Ash Beckham: We're all hiding something. Let's find the courage to open up

Ash Beckham: Hepimiz bir şeyler saklıyoruz. Hadi onları açıklamak için cesaretimizi toplayalım

Çeviri: ilker gül Gözden geçirme: güney örnek

I'm going to talk to you tonight

Bugün sizinle sakladığımız şeyleri

about coming out of the closet,

açığa çıkarmak için konuyşacağım

and not in the traditional sense,

geleneksel duygular değil,

not just the gay closet.

eşcinsel çekimserliği değil.

I think we all have closets.

Bence hepimizin gizli, içinde tuttuğu bir şey var.

Your closet may be telling someone

Gizlediklerinizi söylemek

you love her for the first time,

ilk defa birini sevdiğini söylemek,

or telling someone that you're pregnant,

veya birine hamile olduğunuzu söylemek

or telling someone you have cancer,

veya birine kanser olduğunuzu söylemek

or any of the other hard conversations

veya diğer zor konuşmalar

we have throughout our lives.

hayatımız boyunca yaşadıklarımız.

All a closet is is a hard conversation,

Tüm gizli şeyler zor konuşmadır

and although our topics may vary tremendously,

ve tüm konular inanılmaz şekilde değişebilmesine rağmen

the experience of being in

gizlilikleri açığa çıkarmak

and coming out of the closet is universal.

ve deneyimde olmak evrensel bir şeydir.

It is scary, and we hate it, and it needs to be done.

Korkunçtur, nefret ederiz ama yapılması gerekir.

Several years ago,

Çok uzun yıllar önce,

I was working at the South Side Walnut Cafe,

South Side Walnut kafe'de çalışıyordum

a local diner in town,

ufak bir lokanta

and during my time there I would go through phases

ve orada bulunduğum zaman içerisinde

of militant lesbian intensity:

militanlaşan lezbeiyen sürecine girdim:

not shaving my armpits,

koltukl altlarını traş etmemek,

quoting Ani DiFranco lyrics as gospel.

Ani Difranco'nun sözlerini kabul edip, alıntılar yapmak.

And depending on the bagginess of my cargo shorts

Ve kargonun kısa kalıp sarkmasına bağlı olarak

and how recently I had shaved my head,

ve en son ne zaman kafamı traş ettiğimi

the question would often be sprung on me,

usually by a little kid:

çoğunlukla küçük bir çocuk tarafından:

"Um, are you a boy or are you a girl?"

"Hımm, sen bir erkek misin yoksa kız mı?"

And there would be an awkward silence at the table.

Ve masada garip bir sessizlik olurdu.

I'd clench my jaw a little tighter,

çenemi biraz daha sıkıyordum,

hold my coffee pot with a little more vengeance.

fincandaki kahvemi biraz daha öc alma duygusu ile sıkıyordum.

The dad would awkwardly shuffle his newspaper

Babam garip bir şekilde gazetesini karıştırır

and the mom would shoot a chilling stare at her kid.

ve annem caydırıcı bakışları ile çocuğuna bakardı.

But I would say nothing,

Hiçbir şey demezdim

and I would seethe inside.

ama içinde dolup taşardım.

And it got to the point where every time I walked up

Ve olay ben her masaya yürüdüğümde

to a table that had a kid anywhere between three and 10 years old, I was ready to fight.

herhangi bir yerde dövüşmeye hazır olduğum 3 ve 10 yaşında bir çocuğun olduğu bir hal aldı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And that is a terrible feeling.

Ve bu çok kötü bir duygu.

So I promised myself, the next time, I would say something.

Bu yüzden bir daha ki sefer için kendime söz verdim.

I would have that hard conversation.

Bu zor konuşmayı yapacağım.

So within a matter of weeks, it happens again.

pekala bir kaç hafta içerisinde tekrar oldu.

"Are you a boy or are you a girl?"

"Sen bir erkek misin yoksa kız mısın?"

Familiar silence, but this time I'm ready,

Aynı sessizlik ama bu sefer hazırdım

and I am about to go all Women's Studies 101

ve masada Women's Studies 101

on this table. (Laughter)

hepsi hakkında konuştum. (Gülüşmeler)

I've got my Betty Friedan quotes.

Betty Friedan'dan alıntım vardı,

I've got my Gloria Steinem quotes.

Gloria Steinem'den alıntım vardı,

I've even got this little bit from "Vagina Monologues" I'm going to do.

Hatta "Vajina diyalogları'ndan" alıntılarım bile vardı. Bunu yapacaktım.

So I take a deep breath and I look down

Pekala derin bir nefes aldım aşağı baktım

and staring back at me is a four-year-old girl in a pink dress,

ve arkama baktım dört yaşında pembe giysili bir kız var,

not a challenge to a feminist duel,

bir feminist kapışma için zor bir rakip değil,

just a kid with a question:

sadece bir çocuk ve sorusu:

"Are you a boy or are you a girl?"

"Sen bir erkek misin veya kız mısın?"

So I take another deep breath,

Pekala bir başka derin nefes al,

squat down to next to her, and say,

yanına çömel ve dedim ki,

"Hey, I know it's kind of confusing.

"Hey bunun karmaşık geldiğini biliyorum.

My hair is short like a boy's,

benim saçım erkeğin ki gibi

and I wear boy's clothes, but I'm a girl,

ve erkek kıyafetleri giyiyorum ama ben bir kızım

and you know how sometimes you like to wear a pink dress,

ve bilirsin bazen pembe elbiseler giymek istersin

and sometimes you like to wear your comfy jammies?

ve bazen rahat pijamalar giymek istersin?

Well, I'm more of a comfy jammies kind of girl."

Peki, ben biraz daha fazla pijama kızıyım."

And this kid looks me dead in the eye,

ve çocuk gözlerime baktı

without missing a beat, and says,

hiç bir anını kaçırmaksızın dedi ki,

"My favorite pajamas are purple with fish.

"Benim en sevdiğim pijamalarım mor ve balıklı olanlar.

Can I get a pancake, please?"

Kek alabilir miyim lütfen?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And that was it. Just, "Oh, okay. You're a girl.

Ve sadece buydu. "Ahh, Tamam. Sen bir kızsın.

How about that pancake?"

Ya kekler nerede?"

It was the easiest hard conversation

Yaptığım en kolay zor konuşmaydı

I have ever had.

hayatım boyunca.

And why? Because Pancake Girl and I,

Ve neden? Çünkü kek kız ve ben

we were both real with each other.

gerçekten beraberdik.

So like many of us,

Pekala bizim gibi bir çoğu,

I've lived in a few closets in my life, and yeah,

Hayatımda bir kaç defa böyle içimdekiler ile yaşadım

most often, my walls happened to be rainbow.

ve evet çok sık, benim duvarlarım gök kuşağı olurdu.

But inside, in the dark,

Ama içimde, karanlıkta

you can't tell what color the walls are.

Duvarların ne renk olduğunu söyleyemezsin.

You just know what it feels like to live in a closet.

Sadece içinde söylemek istediğin bir şey ile yaşamanın nasıl bir his olduğunu bilebilrsin.

So really, my closet is no different than yours

Pekala gerçekten, benim sırlarım, gizlerim sizinkilerden

or yours or yours.

veya sizlerden farklı değil.

Sure, I'll give you 100 reasons

Tabi ki neden benim içimdekileri açıklamamın

why coming out of my closet was harder than coming out of yours,

sizin sizinkileri açıklamanızdan zor olduğunu dair 100 sebep verebilirim

but here's the thing: Hard is not relative.

ama alın size bir şey: Zor göreceli değildir

Hard is hard.

Zor zordur.

Who can tell me that explaining to someone you've just declared bankruptcy

Kim bana birine iflas ettiğinizi açıklamanın onu altığınızı söylemekten

is harder than telling someone you just cheated on them?

zor olduğunu açıklayabilir mi?

Who can tell me that his coming out story

Kim bana onun anlatması gerekenin

is harder than telling your five-year-old you're getting a divorce?

sizin beş yaşındaki çocuğunuza boşandığınızı söylemenizden daha zor olduğunu söyleyebilir?

There is no harder, there is just hard.

Daha zor diye bir şey yok, sadece zor var.

We need to stop ranking our hard against everyone else's hard

Zorluklarımızı başkalarının zorluklarına karşı değerlendirilmemeliyiz

to make us feel better or worse about our closets

kendimizi daha iyi veya kötü hissetmemiz için bunu yapmamalıyız

and just commiserate on the fact that we all have hard.

ve sadece şu konuya dert ortağı olmamız gerek hepimizin zorlukları var.

At some point in our lives, we all live in closets,

Hayatımızda bazı zamanlarda, hepimiz sırlar içinde yaşarız

and they may feel safe,

ve güvende hissedebiliriz

or at least safer than what lies on the other side of that door.

veya en azından kapının diğer tarafında olan şeylerden daha güvenli.

But I am here to tell you,

Ama size anlatmak içn buradayım,

no matter what your walls are made of,

duvarınız neyden yapılmış olursa olsun,

a closet is no place for a person to live.

içinizde kalan şeylerin bir insanın hayatında yeri yok.

Thanks. (Applause)

Teşekkürler. (Alkışlar)

So imagine yourself 20 years ago.

Kendinizi 20 sene öncesinde hayal edin.

Me, I had a ponytail, a strapless dress,

Ben, benim at kuyruğum vardı, askısız bir elbise

and high-heeled shoes.

ve yüksek topuklu.

I was not the militant lesbian

Kafedeki 4 yaşındaki bir çocukla

ready to fight any four-year-old that walked into the cafe.

kavga etmeye hazır militan bir lezbiyen değildim.

I was frozen by fear, curled up in the corner

Korkudan donmuştum, benim siyah

of my pitch-black closet

sırların köşesinde kıvrılmış

clutching my gay grenade,

gay el bombamı yakalamaya çalışıyordum

and moving one muscle is the scariest thing

ve hareket eden bir kas hayatım boyunca yaptığım

I have ever done.

en korkunç şeydi.

My family, my friends, complete strangers --

Benim ailem, arkadaşlarım, tamamıyla yabancıydı --

I had spent my entire life

Tüm hayatımı bu insanları hayal kırıklığına

trying to not disappoint these people,

uğratmamaya çalıştım,

and now I was turning the world upside down

ve şu an tüm dünyamı bir amaç uğruna ters

on purpose.

düz ediyordum.

I was burning the pages of the script

Uzun zamandır takip ettiğim

we had all followed for so long,

yazınların sayfalarını yakıyordum

but if you do not throw that grenade, it will kill you.

ama eğer el bombasını atmazsanız, o sizi öldürür.

One of my most memorable grenade tosses

En unutulmaz el bombası atışlarımdan biri

was at my sister's wedding.

kız kardeşimin doğum günüydü.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It was the first time that many in attendance

ilk defa bu kadar çok insanın gay olduğumu

knew I was gay, so in doing my maid of honor duties,

bildiği bir yerde idim, ve kız arkadaşımı onurlandık için

in my black dress and heels,

siyah elbise ve topuklulularımla oradaydım,

I walked around to tables

masaların etrafında yürüdüm

and finally landed on a table of my parents' friends,

ve sonunda akrabalarımın olduğu, beni yıllardır tanıyan

folks that had known me for years.

arkadaşlarımın olduğu yere oturdum.

And after a little small talk, one of the women shouted out,

Ve ufak kısa bir konuşmadan sonra kadının biri bağırdı,

"I love Nathan Lane!"

"Nathan Lane'i seviyorum"

And the battle of gay relatability had begun.

Ve eşcinsel özdeşleştirme şavaşı başlamıştı.

"Ash, have you ever been to the Castro?"

"Ash hiç Castro'da bulundun mu?"

"Well, yeah, actually, we have friends in San Francisco."

"Pekala evet aslında, San Francisco'da arkadaşlarla bulunmuştuk."

"Well, we've never been there but we've heard it's fabulous."

"pekala, orada asla bulunmadık ama harika olduğunu duymuştum."

"Ash, do you know my hairdresser Antonio?

"Ash benim berberim Antonio'yu tanıyor musun?

He's really good and he has never talked about a girlfriend."

O çok iyidir ve asla bir kız arkadaş hakkında konuşmadı."

"Ash, what's your favorite TV show?

"Ash en sevdiğin tv yayını nedir?

Our favorite TV show? Favorite: Will & Grace.

En sevdiğimiz tv yayını? En sevdiğim: Will&Grace.

And you know who we love? Jack.

Ve kimi sevdiğimizi biliyor musunuz? Jack.

Jack is our favorite."

Jack en sevdiğimiz."

And then one woman, stumped

Ve sonra bir kadın, affalladı

but wanting so desperately to show her support,

ama o kadar umutsuzca desteğini göstermek istiyordu ki,

to let me know she was on my side,

onun benim tarafımda olduğunu belli etmeye çalışıyordu.

she finally blurted out,

sonunda patladı,

"Well, sometimes my husband wears pink shirts."

"Pekala, bazen benim kocam da pembe t shirt giyiyor."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I had a choice in that moment,

Ve o an seçme şansım vardı,

as all grenade throwers do.

tüm el bombacıların olduğu gibi.

I could go back to my girlfriend and my gay-loving table

Kız arkadaşımın yanına gidebilirdik ve benim gay-seven masama

and mock their responses,

ve cevapları ile alay edebilirdim,

chastise their unworldliness and their inability

onların dünyasızlıklarını ve politik olarak doğru gay görüşlerine

to jump through the politically correct gay hoops I had brought with me,

geçememelerini, bugüne kadar getirdiklerimle cezalandırabilirdim

or I could empathize with them

veya onlarla empati yapabilirdim

and realize that that was maybe one of the hardest things they had ever done,

ve onların yaptığı en zor şeylerden birini fark edebilirdim

that starting and having that conversation

ki bu, bu konuşmayı başlatıp ve yapıp

was them coming out of their closets.

onların gizlerini açığa çıkarmaktı.

Sure, it would have been easy to point out where they felt short.

Tabi ki, onların sıkıntıda kaldığı durumda işaret etmek kolay olurdu.

It's a lot harder to meet them where they are

oldukları yerde onlarla buluşmak oldukça zor

and acknowledge the fact that they were trying.

ve gerçek şu ki deniyorlardı.

And what else can you ask someone to do but try?

Ve birinden denemesinden başka ne isteyebilirsiniz ki?

If you're going to be real with someone,

Eğer biriyle gerçekten birlikte olacaksanız,

you gotta be ready for real in return.

gerçekten bir ödeme için hazır olmalısınız.

So hard conversations are still not my strong suit.

Zor konuşmalar hala benim için kolay değil.

Ask anybody I have ever dated.

Çıktığım herhangi birine sorun.

But I'm getting better, and I follow what I like to call

Ama daha iyiye gidiyorum ve üç Kek Kız

the three Pancake Girl principles.

dediğim ilkeleri takip ediyorum.

Now, please view this through gay-colored lenses,

Şimdi lütfen buna bir de gay gözlüklerinden bakın

but know what it takes to come out of any closet

ama şunu bilin herhangi bir gizi çıkarmanın

is essentially the same.

temel olarak aynı şeyi gerektirdiğini bilin.

Number one: Be authentic.

Kural bir: Otantik olun.

Take the armor off. Be yourself.

Zırhlarınızı çıkarın, kendiniz olun.

That kid in the cafe had no armor,

Kafedeki şu çocuk zırfları yoktu

but I was ready for battle.

ama savaş için hazırdı.

If you want someone to be real with you,

Eğer gerçekten birinin sizinle olmasını istiyorsanız,

they need to know that you bleed too.

onun gerçekten sizinde kanadığınızı bilmesi gerekiyor.

Number two: Be direct. Just say it. Rip the Band-Aid off.

İkinci kural: Doğrudan konuşun. Sadece söyleyin. Yara bandını sökün atın.

If you know you are gay, just say it.

Eğer gay olduğunuzu biliyorsanız, sadece söyleyin.

If you tell your parents you might be gay,

Eğer ebeveynlerine gay olduğunuzu söylerseniz,

they will hold out hope that this will change.

bunun değişeceğine dair umutlarını bırakırlar.

Do not give them that sense of false hope.

Onları yanlış hislere doğru yöneltmeyin.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And number three, and most important --

Ve üç numaralı kural ve en önemlisi --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Be unapologetic.

Özür dilemeyin.

You are speaking your truth.

Doğruyu konuşuyorsunuz.

Never apologize for that.

Asla özür dilemeyin.

And some folks may have gotten hurt along the way,

Ve bazı arkadaşlar bu yolda incilebilir,

so sure, apologize for what you've done,

çok emin bir şekilde, yaptığınız için özür dileyin

but never apologize for who you are.

ama kim olduğunuz için asla özür dilemeyin.

And yeah, some folks may be disappointed,

Ve evet bazı arkadaşlarımız hayal kırıklığına uğrayabilir,

but that is on them, not on you.

ama bu iş onlarda, sizde değil.

Those are their expectations of who you are, not yours.

Bunlar onların sizin kim olduğunuz hakkındaki beklentileri, siz değilsiniz.

That is their story, not yours.

Bu onların hikayesi, sizin değil.

The only story that matters

Burada asıl mesele

is the one that you want to write.

sizin yazdığınız.

So the next time you find yourself

Bu yüzden gelecek sefere, kendinizi

in a pitch-black closet clutching your grenade,

zift siyah gizinizin içinde el bombasını yakalayın

know we have all been there before.

ve bilin ki hepimiz bu durumda bulunduk.

And you may feel so very alone, but you are not.

Çok yanlız hissedebilirsiniz, ama öyle değilsiniz.

And we know it's hard but we need you out here,

Zor olduğunu biliyoruz ama sizi oradan çıkarmak zorundayız,

no matter what your walls are made of,

duvarlarınızın neyden yapıldığının bir önemi yok

because I guarantee you there are others

çünkü size garanti ediyorum, gizlerinin

peering through the keyholes of their closets

kapı deliklerinden bakıp, bunları açacak başka

looking for the next brave soul to bust a door open, so be that person

birilerini arayan insanlar var, öyle ise bu insan olun

and show the world that we are bigger than our closets

ve dünyaya içimizdeki sıkıntılardan büyük olduğumuzu gösterin

and that a closet is no place for a person

ve böyle sıkıntılara bir insanın hayatında gerçekten yaşamak için

to truly live.

ihtiyaç olamadığını.

Thank you, Boulder. Enjoy your night. (Applause)

Teşekkürler, Gecenin tadını çıkarın. (Alkışlar)