Why plague doctors wore beaked masks

Translator: shirin etebar Reviewer: sadegh vn

The year is 1656.

سال ۱۶۵۶ است.

Your body is wracked by violent chills.

بدن شما لرزهای نابودکننده‌ای را تحمل می‌کند.

Your head pounds, your muscles are too weak to sit up,

سرتان تیر می‌کشد، ماهیچه‌هایتان برای نشستن خیلی ضعیف هستند

and you feel like rancid, hard-boiled eggs

و احساس می‌کنید تخم‌مرغ‌های گندیده و سفتی

are squeezing out of your neck and armpits.

از گردن و زیر بغلتان بیرون می‌زنند.

In your feverish state, you see a strange-looking man approach,

در حالت تب، مردی را می‌بینید که با ظاهر عجیبی نزدیک می‌شود،

his face obscured by a beak-like mask, his body covered from head to toe.

صورتش با ماسکی منقارمانند پوشیده شده و بدنش از سر تا پا پوشیده شده است.

He examines you and even without seeing his face,

او شما را معاینه می‌کند و حتی بدون اینکه صورتش را ببینید،

you know the diagnosis:

تشخیص بیماری را می‌دانید:

you have the plague.

طاعون دارید.

The plague stands out as one of the most terrifying and destructive diseases

طاعون به عنوان یکی از وحشتناک‌ترین و مخرب‌ترین بیماری‌ها

in human history.

در تاریخ بشر شناخته می‌شود.

It swept across large parts of Afro- Eurasia in three separate pandemics

این بیماری بخش‌های وسیعی از آفریقا-اوراسیا را در سه همه‌گیری مجزا

starting in the 6th, 14th, and 19th centuries;

از قرن‌های ۶، ۱۴ و ۱۹ فرا گرفت.

killed tens of millions of people,

باعث مرگ ده‌ها میلیون نفر شد

and had— in the best of cases— about a 40% survival rate.

و در بهترین موارد حدود ۴۰ درصد از افراد توانستند جان سالم به دربرند.

The European plague doctor, with his beaked mask and wizard-like robes,

دکتر اروپایی متخصص طاعون، با ماسک منقاری و لباسی مانند لباس جادوگران،

is one of the images most popularly associated with plague today.

یکی از تصاویری است که امروزه بیشتر با طاعون تداعی می‌شود.

He’s often found in books and films about the 14th century pandemic

او اغلب در کتاب‌ها و فیلم‌های مربوط به همه‌گیری قرن چهاردهم

known as the Black Death.

معروف به مرگ سیاه پیدا می‌شود.

The only problem is that’s about as accurate as placing

تنها مشکل این است که به اندازه قرار دادن یک جراح مدرن

a modern surgeon at the court of Louis the 14th in Versailles.

در دادگاه لویی چهاردهم در ورسای، دقیق است.

The confusion is understandable though—

با این حال، سردرگمی قابل درک است -

the Black Death had several aftershocks,

مرگ سیاه چندین اتفاق زیان‌‌بار در پیش داشت،

including a series of devastating outbreaks in Western Europe

از جمله یک سری شیوع ویرانگر در اروپای غربی

during the 17th century.

در طول قرن هفدهم.

This is when the iconic plague doctor actually emerged on the scene.

در این زمان است که پزشک نماد طاعون واقعا در صحنه ظاهر شد.

First described in the early 17th century,

اولین بار در اوایل قرن هفدهم توصیف شد،

the outfit consisted of a hood with crystal eyepieces

این لباس شامل یک کلاه با چشمی‌های شفاف

and a beak filled with a pungent combination of herbs and compounds.

و یک منقار پر از ترکیبی زننده از گیاهان و ترکیبات بود.

This could include cinnamon, pepper, turpentine,

این ترکیبات می‌توانند شامل دارچین، فلفل، تربانتین،

roast copper, and powdered viper flesh.

گداز مس و پودر گوشت افعی باشند.

This recipe was inspired by the famed 2nd century Greco-Roman physician Galen,

این طرز تهیه از پزشک مشهور یونانی-رومی، گالن، در قرن دوم الهام گرفته شده بود

and was thought to ward off poisoned air known as miasma.

و تصور می‌شد هوای مسموم شناخته شده به نام میاسما را دفع می‌کند.

People believed this bad air spread plague after emanating from swamps

مردم معتقد بودند که این هوای بد پس از ناشی شدن از باتلاق‌ها

and sources of decay,

و منابع پوسیدگی،

such as dead plants or animal carcasses.

مانند گیاهان مرده یا لاشه حیوانات، طاعون را گسترش می‌دهد.

In earlier centuries, doctors across Europe carried metal pomanders

در قرن‌های قبل، پزشکان در سراسر اروپا سنگ‌های فلزی

filled with similar mixtures,

پر از مخلوط‌های مشابه حمل می‌کردند

and it’s possible that the beak evolved as a hands-free alternative.

و ممکن است که منقار به عنوان جایگزینی برای دست‌ها تکامل یافته باشد.

The rest of the costume, which included an oiled leather robe, boots and gloves,

بقیه لباس، که شامل یک روپوش چرمی روغنی، چکمه‌ها و دستکش‌ها بود،

acted as kind of an early hazmat suit,

به‌عنوان یک روپوش اولیه عمل می‌کرد

likely designed to block miasma from entering through the skin’s pores.

که احتمالاً برای جلوگیری از ورود میاسما از منافذ پوست طراحی شده بود.

While this shows some basic understanding that plague

در حالی که این یک درک اولیه از گسترش طاعون

spread from one place to another,

از مکانی به مکان دیگر را نشان می‌دهد،

these doctors couldn’t know that, in most cases,

این پزشکان نمی‌دانستند که در بیشتر موارد،

the true culprit was a tiny flea transmitting the bacteria,

مقصر واقعی یک کک کوچک است که باکتری،

Yersinia pestis, from one person or animal to another.

به نام یِرسینیا پِستیس را از یک فرد یا حیوان به دیگری منتقل می‌کند.

It’s possible that the plague doctor’s outfit may have provided

این امکان وجود دارد که لباس پزشک مخصوص طاعون

some unintentional protection from flea bites.

محافظت ناخواسته‌ای را در برابر نیش کک ایجاد کرده باشد.

However, not enough information survives to know whether

با این حال، اطلاعات کافی برای دانستن این موضوع در دسترس نیست

the costumed doctors fared any better than their ordinarily robed counterparts.

که آیا پزشکان جامه‌پوش بهتر از همتایان خود با لباس معمولی عمل کردند یا خیر.

It's no surprise that this bizarre getup has captured popular imagination,

جای تعجب نیست که این ماده عجیب‌وغریب تخیل عمومی را به خود جلب کرده است،

despite the fact that its use was limited to a few places in Italy and France

با وجود این واقعیت که استفاده از آن در طول قرن ۱۷ و اوایل قرن ۱۸

during the 17th and early 18th centuries.

به چند مکان در ایتالیا و فرانسه محدود شد.

Even at the time, it was viewed with macabre fascination

حتی در آن زمان، با شیفتگی وحشتناکی به آن نگاه می‌شد

and occasionally used to mock the ineffective and corrupt

و گهگاه برای تمسخر اعمال ناکارآمد و فاسدِ

practices of some physicians.

برخی از پزشکان استفاده می‌شد.

Until the 20th century, there was no effective treatment for the plague,

تا قرن بیستم، هیچ درمان موثری برای طاعون وجود نداشت،

but that didn’t stop doctors— costumed or not— from trying.

اما این امر مانع از تلاش پزشکان - لباس پوشیده یا بدون لباس - نشد.

They consulted the works of earlier physicians for guidance,

آن‌ها برای راهنمایی آثار پزشکان قبلی را بررسی کردند،

did what they could to fend off miasma,

هر چه در توان داشتند برای دفع میاسما انجام دادند

and prescribed a variety of concoctions and antidotes.

و انواع معجون‌ها و پادزهرها را تجویز کردند.

They also relied on pre-modern medical mainstays.

همچنین بر اصول پزشکی پیشا‌مدرن متکی بودند.

These could include bloodletting,

این‌ها می‌تواند شامل فصد درمانی باشد

which involved draining (sometimes concerningly large amounts of) blood

که شامل تخلیه خون (گاهی اوقات مقادیر بسیار زیاد)

in an attempt to remove poison or restore the body’s natural balance.

در تلاش برای حذف سم یا بازگرداندن تعادل طبیعی بدن می‌شود.

Or cupping, where the rim of a heated glass

یا حجامت، جایی که لبه یک لیوان گرم‌شده

was placed over swollen lymph nodes in hopes of making them burst sooner—

روی غدد لنفاوی متورم قرار داده می‌شود، به این امید که آن‌ها زودتر باز شوند -

a sign, when it occurred naturally, that a plague patient was on the mend.

نشانه‌ای از بهبودی بیمار مبتلا طاعون.

Or— perhaps most painfully— cautery,

یا - شاید دردناک‌ترین روش - سوزاندن (کوتر)

which involved lancing the lymph nodes with a red-hot poker

که شامل سوراخ کردن غدد لنفاوی با پوکر قرمز داغ

to release the blackened pus within.

برای آزاد کردن چرک سیاه‌شده درونی است.

A lot has changed since their times.

از آن زمان تا حالا خیلی چیزها تغییر کرده است.

Modern medicine has given us the means to quickly identify

پزشکی مدرن ابزارهایی را در اختیار ما قرار داده است که بتوانیم

bacterial as well as viral threats

به سرعت تهدیدات باکتریایی و ویروسی را شناسایی کنیم

and to effectively mobilize against them.

و به طور مؤثر علیه آن‌ها مجهز شویم.

We also have access to technologies like test kits,

ما همچنین به فناوری‌هایی مانند کیت‌های آزمایش،

masks to deter the spread of respiratory viruses, and vaccines;

ماسک‌هایی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی و واکسن‌ها دسترسی داریم؛

and we conduct robust trials to make sure they’re safe and effective.

ما آزمایشات قوی انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم که آن‌ها ایمن و مؤثر هستند.

But some things don’t change:

اما برخی چیزها تغییر نمی‌کنند:

we still depend on the courage and compassion of medical professionals

ما هنوز به شجاعت و شفقت متخصصان پزشکی وابسته هستیم که

who voluntarily risk their lives

داوطلبانه جان خود را در برابر یک مهاجم نامرئی

against an invisible attacker to help and comfort those who need it most.

به خطر می‌اندازند تا به کسانی که بیشتر به کمک نیاز دارند، حمایت و آرامش دهند.