The mystery of motion sickness - Rose Eveleth

ปริศนาของการเมารถ - โรส อีฟเลธ (Rose Eveleth)

Translator: Nuchapong Wongrajit Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

Can you read in the car?

คุณอ่านหนังสือในรถได้รึเปล่า?

If so, consider yourself pretty lucky.

ถ้าได้ ก็ต้องถือว่าคุณโชคดีมาก

For one-third of the population,

ประชากรประมาณหนึ่งในสาม

looking at a book while moving along in a car

ถ้าจ้องหนังสือ ขณะวิ่งไปกับรถ

or a boat or train or plane

หรือเรือ

หรือรถไฟ

หรือเครื่องบิน

ท้องไส้จะปั่นป่วนขึ้นทันใด

quickly makes them sick to their stomach.

ว่าแต่ เราจะเมารถกันไปทำไมนะ?

But why do we get motion sickness in the first place?

Well, believe it or not, scientists aren't exactly sure.

เชื่อรึเปล่าว่า

นักวิทยาศาสตร์ก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

The most common theory has to do

ทฤษฎีที่แพร่หลายที่สุดบอกว่า

with mismatched sensory signals.

เป็นเพราะสัญญาณประสาทขัดแย้งกัน

When you travel in a car, your body gets two different messages.

เวลาคุณเดินทางอยู่ในรถ

ร่างกายจะได้รับข้อมูลที่ต่างกันมากสองชนิด

Your eyes are seeing the inside of a vehicle,

ตามองเห็นภาพภายในยานพาหนะ

which doesn't seem to be moving.

ซึ่งดูเหมือนไม่ได้เคลื่อนที่

ขณะเดียวกัน หูจะบอกสมอง

Meanwhile, your ear is telling your brain you're accelerating.

ว่าคุณกำลังวิ่งเร็วขึ้น

Wait, your ear?

เดี๋ยวนะ หูหรอ?

Your ear has another important function besides hearing.

ใช่แล้ว จริง ๆ แล้วหูของคุณ

มีหน้าที่สำคัญอีกอย่าง นอกจากการฟัง

In its innermost part lies a group of structures known as the vestibular system,

หูชั้นในสุด มีกลุ่มโครงสร้างอวัยวะ

ที่เรียกว่า ระบบรับรู้การทรงตัว

ซึ่งทำให้เรารับรู้ถึงความสมดุล และการเคลื่อนไหว

which gives us our sense of balance and movement.

ภายในประกอบไปด้วยท่อเล็ก ๆ รูปครึ่งวงกลม 3 ท่อ

Inside there are three semicircular tubules

ซึ่งใช้รับรู้การหมุน

that can sense rotation, one for each dimension of space.

ในแต่ละมิติ

และยังมีถุง 2 ถุงที่มีขน

And there are also two hair-lined sacks filled with fluid.

และของเหลวบรรจุอยู่

ซึ่งเมื่อเราขยับ

When you move, the fluid shifts and tickles the hairs,

ของเหลวจะทำให้ขนขยับด้วย

ซึ่งจะบอกสมอง

ว่าคุณกำลังเคลื่อนที่ในแนวราบ

telling your brain if you're moving horizontally or vertically.

หรือแนวดิ่ง

All this tells your body which direction you're moving in,

จากทั้งหมดนี้

ร่างกายจึงสามารถรับรู้

ว่าคุณกำลังเคลื่อนที่ไปในทิศทางไหน

how much you've accelerated, even at what angle.

คุณเร่งความเร็วขึ้นเท่าไหร่

และแม้กระทั้งด้วยมุมเท่าไหร่

ดังนั้น เมื่อคุณอยู่ในรถ

In a car,

ระบบรับรู้การทรงตัว จะรับรู้การเคลื่อนที่ของคุณอย่างถูกต้อง

your vestibular system correctly senses your movement,

แต่ตาคุณไม่เห็นการเคลื่อนที่

but your eyes don't see it, especially when glued to a book.

โดยเฉพาะเมื่อคุณจดจ้องอยู่ที่หนังสือ

อาจเกิดสถานการณ์ตรงกันข้ามก็ได้

The opposite can happen.

เช่นคุณกำลังนั่งอยู่ในโรงหนัง

You're at the movies, and the camera makes a sweeping move.

แล้วกล้องกวาดภาพไปเป็นมุมกว้าง

คราวนี้ตาคุณ

This time, your eyes think you're moving

จะคิดว่าคุณกำลังเคลื่อนที่

ขณะที่หูรู้ว่าคุณกำลังนั่งอยู่กับที่

while your ear knows you're sitting still.

แต่ว่า ทำไมข้อมูลที่ขัดกันนี้

But why does this conflicting information make us feel so terrible?

ต้องทำให้เรารู้สึกคลื่นเหียนด้วย?

นักวิทยาศาสตร์ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

Scientists aren't sure,

แต่คิดว่าน่าจะมีคำอธิบายเชิงวิวัฒนาการอยู่

but they think there's an evolutionary explanation.

ดังที่คุณทราบ พาหนะหรือวิดีโอที่วิ่งเร็ว ๆ

Fast moving vehicles and video recordings

เพิ่งจะมีขึ้นเมื่อร้อยสองร้อยปีนี้เอง

have only existed in the last couple of centuries,

แค่ชั่วพริบตาในกรอบเวลาวิวัฒนาการ

a blink in evolutionary time.

ในช่วงประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ของพวกเรา

For most of our history, there wasn't that much

ไม่ค่อยมีสถานการณ์

that could cause this sensory mix-up,

ที่ประสาทรับรู้จะขัดแย้งกันแบบนี้

except for poisons.

ยกเว้นตอนกินยาพิษ

And because poisons are not the best thing for survival,

เพราะว่ายาพิษ

ไม่ช่วยให้อยู่รอด

ร่างกายจึงวิวัฒนาการวิธี

our bodies evolved a direct but unpleasant way

ซึ่งไม่น่าอภิรมย์

ในการขจัดสิ่งที่เรากินเข้าไป

to get rid of what we ate that was causing the confusion.

แล้วทำให้มึนงง ออกไปโดยตรง

It's a pretty reasonable theory, but it leaves things unexplained,

ทฤษฎีนี้ฟังดูมีเหตุมีผลดี

แต่ก็อธิบายหลายประเด็นไม่ได้

เช่น ทำไมผู้หญิง

like why women are more affected by motion sickness than men,

ถึงเมารถมากกว่าผู้ชาย

หรือ ทำไมผู้โดยสารถึงคลื่นไส้

or why passengers get more nauseous than drivers.

ง่ายกว่าคนขับ

อีกทฤษฎีหนึ่งเสนอว่า

Another theory suggests that the cause is more about

สาเหตุน่าจะมาจาก

the way some unfamiliar situations

การที่เราอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย

จึงยากที่จะทรงตัว

make it harder to maintain our natural body posture.

ในท่าทางที่เป็นธรรมชาติได้

Studies show that being immersed in water or just changing your stance

งานวิจัยพบว่า

เมื่อเราดำอยู่ใต้น้ำ

หรือแค่เปลี่ยนท่วงท่า

ก็ช่วยลดผลของการเมารถ

can greatly reduce the effects of motion sickness.

ได้อย่างมาก

But we don't really know what's going on.

แต่ก็อีกนั่นแหละ เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่

We know the more common remedies for car queasiness --

เราต่างรู้จักวิธีแก้อาการเมารถ

ที่ใช้กันทั่วไป

looking at the horizon, over-the-counter pills, chewing gum,

มองไปที่เส้นขอบฟ้า

เคี้ยวหมากฝรั่ง

ซื้อยาแก้เมามากิน

แต่ไม่มีวิธีไหนเลยที่ได้ผลเสมอไป

but none are totally reliable

nor can they handle intense motion sickness

หรือช่วยแก้

อาการเมารถอย่างรุนแรงได้

and sometimes the stakes are far higher than just not being bored

และบางเรื่องก็ใหญ่หลวง

ยิ่งกว่าแค่การไม่ต้องนั่งเซ็ง

ระหว่างนั่งรถไปไกล ๆ

during a long car ride.

ที่นาซ่า นักบินอวกาศถูกเหวี่ยงสู่อวกาศ

At NASA, where astronauts are hurled into space at 17,000 miles per hour,

ด้วยความเร็ว 17,000 ไมล์ต่อชั่วโมง

motion sickness is a serious problem.

การเมารถจึงเป็นปัญหาใหญ่

In addition to researching the latest space-age technologies,

ดังนั้นนอกจากการวิจัย

เทคโนโลยียุคอวกาศใหม่เอี่ยมแล้ว

NASA also spends a lot of time

นาซ่ายังทุ่มเทเวลามากมาย

figuring out how to keep astronauts from vomiting up their space rations.

พยายามค้นหา

วิธีทำให้นักบินอวกาศไม่อาเจียน

อาหารที่เตรียมมาอย่างดี สำหรับกินในอวกาศ ออกมาหมด

Like understanding the mysteries of sleep or curing the common cold,

เช่นเดียวกับการทำความเข้าใจปริศนาของการนอน

หรือการรักษาไข้หวัด

motion sickness is one of those seemingly simple problems that,

การเมารถก็ยังคงเป็นหนึ่ง

ในปริศนาที่ดูเหมือนจะเรียบง่าย

despite amazing scientific progress, we still know very little about.

ที่ถึงแม้วิทยาศาสตร์จะก้าวหน้าไปมากแค่ไหน

เราก็ยังแทบไม่เข้าใจมันอยู่ดี

Perhaps one day the exact cause of motion sickness will be found,

บางที สักวันหนึ่ง สาเหตุที่แท้จริง

ของการเมารถอาจถูกค้นพบ

and with it, a completely effective way to prevent it,

ทำให้เรา

มีวิธีที่มีประสิทธิภาพสมบูรณ์ในการป้องกันมัน

but that day is still on the horizon.

แต่วันนั้นยังคงอยู่ที่ปลายขอบฟ้า