Dennis Hong: Making a car for blind drivers

دنیس هنگ: ماشین نابینایان

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: mohsen hoseini

Many believe driving is an activity

خیلی ها معتقدند رانندگی کاریست که

solely reserved for those who can see.

تنها متعلق به افراد بیناست.

A blind person driving a vehicle safely and independently

رانندگی یک فرد نابینا به طور ایمن ومستقل

was thought to be an impossible task, until now.

تا الآن، كاري غير ممكن تصور مي شد.

Hello, my name is Dennis Hong,

سلام، من دنیس هنگ هستم(Dennis Hong)،

and we're bringing freedom and independence to the blind

و ما با ساخت وسیله ی نقلیه ای برای نابینایان

by building a vehicle for the visually impaired.

به آن ها آزادی عمل و استقلال می دهیم.

So before I talk about this car for the blind,

بنابراین قبل از اینکه در مورد این ماشین نابینایان صحبت کنم،

let me briefly tell you about another project that I worked on

اجازه بدهید به طور مختصر در مورد پروژه ی دیگری که روی آن کار می کردم، بگویم :

called the DARPA Urban Challenge.

به نام DARPA Urban Challenge .

Now this was about building a robotic car

آن پروژه در مورد ساخت یک ماشین روباتیک بود

that can drive itself.

که به صورت خودکار رانده می شد.

You press start, nobody touches anything,

شما دکمه ی شروع را می زدید و دیگر کسی به چیزی دست نمی زد،

and it can reach its destination fully autonomously.

ماشین می توانست کاملا خودکار به مقصدش برسد.

So in 2007, our team won half a million dollars

در سال 2007، تیم ما با قرار گرفتن در رتبه ی سوم این مسابقه

by placing third place in this competition.

نیم میلیون دلار برنده شد.

So about that time,

حدوداً همان وقت ها،

the National Federation of the Blind, or NFB,

فدراسیون جهانی نابینایان یا NFB ،

challenged the research committee

از کمیته تحقیقات در خواست کرد

about who can develop a car

ماشینی را بسازند که

that lets a blind person drive safely and independently.

یک فرد نابینا بتواند مستقل و ایمن آن را براند.

We decided to give it a try,

ما تصمیم گرفتیم یک امتحان بکنیم،

because we thought, "Hey, how hard could it be?"

چون ما فکر کردیم،"هی ،مگر چقدر میتونه سخت باشه؟"

We have already an autonomous vehicle.

در حال حاضر ما یک وسیله نقلیه ی خودکار داریم.

We just put a blind person in it and we're done, right?

فقط یک فرد نابینا را در آن قرار می دهیم و کار تمامه. درسته؟

(Laughter)

(خنده ی حاضرین)

We couldn't have been more wrong.

ما بیشتر از این نمیتونستیم اشتباه کنیم.

What NFB wanted

چیزی که NFB می خواست

was not a vehicle that can drive a blind person around,

وسیله ی نقلیه ای نبود که یک فرد نابینا را جابه جا کند،

but a vehicle where a blind person can make active decisions and drive.

بلکه وسیله ای نقلیه ای که یک فرد نابینا بتواند خودش آن را براند.

So we had to throw everything out the window

بنابراین،ما مجبور بودیم نتیجه همه ی تحقیقات را دور بیاندازیم

and start from scratch.

و از ابتدا شروع کنیم.

So to test this crazy idea,

بنابراین برای امتحان این ایده ی دیوانه وار،

we developed a small dune buggy prototype vehicle

ما یک نمونه ی کوچک (buggy) ماشین خودکار را ساختیم

to test the feasibility.

تا عملی بودن آن را امتحان کنیم.

And in the summer of 2009,

و در تابستان 2009،

we invited dozens of blind youth from all over the country

ما ده ها جوان نابینا را از سراسر کشور دعوت کردیم

and gave them a chance to take it for a spin.

و به آنها این شانس را دادیم که با این ماشین یک دور بزنند.

It was an absolutely amazing experience.

این یک تجربه ی فوق العاده بود.

But the problem with this car was

اما مشکل ما با این ماشین این بود که

it was designed to only be driven in a very controlled environment,

فقط برای راندن در محیطی بسیار کنترل شده طراحی شده بود،

in a flat, closed-off parking lot --

در یک پارکینگ کاملا خالی و صاف --

even the lanes defined by red traffic cones.

حتی راه ها بوسیله مخروطهای ترافیک قرمزتعریف شده بود.

So with this success,

بنابراین با این موفقیت،

we decided to take the next big step,

تصمیم گرفتیم که قدم بزرگ بعدی را برداریم،

to develop a real car that can be driven on real roads.

ساختن یک ماشین واقعی که بتواند در جاده های واقعی رانده شود.

So how does it work?

اما این ماشین چگونه کار می کند؟

Well, it's a rather complex system,

خب، این یک سیستم نسبتا پیچیده است،

but let me try to explain it, maybe simplify it.

اما اجازه بدهید برایتان توضیح دهم، تا ساده تر شود.

So we have three steps.

ما 3 مرحله داریم.

We have perception, computation

دریافت اطلاعات ، تجزیه و تحلیل

and non-visual interfaces.

و واسطه های غیر بصری.

Now obviously the driver cannot see,

خیلی خب، واضح است که راننده نمی تواند ببیند،

so the system needs to perceive the environment

بنابراین سیستم نیاز به درک محیط

and gather information for the driver.

و جمع آوری اطلاعات برای راننده دارد.

For that, we use an initial measurement unit.

برای آن، از یک دستگاه اندازه گیری داخلی استفاده کردیم.

So it measures acceleration, angular acceleration --

این دستگاه شتاب را - شتاب زاویه ای را- اندازه گیری می کند --

like a human ear, inner ear.

درست مثل گوش انسان ، گوش داخلی.

We fuse that information with a GPS unit

ما آن اطلاعات را با یک واحد GPS ترکیب کردیم

to get an estimate of the location of the car.

تا یک تخمین از موقعیت ماشین بدست آوریم.

We also use two cameras to detect the lanes of the road.

همچنین از دو دوربین برای تشخیص خطوط جاده استفاده کردیم.

And we also use three laser range finders.

و همچنین از سه لیزر به عنوان تشخیص دهنده های محدوده ی مسیر استفاده کردیم.

The lasers scan the environment to detect obstacles --

لیزرها محیط را برای تشخیص موانع اسکن می کنند --

a car approaching from the front, the back

ماشینی که از جلو نزدیک می شود ، از عقب نزدیک نزدیک می شود

and also any obstacles that run into the roads,

و همچنین هر مانعی که به مسیر وارد می شود،

any obstacles around the vehicle.

و موانع اطراف وسیله ی نقلیه.

So all this vast amount of information is then fed into the computer,

سپس تمام این مجموعه ی گسترده ی اطلاعات به کامپیوتر داده می شود،

and the computer can do two things.

و کامپیوتر می تواند دو کار انجام دهد.

One is, first of all, process this information

اول از همه ، پردازش این اطلاعات

to have an understanding of the environment --

برای داشتن درکی از محیط --

these are the lanes of the road, there's the obstacles --

اينها خطوط جاده هستند، اينها موانع هستند--

and convey this information to the driver.

و این اطلاعات به راننده انتقال دهد.

The system is also smart enough

همچنین این سیستم به قدر کافی هوشمند است

to figure out the safest way to operate the car.

تا امن ترین مسیر را برای راندن ماشین تشخیص دهد.

So we can also generate instructions

بنابراین ما نیز میتوانیم دستورالعمل هایی را

on how to operate the controls of the vehicle.

در مورد نحوه ی هدایت خودرو تعریف کنیم.

But the problem is this: How do we convey

اما مشکل اصلی اینجاست : چگونه باید

this information and instructions

این اطلاعات و دستورالعمل ها را

to a person who cannot see

به شخصی که نمی تواند سرعت و دقت کافی

fast enough and accurate enough so he can drive?

برای رانندگی را ببیند منتقل کنیم.

So for this, we developed many different types

پس ما برای این کار مدل های مختلف

of non-visual user interface technology.

تکنولوژی رابط غیر بصری را توسعه داديم.

So starting from a three-dimensional ping sound system,

بنابراین ما از سیستم صوتی سه بعدی صداي تيز شروع کردیم،

a vibrating vest,

یک جلیقه ی مرتعش،

a click wheel with voice commands, a leg strip,

یک click wheel با دستورات صوتی ، یک leg strip،

even a shoe that applies pressure to the foot.

حتی یک کفش که به پا فشار وارد می کند.

But today we're going to talk about

اما ما امروز قصد داریم در مورد-

three of these non-visual user interfaces.

سه تا از این رابط های غیر بصری صحبت کنیم.

Now the first interface is called a DriveGrip.

اولین رابط DriveGrip نامیده می شود.

So these are a pair of gloves,

این دستگاه یک جفت دستکش است که

and it has vibrating elements on the knuckle part

در قسمت بند انگشت عوامل ویبراتور دارد،

so you can convey instructions about how to steer --

تا شما بتوانید دستور العمل های مربوط به --

the direction and the intensity.

نحوه ی کنترل جهت و قدرت را انتقال دهید.

Another device is called SpeedStrip.

نام دستگاه بعدی SpeedStrip است.

So this is a chair -- as a matter of fact, it's actually a massage chair.

این دستگاه یک صندلیست -- در حقیقت، یک صندلی هشدار دهنده.

We gut it out, and we rearrange the vibrating elements in different patterns,

ما آن را تکه تکه کردیم، و عوامل ویبراتور را دوباره با الگوهای متفاوتی سوار کردیم.

and we actuate them to convey information about the speed,

و آن ها را برنامه ریزی کردیم که اطلاعات مربوط به سرعت،

and also instructions how to use the gas and the brake pedal.

و همچنین دستور العمل های مربوط به پدال های گاز و ترمز را انتقال دهند.

So over here, you can see

شما این جا می توانید ببینید

how the computer understands the environment,

چگونه کامپیوتر محیط اطراف را درک می کند،

and because you cannot see the vibration,

و چون شما نمی توانید لرزش را ببینید،

we actually put red LED's on the driver so that you can see what's happening.

ما LED های قرمز روی دستکش راننده قرار دادیم تا شما بتوانید ببینید چه اتفاقی می افتد.

This is the sensory data,

این ، تصویر اطلاعات سنسور ها است،

and that data is transferred to the devices through the computer.

و این اطلاعات از طریق کامپیوتر به دستگاه ها انتقال داده می شود.

So these two devices, DriveGrip and SpeedStrip,

این دو دستگاه ، DriveGrip و SpeedStrip ،

are very effective.

خیلی مفید هستند.

But the problem is

اما مشکل اینجاست که

these are instructional cue devices.

این دستگاه ها اصولا دستور دهنده هستند.

So this is not really freedom, right?

بنابراین این واقعا آزادی نیست، درسته؟

The computer tells you how to drive --

کامپیوتر به شما می گوید چگونه رانندگی کنید --

turn left, turn right, speed up, stop.

به چپ بپیچ، به راست بپیچ، گاز بده ، بایست.

We call this the "backseat-driver problem."

ما به این می گوییم مشکل صندلی عقب راننده !

So we're moving away from the instructional cue devices,

بنابراین ما از دستگاه های دستور دهنده فاصله گرفتیم ،

and we're now focusing more

و بیشتر روی دستگاه های

on the informational devices.

اطلاع دهنده تمرکز کردیم.

A good example for this informational non-visual user interface

یک نمونه ی خوب رابط غیر بصری اطلاعات

is called AirPix.

AirPix نام دارد.

So think of it as a monitor for the blind.

فکر کردیم از آن به عنوان مانیتور برای فرد نابینا استفاده کنیم.

So it's a small tablet, has many holes in it,

این دستگاه یک صفحه ی کوچک است که تعدادی سوراخ روی خود دارد،

and compressed air comes out,

و هوای فشرده از آن بیرون می آید،

so it can actually draw images.

و در حقیقت با هوای فشرده تصاویر را رسم می کند.

So even though you are blind, you can put your hand over it,

بنابرابن حتی اگر شما نابینا باشید، می توانید دستتان را روی آن بگیرید،

you can see the lanes of the road and obstacles.

و می توانید خطوط جاده و موانع را ببینید.

Actually, you can also change the frequency of the air coming out

در حقیقت، شما همچنین می توانید قدرت خروج هوا

and possibly the temperature.

و احتمالا دمای آن را تغییر دهید.

So it's actually a multi-dimensional user interface.

بنابراین این دستگاه در حقیقت یک رابط چند بعدی است .

So here you can see the left camera, the right camera from the vehicle

شما این جا می توانید دوربین چپ، دوربین راست

and how the computer interprets that and sends that information to the AirPix.

و نحوه ی ترجمه ی آن توسط کامپیوتر و فرستادن اطلاعات به AirPix را ببینید.

For this, we're showing a simulator,

برای این کار، ما از یک شبیه ساز استفاده کردیم،

a blind person driving using the AirPix.

فرد نابینایی که برای رانندگی از AirPix استفاده می کند.

This simulator was also very useful for training the blind drivers

این شبیه ساز همچنین برای تعلیم نابینایان بسیار مفید بود

and also quickly testing different types of ideas

و همچنین برای امتحان سریع ایده های متفاوت

for different types of non-visual user interfaces.

برای انواع رابط های غیر بصری.

So basically that's how it works.

این نحوه ی کار دستگاه به طور مقدماتی بود.

So just a month ago,

حدود یک ماه پیش،

on January 29th,

در 29 ژانویه،

we unveiled this vehicle for the very first time to the public

در پیست اتومبیل رانی مشهورDaytona International Speedway

at the world-famous Daytona International Speedway

در حین مسابقات Rolex 24

during the Rolex 24 racing event.

برای اولین بار ماشین در معرض عموم رونمایی شد.

We also had some surprises. Let's take a look.

حتی خود ما هم کمی شگفت زده شدیم. اجازه بدید ببینیم :

(Music)

(موسیقی)

(Video) Announcer: This is an historic day in January.

(راوی در فیلم :) "این یک اتفاق تاریخی در ژانویه است."

He's coming up to the grandstand, fellow Federationists.

"اون به سمت جایگاه میاد، اعضای فدراسیون."

(Cheering)

(تشویق اعضای فدراسیون)

(Honking)

(صدای بوق زدن)

There's the grandstand now.

"و حالا جایگاه !"

And he's [unclear] following that van that's out in front of him.

"و حالا اون داره اتومبیل ون جلوییش رو دنبال می کنه."

Well there comes the first box.

"اولین جعبه انداخته میشه."

Now let's see if Mark avoids it.

"حالا اجازه بدید ببینیم آیا <مارک> جاخالی میده؟"

He does. He passes it on the right.

"اون موفق شد.از سمت راست جعبه گذشت."

Third box is out. The fourth box is out.

"جعبه ی سوم انداخته شد.جعبه ی چهارم انداخته شد."

And he's perfectly making his way between the two.

"اون موفق میشه به خوبی راهشو از بین دو جعبه باز کنه."

He's closing in on the van

"اون به اتومبیل ون نزدیک میشه

to make the moving pass.

تا ازاون بگذره."

Well this is what it's all about,

"این چیزیه که همه به خاطرش اینجاییم"

this kind of dynamic display of audacity and ingenuity.

"این انرژی نمایانگر شهامت و نبوغه."

He's approaching the end of the run,

"اون به آخر مسیر می رسه،"

makes his way between the barrels that are set up there.

"و راهش رو از میان بشکه های قرار داده شده باز می کنه. "

(Honking)

(صدای بوق زدن)

(Applause)

(تشویق حاضران مسابقه)

Dennis Hong: I'm so happy for you.

دنیس هنگ: خیلی برای شما خوشحالم.

Mark's going to give me a ride back to the hotel.

مارک می خواهد مرا تا هتل برساند.

Mark Riccobono: Yes.

Mark Riccobono: بله !

(Applause)

( تشویق حاضران TED)

DH: So since we started this project,

دنیس هنگ: خب، از زمانی که ما این پروژه را شروع کردیم،

we've been getting hundreds of letters, emails, phone calls

ما صدها نامه، ایمیل ، تماس دریافت کردیم

from people from all around the world.

از سراسر دنیا.

Letters thanking us, but sometimes you also get funny letters like this one:

نامه ها معمولا تشکر آمیز بودند،اما گاهی هم خنده دار، مثل اين یکی:

"Now I understand why there is Braille on a drive-up ATM machine."

" حالا می فهمم که چرا روی دستگاه خودپرداز مخصوص ماشین ها خط بریل وجود دارد."

(Laughter)

( خنده حاضرین )

But sometimes --

اما بعضی وقتها..

(Laughter)

( خنده حاضرین )

But sometimes I also do get --

ولی بعضی وقت ها چیز هایی دریافت می کنم --

I wouldn't call it hate mail --

نمی گویم که از آن ها(ايميل) متنفر هستم --

but letters of really strong concern:

اما نامه ها از روی نگرانی های جدی بودند :

"Dr. Hong, are you insane,

" دکتر هنگ ، آیا شما دیوانه اید؟

trying to put blind people on the road?

می خواهید افراد نابینا را در جاده قرار دهید؟ "

You must be out of your mind."

شما باید عقلتون رو از دست داده باشید . "

But this vehicle is a prototype vehicle,

اما این خودرو یک نمونه اولیه است،

and it's not going to be on the road

و قرار نیست وارد جاده ها بشود

until it's proven as safe as, or safer than, today's vehicle.

تا زمانی که ثابت شود به امنی خودروهای امروزی یا امن تر از آن است.

And I truly believe that this can happen.

و من واقعا معتقدم که این اتفاق می تواند رخ دهد.

But still, will the society,

اما هنوز، جامعه ی ما...

would they accept such a radical idea?

آیا آنها این را یک ایده ی افراطی می پندارند؟

How are we going to handle insurance?

چگونه میتوانیم از بیمه استفاده کنیم؟

How are we going to issue driver's licenses?

چگونه می توانیم گواهی نامه صادر کنیم؟

There's many of these different kinds of hurdles besides technology challenges

بسیاری از این موانع مختلف سر راه فن آوری های چالش برانگیز وجود دارد

that we need to address before this becomes a reality.

که پیش از اینکه به واقعیت بپیوندد باید آن ها را حل کنیم.

Of course, the main goal of this project

البته ، هدف اصلی این پروژه...

is to develop a car for the blind.

ساختن ماشینی برای نابینایان است.

But potentially more important than this

اما اساساً مهمتر از این

is the tremendous value of the spin-off technology

ارزش فوق العاده ی استفاده از فن آوری spin-off است.

that can come from this project.

که حاصل این پروژه بود.

The sensors that are used can see through the dark,

سنسورهایی که استفاده شده اند میتوانند در تاریکی ..

the fog and rain.

و در میان مه و باران ببینند.

And together with this new type of interfaces,

و همچنین با نسل جدید رابط ها،

we can use these technologies

ما می توانیم از این فناوری ها استفاده کنیم

and apply them to safer cars for sighted people.

و از آن ها برای امن تر کردن خودروی بینایان استفاده کنیم.

Or for the blind, everyday home appliances --

یا لوازم خانگی روزمره برای نابینایان --

in the educational setting, in the office setting.

در محیط های آموزشی، در محیط های دفتری.

Just imagine, in a classroom a teacher writes on the blackboard

فقط تصور کنید در یک کلاس معلم چیزی رار روی تخته سیاه می نویسد

and a blind student can see what's written and read

و یک فرد نابینا با استفاده از این روابط غیربصری

using these non-visual interfaces.

می تواند ببیند که چه نوشته شده و آن را بخواند.

This is priceless.

این فوق العاده با ارزش است.

So today, the things I've showed you today, is just the beginning.

خب امروز ،چیزهایی را که نشان دادم،فقط شروع کار است.

Thank you very much.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق حضار)