The mystery of motion sickness - Rose Eveleth

Translator: soheila Jafari Reviewer: sadegh zabihi

Can you read in the car?

آیا می‌توانید در ماشین مطالعه کنید؟

If so, consider yourself pretty lucky.

اگر می‌توانید، خودتان را خوش‌شناس بدانید.

For one-third of the population,

برای یک سوم مردم

looking at a book while moving along in a car

نگاه کردن به کتاب هنگامی که خودرو

or a boat or train or plane

یا کشتی یا قطار یا هواپیما

quickly makes them sick to their stomach.

در حرکت‌اند دچار دل به همخوردگی می‌شوند.

But why do we get motion sickness in the first place?

اما در وهله اول چرا ما دچار بیماری سفر می‌شویم؟

Well, believe it or not, scientists aren't exactly sure.

خُب، باورکنید یا نه، دانشمندان دقیقا مطمئن نیستند.

The most common theory has to do

رایج‌ترین نظریه درباره

with mismatched sensory signals.

عدم تطابق سیگنال‌های حسی هست.

When you travel in a car, your body gets two different messages.

هنگامی در خودروتان در حرکت هستید، بدن‌تان دو پیام متفاوت دریافت می‌کند.

Your eyes are seeing the inside of a vehicle,

چشمان شما داخل خودرو را می‌بیند،

which doesn't seem to be moving.

که به نظر نمی‌آید در حرکت باشد.

Meanwhile, your ear is telling your brain you're accelerating.

درحالی که، گوش‌‌های‌تان به مغزتان می‌گوید که شما در حال سرعت گرفتن هستید.

Wait, your ear?

چی، گوش‌‌ها‌یتان؟

Your ear has another important function besides hearing.

گوش های شما غیر از شنوایی عملکرد مهم دیگری هم دارد.

In its innermost part lies a group of structures known as the vestibular system,

در بخش درونی گوش یک ساختاری به نام سیستم دهلیزی وجود دارد،

which gives us our sense of balance and movement.

که به ما حس تعادل و حرکت را می‌دهد.

Inside there are three semicircular tubules

در داخل آن سه لوله نیم دایره‌ای وجود دارد

that can sense rotation, one for each dimension of space.

که هرکدام چرخش را در یکی از ابعاد فضا احساس می‌کنند.

And there are also two hair-lined sacks filled with fluid.

همچنین در آنجا دوکیسه از سلول‌های مو وجود دارد که از مایع پر شده‌ است.

When you move, the fluid shifts and tickles the hairs,

هنگامی که حرکت می کنید، مایع جابه جا شده و موها را قلقلک می دهد،

telling your brain if you're moving horizontally or vertically.

و به مغز شما می گوید که افقی حرکت می‌کنید یا عمودی.

All this tells your body which direction you're moving in,

همه این به بدن‌تان می‌گوید در کدام جهت در حال حرکت هستید،

how much you've accelerated, even at what angle.

با چه شتابی و حتی در چه زاویه‌ای در حرکت هستید.

In a car,

در خودرو،

سیستم دهلیزی شما به درستی حرکت شما را احساس می‌کند،

your vestibular system correctly senses your movement,

but your eyes don't see it, especially when glued to a book.

اما چشمان شما این را نمی‌بیند، به ویژه هنگامی که به یک کتاب چشم دوختید.

The opposite can happen.

برعکس این هم می‌تواند اتفاق بیفتد.

You're at the movies, and the camera makes a sweeping move.

شما در سینما هستید، یک دوربین حرکت جلو وعقب می‌کند.

This time, your eyes think you're moving

این بار، چشمان شما فکر می‌کند که در حرکت هستید

while your ear knows you're sitting still.

درحالی که گوش می‌داند که آرام نشسته‌اید.

But why does this conflicting information make us feel so terrible?

اما چرا این اطلاعات متناقض در ما احساس بدی ایجاد می‌کند؟

دانشمندان مطمئن نیستند،

Scientists aren't sure,

اما فکر می‌کنند که یک توضیح تکاملی برای آن هست.

but they think there's an evolutionary explanation.

حرکت تند وسیله نقلیه و دوربین

Fast moving vehicles and video recordings

have only existed in the last couple of centuries,

تنها در دو قرن گذشته بوجود آمدند،

یک چشم برهم زدن در مقایسه با زمان تکامل.

a blink in evolutionary time.

برای بیشتر تاریخ ما، به این میزان

For most of our history, there wasn't that much

that could cause this sensory mix-up,

تداخل احساسی وجود نداشته است،

except for poisons.

به جز درباره سموم.

And because poisons are not the best thing for survival,

و چون سموم چیز خوبی برای زنده ماندن نیست،

our bodies evolved a direct but unpleasant way

بدن ما یک مسیر مستقیم اما ناخوشایندی را تکامل داده

to get rid of what we ate that was causing the confusion.

تا از آنچه که خورده‌ایم و باعث مشکل شده خلاص شود.

It's a pretty reasonable theory, but it leaves things unexplained,

این نظریه‌ی نسبتا معقولی‌ست، اما چیزهایی را بدون توضیح باقی می‌گذارد،

like why women are more affected by motion sickness than men,

مثل اینکه چرا زنان بیش از مردان دچار بیماری سفر می‌شوند،

or why passengers get more nauseous than drivers.

یا چرا مسافران بیش از رانندگان دچار تهوع می‌شوند.

Another theory suggests that the cause is more about

نظریه دیگری می گوید که علت بیشتر در مورد

the way some unfamiliar situations

شیوه‌ای است که برخی موقعیت‌های ناآشنا

make it harder to maintain our natural body posture.

حفظ حالت طبیعی بدن را سخت تر می‌کند.

Studies show that being immersed in water or just changing your stance

مطالعات نشان می دهد که در آب فرو رفتن یا فقط تغییر حالت ایستادن‌تان

can greatly reduce the effects of motion sickness.

تا حد زیادی می تواند اثرات بیماری سفر را کاهش دهند.

But we don't really know what's going on.

اما ما واقعا نمی دانیم که چه اتفاقی می‌افتد.

We know the more common remedies for car queasiness --

ما می دانیم که رایج‌ترین درمان برای تهوع در خودرو -

looking at the horizon, over-the-counter pills, chewing gum,

نگاه کردن به افق، جویدن آدامس وقرص ضد تهوع هستند،

but none are totally reliable

اما هیچ یک از اینها کاملا قابل اعتماد نیستند

nor can they handle intense motion sickness

و نمی تواند شدت بیماری سفر را کاملا کنترل کنند.

and sometimes the stakes are far higher than just not being bored

و گاهی اوقات خطرات آن به مراتب بالاتر از تنها خسته شدن

during a long car ride.

در طول سفر طولانی با خودرو است.

At NASA, where astronauts are hurled into space at 17,000 miles per hour,

در ناسا، که در آن فضانوردان با سرعت ۲۷٫۵۰۰ کیلومتر بر ساعت به فضا پرتاب می‌شوند،

motion sickness is a serious problem.

بیماری سفر یک مشکل جدی‌ست.

In addition to researching the latest space-age technologies,

علاوه بر تحقیق برای آخرین فن آوری عصر فضا،

NASA also spends a lot of time

ناسا زمان زیادی را هم صرف این می‌کند که

figuring out how to keep astronauts from vomiting up their space rations.

چگونه از اینکه فضانوردان تمام جیره غذایشان را بالا بیاورند جلوگیری کند.

Like understanding the mysteries of sleep or curing the common cold,

مانند فهمیدن راز خواب و یا درمان سرماخوردگی ساده،

motion sickness is one of those seemingly simple problems that,

بیماری سفر یکی از مشکلات به ظاهر ساده‌ای‌ست که ،

despite amazing scientific progress, we still know very little about.

با وجود پیشرفت‌های علمی شگفت انگیز، هنوز بسیار کم در مورد آن می‌دانیم.

Perhaps one day the exact cause of motion sickness will be found,

شاید روزی علت دقیق بیماری سفر را بیابیم،

and with it, a completely effective way to prevent it,

و با آن، راه کاملا موثری برای جلوگیری از بیماری بیابیم،

but that day is still on the horizon.

اما آن روز هنوز در دوردست‌ها است.