What I learned about freedom after escaping North Korea | Yeonmi Park | TED

Translator: Saba Rezaie Reviewer: Masoud Motamedifar

I was born in 1993 in the northern part of North Korea,

من در سال ۱۹۹۳ در قسمت شمالی کره شمالی متولد شدم،

in a town called Hyesan,

در شهرستانی به نام هایسان

which is on the border with China.

که هم مرز با چین است.

I had loving parents

پدر و مادری مهربان

and one older sister.

و یک خواهر بزرگتر داشتم.

Before I was even 10 years old,

قبل از اینکه حتی ده ساله شوم،

my father was sent to a labor camp

پدرم را به خاطر داد و ستدهای غیر قانونی

for engaging in illegal trading.

به اردوگاه کارگری فرستادند.

Now, by "illegal trading" --

منظور از دادوستدهای غیرقانونی --

he was selling clogs, sugar, rice and later copper

فروختن جوراب، صندل، شکر، برنج و بعدها مس بود

to feed us.

تا ما را سیر کند.

In 2007, my sister and I decided to escape.

من و خواهرم در سال ۲۰۰۷ تصمیم به فرار گرفتیم.

She was 16 years old,

او ۱۶ سال داشت،

and I was 13 years old.

و من ۱۳ ساله بودم.

I need you to understand what the word "escape" means

میخواهم شما بدانید که واژه «فرار»

in the context of North Korea.

در مقیاس کره شمالی به چه معناست.

We were all starving,

ما همه گرسنگی میکشیدیم،

and hunger means death in North Korea.

و گرسنگی به معنی مرگ در کره شمالی است.

So it was the only option for us.

پس تنها چاره برای ما بود.

I didn't even understand the concept of escape,

من حتی درک درستی از فرار نداشتم،

but I could see the lights from China at night,

ولی میتوانستم چراغ ها را در چین در شب ببینم،

and I wondered if I go where the light is,

و فکر میکردم آیا میتوانم به جایی که آن نورها هستند برسم،

I might be able to find a bowl of rice.

و شاید بتوانم کاسه برنجی آنجا پیدا کنم.

It's not like we had a grand plan or maps.

اینطور نبود که ما برنامه جامع و یا نقشه ای داشته باشیم.

We did not know anything about what was going to happen.

هیچ ایده ای نداشتیم از اینکه چه خواهد شد.

Imagine your apartment building caught fire.

تصور کنید که آپارتمان شما دچار حریق شده است.

I mean, what would you do?

متظورم این است که چه کار خواهید کرد؟

Would you stay there to be burned,

آیا آنجا می مانید تا بسوزید،

or would you jump off out of the window

یا از پنجره به پایین می پرید

and see what happens?

تا ببینید چه می شود؟

That's what we did.

این کاری بود که انجام دادیم.

We jumped out of the house

از خانه پایین پریدیم

instead of the fire.

به جای ماندن در آتش.

North Korea is unimaginable.

کره شمالی غیر قابل تصور است.

It's very hard for me

برای من خیلی سخت است،

when people ask me what it feels like to live there.

وقتی مردم از من می پرسند زندگی کردن در آنجا چه حسی دارد.

To be honest,

صادقانه،

I tell you:

به شما میگویم:

you can't even imagine it.

شما حتی نمی توانید تصورش کنید.

The words in any language can't describe,

هیچ واژه ای در هیچ زبانی، نمی تواند توصیفش کند،

because it's a totally different planet,

چرا که کاملا سیاره ای دیگر است،

as you cannot imagine your life on Mars right now.

همانطور که الان حیات خود را در مریخ نمی توانید تصور کنید.

For example, the word "love" has only one meaning:

برای مثال واژه «عشق» تنها یک معنی دارد:

love for the Dear Leader.

عشق به رهبر عزیز.

There's no concept of romantic love in North Korea.

هیچ مفهومی از عشق رمانتیک در کره شمالی وجود ندارد

And if you don't know the words,

و وقتی لغت را ندانید،

that means you don't understand the concept,

به این معناست که مفهوم را درک نمی کنید،

and therefore, you don't even realize that concept is even a possibility.

و به همین علت، حتی متوجه نمی شوید که این مفهوم، شدنی است.

Let me give you another example.

بگذارید برایتان مثال دیگری بزنم.

Growing up in North Korea,

ما با شرایط رشد در کره شمالی،

we truly believed that our Dear Leader is an almighty god

واقعا باور داریم که رهبر عزیز ما، خدای قادر مطلق است

who can even read my thoughts.

که حتی می تواند افکار ما را بخواند.

I was even afraid to think in North Korea.

من در کره شمالی، حتی می ترسیدم که بیندیشم.

We are told that he's starving for us,

به ما گفته بودند که رهبر ما، به خاطرما گرسنگی می کشد،

and he's working tirelessly for us,

و بی وقفه برایمان زحمت می کشد،

and my heart just broke for him.

و قلب من برای او می شکست.

When I escaped to South Korea,

وقتی به کره جنوبی فرار کردم،

people told me that he was actually a dictator,

مردم به من گفتند که او دیکتاتور بوده است،

he had cars,

او ماشینها و تفریحگاههای

many, many resorts,

بسیار فراوانی داشت،

and he had an ultraluxurious life.

و او زندگی فوق-مجلل داشته است.

And then I remember looking at a picture of him,

و من به یاد می آورم که به عکسش نگاه می کردم،

realizing for the first time

و برای اولین بار می دیدم،

that he is the largest guy in the picture.

که او گنده ترین مرد در تصویر است.

(Laughter)

(خنده حضار)

And it hit me.

و این شوکی بود برای من.

Finally, I realized he wasn't starving.

و در آخر فهمیدم که او گشنگی نمی کشد.

But I was never able to see that before,

ولی من تا قبل از این قادر به دیدنش نبودم،

until someone told me that he was fat.

تا وقتی که یک نفر به من گفت او چاق است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Really, someone had to teach me that he was fat.

واقعا، یک نفر باید به من آموزش می داد که او چاق است.

If you have never practiced critical thinking,

اگرهیچوقت تفکر انتقادی را فرانگیرید،

then you simply see what you're told to see.

شما فقط چیزی را خواهید دید که به شما گفته شده ببینید.

The biggest question also people ask me

بزرگترین سوالی که از من می پرسند

is: "Why is there no revolution inside North Korea?

این است: «چرا هیچ انقلابی در کره جنوبی اتفاق نمی افتد؟

Are we dumb?

آیا ما کودن هستیم؟

Why is there no revolution for 70 years of this oppression?"

چرا هیچ انقلابی بعد از ۷۰ سال ظلم نیست؟»

And I say:

و من می گویم:

If you don't know you're a slave,

اگر شما ندانید که برده هستید،

if you don't know you're isolated or oppressed,

اگر ندانید ایزوله شده اید و مورد ظلم واقع شدید،

how do you fight to be free?

چگونه برای آزادی خواهید جنگید؟

I mean, if you know you're isolated,

منظورم این است که اگر بدانید ایزوله هستید،

that means you are not isolated.

این به این معنی است که ایزوله نیستید.

Not knowing is the true definition of isolation,

نداستن تعریف ایزوله بودن است،

and that's why I never knew

و این دلیل این بود که تا زمانی که در کره شمالی بودم

I was isolated when I was in North Korea.

هرگز نمی دانستم که ایزوله هستم.

I literally thought I was in the center of the universe.

من به معنی واقعی فکر می کردم در مرکز دنیا هستم.

So here is my idea worth spreading:

پس ایده من که ارزش انتشار دارد این است:

a lot of people think

خیلی از مردم فکر می کنند

humans inherently know what is right and wrong,

انسان بالذاته می داند چه چیزی درست و چه چیزی غلط است،

the difference between justice and injustice,

تفاوت بین عدالت و بی عدالتی،

what we deserve and we don't deserve.

ما لایق چه چیزی هستیم و لیاقت چه چیزی را نداریم.

I tell them: BS.

من به آنها می گویم: چرند است.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Everything,

همه چیز،

everything must be taught,

همه چیز باید آموزش داده شود،

including compassion.

حتی دلسوزی.

If I see someone dying on the street right now,

اگر من امروزی شخصی را روی زمین در حال مرگ ببینم،

I will do anything to save that person.

هرکاری برای نجات آن شخص خواهم کرد.

But when I was in North Korea,

ولی وقتی در کره شمالی بودم،

I saw people dying and dead on the streets.

مردم را می دیدم که در حال مرگ در خیابان بودن یا مرده بودند.

I felt nothing.

هیچ احساسی نداشتم.

Not because I'm a psychopath,

نه به این دلیل که روانی هستم،

but because I never learned the concept of compassion.

بلکه چون هیچوقت شفقت به من تعلیم داده نشده بود.

Only, I felt compassion, empathy and sympathy in my heart

تنها وقتی احساس دلسوزی، همدردی و همدلی را در قلبم کردم

after I learned the word "compassion" and the concept,

که با لغت دلسوزی و مفهوم آن آشنا شدم،

and I feel them now.

و حالا می فهممشان.

Now I live in the United States as a free person.

اکنون به عنوان شخصی آزاد در ایالات متحده زندگی می کنم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

And recently,

و اخیراً،

the leader of the free country, our President Trump,

رهبر این کشور آزاد، رییس جمهورمان ترامپ،

met with my former god.

با خدای قبلی من دیدار کرد

And he decided human rights is not important enough

و او تصمیم گرفت که مساله حقوق بشر به آن مهمی نیست

to include in his agendas,

که او آن را در لیست موضوعات خود قرار دهد،

and he did not talk about it.

و راجع به آن صحبتی نکرد.

And it scares me.

و این مرا می ترساند.

We live in a world right now

ما اکنون در جهانی زندگی می کنیم

where a dictator can be praised for executing his uncle,

که یک دیکتاتور برای اعدام عموی خود مورد تشویق قرار می گیرد،

for killing his half brother,

و برای کشتن برادر ناتنی خود،

killing thousands of North Koreans.

کشتن هزاران مردم کره شمالی

And that was worthy of praise.

و آن شایسته تشویق بود.

And also it made me think:

و همچنین باعث شد تا من فکر کنم:

perhaps we all need to be taught something new about freedom now.

شاید الان زمان آن باشد که همه ما چیز جدیدی درباره آزادی یاد بگیریم.

Freedom is fragile.

آزادی شکننده است.

I don't want to alarm you, but it is.

نمی خواهم به شما هشدار دهم، ولی هست.

It only took three generations

تنها سه نسل طول کشید تا

to make North Korea into George Orwell's "1984."

کره شمالی به [ویران شهر رمان] "۱۹۸۴" جورج اورول تبدیل شود.

It took only three generations.

تنها سه نسل طول کشید.

If we don't fight for human rights

اگر ما برای حقوق بشر مبارزه نکنیم

for the people who are oppressed right now who don't have a voice,

برای مردمی که اکنون تحت ظلم هستند و اینجا صدایی ندارند

as free people here,

به عنوان انسانهای آزاد،

who will fight for us when we are not free?

چه کسی برای ما خواهد جنگید، وقتی ما آزاد نیستیم؟

Machines? Animals? I don't know.

ماشینها؟ حیوانات؟ من نمیدانم.

I think it's wonderful that we care about climate change,

فکر می کنم که اینکه ما به تغییرات اقلیمی توجه می کنیم، عالی است،

animal rights, gender equality,

حقوق حیوانات، برابری جنسیتی،

all of these things.

تمام این چیزها.

The fact that we care about animals' rights,

اینکه به حقوق حیوانات توجه می کنیم،

that means that's how beautiful our heart is,

نشانگر این است که چه قلب زیبایی داریم،

that we care about someone who cannot speak for themselves.

اینکه به موجودی توجه می کنیم که از خود صدایی ندارد.

And North Koreans right now cannot speak for themselves.

و مردم کره شمالی حالا، نمی توانند برای خود صحبت کنند.

They don't have internet in the 21st century.

آنها در قرن ۲۱ اینترنت ندارند.

We don't have electricity,

ما برق نداریم.

and it is the darkest place on earth right now.

و کره شمالی اکنون تاریکترین نقطه روی زمین است.

Now I want to say something to my fellow North Koreans

حالا میخواهم به دوستان کره شمالی خود

who are living in that darkness.

که در آن تاریکی زندگی می کنند چیزی بگویم.

They might not believe this,

ممکن است این را باور نکنند،

but I want to tell them that an alternative life is possible.

ولی می خواهم به آنها بگویم زندگی دیگری هم امکان پذیر است.

Be free.

آزاد باشید.

From my experience,

با توجه به تجربه من،

literally anything is possible.

حقیقتا هر چیزی امکان پذیر است.

I was bought,

من خریده شده بودم،

I was sold as a slave.

من را به عنوان برده فروخته بودند.

But now I'm here,

ولی حالا اینجا هستم.

and that is why I believe in miracles.

و به همین علت به معجزه اعتقاد دارم.

The one thing that I learned from history

یک چیز که از تاریخ یاد گرفتم،

is that nothing is forever in this world.

این است که هیچ چیز دراین دنیا ابدی نیست.

And that is why we have every reason to be hopeful.

و به همین خاطر است که ما همه دلایل برای امیدوار بودن را داریم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار)