The paradox of value - Akshita Agarwal

تناقض ارزش - آکشیتا آگاروال

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

Imagine you're on a game show, and you can choose between two prizes:

تصور کنید در یک مسابقه تلویزیونی هستید، و می‌توانید بین دو جایزه انتخاب کنید:

a diamond

یک الماس

or a bottle of water.

یا یک بطری آب.

It's an easy choice.

انتخاب ساده‌ایست.

The diamonds are clearly more valuable.

الماس به وضوح ارزش بیشتری دارد.

Now imagine being given the same choice again,

حال تصور کنید که باز هم همین را باید انتخاب کنید،

only this time, you're not on a game show,

منتها این بار، در مسابقه تلویزیونی نیستید،

but dehydrated in the desert after wandering for days.

بلکه پس از روزها پیاده‌روی در بیابان در حال هلاک شدن هستید.

Do you choose differently?

انتخاب دیگری می‌کنید؟

Why? Aren't diamonds still more valuable?

چرا؟ ارزش الماس دیگر بیشتر نیست؟

This is the paradox of value,

این تناقض ارزش است،

famously described by pioneering economist Adam Smith.

که اقتصاددان پیشگام آدام اسمیت، شرح مشهوری برای آن داده است.

And what it tells us is that defining value is not as simple as it seems.

و چیزی که به ما می‌گوید این است که تعریف ارزش آنقدر که به نظر می‌رسد هم ساده نیست.

On the game show, you were thinking about each item's exchange value,

در مسابقه تلویزیونی، به ارزش تبادل هر گزینه فکر می‌کردید،

what you could obtain for them at a later time,

بعداً چقدر می‌توانید در ازای هرکدام دریافت کنید،

but in an emergency, like the desert scenario,

اما در شرایط اضطرار، مانند سناریوی بیابان،

what matters far more is their use value,

چیزی که مهم‌تر است ارزش استفاده آنها است،

how helpful they are in your current situation.

در شرایط موجود چقدر می‌توانند به شما کمک کنند.

And because we only get to choose one of the options,

و از آنجا که تنها یک انتخاب داریم،

we also have to consider its opportunity cost,

باید هزینه فرصت آن را هم در نظر بگیریم،

or what we lose by giving up the other choice.

یا اینکه با صرف نظر از انتخاب دیگر چه چیزی را از دست می‌دهیم.

After all, it doesn't matter how much you could get from selling the diamond

از هرچه بگذریم، اگر هرگز از بیابان نجات پیدا نکنید

if you never make it out of the desert.

مهم نیست چقدر از فروختن الماس به دست خواهید آورد.

Most modern economists deal with the paradox of value

بیشتر اقتصاددانان مدرن در مواجهه با تناقض ارزش

by attempting to unify these considerations

تلاش می‌کنند این ملاحضات را،

under the concept of utility,

در مفهومی به نام سودمندی یکی کنند،

how well something satisfies a person's wants or needs.

یعنی چقدر یک چیز خواسته‌ها و نیاز‌های شخص را ارضا می‌کند.

Utility can apply to anything from the basic need for food

سودمندی می‌تواند به هر کدام از نیاز‌های اساسی از غذا گرفته

to the pleasure of hearing a favorite song,

تا لذت شنیدن موسیقی مورد علاقه اعمال شود،

and will naturally vary for different people and circumstances.

و به صورت طبیعی میان افراد و شرایط مختلف متفاوت است.

A market economy provides us with an easy way to track utility.

یک اقتصاد بازاری راهی ساده برای درک سودمندی برای ما فراهم کرده است.

Put simply, the utility something has to you

به سادگی، فایده‌ای که یک چیز برای شما دارد را

is reflected by how much you'd be willing to pay for it.

در برابر مقداری که حاضرید برای آن بپردازید قرار دهید.

Now, imagine yourself back in the desert,

حال، خود را دوباره در بیابان تصور کنید،

only this time, you get offered a new diamond or a fresh bottle of water

فقط این بار، هر پنج دقیقه یک الماس یا یک بطری آب تازه

every five minutes.

به شما پیشنهاد داده می‌شود.

If you're like most people, you'll first choose enough water to last the trip,

اگر مثل بیشتر مردم باشید، اول آب کافی برای اتمام سفر را انتخاب می‌کنید،

and then as many diamonds as you can carry.

و بعد تا جایی که می‌توانید با خود الماس می‌برید.

This is because of something called marginal utility,

این مسئله به دلیل چیزی به نام سود حاشیه‌ای است،

and it means that when you choose between diamonds and water,

و به این معنی است که وقتی بین آب و الماس انتخاب می‌کنید،

you compare utility obtained from every additional bottle of water

فایده هر بطری آب اضافه را

to every additional diamond.

با هر الماس اضافه مقایسه می‌کنید.

And you do this each time an offer is made.

و این کار را هر وقت پیشنهاد جدیدی مطرح می‌شود انجام می‌دهید.

The first bottle of water is worth more to you than any amount of diamonds,

اولین بطری آب از هر چه الماس برای شما باارزش‌تر است،

but eventually, you have all the water you need.

اما در نهایت، همه آب مورد نیاز را دارید.

After a while, every additional bottle becomes a burden.

بعد از مدتی، هر بطری اضافه بار اضافی خواهد بود.

That's when you begin to choose diamonds over water.

آن جایی است که الماس را به جای آب انتخاب می‌کنید.

And it's not just necessities like water.

و این تنها درباره ملزوماتی مانند آب نیست.

When it comes to most things, the more of it you acquire,

به اکثر چیزها که می‌رسیم، هر چه بیشتر از آن نیاز دارید،

the less useful or enjoyable every additional bit becomes.

هر ذره اضافی که ازآن بدست می‌آورید کمتر مفید و لذت بخش خواهد بود.

This is the law of diminishing marginal utility.

این قانون کاهش فایده حاشیه‌ای است.

You might gladly buy two or three helpings of your favorite food,

شما با خوشحالی دو یا سه وعده از غذای مورد علاقه‌تان را سفارش می‌دهید،

but the fourth would make you nauseated,

اما چهارمی حالتان را به هم می‌زند،

and the hundredth would spoil before you could even get to it.

و صدمی قبل از اینکه به آن برسید خراب خواهد شد.

Or you could pay to see the same movie over and over until you got bored of it

یا ممکن است بارها و بارها برای دیدن یک فیلم پول بدهید تا آنکه از آن خسته شوید

or spent all of your money.

یا همه پولتان را خرج آن کنید.

Either way, you'd eventually reach a point

به هر حال، در نهایت به جایی خواهید رسید،

where the marginal utility for buying another movie ticket became zero.

که سود حاشیه‌ای خرید یک بلیت دیگر به صفر می‌رسد.

Utility applies not just to buying things, but to all our decisions.

سودمندی تنها به خرید کردن ختم نمی‌شود، بلکه به تمام تصمیمات ما مربوط است.

And the intuitive way to maximize it and avoid diminishing returns

و راه مستقیم به حداکثر رساندن آن و اجتناب از کاهش دستاوردها

is to vary the way we spend our time and resources.

صرف منابع و زمان‌مان در راه‌های مختلف است.

After our basic needs are met,

پس از برآورده شدن نیازهای اساسی،

we'd theoretically decide to invest in choices

از نظر نظری تا جایی که مفید یا لذت بخش هستند

only to the point they're useful or enjoyable.

در انتخاب‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنیم.

Of course, how effectively any of us manage to maximize utility in real life

البته اینکه هرکس چطور مدیریت کند تا سودمندی را در زندگی واقعی به حداکثر برساند

is another matter.

بحث دیگری است.

But it helps to remember that the ultimate source of value comes from us,

اما کمک می‌کند به یاد داشته باشیم که منبع اصلی ارزش از خود ماست،

the needs we share,

نیازهایی که به اشتراک می‌گذاریم،

the things we enjoy,

چیزهایی که از آنها لذت می‌بریم،

and the choices we make.

و تصمیماتی که می‌گیریم.