How architecture helped music evolve | David Byrne

David Byrne: Mimari müziğin gelişimine nasıl katkıda bulundu

Çeviri: Berrak Göçer Gözden geçirme: Sancak Gülgen

This is the venue

Burası

where, as a young man,

benim genç bir adam olarak

some of the music that I wrote was first performed.

bestelediğim bazı parçaların ilk defa sahnelendiği yer.

It was, remarkably,

Şaşırtıcı ama,

a pretty good sounding room.

odadaki ses baya iyiydi.

With all the uneven walls and all the crap everywhere,

Eşit olmayan duvarlara ve etraftaki ıvır zıvıra rağmen

it actually sounded pretty good.

ses kulağa gerçekten baya iyi geliyordu.

This is a song that was recorded there.

Bu, orada kaydedilen bir şarkı.

(Music)

(Müzik)

This is not Talking Heads,

Bu fotoğraftaki

in the picture anyway.

zaten Talking Heads değil.

(Music: "A Clean Break (Let's Work)" by Talking Heads)

(Müzik: Talking Heads'ten "A Clean Break (Let's Work)")

So the nature of the room

Yani odanın yapısı sayesinde

meant that words could be understood.

sözler anlaşılabilecekti.

The lyrics of the songs could be pretty much understood.

Şarkı sözlerinin neredeyse tamamı anlaşılabiliyordu.

The sound system was kind of decent.

Ses sistemi fena sayılmazdı.

And there wasn't a lot of reverberation in the room.

Ve çok fazla yankı yoktu.

So the rhythms

Böylece ritimler de

could be pretty intact too,

oldukça eksiksiz,

pretty concise.

oldukça kısa ve öz olabiliyordu.

Other places around the country had similar rooms.

Ülkenin diğer yerlerinde de benzer odalar vardı.

This is Tootsie's Orchid Lounge in Nashville.

Burasi Nashville'deki Tootsie's Orchid Lounge.

The music was in some ways different,

Müzik bazı açılardan biraz farklıydı,

but in structure and form,

ama yapı ve biçim olarak

very much the same.

tamamen aynıydı.

The clientele behavior was very much the same too.

Müşterilerin davranış biçimleri de tamamen aynıydı.

And so the bands at Tootsie's

Ve bu yüzden Tootsie's'deki

or at CBGB's

ya da CBGB'deki gruplar

had to play loud enough --

yeterince yüksek sesle çalmak zorundaydılar:

the volume had to be loud enough to overcome

müziğin sesi

people falling down, shouting out

insanların düşüşlerinin, bağırışlarının ve

and doing whatever else they were doing.

başka her ne yapıyorlarsa onun sesini bastıracak kadar yüksek olmalıydı.

Since then, I've played other places

O zamandan bu yana başka,

that are much nicer.

çok daha güzel yerlerde çaldım.

I've played the Disney Hall here

Burdaki Disney Hall'da,

and Carnegie Hall and places like that.

Carnegie Hall'da ve benzeri yerlerde çaldım.

And it's been very exciting.

Ve bütün bunlar çok heyecan vericiydi.

But I also noticed that sometimes the music

Ama aynı zamanda bazen,

that I had written,

yazdığım ya da

or was writing at the time,

o sırada yazmakta olduğum parçaların

didn't sound all that great

bu salonların bazılarında

in some of those halls.

kulağa o kadar da iyi gelmediklerini fark ettim.

We managed,

İdare ediyorduk,

but sometimes those halls didn't seem exactly suited

ama bazen bu salonlar

to the music I was making

o sırada ya da daha önce yaptığım müziğe

or had made.

uygun değillermiş gibi gözüküyorlardı.

So I asked myself:

Bu yüzden kendi kendime sordum:

Do I write stuff

Belli odalar için mi

for specific rooms?

parça besteliyorum?

Do I have a place, a venue,

Beste yaparken aklımda

in mind when I write?

bir yer, bir mekan var mı?

Is that a kind of model for creativity?

Bu bir şey yaratmanın bir yolu mu?

Do we all make things with

Bir şeyler yaratırken

a venue, a context, in mind?

aklımızda hep bir mekan, bir bağlam mı var?

Okay, Africa.

Pekala, Afrika.

(Music: "Wenlenga" / Various artists)

(Müzik: "Wenlenga" / Çeşitli sanatçılar)

Most of the popular music that we know now

Bugün tanıdığımız birçok popüler müziğin

has a big part of its roots in West Africa.

köklerinin büyük bir bölümü Batı Afrika'dan gelmekte.

And the music there,

Ve buradaki müzik,

I would say, the instruments,

enstrümanlar,

the intricate rhythms,

karışık ritimler,

the way it's played, the setting, the context,

çalışınış şekilleri, yer ve bağlam,

it's all perfect. It all works perfect.

hepsi mükemmel. Hepsi mükemmel bir uyum içinde.

The music works perfectly in that setting.

Müzik bu çevreyle mükemmel bir uyum içinde.

There's no big room

Yankı yapıp ritimleri karıştıracak

to create reverberation and confuse the rhythms.

büyük bir oda yok.

The instruments are loud enough

Enstrümanlar amplifikasyon vs. vs. olmadan

that they can be heard without amplification, etc., etc.

duyulacak kadar yüksek sesliler.

It's no accident.

Bu bir tesadüf değil.

It's perfect for that particular context.

Bu şartlar için mükemmel bir durum.

And it would be a mess

Ve bunun gibi bir ortamda

in a context like this. This is a gothic cathedral.

korkunç olurdu. Burası Gotik bir katedral.

(Music: "Spem In Alium" by Thomas Tallis)

(Müzik: Thomas Tallis'ten "Spem In Alium")

In a gothic cathedral, this kind of music is perfect.

Gotik bir katedralde bu tarz bir müzik harika.

It doesn't change key, the notes are long,

Perde değişmiyor. Notalar uzun.

there's almost no rhythm whatsoever,

Neredeyse hiç ritim yok.

and the room flatters the music.

Ve oda müziğe kompliman yapıyor.

It actually improves it.

Hatta onu geliştiriyor.

This is the room that Bach

Bach bazı bestelerini

wrote some of his music for. This is the organ.

bu oda için yapmıştı. Bu kullandığı org.

It's not as big as a gothic cathedral,

Burası Gotik bir katedral kadar büyük değil,

so he can write things that are a little bit more intricate.

böylece biraz daha karışık şeyler besteleyebilir.

He can, very innovatively,

Oldukça yenilikçi bir hareketle

actually change keys

ahenki riske atmadan

without risking huge dissonances.

perdeleri değiştirebilir.

(Music: "Fantasia On Jesu, Mein Freunde" by Johann S. Bach)

(Müzik: Johann S. Bach'tan "Fantasia On Jesu, Mein Freunde")

This is a little bit later.

Bu biraz daha sonra geldi.

This is the kind of rooms that Mozart wrote in.

Bu Mozart'ın müzik yazdığı odalar.

I think we're in like 1770, somewhere around there.

Sanırım 1770'de falan, o civarlarda bir yerdeyiz.

They're smaller, even less reverberant,

Daha küçükler, daha da az yankı var,

so he can write really frilly music

böylece daha da karmaşık olan

that's very intricate -- and it works.

süslü müzik yazabiliyor -- ve bu işe yarıyor.

(Music: "Sonata in F," KV 13, by Wolfgang A. Mozart)

(Müzik: Wolfgang A. Mozart'tan "Sonata in F", KV 13)

It fits the room perfectly.

Odayla mükemmel bir uyum sağlıyor.

This is La Scala.

Burası La Scala.

It's around the same time,

Hemen hemen aynı dönemden.

I think it was built around 1776.

Sanırım 1776 civarında yapılmıştı.

People in the audience in these opera houses, when they were built,

Bu operalar ilk yapıldıklarında, seyircilerin arasındaki insanlar

they used to yell out to one another.

birbirleriyle bağırarak konuşurlardı.

They used to eat, drink and yell out to people on the stage,

Yer, içer ve sahnedeki insanlara bağırırlardı,

just like they do at CBGB's and places like that.

aynı CBGB ve benzeri yerlerde yaptıkları gibi.

If they liked an aria,

Bir aryayı beğenirlerse,

they would holler and suggest

bağırıp bis olarak çalınmasını

that it be done again as an encore,

önerirlerdi;

not at the end of the show, but immediately.

üstelik konserin sonunda değil, hemen.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And well, that was an opera experience.

Ve opera deneyimi buydu.

This is the opera house that Wagner built for himself.

Bu, Wagner'in kendisi için yaptığı opera binası.

And the size of the room is not that big.

Ve odanın boyu o kadar da büyük değil.

It's smaller than this.

Bundan daha küçük.

But Wagner made an innovation.

Ama Wagner bir yenilik yaptı.

He wanted a bigger band.

Daha büyük bir grup istiyordu.

He wanted a little more bombast,

Biraz daha tumturak istiyordu.

so he increased the size of the orchestra pit

Bu yüzden orkestranın yerini büyüttü,

so he could get more low-end instruments in there.

böylece daha fazla tiz sesli enstrüman koyabilecekti.

(Music: "Lohengrin / Prelude to Act III" by Richard Wagner)

(Müzik: Richard Wagner'den "Lohengrin / Prelude to Act III")

Okay.

Tamam.

This is Carnegie Hall.

Burası Carnegie Hall.

Obviously, this kind of thing became popular.

Elbette bu tür yerler popülerleşti.

The halls got bigger. Carnegie Hall's fair-sized.

Salonlar büyüdü. Carnegie Hall orta boy bir salon.

It's larger than some of the other symphony halls.

Diğer senfoni salonlarından daha büyük.

And they're a lot more reverberant

Ve La Scala'dan çok daha fazla

than La Scala.

yankı yapıyorlar.

Around the same,

Aynı dönemde,

according to Alex Ross who writes for the New Yorker,

New Yorker için yazan Alex Ross'a göre,

this kind of rule came into effect

seyircinin sessiz kalması

that audiences had to be quiet --

zorunlu hale geldi.

no more eating, drinking and yelling at the stage,

Artık konser sırasında yemek, içmek,

or gossiping with one another

sahneye bağırmak ya da birbiriyle

during the show.

dedikodu yapmak yoktu.

They had to be very quiet.

Çok sessiz olmak zorundaydılar.

So those two things combined meant that

Bu iki şeyin birleşimi

a different kind of music

bu tür salonlara daha farklı bir müzik türünün

worked best in these kind of halls.

daha iyi uyduğu anlamına geldi.

It meant that there could be extreme dynamics,

Daha farklı müzik türlerinde

which there weren't in some of these

olmayan uç dinamiklerin

other kinds of music.

olabileceği anlamına geldi.

Quiet parts could be heard

Dedikodunun ve bağırışların

that would have been drowned out

arasında boğulan

by all the gossiping and shouting.

sessiz bölümler artık duyulabiliyordu.

But because of the reverberation

Ama Carnegie Hall gibi odalardaki

in those rooms like Carnegie Hall,

yankı yüzünden

the music had to be maybe a little less rhythmic

müzik belki de biraz daha az ritmik

and a little more textural.

ve biraz daha yapısal olmak zorundaydı.

(Music: "Symphony No. 8 in E Flat Major" by Gustav Mahler)

(Müzik: Gustav Mahler'den "Symphony No. 8 in E Flat Major")

This is Mahler.

Bu Mahler.

It looks like Bob Dylan, but it's Mahler.

Bob Dylan'a benziyor ama Mahler.

That was Bob's last record, yeah.

Evet, bu Bob'un son albümüydü.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Popular music, coming along at the same time.

Aynı zamanda ortaya çıkan popüler müzik.

This is a jazz band.

Bu bir jaz grubu.

According to Scott Joplin, the bands were playing

Scott Joplin'e göre gruplar

on riverboats and clubs.

nehir üzerindeki botlarda ve klüplerde çalıyordu.

Again, it's noisy. They're playing for dancers.

Bu müzik de gürültülü. Dansçılar için çalıyorlar.

There's certain sections of the song -- the songs had different sections

Şarkının, dansçıların çok sevdikleri

that the dancers really liked.

belli bölümleri vardı (şarkıların farklı bölümleri vardı).

And they'd say, "Play that part again."

Ve "O bölümü tekrar çal," derlerdi.

Well, there's only so many times

Eh, şarkının bir bölümünü dansçılar için

you can play the same section of a song over and over again for the dancers.

tekrar tekrar ancak bir yere kadar çalabilirsiniz.

So the bands started to improvise new melodies.

O yüzden gruplar doğaçlama olarak yeni melodiler yaratmaya başladılar.

And a new form of music was born.

Ve yeni bir müzik türü doğdu.

(Music: "Royal Garden Blues" by W.C. Handy / Ethel Waters)

(Müzik: W.C. Handy ve Ethel Waters'tan "Royal Garden Blues"

These are played mainly in small rooms.

Bunlar genelde ufak odalarda çalınıyorlardı.

People are dancing, shouting and drinking.

İnsanlar dans ediyor, bağırıyor ve içiyorlar.

So the music has to be loud enough

Bu yüzden müziğin o seslere rağmen

to be heard above that.

duyulabilecek kadar yüksek seste olması gerekiyor.

Same thing goes true for -- that's the beginning of the century --

Aynı şey --bu yüzyılın başıydı--

for the whole of 20th-century popular music,

tüm 20. yüzyıl popüler müziği için geçerli,

whether it's rock or Latin music or whatever.

rock olsun, Latin müziği olsun, ne olursa olsun.

[Live music] doesn't really change that much.

Pek bir fark yok.

It changes about a third of the way into the 20th century,

20. yüzyılın üçte biri geçtikten sonra,

when this became

bu en sık kullanılan müzik mekanlarından biri olunca

one of the primary venues for music.

değişmeye başladı.

And this was one way

Ve bu, müziği buraya

that the music got there.

getiren yollardan biriydi.

Microphones enabled singers, in particular,

Mikrofonlar özellikle şarkıcıların

and musicians and composers,

aynı zamanda müzisyenlerin, bestecilerin

to completely change the kind of music

yazdıkları müzik türünü tamamen

that they were writing.

değiştirebilmelerini sağladı.

So far, a lot of the stuff that was on the radio was live music,

Bu zamana kadar radyoda çalanların çoğu canlı müzikti,

but singers, like Frank Sinatra,

ama Frank Sinatra gibi şarkıcılar

could use the mic

mikrofonu kullanarak

and do things

mikrofonsuz asla yapamayacakları şeyleri

that they could never do without a microphone.

yapabiliyorlardı.

Other singers after him

Ondan sonra gelen şarkıcılar

went even further.

daha da ileri gittiler.

(Music: "My Funny Valentine" by Chet Baker)

(Müzik: Chet Baker'dan "My Funny Valentine")

This is Chet Baker.

Bu Chet Baker.

And this kind of thing

Ve bu tür şeyler

would have been impossible without a microphone.

mikrofon olmadan imkânsız olurdu.

It would have been impossible without recorded music as well.

Kayıtlı müzik olmadan da imkânsız olurdu.

And he's singing right into your ear.

Ve şarkıyı tam kulağınıza söylüyor.

He's whispering into your ears.

Kulağınıza fısıldıyor.

The effect is just electric.

Bu elektrik yüklü bir efekt.

It's like the guy is sitting next to you,

Sanki adam yanınızda oturmuş,

whispering who knows what into your ear.

kulağınıza kim bilir neler fısıldıyor.

So at this point, music diverged.

Bu noktada müzik ayrıldı.

There's live music,

Canlı müzik var

and there's recorded music.

ve kaydedilmiş müzik var.

And they no longer have to be exactly the same.

Ve artık tam olarak aynı olmak zorunda değiller.

Now there's venues like this, a discotheque,

Şimdi bunun gibi, disko gibi yerler var

and there's jukeboxes in bars,

ve barlarda müzik kutuları var,

where you don't even need to have a band.

bu yüzden artık gruplara bile ihtiyaç yok.

There doesn't need to be any

Hiçbir şekilde canlı çalan

live performing musicians whatsoever,

müzisyenlere ihtiyaç yok.

and the sound systems are good.

Ve ses sistemleri gayet iyi.

People began to make music

İnsanlar özellikle bu diskolar

specifically for discos

ve bu ses sistemleri için

and for those sound systems.

müzik yapmaya başladılar.

And, as with jazz,

Ve jazda olduğu gibi

the dancers liked certain sections

dansçılar bazı bölümleri

more than they did others.

diğer bölümlerden daha çok sevdiler.

So the early hip-hop guys would loop certain sections.

Böylece başlarda hip-hop'çular bazı bölümleri sürekli tekrarlarlardı.

(Music: "Rapper's Delight" by The Sugarhill Gang)

(Müzik: The Sugarhill Gang'den "Rapper's Delight")

The MC would improvise lyrics

Sanatçı şarkı sözlerini doğaçlama olarak yazdı,

in the same way that the jazz players would improvise melodies.

aynı jaz sanatçılarının melodileri uydurdukları gibi.

And another new form of music was born.

Ve başka bir yeni müzik türü doğdu.

Live performance, when it was incredibly successful,

Canlı performanslar inanılmaz başarılı olduklarında

ended up in what is probably, acoustically,

akustik olarak büyük ithimalle dünyadaki en

the worst sounding venues on the planet:

korkunç yere düştüler:

sports stadiums,

stadlar,

basketball arenas and hockey arenas.

basketbol kortları ve hokey arenaları.

Musicians who ended up there did the best they could.

Buraya düşen müzisyenler ellerinden gelenin en iyisini yaptılar.

They wrote what is now called arena rock,

Bugün arena rock'ı adını verdiğimiz şeyi yazdılar,

which is medium-speed ballads.

yani orta hızda balatlar.

(Music: "I Still Haven't Found What I'm Looking For" by U2)

(Müzik: U2'dan "I Still Haven't Found What I'm Looking For")

They did the best they could

Burası için yazdıkları düşünülürse

given that this is what they're writing for.

ellerinden gelenin en iyisini yaptılar.

The tempos are medium. It sounds big.

Tempo orta hızda. Kulağa çok büyük geliyor.

It's more a social situation

Müzikal bir durumdan çok

than a musical situation.

sosyal bir durum.

And in some ways, the music

Ve bazen burası için

that they're writing for this place

yazdıkları müzik

works perfectly.

mükemmel bir şekilde uyuyor.

So there's more new venues.

Başka yeni yerler de var.

One of the new ones is the automobile.

Bu yeni yerlerden birisi araba.

I grew up with a radio in a car.

Ben arabada radyo varken büyüdüm.

But now that's evolved into something else.

Ama şimdi bu başka bir şeye dönüştü.

The car is a whole venue.

Araba başlı başına bir mekan.

(Music: "Who U Wit" by Lil' Jon & the East Side Boyz)

(Müzik: Lil' Jon ve the East Side Boyz'dan "Who U Wit")

The music that, I would say, is written

Bence arabadaki ses sistemleri

for automobile sound systems

için yazılan müzik

works perfectly on it.

oraya mükemmel uyum sağlıyor.

It might not be what you want to listen to at home,

Bunu evde dinlemek istemeyebilirsiniz

but it works great in the car --

ama arabada kulağa çok iyi geliyor --

has a huge frequency spectrum,

arabanın çok geniş bir frekans spektrumu var,

you know, big bass and high-end

hani büyük bas ile daha yüksek ses

and the voice kind of stuck in the middle.

ve ses sanki ikisinin arasında sıkışıp kalmış gibi.

Automobile music, you can share with your friends.

Araba müziğini arkadaşlarınızla paylaşabilirsiniz.

There's one other kind of new venue,

Bir başka yeni yer daha var,

the private MP3 player.

özel MP3 çalar.

Presumably, this is just for Christian music.

Sanırım bu sadece Hıristiyan müzik için.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And in some ways it's like Carnegie Hall,

Ve bazı yönleriyle Carnegie Hall

or when the audience had to hush up,

ya da seyircinin sessiz kalması gerektiği zamanlar gibi,

because you can now hear every single detail.

çünkü şimdi her detayı duyabiliyorsunuz.

In other ways, it's more like the West African music

Bazı yönleriyle ise daha çok Batı Afrika müziği gibi,

because if the music in an MP3 player gets too quiet,

çünkü MP3 çalardaki müzik çok sessizleşirse

you turn it up, and the next minute,

sesini açıyorsunuz ve bir dakika sonra

your ears are blasted out by a louder passage.

kulaklarınız daha yüksek sesli bir bölüm yüzünden patlıyor.

So that doesn't really work.

Yani tam olarak işe yaramıyor.

I think pop music, mainly,

Bence genel olarak pop müziği

it's written today,

bugün bir açıdan

to some extent, is written for these kind of players,

bunun gibi aletler için,

for this kind of personal experience

bunun gibi kişisel deneyimler için yazılıyor.

where you can hear extreme detail,

Burada en ufak ayrıntıları bile duyabiliyorsunuz,

but the dynamic doesn't change that much.

ama genel olarak dinamik fazla değişmiyor.

So I asked myself:

Bu yüzden kendi kendime sordum:

Okay, is this

Peki, bu,

a model for creation,

bu uyum sağlama hali,

this adaptation that we do?

bir şeyler yaratmak için bir yol mu?

And does it happen anywhere else?

Ve başka yerlerde de gerçekleşiyor mu?

Well, according to David Attenborough and some other people,

David Attenborough ve diğerlerine göre

birds do it too --

kuşlar da bunu yapıyor.

that the birds in the canopy,

Yeşilliğin yoğun olduğu

where the foliage is dense,

gölgeliklerdeki kuşlar,

their calls tend to be

onların ötüşleri

high-pitched, short and repetitive.

tiz, kısa ve tekrarlı oluyor.

And the birds on the floor

Ve yerlerdeki kuşların

tend to have lower pitched calls,

daha tok bir sesle ötüyorlar,

so that they don't get distorted

böylece ormanın zemininden yankılandığı zaman

when they bounce off the forest floor.

biçimleri bozulmuyor.

And birds like this Savannah sparrow,

Ve bu Savannah serçesi gibi kuşların

they tend to have a buzzing

genelde uğultuya benzer

(Sound clip: Savannah sparrow song)

(Ses dosyası: Savannah serçesinin şarkısı)

type call.

bir ötüşü oluyor.

And it turns out that

Ve bunun gibi bir ses

a sound like this

ötüşlerini

is the most energy efficient and practical way

tarlalar ve savanalar üzerinden

to transmit their call

iletmek için

across the fields and savannahs.

enerjik olarak en tasaruflu ve pratik yol.

Other birds, like this tanager,

Bu tananger gibi diğer kuşlar da

have adapted within the same species.

aynı tür içinde uyum sağladılar.

The tananger on the East Coast of the United States,

Ormanların biraz daha yoğun olduğu

where the forests are a little denser,

Birleşmiş Devletler'in doğu kıyısındaki tanangerin

has one kind of call,

bir tür ötüşü var

and the tananger on the other side, on the west

ve diğer taraftaki, batıdaki tanangerin

(Sound clip: Scarlet tanager song)

(Ses dosyası: Scarlet tananger ötüşü)

has a different kind of call.

farklı tür bir ötüşü var.

(Sound clip: Scarlet tanager song)

(Ses dosyası: Scarlet tanager ötüşü)

So birds do it too.

Yani bunu kuşlar da yapıyor.

And I thought:

Ve şöyle düşündüm:

Well, if this is a model for creation,

Eğer bu bir şey yaratmak için bir yolsa,

if we make music,

eğer müziği

primarily the form at least,

en azından yapısal olarak

to fit these contexts,

bu mekanlara uydurmak için yapıyorsak

and if we make art to fit gallery walls or museum walls,

ve resimleri galeri ya da müze duvarlarına uysun diye yapıyorsak

and if we write software to fit existing operating systems,

ve yazılımları zaten var olan işletim sistemlerine uysun diye yazıyorsak,

is that how it works?

işler böyle mi yürüyor?

Yeah. I think it's evolutionary.

Evet. Bunun evrimsel olduğunu düşünüyorum.

It's adaptive.

İntibak edici.

But the pleasure and the passion and the joy

Ama zevk, tutku ve sevinç

is still there.

hâlâ orada.

This is a reverse view of things

Bu romantik bakış açısının

from the kind of traditional Romantic view.

tersi.

The Romantic view is that

Romantik bakış açısına göre

first comes the passion

önce tutku geliyor,

and then the outpouring of emotion,

sonra duyguların taşması

and then somehow it gets shaped into something.

ve sonra bütün bunlar bir şekil alıyor.

And I'm saying,

Ve ben,

well, the passion's still there,

evet, tutku hâlâ orda,

but the vessel

ama onun içine aktarıldığı ve döküldüğü

that it's going to be injected into and poured into,

kap

that is instinctively and intuitively

içgüdüsel ve sezgisel olarak

created first.

daha önce yaratılıyor.

We already know where that passion is going.

O tutkunun nereye gideceğini zaten biliyoruz.

But this conflict of views is kind of interesting.

Ama bakış açılarındaki bu çatışma ilginç sayılır.

The writer,

Yazar

Thomas Frank,

Thomas Frank,

says that

şöyle diyor,

this might be a kind of explanation

bu bazı insanların

why some voters vote

neden kendi çıkarlarına karşıt

against their best interests,

bir şekilde oy verdiğini açıklayabilir,

that voters, like a lot of us,

birçoğumuz gibi, oy veren insanlar

assume, that if they hear something that sounds like it's sincere,

kulağa samimi gelen bir şey duyduklarında,

that it's coming from the gut, that it's passionate,

içten gelen, tutku dolu bir şey duyduklarında

that it's more authentic.

daha hakiki olduğunu varsayıyorlar.

And they'll vote for that.

Ve bunun için oy veriyorlar.

So that, if somebody can fake sincerity,

Yani eğer biri samimiymiş gibi gösterebilirse,

if they can fake passion,

tutku doluymuş gibi gösterebilirse,

they stand a better chance

bu şekilde seçilme ihtimalleri

of being selected in that way,

artıyor.

which seems a little dangerous.

Ve bu biraz tehlikeli gibi.

I'm saying the two, the passion, the joy,

Ben ikisinin, tutkunun ve sevincin

are not mutually exclusive.

sadece birbirlerine özel olmadığını söylüyorum.

Maybe what the world needs now is for us to realize

Belki de dünyanın şu an ihtiyacı olan

that we are like the birds.

kuşlar gibi olduğumuzu fark etmemiz.

We adapt.

Uyum sağlıyoruz.

We sing.

Şarkı söylüyoruz.

And like the birds, the joy is still there,

Ve kuşlar gibi, hala coşku doluyuz,

even though we have changed what we do

yaptığımız şeyi mekana uyması için

to fit the context.

değiştirmiş olsak bile.

Thank you very much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)