How we read each other's minds | Rebecca Saxe

Rebecca Saxe: Beyin nasıl ahlaki kararlar verir?

Çeviri: Serap Çakıl Gözden geçirme: Duygu Çandarlı

Today I'm going to talk to you about the problem of other minds.

Bugün, diğerlerinin zihinleri sorunu üzerine konuşacağız.

And the problem I'm going to talk about

Ve bahsedeceğim konu

is not the familiar one from philosophy,

felsefeden bildik bir konu değil,

which is, "How can we know

yani ‘Diğer insanların

whether other people have minds?"

zihinleri olduğunu nasıl bilebiliriz?’.

That is, maybe you have a mind,

Yani, belki bir zihniniz var,

and everyone else is just a really convincing robot.

ve herkes sadece inandırıcı birer robot.

So that's a problem in philosophy,

Bu felsefede bir sorundur.

but for today's purposes I'm going to assume

Ancak bugün için, dinleyicilerin bir zihni olduğunu

that many people in this audience have a mind,

farz edeceğim ve bu konuyu daha fazla

and that I don't have to worry about this.

dert etmeyeceğim.

There is a second problem that is maybe even more familiar to us

İkinci bir sorun, belki bize ebeveynler,

as parents and teachers and spouses

öğretmenler ve eşler, ve yazarlar olarak

and novelists,

daha tanıdık gelecek.

which is, "Why is it so hard

Bu da, ‘Bir başkasının ne istediğini

to know what somebody else wants or believes?"

ve neye inandığını bilmek neden bu kadar zor?’

Or perhaps, more relevantly,

ya da belki, daha da alakalı,

"Why is it so hard to change what somebody else wants or believes?"

‘Neden başkasının istediğini ya da inandığını değiştirmek bu kadar zor?’

I think novelists put this best.

Bence bunu en iyi yazarlar ortaya koyuyor.

Like Philip Roth, who said,

Phillip Roth’un söylediği gibi

"And yet, what are we to do about this terribly significant business

‘Ve yine diğer insanlar dediğimiz bu korkunç mühim işle ilgili

of other people?

ne yapmalıyız?

So ill equipped are we all,

Hepimiz gayet kötü donanımlıyız,

to envision one another's interior workings

diğerinin içinden geçenleri ve

and invisible aims."

görünmez amaçlarını tasavvur etmekte.'

So as a teacher and as a spouse,

Yani bir öğretmen ya da bir eş olarak,

this is, of course, a problem I confront every day.

bu, elbette, her gün karşılaştığım bir sorun.

But as a scientist, I'm interested in a different problem of other minds,

Ancak bir bilim insanı olarak, diğer zihinler konusuyla farklı bir şekilde

and that is the one I'm going to introduce to you today.

ilgileniyorum ve bugün sizinle paylaşacağım konu bu.

And that problem is, "How is it so easy

Ve bu, ‘Diğer zihinleri bilmek

to know other minds?"

ne kadar kolaydır?’ sorunu.

So to start with an illustration,

Bir örnekle başlayalım,

you need almost no information,

bir yabancının anlık görüntüsü,

one snapshot of a stranger,

bu kadının ya da bu adamın

to guess what this woman is thinking,

ne düşündüğünü tahmin etmek için

or what this man is.

neredeyse hiç bilgiye ihtiyacınız yok.

And put another way, the crux of the problem is

Diğer bir deyişle, sorunun özü,

the machine that we use for thinking about other minds,

diğer zihinleri düşünmek için kullandığımız makine,

our brain, is made up of pieces, brain cells,

beynimiz, parçalardan, beyin hücrelerinden oluşur,

that we share with all other animals, with monkeys

tıpkı tüm diğer hayvanlarla, maymunlarla, ve fare ile,

and mice and even sea slugs.

ve hatta deniz tavşanlarıyla paylaştığımız gibi.

And yet, you put them together in a particular network,

Ve ancak , bunları özel bir ağ örgüsüne koyarsanız,

and what you get is the capacity to write Romeo and Juliet.

elde edeceğiniz Romeo ve Juliet’i yazma kapasitesidir.

Or to say, as Alan Greenspan did,

Ya da, Alan Greenspan’ın dediği gibi,

"I know you think you understand what you thought I said,

‘Söylediğimi düşündüğün şeyi anladığını sandığını biliyorum,

but I'm not sure you realize that what you heard

ama duyduğunu sandığın şeyin benim demek istediğim

is not what I meant."

olmadığını farkettiğinden emin değilim.’

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So, the job of my field of cognitive neuroscience

Yani benim bilişsel sinirbilim alanındaki işim,

is to stand with these ideas,

her biri bir elimde olmak üzere

one in each hand.

bu fikirleri üstlenmek.

And to try to understand how you can put together

Ve bu basit üniteleri, basit mesajları uzay ve zamanda,

simple units, simple messages over space and time, in a network,

bir iletişim ağında nasıl bir araya getireceğinizi anlamaya çalışmak

and get this amazing human capacity to think about minds.

ve bu inanılmaz zihinler hakkında düşünme kapasitesini anlamak.

So I'm going to tell you three things about this today.

Bununla ilgili üç şeyden bahsedeceğim bugün.

Obviously the whole project here is huge.

Açıkçası tüm bu proje muazzam.

And I'm going to tell you just our first few steps

Ve size diğer insanların düşünceleri hakkında

about the discovery of a special brain region

düşünmek için kullanılan özel beyin alanının keşfi ile ilgili

for thinking about other people's thoughts.

atılan ilk birkaç adımdan bahsedeceğim.

Some observations on the slow development of this system

Bu zor işin nasıl yapılacağını öğrenirken bu sistemin

as we learn how to do this difficult job.

yavaş çalışması hakkında bazı gözlemler.

And then finally, to show that some of the differences

Ve son olarak, insanlar arasındaki bazı farklılıkları,

between people, in how we judge others,

diğerlerini nasıl yargıladığımızı,

can be explained by differences in this brain system.

beyin sistemindeki farklılıklarla açıklanabileceğini göstermek.

So first, the first thing I want to tell you is that

İlk olarak, size söylemek istediğim ilk şey,

there is a brain region in the human brain, in your brains,

insan beyninde, beyinlerinizde, bir alan var,

whose job it is to think about other people's thoughts.

işi diğer insanların ne düşündüğünü düşünmek.

This is a picture of it.

Bu onun bir resmi.

It's called the Right Temporo-Parietal Junction.

Sağ temporo-pariyetal kavşak deniyor.

It's above and behind your right ear.

Sağ kulağınızın üzerinde ve arkasında.

And this is the brain region you used when you saw the pictures I showed you,

Ve bu size gösterdiğim resimlere bakarken, ya da Romeo ve Juliet’i okurken,

or when you read Romeo and Juliet

ya da Alan Greenspan’i

or when you tried to understand Alan Greenspan.

anlamaya çalışırken kullandığınız beyin alanı.

And you don't use it for solving any other kinds of logical problems.

Ve bu alanı diğer mantık sorunlarını çözerken kullanmazsınız.

So this brain region is called the Right TPJ.

Yani bu beyin alanına RTPJ denir.

And this picture shows the average activation

Ve bu resim, tipik yetişkin insan dediğimiz bir grupta

in a group of what we call typical human adults.

ortalama etkinleştirmeyi gösteriyor.

They're MIT undergraduates.

MIT lisans öğrencileri bunlar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The second thing I want to say about this brain system

Bu beyin sistemi ile ilgili söylemek istediğim ikinci şey,

is that although we human adults

biz yetişkin insanlar diğer zihinleri anlamada

are really good at understanding other minds,

gerçekten iyi olmamıza rağmen,

we weren't always that way.

her zaman böyle olmadığımız.

It takes children a long time to break into the system.

Çocukların sisteme girmeleri oldukça uzun zaman alır.

I'm going to show you a little bit of that long, extended process.

Bu uzun ve genişletilmiş süreçle ilgili biraz daha fazla şey paylaşacağım.

The first thing I'm going to show you is a change between age three and five,

Size göstereceğim ilk şey, üç ila beş yaşları arasındaki bir değişiklik;

as kids learn to understand

çocuklar başkasının kendilerininkinden

that somebody else can have beliefs that are different from their own.

farklı inançlara sahip olabileceğini anlamayı öğrendiklerinde.

So I'm going to show you a five-year-old

Yanlış inanış görevi adını verdiğimiz

who is getting a standard kind of puzzle

standart türde bir bilmece ile karşılaşan

that we call the false belief task.

beş yaş çocuğunu göstereceğim size.

Rebecca Saxe (Video): This is the first pirate. His name is Ivan.

Video: Bu ilk korsan. Adı Ivan.

And you know what pirates really like?

Korsanların gerçekte ne sevdiğini bilir misin?

Child: What? RS: Pirates really like cheese sandwiches.

Korsanlar gerçekten peynirli sandviç severler.

Child: Cheese? I love cheese!

Çocuk: Peynir mi? Peynire bayılırım!

RS: Yeah. So Ivan has this cheese sandwich,

R.S.: Evet. Böylece Ivan peynirli sandviçi alıyor.

and he says, "Yum yum yum yum yum!

Ve ‘Hmmmm. Nefis,

I really love cheese sandwiches."

peynirli sandviçe bayılırım’ diyor.

And Ivan puts his sandwich over here, on top of the pirate chest.

Ve Ivan, sandviçini bir korsan sandığının üzerine koyuyor.

And Ivan says, "You know what? I need a drink with my lunch."

Ve Ivan diyor ki, ‘Biliyor musun? Yemeğimle içecek bir şey alacağım.’

And so Ivan goes to get a drink.

Böylece Ivan içecek bir şey almaya gidiyor.

And while Ivan is away

Ve Ivan uzaktayken

the wind comes,

rüzgar esiyor,

and it blows the sandwich down onto the grass.

ve sandviçi yere düşürüyor.

And now, here comes the other pirate.

Ve sonra diğer korsan geliyor.

This pirate is called Joshua.

Bu korsanın adı Joshua.

And Joshua also really loves cheese sandwiches.

Ve Joshua da peynirli sandviçi gerçekten çok seviyor.

So Joshua has a cheese sandwich and he says,

Joshua da peynirli sandviç alıyor ve

"Yum yum yum yum yum! I love cheese sandwiches."

‘Hmmm... Nefis, peynirli sandviçe bayılırım’ diyor.

And he puts his cheese sandwich over here on top of the pirate chest.

Ve peynirli sandviçini bir korsan sandığının üzerine koyuyor.

Child: So, that one is his.

Çocuk: O zaman bu onun.

RS: That one is Joshua's. That's right.

R.S.: Bu Joshua’nınki. Doğru.

Child: And then his went on the ground.

Çocuk: Ve sonra onunki yere düştü.

RS: That's exactly right.

R.S.: Kesinlikle doğru.

Child: So he won't know which one is his.

Çocuk: O zaman hangisi kendisinin bilemeyecek.

RS: Oh. So now Joshua goes off to get a drink.

R.S.: Oh. O zaman Joshua içecek almaya gidiyor.

Ivan comes back and he says, "I want my cheese sandwich."

Ivan geri geliyor ve ‘Peynirli sandviçimi istiyorum’ diyor.

So which one do you think Ivan is going to take?

O zaman sence Ivan hangisini alacak?

Child: I think he is going to take that one.

Çocuk: Bence şunu alacak.

RS: Yeah, you think he's going to take that one? All right. Let's see.

R.S.: Öyle mi, sence bunu mu alacak? Pekala. Bakalım.

Oh yeah, you were right. He took that one.

Oh evet, haklısın. Bunu aldı.

So that's a five-year-old who clearly understands

Yani bu beş yaşında bir çocuk, diğer insanların

that other people can have false beliefs

yanlış düşüncelere sahip olabileceğini

and what the consequences are for their actions.

ve hareketlerinin sonuçlarının ne olacağını anlayabiliyor.

Now I'm going to show you a three-year-old

Şimdi aynı bilmeceyi cevaplayan üç yaşındaki

who got the same puzzle.

bir çocuğu göstereceğim.

RS: And Ivan says, "I want my cheese sandwich."

Video: R.S.: Ve Ivan ‘Peynirli sandviçimi istiyorum’ diyor.

Which sandwich is he going to take?

Hangi sandviçi alacak?

Do you think he's going to take that one? Let's see what happens.

Sence bunu mu alacak? Bakalım ne olacak.

Let's see what he does. Here comes Ivan.

Bakalım ne yapacak. İşte Ivan geliyor.

And he says, "I want my cheese sandwich."

Ve ‘Peynirli sandviçimi istiyorum’ diyor.

And he takes this one.

Ve bunu alıyor.

Uh-oh. Why did he take that one?

Hmm. Neden bunu aldı?

Child: His was on the grass.

Çocuk: Onunki yerdeydi.

So the three-year-old does two things differently.

R.S.: Yani üç yaşındaki iki farklı şey yapıyor.

First, he predicts Ivan will take the sandwich

İlk olarak Ivan’ın kendi sandviçini alacağını

that's really his.

tahmin ediyor.

And second, when he sees Ivan taking the sandwich where he left his,

Ve ikinci olarak, Ivan’ın kendisininkini bıraktığı yerdeki sandviçi aldığını görünce,

where we would say he's taking that one because he thinks it's his,

bunu alıyor çünkü kendi sandviçi diyeceğimiz yerde,

the three-year-old comes up with another explanation:

üç yaşındaki başka bir açıklama getiriyor.

He's not taking his own sandwich because he doesn't want it,

Kendi sandviçini istemediği için almıyor,

because now it's dirty, on the ground.

çünkü artık kirli, yerde.

So that's why he's taking the other sandwich.

Yani diğer sandviçi bu yüzden alıyor.

Now of course, development doesn't end at five.

Şimdi elbette, gelişme beş yaşında sona ermiyor.

And we can see the continuation of this process

Ve bu başka insanların düşüncelerini

of learning to think about other people's thoughts

düşünme sürecinin devamlılığını

by upping the ante

bahsi yükselterek

and asking children now, not for an action prediction,

ve çocuklara şimdi sorarak, hareket tahmini için değil,

but for a moral judgment.

ancak ahlaki bir değerlendirme için görebiliriz.

So first I'm going to show you the three-year-old again.

Öncelikle size üç yaşındakini tekrar göstereceğim.

RS.: So is Ivan being mean and naughty for taking Joshua's sandwich?

Video: R.S.: Yani Ivan Joshua’nın sandviçini alarak kötü ve terbiyesiz mi oluyor?

Child: Yeah.

Çocuk: Evet.

RS: Should Ivan get in trouble for taking Joshua's sandwich?

R.S.: Ivan’ın başı Joshua’nın sandviçini aldığı için belaya girmeli mi?

Child: Yeah.

Çocuk: Evet.

So it's maybe not surprising he thinks it was mean of Ivan

R.S.: Belki de Ivan’ın Joshua’nın sandviçini aldığı için kötü olduğunu

to take Joshua's sandwich,

düşünmesi şaşırtıcı değil.

since he thinks Ivan only took Joshua's sandwich

Çünkü Ivan’ın Joshua’nın sandviçini alma nedenini

to avoid having to eat his own dirty sandwich.

kendi kirli sandviçini yemek istememe sanıyor.

But now I'm going to show you the five-year-old.

Şimdi size beş yaşındakini göstereceğim.

Remember the five-year-old completely understood

Beş yaşındakinin Ivan'ın neden Joshua'nın sandviçini

why Ivan took Joshua's sandwich.

neden aldığını gayet iyi anladığını hatırlayın.

RS: Was Ivan being mean and naughty

Video: R.S.: Ivan Joshua’nın sandviçini aldığı için

for taking Joshua's sandwich?

kötü ve terbiyesiz mi?

Child: Um, yeah.

Çocuk: Hımm, evet.

And so, it is not until age seven

R.S.: Yani, yedi yaşına kadar daha çok

that we get what looks more like an adult response.

yetişkin tepkisine benzeyen bir tepkiyle karşılaşmayız.

RS: Should Ivan get in trouble for taking Joshua's sandwich?

Video: R.S.: Ivan Joshua’nın sandviçini aldığı için başı belaya girmeli mi?

Child: No, because the wind should get in trouble.

Çocuk: Hayır, çünkü rüzgarın başı belaya girmeli.

He says the wind should get in trouble

R.S. : Sandviçleri yer değiştirmesinden dolayı

for switching the sandwiches.

rüzgarın başı belada olmalı diyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And now what we've started to do in my lab

Ve şimdi laboratuvarda yapmaya başladığımız,

is to put children into the brain scanner

çocukları beyin tarayıcısından geçirmek

and ask what's going on in their brain

ve diğer insanların ne düşündüğüne dair

as they develop this ability to think about other people's thoughts.

bu yeteneği geliştirirken beyinlerinde neler olduğunu sormaktı.

So the first thing is that in children we see this same brain region, the Right TPJ,

İlk olarak, çocuklarda aynı beyin alanının, RTPJ’nin

being used while children are thinking about other people.

diğer insanlar hakkında düşünürken kullanıldığını görüyoruz.

But it's not quite like the adult brain.

Ancak tam olarak yetişkin beyni gibi değil.

So whereas in the adults, as I told you,

Yani yetişkinlerde, söylediğim gibi,

this brain region is almost completely specialized --

bu beyin bölgesi neredeyse tamamıyla özelleşmiş durumda.

it does almost nothing else except for thinking about other people's thoughts --

Diğer insanların ne düşündüğünü düşünmek dışında neredeyse hiçbir şey yapmıyor.

in children it's much less so,

Çocuklarda,

when they are age five to eight,

beş yaşından sekiz yaşına kadar,

the age range of the children I just showed you.

size az önce gösterdiğim yaş aralığında bu daha az.

And actually if we even look at eight to 11-year-olds,

Ve aslında sekiz ila on bir yaş aralığına bakacak olursak,

getting into early adolescence,

erken ergenliğe geçtiğinde,

they still don't have quite an adult-like brain region.

hala yetişkinlere benzer bir beyin bölgesine sahip değiller.

And so, what we can see is that over the course of childhood

Ve bu nedenle gördüğümüz, çocuklukta

and even into adolescence,

ve hatta ergenliğe kadar,

both the cognitive system,

hem bilişsel sistem,

our mind's ability to think about other minds,

hem de diğer zihinler hakkında düşünme yetisi,

and the brain system that supports it

hem de bunu destekleyen beyin sistemi,

are continuing, slowly, to develop.

yavaşça gelişmeye devam ediyor.

But of course, as you're probably aware,

Ancak elbette, muhtemelen fark ettiğiniz gibi,

even in adulthood,

yetişkinlikte dahi,

people differ from one another in how good they are

insanlar diğer zihinleri düşünmede ne kadar iyi olduklarına,

at thinking of other minds, how often they do it

ne kadar sıklıkla ve ne kadar etkili bunu yaptıklarına

and how accurately.

göre farklılık gösterirler.

And so what we wanted to know was, could differences among adults

Bizim bilmek istediğimiz, yetişkinler arasındaki diğer insanların

in how they think about other people's thoughts

düşüncelerini düşünme konusundaki farklılık

be explained in terms of differences in this brain region?

bu beyin bölgeleri arasındaki farklılıkla açıklanabilir mi?

So, the first thing that we did is we gave adults a version

Böylece ilk yaptığımız şey yetişkinlere, çocuklara verdiğimiz

of the pirate problem that we gave to the kids.

korsan probleminin bir versiyonunu vermek oldu.

And I'm going to give that to you now.

Ve şimdi size bunu göstereceğim.

So Grace and her friend are on a tour of a chemical factory,

Grace ve arkadaşı bir kimya fabrikası turundalar

and they take a break for coffee.

ve bir kahve arası veriyorlar.

And Grace's friend asks for some sugar in her coffee.

Ve Grace'in arkadaşı kahvesi için şeker istiyor.

Grace goes to make the coffee

Grace kahve yapmaya gidiyor

and finds by the coffee a pot

ve kahvenin yanında içinde

containing a white powder, which is sugar.

beyaz bir toz, yani şeker olan bir kavanoz buluyor.

But the powder is labeled "Deadly Poison,"

Ancak toz 'Ölümcül zehir' diye etiketlenmiş.

so Grace thinks that the powder is a deadly poison.

Grace, bu tozun ölümcül bir zehir olduğunu düşünüyor.

And she puts it in her friend's coffee.

Ve onu arkadaşının kahvesine koyuyor.

And her friend drinks the coffee, and is fine.

Arkadaşı kahveyi içiyor ve birşey olmuyor.

How many people think it was morally permissible

Kaç insan Grace'in kahve içine bu tozu koymasının

for Grace to put the powder in the coffee?

ahlaki olarak hoş görülebilir olduğunu düşünür?

Okay. Good. (Laughter)

Pekala. Güzel. (Gülüşmeler)

So we ask people, how much should Grace be blamed

İnsanlara Grace'in, başarısız zarar verme denemesi

in this case, which we call a failed attempt to harm?

dediğimiz bu durumda ne kadar suçlu olduğunu sorduk.

And we can compare that to another case,

Ve bunu başka bir durumla, gerçek dünyada

where everything in the real world is the same.

herşeyin aynı olduğu durumla karşılaştırabiliriz.

The powder is still sugar, but what's different is what Grace thinks.

Toz hala şeker, ancak Grace'in aklındaki düşünce farklı.

Now she thinks the powder is sugar.

Şimdi bu tozun şeker olduğunu düşünüyor.

And perhaps unsurprisingly, if Grace thinks the powder is sugar

Ve belki de şarşırtıcı olmayan bir şekilde, eğer Grace tozun şeker olduğunu

and puts it in her friend's coffee,

düşünür ve kahveye koyarsa,

people say she deserves no blame at all.

insanlar onun bir suçu olmadığını söyleyecektir.

Whereas if she thinks the powder was poison, even though it's really sugar,

Dİğer taraftan eğer tozun, şeker olmasına rağmen, zehir olduğunu düşünürse,

now people say she deserves a lot of blame,

o zaman insanlar suçlu olduğunu söyleyecektir,

even though what happened in the real world was exactly the same.

gerçek dünyada sonuçta aynı şey olmasına rağmen.

And in fact, they say she deserves more blame

Ve aslında bu başarısız zarar verme girişimi durumunda,

in this case, the failed attempt to harm,

kaza diyeceğimiz diğer durumdan

than in another case,

daha da suçlu olduğunu

which we call an accident.

söyleyeceklerdir.

Where Grace thought the powder was sugar,

Grace'in tozun şeker olduğunu düşündüğü durumda,

because it was labeled "sugar" and by the coffee machine,

çünkü 'şeker' olarak etiketlenmişti ve kahve makinesinin yanındaydı,

but actually the powder was poison.

ancak aslında toz zehirdi.

So even though when the powder was poison,

Yani toz zehir olmasına rağmen,

the friend drank the coffee and died,

arkadaşı kahveyi içti ve öldü,

people say Grace deserves less blame in that case,

insanlar Grace'in bu durumda daha az suçlu olduğunu söyleyecektir,

when she innocently thought it was sugar,

zehir olduğunu düşündüğü diğer durumdan

than in the other case, where she thought it was poison

farklı olarak masumca tozun şeker olduğunu düşündüğü

and no harm occurred.

ve hiçbir zarar gelmediği için.

People, though, disagree a little bit

Ancak insanlar Grace'in kaza durumunda

about exactly how much blame Grace should get

tam olarak ne kadar suçlanması gerektiği konusunda

in the accident case.

hemfikir değiller.

Some people think she should deserve more blame,

Bazıları daha fazla suçlanması gerektiğini düşünürken,

and other people less.

bazıları daha az.

And what I'm going to show you is what happened when we look inside

Ve ben size bu yargıya varan insanların beyinlerine baktığımızda

the brains of people while they're making that judgment.

ne olduğunu göstereceğim.

So what I'm showing you, from left to right,

Size gösterdiğim, soldan sağa doğru,

is how much activity there was in this brain region,

beyin bölgesinde ne kadar aktivite olduğu.

and from top to bottom, how much blame

Ve yukarıdan aşağıya, insanların

people said that Grace deserved.

Grace'i ne kadar suçladığı.

And what you can see is, on the left

Ve gördüğünüz, solda,

when there was very little activity in this brain region,

çok az hareket olan bu beyin bölgesinde,

people paid little attention to her innocent belief

insanlar onun masum olduğu inancına daha az dikkat ediyorlar

and said she deserved a lot of blame for the accident.

ve kazadan dolayı daha suçlu olduğunu söylüyorlar.

Whereas on the right, where there was a lot of activity,

Diğer yandan, sağda, çok hareketin olduğu yerde,

people paid a lot more attention to her innocent belief,

insanlar suçsuz olduğuna dair inanca daha fazla dikkat ediyor,

and said she deserved a lot less blame

kazaya neden olmaktan dolayı daha az

for causing the accident.

suçlanması gerek diyor.

So that's good, but of course

Yani bu iyi, ancak tabii

what we'd rather is have a way to interfere

tercihimiz bir yol bulup bu beyin bölgesindeki

with function in this brain region,

fonksiyona karışmak ve insanların

and see if we could change people's moral judgment.

ahlaki yargılarını değiştirebilir miyiz, bunu görmek.

And we do have such a tool.

Ve böyle bir aletimiz var.

It's called Trans-Cranial Magnetic Stimulation,

Adı da Tras-Kraniyal Manyetik Stimülasyon,

or TMS.

ya da TMS.

This is a tool that lets us pass a magnetic pulse

Bu, birisinin beyninin içine, beyinlerinin

through somebody's skull, into a small region of their brain,

küçük bir bölgesine sinyaller göndermemize izin veren,

and temporarily disorganize the function of the neurons in that region.

ve bu bölgedeki nöronların fonksiyonunu kısa bir süre için bozan bir alet.

So I'm going to show you a demo of this.

Size bunun bir örneğini sunacağım.

First, I'm going to show you that this is a magnetic pulse.

İlk olarak size, bunu manyetik bir sinyal olduğunu göstermek için,

I'm going to show you what happens when you put a quarter on the machine.

makine üzerine bir çeyreklik koyduğunuzda ne olduğunu göstereceğim.

When you hear clicks, we're turning the machine on.

Klik sesini duyduğunuzda makineyi çalıştırıyoruz.

So now I'm going to apply that same pulse to my brain,

Şimdi aynı sinyali beynime uygulayacağım,

to the part of my brain that controls my hand.

beynimin elimi kontrol eden kısmına.

So there is no physical force, just a magnetic pulse.

Bu bir fiziksel güç değil, sadece manyetik bir sinyal.

Woman (Video): Ready, Rebecca? RS: Yes.

Video: Kadın: Hazır mısın? Rebecca Saxe: Evet.

Okay, so it causes a small involuntary contraction in my hand

Peki, bu, beynime manyetik bir sinyal göndererek,

by putting a magnetic pulse in my brain.

elimde istem dışı bir kasılmaya neden oldu.

And we can use that same pulse,

Ve şimdi RTPJ'ye uygulanmış olan

now applied to the RTPJ,

aynı sinyali kullanabiliriz,

to ask if we can change people's moral judgments.

ve insanların ahlaki yargılarını değiştirebilir miyiz diye sorabiliriz.

So these are the judgments I showed you before, people's normal moral judgments.

Bunlar size daha önce gösterdiğim yargılar, insanların normal ahlaki yargıları.

And then we can apply TMS to the RTPJ

Ve sonra TMS'yi RTPJ'ye uygulayabiliriz,

and ask how people's judgments change.

ve insanların yargılarının nasıl değiştiğini sorabiliriz.

And the first thing is, people can still do this task overall.

Ve ilk olarak, insanlar genelde bu görevi hala ayrıntısıyla yapabilirler.

So their judgments of the case when everything was fine

Yani durumla ilgili yargıları, herşey iyiyken

remain the same. They say she deserves no blame.

aynı kalıyor. Onun suçu olmadığını söylüyorlar.

But in the case of a failed attempt to harm,

Ancak başarısız bir zarar verme girişimi durumunda

where Grace thought that it was poison, although it was really sugar,

Grace'in zehir olduğunu düşündüğünde, ancak gerçekte şeker olduğunda,

people now say it was more okay, she deserves less blame

insanlar şimdi, tamamdır, kahvesine tozu koymaktan dolayı

for putting the powder in the coffee.

daha az suçludur diyecektir.

And in the case of the accident, where she thought that it was sugar,

Ve kaza durumunda, şeker olduğunu düşündüğünde,

but it was really poison and so she caused a death,

ancak gerçekte zehir olduğunda ve ölüme neden olduğunda,

people say that it was less okay, she deserves more blame.

insanlar, şimdi tamam değil, daha fazla suçludur diyecektir.

So what I've told you today is that

Yani bugün size söylediğim şu;

people come, actually, especially well equipped

aslında insanlar diğer insanların düşüncelerini

to think about other people's thoughts.

düşünmek konusunda özellikle iyi donanımlıdır.

We have a special brain system

Diğer insanların ne düşündüğünü

that lets us think about what other people are thinking.

düşünmemizi sağlayan özel bir beyin sistemimiz var.

This system takes a long time to develop,

Bu sistemin gelişmesi uzun sürer,

slowly throughout the course of childhood and into early adolescence.

çocukluktan erken ergenliğe yavaşça gelişmesi zaman alır.

And even in adulthood, differences in this brain region

Ve hatta yetişkinlikte, beyin bölgesindeki farklılıklar,

can explain differences among adults

diğer insanlar hakkında ne düşündüğümüz

in how we think about and judge other people.

ve yargılarımız konusunda yetişkinler arasındaki farkı açıklayabilir.

But I want to give the last word back to the novelists,

Ancak son sözü yine yazarlara vermek istiyorum.

and to Philip Roth, who ended by saying,

Ve Philip Roth'a kapanışı yapması için,

"The fact remains that getting people right

"Gerçek şu ki, zaten yaşamanın

is not what living is all about anyway.

insanları doğru anlamakla bir alakası yoktur.

It's getting them wrong that is living.

Onları yanlış anlamak, yaşamak budur.

Getting them wrong and wrong and wrong,

Onları yanlış ve yanlış ve yanlış anlamak,

and then on careful reconsideration,

ve sonra dikkatli bir gözden geçirmeyle

getting them wrong again."

tekrar yanlış anlamak."

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)

Chris Anderson: So, I have a question. When you start talking about using

Chris Anderson: İnsanların ahlaki yargılarını değiştirmek için

magnetic pulses to change people's moral judgments,

manyetik sinyallerin kullanılmasından bahsetmeye başladığında

that sounds alarming.

bu korkutucu gibi geliyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Please tell me that you're not taking phone calls from the Pentagon, say.

Bana lütfen Pentagon'dan, mesela, telefonlar almadığını söyle.

RS: I'm not.

Rebecca Saxe: Almıyorum.

I mean, they're calling, but I'm not taking the call.

Yani, arıyorlar, ama ben cevap vermiyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

CA: They really are calling?

C.A.: Arıyorlar mı?

So then seriously,

O zaman, gerçekten, gerçekten,

you must lie awake at night sometimes

bazı geceler bu iş nereye gittiğini merak ederek

wondering where this work leads.

gözlerin açık yatmalısın.

I mean, you're clearly an incredible human being,

Demek istediğim, harika bir insan olduğun belli.

but someone could take this knowledge

Ama birisi bu bilgiyi alabilir

and in some future

ve gelecekte

not-torture chamber,

belki işkence hücresi değil ama,

do acts that people here might be worried about.

buradaki insanları endişelendirecek şeyler yapabilir.

RS: Yeah, we worry about this.

R.S.: Evet, bizim endişemiz bu.

So, there's a couple of things to say about TMS.

O yüzden, TMS ile ilgili bir kaç şey söyleyeceğim.

One is that you can't be TMSed without knowing it.

Birincisi, bilginiz olmadan TMSlenemezsiniz.

So it's not a surreptitious technology.

Yani bu gizlice kullanılabilecek bir teknoloji değil.

It's quite hard, actually, to get those very small changes.

Aslında bu küçük değişiklikleri yapmak oldukça zor.

The changes I showed you are impressive to me

Size gösterdiğim değişiklikler bana çok etkileyici geliyor

because of what they tell us about the function of the brain,

bize beynin fonksiyonu hakkında gösterdiklerinden dolayı.

but they're small on the scale

Ancak bunlar bizim aslında yaptığımız

of the moral judgments that we actually make.

ahlaki yargılar karşısında küçükler.

And what we changed was not people's

Ve bizim değiştirdiğimiz, insanların ne yapacaklarına

moral judgments when they're deciding what to do,

karar verirken, harekete geçme kararı verirken

when they're making action choices.

kullandıkları ahlaki yargılar değil.

We changed their ability to judge other people's actions.

Diğer insanların hareketlerini değerlendirme yeteneğini değiştiriyoruz.

And so, I think of what I'm doing not so much as

Yani ben yaptığımı bir ceza duruşmasında

studying the defendant in a criminal trial,

davalı üzerinde çalışmak gibi değil,

but studying the jury.

juri üzerinde çalışmak gibi görüyorum.

CA: Is your work going to lead to any recommendations

C.A.: Sizin çalışmanız, eğitimde tavsiyelere yol açacak,

in education, to perhaps bring up

belki daha adil ahlaki yargılarda

a generation of kids able to make fairer moral judgments?

bulunabilecek bir nesil yetiştirebilecek mi?

RS: That's one of the idealistic hopes.

R.S.: Bu idealist ümitlerden bir tanesi.

The whole research program here of studying

Buradaki tüm araştırma programı, insan beyninin

the distinctive parts of the human brain is brand new.

farklı alanları üzerinde çalışma konusu, tamamen yeni.

Until recently, what we knew about the brain

Yakın zamana kadar beyin hakkında bildiklerimiz

were the things that any other animal's brain could do too,

herhangi bir hayvan beyninin de yapabildikleri şeylerdi.

so we could study it in animal models.

Böylece hayvan modellerinde çalışabilirdik.

We knew how brains see, and how they control the body

Beyinlerin nasıl gördüğünü, ve bedeni nasıl kontrol ettiklerini,

and how they hear and sense.

nasıl duyup nasıl hissettiğini biliyorduk.

And the whole project of understanding

Beyinlerin insana özgü şeyleri nasıl yaptığını

how brains do the uniquely human things --

anlama projesinin tümü, dil öğrenme,

learn language and abstract concepts,

ve soyut kavramlar, ve diğer insanların

and thinking about other people's thoughts -- that's brand new.

düşünceleri hakkında düşünme, bunlar yepyeni.

And we don't know yet what the implications will be

Ve henüz bilmediğimiz, anlamanın sonuçları

of understanding it.

ne olacak bilmiyoruz.

CA: So I've got one last question. There is this thing called

C.A.: Son bir sorum var. Birçok insanın

the hard problem of consciousness,

kafasını karıştıran, bilincin zor sorunsalı

that puzzles a lot of people.

denen şey var.

The notion that you can understand

Bir beynin çalıştığını neden

why a brain works, perhaps.

anladığınız düşüncesi, belki.

But why does anyone have to feel anything?

Ama neden herkes birşey hissetmek zorunda?

Why does it seem to require these beings who sense things

Neden bizim çalışmamız için şeyleri hisseden varlıklara

for us to operate?

ihtiyaç duymamız gerekiyor?

You're a brilliant young neuroscientist.

Parlak, genç bir sinirbilimcisiniz.

I mean, what chances do you think there are

Yani, acaba hiç şans var mıdır,

that at some time in your career,

kariyerinizin herhangi bir noktasında

someone, you or someone else,

herhangi biri, siz ya da birisi,

is going to come up with some paradigm shift

imkansız görünen bir sorunun anlaşılmasında

in understanding what seems an impossible problem?

bir paradigma kaymasıyla ortaya çıkacak.

RS: I hope they do. And I think they probably won't.

Umarım gelirler. Ve bence muhtemelen gelemeyecekler.

CA: Why?

Neden?

RS: It's not called the hard problem of consciousness for nothing.

Boşuna bilincin zor sorunsalı denmiyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

CA: That's a great answer. Rebecca Saxe, thank you very much. That was fantastic.

Bu harika bir cevap. Rebecca Saxe, çok teşekkürler. Bu şahaneydi.

(Applause)

(Alkışlar)