History through the eyes of the potato - Leo Bear-McGuinness

Translator: soheila Jafari Reviewer: Saeid Saadat Talab

Baked or fried,

پخته یا سرخ شده،

boiled or roasted,

آب پز و یا کباب شده،

as chips or fries.

چیپس یا سرخ کرده.

At some point in your life, you've probably eaten a potato.

در مرحله‌ای از زندگی‌تان، احتمالا سیب زمینی خورده‌اید.

Delicious, for sure,

مطمئننا خوشمزه است،

but the fact is potatoes have played a much more significant role in our history

اما در حقیقت سیب‌زمینی نقش بسیار موثرتری در تاریخ ما ایفا کرده است

than just that of the dietary staple we have come to know and love today.

تا اینکه فقط بخشی از رژیم غذایی باشد که می‌شناسیم و دوستش داریم.

Without the potato,

بدون سیب‌زمینی،

our modern civilization might not exist at all.

شاید تمدن مدرن ما امروز اصلا وجود نداشت.

8,000 years ago in South America, high atop the Andes,

۸٫۰۰۰ سال پیش در آمریکای جنوبی، در ارتفاعات کوه‌های آند،

ancient Peruvians were the first to cultivate the potato.

مردم پرو نخستین کسانی بودند که به کشت سیب‌زمینی اقدام کردند.

Containing high levels of proteins and carbohydrates,

با داشتن میزان بالای پروتئینها و کربوهیدرات‌ها،

as well as essential fats, vitamins and minerals,

همچنین روغن‌های ضروری، ویتامین‌ها و مواد معدنی،

potatoes were the perfect food source to fuel a large Incan working class

سیب‌زمینی منبع غذایی بسیارخوبی برای تغذیه گروه بزرگی از طبقه‌ کارگر قبیله اینکا شد،

as they built and farmed their terraced fields,

تا همانطورکه مزارع کرت بندی شده‌شان را بسازند و کشاورزی کنند،

mined the Rocky Mountains,

در کوه‌های راکی معدن کاوی کرده،

and created the sophisticated civilization of the great Incan Empire.

و تمدن پیشرفته‌ای را در امپراتوری بزرگ اینکا بنا کنند.

But considering how vital they were to the Incan people,

اما توجه به اینکه چقدر برای مردم اینکا حیاتی بود،

when Spanish sailors returning from the Andes

هنگامی که ملوانان اسپانیایی از اینکا برگشتند،

first brought potatoes to Europe,

نخستین‌بار سیب‌زمینی را به اروپا آوردند،

the spuds were duds.

سیب زمینی گس و بی طعم.

Europeans simply didn't want to eat

اروپایی‌ها به آسانی نمی‌خواستند چیزی را که انها فکر می‌کردند

what they considered dull and tasteless oddities from a strange new land,

گس و بی طعم و عجیب و غریب است و از سرزمین های پیگانه نو آمده بود

too closely related to the deadly nightshade plant belladonna for comfort.

و خیلی شبیه به گیاه شابیزک بود را بخورند.

So instead of consuming them,

پس به جای خوردن،

they used potatoes as decorative garden plants.

از آن‌ به عنوان گیاه تزئینی استفاده کردند.

More than 200 years would pass before the potato caught on

و بیش از ۲۰۰ سال گذشت تا سیب‌زمینی به عنوان

as a major food source throughout Europe,

یک منبع اصلی غذایی به سراسر اروپا گسترش یابد،

though even then,

حتی با وجود اینکه

it was predominantly eaten by the lower classes.

عمدتا در طبقات پایین‌تر اجتماعی خورده می‌شد.

However, beginning around 1750,

با این حال، درحدود میانه‌ی قرن هجدهم،

and thanks at least in part

و حداقل به لطف

to the wide availability of inexpensive and nutritious potatoes,

در دسترس بودن سیب زمینی ارزان و مغذی،

European peasants with greater food security

دهقانان اروپایی با امنیت غذایی بهتری که داشتند،

no longer found themselves

دیگر در معرض

at the mercy of the regularly occurring grain famines of the time,

خطر قحطی غلات قرار نگرفتند

and so their populations steadily grew.

و بنابراین جمعیت آنها افزایش یافت.

As a result, the British, Dutch and German Empires

و نتیجه آن، امپراتوری انگلیس، هلند و آلمان بود

rose on the backs of the growing groups of farmers, laborers, and soldiers,

که بر پایه رشد گروه‌های کشاورزان، کارگران و سربازان گسترش یافت،

thus lifting the West to its place of world dominion.

سپس باعث رشد غرب شد تا جایی که بر جهان تسلط یافت.

However, not all European countries sprouted empires.

لیکن امپراتوری در تمامی کشورهای اروپایی جوانه نزد.

After the Irish adopted the potato,

پس از اینکه مردم ایرلند سیب‌زمینی را به عنوان غذا پذیرفتند،

their population dramatically increased,

جمعیت آنها به‌طور چشمگیری افزایش یافت،

as did their dependence on the tuber as a major food staple.

و به سیب‌زمینی به عنوان یک منبع اصلی غذا وابسته شدند.

But then disaster struck.

اما فاجعه‌ای رخ داد.

From 1845 to 1852,

از سال ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۲،

potato blight disease ravaged the majority of Ireland's potato crop,

بیماری قارچی سیب‌زمینی بیشتر محصول سیب‌زمینی ایرلند را نابود کرد،

leading to the Irish Potato Famine,

که منجر به قحطی سیب‌زمینی در ایرلند شد،

one of the deadliest famines in world history.

و یکی از مرگبارترین قحطی‌های تاریخ جهان را رقم زد.

Over a million Irish citizens starved to death,

و بیش از یک میلیون شهروند ایرلندی از گرسنگی مردند،

and 2 million more left their homes behind.

و بیشتر از دو میلیون نفر خانه‌های خود را ترک کردند.

But of course, this wasn't the end for the potato.

البته، این پایان کار برای سیب‌زمینی نبود.

The crop eventually recovered,

در نهایت محصول بهبود یافت،

and Europe's population, especially the working classes,

و جمعیت اروپا، به ویژه طبقات کارگر،

continued to increase.

دوباره رو به افزایش گذاشت.

Aided by the influx of Irish migrants,

با کمک هجوم مهاجران ایرلندی،

Europe now had a large, sustainable, and well-fed population

اروپا دارای جمعیتی بزرگ و پایدار شد که به خوبی تغذیه می‌شدند

who were capable of manning the emerging factories

که قادر به نگهداری کارخانه‌های در حال ظهور بودند

that would bring about our modern world via the Industrial Revolution.

و جهان مدرن را از طریق انقلاب صنعتی برای ما به ارمغان آوردند.

So it's almost impossible to imagine a world without the potato.

پس تقریبا غیر ممکن است که بتوان جهان بدون سیب‌زمینی را تصور کرد.

Would the Industrial Revolution ever have happened?

آیا انقلاب صنعتی هرگز (بدون سیب‌زمینی) اتفاق می‌افتاد؟

Would World War II have been lost by the Allies

ایا جنگ جهانی دوم را متحدین

without this easy-to-grow crop that fed the Allied troops?

بدون این محصول که با رشد آسانش نیروهای متفقین تغذیه می‌کرد می‌باختند؟

Would it even have started?

آیا (بدون سیب‌زمینی) حتی آنها جنگ را شروع می‌کردند؟

When you think about it like this,

هنگامی که اینگونه فکر می‌کنید،

many major milestones in world history can all be at least partially attributed

بسیاری از نقاط عطف مهم در تاریخ جهان را می‌توان حداقل تا حدودی به سیب‌زمینی

to the simple spud from the Peruvian hilltops.

نسبت داد که از فراز تپه‌های پرو آمده است.