How Airbnb designs for trust | Joe Gebbia

Çeviri: Anil Ustundag Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I want to tell you the story

Size kırmızı bir Mazda Miata'nın bagajında

about the time I almost got kidnapped

neredeyse kaçırıldığım zamanlardaki

in the trunk of a red Mazda Miata.

hikâyeyi anlatmak istiyorum.

It's the day after graduating from design school

Tasarım okulundan mezun olduğum gün

and I'm having a yard sale.

ve bahçemde satış yapıyorum.

And this guy pulls up in this red Mazda

Adam kırmızı Mazda'sını durduruyor

and he starts looking through my stuff.

ve eşyalarımı incelemeye başlıyor.

And he buys a piece of art that I made.

Yaptığım bir eseri satın alıyor.

And it turns out he's alone in town for the night,

Anlaşılıyor ki adam gece şehirde tek başına,

driving cross-country on a road trip

Peace Corps'a gitmeden önce ülkeyi baştan başa kateden

before he goes into the Peace Corps.

bir gezi yapıyor.

So I invite him out for a beer

Onu bira içmeye davet ediyorum

and he tells me all about his passion

ve bana dünyadaki bütün tutkusunun

for making a difference in the world.

bir fark yaratmak olduğunu söylüyor.

Now it's starting to get late,

Saat geç olmaya başlıyor

and I'm getting pretty tired.

ve giderek bitkin düşüyorum.

As I motion for the tab,

Ben hesap için hareketlenirken

I make the mistake of asking him,

ona şunu sormakla hata ediyorum:

"So where are you staying tonight?"

"Peki bu gece nerede kalıyorsun?"

And he makes it worse by saying,

Şunu söylemesiyle işler daha berbat oluyor

"Actually, I don't have a place."

"Aslına bakarsan, kalacak yerim yok."

And I'm thinking, "Oh, man!"

Şöyle düşünüyorum, "Hadi be!"

What do you do?

Ne iş yapıyorsun?

We've all been there, right?

Biz orada bulunduk, değil mi?

Do I offer to host this guy?

Evimde ağırlamayı teklif etsem mi?

But, I just met him -- I mean,

Ama daha yeni tanıştık,

he says he's going to the Peace Corps,

yani o Peace Corps'a gideceğini söylüyor

but I don't really know if he's going to the Peace Corps

ama gerçekten oraya gidip gitmeyeceğini bilmiyorum

ve kendimi bir Miata bagajında kaçırılmış olarak bulmak istemem.

and I don't want to end up kidnapped in the trunk of a Miata.

That's a small trunk!

Bu küçük bir bagaj!

So then I hear myself saying,

Sonra kendimi şunu söylerken duyuyorum:

"Hey, I have an airbed you can stay on in my living room."

"Hey, benim bir hava yatağım var, benim salonumda kalabilirsin."

Kafamın içindeki ses devam ediyor,

And the voice in my head goes,

"Wait, what?"

"Nasıl yani?"

That night, I'm laying in bed,

O gece yatağımda uzanıyorum,

I'm staring at the ceiling and thinking,

tavana bakıyorum ve düşünüyorum

"Oh my god, what have I done?

"Aman tanrım, ben ne yaptım?

There's a complete stranger sleeping in my living room.

Salonumda uyuyan komple bir yabancı var.

What if he's psychotic?"

Ya psikopatsa?"

My anxiety grows so much,

Endişem çok fazla büyüyor.

I leap out of bed,

Yataktan fırlıyorum.

I sneak on my tiptoes to the door,

Parmak uçlarımda gizlice kapıya doğru sokuluyorum

and I lock the bedroom door.

ve yatak odasının kapısını kilitliyorum.

It turns out he was not psychotic.

Psikopat olmadığı sonunda anlaşılıyor.

We've kept in touch ever since.

O zamandan beri iletişimdeydik.

And the piece of art he bought at the yard sale

Bahçe satışında aldığı eserim sınıfında asılı duruyor.

is hanging in his classroom; he's a teacher now.

O şimdi bir öğretmen.

This was my first hosting experience,

Bu benim ilk ev sahipliği deneyimimdi

and it completely changed my perspective.

ve bakış açımı tamamıyla değiştirdi.

Maybe the people that my childhood taught me to label as strangers

Çocukluğumun bana yabancı olarak tanımlamayı öğrettiği insanlar,

were actually friends waiting to be discovered.

belki de keşfedilmeyi bekleyen arkadaşlardı.

The idea of hosting people on airbeds gradually became natural to me

İnsanları şişme yataklarda ağırlama fikri bana doğal gelmeye başlamıştı

and when I moved to San Francisco,

ve San Francisco'ya taşındığımda

I brought the airbed with me.

yanımda şişme yatak da getirdim.

So now it's two years later.

Şimdi iki yıl sonrasındayız.

I'm unemployed, I'm almost broke,

İşsizim ve neredeyse çulsuzum,

my roommate moves out, and then the rent goes up.

oda arkadaşım taşınıyor ve kira ücreti de artıyor.

And then I learn there's a design conference coming to town,

Sonra şehirde bir tasarım konferansı verileceğini öğreniyorum

and all the hotels are sold out.

ve bütün oteller satılıyor.

And I've always believed that turning fear into fun

Korkuyu eğlenceye dönüştürmenin

yaratıcılığın bir hediyesi olduğuna her zaman inandım.

is the gift of creativity.

So here's what I pitch my best friend and my new roommate Brian Chesky:

En iyi ve yeni oda arkadaşım Brian Chesky'ye şunu öneriyorum:

"Brian, thought of a way to make a few bucks --

"Brian, birkaç kuruş kazanmanın yolunu buldum,

turning our place into 'designers bed and breakfast,'

evimizi 'tasarımcıların oda ve kahvaltısı'na çevireceğiz,

offering young designers who come to town a place to crash,

şehre gelen genç tasarımcılara kalacak yer sunacağız,

complete with wireless Internet, a small desk space,

kablosuz İnternet, küçük çalışma alanı, yer yatağı

sleeping mat, and breakfast each morning.

ve günlük kahvaltıyla tamamlayacağız.

Ha!"

Ha!"

We built a basic website and Airbed and Breakfast was born.

Basit bir web sitesi yaptık ve Airbed and Breakfast doğdu.

Three lucky guests got to stay

Üç şanslı misafir, ahşap döşemenin üstünde

on a 20-dollar airbed on the hardwood floor.

20 dolarlık şişme yatakta kalmak için gelmişti.

But they loved it, and so did we.

Ama bu hoşlarına gitti ve tabii bizim de.

Yemin ederim, yaptığımız jambon ve İsviçre peynirli omlet

I swear, the ham and Swiss cheese omelets we made

tasted totally different because we made them for our guests.

tamamen farklı bir tat verdi, çünkü konuklarımız için yapmıştık.

We took them on adventures around the city,

Onlarla şehirde maceralara atıldık

and when we said goodbye to the last guest,

ve son konuğumuzla vedalaştığımızda

the door latch clicked,

kapının kilidi tıkırdadı,

Brian and I just stared at each other.

Brian ile ben birbirimize baktık.

Did we just discover it was possible to make friends

Kiralama yaparken dahi, arkadaş edinmenin

while also making rent?

mümkün olduğunu mu bulmuştuk?

The wheels had started to turn.

Taşlar yerine oturmaya başlamıştı.

Eski oda arkadaşım, Nate Blecharczyk,

My old roommate, Nate Blecharczyk,

joined as engineering co-founder.

mühendislik kurucu ortağı olarak katıldı.

And we buckled down to see

Bunu ticarete çevirebilir miyiz diye görmek için

if we could turn this into a business.

işe koyulduk.

Here's what we pitched investors:

Yatırımcılara sunduğumuz şey şuydu:

"We want to build a website

"Bir İnternet sitesi istiyoruz,

where people publicly post pictures of their most intimate spaces,

insanların en rahat alanlarının fotoğraflarını açıkça koyabileceği,

their bedrooms, the bathrooms --

yatak odalarının, banyolarının,

the kinds of rooms you usually keep closed when people come over.

biri geldiğinde kapalı tuttuğunuz bu tarz odalar.

And then, over the Internet,

Sonra İnternet üzerinden

they're going to invite complete strangers to come sleep in their homes.

evlerinde kalmaları için tamamen yabancı olanları davet edecekler.

It's going to be huge!"

Muazzam olacak!"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We sat back, and we waited for the rocket ship to blast off.

Arkamıza yaslandık ve roket gemisinin havalanmasını bekledik.

It did not.

Öyle olmadı.

No one in their right minds would invest in a service

Aklı başında kimse evlerinde yabancıların uyumasına izin veren

that allows strangers to sleep in people's homes.

bir servise yatırım yapmaz.

Why?

Neden?

Because we've all been taught as kids, strangers equal danger.

Çünkü 'yabancılar eşittir tehlike' diye küçüklükten eğitildik.

Now, when you're faced with a problem, you fall back on what you know,

Bir problemle karşılaştığınızda, bildiğiniz şeye başvurursunuz

and all we really knew was design.

ve bizim bildiğimiz tüm şey tasarımdan ibaretti.

In art school, you learn that design is much more

Sanat okulunda, tasarımın görünüşten ve bir şeyi hissetmekten

than the look and feel of something -- it's the whole experience.

daha fazlası olduğunu öğrenirsiniz, bu deneyimin tamamımıdır.

We learned to do that for objects,

Biz bunu nesneler için yapmayı öğrendik,

but here, we were aiming to build Olympic trust

ancak burada, daha önce hiç tanışmayan insanlar arasında

between people who had never met.

kuvvetli bir güven sağlama amacındayız.

Could design make that happen?

Tasarım bunu mümkün kılabilir mi?

Is it possible to design for trust?

Güven için tasarlamak mümkün mü?

I want to give you a sense of the flavor of trust

Size, başarmayı hedeflediğimiz güvenin

that we were aiming to achieve.

lezzet hissini vermek istiyorum.

I've got a 30-second experiment

Sizi konfor bölgenizden alıp çıkartacak

that will push you past your comfort zone.

30 saniyelik bir deneyim var.

If you're up for it, give me a thumbs-up.

Eğer buna adaysanız, onaylayın.

OK, I need you to take out your phones.

Tamam, telefonunuzu çıkartmanız gerekiyor.

Now that you have your phone out,

Madem ki telefonlar elinizde,

I'd like you to unlock your phone.

telefonunuzun kilidini açmanızı istiyorum.

Now hand your unlocked phone to the person on your left.

Şimdi açık olan telefonunuzu solunuzdaki kişiye verin.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

That tiny sense of panic you're feeling right now --

Şu anda yaşadığınız o ufacık panik hissi

(Laughter)

(Gülüşmeler)

is exactly how hosts feel the first time they open their home.

tamamen ev sahiplerinin evini ilk defa açarken hissettiği şey.

Because the only thing more personal than your phone

Çünkü telefonunuzdan daha özel olan tek şey

is your home.

evinizdir.

People don't just see your messages,

İnsanlar sadece mesajlarınızı görmüyor,

they see your bedroom,

yatak odanızı, mutfağınızı,

your kitchen, your toilet.

tuvaletinizi de görüyorlar.

Now, how does it feel holding someone's unlocked phone?

Başka birinin açık olan telefonunu tutmak nasıl bir his?

Most of us feel really responsible.

Çoğumuz gerçekten sorumlu hissediyor.

That's how most guests feel when they stay in a home.

Birçok misafirin bir evde kalırken hissettiği şey de bu.

And it's because of this that our company can even exist.

Bizim şirketimizin var olma nedeni de bu.

By the way, who's holding Al Gore's phone?

Bu arada, Al Gore'un telefonunu kim tutuyor?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Would you tell Twitter he's running for President?

Başkanlığa aday olduğunu Twitter'a bildirebilir misiniz?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkışlar)

OK, you can hand your phones back now.

Tamam, telefonlarınızı şimdi geri alabilirsiniz.

So now that you've experienced the kind of trust challenge

Madem ki karşılaştığımız bir çeşit güven sorununu

we were facing,

tecrübe etmiş oldunuz,

I'd love to share a few discoveries we've made along the way.

bu süreçte gerçekleştirdiğimiz birkaç keşfi paylaşmak istiyorum.

What if we changed one small thing

Bu tecrübenin tasarımıyla ilgili

about the design of that experiment?

ya küçük bir şeyi değiştirseydik?

What if your neighbor had introduced themselves first, with their name,

Eğer komşunuz ilk önce adıyla, nereli olduğuyla,

where they're from, the name of their kids or their dog?

çocuklarının veya köpeğinin adıyla kendini tanıtsaydı?

Imagine that they had 150 reviews of people saying,

Haklarında şöyle 150 eleştiri olduğunu hayal edin,

"They're great at holding unlocked phones!"

"Kilidi açık telefonları tutmakta çok iyiler!"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Now how would you feel about handing your phone over?

Peki telefonunuzu vermek hakkında şimdi ne hissederdiniz?

It turns out,

Anlaşılan o ki,

a well-designed reputation system is key for building trust.

iyi tasarlanmış bir itibar sistemi, güven inşa etmenin anahtarıdır.

And we didn't actually get it right the first time.

İlk seferde biz bunu düzgün yapmamıştık.

It's hard for people to leave bad reviews.

Kötü yorumlar bırakmak insanlara zor geliyordu.

Eventually, we learned to wait until both guests and hosts

Sonunda, yorumları ortaya dökmeden önce

konukların ve ev sahiplerinin yorum bırakmasını beklemeyi öğrendik.

left the review before we reveal them.

Now, here's a discovery we made just last week.

İşte geçen hafta keşfettiğimiz şey bu.

We did a joint study with Stanford,

Stanford ile birlikte yaşın, konumun

where we looked at people's willingness to trust someone

ve coğrafyanın etkisini baz alarak,

based on how similar they are in age, location and geography.

insanların birine güvenme isteği üzerine ortak bir araştırma yaptık.

The research showed, not surprisingly,

Bu araştırma beklendiği gibi şunu gösterdi,

we prefer people who are like us.

biz, bizim gibi olanları tercih ediyoruz.

The more different somebody is,

Birisi ne kadar farklı ise,

the less we trust them.

o kadar az güveniyoruz.

Now, that's a natural social bias.

Bu doğal bir sosyal eğilim.

But what's interesting is what happens

Ancak ilginç olan ise,

when you add reputation into the mix,

karışıma itibar eklediğinizde olan şey,

in this case, with reviews.

eleştirilerle birlikte durum bu.

Now, if you've got less than three reviews,

Eğer üçten az eleştiriniz varsa,

nothing changes.

hiçbir şey değişmez.

But if you've got more than 10,

Ancak ondan fazla ise,

everything changes.

her şey değişir.

High reputation beats high similarity.

Yüksek itibar, yüksek benzerliği yener.

The right design can actually help us overcome

En derinden içimizde yer etmiş ön yargılardan birini yenmemizde

one of our most deeply rooted biases.

doğru tasarım aslında yardımcı olabilir.

Now we also learned that building the right amount of trust

Ayrıca şunu da öğrendik; doğru güven miktarını oluşturmak,

takes the right amount of disclosure.

doğru ifşa miktarı gerektiriyor.

This is what happens when a guest first messages a host.

Bir konuk, ev sahibine mesajı ilk attığında böyle oluyor.

If you share too little, like, "Yo,"

Eğer çok az şey paylaşırsan, mesela "Yo" gibi

acceptance rates go down.

kabul oranı azalıyor.

And if you share too much, like,

Çok fazla şey paylaşırsan da

"I'm having issues with my mother,"

"Annemle ilgili sorunlarım var" gibi,

(Laughter)

(Gülüşmeler)

acceptance rates also go down.

kabul derecesi yine azalıyor.

But there's a zone that's just right,

Ancak doğru olan bir alan var, mesela,

like, "Love the artwork in your place. Coming for vacation with my family."

"Yerinizdeki sanat eserini sevdim. Ailemle birlikte tatile geliyorum."

So how do we design for just the right amount of disclosure?

Peki, doğru ifşa miktarı için nasıl tasarlamamız lazım?

We use the size of the box to suggest the right length,

Doğru uzunluğu belirtmek için kutucuğun boyutunu kullanıyoruz

and we guide them with prompts to encourage sharing.

ve paylaşmayı teşvik etmek için komutlarla yol gösteriyoruz.

We bet our whole company

Tüm şirketimizin doğru tasarımla

on the hope that,

insanların yabancı tehlikesi ön yargısını

with the right design,

yıkmak için istekli olacağı umudumuzdan

people would be willing to overcome the stranger-danger bias.

emin olabilirsiniz.

What we didn't realize

Fark etmediğimiz şey ise,

is just how many people

ne kadar çok insanın hazır olduğu

were ready and waiting to put the bias aside.

ve ön yargılarını kenara koymak için beklemesiydi.

This is a graph that shows our rate of adoption.

Bu benimsenme hızımızı gösteren bir grafik.

There's three things happening here.

Burada gerçekleşen üç şey var.

The first, an unbelievable amount of luck.

Birincisi, şaşırtıcı miktarda şans.

The second is the efforts of our team.

İkincisi, takımımızın çabaları.

And third is the existence of a previously unsatisfied need.

Üçüncüsü ise, önceden giderilmemiş ihtiyacın varlığı.

Now, things have been going pretty well.

İşler büyük ölçüde yolunda gitti.

Obviously, there are times when things don't work out.

Belli ki, işlerin yolunda gitmediği bazı zamanlar da var.

Guests have thrown unauthorized parties

Konuklar izinsiz partiler vermişti

and trashed homes.

ve evleri tahrip etmişti.

Hosts have left guests stranded in the rain.

Ev sahipleri, konuklarını yağmurda dışarıya atmıştı.

In the early days, I was customer service,

İlk zamanlar müşteri servisindeydim

and those calls came right to my cell phone.

ve bu çağrılar direkt cep telefonuma geliyordu.

I was at the front lines of trust breaking.

Güven kırılmasının ön saflarındaydım.

And there's nothing worse than those calls,

Bu çağrılardan daha kötü bir şey olamaz,

it hurts to even think about them.

onlar hakkında düşünmek bile canımı acıtıyor.

And the disappointment in the sound of someone's voice

Birisinin sesindeki kırgınlık

was and, I would say, still is

sanırım ilerlemeye devam etmemizdeki

our single greatest motivator to keep improving.

tek büyük motive edici şeydi.

Thankfully, out of the 123 million nights we've ever hosted,

Neyse ki, sunduğumuz 123 milyon gecenin

less than a fraction of a percent have been problematic.

yüzde birden daha az bir kısmı problemliydi.

Turns out, people are justified in their trust.

Anlaşılan o ki, insanlar güvenlerinde haklılar.

And when trust works out right,

Güven düzgün çalıştığında,

it can be absolutely magical.

tamamen fevkalade olabilir.

We had a guest stay with a host in Uruguay,

Uruguay'daki bir ev sahibiyle kalan bir konuğumuz vardı

and he suffered a heart attack.

ve kalp krizi yaşadı.

The host rushed him to the hospital.

Ev sahipleri onu hastaneye yetiştirdi.

They donated their own blood for his operation.

Ameliyatı için kendi kanlarını bağışladılar.

Let me read you his review.

Onun yorumunu okumama izin verin.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"Excellent house for sedentary travelers

"Kalp krizine meyilli yerleşik yolcular için

prone to myocardial infarctions.

harika bir ev.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The area is beautiful and has direct access to the best hospitals.

Bu bölge güzel ve en iyi hastanelere direkt erişim var.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Javier and Alejandra instantly become guardian angels

Javier ve Alejandra, sizi tanımadan bile

who will save your life without even knowing you.

bir anda hayatınızı kurtaran iyilik melekleri oluyorlar.

They will rush you to the hospital in their own car while you're dying

Siz ölürken kendi arabalarıyla sizi hastaneye yetiştirecekler

and stay in the waiting room while the doctors give you a bypass.

ve doktorlar size baypas uygularken, bekleme odasında kalacaklar.

They don't want you to feel lonely, they bring you books to read.

Yalnız hissetmenizi istemiyorlar, okumanız için kitap getiriyorlar.

And they let you stay at their house extra nights without charging you.

Ücretsiz olarak evlerinde fazladan kalmanıza izin veriyorlar.

Highly recommended!"

Şiddetle tavsiye edilir!"

(Applause)

(Alkışlar)

Of course, not every stay is like that.

Tabii ki her konaklama böyle değil.

But this connection beyond the transaction

Ancak alışverişin ötesindeki bu bağlantı,

is exactly what the sharing economy is aiming for.

paylaşımlı ekonominin tam olarak amaçladığı şey.

Now, when I heard that term,

Bu terimi duyduğum zaman,

I have to admit, it tripped me up.

kabul etmeliyim ki, hata yapmama neden oldu.

How do sharing and transactions go together?

Paylaşma ve alışveriş nasıl uyuşabilir ki?

So let's be clear; it is about commerce.

Açık olmak gerekirse, bu ticaretle ilgili.

But if you just called it the rental economy,

Bunu sadece kiralama ekonomisi olarak tanımlasaydınız

it would be incomplete.

eksik kalmış olurdu.

The sharing economy is commerce with the promise of human connection.

Paylaşımlı ekonomi, insan bağlantısı vaadinin bir ticaretidir.

People share a part of themselves,

İnsanlar kendilerinin bir bölümünü paylaşır

and that changes everything.

ve bu her şeyi değiştirir.

You know how most travel today is, like,

Günümüzdeki çoğu seyahatin nasıl olduğunu biliyorsunuz,

I think of it like fast food --

onları fast food gibi görüyorum,

it's efficient and consistent,

yerel ve özgün maliyette,

at the cost of local and authentic.

etkili ve tutarlılar.

What if travel were like a magnificent buffet

Ya seyahat yerel tecrübelerin

of local experiences?

muhteşem bir büfesi olsaydı?

What if anywhere you visited,

Ya ziyaret ettiğiniz herhangi bir yerde

there was a central marketplace of locals

var olduğunu bile bilmediğiniz mahallelerde bardan bara dolaşarak

offering to get you thoroughly drunk

iyice sarhoş olmayı teklif eden

on a pub crawl in neighborhoods you didn't even know existed.

veya beş yıldızlı bir restoran şefinden yemek yapmayı öğreneceğiniz

Or learning to cook from the chef of a five-star restaurant?

yerliler merkezi bir pazarı olsaydı?

Today, homes are designed around the idea of privacy and separation.

Günümüzde evler gizlilik ve ayrılık düşüncesiyle tasarlanıyor.

What if homes were designed to be shared from the ground up?

Ya şehirler paylaşılmak için tasarlansaydı?

What would that look like?

Neye benzerdi?

What if cities embraced a culture of sharing?

Şehirler bir paylaşma kültürü benimseseydi nasıl olurdu?

I see a future of shared cities that bring us community and connection

Soyutlanma ve ayrışmanın yerine, bize topluluk ve bağlantı getiren

instead of isolation and separation.

paylaşımlı şehirlerin geleceğini görüyorum.

In South Korea, in the city of Seoul,

Hatta Güney Kore'de

they've actually even started this.

Seul şehrinde bunu başlattılar.

They've repurposed hundreds of government parking spots

Hükümetin yüzlerce otopark noktasını

bölge sakinleri paylaşsın diye uygun hâle getirdiler.

to be shared by residents.

They're connecting students who need a place to live

Kalacak yer arayan öğrencilerle, çocukları evden ayrılmış

with empty-nesters who have extra rooms.

fazla odası olan aileleri buluşturuyorlar.

And they've started an incubator to help fund the next generation

Gelecek nesil paylaşımlı ekonomi şirketlerini finanse etmeye yardım eden

of sharing economy start-ups.

bir kuluçka merkezi başlattılar.

Tonight, just on our service,

Bu gece yalnızca bizim servisimizde

785,000 people

785 bin kişi,

in 191 countries

191 ülkede,

will either stay in a stranger's home

ya bir yabancının evinde kalacak

or welcome one into theirs.

ya da birini evinde ağırlayacak.

Clearly, it's not as crazy as we were taught.

Açıkçası bu bize öğretilen kadar çılgınca değil.

We didn't invent anything new.

Yeni bir şey icat etmedik.

Hospitality has been around forever.

Misafirperverlik hep vardı.

There's been many other websites like ours.

Bizimki gibi bir sürü İnternet sitesi oldu.

So, why did ours eventually take off?

Peki neden bizimki çıkış yaptı?

Luck and timing aside,

Şans ve zamanlama bir tarafa,

I've learned that you can take the components of trust,

şunu öğrendim ki; güven ögelerini alabilir

and you can design for that.

ve bunun için tasarlayabilirsiniz.

Design can overcome our most deeply rooted

Tasarım, en derinden içimizde yer etmiş

yabancı tehlikesi önyargısının üstesinden gelebilir.

stranger-danger bias.

And that's amazing to me.

Benim için hayret verici.

It blows my mind.

Bu beni şok etti.

Geçip giden kırmızı bir Miata gördüğüm an bunu düşünüyorum.

I think about this every time I see a red Miata go by.

Now, we know design won't solve all the world's problems.

Tasarımın dünyanın tüm sorunlarını çözmeyeceğini biliyoruz.

But if it can help out with this one,

Ama eğer bir yardımı dokunabilirse,

if it can make a dent in this,

eğer buna bir etkisi olabilirse,

it makes me wonder, what else can we design for next?

bu beni meraklandırıyor, sonrası için başka ne tasarlayabiliriz?

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)