Comics belong in the classroom | Gene Luen Yang

Çeviri: Hatice Çulha Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

When I was in the fifth grade,

Beşinci sınıftayken,

I bought an issue of "DC Comics Presents #57"

sahafçımdaki eğri büğrü bir raftan bir "DC Comics Presents #57"

off of a spinner rack at my local bookstore,

çizgi roman dergisi aldım

and that comic book changed my life.

ve o çizgi roman hayatımı değiştirdi.

The combination of words and pictures did something inside my head

Sözcüklerle resimlerin uyumu, daha önce hiç yaşamadığım

that had never been done before,

bir şeyi bana yaşatmıştı

and I immediately fell in love with the medium of comics.

ve hemen çizgi roman medyasına hayran olmuştum.

I became a voracious comic book reader,

Çizgi roman delisi olmuştum,

but I never brought them to school.

ancak onları asla okula götürmedim.

Instinctively, I knew that comic books didn't belong in the classroom.

Çünkü bu çizgi romanların sınıfa ait olmadıklarını biliyordum.

My parents definitely were not fans,

Ailem kesinlikle bu romanların hayranı değildi

and I was certain that my teachers wouldn't be either.

ve öğretmenlerimin de onlara hayran olmayacağından emindim.

After all, they never used them to teach,

Her şeyden önce, onlar çizgi romanları asla öğretmek için kullanmazlardı,

comic books and graphic novels were never allowed during silent sustained reading,

çizgi ve grafik romanlar uzun süreli sessiz okuma için uygun değillerdi

and they were never sold at our annual book fair.

ve yıllık kitap fuarımızda asla satılmazlardı.

Even so, I kept reading comics,

Buna rağmen, çizgi roman okumaya devam ettim

and I even started making them.

ve hatta kendim çizmeye başladım.

Eventually I became a published cartoonist,

Sonunda geçinmek için yazdığı ve çizdiği

writing and drawing comic books for a living.

çizgi romanları yayınlanan bir karikatürist olmuştum.

I also became a high school teacher.

Aynı zamanda bir lise öğretmeni olmuştum.

This is where I taught:

Burası eğitim verdiğim yer:

Bishop O'Dowd High School in Oakland, California.

Kaliforniya'nın Oakland şehrindeki Bishop O'Dowd Lisesi.

I taught a little bit of math and a little bit of art,

Biraz matematik ve biraz da el işi dersleri veriyordum,

but mostly computer science,

ancak genelde bilgisayar dersleri veriyordum

and I was there for 17 years.

ve 17 yıl boyunca orada çalıştım.

When I was a brand new teacher,

Yepyeni bir öğretmenken,

I tried bringing comic books into my classroom.

çizgi romanları sınıfıma getirmeyi denedim.

I remember telling my students on the first day of every class

Okulun ilk günü her sınıftan öğrencilerime aynı zamanda bir karikatürist olduğumu

that I was also a cartoonist.

söylediğimi hatırlıyorum.

It wasn't so much that I was planning to teach them with comics,

Onlara çizgi romanlarla öğretmeyi planlamada pek sıkıntı yoktu,

it was more that I was hoping comics would make them think that I was cool.

çizgi romanların onlara havalı olduğumu düşündürmesini bekliyordum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was wrong.

Ama yanılmıştım.

This was the '90s,

90'lardı,

so comic books didn't have the cultural cachet that they do today.

çizgi romanlar bugünkü gibi kültürel değere sahip değildi.

My students didn't think I was cool. They thought I was kind of a dork.

Öğrecilerime göre havalı değildim. Bir çeşit aptal olduğumu düşünüyorlardı.

And even worse, when stuff got hard in my class,

Hatta daha da kötüsü, sınıfımda işler karışınca

çizgi romanları beni rahatsız etmenin bir yolu olarak kullanıyorlardı.

they would use comic books as a way of distracting me.

They would raise their hands and ask me questions like,

Ellerini kaldırıp bana şöyle sorular soruyorlardı:

"Mr. Yang, who do you think would win in a fight,

"Bay Yang, sizce bir kavga olsa kim yenerdi,

Superman or the Hulk?"

Superman mi yoksa Hulk mu?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I very quickly realized I had to keep my teaching and my cartooning separate.

Öğretimimi ve çizimlerimi ayrı tutmak zorunda olduğumun hemen farkına vardım.

It seemed like my instincts in fifth grade were correct.

Görünen o ki beşinci sınıftaki içgüdülerim doğruydu.

Comic books didn't belong in the classroom.

Çizgi romanlar sınıflara ait değillerdi.

But again, I was wrong.

Ama yine, yanılmıştım.

A few years into my teaching career,

Öğretim kariyerimde birkaç yılın ardından,

I learned firsthand the educational potential of comics.

çizgi romanların eğitim potansiyelini doğrudan kavramıştım.

One semester, I was asked to sub for this Algebra 2 class.

Bir sömestr, benden Cebir 2 sınıfına vekil öğretmen olmam istendi.

I was asked to long-term sub it, and I said yes, but there was a problem.

Uzun süreliğine vekalet edecektim ve kabul etmiştim, ama bir problem vardı.

At the time, I was also the school's educational technologist,

O zamanlar, okulun ayrıca eğitim teknolojileri uzmanıydım,

which meant every couple of weeks

bu da her iki haftada bir Cebir 2 sınıfının bir ya da iki dersini

I had to miss one or two periods of this Algebra 2 class

kaçırmak zorunda olduğum anlamına geliyordu

because I was in another classroom helping another teacher

çünkü başka bir sınıfta başka bir öğretmene bilgisayarla ilgili işlerde

with a computer-related activity.

yardım ediyordum.

For these Algebra 2 students, that was terrible.

Bu Cebir 2 sınıfı öğrencileri için korkunç bir şeydi.

I mean, having a long-term sub is bad enough,

Yani, uzun süreliğine vekil öğretmenden ders almak yeterince kötüyken,

but having a sub for your sub? That's the worst.

peki vekil öğretmenin yerine başka bir vekil öğretmen ? Bu en kötüsüdür.

In an effort to provide some sort of consistency for my students,

Öğrencilerim için bir çeşit tutarlılık sağlamak için,

I began videotaping myself giving lectures.

dersler verdiğim videolar hazırlamaya başladım.

I'd then give these videos to my sub to play for my students.

Daha sonra bu videoları öğrencilerime izletmesi için vekil öğretmene verdim.

I tried to make these videos as engaging as possible.

Mümkün olduğunca dikkat çekici videolar hazırlamaya çalıştım.

I even included these little special effects.

Bu küçük özel efektleri bile ekledim.

For instance, after I finished a problem on the board,

Örneğin, tahtada bir problemi çözdükten sonra,

I'd clap my hands,

alkışlıyordum

and the board would magically erase.

ve tahta sihirli bir şekilde siliniyordu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I thought it was pretty awesome.

Çok muhteşem olduğunu düşünüyordum,

I was pretty certain that my students would love it,

öğrencilerimin de buna bayılacaklarına emindim,

but I was wrong.

ama yanılmıştım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

These video lectures were a disaster.

Bu ders videoları tam bir facia olmuştu.

I had students coming up to me and saying things like,

Öğrencilerim yanıma gelip şöyle diyorlardı,

"Bay Yang, çok sıkıcı biri olduğunuzu düşünüyorduk,

"Mr. Yang, we thought you were boring in person,

but on video, you are just unbearable."

ama videolarda daha da çekilmezsiniz."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So as a desperate second attempt, I began drawing these lectures as comics.

Böylece umutsuz bir ikinci girişim olarak,

bu dersleri çizgi romanlardaki gibi çizmeye başlamıştım.

I'd do these very quickly with very little planning.

Çok az bir planlamayla bunları hızlıca yapıyordum.

I'd just take a sharpie, draw one panel after the other,

Gittiğimde anlatmak istediğim konuları anlamaları için

figuring out what I wanted to say as I went.

birbiri ardına karelerde çizimler hazırlıyordum.

These comics lectures would come out

Bu çizgi roman dersleri

to anywhere between four and six pages long,

dört ila altı sayfa arasında değişiyordu.

I'd xerox these, give them to my sub to hand to my students.

Bunların fotokopisini çekiyordum, fotokopileri vekil öğretmene

öğrencilerime dağıtması için veriyordum.

And much to my surprise,

Ve çok şaşırmıştım,

these comics lectures were a hit.

bu çizgi roman dersleri çok beğenilmişti.

My students would ask me to make these for them

Öğrencilerim kendileri için bu videolardan hazırlamamı istediler

even when I could be there in person.

şahsen orada olmama rağmen.

It was like they liked cartoon me more than actual me.

Çizilmiş beni, gerçek benden daha çok beğenmiş gibiydiler.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This surprised me, because my students are part of a generation

Bu beni şaşırtmıştı, öğrencilerim ekran başında yetişen bir nesil olduğu için

that was raised on screens,

so I thought for sure they would like learning from a screen

bir sayfa kâğıttansa daha çok ekrandan

better than learning from a page.

öğrenmek istediklerini düşünmüştüm.

But when I talked to my students

Ama öğrencilerimle bu çizgi roman derslerini

about why they liked these comics lectures so much,

neden bu kadar çok sevdikleri hakkında konuştuğumda,

I began to understand the educational potential of comics.

çizgi romanların eğitimsel potansiyelini anlamaya başladım.

First, unlike their math textbooks,

Öncelikle, matematik ders kitaplarının aksine,

these comics lectures taught visually.

bu çizgi roman dersleri görsel açıdan öğretiyordu.

Our students grow up in a visual culture,

Öğrencilerimiz görselliği zengin bir kültürde yetiştiler,

so they're used to taking in information that way.

bu yüzden bilgiyi de aynı şekilde almaya alışıklar.

But unlike other visual narratives,

Ama diğer görsel anlatıcıların aksine,

like film or television or animation or video,

örneğin televizyondaki bir filmde ya da videodaki bir animasyonda,

comics are what I call permanent.

kalıcı olan çizgi romanlardır.

In a comic, past, present and future all sit side by side on the same page.

Çizgi romanda geçmiş, şimdiki ve gelecek zaman hepsi aynı sayfada bir aradadır.

This means that the rate of information flow

Bu, bilgi akışının kesin olarak okuyucunun ellerinde

is firmly in the hands of the reader.

olduğu anlamına gelir.

When my students didn't understand something in my comics lecture,

Çizgi roman videosundaki bir şeyi anlamadıklarında,

they could just reread that passage as quickly or as slowly as they needed.

metni ihtiyaçlarına göre hızlı ya da yavaş tekrar okuyabiliyorlar.

It was like I was giving them a remote control over the information.

Onlara bilgiyi kontrol etmeleri için uzaktan kumanda vermiş gibiydim.

The same was not true of my video lectures,

Aynı şey video derslerim için geçerli değil

and it wasn't even true of my in-person lectures.

ve hatta kendi kişisel derslerim için de geçerli değil.

When I speak, I deliver the information as quickly or slowly as I want.

Konuştuğumda, bilgiyi istediğim gibi yavaş ya da hızlı bir şekilde aktarabiliyorum.

So for certain students and certain kinds of information,

Böylece bazı öğrenciler ve bazı tipteki bilgiler için,

these two aspects of the comics medium, its visual nature and its permanence,

çizgi roman medyasının bu iki yönü, görsel ortamı ve kalıcılığı,

make it an incredibly powerful educational tool.

onu inanılmaz derecede güçlü bir eğitim aracı kılıyor.

When I was teaching this Algebra 2 class,

Cebir 2 sınıfına ders veriyorken

I was also working on my master's in education at Cal State East Bay.

Cal State East Bay'de yüksek lisans eğitimim üzerine çalışıyordum.

And I was so intrigued by this experience that I had with these comics lectures

Ve bu çizgi roman dersleriyle edindiğim bu deneyimden o kadar çok etkilenmiştim ki

that I decided to focus my final master's project on comics.

son yüksek lisans projemde çizgi romanlar üzerine odaklanmaya karar verdim.

I wanted to figure out why American educators

Amerikalı eğitimcilerin tarih boyunca sınıflarda çizgi roman kullanmaya

have historically been so reluctant to use comic books in their classrooms.

neden bu kadar isteksiz olduklarını anlamak istedim.

Here's what I discovered.

İşte bulduklarım:

Comic books first became a mass medium in the 1940s,

Çizgi romanlar ilk olarak 1940'larda her ay milyonlarca satan

with millions of copies selling every month,

kopyalarıyla bir kitle aracı oldular

and educators back then took notice.

ve o zamanlarda eğitimcilerin dikkatini çekmişti.

A lot of innovative teachers began bringing comics into their classrooms

Pek çok yenilikçi öğretmen, denemek için çizgi romanları

to experiment.

sınıflarına getirmeye başlamıştı.

In 1944, the "Journal of Educational Sociology"

Hatta 1944'te, "Eğitim Sosyolojisi Dergisi"

even devoted an entire issue to this topic.

bu konuyu derginin tamamında yer vermişti.

Things seemed to be progressing.

İlerleme kaydediliyor gibiydi.

Teachers were starting to figure things out.

Öğretmenler durumu anlamaya başlıyordu.

But then along comes this guy.

Ama sonra bu adam ortaya çıktı.

This is child psychologist Dr. Fredric Wertham,

Çocuk psikoloğu Dr. Fredric Wertham.

and in 1954, he wrote a book called "Seduction of the Innocent,"

1954'te "Masumların Yoldan Çıkarılması" adında çizgi romanların çocukları

where he argues that comic books cause juvenile delinquency.

suç işlemeye teşvik ettiğini savunan bir kitap yazdı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

He was wrong.

Ama yanılıyordu.

Now, Dr. Wertham was actually a pretty decent guy.

Dr.Wertham aslında oldukça iyi bir adamdı.

He spent most of his career working with juvenile delinquents,

Kariyerinin çoğunu çocuk suçları üzerine çalışarak geçirdi

and in his work he noticed that most of his clients read comic books.

ve çalışmalarında çoğu müşterisinin çizgi roman okuduğunu fark etti.

What Dr. Wertham failed to realize was in the 1940s and '50s,

Dr. Wertham'ın farkına varamadığı şey ise, 1940'lar ve 50'lerde

almost every kid in America read comic books.

Amerika'da neredeyse her çocuk çizgi roman okuyordu.

Dr. Wertham does a pretty dubious job of proving his case,

Dr. Wertham, davasını kanıtlayan oldukça şüpheli bir iş yapıyordu

but his book does inspire the Senate of the United States

ama kitabı Amerika Birleşik Devletleri Senatosu'na aslında çizgi romanların

to hold a series of hearings

çocukları suç işlemeye teşvik edip etmeyeceğini

to see if in fact comic books caused juvenile delinquency.

tespit etmek üzere bir dizi duruşma yapmak için ilham veriyordu.

These hearings lasted for almost two months.

Bu duruşmalar yaklaşık iki ay kadar sürmüştü.

They ended inconclusively, but not before doing tremendous damage

Kesin bir sonuca ulaşamadan bitirmişlerdi, ama Amerika halkının gözünde

to the reputation of comic books in the eyes of the American public.

çizgi romanların saygınlığına çok büyük bir hasar vermeden önce değil.

After this, respectable American educators all backed away,

Bunun ardından, saygın Amerikan eğitimcilerin hepsi geri çekildi

and they stayed away for decades.

ve onlarca yıl boyunca uzak durdular.

It wasn't until the 1970s

Birkaç cesur ruh 1970'lerde

that a few brave souls started making their way back in.

geri dönüş yoluna girene kadar durum buydu.

And it really wasn't until pretty recently,

Ve bu yakın zamana kadar da olmamıştı,

maybe the last decade or so,

belki son on yılda ya da daha fazla,

that comics have seen more widespread acceptance

bu çizgi romanlar Amerikalı eğitimciler arasında

among American educators.

daha yaygın kabul görmüştür.

Comic books and graphic novels are now finally making their way

Çizgi ve grafik romanlar bugün nihayetinde Amerikan sınıflarına

back into American classrooms

geri dönüş yapacak şekilde ilerliyorlar

and this is even happening at Bishop O'Dowd, where I used to teach.

ve bu öğrettiğim yer Bishop O'Dowd'da bile oluyor.

Mr. Smith, one of my former colleagues,

Benim önceki meslektaşlarımdan Bay Smith,

uses Scott McCloud's "Understanding Comics"

derslerinde ve film sınıflarında Scoot McCloud'un "Çizgi Romanları Anlamak"

in his literature and film class, because that book gives his students

adlı kitabını kullanıyordu, çünkü bu kitap öğrencilerine sözcükler ve resimler

the language with which to discuss the relationship between words and images.

arasındaki ilişkiyi tartışacak bir dil sunuyordu.

Mr. Burns assigns a comics essay to his students every year.

Bay Burns, her yıl öğrencilerine bir çizgi roman metni gönderir.

By asking his students to process a prose novel using images,

Öğrencilerinin resimlerde düzyazı kulla- narak bir roman oluşturmalarını isterken,

Mr. Burns asks them to think deeply

Bay Burns onlardan sadece hikâye hakkında değil

not just about the story

aynı zamanda o hikâyenin nasıl anlatıldığıyla ilgili de

but also about how that story is told.

derinlemesine düşünmelerini ister.

And Ms. Murrock uses my own "American Born Chinese"

Bayan Murrock, İngilizce 1 öğrencileriyle benim "Amerikan Doğan Çinli"

with her English 1 students.

adındaki çizgi romanımı dersinde işliyor.

For her, graphic novels

Ona göre grafik romanlar,

are a great way of fulfilling a Common Core Standard.

Ortak Temel Standart'ını gerçekleştirmek için harika bir yoldu.

The Standard states that students ought to be able to analyze

Standart, öğrencilerin görsel ögelerin metnin anlamına, üslubuna

how visual elements contribute to the meaning, tone and beauty of a text.

ve güzelliğine nasıl katkıda bulunduğunu analiz edebilmeyi belirler.

Over in the library, Ms. Counts has built a pretty impressive

Bayan Counts, kütüphanede Bishop O'Dowd Lisesi için

graphic novel collection for Bishop O'Dowd.

oldukça etkileyici bir grafik roman koleksiyonunu bir araya getirdi.

Now, Ms. Counts and all of her librarian colleagues

Şu an, Bayan Counts ve kütüphaneci meslektaşlarının hepsi

have really been at the forefront of comics advocacy,

çizgi roman savunmasında ön sıralarda yer alıyor.

really since the early '80s, when a school library journal article

Tam olarak 80'lerin başından beri, bir okul kütüphanesine ait dergi makalesinde

stated that the mere presence of graphic novels in the library

kütüphanede var olan grafik romanların

increased usage by about 80 percent

kullanımlarının %80 oranında arttığını

and increased the circulation of noncomics material

ve çizgi roman dışı malzemelerin yayılımının da

by about 30 percent.

yaklaşık %30 arttığını açıklamıştır.

Inspired by this renewed interest from American educators,

Amerikalı eğitimcilerden kaynaklanan bu yenilenmiş ilgiden ilham alarak,

American cartoonists are now producing more explicitly educational content

Amerikalı karikatüristler artık K-12 pazarı için hiç olmadığı kadar

for the K-12 market than ever before.

daha açık bir şekilde eğitici içerikler üretiyor.

A lot of this is directed at language arts,

Bunun birçoğu dil sanatlarına yönlendirilmiştir,

but more and more comics and graphic novels

ancak daha fazla çizgi ve grafik roman

are starting to tackle math and science topics.

matematik ve fen konularını ele almaya başlıyor.

STEM comics graphics novels really are like this uncharted territory,

STEM çizgi ve grafik romanları, gerçekten bilinmeyen bir bölge gibi

ready to be explored.

keşfedilmeye hazır.

America is finally waking up to the fact

Amerika sonunda çizgi romanların çocukları

that comic books do not cause juvenile delinquency.

suç işlemeye teşvik etmediği gerçeğine uyandı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

That they really do belong in every educator's toolkit.

Gerçekten onlar her eğitimcinin araç takımında bulunmalıdır.

There's no good reason to keep comic books and graphic novels

Çizgi ve grafik romanları, K-12 eğitiminden uzak tutmak için

out of K-12 education.

mantıklı bir sebep yok.

They teach visually,

Görsel olarak eğitiyorlar,

they give our students that remote control.

öğrencilerimize uzaktan kontrol edebilme imkânı sunuyorlar.

The educational potential is there

Eğitim potansiyeli,

sizin gibi yaratıcı insanlar tarafından

just waiting to be tapped

by creative people like you.

kullanıma hazır bir şekilde orada bekliyor.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)