Khalida Brohi: How I work to protect women from honor killings

Khalida Brohi: Kadınları töre cinayetlerinden korumak için neler yaptım

Çeviri: Hasan Mete Gözden geçirme: Neslihan Kara

While preparing for my talk

Konuşmam için hazırlanırken,

I was reflecting on my life and trying to figure out

hayatım üzerine düşünüyor

ve yolculuğumun başladığını anın tam olarak ne zaman

where exactly was that moment when my journey began.

olduğunu anlamaya çalışıyordum.

A long time passed by, and I simply couldn't figure out

Üzerinden uzun zaman geçti ve hikayemin başlangıcının, ortasının

the beginning or the middle or the end of my story.

ya da sonunun neresi olduğunu bulamadım.

I always used to think that my beginning

Her zaman, hikayemin başlangıcının aşiretimizde,

was one afternoon in my community when my mother had told me

annemin bana iki yaşımdayken üç görücü usulü evlilikten

that I had escaped three arranged marriages by the time I was two.

kaçtığımı söylediği akşamüstü olduğunu düşünürdüm.

Ya da cemiyetimizde elektriklerin sekiz saat boyunca kesildiği,

Or one evening when electricity had failed for eight hours in our community,

ve babamın oturup hepimizi etrafına topladığı,

and my dad sat, surrounded by all of us,

telling us stories of when he was a little kid struggling to go to school

çiftçi babası kendisiyle birlikte tarlaya gitmesini isterken okula gitmek için

while his father, who was a farmer, wanted him to work in the fields with him.

mücadele eden küçük bir çocuk olduğu günlerin hikayelerini anlattığı akşamın.

Or that dark night when I was 16

Veya 16 yaşımdayken

when three little kids had come to me and they whispered in my ear

üç küçük çocuğun gelip arkadaşımın töre cinayeti denen bir şey için

that my friend was murdered in something called the honor killings.

öldürüldüğünü fısıldadığı o karanlık gecenin.

But then I realized that,

Fakat daha sonra farkına vardım ki;

as much as I know that these moments have contributed on my journey,

bu anların katkıda bulundukları kadar,

they have influenced my journey

yolculuğumu etkilediklerini de biliyorum.

but they have not been the beginning of it,

Ancak, yolculuğumun başlangıcı

but the true beginning of my journey was in front of a mud house

o anlar olmadılar.

Yolculuğum gerçekte

Pakistan'da,

Sindh'in yukarı kesiminde

in upper Sindh of Pakistan,

bir kerpiçten evin önünde,

where my father held the hand of my 14-year-old mother

babamın 14 yaşındaki annemin elini tuttuğu

ve çocuklarını okula gönderebilecekleri

and they decided to walk out of the village

bir şehre gitmek için

to go to a town where they could send their kids to school.

kasabayı terk etmeye karar verdikleri yerde başladı.

In a way, I feel like my life

Bir bakıma, hayatımın onların yaptıkları akıllıca tercihler

is kind of a result of some wise choices and decisions they've made.

ve aldıkları kararların bir sonucu olduğunu hissediyorum.

And just like that, another of their decisions

Aynı şekilde, aldıkları bir diğer karar da

ben ve kardeşlerimi kökenlerimize bağlı tutmaktı.

was to keep me and my siblings connected to our roots.

While we were living in a community I fondly remember as called Ribabad,

Adı fakirlerin cemaati anlamına gelen Ribabad olan,

hala sevgiyle hatırladığım cemaatimizde yaşarken,

which means community of the poor,

my dad made sure that we also had a house in our rural homeland.

babam, aynı zamanda taşrada da bir evimiz olmasını sağladı.

I come from an indigenous tribe in the mountains of Balochistan

Ben Balochistan'ın dağlarındaki, Brahui adında

called Brahui.

yerel bir kabileden geldim.

Brahui, or Brohi, means mountain dweller, and it is also my language.

Brahui, ya da Brohi "dağlı" demek. Aynı zamanda konuştuğumuz dilin adı.

Thanks to my father's very strict rules about connecting to our customs,

Babamın geleneklerimize bağlılık konusunda oldukça sıkı kuralları sayesinde,

I had to live a beautiful life of songs, cultures, traditions, stories, mountains,

şarkılar, kültürler, gelenekler, hikayeler, dağlar

ve bir sürü koyunla dolu bir hayatım oldu.

and a lot of sheep.

But then, living in two extremes

Ama kasabam ve kültürüm ile

between the traditions of my culture, of my village,

okuldaki modern eğitim arasında,

and then modern education in my school wasn't easy.

iki uç arasında yaşamak, hiç kolay değildi.

I was aware that I was the only girl who got to have such freedom,

Böyle bir özgürlüğe sahip tek kız olduğumun farkındaydım

ve bunun suçluluğunu hissediyordum.

and I was guilty of it.

While going to school in Karachi and Hyderabad,

Ben Karaçi ve Haydarabad'da okula giderken

a lot of my cousins and childhood friends were getting married off,

kuzenlerim ve arkadaşlarımın bazıları yaşça büyük erkeklerle,

bazıları bir çeşit takas karşılığında, hatta bazıları da kuma olarak

some to older men, some in exchange,

some even as second wives.

evlendiriliyorlardı.

I got to see the beautiful tradition and its magic fade in front of me

Bir kız çocuğunun doğumunun kederle kutlanmasına

ve kadınlara sahip olmaları gereken başlıca faziletin

when I saw that the birth of a girl child was celebrated with sadness,

sebat etmek olduğunun söylenmesine tanık odukça,

güzel geleneklerimizin büyüsü gözlerimin önünde yitip gitti.

when women were told to have patience as their main virtue.

Up until I was 16,

16 yaşıma gelene dek bu böyle sürüp gitti

I healed my sadness by crying,

Çoğunlukla geceleri herkes uyuyorken

mostly at nights when everyone would sleep

yastığıma sarılıp hıçkırarak ağlıyor

and I would sob in my pillow,

ve üzüntümden böyle kurtuluyordum.

until that one night when I found out my friend was killed

Ta ki arkadaşımın

töre cinayeti uğruna

in the name of honor.

öldürüldüğünü öğrendiğim o geceye kadar.

Honor killings is a custom

Töre cinayeti,

bir erkek veya kadının, evlilik öncesi veya evlilik dışı

where men and women are suspected of having relationships

ilişki yaşadığından şüphe edilince

before or outside of the marriage,

aileleri tarafından

and they're killed by their family for it.

bu gerekçe ile öldürüldükleri

Usually the killer is the brother or father or the uncle in the family.

bir gelenektir.

Öldüren genelde erkek kardeş, baba ya da ailedeki bir amca veya dayıdır.

The U.N. reports there are about 1,000 honor murders every year in Pakistan,

B.M., Pakistanda her yıl 1000 civarı töre cinayeti gerçekleştiğini bildiriyor

ve bunlar, yalnızca kayıtlı vakalar.

and these are only the reported cases.

A custom that kills did not make any sense to me,

İnsan öldürmeyi gerektiren bir gelenek bana hiç mantıklı gelmiyordu

ve bu defa bu konuda

and I knew I had to do something about it this time.

bir şey yapmam gerektiğini biliyordum.

I was not going to cry myself to sleep.

Uyuya dalana kadar ağlamayacaktım.

Bunu durdurmak için her şeyi yapacaktım.

I was going to do something, anything, to stop it.

I was 16 -- I started writing poetry

16 yaşımdaydım. Şiir yazmaya ve

and going door to door telling everybody about honor killings

kapı kapı dolaşıp herkese

töre cinayetlerini, neden yapıldığını,

and why it happens, why it should be stopped,

niye önüne geçilmesi gerektiğini anlatmaya

ve farkındalık yaratmaya başladım.

and raising awareness about it

until I actually found a much, much better way to handle this issue.

Ta ki bu meseleyi ele almanın çok çok daha iyi bir yolunu bulana dek.

In those days, we were living in a very small, one-roomed house in Karachi.

O günlerde Karaçi'de tek odalı çok küçük bir evde yaşıyorduk

Her yıl, muson sezonunda evimizi su basardı

Every year, during the monsoon seasons, our house would flood up with water --

-yağmur ve kanalizasyon suyu-

rainwater and sewage --

and my mom and dad would be taking the water out.

ve annemle babam suyu boşaltmaya çalışırlardı.

In those days, my dad brought home a huge machine, a computer.

O zamanlarda babam eve kocaman bir makine getirmişti,

bir bilgisayar.

It was so big it looked as if it was going to take up half of the only room we had,

O kadar büyüktü ki, sanki sahip olduğumuz tek odanın da yarısını kaplayacak gibiydi

ve bağlanması gereken bir sürü parçası ve kablosu vardı.

and had so many pieces and wires that needed to be connected.

But it was still the most exciting thing

Ama yine de, bu ben ve kız kardeşlerimin

that has ever happened to me and my sisters.

başına gelen

en heyecan verici şeydi.

My oldest brother Ali got to be in charge of taking care of the computer,

En büyük erkek kardeşim Ali, bilgisayara göz kulak olmaktan sorumluydu

and all of us were given 10 to 15 minutes every day to use it.

ve geri kalanımıza bilgisayar kullanmamız için günde 10 -15 dakika verilmişti.

Being the oldest of eight kids,

Sekiz kardeşin en büyüğü olarak,

I got to use it the last,

en son ben kullanabiliyordum

and that was after I had washed the dishes,

ve bu ancak bulaşıkları yıkayıp

evi temizledikten ve anneme yemek yaparken yardım edip

cleaned the house, made dinner with my mom,

and put blankets on the floor for everyone to sleep,

herkesin uyuması için battaniyeleri yere serdikten sonra mümkün oluyordu.

and after that, I would run to the computer,

Ondan sonra,

bilgisayara koşup,

connect it to the Internet,

internete bağlanıyor

and have pure joy and wonder for 10 to 15 minutes.

ve 10 ila 15 dakika boyunca saf keyif ve mutluluğu yaşıyordum.

In those days, I had discovered a website called Joogle.

O günlerde "Joogle" adında bir web sayfası keşfetmiştim..

[Google] (Laughter)

[Google] (Kahkahalar)

In my frantic wish to do something about this custom,

Töre cinayeti geleneği ile ilgili bir şeyler yapma arzusuyla doluyken,

I made use of Google and discovered Facebook,

Google'dan faydalandım ve

insanların dünyanın her yerinden diğer

a website where people can connect to anyone around the world,

insanlarla iletişime geçebildiği bir site olan

Facebook' u keşfettim.

Böylece, Karaçi'deki küçücük, beton çatılı tek odamdan,

and so, from my very tiny, cement-roofed room in Karachi,

I connected with people in the U.K., the U.S., Australia and Canada,

Birleşik Krallık, A.B.D, Avustralya ve Kanada'dan insanlarla bağlantı kurdum

and created a campaign called

ve töre cinayetlerine karşı

WAKE UP Campaign against Honor Killings.

WAKE UP (UYANIN) isminde bir kampanya başlattım.

It became enormous in just a few months.

Kampanya yalnızca bir kaç ayda muazzam şekilde büyüdü.

I got a lot of support from all around the world.

Dünyanın her yanından destek aldım.

Media was connecting to us.

Medya bizimle iletişime geçiyordu.

A lot of people were reaching out trying to raise awareness with us.

Bir sürü insan bize ulaşıp bizimle beraber

farkındalık yaratmaya uğraşıyordu.

It became so big that it went from online to the streets of my hometown,

O kadar büyüdü ki, çevrimiçi bir kampanyayken,

kadınlara destek olmak adına,

where we would do rallies and strikes

Pakistan' daki siyasi uygulamaların değiştirilmesi için

trying to change the policies in Pakistan for women's support.

mitingler ve grevler yaptığımız,

memleketimin caddelerine kadar ulaştı.

And while I thought everything was perfect,

Ben her şeyin yolunda gittiğini düşünürken,

my team -- which was basically my friends and neighbors at that time --

ekibim de -ki o zamanlar arkadaşlarım ve komşularımdan oluşuyordu-,

thought everything was going so well,

her şeyin iyi gittiğini düşünürken,

we had no idea a big opposition was coming to us.

büyük bir muhalefetle karşılaşacağımız hiç aklımıza gelmemişti.

My community stood up against us,

Üyesi olduğum aşiret, İslam karşıtı davranışları yaydığımızı

saying we were spreading un-Islamic behavior.

söyleyerek bize karşı duruş sergiledi.

We were challenging centuries-old customs in those communities.

Bu cemiyetlerde yüzyıllardır süre gelmiş geleneklere kafa tutuyorduk.

I remember my father receiving anonymous letters

Babamın isimsiz mektuplar aldığını hatırlıyorum;

saying, "Your daughter is spreading Western culture

"Kızın namuslu çevrelerde batı kültürünü yayıyor." diyorlardı.

in the honorable societies."

Our car was stoned at one point.

Bir keresinde arabamız taşlandı.

One day I went to the office and found our metal signboard

Bir gün ofise gittim ve metal tabelamızı bir çok defa ağır bir cisimle

wrinkled and broken as if a lot of people had been hitting it with something heavy.

vurulmuş gibi, bükülüp kırılmış olarak buldum.

Things got so bad that I had to hide myself in many ways.

İşler o kadar kötüye gitti ki,

bir çok şekilde saklanmak zorunda kaldım.

I would put up the windows of the car,

Arabanın camlarını kaldırdım,

yüzümü peçe ile örttüm,

veil my face, not speak while I was in public,

toplum içindeyken konuşmadım.

but eventually situations got worse when my life was threatened,

Ama nihayetinde, hayatım tehdit altında kalınca durum daha da kötüleşti,

and I had to leave, back to Karachi, and our actions stopped.

orayı terk edip Karaçi'ye

dönmek zorunda kaldım

ve faaliyetlerimiz durdu.

Back in Karachi, as an 18-year-old,

Karaçi'de, 18 yaşımdayken

I thought this was the biggest failure of my entire life.

bunun hayatımın en büyük başarısızlığı olduğunu düşündüm.

I was devastated.

Yıkılmıştım.

Bir ergen olarak,

As a teenager, I was blaming myself for everything that happened.

olan biten her şey için kendimi suçluyordum.

And it turns out, when we started reflecting,

İyice düşündüğümüzde anladık ki;

we did realize that it was actually me and my team's fault.

olanlar aslında ben ve ekibimin hatasıydı.

There were two big reasons why our campaign had failed big time.

Mücadelemizin büyük bir başarısızlığa

uğramasının iki önemli sebebi vardı.

One of those, the first reason,

Bunlardan ilki,

toplumun temel değerlerine karşı geliyorduk.

is we were standing against core values of people.

(Temel Değerler)

We were saying no to something that was very important to them,

Onlar için son derece önemli bir şeye

hayır diyor,

challenging their code of honor,

ahlak kurallarına kafa tutuyor,

and hurting them deeply in the process.

ve bu sırada onları derinden sarsıyorduk.

And number two, which was very important for me to learn,

İkinci sebebe gelince,

ki bunu öğrenmek benim için

and amazing, and surprising for me to learn,

son derece önemli ve şaşırtıcı oldu;

was that we were not including the true heroes

kendileri için mücadele vermesi gereken asıl kahramanları

mücadeleye dahil etmiyorduk.

who should be fighting for themselves.

(Asıl Kahramanlar)

The women in the villages had no idea we were fighting for them in the streets.

Köylerdeki kadınların sokaklarda onlar için mücadele ettiğimizden haberleri yoktu

Every time I would go back,

Ne zaman geri dönsem

I would find my cousins and friends with scarves on their faces,

kuzenlerimi ve arkadaşlarımı yüzlerinde yara izleriyle bulurdum

and I would ask, "What happened?"

ve "Ne oldu ?" diye sorduğumda

And they'd be like, "Our husbands beat us."

"Kocalarımız bizi dövüyor." derlerdi.

But we are working in the streets for you!

Ama biz sokaklarda sizin için çalışıyoruz!

We are changing the policies.

Kuralları değiştiriyoruz,

nasıl olur da hayatları bundan etkilenmez?

How is that not impacting their life?

So then we found out something which was very amazing for us.

Sonra, bizim için oldukça şaşırtıcı bir şeyi fark ettik.

The policies of a country

Kabileler ya da kırsal toplumlar,

do not necessarily always affect the tribal and rural communities.

her zaman ülkenin genel kurallarına tabii olmayabiliyordu.

It was devastating -- like, oh, we can't actually do something about this?

Bu çok kötüydü, yani bu konuda gerçekten bir şey yapamaz mıydık ?

And we found out there's a huge gap

Resmi politikalar ve gerçek hayat konusunda,

when it comes to official policies and the real truth on the ground.

arada uçurumlar olduğunu fark ettik.

So this time, we were like, we are going to do something different.

O yüzden bu defa değişik bir şey yapmaya karar verdik.

We are going to use strategy,

Strateji ile ilerleyecek,

and we are going to go back and apologize.

geri dönecek ve özür dileyecektik.

Yes, apologize.

Evet, özür dileyecektik.

We went back to the communities

Cemiyetlerimize geri döndük ve

and we said we are very ashamed of what we did.

"Yaptıklarımızdan çok utanç duyuyoruz.

We are here to apologize, and in fact, we are here to make it up to you.

Özür dilemek ve kendimizi affettirmeye geldik.

How do we do that?

Bunu nasıl yapacağız ?

We are going to promote three of your main cultures.

Üç temel kültürel değerinizi tanıtacağız." dedik

We know that it's music, language, and embroidery.

Biliyorduk ki bunlar müzik, dil ve nakış sanatıydı.

Nobody believed us.

Bize kimse inanmadı.

Nobody wanted to work with us.

Kimse bizimle iş birliği yapmak istemedi.

It took a lot of convincing and discussions with these communities

Onlara,

hikayelerini, masallarını ve efsanelerini bir kitapçık haline getirerek dillerini,

until they agreed that we are going to promote their language

ve kabilede söylenen şarkıları ve davul ritimlerini CD haline getirip

by making a booklet of their stories, fables and old tales in the tribe,

and we would promote their music

müziklerini ve son olarak da,

by making a CD of the songs from the tribe, and some drumbeating.

ki bu benim favorim,

And the third, which was my favorite,

köyde kadınların her gün nakış yapmak için geldiği bir merkez açarak

was we would promote their embroidery by making a center in the village

nakış işlerini tanıtacağımızı

where women would come every day to make embroidery.

onaylatmak birçok

tartışma ve

ikna çabası gerektirdi.

And so it began.

Böylece başladı.

We worked with one village, and we started our first center.

Bir köyle çalışmaya başladık ve ilk merkezimizi kurduk.

It was a beautiful day.

Çok güzel bir gündü.

We started the center.

Merkezi açtık.

Women were coming to make embroidery,

Kadınlar nakış işlemek için geliyorlar ve

and going through a life-changing process of education,

hayatlarını değiştirecek bir eğitim sürecinden geçiyorlardı.

Haklarını, İslam'ın hakları konusunda

learning about their rights, what Islam says about their rights,

ne buyurduğunu öğreniyorlardı.

and enterprise development, how they can create money,

Girişimciliklerini geliştiriyor,

nasıl para kazanacaklarını,

parayla nasıl para elde edeceklerini,

and then how they can create money from money,

yüzyıllardır hayatlarını mahvetmekte olan geleneklerle

how they can fight the customs that have been destroying their lives

nasıl savaşacaklarını öğreniyorlardı.

from so many centuries,

because in Islam, in reality,

Çünkü aslında İslam'a göre

women are supposed to be shoulder to shoulder with men.

kadınların erkeklerle omuz omuza olmaları gerekir.

İslamda, kadınlar

Women have so much status that we have not been hearing,

bizim hiç bilmediğimiz,

onların hiç bilmediği

that they have not been hearing,

kadar yüksek bir konumdaydı

and we needed to tell them that they need to know

ve onlara

haklarının neler olduğunu,

where their rights are and how to take them by themselves,

kendi başlarına bu hakları

nasıl elde edebileceklerini

anlatmamız gerekti

because they can do it and we can't.

çünkü bunu ancak

kendileri başarabilirdi, biz değil.

So this was the model which actually came out -- very amazing.

Sonuç olarak ortaya çıkan model buydu. İnanılmazdı.

Through embroidery we were promoting their traditions.

Nakış yoluyla geleneklerini tanıtıyorduk.

We went into the village. We would mobilize the community.

Kasabaya gidip onları

harekete geçirdik.

30 kadının altı ay boyunca gelip

We would make a center inside where 30 women will come

geleneksel nakışlarına değer katmayı,

for six months to learn about value addition of traditional embroidery,

girişimciliği geliştirmeyi,

yaşamsal becerileri,

enterprise development, life skills and basic education,

temel bilgileri ve haklarını,

bu geleneklere nasıl karşı çıkacaklarını,

and about their rights and how to say no to those customs

ve kendileri ve toplum için nasıl liderlik edeceklerini

and how to stand as leaders for themselves and the society.

öğrendikleri bir merkez açtık.

After six months, we would connect these women to loans and to markets

Altı ay sonra bu kadınları,

kredi veren ve kendi toplulukları içinde

where they can become local entrepreneurs in their communities.

yerel girişimciler haline gelebilecekleri piyasalarla tanıştırdık.

We soon called this project Sughar.

Zaman içinde bu projeyi

"Sughar" olarak adlandırdık.

Sughar is a local word used in many, many languages in Pakistan.

Sughar, Pakistan'da çok ama çok fazla dilde kullanılan yerel bir kelime.

It means skilled and confident women.

Becerikli ve kendine güvenli kadın anlamına geliyor.

I truly believe, to create women leaders, there's only one thing you have to do:

Kadın liderler yaratmak için yapmanız gereken tek bir şey olduğuna inanıyorum:

Just let them know that they have what it takes to be a leader.

lider olmak için gerekli vasıflara sahip olduklarını onlara gösterin.

These women you see here,

Burada gördüğünüz kadınlar,

they have strong skills and potential to be leaders.

güçlü yeteneklere ve lider olmak için gerekli potansiyele sahip.

All we had to do was remove the barriers that surrounded them,

Tek yapmamız gereken, etraflarını saran engelleri yok etmekti

and that's what we decided to do.

ve biz de bunu yapmaya karar verdik.

Ancak daha sonra biz

But then while we were thinking everything was going well,

bir kez daha her şeyin yolunda gittiğini,

once again everything was fantastic,

harika olduğunu düşünürken

bizi bekleyen sonraki aksaklığı gördük.

we found our next setback:

Birçok erkek, eşlerindeki

A lot of men started seeing the visible changes in their wife.

belirgin değişiklikleri farketti.

She's speaking more, she's making decisions --

Daha çok konuşuyor, kararlar alıyor...

oh my gosh, she's handling everything in the house.

Aman Tanrım, evdeki her şeyi hallediyor.

Merkezlerimize gelmelerine engel oldular,

They stopped them from coming to the centers,

and this time, we were like, okay, time for strategy two.

ve bu sefer düşündük ki, artık ikinci stratejinin vakti geldi.

We went to the fashion industry in Pakistan

Pakistan'daki moda endüstrisinde

and decided to do research about what happens there.

neler olduğunu araştırmaya karar verdik.

Turns out the fashion industry in Pakistan is very strong and growing day by day,

Görünüşe göre, Pakistan'daki moda endüstrisi oldukça güçlü

ve her geçen gün büyümekte.

but there is less contribution from the tribal areas

Ancak aşiretlerin sektöre katkısı da, sektörün aşiretlere katkısı da,

and to the tribal areas, especially women.

özellikle de kadınlara, çok daha azdı.

Böylelikle,

So we decided to launch our first ever tribal women's very own fashion brand,

aşiret kadınlarının kendilerine ait

ilk moda markasını,

which is now called Nomads.

Nomads (göçebe) ismini verdiğimiz

markayı yaratmaya karar verdik.

Böylece kadınlar daha fazla kazanmaya,

And so women started earning more,

eve daha fazla destek olmaya başladı

they started contributing more financially to the house,

ve eşleri onların merkezlere

and men had to think again before saying no to them

gitmelerine engel olmadan önce

bir kez daha düşünmek zorundaydı.

when they were coming to the centers.

(Alkışlar)

(Applause)

Teşekkürler, teşekkür ederim.

Thank you, thank you.

2013'de ilk kez, bir merkez yerine Sughar Hub'ı faaliyete açtık.

In 2013, we launched our first Sughar Hub instead of a center.

We partnered with TripAdvisor

TripAdvisor ile iş birliği yaptık

and created a cement hall in the middle of a village

ve köyün ortasında betondan bir salon binası yapıp

and invited so many other organizations to work over there.

bir çok kuruluşu orada çalışmaları için davet ettik.

We created this platform for the nonprofits

Bu platformu kar amacı gütmeyen

kuruluşlar için tesis ettik.

so they can touch and work on the other issues

Böylece Sughar'ın

üzerinde çalışmadığı diğer konulara değinip

that Sughar is not working on,

üzerlerinde çalışabilirlerdi

which would be an easy place for them to give trainings,

ki bu konular burayı eğitim vermek için, çiftçilik okulu olarak,

use it as a farmer school, even as a marketplace,

hatta pazar yeri olarak kullanmaları için,

and anything they want to use it for,

ya da her ne yapmak istiyorlarsa

onu yapmaları için ideal

bir yer haline getirecekti ve

and they have been doing really amazingly.

çok iyi iş çıkarıyorlar.

And so far, we have been able to support 900 women

Şu ana dek, Pakistan'ın 24 köyünden

in 24 villages around Pakistan.

900 kadına destek olabildik.

(alkışlar)

(Applause)

But that's actually not what I want.

Ancak istediğim aslında bu değil.

My dream is to reach out to one million women in the next 10 years,

Hayalim gelecek 10 yılda bir milyon kadına ulaşmak

and to make sure that happens,

ve bunun gerçekleştirebilmek için

this year we launched Sughar Foundation in the U.S.

bu yıl A.B.D.'de Sughar Vakfı'nı kurduk.

Vakıf, bu fikrin yayılması,

It is not just going to fund Sughar but many other organizations in Pakistan

hatta Pakistan'daki kadınların

to replicate the idea

potansiyelini ortaya çıkaracak daha yenilikçi yöntemlerin bulunması için

and to find even more innovative ways

yalnızca Sughar'a değil,

to unleash the rural women's potential in Pakistan.

bizimle aynı fikri paylaşan

diğer bir çok kuruluşa da

fon sağlayacak.

Thank you so much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you. Thank you. Thank you.

Teşekkürler, teşekkür ederim.

(Alkışlar)

Chris Anderson: Khalida, doğa üstü bir gücün varmış gibisin.

Chris Anderson: Khalida, you are quite the force of nature.

I mean, this story, in many ways, just seems beyond belief.

Demek istediğim, bu anlattıkların kulağa bir çok açıdan inanılmaz geliyor.

It's incredible that someone so young could do achieve this much

O denli genç birinin bu kadar güç ve maharetle

through so much force and ingenuity.

bunca şeyi başarmış olması inanılmaz.

So I guess one question:

Bu durumda bir sorum var:

This is a spectacular dream to reach out and empower a million women --

Bir milyon kadına ulaşıp onlara güç vermek harikulade bir hayal.

how much of the current success depends on you,

Mevcut başarının ne kadarı sana,

the force of this magnetic personality?

bu harika şahsiyete bağlı?

Nasıl bir paylaşım var?

How does it scale?

Khalida Brohi: I think my job is to give the inspiration out,

Khalida Brohi: Sanırım benim işim ilham vermek,

hayalimi paylaşmak.

give my dream out.

Nasıl gerçekleştireceklerini öğretemem,

I can't teach how to do it, because there are so many different ways.

çünkü bunun birçok farklı yolu var.

We have been experimenting with three ways only.

Biz yalnızca üç farklı yolu deneyimledik.

There are a hundred different ways to unleash potential in women.

Kadınların potansiyelini açığa çıkarmanın yüzlerce yolu var.

Ben yalnızca ilham veririm, işim bu.

I would just give the inspiration and that's my job.

Bunu yapmayı sürdüreceğim. Sughar büyümeye devam edecek.

I will keep doing it. Sughar will still be growing.

We are planning to reach out to two more villages,

İki köye daha ulaşmayı hedefliyoruz ve

and soon I believe we will be scaling out of Pakistan

yakında inanıyorum ki Pakistan'dan dışarı,

into South Asia and beyond.

Güney Asya ve daha ötesine açılıyor olacağız.

CA: I love that when you talked about your team in the talk,

CA: Konuşmanız sırasında ekibinizden bahsetmeniz çok hoşuma gitti.

I mean, you were all 18 at the time.

Yani, o zamanlar hepiniz on sekizdiniz.

What did this team look like?

Nasıl bir ekipti bu?

This was school friends, right?

Okul arkadaşları, değil mi?

KB: Do people here believe that I'm at an age

KB: Düşünüyorum da...

Buradaki hiç kimse, köyde benim büyük anne olacak kadar yaşlı olduğuma inanır mı ?

where I'm supposed to be a grandmother in my village?

My mom was married at nine, and I am the oldest woman not married

Annem 9 yaşında evlenmişti

ve ben, köyümdeki hiç bir şey yapmayan

ve bekar olan yaşça en büyük kadınım.

and not doing anything in my life in my village.

CA: Wait, wait, wait, not doing anything?

CA: Bir dakika, hiç bir şey yapmayan mı?

KB: No. CA: You're right.

KB: Evet. CA: Haklısın.

KB: People feel sorry for me, a lot of times.

KB: İnsanlar genellikle

benim için üzülüyorlar.

CA: But how much time are you spending now actually back in Balochistan?

CA: Peki bu dönemde Baloçistan'da ne kadar zaman geçiriyorsun?

KB: I live over there.

KB: Ben orada yaşıyorum.

We live between, still, Karachi and Balochistan.

Hala Karaçi ve Baloçistan arasında yaşıyoruz.

Tüm kardeşlerim okula gidiyorlar.

My siblings are all going to school.

I am still the oldest of eight siblings.

Hala 8 kardeşin en büyüğüyüm.

CA: But what you're doing is definitely threatening to some people there.

CA: Fakat yapıyor olduğun şey oradaki bazı insanlar için tehdit oluşturuyor.

How do you handle safety? Do you feel safe?

Güvenliği nasıl sağlıyorsun, kendini güvende hissediyor musun?

Problem oluyor mu?

Are there issues there?

KB: This question has come to me a lot of times before,

KB: Bu soruyla daha önce de bir çok kez karşılaştım,

bu konuda şöyle hissediyorum:

and I feel like the word "fear" just comes to me and then drops,

korku gelip gidiyor.

but there is one fear that I have that is different from that.

Ancak bundan daha farklı şekilde hissettiğim bir korku var.

The fear is that if I get killed, what would happen to the people

Eğer öldürülürsem beni çok seven bu insanlara ne olacak?

who love me so much?

My mom waits for me till late at night that I should come home.

Annem geceleri geç saatlere kadar eve dönmemi bekliyor.

My sisters want to learn so much from me,

Kız kardeşlerim benden

bir çok şey öğrenmek istiyorlar

and there are many, many girls in my community who want to talk to me

ve topluluğumuzda benimle konuşmak, bana farkı şeyler sormak isteyen

and ask me different things,

bir çok kız var.

and I recently got engaged. (Laughs)

Ayrıca yakın zamanda nişanlandım.

(Applause)

(Alkışlar) (Kahkahalar)

CA: Is he here? You've got to stand up.

CA: Nişanlınız burada mı?

Ayağa kalkmalısınız.

(Applause)

(Alkışlar)

KB: Görücü usulü evlilikten kaçtım ve kendi eşimi kendim seçtim,

KB: Escaping arranged marriages, I chose my own husband

across the world in L.A., a really different world.

dünyanın öbür ucundan, Los Angeles'dan.

Tamamen farklı bir dünya,

tüm bir yıl boyunca

I had to fight for a whole year. That's totally a different story.

mücadele etmem gerekti.

But I think that's the only thing that I'm afraid of,

Bu apayrı bir hikaye. (Kahkahalar)

Ancak sanırım bu korktuğum yegane şey...

and I don't want my mom to not see anyone when she waits in the night.

ve annem karanlıkta beklerken gelecek kimsenin olmamasını istemiyorum.

CA: So people who want to help you on their way,

CA: Bu durumda, size yardımcı olmak

they can go on, they can maybe buy some of these clothes

isteyen insanlar belki bu getirdiğiniz,

Baloçistan'da işlenmiş giysilerden

that you're bringing over

that are actually made, the embroidery is done back in Balochistan?

satın alabilirler, öyle değil mi?

KB: Yeah.

KB: Evet

CA: Or they can get involved in the foundation.

CA: Ya da vakıfla ilişkide bulunabilirler.

KB: Definitely. We are looking for as many people as we can,

KB: Kesinlikle. Bulabildiğimiz kadar çok

insana ihtiyacımız var

because now that the foundation's in the beginning process,

çünkü şu an Vakıf başlangıç aşamasında olduğundan

işletme konusunda,

I am trying to learn a lot about how to operate,

nasıl fon yaratacağım ve daha fazla kuruluşa nasıl ulaşacağım konularında

how to get funding or reach out to more organizations,

özellikle de benim için oldukça yeni olan e-ticaret hakkında

and especially in the e-commerce, which is very new for me.

birçok şey öğrenmeye çalışıyorum.

I mean, I am not a fashion person, believe me.

Ben modaya ayak uyduran biri değilim, inanın bana.

CA: Well, it's been incredible to have you here.

CA: Seni burada görmek harikaydı.

Please go on being courageous, go on being smart, and please stay safe.

CA: Lütfen böyle cesur ve akıllı olmaya devam et

ve lütfen kendine dikkat et.

KB: Thank you so much. CA: Thank you, Khalida. (Applause)

KB: Çok teşekkür ederim.

CA: Biz teşekkür ederiz Khalida.

(Alkışlar)