What I learned about freedom after escaping North Korea | Yeonmi Park | TED

Reviewer: Natthapat Mardech

ฉันเกิดเมื่อปี 1993 ทางตอนเหนือของประเทศเกาหลีเหนือ

ในเมืองที่ชื่อว่าไฮซาน

ซึ่งอยู่ติดชายแดนกับประเทศจีน

I was born in 1993 in the northern part of North Korea,

ฉันอยู่กับพ่อแม่

in a town called Hyesan,

และพี่สาว 1 คน

which is on the border with China.

ก่อนที่ฉันจะอายุครบ 10 ขวบ

I had loving parents

คุณพ่อก็ถูกส่งไปที่ค่ายแรงงาน

and one older sister.

เพราะมีส่วนร่วมในการค้าที่ผิดกฎหมาย

Before I was even 10 years old,

เมื่อพูดถึง “การค้าที่ผิดกฎหมาย”

my father was sent to a labor camp

for engaging in illegal trading.

คุณพ่อขายรองเท้าไม้ น้ำตาล ข้าวสาร และต่อมาก็ขายทองแดง

Now, by "illegal trading" --

เพื่อหาซื้ออาหารให้พวกเรา

he was selling clogs, sugar, rice and later copper

ในปี 2007 ฉันกับพี่สาวก็เลยคิดที่จะหลบหนี

to feed us.

ตอนนั้นพี่สาวอายุ 16 ปี

In 2007, my sister and I decided to escape.

ส่วนตัวฉันอายุ 13 ปี

ก่อนอื่นฉันอยากให้ พวกคุณเข้าใจก่อนว่าคำว่า “หนี”

She was 16 years old,

and I was 13 years old.

ในบริบทของเกาหลีเหนือหมายถึงอะไรกันแน่

I need you to understand what the word "escape" means

พวกเราทุกคนต่างอดอยาก

และความหิวโหยก็หมายถึงความตายในเกาหลีเหนือ

in the context of North Korea.

We were all starving,

เพราะงั้นนี่จึงเป็นทางเลือกเดียวของพวกเรา

and hunger means death in North Korea.

ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจหรอกว่า การหลบหนีมันเป็นยังไง

So it was the only option for us.

แต่เมื่อฉันมองเห็นแสงสว่างจากประเทศจีน ในตอนกลางคืน

I didn't even understand the concept of escape,

ก็เลยสงสัยว่าถ้าฉันไปที่ที่มีแสงสว่างอยู่

but I could see the lights from China at night,

ก็คงจะหาข้าวสักถ้วยหนึ่งได้

and I wondered if I go where the light is,

แต่ก็ใช่ว่าจะมีแผนการใหญ่หรือแผนที่

I might be able to find a bowl of rice.

พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

It's not like we had a grand plan or maps.

ลองนึกถึงอพาร์ทเม้นท์ที่ถูกไฟไหม้

We did not know anything about what was going to happen.

หมายถึง ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร

จะอยู่ในนั้นให้โดนไฟคลอก

หรือจะกระโดดออกนอกหน้าต่าง

Imagine your apartment building caught fire.

แล้วดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

I mean, what would you do?

สิ่งที่พวกเราทำก็คือ

Would you stay there to be burned,

กระโดดออกนอกบ้าน

or would you jump off out of the window

แทนที่จะอยู่กับไฟ

and see what happens?

That's what we did.

เกาหลีเหนือเป็นที่ที่ไม่อาจจะจินตนาการได้

We jumped out of the house

instead of the fire.

เป็นอะไรที่ยากมาก ๆ

เมื่อมีคนถามว่า การใช้ชีวิตที่นั่นเป็นอย่างไร

North Korea is unimaginable.

It's very hard for me

บอกตามตรง

พูดได้เลยว่า

when people ask me what it feels like to live there.

คุณไม่สามารถจินตนาการถึงมันได้แน่

To be honest,

คำในหลาย ๆ ภาษาไม่อาจสื่อออกมาได้

I tell you:

you can't even imagine it.

เพราะเหมือนอยู่กันคนละโลก

ราวกับว่าคุณไม่มีทางนึกถึงชีวิตของตัวเอง บนดาวอังคารได้เลย

The words in any language can't describe,

because it's a totally different planet,

ตัวอย่างเช่น คำว่า “รัก” มีแค่ความหมายเดียวเท่านั้น

as you cannot imagine your life on Mars right now.

ความรักที่มีต่อท่านผู้นำ

For example, the word "love" has only one meaning:

ไม่มีสิ่งที่เรียกว่ารักแบบโรแมนติก ที่เกาหลีเหนือ

love for the Dear Leader.

และถ้าคุณไม่รู้จักคำพวกนั้น

There's no concept of romantic love in North Korea.

ก็หมายความว่าคุณไม่เข้าใจมัน

And if you don't know the words,

เพราะงั้นคุณจะไม่รู้เลยว่าสิ่งนั้นก็คือ ความเป็นไปได้

that means you don't understand the concept,

ขอยกตัวอย่างอีกสักอัน

and therefore, you don't even realize that concept is even a possibility.

การที่เราเติบโตในเกาหลีเหนือ

เราเชื่อสนิทใจว่าท่านผู้นำคือพระเจ้า

Let me give you another example.

ที่อ่านความคิดของฉันได้

Growing up in North Korea,

we truly believed that our Dear Leader is an almighty god

ฉันกลัวแม้แต่จะคิดที่เกาหลีเหนือ

who can even read my thoughts.

เรารู้มาว่าเขาอดอาหารเพื่อพวกเรา

และทำงานอย่างหนักเพื่อพวกเรา

I was even afraid to think in North Korea.

นั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกใจสลาย

We are told that he's starving for us,

แต่เมื่อฉันหลบหนีไปที่เกาหลีใต้

and he's working tirelessly for us,

ก็ได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือจอมเผด็จการ

and my heart just broke for him.

ที่มีรถหลายคัน

When I escaped to South Korea,

มีบ้านพักตากอากาศมากมาย

และมีชีวิตสุดหรู

people told me that he was actually a dictator,

he had cars,

และเมื่อนึกย้อนไปตอนที่เห็นรูปถ่ายของเขา

many, many resorts,

and he had an ultraluxurious life.

แล้วคิดได้เป็นครั้งแรกว่า

เขาตัวใหญ่ที่สุดในรูปถ่าย

And then I remember looking at a picture of him,

(เสียงหัวเราะ)

realizing for the first time

รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเลย

สุดท้ายก็มารู้ว่าเขาไม่ได้อดอาหารจริง

that he is the largest guy in the picture.

(Laughter)

แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นกับตามาก่อน

And it hit me.

Finally, I realized he wasn't starving.

จนมีคนมาบอกฉันว่าเขาอ้วน

(เสียงหัวเราะ)

But I was never able to see that before,

ต้องมีคนบอกว่าเขาอ้วน

until someone told me that he was fat.

หากคุณไม่เคยฝึกการคิดแบบมีวิจารณญาณมาก่อน

(Laughter)

Really, someone had to teach me that he was fat.

คุณก็จะเห็นในสิ่งที่คนอื่นบอกให้คุณเห็น

If you have never practiced critical thinking,

คำถามที่ใหญ่ที่สุดที่ผู้คนถามฉัน

then you simply see what you're told to see.

ก็คือ “ทำไมถึงไม่มีการปฏิวัติในเกาหลีเหนือ?”

พวกเราโง่กันรึเปล่า

The biggest question also people ask me

ทำไมถึงไม่มีการปฏิวัติมาตั้ง 70 ปี ทั้งที่ถูกกดขี่

is: "Why is there no revolution inside North Korea?

Are we dumb?

และฉันก็พูดออกไปว่า

Why is there no revolution for 70 years of this oppression?"

ถ้าคุณไม่รู้ว่าตัวเองเป็นทาส

ถ้าคุณไม่รู้ว่าตัวเองถูกทอดทิ้งหรือกดขี่

And I say:

คุณจะสู้เพื่อเป็นอิสระได้ยังไง

If you don't know you're a slave,

if you don't know you're isolated or oppressed,

ฉันหมายถึง ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง

ก็หมายความว่าคุณไม่ถูกทอดทิ้ง

how do you fight to be free?

ความไม่รู้คือคำนิยามที่แท้จริง ของความโดดเดี่ยว

I mean, if you know you're isolated,

that means you are not isolated.

เพราะแบบนี้ฉันถึงไม่รู้มาก่อน

ฉันอยู่อย่างโดดเดี่ยวในเกาหลีเหนือ

Not knowing is the true definition of isolation,

แล้วก็เคยคิดว่าตัวเองอยู่ศูนย์กลางจักรวาล

and that's why I never knew

I was isolated when I was in North Korea.

นี่เป็นไอเดียที่ควรค่าแก่การเผยแพร่ของฉัน

I literally thought I was in the center of the universe.

คนส่วนใหญ่คิดว่า

So here is my idea worth spreading:

มนุษย์มักจะรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด

ความแตกต่างของความยุติธรรมและอยุติธรรม

a lot of people think

humans inherently know what is right and wrong,

อะไรควรหรือไม่ควร

the difference between justice and injustice,

ฉันบอกพวกเขาไปว่า ไร้สาระฉิบหาย

(เสียงหัวเราะ)

what we deserve and we don't deserve.

(เสียงปรบมือ)

I tell them: BS.

ทุกอย่าง

(Laughter)

(Applause)

ทุกอย่างต้องได้รับการอบรมสั่งสอน

รวมทั้งความเห็นอกเห็นใจด้วย

Everything,

ถ้าเห็นใครสักคนที่กำลังจะตายอยู่บนถนน

everything must be taught,

including compassion.

ฉันก็จะทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยคน ๆ นั้น

If I see someone dying on the street right now,

แต่ตอนอยู่ที่เกาหลีเหนือ

ฉันเห็นคนที่กำลังจะตายและตายอยู่บนถนน

I will do anything to save that person.

แต่กลับไม่รู้สึกอะไรเลย

But when I was in North Korea,

I saw people dying and dead on the streets.

ไม่ใช่เพราะตัวเองโรคจิต

แต่เพราะฉันไม่เคยเรียนรู้ ถึงสิ่งที่เรียกว่าความเห็นอกเห็นใจ

I felt nothing.

แต่ทว่าฉันกลับรู้สึกเห็นอกเห็นใจ เข้าใจ และสงสารจากใจจริง

Not because I'm a psychopath,

but because I never learned the concept of compassion.

เมื่อได้รู้จักกับคำว่าความเห็นอกเห็นใจ และแนวคิดของมัน

Only, I felt compassion, empathy and sympathy in my heart

และเวลานี้ฉันก็รู้สึกได้แล้ว

ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ที่สหรัฐอเมริกา ในฐานะบุคคลที่เป็นอิสระ

after I learned the word "compassion" and the concept,

and I feel them now.

(เสียงปรบมือ)

ขอบคุณค่ะ

Now I live in the United States as a free person.

(เสียงปรบมือ)

และเมื่อไม่นานมานี้

(Applause)

Thank you.

ผู้นำแห่งประเทศอิสรภาพ ท่านประธานาธิบดีทรัมป์

(Applause)

ได้พบกับอดีตพระเจ้าของฉัน

And recently,

the leader of the free country, our President Trump,

และตัดสินว่าสิทธิมนุษยชนไม่สำคัญมากพอ

met with my former god.

ที่จะใส่เข้าไปในระเบียบวาระการประชุม

และก็ไม่ได้พูดถึงมันอีกเลย

And he decided human rights is not important enough

ทำให้ฉันรู้สึกกลัว

to include in his agendas,

เราอยู่บนโลก

and he did not talk about it.

ที่จอมเผด็จการภาคภูมิใจ กับการที่ได้ประหารลุงของตัวเอง

And it scares me.

We live in a world right now

ฆ่าพี่ชายต่างมารดา

where a dictator can be praised for executing his uncle,

ฆ่าชาวเกาหลีเหนือไปหลายพันคน

และนั่นก็กลับได้รับการสรรเสริญเยินยอ

for killing his half brother,

killing thousands of North Koreans.

ทำให้ฉันคิดขึ้นมาได้ว่า

บางทีคนเราควรได้รับการอบรมสั่งสอน อะไรใหม่ ๆ ที่เกี่ยวกับอิสรภาพได้แล้ว

And that was worthy of praise.

And also it made me think:

perhaps we all need to be taught something new about freedom now.

อิสรภาพเป็นเรื่องที่เปราะบาง

ไม่อยากให้พวกคุณกลัวแต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ

Freedom is fragile.

เป็นมา 3 รุ่นแล้ว

ที่ทำให้เกาหลีเหนือเป็นเหมือน นวนิยายเรื่อง 1984 ของจอร์จ ออร์เวลล์

I don't want to alarm you, but it is.

It only took three generations

เพียงแค่ 3 รุ่นเท่านั้น

to make North Korea into George Orwell's "1984."

หากเราไม่ลุกขึ้นสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน

It took only three generations.

เพื่อคนที่ถูกกดขี่ และไม่มีสิทธิ์มีเสียงใด ๆ

If we don't fight for human rights

ในฐานะของบุคคลที่เป็นอิสระอยู่ตรงนี้

แล้วใครจะสู้เพื่อพวกเรา หากเราไม่ได้เป็นอิสระ

for the people who are oppressed right now who don't have a voice,

as free people here,

เครื่องจักรเหรอ? สัตว์เหรอ? ฉันไม่รู้

who will fight for us when we are not free?

ฉันคิดว่ามันมหัศจรรย์ขนาดไหน ที่เราสนใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ

Machines? Animals? I don't know.

สิทธิของสัตว์ ความเท่าเทียมทางเพศ

I think it's wonderful that we care about climate change,

และทุก ๆ สิ่ง

การที่เราให้ความสนใจในสิทธิของสัตว์

ก็แสดงให้เห็นถึงจิตใจอันงดงามของพวกเรา

animal rights, gender equality,

all of these things.

ที่ให้การเอาใจใส่ใครสักคนที่พูดออกมาไม่ได้

The fact that we care about animals' rights,

that means that's how beautiful our heart is,

และชาวเกาหลีเหนือในตอนนี้ ก็ไม่อาจพูดอะไรเพื่อตัวเองได้เลย

that we care about someone who cannot speak for themselves.

พวกเขาไม่มีอินเตอร์เน็ตในศตวรรษที่ 21

And North Koreans right now cannot speak for themselves.

ไม่มีระบบไฟฟ้า

และเป็นที่ที่มืดที่สุดในโลก

They don't have internet in the 21st century.

We don't have electricity,

ก็อยากบอกอะไรบางอย่าง กับพี่น้องชาวเกาหลีเหนือ

and it is the darkest place on earth right now.

ที่อยู่ในความมืด

พวกเขาอาจจะไม่เชื่อก็ได้

Now I want to say something to my fellow North Koreans

แต่ฉันอยากบอกกับพวกเขาว่า ชีวิตทางเลือกนั้นเป็นไปได้

who are living in that darkness.

เป็นอิสระ

They might not believe this,

but I want to tell them that an alternative life is possible.

จากประสบการณ์ตรงของฉัน

อะไรๆก็เป็นไปได้

Be free.

From my experience,

ฉันเคยถูกซื้อ

และถูกขายเป็นทาส

literally anything is possible.

แต่ฉันก็ยืนอยู่ตรงนี้แล้ว

เพราะแบบนี้ฉันจึงเชื่อในปฏิหาริย์

I was bought,

I was sold as a slave.

สิ่งๆหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากเรื่องนี้

But now I'm here,

and that is why I believe in miracles.

ก็คือ ไม่มีอะไรที่อยู่ยงคงกระพันบนโลกใบนี้

The one thing that I learned from history

เพราะงั้นเราจึงมีเหตุผลที่จะมีความหวัง

is that nothing is forever in this world.

ขอบคุณค่ะ

(เสียงปรบมือ)

And that is why we have every reason to be hopeful.

Thank you.

(Applause)