The paradox of value - Akshita Agarwal

ความย้อนแย้งของคุณค่า - อัคชีตา อกราวาล (Akshita Agarwal)

Translator: Sakunphat Jirawuthitanant Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Imagine you're on a game show, and you can choose between two prizes:

สมมติว่าคุณกำลังเล่นเกมส์โชว์ และคุณเลือกรางวัลได้ระหว่าง

a diamond

เพชร

or a bottle of water.

หรือน้ำหนึ่งขวด

It's an easy choice.

เป็นตัวเลือกที่แสนง่าย

The diamonds are clearly more valuable.

เพชรมีค่ามากกว่าโดยไม่ต้องสงสัย

Now imagine being given the same choice again,

ทีนี้ลองสมมติว่า คุณได้ตัวเลือกเดียวกันนี้

only this time, you're not on a game show,

แค่คราวนี้คุณไม่ได้อยู่ในเกมส์โชว์

but dehydrated in the desert after wandering for days.

แต่กำลังขาดน้ำอยู่กลางทะเลทราย หลังจากเร่ร่อนอยู่หลายวัน

Do you choose differently?

คุณจะเลือกเหมือนเดิมไหม

Why? Aren't diamonds still more valuable?

ทำไมล่ะ เพชรไม่ได้มีค่ามากกว่าแล้วหรือ

This is the paradox of value,

นี่คือความย้อนแย้งของคุณค่า

famously described by pioneering economist Adam Smith.

ซึ่งได้รับการอธิบายไว้อย่างเป็นที่รู้จักกันดี โดยนักเศรษฐศาสตร์รุ่นบุกเบิก อดัม สมิธ

And what it tells us is that defining value is not as simple as it seems.

หลักการนี้อธิบายว่า การนิยามคุณค่าไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น

On the game show, you were thinking about each item's exchange value,

ในเกมส์โชว์ คุณคิดถึงมูลค่า ที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนของสิ่งของ

what you could obtain for them at a later time,

ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณอาจได้รับในภายหลัง

but in an emergency, like the desert scenario,

แต่ในยามฉุกเฉิน อย่างเช่นสถานการณ์ในทะเลทราย

what matters far more is their use value,

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ คุณค่าในการนำไปใช้ของมัน

how helpful they are in your current situation.

ประโยชน์ของมัน ในสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ

And because we only get to choose one of the options,

และเพราะว่า เราสามารถเลือกได้เพียงอย่างเดียว

we also have to consider its opportunity cost,

เราจึงต้องพิจารณา ต้นทุนค่าเสียโอกาสของมัน

or what we lose by giving up the other choice.

พูดอีกอย่างก็คือ เราจะเสียอะไรไป ถ้าเราเลือกอีกตัวเลือกหนึ่ง

After all, it doesn't matter how much you could get from selling the diamond

เพราะในที่สุดแล้ว มันไม่สำคัญ ว่าคุณจะขายเพชรได้เงินเท่าไร

if you never make it out of the desert.

ถ้าคุณไม่สามารถรอดออกไป จากทะเลทรายได้

Most modern economists deal with the paradox of value

นักเศรษฐศาสตร์ยุคใหม่จำนวนมาก ศึกษาเกี่ยวกับความย้อนแย้งนี้

by attempting to unify these considerations

โดยพยายามรวบรวม การพินิจพิจารณาเหล่านี้

under the concept of utility,

ภายใต้แนวคิดอรรถประโยชน์

how well something satisfies a person's wants or needs.

หรือการที่สิ่งต่าง ๆ สามารถตอบสนอง ความอยากหรือความต้องการของบุคคลได้

Utility can apply to anything from the basic need for food

อรรถประโยชน์นำมาใช้ได้กับทุกสิ่ง ตั้งแต่อาหารซึ่งเป็นความต้องการพื้นฐาน

to the pleasure of hearing a favorite song,

ไปจนถึงความสุขในการได้ฟังเพลงโปรด

and will naturally vary for different people and circumstances.

ซึ่งต่างกันไปตามแต่ละบุคคล และสถานการณ์

A market economy provides us with an easy way to track utility.

ระบบเศรษฐกิจเชิงตลาดให้ทางเลือก ที่ง่ายดายกับเราในการวัดอรรถประโยชน์

Put simply, the utility something has to you

พูดง่าย ๆ ก็คือ อรรถประโยชน์ที่ของบางสิ่งมีต่อคุณ

is reflected by how much you'd be willing to pay for it.

จะสะท้อนถึงราคา ที่คุณยินดีจ่ายเพื่อให้ได้มา

Now, imagine yourself back in the desert,

ตอนนี้ ลองกลับไปนึกถึงทะเลทรายอีกครั้ง

only this time, you get offered a new diamond or a fresh bottle of water

คราวนี้ คุณจะได้รับเพชรเม็ดใหม่ และน้ำขวดใหม่

every five minutes.

ในทุก ๆ 5 นาที

If you're like most people, you'll first choose enough water to last the trip,

ถ้าคุณเป็นเช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ก็จะ เลือกน้ำดื่มให้มากพอสำหรับการเดินทาง

and then as many diamonds as you can carry.

แล้วค่อยเลือกเพชร ให้ได้มากเท่าที่คุณจะขนไปได้

This is because of something called marginal utility,

นี่เป็นเพราะสิ่งที่เรียกว่า อรรถประโยชน์หน่วยสุดท้าย

and it means that when you choose between diamonds and water,

และมันหมายความว่า เมื่อคุณเลือกระหว่างเพชรกับน้ำ

you compare utility obtained from every additional bottle of water

คุณจะเปรียบเทียบอรรถประโยชน์ ที่ได้รับจากน้ำขวดต่อ ๆ ไป

to every additional diamond.

กับเพชรเม็ดต่อ ๆ ไป

And you do this each time an offer is made.

และคุณจะเปรียบเทียบมันทุกครั้ง ที่ได้รับข้อเสนอ

The first bottle of water is worth more to you than any amount of diamonds,

น้ำขวดแรกมีค่าเกินกว่าเพชรทั้งปวง

but eventually, you have all the water you need.

แต่ในที่สุด คุณก็จะได้รับน้ำมากเพียงพอ

After a while, every additional bottle becomes a burden.

เมื่อผ่านไปสักพักหนึ่ง การหอบหิ้วน้ำ ที่มากเกินไปก็จะกลายเป็นภาระ

That's when you begin to choose diamonds over water.

ซึ่งนั่นก็เป็นเวลา ที่คุณเริ่มอยากได้เพชรมากกว่าน้ำ

And it's not just necessities like water.

และไม่เพียงแต่กับสิ่งจำเป็นอย่างน้ำเท่านั้น

When it comes to most things, the more of it you acquire,

สำหรับสิ่งของเกือบทุกสิ่ง ยิ่งคุณได้รับมันมากเท่าไร

the less useful or enjoyable every additional bit becomes.

คุณก็จะยิ่งรู้สึกพอใจและได้ประโยชน์ จากมันน้อยลงเท่านั้น

This is the law of diminishing marginal utility.

นี่คือกฎของการลดลง ของอรรถประโยชน์หน่วยสุดท้าย

You might gladly buy two or three helpings of your favorite food,

คุณอาจจะดีใจที่ได้ซื้ออาหารโปรด สักสองหรือสามอย่าง

but the fourth would make you nauseated,

แต่อย่างที่สี่อาจจะทำให้คุณเริ่มคลื่นไส้

and the hundredth would spoil before you could even get to it.

และอย่างที่หนึ่งร้อยอาจจะเน่าไปเสียก่อน ที่คุณจะได้กินมัน

Or you could pay to see the same movie over and over until you got bored of it

หรือคุณอาจจะจ่ายเงินเพื่อดูหนังเรื่องเดิม ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าจะเบื่อไปข้างหนึ่ง

or spent all of your money.

หรือจนกว่าคุณหมดเงิน

Either way, you'd eventually reach a point

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน คุณจะไปจบอยู่ที่จุดหนึ่ง

where the marginal utility for buying another movie ticket became zero.

ที่อรรถประโยชน์หน่วยสุดท้าย จากการซื้อตั๋วหนังใบถัดไปกลายเป็นศูนย์

Utility applies not just to buying things, but to all our decisions.

อรรถประโยชน์ไมได้อธิบายแค่การเลือกซื้อ แต่อธิบายการตัดสินใจด้วย

And the intuitive way to maximize it and avoid diminishing returns

วิธีที่ชาญฉลาดในการได้ประโยชน์สูงสุด และหลีกเลี่ยงการได้รับผลตอบแทนที่ลดลง

is to vary the way we spend our time and resources.

คือการกระจายทางเลือก ในการใช้เวลาและทรัพยากร

After our basic needs are met,

หลังจากที่ความต้องการขั้นพื้นฐานของเรา ถูกเติมเต็มแล้ว

we'd theoretically decide to invest in choices

โดยทฤษฎีแล้ว เราจะเริ่มตัดสินใจ ลงทุนในทางเลือกต่าง ๆ

only to the point they're useful or enjoyable.

จนถึงแค่จุดที่ทางเลือกนั้น ยังมีประโยชน์และนำมาซึ่งความสุข

Of course, how effectively any of us manage to maximize utility in real life

แน่นอนว่า ประสิทธิผลในการจัดการ ใช้อรรถประโยชน์ให้คุ้มค่าสุด

is another matter.

ในชีวิตประจำวันของเราเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

But it helps to remember that the ultimate source of value comes from us,

แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เราระลึกได้ว่า ที่มาของคุณค่าอันแท้จริงนั้นมาจากตัวเราเอง

the needs we share,

ความต้องการของเราที่แบ่งปันออกไป

the things we enjoy,

สิ่งต่าง ๆ ที่เราพอใจ

and the choices we make.

และทางเลือกที่เราตัดสินใจ