3 tips on how to study effectively

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

During their training,

လေ့ကျင့်ရေးကာလအတွင်း

medical residents learn countless techniques, surgeries, and procedures

ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အလုပ်သင်တွေဟာ အသက်တွေကို ကယ်ဖို့ နောက်ပိုင်း သုံးမယ့် မရေနိုင်တဲ့

နည်းနာတွေ၊ ခွဲစိတ်မှုတွေနဲ့ ကျင့်ထုံးတွေကို သင်ယူတယ်။

which they’ll later use to save lives.

Being able to remember these skills

ဒီကျွမ်းကျင်မှုတွေကို မှတ်မိနိုင်တာက

can quite literally be a matter of life and death.

တကယ်တော့ သေရေး၊ ရှင်ရေး ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်နိုင်တယ်။

With this in mind, a 2006 research study took a class of surgical residents

ဒါကို စိတ်မှာမှတ်ပြီး ၂၀၀၆ သုတေသနတစ်ခုက သွေးလွှတ်ကြောတွေ ချုပ်ဖို့ သင်ယူနေတဲ့

learning to suture arteries and split them into two groups.

ခွဲစိတ်အလုပ်သင် အတန်းတစ်တန်းကို ခေါ်ပြီး သူတို့ကို အုပ်စုနှစ်စု အဖြစ် ခွဲလိုက်တယ်။

Each received the same study materials,

တစ်ဖွဲ့စီဟာ တူညီတဲ့ လေ့လာရေး ပစ္စည်းတွေ ရရှိခဲ့ပေမဲ့

but one group implemented a small change in how they studied them.

တစ်စုကတော့ဒါတွေကို လေ့လာပုံမှာ အပြောင်း အလဲလေးတစ်ခုကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့တယ်။

And when tested one month later,

နောက်တစ်လအကြာမှာ စစ်ဆေးတဲ့အခါ၊

this group performed the surgeries significantly better

ဒီအုပ်စုက ခွဲစိတ်ကုသမှုတွေကို တခြားအလုပ်သင်တွေထက် သိသိသာသာ

than the other residents.

ပိုကောင်းအောင် လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြတယ်။

We’ll discuss the secret to that group’s success,

စာသင်ခန်း အတွင်း၊ အပြင် နှစ်ခုစလုံးမှာ အသုံးချနိုင်တဲ့

along with two other highly effective study techniques

အခြား အလွန် ထိရောက်တဲ့ လေ့လာမှု နည်းစနစ် နှစ်ခုနဲ့အတူ

which can be applied both in and out of the classroom.

ဒီအုပ်စုရဲ့ အောင်မြင်မှုအတွက် လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဆွေးနွေးမှာပါ။

But to understand why these methods work,

ဒါပေမဲ့ ဒီနည်းတွေ ဘာကြောင့် အလုပ်ဖြစ်တာကို နားလည်ဖို့

let's first unpack how the brain learns and stores information.

ဦးနှောက်က သတင်းအချက်အလက်တွေကို သင်ယူ၊ သိုလှောင်ပုံကို အရင် ရှင်းရအောင်။

Say you're trying to memorize the anatomy of the heart.

နှလုံးရဲ့ ခန္ဓာဗေဒကို မှတ်မိဖို့ ကြိုးစားနေတာလို့ ဆိုပါစို့။

When you’re introduced to a new concept,

အယူအဆသစ်တစ်ခုကို မိတ်ဆက်ပေးတဲ့အခါ

the memory is temporarily encoded in groups of neurons

မှတ်ဉာဏ်ကို ဟစ်ပိုကမ်ပပ်စ်လို့ခေါ်တဲ့ ဦးနှောက် ဧရိယာထဲက

in a brain area called the hippocampus.

နျူရွန်းအုပ်စုတွေမှာ ယာယီ မှတ်ထားတယ်။

As you continue to learn about workings of the heart

သင်က အတန်းထဲမှာ နှလုံးလုပ်ဆောင်မှုတွေ အကြောင်း ဆက်သင်ယူတာ

in class or study its chambers for an exam,

ဒါမှမဟုတ် စာမေးပွဲအတွက် ဒါရဲ့အခန်းတွေကို လေ့လာစဉ်မှာ

you reactivate these same neurons.

အလားတူ နျူရွန်းတွေကို ပြန်အသက်သွင်းတယ်။

This repeated firing strengthens the connections between the cells,

ဒါကို ထပ်တလဲလဲ နိုးကြွစေတာက မှတ်ဉာဏ်ကို တည်ငြိမ်စေတဲ့ ဆဲလ်တွေကြားက

stabilizing the memory.

ဆက်နွှယ်မှုတွေကို ခိုင်မာစေတယ်။

Gradually, the knowledge of heart anatomy is stored long-term,

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှလုံး ခန္ဓာဗေဒ အသိပညာကို ရေရှည် သိုလှောင်ထားတယ်၊

which involves another brain area known as the neocortex.

ဒါက နီယိုကောတက်စ်လို့ သိကြတဲ့ ဦးနှောက် ဧရိယာ နောက်တစ်ခု ပါဝင်တယ်။

How information is transferred from short-term to long-term storage

သတင်း အချက်အလက်တွေကို ရေတိုကနေ ရေရှည် သို လှောင်မှုဆီ

is still not completely understood,

လွှဲပြောင်းပုံကို လုံးဝ နားမလည်သေးပေမဲ့

but it’s thought to happen in between study sessions

ဒါက လေ့လာမှု ကာလတွေနဲ့ အရေးပါဆုံး ဖြစ်လောက်တာက

and perhaps most crucially during sleep.

အိပ်နေစဉ်မှာ ဖြစ်ပေါ်တယ်လို့ ယူဆရတယ်။

Here the new knowledge is integrated with other related concepts you already know,

ဒီမှာ အသိပညာအသစ်ကို နှလုံးခုန်နှုန်းကို တိုင်းတာပုံ ဒါမှမဟုတ် တခြားအင်္ဂါတွေရဲ့

such as how to measure heart rate, or the anatomy of other organs.

ခန္ဓာဗေဒအစရှိတဲ့ တခြားဆက်နွှယ်တဲ့ အယူအဆတွေနဲ့ ပေါင်းစပ်ထားတယ်။

And the process doesn’t end there.

ဒီဖြစ်စဉ်က အဲဒီမှာ အဆုံးမသတ်ဘူး။

Each time you recall heart anatomy, you reactivate the long-term memory,

သင်ဟာ နှလုံး ခန္ဓာဗေဒကို ပြန်အမှတ်ရတိုင်း ရေရှည်မှတ်ဉာဏ်ကို ပြန်အသက်သွင်းပြီး

which makes it susceptible to change.

ဒါက ပြောင်းလဲဖို့ လွယ်ကူစေတာပါ။

The knowledge can be updated, strengthened,

အသိပညာကို မွမ်းမံ၊ ခိုင်မာစေနိုင်ပြီး

and reintegrated with other pieces of information.

အခြားအချက်အလက်အပိုင်းအစတွေနဲ့ ပြန်ပေါင်းစပ်နိုင်တယ်။

This is where our first study technique comes in.

ဒါက ပထမဆုံး လေ့လာမှု နည်းပညာ ဝင်ရောက်တဲ့ နေရာပါ။

Testing yourself with flashcards and quizzes

သင်ထောက်ကူ ကတ်တွေ၊ ပဟေဠိတွေနဲ့ စမ်းသပ်တာက

forces you to actively retrieve knowledge,

မှတ်ဉာဏ်ကို မွမ်းမံပြီး ခိုင်မာစေတဲ့ အသိပညာကို

which updates and strengthens the memory.

တက်တက်ကြွကြွ ပြန်လည်ရယူဖို့ တွန်းအားပေးတယ်။

Students often prefer other study methods,

ကျောင်းသားတွေက ပြဋ္ဌာန်းစာအုပ်တွေကို ပြန်ဖတ်တာနဲ့

like rereading textbooks and highlighting notes.

မှတ်စုတွေကို မင်သားတာလို အခြားလေ့လာ နည်းတွေကို နှစ်သက်လေ့ရှိတယ်။

But these practices can generate a false sense of competence,

ဒါပေမဲ့ သတင်းအချက်အလက်က သင့်ရှေ့မှာရှိတာကြောင့်

since the information is right in front of you.

ဒီအကျင့်တွေက အရည်အချင်း အမှားကို ဖြစ်စေနိုင်တယ်။

Testing yourself, however,

ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စမ်းသပ်တာက

allows you to more accurately gauge what you actually know.

သင် တကယ် သိတာကို ပိုတိတိကျကျ တိုင်းတာခွင့်ပေးတယ်။

But what if, while doing this, you can’t remember the answers?

ဒါပေမဲ့ ဒီလိုလုပ်နေတုန်း အဖြေတွေကို မမှတ်မိနိုင်ဘူးဆိုရင်ကော။

Not to worry—

ပူပန်စရာမလိုဘူး၊

making mistakes can actually improve learning in the long term.

အမှားတွေ လုပ်တာက ရေရှည်မှာ သင်ယူမှုကို တကယ် တိုးတက်စေနိုင်တယ်။

It’s theorized that as you rack your brain for the answer,

အဖြေအတွက် ဦးနှောက်ခြောက်အောင် စဉ်းစားတဲ့အခါ၊ သက်ဆိုင်ရာ အသိပညာ

you activate relevant pieces of knowledge.

အပိုင်းအစတွေကို အလုပ်ပေးတယ်လို့ ယူဆကြတယ်။

Then, when the correct answer is later revealed,

ဒီနောက် နောက်ပိုင်း အဖြေမှန် ပေါ်လာတဲ့အခါ၊

the brain can better integrate this information with what you already know.

ဦးနှောက်က ဒီအချက်အလက်ကို သိရှိပြီးသားနဲ့ ပိုကောင်းကောင်း ပေါင်းစပ်နိုင်တယ်။

Our second technique builds on the first.

ဒုတိယ နည်းစနစ်ကို ပထမနည်းအပေါ်မှာ တည်ဆောက်တယ်။

When using flashcards to study, it's best to mix the deck with multiple subjects.

လေ့လာဖို့ ကတ်တွေကို သုံးတဲ့အခါ၊ကတ်အပုံကို အကြောင်းအရာများစွာနဲ့ ရောတာ အကောင်းဆုံးပါ။

Interleaving, or mixing the concepts you focus on in a single session,

တစ်ချိန်တည်းမှာ အာရုံစိုက်တဲ့ အယူအဆတွေကို ကြားမှာ ညှပ်တာ ဒါမဟုတ် ရောနှောတာက

can lead to better retention than practicing a single skill

တစ်ကြိမ်မှာ ကျွမ်းကျင်မှု ဒါမဟုတ် အကြောင်းအရာ တစ်ခုတည်းကို လေ့ကျင့်တာထက်

or topic at a time.

ပိုထိန်းထားနိုင်တယ်။

One hypothesis of why this works is that, similar to testing,

ဒါက ဘာကြောင့် အလုပ်ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ ယူဆချက်တစ်ခုက စမ်းသပ်တာနဲ့ ဆင်တူတဲ့၊

cycling through different subjects forces your brain to temporarily forget,

အကြောင်းအရာမျိုးစုံကနေ လှည်ပတ်တာက ဦးနှောက်ကို ယာယီ မေ့စေပြီး

then retrieve information, further strengthening the memory.

သတင်းအချက်အလက်တွေကို ပြန်ထုတ်ကာက မှတ်ဉာဏ်ကို ပိုခိုင်မာစေတယ်ဆိုတာပါ။

You may also find connections across the topics,

အကြောင်းအရာ အသီးသီးမှာ ဆက်သွယ်မှုတွေကိုလည်း တွေ့ရှိနိုင်ပြီး

and better understand their differences.

ကွဲလွဲမှုတွေကို ကောင်းကောင်း နားလည်လောက်တယ်။

Now that you know how and what to study, our final technique concerns when.

အခု ဘယ်လိုနဲ့ ဘာကို လေ့လာရမယ်ဆိုတာ သိပြီ ဆိုတော့နောက်ဆုံး နည်းစနစ်က ဘယ်အချိန်ပါ။

Spacing your review across multiple days

ရက်ပေါင်းများစွာ ပြန်လည်သုံးသပ်တာကို ခြားထားတာက

allows for rest and sleep between sessions.

အချိန်တွေကြားမှာ အနားပေးမှုနဲ့ အိပ်စက်မှုကို လမ်းဖွင့်ပေးတာပါ။

While “offline,” the brain is actively at work,

“လုပ်ဆောင်မှု မရှိ” ချိန်မှာ ဦးနှောက်က အလုပ်မှာ တက်တက်ကြွကြွဖြစ်နေပြီး

storing and integrating knowledge in the neocortex.

နီယိုကောတက်စ်မှာ အသိပညာကို သိုလှောင်၊ ပေါင်းစပ်နေတယ်။

So while cramming the night before the exam may seem logical—

ဒီတော့ စာမေးပွဲမတိုင်ခင် ညမှာ ရိုက်သွင်းတာက ယုတ္တိရှိပုံရပေမဲ့

after all, won’t the material be fresh in your mind?—

နောက်ဆုံး အကြောင်းအရာတွေဟာ စိတ်ထဲမှာ လတ်ဆတ်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။

the information won’t stick around for the long term.

သတင်းအချက်အလက်တွေဟာ ရေရှည်အတွက် စွဲနေမှာ မဟုတ်ဘူး။

This brings us back to our medical residents.

ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အလုပ်သင်တွေဆီ ပြန်သွားရအောင်။

Both groups studied the surgery for the same amount of time.

ဒီအုပ်စုနှစ်စုစလုံးက ခွဲစိတ်မှုအတွက် အလားတူ အချိန်ပမာဏ လေ့လာခဲ့ကြတယ်။

Yet one group’s training was crammed in a single day,

ဒါပေမဲ့ အခြား ပိုအောင်မြင်တဲ့ အုပ်စုရဲ့ လေ့ကျင့်မှုက ၄ ပတ် ကျော် ကြာပေမဲ့

while the other more successful group’s training was spread over four weeks.

အုပ်စု တစ်စုရဲ့ လေ့ကျင့်မှုက တစ်ရက်တည်းမှာ ရိုက်သွင်းခဲ့တယ်။

The reason all three of these study techniques work

ဒီလေ့လာမှု နည်းစနစ် ၃ ခုစလုံး အလုပ်ဖြစ်တဲ့ အကြောင်းရင်းက

is because they’re designed with the brain in mind.

ဒါတွေကို စိတ်ထဲမှာ ဦးနှောက်နဲ့ ပုံစံထုတ်ထားလို့ပါ။

They complement and reinforce the incredible way the brain works,

ဒါတွေက ဦးနှောက် အလုပ်တာကို မယုံနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ ဖြည့်စွက်၊ အားဖြည့်ပေးတယ်၊

sorting through and storing the abundance of information

ဒါက နေ့စဉ် ထည့်သွင်းနေတဲ့ သတင်းအချက်အလက် အများအပြားကို

it’s fed day after day.

အမျိုးအစားခွဲပြီး သိုလှောင်တာပါ။