Suddenly, he starts to emulate and then to innovate.

ناگهان،‌ او شروع کرد که اول تقلید کنه و بعد هم خودش خلاقیت کنه.

And a global community of unicyclists discover each other online,

و جامعه جهانی تک‌چرخ سوارها یکدیگر را در اینترنت پیدا کردند.

inspire each other to greatness.

از یکدیگر در رسیدن به موفقیت الهام می‌گیرند.

And there are thousands of other examples of this happening --

و هزاران مثال مانند این وجود دارد --

of video-driven evolution of skills,

مثال‌هایی از تکامل مهارت‌ها با الهام از ویدیو،‌

ranging from the physical to the artful.

بازه‌ای از کارهای فیزیکی تا کارهای هنری.

And I have to tell you,

و من باید به شما بگویم که

as a former publisher of hobbyist magazines,

به عنوان کسی که قبلا مجلات سرگرمی منتشر می‌کردم،

I find this strangely beautiful.

این برای من به طرز عجیبی زیبا است.

I mean, there's a lot of passion right here on this screen.

منظورم اینه،‌ همینجا توی این صفحه اشتیاق خیلی زیادی هم هست.

But if Rube Goldberg machines

ولی اگر ماشین‌های روب گُلدبرگ و

and video poetry aren't quite your cup of tea,

شعرهای ویدیویی مَد نظر شما نیست،

how about this.

نظرتون راجع به این چیه،

Jove is a website

جووه یک وب‌سایت است که

that was founded to encourage scientists

تاسیس شد تا دانشمندان را تشویق کند که

to publish their peer-reviewed research

تحقیقات مستدل خودشان را به صورت ویدویی منتشر کنند.

on video.

تحقیقات مستدل خودشان را به صورت ویدویی منتشر کنند.

There's a problem with a traditional scientific paper.

یک مشکلی در مقالات علمی رایج وجود دارد.

It can take months for a scientist in another lab

ممکن است یک محقق در یک آزمایشگاه دیگر ماه‌ها وقت صرف کند

to figure out how to replicate the experiments

تا بفهمد که چطور می‌تواند آزمایشی را که روی کاغذ آمده بازسازی کند.

that are described in print.

تا بفهمد که چطور می‌تواند آزمایشی را که روی کاغذ آمده بازسازی کند.

Here's one such frustrated scientist,

اینجا یکی از این محقق‌ها را می‌بینید،

Moshe Pritsker, the founder of Jove.

موشه پریتسکٍر،‌ بنیانگذار جووه.

He told me that the world is wasting

او به من گفت که جهان به خاطر همین مشکل

billions of dollars on this.

دارد میلیاردها دلار به دور می‌اندازد.

But look at this video.

ولی به این ویدیو نگاه کنید.

I mean, look: if you can show

منظورم اینه که ببینید: اگر بتوانید همان را نشان دهید

instead of just describing,

به جای اینکه فقط توصیف کنید،

that problem goes away.

این مشکل برطرف می‌شود.

So it's not far-fetched to say

خوب خیلی دور از انتظار نیست که بگوییم

that, at some point,

که، در آینده نزدیک،‌

online video is going to dramatically accelerate scientific advance.

ویدیوی آنلاین پیشرفت علم را شدیدا شتاب خواهد داد.

Here's another example

این یک مثال دیگر

that's close to our hearts at TED,

که به قلب ما در TED نزدیک است،

where video is sometimes more powerful than print --

جایی که ویدیو برخی مواقع قدرتمندتر از نوشته است

the sharing of an idea.

اشتراک گذاری ایده‌ها.

Why do people like watching TEDTalks?

چرا مردم دوست دارند که TEDTalkها را نگاه کنند؟

All those ideas are already out there in print.

همه این ایده‌ها قبلا روی کاغذ وجود داشته است.

It's actually faster to read than to view.

و البته خواندن سریع‌تر از دیدن است.

Why would someone bother?

ولی چرا کسی به خودش چنین زحمتی بدهد؟

Well, so, there's some showing as well as telling.

خوب،‌ به این خاطر که کمی نمایش دادن در کنار حرف‌زدن هم وجود دارد.

But even leaving the screen out of it,

ولی اگر تصویر را از آن کنار بگذاریم،

there's still a lot more being transferred than just words.

هنوز هم خیلی چیزها علاوه بر کلمات منتقل می‌شود.

And in that non-verbal portion, there's some serious magic.

و در آن بخش بدون کلام آن،‌ جادوی مهمی وجود دارد.

Somewhere hidden in the physical gestures,

جایی پنهان در رفتار فیزیکی،

the vocal cadence, the facial expressions,

آهنگ کلام، حالت صورت،

the eye contact,

ارتباط چشمی،

the passion,

احساس،

the kind of awkward, British body language,

یک نوع حالت صحبت کردن بریتانیایی،

the sense of how the audience are reacting,

صحنه‌ای که حاضران چطور عکس‌العمل نشان می‌دهند،

there are hundreds of subconscious clues

صدها علامت ناخودآگاه وجود دارد

that go to how well you will understand,

که اضافه می‌شود به اینکه چقدر خوب شما می‌فهمید،

and whether you're inspired --

و اینکه شما انگیزه پیدا کرده‌اید یا نه ..

light, if you like,

روشنایی، اگه این اسم رو دوست دارید

and desire.

و اشتیاق.

Incredibly, all of this can be communicated

حیرت‌انگیزه، همه اینها را می‌توان

on just a few square inches of a screen.

در چند اینچ مربع تصویر منتقل کرد.

Reading and writing are actually

در واقع خواندن و نوشتن اختراع‌های نسبتا تازه‌ای هستند.

relatively recent inventions.

در واقع خواندن و نوشتن اختراع‌های نسبتا تازه‌ای هستند.

Face-to-face communication has been fine-tuned

ارتباط چهره به چهره طی میلیون‌ها سال تکامل

by millions of years of evolution.

با ظرافت تنطیم شده‌است.

That's what's made it into this mysterious, powerful thing it is.

همین اون رو اینقدر شگفت‌انگیز و قدرتمند کرده است.

Someone speaks,

یک نفر صحبت می‌کند،

there's resonance in all these receiving brains,

یک طنین در همه ذهن‌های

the whole group acts together.

و همه گروه با هم عمل می‌کنند.

I mean, this is the connective tissue

منظورم اینست که،‌ این بافت اتصال‌دهنده‌ی

of the human superorganism in action.

اندام انسانیت است که در حال فعالیت می‌بینیم.

It's probably driven our culture for millennia.

احتمالا این بوده‌است که فرهنگ ما را هزاره‌ها به پیش برده‌است.

500 years ago, it ran into

۵۰۰ سال پیش، یک رقیب پیدا کرد

a competitor with a lethal advantage.

با یک برتری کشنده.

It's right here.

اون همینجاست.

Print scaled.

چاپ، چندبرابر شد.

The world's ambitious innovators and influencers

نوآوران و تاثیرگذارانِ سراسر جهان

now could get their ideas to spread far and wide,

اکنون می‌توانستند ایده‌هایشان را به دوردست‌ها بفرستند،

and so the art of the spoken word

و بنابراین هنر سخن‌وری

pretty much withered on the vine.

تقریبا به‌طور کامل به کنار گذاشته شد.

But now, in the blink of an eye,

ولی اکنون،‌ در یک چشم بهم زدن،

the game has changed again.

بازی دوباره عوض شد.

It's not too much to say

اغراق نیست اگر بگوییم که

that what Gutenberg did for writing,

آنچه که گوتنبرگ برای نوشتار کرد،

online video can now do for face-to-face communication.

ویدیوی آنلاین اکنون برای ارتباط چهره به چهره می‌کند.

So, that primal medium,

آن راه برتر که مغز شما به خوبی برای آن برنامه‌ریزی شده‌است ...

which your brain is exquisitely wired for ...

آن راه برتر که مغز شما به خوبی برای آن برنامه‌ریزی شده‌است ...

that just went global.

اکنون جهانی شده‌است.

Now, this is big.

خوب،‌ این خیلی بزرگ و مهم است.

We may have to reinvent an ancient art form.

ما شاید مجبور باشیم شکل‌های هنری کهن را دوباره ایجاد کنیم،

I mean, today, one person speaking

منظورم اینست که، امروزه، سخن‌گفتن یک فرد

can be seen by millions,

می‌تواند توسط میلیون‌ها نفر دیده شود،

shedding bright light on potent ideas,

و نوری درخشان بر ایده‌های قوی بتاباند

creating intense desire

و اشتیاق شدیدی برای آموختن و پاسخ دادن بیافریند.

for learning and to respond --

و اشتیاق شدیدی برای آموختن و پاسخ دادن بیافریند.

and in his case, intense desire to laugh.

و در مورد اون، اشتیاق شدید به خندیدن.

For the first time in human history,

برای اولین بار در تاریخ آدمی،

talented students

دانش‌آموزان با استعداد

don't have to have their potential and their dreams

نبایستی لزوما پتانسیل‌ها و آرزوهایشان را

written out of history by lousy teachers.

به خاطر استادان بد از تاریخ خط بزنند.

They can sit two feet in front of the world's finest.

می‌توانند در دومتری روبروی بهترین‌های جهان بنشینند.

Now, TED is just a small part of this.

حالا،‌ TED تنها بخش کوچکی از این است.

I mean, the world's universities are opening up their curricula.

منظورم اینست که دانشگاه‌های سراسر جهان برنامه‌های تحصیلیشان را باز کرده‌اند.

Thousands of individuals and organizations

هزاران آدم و شرکت دانش و داده‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند.

are sharing their knowledge and data online.

هزاران نفر و شرکت دانش و داده‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند.

Thousands of people are figuring out new ways

هزاران نفر در حال پیدا کردن راه‌های جدیدی برای آموختن،

to learn and, crucially,

و خیلی مهم‌تر

to respond, completing the cycle.

برای نظردادن و کامل کردن چرخه هستند.

And so, as we've thought about this,

و خوب ما هم درباره این فکر کردیم،

you know, it's become clear to us

و می‌دانید،‌ برای ما روشن شد که

what the next stage of TED's evolution has to be.

مرحله بعدی تکامل TED باید چه باشد.

TEDTalks can't be a one-way process, one-to-many.

TEDTalkها نمی‌توانند یک فرایند یکطرفه باشند، یک نفر-برای-همه.

Our future is many-to-many.

آینده ما همه-برای-همه است.

So, we're dreaming of ways

خوب،‌ ما در فکر راه‌هایی هستیم که

to make it easier for you, the global TED community,

که برای شما، جامعه جهانی TED، راحت‌تر باشد تا

to respond to speakers,

به سخنرانان پاسخ دهید

to contribute your own ideas,

و ایده‌های خودتان را ارایه کنید،

maybe even your own TEDTalks,

و شاید حتی TEDTalkهای خودتان،

and to help shine a light on the very best of what's out there.

و کمک کنید که نوری به بهترین‌های اطرافتان بتابانید.

Because, if we can bubble up the very best

چون، اگر ما بتوانیم بهترین‌ها را از درون

from a vastly larger pool,

یک استخر عظیم به سطح بیاوریم،

this wheel turns.

این چرخ حرکت می‌کند.

Now, is it possible to imagine

خوب،‌ ممکن است که تصور کنیم

a similar process to this,

فرایندی مشابه به این،

happening to global education overall?

در سطح کلی در آموزش جهان رخ دهد؟

I mean, does it have to be this painful,

منظورم اینست که،‌ آیا باید این اینقدر سخت باشد،

top-down process?

فرایند بالا به پایین؟

Why not a self-fueling cycle

چرا یک چرخه خودگردان نه

in which we all can participate?

که در آن همه ما بتوانیم شرکت کنیم؟

It's the participation age, right?

اکنون عصر شرکت‌کردن هست،‌ درست؟

Schools can't be silos.

مدارس نمی‌توانند مثل سیلو باشند.

We can't stop learning at age 21.

ما نمی‌توانیم بعد از سن ۲۱ سالگی آموختن را متوقف کنیم.

What if, in the coming crowd of nine billion ...

چه می‌شود اگر در ۹ میلیون آدمی که در حال آمدن هستند ...

what if that crowd could learn enough

چه می‌شود که اون جمعیت آنقدر بیاموزد که

to be net contributors,

یک شرکت‌کننده فعال در این شبکه باشند.

instead of net plunderers?

به جای اینکه تنها مصرف‌کننده باشد؟

That changes everything, right?

این همه چیز را عوض می‌کند، نه؟

I mean, that would take more teachers than we've ever had.

می‌گویم که،‌ همچین چیزی استادهای خیلی بیشتری از آنچه که تاکنون داشته‌ایم نیاز دارد.

But the good news is they are out there.

ولی خبر خوب اینست که آنها آنجا هستند.

They're in the crowd,

آنها در میان جمعیت هستند،

and the crowd is switching on lights,

و این جمعیت است که چراغ‌ها را روشن می کند،

and we can see them for the first time,

و ما می‌ةوانیم برای اولین بار آنها را ببینیم،

not as an undifferentiated mass of strangers,

نه به عنوان یک غریبه معمولی،

but as individuals we can learn from.

بلکه به عنوان کسی که می‌توانیم از آن بیاموزیم.

Who's the teacher?

استاد کیست؟

You're the teacher.

شما استاد هستید.

You're part of the crowd

شما بخشی از جمعیت هستید

that may be about to launch

که ممکن است بزرگترین چرخه آموزشی

the biggest learning cycle in human history,

در تاریخ آدمی را برپا سازید.

a cycle capable of carrying all of us

چرخه‌ای که می‌تواند همه ما را به

to a smarter, wiser, more beautiful place.

مکانی هوشمندتر، عاقلانه‌تر و زیباتر ببرد.

Here's a group of kids in a village in Pakistan

اینجا گروهی از بچه‌ها در پاکستان

near where I grew up.

نزدیک جایی که من به دنیا آمدم،‌ است.

Within five years, each of these kids is going to have access

در پنج سال آینده،‌ هر کدام از این بچه‌ها به موبایلی دسترسی خواهند داشت

to a cellphone capable of full-on web video

که می‌تواند به تمام ویدیوهای اینترنت دسترسی داشته باشد

and capable of uploading video to the web.

و توانایی فرستادن ویدیو به اینترنت را هم دارد.

I mean, is it crazy to think that this girl,

عجیبه که فکر کنیم که این دختر

in the back, at the right, in 15 years,

اون عقب سمت راست،‌ ۱۵ سال دیگر،

might be sharing the idea that keeps the world beautiful

ممکن است ایده‌ای را بیان کند که جهان را برای

for your grandchildren?

نوه‌های شما مکانی زیباتر کند؟

It's not crazy; it's actually happening right now.

نه عجیب نیست، در حقیقت هم‌اکنون این کار دارد می‌شود.

I want to introduce you to a good friend of TED

می‌خواهم که شما را به یک دوست خیلی خوبِ TED معرفی کنم

who just happens to live in Africa's biggest shantytown.

که از قضا در بزرگترین حلبی‌آباد آفریقا هم زندگی می‌کند.

(Video) Christopher Makau: Hi. My name is Christopher Makau.

(ویدیو) کریستوفر ماکائو: سلام. اسم من کریستوفر ماکائو است.

I'm one of the organizers of TEDxKibera.

من یکی از برگزارکنندگان TEDxKibera هستم.

There are so many good things which are happening right here in Kibera.

اتفاق‌های خیلی زیاد و خوبی همینجا در کیبارا رخ‌ می‌دهند.

There's a self-help group.

یک گروه خودگردان هستند.

They turned a trash place into a garden.

آنها یک جای زباله‌دان را تبدیل به باغ کرده‌اند.

The same spot, it was a crime spot

همینجا، اینجا مکان جرم بود

where people were being robbed.

جایی که از مردم سرقت می‌شد.

They used the same trash

از همان زباله‌ها استفاده کردند

to form green manure.

تا کود طبیعی بسازند.

The same trash site

همان زباله‌دانی

is feeding more than 30 families.

بیش از ۳۰ خانواده را غذا می‌دهد.

We have our own film school.

ما مدرسه فیلم خودمان را داریم.

They are using Flip cameras

آنها از دوربین‌های فلیپ برای ضبط،

to record, edit,

تدوین استفاده می‌کنند

and reporting to their own channel,

و به شبکه خودشان گذارش می‌دهند

Kibera TV.

تلویزیون کیبرا.

Because of a scarcity of land,

به خاطر کمبود زمین،

we are using the sacks to grow vegetables,

ما از گونی‌ها برای پرورش سبزی‌ها استفاده می‌کنیم،

and also [we're] able to save on the cost of living.

و با این همچنین هزینه زندگی را کمتر می‌کنیم.

Change happens when we see things in a different way.

وقتی که به چیزها از زاویه دیگه‌ای نگاه کنیم،‌ تغییر ایجاد می‌شود.

Today, I see Kibera in a different way.

امروز، من کیبرا را طور دیگری می‌بینم.

My message to TEDGlobal

پیام من به TEDGlobal و

and the entire world is:

همه جهان این است:

Kibera is a hotbed

کیبرا بسترداغِ نوآوری و ایده است.

of innovation and ideas.

کیبرا بسترداغِ نوآوری و ایده است.

(Applause)

(تشویق)

CA: You know what?

کریس: و می‌دونید چیه؟

I bet Chris has always been an inspiring guy.

من شرط می‌بندم کریس همیشه آدم الهام‌بخشی بوده‌است.

What's new -- and it's huge --

چیزی که جدید است -- و خیلی بزرگ است --

is that, for the first time, we get to see him,

اینست که،‌ برای اولین بار، ما می‌توانیم که او رو ببینیم،

and he can see us.

و او می‌تواند ما را ببیند.

Right now, Chris and Kevin

هم‌اکنون،‌ کریس و کِوین

and Dennis and Dickson and their friends

و دِنیس و دیکسون و دوستانشان

are watching us, in Nairobi, right now.

در نایروبی ما را تماشا می‌کنند.

Guys,

آقایون،

we've learned from you today.

ما امروز از شما آموختیم.

Thank you.

متشکرم.

And thank you.

و از شما هم متشکرم.

(Applause)

(تشویق)