Aspen Baker: A better way to talk about abortion

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

It was the middle of summer and well past closing time

وسط تابستان بود و زمان بستن

in the downtown Berkeley bar where my friend Polly and I

باری بود که من و پالی دوستم در مرکز شهر برکلی

worked together as bartenders.

به عنوان متصدی بار با هم کار می کردیم.

Usually at the end of our shift we had a drink -- but not that night.

معمولا در پایان شیفت کاری ما یک مشروب می خوردیم-- اما نه آن شب.

"I'm pregnant.

"من باردارم.

Not sure what I'm going to do yet," I told Polly.

هنوزمطمئن نیستم که چه کار می‌خواهم بکنم."

Without hesitation, she replied, "I've had an abortion."

بدون هیچ مکثی، او پاسخ داد، " من کورتاژ کردم."

Before Polly, no one had ever told me that she'd had an abortion.

قبل از پالی، هرگز کسی درباره اینکه کورتاژ کرده با من حرفی نزده بود.

I'd graduated from college just a few months earlier

من از کالج فقط چند ماه قبل فارغ التحصیل شده بودم

and I was in a new relationship when I found out that I was pregnant.

و تازه با کسی آشنا شده بودم که فهمیدم باردارم.

When I thought about my choices, I honestly did not know how to decide,

هنگامی که درباره انتخابم فکر می کنم، صادقانه بگویم نمیدانستم چه تصمیمی بگیرم،

what criteria I should use.

و چه معیارهایی را باید بکار گیرم.

How would I know what the right decision was?

چگونه می‌توانستم تصمیم درست را بدانم؟

I worried that I would regret an abortion later.

نگران بودم که بعدا از سقط چنین پشیمان شوم.

Coming of age on the beaches of Southern California,

من از سواحل جنوب کالیفرنیا می‌آیم،

I grew up in the middle of our nation's abortion wars.

و در میان جنگهای ملت‌مان سر سقط جنین بزرگ شدم.

I was born in a trailer on the third anniversary of Roe vs. Wade.

در سومین سالگرد نزاع بین "رو" در برابر "وید" (Roe vs. Wade نزاعی بر سر سقط جنین در آمریکا) به دنیا آمدم.

Our community was surfing Christians.

جامعه ما مسیحی بودند.

We cared about God, the less fortunate, and the ocean.

ما به خداوند توجه داشتیم، و به بینوایان و اقیانوس.

Everyone was pro-life.

همه طرفدار زندگی بودند.

As a kid, the idea of abortion made me so sad that I knew if I ever got pregnant

در کودکی ایده سقط جنین چنان ناراحتم می‎کرد که اگر روزی باردار می‎شدم،

I could never have one.

هرگز این کار را نکنم.

And then I did.

ولی کردم.

It was a step towards the unknown.

این اقدامم گامی به سوی ناشناخته‎ها بود.

But Polly had given me a very special gift:

اما پالی به من یک هدیه ویژه داد:

the knowledge that I wasn't alone

آگاهی از اینکه من تنها نیستم

and the realization that abortion was something that we can talk about.

و درک اینکه سقط جنین چیزی است که می‌توانیم درباره آن صحبت کنیم.

Abortion is common.

سقط جنین شایع هست.

According to the Guttmacher Institute, one in three women in America

بر اساس گزارش موسسه گاتمارچر، یک سوم زنان آمریکایی

will have an abortion in their lifetime.

در طول زندگیشان سقط جنین می‎کنند.

But for the last few decades, the dialogue around abortion in the United States

اما طی چند دهه گذشته، گفتگو پیرامون سقط جنین در ایالت متحده

has left little room for anything beyond pro-life and pro-choice.

فضای کوچکی برای هرچیزی فراتر از طرفدار- زندگی و طرفدار-انتخاب گذاشته است.

It's political and polarizing.

موضوعی سیاسی و قطبی شده است.

But as much as abortion is hotly debated, it's still rare for us,

اما تا زمانی که سقط جنین موضوع داغ بحث هست،

whether as fellow women or even just as fellow people,

هنوز برای ما صحبت درباره سقط جنینی غریب است

to talk with one another about the abortions that we have.

خواه زن باشیم یا مرد.

There is a gap.

شکافی هست.

Between what happens in politics and what happens in real life,

بین آنچه که در سیاست می گذرد و آنچه که در زندگی واقعی می گذرد.

and in that gap, a battlefield mentality.

و در این شکاف، میدان جنگ روانی را داریم.

An "are you with us or against us?" stance takes root.

"یا با ما هستید یا علیه ما؟" موضوع ریشه ای می‎شود.

This isn't just about abortion.

این تنها در مورد سقط جنین نیست.

There are so many important issues that we can't talk about.

مسائل مهم بسیاری هستند که نمی‌توانیم درباره آنها صحبت کنیم.

And so finding ways to shift the conflict to a place of conversation

و خب پیدا کردن راه‌هایی برای اینکه کشمکشها به سوی گفتگو سوق یابند

is the work of my life.

کار من در زندگیم بوده است.

There are two main ways to get started.

برای شروع دو راه اصلی وجود دارد.

One way is to listen closely.

اولین راه گوش دادن از نزدیک.

And the other way is to share stories.

و راه دیگر به اشتراک گذاشتن موضوعات است.

So, 15 years ago, I cofounded an organization called Exhale

خب، ۱۵ سال پیش، من سازمانی به نام اکس‎هیل( Exhale -دم برآوردن) را

to start listening to people who have had abortions.

برای گوش دادن به ماجراهای افراد سقط جنین کرده ایجاد کردم.

The first thing we did was create a talk-line, where women and men

اولین کاری که کردیم ایجاد خط تلفنی گفتگو بود، تا مردان و زنان

could call to get emotional support.

بتوانند برای حمایت عاطفی تماس بگیرند.

Free of judgment and politics, believe it or not, nothing like our sevice

بدون قضاوت و باورهای سیاسی، و خدماتی شبیه آنچه ما داشتیم

had ever existed.

که قبلا نبود.

We needed a new framework that could hold all the experiences that we were

به قالبهای کاری نیاز داشتیم که بتوانیم تمامی تجربیاتی که از گفتگوهای تلفنی‌مان

hearing on our talk-line.

داشتیم را نگه داری کنیم.

The feminist who regrets her abortion.

فیمنیست‌هایی که از سقط جنین پشیمان بودند.

The Catholic who is grateful for hers.

کاتولیک‌هایی که از عملکردشان خرسند بودند.

The personal experiences that weren't fitting neatly into one box or the other.

تجربیات شخصی که حتی مناسب دیگران نبودند.

We didn't think it was right to ask women to pick a side.

فکر نمی کردیم درست باشد که از زنان بخواهید که یک طرف را بگیرند.

We wanted to show them that the whole world was on their side,

می خواستیم به آنها نشان دهیم در مسیر این تجربه بسیار شخصی آنها

as they were going through this deeply personal experience.

تمامی جهان با آنها هستند.

So we invented "pro-voice."

ما "پرو-وُیس." ( "pro-voice" "دردل " ) را بوجود آوردیم.

Beyond abortion, pro-voice works on hard issues that we've struggled with globally

فراتر از موضوع سقط جنین، درد دل کردن همچنین برای مشکلات سختی که

for years,

سالها در سطح جهانی با آنها در تقلا بودیم کار می‎کند،

issues like immigration, religious tolerance, violence against women.

مشکلاتی مانند مهاجرت، تحمل و مدارا در مذهب، خشونت علیه زنان.

It also works on deeply personal topics that might only matter to you

همچنین برای مشکلات بسیار عمیق شخصی که شاید تنها مشکل شما یا

and your immediate family and friends.

خانواده و دوستان‌تان باشد، جوابگوست.

They have a terminal illness, their mother just died,

آنها یک بیماری غیرقابل علاج دارند، مادرشان به تازگی فوت کرده،

they have a child with special needs and they can't talk about it.

کودکی با نیازهای ویژه‎ای دارند و نمی‌توانند درباره‌اش صحبت کنند.

Listening and storytelling are the hallmarks of pro-voice practice.

شنیدن و گفتن ماجراها نشانه‎های متد "درد دل" است.

Listening and storytelling.

گفتن ماجراها و شنیدن.

That sounds pretty nice.

به نظر خیلی خوب می‌آید.

Sounds maybe, easy? We could all do that.

شاید به نظر آسان بیاید؟ همه ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم.

It's not easy. It's very hard.

اما آسان نیست. بسیار مشکل هست.

Pro-voice is hard because we are talking about things everyone's fighting about

"دردل شنونده" بودن کار مشکلی هست زیرا ما در مورد چیزهایی صحبت می‎کنیم که فرد با آن در کشمکش هست

or the things that no one wants to talk about.

یا چیزهایی که کسی مایل نیست در مورد آنها صحبت کند.

I wish I could tell you that when you decide to be pro-voice, that you'll find

دوست داشتم به شما بگویم که هنگامی که شما تصمیم می‎گیرید که "دردل شنونده" باشید،

beautiful moments of breakthrough and gardens full of flowers,

به لحظاتی در یک باغ زیبای پر گل را میماند،

where listening and storytelling creates wonderful "a-ha" moments.

در حالی که گوش دادن و گفتن ماجراها، لحظات شگفت انگیز «آه ها» را بدنبال دارد.

I wish I could tell you that there would be a feminist welcoming party for you,

دوست داشتم به شما بگویم که مهمانی فیمینیستی خیلی خوبی برایتان خواهد بود،

or that there's a long-lost sisterhood of people who are just ready

یا منجر به پیوند خواهری طولانی مدتی در بین افراد حاضر می‎شود

to have your back when you get slammed.

تا در هنگام مصیبت پشتتان باشند.

But it can be vulnerable and exhausting to tell our own stories

اما بازگویی داستانهایمان می‎تواند شکننده و طاقت فرسا باشد

when it feels like nobody cares.

زمانی که احساس کنیم کسی اهمیت نمی‎دهد.

And if we truly listen to one another,

و اگر حقیقتا به حرفهای یکدیگر گوش دهیم،

we will hear things that demand that we shift our own perceptions.

چیزهایی را می‎شنویم که نیاز به این دارند که احساسات و ادراک‌مان را تغییر دهیم.

There is no perfect time and there is no perfect place

هیچ زمان بسیار مناسب و یا جای بسیار مناسبی

to start a difficult conversation.

برای شروع گفتگوها وجود ندارد.

There's never a time when everyone will be on the same page, share the same lens,

هرگز زمانی وجود ندارد که همه در یک صفحه از زندگی باشند و یک خط از آن را با یکدیگر به اشتراک بگذارند،

or know the same history.

یا داستان مشابهی را بدانند.

So, let's talk about listening and how to be a good listener.

خب، بگذارید در مورد گوش دادن و اینکه چگونه شنونده خوبی باشیم صحبت کنیم.

There's lots of ways to be a good listener and I'm going to give you just a couple.

روشههای زیادی هست برای اینکه شنونده خوبی باشید و چند مورد را میخواهم به شما بگویم.

One is to ask open-ended questions.

یکی اینکه پرسشهای باز در آخر گفتگو داشته باشید.

You can ask yourself or someone that you know,

می‎توانید از خودتان یا یک نفر که می‎شناسید بپرسید،

"How are you feeling?"

"احساست چیه؟"

"What was that like?"

" اون چطور بود؟"

"What do you hope for, now?"

"حالا چی می‌خواهی؟"

Another way to be a good listener is to use reflective language.

راه دیگری که شنونده خوبی باشید استفاده از زبان انعکاس دهنده هست.

If someone is talking about their own personal experience,

اگر فردی راجع به تجربیات شخصی خودش صحبت می‌کند،

use the words that they use.

از راه‎هایی استفاده کنید که او بکار می‎برد.

If someone is talking about an abortion and they say the word "baby,"

اگر فردی در مورد سقط جنین صحبت می‎کند و کلمه "نوزاد " را بکار می‎برد،

you can say "baby."

شما هم می‎توانید بگوید"نوزاد".

If they say "fetus," you can say "fetus."

و اگر می‎گوید "جنین" شما هم بگویید "جنین."

If someone describes themselves as gender queer to you,

اگر کسی خودش را یک "دگرباش جنسی" به شما معرفی می‎کند،

you can say "gender queer."

به او "دگرباش جنسی" بگویید.

If someone kind of looks like a he, but they say they're a she -- it's cool.

اگر کسی ظاهرا مرد هست ولی خودش را مونث معرفی می‎کند-- اشکالی ندارد.

Call that person a she.

او را مونث خطاب کنید.

When we reflect the language of the person who is sharing their own story,

هنگامی که منعکس کننده زبان افرادی هستیم که داستانشان را به ما می‎گویند،

we are conveying that we are interested in understanding who they are

به او این موضوع را انتقال می‎دهیم که ما علاقمند به درک آنها،

and what they're going through.

و آنچه می‎خواهند بگویند، هستیم.

The same way that we hope people are interested in knowing us.

عین همان روش برای هنگامی که امیدواریم که افراد علاقمند به شناختن ما باشند.

So, I'll never forget being in one of the Exhale counselor meetings,

خُب، هرگز فراموش نمی‌کنم که در یکی از جلسات مشاوره‌ای «اکس‎هیل» بودم،

listening to a volunteer talk about how she was getting a lot of calls

در حال گوش کردن به یک داوطلب که می‌گفت چگونه تعداد زیادی از

from Christian women who were talking about God.

زنان مسیحی به او تلفن می‌زنند و درمورد خداوند با او صحبت می‎کنند.

Now, some of our volunteers are religious, but this particular one was not.

برخی از داوطلبان ما مذهبی هستند، اما این فرد بخصوص مذهبی نبود.

At first, it felt a little weird for her to talk to callers about God.

در ابتدا، برای او کمی عجیب غریب بود که در مورد خداوند با کسانی که تلفن می‎زنند صحبت کند.

So, she decided to get comfortable.

خب، او تصمیم گرفت که در این مورد راحتتر باشد.

And she stood in front of her mirror at home, and she said the word "God."

و درخانه در مقابل آینه ایستاد و گفت،"خداوند."

"God."

"خداوند."

"God."

"خداوند."

"God."

"خداوند."

"God."

"خداوند."

"God."

"خداوند."

"God."

"خداوند."

Over and over and over again until the word no longer felt strange

بارها و بارها و بارها تا اینکه برای او دیگر گفتن

coming out her mouth.

این کلمه غریب نبود.

Saying the word God did not turn this volunteer into a Christian,

گفتن کلمه خداوند این داوطلب را مسیحی نکرد،

but it did make her a much better listener of Christian women.

اما او را شنونده بسیار بهتری برای زنان مسیحی کرد.

So, another way to be pro-voice is to share stories,

خُب، راه دیگر "دردل شنونده" بودن درمیان گذاشتن ماجراهایت است،

and one risk that you take on, when you share your story with someone else,

و اما یک ریسک دارد، هنگامی که داستانتان را با افراد دیگر مطرح می‎کنید،

is that given the same set of circumstances as you

مجموعه‌ای از پی‌آمدها و موقعیتها را برای شما ببار میاورد

they might actually make a different decision.

که شاید آن افراد تصمیم دیگری نسبت به آن بگیرند.

For example, if you're telling a story about your abortion,

برای مثال، اگر شما داستانی درباره سقط جنین بگویید،

realize that she might have had the baby.

و متوجه شوید که او احتمالا نوزادی داشته است

She might have placed for adoption.

و شاید سقط جنین کرده.

She might have told her parents and her partner -- or not.

شاید به پدر و مادرش یا همسرش گفته باشد و شاید هم نه.

She might have felt relief and confidence, even though you felt sad and lost.

شاید احساس آرامش و اعتماد به نقس کند، یا حتی شما احساس ناراحتی و گمگشتگی کنید.

This is okay.

از این بابت مشکلی نیست.

Empathy gets created the moment we imagine ourselves in someone else's shoes.

همدلی باعث می شود که ما خودمان را جای فرد دیگر ببینیم.

It doesn't mean we all have to end up in the same place.

بدین معنا نیست که همه ما باید به یک موقعیت برسیم.

It's not agreement, it's not sameness that pro-voice is after.

این توافقنامه نیست، "دردل شنونده" برای همانند سازی هم نیست.

It creates a culture and a society that values what make us special and unique.

فرهنگ و جامعه‌ای را ایجاد می کند که به آنچه ما را خاص و منحصر بفرد می کند ارزش می نهد.

It values what makes us human, our flaws and our imperfections.

برای آنچه از ما انسان می سازد ارزش قائل است، یعنی عیوب و نقایص ما.

And this way of thinking allows us to see our differences with respect,

این روش تفکری به ما اجازه می‎دهد تا تفاوت‌هایمان را توام با احترام ببینیم،

instead of fear.

به جای ترس از تفاوت‌های همدیگر.

And it generates the empathy that we need

و همدلی را که ما نیاز داریم ایجاد می‎کند

to overcome all the ways that we try to hurt one another.

تا بر تمامی راه‎‏هایی که از آن طریق به یکدیگر آسیب می‎رسانیم غلبه کند.

Stigma, shame, prejudice, discrimination, oppression.

مانند، انگ زدن، شرمگین کردن، تعصب داشتن، تبعیض قائل شدن، ظلم و ستم کردن.

Pro-voice is contagious, and the more it's practiced

"دردل شنونده" بودن کاری مُسری هست، و هر چه بیشتر انجام دهید

the more it spreads.

بیشتر گسترش می‎یابد.

So, last year I was pregnant again.

خُب سال گذشت من دوباره باردار شدم.

This time I was looking forward to the birth of my son.

این بار من مشتاقانه به دنبال تولد پسرم بودم.

And while pregnant, I had never been asked how I was feeling so much in all my life.

و در زمانی که باردار بودم هرگز من پرسیده نشد که چه احساسی در مورد زندگیم می‌کنم.

(Laughter)

( خنده)

And however I replied, whether I was feeling wonderful and excited

با این حال من پاسخ دادم، آیا احساس خوب و هیجان‌انگیزی داشتم

or scared and totally freaked out,

یا وحشت زده و کاملا ترسیده بودم،

there was always someone there giving me a "been there" response.

همواره کسی آنجا هست که با " بودنش" به من پاسخ دهد.

It was awesome.

و این فوق العاده بود.

It was a welcome, yet dramatic departure from what I experience

تجربه ام در مورد سقط جنین احساس پذیرا و با این وجود فراق هست،

when I talk about my mixed feelings of my abortion.

زمان صحبت در مورد سقط جنین ترکیبی از احساسات مختلف در مورد آن را دارم.

Pro-voice is about the real stories of real people

"دردل شنونده" بودن برای ماجراهای واقعی از افراد واقعی هست

making an impact on the way abortion

که تاثیر بر روی روشی می‎گذارد که سقط جنین

and so many other politicized and stigmatized issues

و خیلی چیزهای دیگر را سیاسی کرده و ننگ آمیز میداند،

are understood and discussed.

تا درک شده و مورد گفتگو قرار گیرند.

From sexuality and mental health to poverty and incarceration.

از تمایلات جنسی گرفته تا سلامت روحی روانی و فقر و حبس.

Far beyond definition as single right or wrong decisions,

برای معنایی فراتر از درست یا غلط بودن تصمیمات،

our experiences can exist on a spectrum.

تجربه‎های ما می‌توانند برای یک طیف باشد.

Pro-voice focuses that conversation on human experience

"دردل شنونده" بودن تمرکز بر گفتگویی از تجربیات انسانی دارد

and it makes support and respect possible for all.

که حمایت و پشتیبانی و احترام ممکن را برای همه ایجاد می‎کند.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق)