Richard Seymour: How beauty feels

Richard Seymour : Güzellik nasıl hissedilir?

Çeviri: Aylin Atay Gözden geçirme: osman oguz ahsen

When I was little --

Ben küçükken --

and by the way, I was little once --

bu arada, bir zamanlar küçüktüm --

my father told me a story

babam bir hikaye anlattı

about an 18th century watchmaker.

18. yüzyıldaki bir saatçi hakkında.

And what this guy had done:

Ve bu adamın yaptığı şuydu:

he used to produce these fabulously beautiful watches.

harika güzellikte saatler üretmek.

And one day, one of his customers came into his workshop

Bir gün, müşterilerden biri atölyesine gelmiş

and asked him to clean the watch that he'd bought.

ve kendisinden aldığı bir saati temizletmek istemiş.

And the guy took it apart,

Adam saati açmış,

and one of the things he pulled out was one of the balance wheels.

ve çıkardığı şeylerden biri de denge çarkıymış.

And as he did so, his customer noticed

Bunu yaparken müşterisi farketmiş ki

that on the back side of the balance wheel was an engraving,

çarkın arka tarafında bir işleme

were words.

yazı var.

And he said to the guy,

Adama demiş ki,

"Why have you put stuff on the back

"Neden bu yazıyı arkaya

that no one will ever see?"

kimsenin göremeyeceği bir yere koydun?

And the watchmaker turned around and said,

Saatçi arkasına dönmüş ve demiş ki,

"God can see it."

"Allah görebilir."

Now I'm not in the least bit religious,

Ben hiç dinle ilgisi olan biri değilim

neither was my father,

babam da öyle değildi,

but at that point, I noticed something happening here.

ama o anda, burada bir şey olduğunun farkına vardım.

I felt something

Bir şey hissettim

in this plexus of blood vessels and nerves,

bu damar ve sinir ağlarının içinde

and there must be some muscles in there as well somewhere, I guess.

tabii ki sanırım burada bazı kaslar da mevcut.

But I felt something.

Ama bir şey hissettim.

And it was a physiological response.

Bu bir bedensel bir tepkiydi.

And from that point on, from my age at the time,

Ve o zamandan beri, yani o yaşımdan beri,

I began to think of things in a different way.

her şeyi değişik düşünmeye başladım.

And as I took on my career as a designer,

Ve tasarımcılık kariyerimde ilerledikçe,

I began to ask myself the simple question:

kendime şu basit soruyu sormaya başladım.

Do we actually think beauty,

Güzelliği gerçekte düşünür müyüz?

or do we feel it?

yoksa hisseder miyiz?

Now you probably know the answer to this already.

Şimdi siz büyük olasılıkla bu sorunun yanıtını biliyorsunuz.

You probably think, well, I don't know which one you think it is,

Düşünüyorsunuz ki, bilmiyorum hangisini,

but I think it's about feeling beauty.

ama inanıyorum ki güzelliği hissetmeyi.

And so I then moved on into my design career

Böylece ben tasarım kariyerimde ilerlerken

and began to find some exciting things.

bazı heyecan veren şeyleri hissetmeye başladım.

One of the most early work was done in automotive design --

İlk üzerinde çalıştığım konulardan biri araba tasarımı idi --

some very exciting work was done there.

burada bazı çok önemli işler başardık.

And during a lot of this work,

Ve bu işin çok sürecinde

we found something, or I found something,

bir şeyler bulduk, ya da ben bir şeyler buldum,

that really fascinated me, and maybe you can remember it.

beni çok heyecanlandıran şeyler, belki hatırlayabilirsiniz.

Do you remember when lights used to just go on and off,

Işıkların yanıp söndüğünü hatırlar mısınız?

click click, when you closed the door in a car?

klik, klik, arabanın kapısını kapattığınızda.

And then somebody, I think it was BMW,

Sonra birisi, sanırım bu BMW idi,

introduced a light that went out slowly.

azalarak sönen bir ışık tanıttı.

Remember that?

Hatırladınız mı?

I remember it clearly.

Ben çok iyi hatırlıyorum.

Do you remember the first time you were in a car and it did that?

İlk defa böyle bir arabada bunu gördüğünüzü hatırlıyor musunuz?

I remember sitting there thinking, this is fantastic.

Ben öylece oturup, bu harika diye düşündüğümü hatırlıyorum.

In fact, I've never found anybody

Hatta, bu ışığın böyle yavaşça sönmesinden

that doesn't like the light that goes out slowly.

hoşlanmayan hiç birine rastlamadım.

I thought, well what the hell's that about?

Düşündüm ki, bu nasıl bir şey böyle?

So I started to ask myself questions about it.

Tabi ki kendime bu konuda sorular sormaya başladım.

And the first was, I'd ask other people: "Do you like it?" "Yes."

Ve başkalarına ilk sorduğum, "Beğendiniz mi?" "Evet"

"Why?" And they'd say, "Oh, it feels so natural,"

"Niçin?" Ve onlar da, "Bu çok doğal geldi," demişlerdir.

or, "It's nice."

yada, "Çok hoş."

I thought, well that's not good enough.

Düşündüm, ama bu yeterli değil.

Can we cut down a little bit further,

Biraz daha açabilir miyiz?

because, as a designer, I need the vocabulary, I need the keyboard,

çünkü bir tasarımcı olarak, bunun nasıl olduğunu anlamak için

of how this actually works.

benim kelimelere, klavyeye ihtiyacım var.

And so I did some experiments.

Böylece bazı deneyler yaptım.

And I suddenly realized

Ve birden anladım ki

that there was something that did exactly that --

bunu tam olarak gerçekleştiren bir şey vardı --

light to dark in six seconds --

ışıktan karanlığa altı saniyeyi --

exactly that.

tam bunu.

Do you know what it is? Anyone?

Bunun ne olduğunu biliyor musunuz? Kimse?

You see, using this bit, the thinky bit,

İşte bu kısmı kullanarak, düşünen kısmı,

the slow bit of the brain -- using that.

beynimizin yavaş olan kısmını kullanarak.

And this isn't a think, it's a feel.

Ve bu bir düşünce değil, bu bir duygu.

And would you do me a favor?

Ve lütfen bana yardımcı olur musunuz?

For the next 14 minutes or whatever it is,

Gelecek 14 dakika içinde yada her neyse,

will you feel stuff?

bir şeyler hissedebilir misiniz?

I don't need you to think so much as I want you to feel it.

Düşünmekten daha çok hissetmenizi istiyorum.

I felt a sense of relaxation

Bir rahatlama hissettim

tempered with anticipation.

beklentiye dönüşen.

And that thing that I found

Ve bu bulduğum şey

was the cinema or the theater.

sinema veya tiyatroydu.

It's actually just happened here --

Gerçekten de tam burada oldu --

light to dark in six seconds.

ışıktan karanlığa altı saniyede.

And when that happens, are you sitting there going,

Ve bu olduğunda, orada oturup

"No, the movie's about to start,"

"Hayır, film başlamak üzere," mi

or are you going, "That's fantastic. I'm looking forward to it.

yoksa, "Bu harika. Başlamasını bekliyorum." mu diyor sunuz?

I get a sense of anticipation"?

Bir beklenti hissi algılıyorum?

Now I'm not a neuroscientist.

Şimdi ben bir beyin uzmanı değilim.

I don't know even if there is something called a conditioned reflex.

Acaba şartlandırılmış refleks diye bir şey var mı bilmiyorum.

But it might be.

Ama olabilir.

Because the people I speak to in the northern hemisphere

Çünkü kuzey yarımkürede konuştuğum sinemaya

that used to go in the cinema get this.

giden insanlar bunu hissediyordu.

And some of the people I speak to

Ve bazı konuştuğum insanlar

that have never seen a movie or been to the theater

hayatlarında hiç film seyretmemiş ya da sinemaya gitmemiş

don't get it in the same way.

olanlar bunu aynı şekilde algılamıyorlar.

Everybody likes it,

Herkesin hoşuna gidiyor,

but some like it more than others.

ama bazıları diğerlerinden fazla seviyor.

So this leads me to think of this in a different way.

Bu yüzden, bunu değişik bir şekilde düşünmem gerekiyor.

We're not feeling it. We're thinking beauty is in the limbic system --

Bunu hissetmiyoruz. Güzelliğin limbik sistemde olduğunu düşünüyoruz --

if that's not an outmoded idea.

eğer bu modası geçmiş bir fikir değilse.

These are the bits, the pleasure centers,

Bunlar kısımlar, zevk merkezleri,

and maybe what I'm seeing and sensing and feeling

ve belki de gördüğüm, algıladığım ve hissettiğim

is bypassing my thinking.

düşünceme takılmadan geçiyor.

The wiring from your sensory apparatus to those bits

Algılama sistemlerindeki kablolardan o kısımlara olan

is shorter than the bits that have to pass through the thinky bit, the cortex.

uzaklık düşünce kısmı korteksden geçen kısımlardan daha kısa.

They arrive first.

Onlar önce geliyor.

So how do we make that actually work?

Öyleyse bunlar nasıl çalışıyor?

And how much of that reactive side of it

Ve o tepki veren kısmın ne kadarı

is due to what we already know,

önceden bildiklerimize dayalı,

or what we're going to learn, about something?

ya da bir şey hakkında öğreneceğimizle ilgili?

This is one of the most beautiful things I know.

Bu bildiğim en güzel şeylerden biri.

It's a plastic bag.

Bir plastik torba.

And when I looked at it first, I thought, no, there's no beauty in that.

Ve buna ilk baktığımda, düşündüm ki, bunda hiç bir güzellik yok.

Then I found out,

Sonra buldum,

post exposure,

buna açıldıktan sonra,

that this plastic bag if I put it into a filthy puddle

işte bu plastik torba, eğer bunu kirli bir su öbeğinin

or a stream filled with coliforms

içine koyup, veya kloroform dolu bir akıntıya

and all sorts of disgusting stuff,

her türlü iğrenç şeylerin olduğu,

that that filthy water

işte o iğrenç su

will migrate through the wall of the bag by osmosis

osmosisle torbanın duvarından içeri sızıp

and end up inside it as pure, potable drinking water.

içinde saf ve saklanabilir içme suyuna dönüşecek.

And all of a sudden, this plastic bag

Ve ansızın, bu plastik torba,

was extremely beautiful to me.

son derece güzeldi benim için.

Now I'm going to ask you again

Şimdi size tekrar soracağım

to switch on the emotional bit.

duygusal kısmınızı açmanızı.

Would you mind taking the brain out,

Beyinlerinizi çıkarmaya zahmet eder misiniz?

and I just want you to feel something.

Sadece bir şey hissetmenizi istiyorum.

Look at that. What are you feeling about it?

İşte görün. Neyi hissediyorsunuz?

Is it beautiful? Is it exciting?

Güzel mi? Heyecan verici mi?

I'm watching your faces very carefully.

Yüzlerinizi çok dikkatli izliyorum.

There's some rather bored-looking gentlemen

Şurada bazı çok sıkkın beyler var

and some slightly engaged-looking ladies

ve biraz da olsa ilgiyle bakan bayanlar

who are picking up something off that.

bundan bir şeyler aldıkları belli.

Maybe there's an innocence to it.

Belki de bunda bir saflık var.

Now I'm going to tell you what it is. Are you ready?

Şimdi size ne olduğunu söyleyeceğim. Hazır mısınız?

This is the last act on this Earth

Bu yeryüzünde son yaptığı bir şey

of a little girl called Heidi, five years old,

Heidi adındaki küçük bir kızın, beş yaşında,

before she died of cancer to the spine.

omurga kanserinden ölmeden önce.

It's the last thing she did,

Bu en son yaptığı şeydi,

the last physical act.

son fiziksel eylem.

Look at that picture.

Şu resme bakın.

Look at the innocence. Look at the beauty in it.

Masumiyete bakın. Bundaki güzelliğe bakın.

Is it beautiful now?

Şimdi size güzel geliyor mu?

Stop. Stop. How do you feel?

Durun. Durun. Ne hissediyor sunuz?

Where are you feeling this?

Bunu nerede hissediyorsunuz?

I'm feeling it here. I feel it here.

Ben burada hissediyorum. Tam burada.

And I'm watching your faces,

Ve sizin yüzlerinizi izliyorum,

because your faces are telling me something.

çünkü yüzleriniz bana bir şey söylüyor.

The lady over there is actually crying, by the way.

Şuradaki bayan gerçekten ağlıyor, bu arada.

But what are you doing?

Ama ne yapıyorsunuz?

I watch what people do.

Ben insanların yaptığını seyrediyorum.

I watch faces.

Yüzleri izliyorum.

I watch reactions.

Tepkileri izliyorum.

Because I have to know how people react to things.

Çünkü insanların her şeye nasıl tepki verdiklerini bilmem gerekli.

And one of the most common faces

Ve çok ortak yüzlerden biri

on something faced with beauty,

bir güzellikle karşılaşıldığında,

something stupefyingly delicious,

şaşırtıcı derecede lezzetli,

is what I call the OMG.

aman tanrım dediğim şey.

And by the way, there's no pleasure in that face.

Ve bu arada, bu yüzde hiç bir zevk göstergesi yok.

It's not a "this is wonderful!"

"Bu ne kadar harika bir şey!" ifadesi değil.

The eyebrows are doing this, the eyes are defocused,

Kaşlar şöyle yapıyor ve gözler odağını yitirmiş,

and the mouth is hanging open.

ve ağız açık kalmış.

That's not the expression of joy.

Bu bir keyif ifadesi değil.

There's something else in that.

Bunda başka bir şey daha var.

There's something weird happening.

Garip bir şey oluyor.

So pleasure seems to be tempered

Keyif görünürde kıvamlanmış

by a whole series of different things coming in.

bir sıra gelen değişik şeyler tarafından.

Poignancy is a word I love as a designer.

Dokunaklık bir tasarımcı olarak sevdiğim bir kelimedir.

It means something triggering a big emotional response,

Demektir ki, bu büyük bir duygu tepkisi doğuran bir tetiklemedir,

often quite a sad emotional response,

genellikle bayağı acı bir duygusal tepki,

but it's part of what we do.

ama bu yaptığımız şeylerden biri.

It isn't just about nice.

Bu sadece hoş olmakla alakalı değil.

And this is the dilemma, this is the paradox, of beauty.

Ve işte bu ikilem, bu çeliskidir güzellik.

Sensorily, we're taking in all sorts of things --

Algıyla, bir sürü şeyleri alıyoruz --

mixtures of things that are good, bad, exciting, frightening --

bir karışım iyi, kötü, heyecan verici, korkutucu --

to come up with that sensorial exposure,

o algılayıcı teşhire sahne olabilmek için

that sensation of what's going on.

ne olduğunu hissetmeye.

Pathos appears obviously

Tabi ki acıma belirir

as part of what you just saw in that little girl's drawing.

o küçük kızın çizdiklerinde gördüğünüzden.

And also triumph, this sense of transcendence,

Aynı zamanda zafer, ve uhrevi üstünlük

this "I never knew that. Ah, this is something new."

şu "Bunu hiç bilmiyordum. Ah, bu yeni bir şey."

And that's packed in there as well.

Ve bu da aynı zamanda mevcut.

And as we assemble these tools,

Bu parçaları bir araya getirince,

from a design point of view, I get terribly excited about it,

tasarım açısından, bu konuda çok heyecanlanıyorum,

because these are things, as we've already said,

çünkü bu şeyler, söylediğimiz gibi,

they're arriving at the brain, it would seem,

görünüşe bakılırsa, beyine ulaşıp,

before cognition, before we can manipulate them --

bilinçten önce, biz bunlara ayar yapmadan önce --

electrochemical party tricks.

elektrokimyasal oyun hileleri.

Now what I'm also interested in is:

Şimdi şunu da merak ediyorum:

Is it possible to separate

Acaba şunları ayırmak

intrinsic and extrinsic beauty?

gerçek ve dolaylı güzelliği, mümkün mü?

By that, I mean intrinsically beautiful things,

Bundan demek istediğim aslından güzel olan şeyler,

just something that's exquisitely beautiful,

yani kendinden zarif güzelliği olan bir şey,

that's universally beautiful.

evrensel bir güzellik.

Very hard to find. Maybe you've got some examples of it.

Bunu bulmak çok zor. Belki sizde bazı örnekler vardır.

Very hard to find something that, to everybody,

Herkes için öyle olan bir şeyi bulmak çok zor,

is a very beautiful thing,

çok güzel bir şeyi,

without a certain amount of information packed in there before.

özüne bazı bilgileri eklemeden önce.

So a lot of it tends to be extrinsic.

Öyleyse bir çok şey dolaylı.

It's mediated by information before the comprehension.

Kavrama bilgi aktarmasıyla oluşuyor.

Or the information's added on at the back,

Veya, bilgi sonuna ekleniyor,

like that little girl's drawing that I showed you.

size gösterdiğim o küçük kızın resmi gibi.

Now when talking about beauty

Şimdi güzellikten bahsedilirken,

you can't get away from the fact

şu gerçekten kaçamazsınız

that a lot experiments have been done in this way

ve bir çok deney bu şekilde yapılmıştır

with faces and what have you.

insan yüzleri ile ve her ne varsa.

And one of the most tedious ones, I think,

Bence bunların en bıktırıcı olanlarından biri,

was saying that beauty was about symmetry.

güzelliğin bir simetri olduğunun söylenmesidir.

Well it obviously isn't.

Tabi ki bu doğru değildir.

This is a more interesting one

Bu daha ilginç bir örnek

where half faces were shown to some people,

burada insanların yüzlerinin yarısı gösterilmiş,

and then to add them into a list

sonra bunların bir listeye eklenmesi

of most beautiful to least beautiful

en güzelden en az güzel olana istenmiş

and then exposing a full face.

sonra da tam yüzler gösterilmiş.

And they found that it was almost exact coincidence.

Ve anlamışlar ki bu sanki tam bir rastlantıdan ibaret.

So it wasn't about symmetry.

Tabi ki bunun simetriyle hiç bir ilgisi yok.

In fact, this lady has a particularly asymmetrical face,

Gerçekte, bu bayanın özellikle bir simetrisi olmayan bir yüzü var,

of which both sides are beautiful.

yüzünün iki yanı da güzel.

But they're both different.

Ama iki yanı da farklı.

And as a designer, I can't help meddling with this,

Tasarımcı olarak, bunla oynamaktan duramıyorum,

so I pulled it to bits and sort of did stuff like this,

bu yüzden bunu parçalara ayırdım ve böyle bir şeyler yaptım,

and tried to understand what the individual elements were,

ve anlamaya çalıştım ki yalın öğelerin ne olduğunu,

but feeling it as I go.

üzerinde çalışdıkça hissederek.

Now I can feel a sensation of delight and beauty

Şimdi bir haz ve güzellik hissedebiliyorum

if I look at that eye.

eğer o göze bakarsam.

I'm not getting it off the eyebrow.

Kaştan pek bir şey hissetmiyorum.

And the earhole isn't doing it to me at all.

Ve bana göre kulak deliğinin hiç etkisi yok.

So I don't know how much this is helping me,

Yani bunun bana ne kadar yardım ettiğinden şüpheliyim,

but it's helping to guide me to the places

ama beni başka yerlere götürüyor

where the signals are coming off.

bu sinyallerin geldiği yerlere.

And as I say, I'm not a neuroscientist,

Dediğim gibi, sinirbilimci değilim,

but to understand how I can start to assemble things

ama her şeyi bir araya getirmeye başlamayı anlamak

that will very quickly bypass

bu çok geçici

this thinking part

bu düşünme kısmı

and get me to the enjoyable precognitive elements.

ve bana zevk veren bu bilinç öncesi öğelere getirmesi.

Anais Nin and the Talmud have told us time and time again

Anais Nin ve Talmud bize bir çok kez söylediler

that we see things not as they are, but as we are.

biz varlıkları olduğu gibi değil, kendimizin olduğu gibi görürüz.

So I'm going to shamelessly expose something to you,

Böylece size çekinmeden bir şeyi açıklayacağım,

which is beautiful to me.

benim için güzel bir şey.

And this is the F1 MV Agusta.

Bu F1 MV Agusta.

Ahhhh.

Ahhhh.

It is really -- I mean, I can't express to you

Bu gerçekten -- açıklaması çok güç

how exquisite this object is.

ne kadar zarif bir nesne olduğunu.

But I also know why it's exquisite to me,

Fakat bana neden çok zarif geldiğini biliyorum,

because it's a palimpsest of things.

çünkü bir çok şeyin önceden yazılmış bir parşömende buluşması.

It's masses and masses of layers.

Yığınlarca katmanlar.

This is just the bit that protrudes into our physical dimension.

Bu sadece bizim fiziki boyutlarımıza yaptığı çıkış.

It's something much bigger.

Bu aslında çok daha büyük.

Layer after layer of legend, sport, details that resonate.

Her katmanında efsane ve spor ayrıntıları yankılanmakta.

I mean, if I just go through some of them now --

Demek istediğim, şimdi bazılarını anlatmaya çalışsam --

I know about laminar flow when it comes to air-piercing objects,

Havayı delen nesnelerin kat be kat akıcılığı hakkında bilgim var,

and that does it consummately well, you can see it can.

ve bunu çok verimli bir şekilde yapıyor, görüyorsunuz.

So that's getting me excited.

İşte bu beni heyecanlandırıyor.

And I feel that here.

Ve burada hissediyorum.

This bit, the big secret of automotive design --

Bu parça, otomotiv tasarımcılığının en büyük sırrı --

reflection management.

yansıma idaresi.

It's not about the shapes,

Şekillerle bir ilgisi yok,

it's how the shapes reflect light.

şekillerin ışığı nasıl yansıttığıyla ilgili.

Now that thing, light flickers across it as you move,

Şimdi şu şey, hareket ettiğinizde ışık titreşir,

so it becomes a kinetic object,

yani kinetik bir nesne halini alır,

even though it's standing still --

hala ayakta durmasına karşılık --

managed by how brilliantly that's done on the reflection.

bunun yansıtmayla nasıl dahice başarıldığıdır.

This little relief on the footplate, by the way, to a rider

Bu küçük ayak levhası, bu arada, bir sürücü için

means there's something going on underneath it --

demek oluyor ki, bunun altında bir şeyler oluyor --

in this case, a drive chain running at 300 miles and hour probably,

bu durumda, bir kullanım zinciri saatte 300 mil hızla hareket ediyor,

taking the power from the engine.

kuvveti motordan alarak.

I'm getting terribly excited

Çok heyecanlanıyorum

as my mind and my eyes flick across these things.

zihnim ve gözlerim bu şeyler arasında hareket ederken.

Titanium lacquer on this.

Bundaki titanyum lake kaplama.

I can't tell you how wonderful this is.

Bunun ne kadar harika olduğunu size söyleyemem.

That's how you stop the nuts coming off at high speed on the wheel.

Hızlı araçtaki bir tekerlekteki somunların düşmesi böyle engellenir.

I'm really getting into this now.

Şimdi gerçekten bu hoşuma gidiyor.

And of course, a racing bike doesn't have a prop stand,

Ve tabi ki, bir yarış motorunun üstünde duracağı bir ayak yoktur,

but this one, because it's a road bike,

ama bu, bir yol aracı olduğu için,

it all goes away and it folds into this little gap.

bunun hepsi kaybolup şu ufak boşluğa katlanıp girer.

So it disappears.

Yani görünmez olur.

And then I can't tell you how hard it is to do that radiator, which is curved.

Ve sonra size bu radyatörü yapmanın zorluğunu anlatamam, bu kıvrımda.

Why would you do that?

Niye böyle yapılmıştır?

Because I know we need to bring the wheel farther into the aerodynamics.

Çünkü biliyorum ki, tekerleği daha çok aerodinamiğe yakınlaştırılması gerekli.

So it's more expensive, but it's wonderful.

Yani bu daha pahalı, ama harika.

And to cap it all,

Üstüne üstlük,

brand royalty --

marka ayrıcalığı --

Agusta, Count Agusta,

Agusta, Kont Agusta,

from the great histories of this stuff.

bu şeylerin büyük tarihinden kaynaklanan.

The bit that you can't see is the genius that created this.

Göremediğiniz kısmı, bunu yaratan deha.

Massimo Tamburini.

Massimo Tamburini.

They call him "The Plumber" in Italy,

Ona İtalya'da "Tesisatçı" derler,

as well as "Maestro,"

aynı zamanda "Üstad,"

because he actually is engineer

çünkü gerçekten de bir mühendistir

and craftsman and sculptor at the same time.

ve bir usta ve heykeltraştır üstelik.

There's so little compromise on this, you can't see it.

Bunda ne kadar az bir taviz var, göremezsiniz.

But unfortunately, the likes of me and people that are like me

Ama maalesef, ben ve benim gibi insanlar

have to deal with compromise all the time with beauty.

güzellikte tavizle uğraşmak zorundadır.

We have to deal with it.

Uğraşmak zorundayız.

So I have to work with a supply chain, and I've got to work with the technologies,

Öyle ki, bir tedarik zinciriyle çalışmam gerekli, ve bu teknolojilerle çalışmalıyım,

and I've got to work with everything else all the time,

ve her zaman başka bir şeylerle de çalışmam gerekli,

and so compromises start to fit into it.

yani tavizler buna uymaya başlıyor.

And so look at her.

Ve şöyle bir bakın bu kadına.

I've had to make a bit of a compromise there.

Burada biraz taviz vermem gerekti.

I've had to move that part across, but only a millimeter.

Şu kısmı karşıya geçirmem gerekti, ama sadece bir milim.

No one's noticed, have they yet?

Hiç kimse bunun farkında değil daha, değil mi?

Did you see what I did?

Ne yaptığımı gördünüz mü?

I moved three things by a millimeter.

Üç tane şeyi bir milim oynattım.

Pretty? Yes.

Hoş, değil mi?

Beautiful? Maybe lesser.

Güzel mi? Belki de daha az.

But then, of course, the consumer says that doesn't really matter.

Tabi ama bu yüzden tüketici hiç bir farkın olmadığını söyler.

So that's okay, isn't it?

Yani bu oldu, öyle değil mi?

Another millimeter?

Bir milim daha?

No one's going to notice those split lines and changes.

Kimse o ayrık hatları ve değişikliği farketmeyecek.

It's that easy to lose beauty,

Güzelliği kaybetmek o kadar kolay,

because beauty's incredibly difficult to do.

çünkü güzel yapmak inanılmaz zor bir şey.

And only a few people can do it.

Çok az sayıda bir insan bunu yapabilir.

And a focus group cannot do it.

Ve bir odak grubu bunu yapamaz.

And a team rarely can do it.

Bir takım nadiren bunu yapabilir.

It takes a central cortex, if you like,

Doğrusu, merkezi beynin

to be able to orchestrate all those elements at the same time.

bütün öğeleri aynı zamanda yönetmesini gerektirir.

This is a beautiful water bottle --

Bu güzel bir su şişesi --

some of you know of it --

kiminize tanıdık --

done by Ross Lovegrove, the designer.

tasarımcı Ross Lovegrove tarafından yapılmış.

This is pretty close to intrinsic beauty. This one,

Bu evrensel olan güzelliğe çok yakın. İşte bu,

as long as you know what water is like

suyun nasıl olduğunu hatırladığınız sürece

then you can experience this.

bunu hissedebilirsiniz.

It's lovely because it is an embodiment

Bu çok hoş çünkü ferahlatıcı ve

of something refreshing and delicious.

lezzetli bir şeyin somut örneği.

I might like it more than you like it,

Ben bunu sizden fazla beğeniyor olabilirim,

because I know how bloody hard it is to do it.

çünkü bunu becermenin ne kadar zor olduğunu biliyorum.

It's stupefyingly difficult

Bunlatıcı derecede zor

to make something that refracts light like that,

böyle ışığı bu şekilde yansıtan bir şey yapabilmek,

that comes out of the tool correctly,

öyle aletten doğru çıkan,

that goes down the line without falling over.

ve düşmeden bu çizgide durabilen.

Underneath this, like the story of the swan,

Bunun arkasında, kuğunun hikayesindeki gibi,

is a million things very difficult to do.

milyonlarca yapılması güç olan şeyler var.

So all hail to that.

Buna şapka çıkartılır.

It's a fantastic example, a simple object.

Bu basit bir nesnenin harika bir örneği.

And the one I showed you before was, of course, a massively complex one.

Ve bundan önce gösterdiğim, tabi ki, büyük oranda karmaşık bir şeydi.

And they're working in beauty

Ve bu yüzden güzellik konusunu

in slightly different ways because of it.

biraz farklı bir şekilde işliyorlar.

You all, I guess, like me,

Sanırım benim gibi hepiniz,

enjoy watching a ballet dancer dance.

bir balerinin dansını izlemeyi seversiniz.

And part of the joy of it is, you know the difficulty.

Bu keyifin bir kısmı bu işin zorluğunu bilmektir.

You also may be taking into account the fact that it's incredibly painful.

Aynı zamanda bunun çok eziyetli bir iş olduğunu da hesap edersiniz.

Anybody seen a ballet dancer's toes

Bir balerinin ayak parmaklarını

when they come out of the points?

bale pabuçlarından çıktığı zaman gören var mı?

While she's doing these graceful arabesques and plies and what have you,

Böyle zarif arabesk ve pilie'leri yaparken,

something horrible's going on down here.

aşağı kısımda korkunç şeyler oluyor.

The comprehension of it

Bunu anlayabilmemiz

leads us to a greater and heightened sense

bizi daha büyük ve yüksek derecede

of the beauty of what's actually going on.

bir güzelliğin varlığına götürüyor.

Now I'm using microseconds wrongly here,

Ben burada mikrosaniyeleri yanlış kullanıyorum,

so please ignore me.

lütfen bana aldırmayın.

But what I have to do now, feeling again,

Ama şimdi yapmam gereken, yine hissederek,

what I've got to do is to be able to supply enough of these enzymes,

yapmam gereken, yeterli kadar bu enzimleri sağlamak,

of these triggers into something early on in the process,

bu tetiklemeleri bu işlem sürecinin başında

that you pick it up,

farkına varılan,

not through your thinking, but through your feeling.

düşünme yoluyla değil, ama his yoluyla.

So we're going to have a little experiment.

Öyleyse küçük bir deney yapalım.

Right, are you ready? I'm going to show you something for a very, very brief moment.

Tamam, hazır mısınız? Size çok çok kısa anlık bir şey göstereceğim.

Are you ready? Okay.

Hazır mısınız? Tamam.

Did you think that was a bicycle when I showed it to you at the first flash?

Size gösterdiğim şeyin bir an için bir bisiklet olduğunu mu düşündünüz?

It's not.

Öyle değil.

Tell me something, did you think it was quick when you first saw it? Yes you did.

Söyleyin bakalım, hızlı bir şey mi olduğunu düşündünüz ilk gördüğünüzde? Evet öyle.

Did you think it was modern? Yes you did.

Modern bir şey miydi sizce? Evet öyle.

That blip, that information, shot into you before that.

O anlık çekim, o bilgi, içinize daha önce girdi.

And because your brain starter motor began there,

Çünkü beynin marş motoru orada başladı,

now it's got to deal with it.

şimdi onunla uğraşacak.

And the great thing is, this motorcycle has been styled this way

Bunun harika tarafı, bu motorsiklet bu stilde yapılmış

specifically to engender a sense

özellikle böyle bir his doğurmak için

that it's green technology and it's good for you

bu bir yeşil teknoloji ürünü ve size yararlı bir şey

and it's light and it's all part of the future.

ve bu hafif ve herşeyiyle geleceğin bir parçası.

So is that wrong?

Öyleyse bu yanlış mı?

Well in this case it isn't,

Bu durumda değil,

because it's a very, very ecologically-sound piece of technology.

çünkü bu çevresel olarak çok sağlam bir teknoloji ürünü.

But you're a slave of that first flash.

Ama ilk o anlık bakışın kölesisiniz.

We are slaves to the first few fractions of a second --

Bir saniyenin ilk kesitlerinin kölesiyiz hepimiz --

and that's where much of my work

ve bu benim işimin

has to win or lose,

kazanıp kaybetmesi burada gereklidir,

on a shelf in a shop.

bir mağazanın rafında.

It wins or loses at that point.

İşte o an ya kazanır ya da kaybeder.

You may see 50, 100, 200 things on a shelf

Bir rafta 50, 100, 200 tane şey görebilirsiniz

as you walk down it,

yanından geçerken,

but I have to work within that domain,

ama benim o alanda çalışmam şart,

to ensure that it gets you there first.

sizi tam orada etkilemesi için.

And finally, the layer that I love, of knowledge.

Ve son olarak, bilginin en sevdiğim dokusu.

Some of you, I'm sure, will be familiar with this.

Eminim, kiminize bu tanıdık gelecek.

What's incredible about this,

Bunun harika tarafı,

and the way I love to come back to it,

ve buna geri dönmeyi de çok seviyorum,

is this is taking something that you hate or bores you,

bunun sizin nefret ettiğiniz yada sizi sıkan bir şeyi ele alması,

folding clothes,

giysi katlamak,

and if you can actually do this --

ve bunu gerçekten yapabilirseniz --

who can actually do this? Anybody try to do this?

bunu cidden yapmış olan var mı? Kimse denedi mi?

Yeah?

Eeee?

It's fantastic, isn't it?

Bu harika, öyle değil mi?

Look at that. Do you want to see it again?

Bakın şuna. Bir daha görmek ister misiniz?

No time. It says I have two minutes left, so we can't do this.

Zaman yok. İki dakikamın kaldığını söylüyor, yapamayız.

But just go to the Web, YouTube,

Ama İnternet'e gidin, You Tube'a

pull it down, "folding T-shirt."

"tişört katlama" 'ya bakın.

That's how underpaid younger-aged people have to fold your T-shirt.

Az maaşla çalışan genç insanlar tişörtlerinizi işte böyle katlıyor.

You didn't maybe know it.

Belki bunu bilmiyordunuz.

But how do you feel about it?

Ama bununla ilgili ne hissediyorsunuz?

It feels fantastic when you do it, you look forward to doing it,

Bunu yapmak insana keyif veriyor, yeniden yapmayı bekliyorsunuz,

and when you tell somebody else about it -- like you probably have --

ve bunu başka birine aktarımda -- belki de yapmışsınızdır --

you look really smart.

çok akıllı görünüyorsunuz.

The knowledge bubble that sits around the outside,

Dışarıda oturan bilgi baloncuğu,

the stuff that costs nothing,

bedava olan şeyler,

because that knowledge is free --

çünkü bu bilgi ücretsiz --

bundle that together and where do we come out?

bunların hepsini birleştirin ve nereden çıkarız?

Form follows function?

Şekil işlevi mi izler?

Only sometimes. Only sometimes.

Sadece bazen. Sadece bazen.

Form is function. Form is function.

Şekil işlevdir. Şekil işlevdir.

It informs, it tells us,

Bizi bilgilendirir, bize söyler,

it supplies us answers before we've even thought about it.

daha düşünmeye fırsat bulamadığımız cevapları verir.

And so I've stopped using words like "form,"

Ve bu yüzden "şekil" gibi kelimeleri kullanmaktan vazgeçtim,

and I've stopped using words like "function" as a designer.

ve bir tasarımcı olarak "işlev" gibi kelimeleri de kullanmayı bıraktım.

What I try to pursue now

Şimdi yakalamaya çalıştığım,

is the emotional functionality of things.

nesnelerin duygusal işlevleri.

Because if I can get that right,

Çünkü bunu başarabilirsem,

I can make them wonderful, and I can make them repeatedly wonderful.

onları şahane yapabilirim, ve onları tekrar tekrar şahane yapabilirim.

And you know what those products and services are,

Siz bu ürünlerinve hizmetlerin ne olduğunu biliyorsunuz,

because you own some of them.

çünkü bunların bazılarına sahipsiniz.

They're the things that you'd snatch if the house was on fire.

Bunlar evinizde yangın çıktığında kapacağınız şeyler.

Forming the emotional bond

Duygusal bağı oluşturmak

between this thing and you

bu şeyin ve sizin aranızdaki

is an electrochemical party trick

elektrokimyasal bir oyun hilesidir

that happens before you even think about it.

sizin daha düşünmeye fırsatınız bile olmadan önce.

Thank you very much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

Alkış.