How the world's longest underwater tunnel was built - Alex Gendler

Translator: ‌Behdad Khazaeli Reviewer: Leila Ataei

Flanked by two powerful European nations, the English Channel

محدود به دو کشور قدرتمند اروپایی، کانال مانش

has long been one of the world’s most important maritime passages.

برای مدت‌های طولانی یکی از مهمترین معابر دریایی جهان بوده است.

Yet for most of its history,

و در بیشتر طول تاریخ

the channel’s rocky shores and stormy weather

سواحل صخره‌ای و هوای طوفانی این کانال

made crossing a dangerous prospect.

عبور از آن را کاری دشوار کرده بود.

Engineers of the early 1800's proposed numerous plans

مهندسان از اوایل سالهای ۱,۸۰۰ طرح‌های بیشماری را

for spanning the 33 kilometer gap.

برای اتصال این تنگه ۳۳ کیلومتری پیشنهاد داده بودند.

Their designs included artificial islands linked by bridges,

طرح‌های آنها شامل بر جزیره‌های مصنوعی که با پل به هم متصل می‌شدند،

submerged tubes suspended from floating platforms,

لوله‌های زیر‌آبی معلق از سکو‌های شناور،

and an underwater passage more than twice the length of any existing tunnel.

و یک معبر زیر‌آبی با طولی بیش از دوبرابر طولانی ترین تونل ساخته شده بود.

By the end of the century,

در انتهای قرن گذشته،

this last proposal had captured European imagination.

آخرین پیشنهاد مورد توجه اروپایی‌ها قرار گرفت.

The invention of the tunnel boring machine

اختراع دستگاه حفر تونل

and the discovery of a stable layer of chalk marl below the seabed

و کشف یک لایه گچ و آهک پایدار زیر بستر دریا

made this fantastic tunnel more feasible.

ساختن این تونل خارق‌العاده را امکان پذیر می‌ساخت.

But the project’s most urgent obstacles were ones no engineer could solve.

اما مهمترین موانع اضطراری آنهایی بودند که هیچ مهندسی نمی‌توانست حل‌شان کند.

At the time,

در آن وقت،

Britons viewed their geographic isolation as a strategic advantage,

بریتانیایی‌ها این فاصله جغرافیایی را یک مزیت استراتژیک می‌دانستند،

and fears about French invasion shut down plans for the tunnel.

و ترس از حمله فرانسوی‌ها موجب توقف برنامه ساخت تونل شد.

The rise of aerial warfare rendered these worries obsolete,

گسترش جنگ‌های هوایی موجب متروکه شدن این نگرانی‌ها شد.

but new economic concerns arose to replace them.

اما نگرانی‌های جدید اقتصادی جای آنها را گرفت.

Finally, 100 years after the initial excavation,

نهایتا، ۱۰۰ سال پس از حفاری‌های اولیه،

the two countries reached an agreement—

دو کشور به توافقی رسیدند —

the tunnel would proceed with private funding.

تا این تونل با سرمایه‌گذاری خصوصی انجام شود.

In 1985, a group of French and British companies

در ۱۹۸۵، گروهی از شرکت‌های انگلیسی و فرانسوی

invested the modern equivalent of 14 billion pounds,

مبلغی که امروزه معادل ۱۴ میلیارد پوند می‌شود را،

making the tunnel the most expensive infrastructure project to date.

در این تونل که گرانبها‌ترین پروژه زیرساختی آن دوران بود سرمایه گذاری کردند.

The design called for three separate tunnels—

طراحی شامل بر سه تونل مجزا بود —

one for trains to France, one for trains to England,

یکی برای قطارهای به سمت فرانسه، یکی برای قطار‌های به سمت انگلیس،

and one service tunnel between them.

و یک تونل خدماتی بین آنها.

Alongside crossover chambers, emergency passages, and air ducts,

که در این مسیر راهرو‌های عبور، گذرگاه‌های اضطراری و کانال‌های هوا

this amounted to over 200 kilometers of tunnels.

مجموعا معادل ۲۰۰ کیلومتر تونل می‌شد.

In 1988, workers began excavating from both sides,

در ۱۹۸۸، کارگران حفاری را از هر دو سو آغاز کردند،

planning to meet in the middle.

و برنامه این بود که در میانه به هم برسند.

Early surveys of the French coast revealed the site was full of fault lines.

بازدید‌های اولیه ساحل فرانسه نشان داد که این محل پر از گسل‌ است.

These small cracks let water seep into the rock,

این شکستگی‌های کوچک باعث نشت آب به داخل سنگ می‌شد،

so engineers had to develop waterproof boring machines.

و مهندسین می‌بایست دستگاه‌های حفاری ضدآب می‌ساختند.

The British anticipated drier conditions, and forged ahead with regular borers.

انگلیسی‌ها توقع وضعیت خشک‌تری داشتند، و حفاری با دستگاه‌های معمولی ادامه یافت.

But only months into the work, water flooded in through undetected fissures.

اما بعد از چند ماه کار، آب از شکاف‌های دیده نشده جاری شد.

To drill in this wet chalk, the British had to use grout

برای حفاری این گچ خیس، انگلیسی‌ها باید از دوغاب استفاده می‌کردند

to seal the cracks created in the borer’s wake,

تا شکاف‌هایی حفاری ایجاد کرده بود را مسدود کند،

and even work ahead of the main borer

و حتی قبل از مته اصلی

to reinforce the chalk about to be drilled.

گچ‌هایی که قرار بود سوراخ شوند را محکم کند.

With these obstacles behind them, both teams began drilling at full speed.

پس از حل این مشکلات، هر دو گروه حفاری با تمام سرعت شروع کردند.

Boring machines weighing up to 1,300 tons drilled at nearly 3.5 meters per hour.

ماشی‌های حفار تا ۱,۳۰۰ تن وزن داشتند و تا ۳/۵ متر در ساعت حفاری می‌کردند.

As they dug, they installed lining rings to stabilize the tunnel behind them,

و در حال حفاری، حلقه‌های آستری برای تثبیت تونل را پشت‌شان نصب می‌کردند،

making way for support wagons following each machine.

که راه را برای واگن‌های پشتیبانی‌ هر دستگاه باز می‌کرد.

Even at top speed, work had to proceed carefully.

حتی در بالا‌ترین سرعت، کار باید با دقت انجام می‌شد.

The chalk layer followed a winding path between unstable rock and clay,

در ادامه لایه گچی مسیر پرپیچی از سنگ و رس لرزان بود،

punctured by over 100 boring holes made by previous surveyors.

که بیش از ۱۰۰ بار در ارزیابی‌های قبلی سوراخ شده بود.

Furthermore, both teams had to constantly check their coordinates

علاوه بر آن، هر دو گروه باید مداوما موقعیت‌هایشان را بررسی می‌کردند

to ensure they were on track to meet within 2 centimeters of each other.

تا مطمئن شوند که در مسیر به هم رسیدن با دقت ۲ سانتی‌متر هستند.

To maintain this delicate trajectory,

برای اینکه در این مسیر ظریف بمانند،

the borers employed satellite positioning systems,

حفار‌ها از سیستم جهت‌یابی ماهواره‌ای استفاده کردند،

as well as paleontologists who used excavated fossils

علاوه بر باستان شناسانی که فسیل‌ها را بیرون می‌آوردند

to confirm they were at the right depth.

تا مطمئن شوند که در عمق درست هستند.

During construction, the project employed over 13,000 people

در طول ساخت و ساز، این پروژه بیش از ۱۳,۰۰۰ نفر را استخدام کرد

and cost the lives of ten workers.

و ۱۰ کارگر در آن جان باختند.

But after two and a half years of tunneling,

اما بعد از دو سال و نیم حفاری تونل،

the two sides finally made contact.

دو طرف نهایتا به هم رسیدند.

British worker Graham Fagg emerged on the French side,

کارگر انگلیسی گراهام فاگ وارد سمت فرانسوی شد،

becoming the first human to cross the channel by land since the Ice Age.

تا اولین انسانی باشد که از این تنگه به صورت زمینی بعد از عصر یخبندان عبور کند.

There was still work to be done—

هنوز کار‌هایی باقی مانده بود —

from installing crossover chambers and pumping stations,

از نصب راهرو‌های ارتباطی و ایستگاه‌های پمپاژ،

to laying over a hundred miles of tracks, cables, and sensors.

تا نصب صدها کیلومتر ریل، کابل و آشکارساز.

But on May 6, 1994, an opening ceremony marked the tunnel’s completion.

اما در ۶ می ۱۹۹۴، این تونل با یک میهمانی افتتاح گردید.

Full public service began 16 months later,

استفاده کامل عمومی ۱۶ ماه بعد انجام شد،

with trains for passengers and rail shuttles for cars and trucks.

با استفاده از قطار‌های مسافری و قطار‌های ماشین و کامیون بر.

Today, the Channel Tunnel services over 20 million passengers a year,

امروزه، تونل کانال مانش سالانه به ۲۰ میلیون مسافر خدمت رسانی می‌کند،

transporting riders across the channel in just 35 minutes.

و مسافران را ظرف ۳۵ دقیقه از تونل عبور می‌دهد.

Unfortunately, not everyone has the privilege of making this trip legally.

متاسفانه همه قانونا امکان استفاده از این مسیر را ندارند.

Thousands of refugees have tried to enter Britain through the tunnel

هزاران پناهجو تلاش کرده‌اند تا از این تونل برای ورود به بریتانیا استفاده کنند

in sometimes fatal attempts.

که بعضی وقتها مرگبار هم بوده.

These tragedies have transformed the tunnel’s southern entrance

این فاجعه‌ها ورودی جنوبی تونل را

into an ongoing site of conflict.

به محل دائمی درگیری‌ها تبدیل کرده.

Hopefully, the structure’s history can serve as a reminder

خوشبختانه، تاریخچه این سازه یادآور این است که

that humanity is at their best when breaking down barriers.

انسانیت همیشه با گشودن موانع تعالی یافته است.