Colin Powell: Kids need structure | TED

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Yada Sattarujawong Reviewer: yamela areesamarn

What I want to do this afternoon

สิ่งที่ผมอยากจะพูดในช่วงบ่ายนี้

is something a little different than what's scheduled.

เป็นสิ่งที่ต่างจากกำหนดการอยู่สักหน่อย

Foreign policy, you can figure that out

เรื่องนโยบายต่างประเทศ ทุกคนคงจะพอทราบได้จาก

by watching, I don't know, Rachel Maddow or somebody,

การดูรายการของ เรเชล แมดดาว หรือใครสักคน

but — (Laughter) —

แต่ (หัวเราะ)

I want to talk about young people and structure,

ผมอยากจะพูดถึงเด็กๆ และการสร้างวินัย

young people and structure.

เด็กๆ และวินัย

This was last Wednesday afternoon

นี่เป็นภาพจากเมื่อบ่ายวันพุธที่ผ่านมา

at a school in Brooklyn, New York,

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งย่าน บรู๊คลิน นิวยอร์ก

at Cristo Rey High School, run by the Jesuits.

ที่โรงเรียนมัธยม คริสโต เรย์ ซึ่งดำเนินการโดย องค์กร Jesuits

And I was talking to this group of students, and take a look at them.

ขณะที่ผมกำลังพูดให้นักเรียนกลุ่มนี้ แล้วดูพวกเขาสิ

They were around me in three directions.

พวกเขาล้อมรอบผมอยู่สามด้าน

You'll noticed that almost all of them are minority.

คงสังเกตได้นะครับว่า เกือบทั้งหมดเป็นชนกลุ่มน้อย

You'll notice that the building is rather austere.

และอาคารนั้นก็ดูค่อนข้างจะเก่าแก่

It's an old New York school building, nothing fancy.

แบบตึกของโรงเรียนเก่าๆในนิวยอร์ก ไม่ได้หรูหราอะไร

They still have old blackboards and whatnot.

ยังมีกระดานดำ และสิ่งอื่นๆที่ควรจะมี

And there are about 300 kids in this school,

มีนักเรียนประมาณสามร้อยคน ในโรงเรียนแห่งนี้

and the school's been going now for four years,

โรงเรียนนี้เปิดดำเนินการมาได้สี่ปีแล้ว

and they're about to graduate their first class.

นักเรียนกลุ่มแรกของโรงเรียนกำลังจะจบการศึกษา

Twenty-two people are graduating,

นักเรียนยี่สิบสองคนเรียนจบ

and all 22 are going to college.

และทั้งยี่สิบสองคนจะเรียนต่อในมหาวิทยาลัย

They all come from homes where there is, for the most part,

พวกเขาทั้งหมดมาจากบ้านที่ ส่วนใหญ่แล้ว

just one person in the home,

มีผู้ใหญ่เพียงคนเดียว

usually the mother or the grandmother, and that's it,

ส่วนมากมักจะเป็น แม่ หรือ ยาย แค่นั้น

and they come here for their education

พวกเขามาที่นี่เพื่อรับการศึกษา

and for their structure.

มาเพื่อสร้างวินัยเพื่อชีวิตพวกเขา

Now I had this picture taken, and it was put up

ผมให้เขาถ่ายรูปนี้ แล้วก็แปะไว้

on my Facebook page last week,

บนหน้า facebook ของผมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

and somebody wrote in,

ใครบางคนเข้ามาเขียนไว้ว่า

"Huh, why does he have him standing at attention like that?"

"เฮ้ ทำไมให้เขายืนตรงเหมือนทหารอย่างนั้นล่ะ"

And then they said, "But he looks good." (Laughter)

แล้วก็เขียนต่อว่า "แต่เขาก็ดูดีนะ" (หัวเราะ)

He does look good, because kids need structure,

เขาดูดี เพราะว่า เด็กๆต้องมีวินัย

and the trick I play in all of my school appearances

เกมที่ผมเล่นเมื่อไปในโรงเรียนทั้งหลาย

is that when I get through with my little homily to the kids,

คือ หลังจากที่ผมพูดคุยทำความคุ้นเคยกับเด็กๆแล้ว

I then invite them to ask questions,

ผมก็ให้พวกเขาถามคำถาม

and when they raise their hands, I say, "Come up,"

พอพวกเขายกมือ ผมบอกให้พวกเขาเดินออกมา

and I make them come up and stand in front of me.

ให้พวกเขาออกมาและยืนข้างหน้าผม

I make them stand at attention like a soldier.

ผมให้พวกเขายืนตรงเข้าแถวเหมือนทหาร

Put your arms straight down at your side,

เอามือแนบลำตัว

look up, open your eyes, stare straight ahead,

มองขึ้นมา เปิดตา จ้องมาข้างหน้า

and speak out your question loudly so everybody can hear.

แล้วพูดคำถามของเขาดังๆ เพื่อให้ทุกคนได้ยิน

No slouching, no pants hanging down, none of that stuff.

ไม่ยืนหลังค่อม ไม่ใส่กางเกงห้อยๆ ไม่ทำอะไรแบบนั้น

(Laughter)

(หัวเราะ)

And this young man, his name is -- his last name Cruz --

แล้วเด็กผู้ชายคนนี้ เขาชื่อ เขานามสกุล Cruz (ครุซ)

he loved it. That's all over his Facebook page and it's gone viral.

เขาชอบนะ มันอยู่ไปทั่วหน้า facebook ของเขา และเผยแพร่ไปทั่วอินเตอร์เน็ต

(Laughter)

(หัวเราะ)

So people think I'm being unkind to this kid.

หลายคนจึงคิดว่าผมใจร้ายกับเด็กคนนี้

No, we're having a little fun.

ไม่ใช่ เราแค่เล่นสนุกกันนิดหน่อย

And the thing about it, I've done this for years,

เรื่องของเรื่องคือ ผมทำแบบนี้มาหลายปีแล้ว

the younger they are, the more fun it is.

ยิ่งเด็กเล็กเท่าใหร่ ยิ่งสนุก

When I get six- and seven-year-olds in a group,

เมื่อผมมีเด็กอายุหกและเจ็ดขวบอยู่เป็นกลุ่ม

I have to figure out how to keep them quiet.

ผมต้องหาวิธีทำให้พวกเขาเงียบ

You know that they'll always start yakking.

คุณก็รู้ พวกเขาจ้อกันไม่หยุด

And so I play a little game with them

ผมเลยเล่นเกมส์กับพวกเขานิดหน่อย

before I make them stand at attention.

ก่อนที่ผมจะให้พวกเด็กๆยืนตรง

I say, "Now listen. In the army,

ผมบอกว่า "ฟังให้ดีนะ ในกองทัพ

when we want you to pay attention,

เวลาเราต้องการให้ทุกคนตั้งใจฟัง

we have a command. It's called 'at ease.'

เรามีคำสั่งเรียกว่า at ease

It means everybody be quiet and pay attention. Listen up.

ซึ่งหมายความว่าให้ทุกคนเงียบและตั้งใจฟัง จดจ่อ

Do you understand?"

เข้าใจไหม?"

"Uh-huh, uh-huh, uh-huh.""Let's practice. Everybody start chatting."

"เข้าใจนะ" "เอาละลองฝึกดู เอ้าคุยกันได้"

And I let them go for about 10 seconds, then I go, "At ease!"

ผมก็ให้เขาคุยกันประมาณสิบวินาที แล้วผมก็สั่ง at ease!

"Huh!" (Laughter)

"ฮึ" (เสียงหัวเราะ)

"Yes, General. Yes, General."

ครับท่านนายพล ครับท่านนายพล

Try it with your kids. See if it works. (Laughter)

ลองเอาไปใช้กับเด็กๆของคุณดูนะครับ ดูว่าจะได้ผลไม๊ (หัวเราะ)

I don't think so.

ผมว่าไม่ได้ผล

But anyway, it's a game I play, and it comes obviously

แต่นั่นเป็นเกมที่ผมเล่น เห็นได้ชัดว่ามันมา

from my military experience.

จากประสบการณ์ทางทหารของผม

Because for the majority of my adult life,

เพราะเวลาส่วนใหญ่ในวัยผู้ใหญ่ของผม

I worked with young kids, teenagers with guns, I call them.

ผมทำงานกับเด็กๆ หรือวัยรุ่นที่ถือปืน ผมเรียกเขาอย่างนั้น

And we would bring them into the army,

เราจะนำพวกเขาเข้ามาในกองทหาร

and the first thing we would do is to put them

และสิ่งแรกที่พวกเราจะทำก็คือ เอาพวกเขา

in an environment of structure, put them in ranks,

เข้ามาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีวินัย ให้เขามียศตำแหน่ง

make them all wear the same clothes,

ให้เขาทุกคนใส่เสื้อผ้าเหมือนๆกัน

cut all their hair off so they look alike,

ตัดผมออกให้หมด เพื่อให้พวกเขาดูเหมือนๆกัน

make sure that they are standing in ranks.

ให้แน่ใจว่าพวกเขายืนตามลำดับความสูง

We teach them how to go right face, left face,

เราสอนให้พวกเขา รู้จักการหันขวา หันซ้าย

so they can obey instructions and know

เพื่อให้เขาสามารถทำตามคำสั่ง และรู้ว่า

the consequences of not obeying instructions.

ผลของการไม่ทำตามคำสั่งเป็นอย่างไร

It gives them structure.

มันทำให้พวกเขามีวินัย

And then we introduce them to somebody who they come to hate immediately, the drill sergeant.

แล้วก็พาไปรู้จักกับ คนที่พวกเขาจะเกลียดในทันที จ่าผู้ฝึก

And they hate him.

และพวกเขาก็เกลียดจ่าฝึก

And the drill sergeant starts screaming at them,

แล้วจ่าฝึกก็จะเริ่มตะโกนเสียงดังใส่พวกเขา

and telling them to do all kinds of awful things.

สั่งให้พวกเขาทำสิ่งที่แย่ๆสารพัดอย่าง

But then the most amazing thing happens over time.

และแล้วสิ่งมหัศจรรย์ที่สุด ก็ค่อยๆเกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

Once that structure is developed,

เมื่อวินัยได้ถูกปลูกฝังแล้ว

once they understand the reason for something,

เมื่อพวกเขาเข้าใจเหตุผลของบางสิ่งบางอย่าง

once they understand, "Mama ain't here, son.

เมื่อพวกเขาเข้าใจว่า "แม่ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยนะ ไอ้ลูกชาย

I'm your worst nightmare. I'm your daddy and your mommy.

ครูฝึกนี่แหละเป็นฝันร้ายที่สุด เป็นทั้งพ่อและแม่

And that's just the way it is. You got that, son?

แล้วมันก็จะเป็นอย่างนี้ เข้าใจไม๊ ไอ้ลูกชาย

Yeah, and then when I ask you a question, there are only three possible answers:

แล้ว เมื่อผมถามคำถามคุณ ก็ตอบได้อยู่สามอย่างเท่านั้น

yes, sir; no, sir; and no excuse, sir.

ใช่ครับผม ไม่ใช่ครับผม และไม่มีข้อแก้ตัวครับผม

Don't start telling me why you didn't do something.

อย่ามาบอกผมว่า ทำไมคุณไม่ได้ทำอย่างนั้น

It's yes, sir; no, sir; no excuse, sir."

มีแค่คำตอบ ใช่ครับ ไม่ใช่ครับผม และ ไม่มีข้อแก้ตัวครับผม"

"You didn't shave.""But sir —"

"คุณไม่ได้โกนหนวด" "แต่ผู้กองครับ"

"No, don't tell me how often you scraped your face this morning.

"อย่า อย่ามาบอกผมว่า คุณถูหน้ามากี่ครั้งแล้วเช้านี้"

I'm telling you you didn't shave."

"ผมกำลังบอกว่าคุณไม่ได้โกนหนวด"

"No excuse, sir.""Attaboy, you're learning fast."

"ไม่มีข้อแก้ตัวครับผม" "ต้องอย่างนั้น เรียนรู้เร็วดีนี่"

But you'd be amazed at what you can do with them

แล้วคุณจะประหลาดใจว่า คุณสามารถช่วยพวกเขาได้แค่ไหน

once you put them in that structure.

เมื่อคุณทำให้พวกเขามีวินัย

In 18 weeks, they have a skill. They are mature.

ภายใน 18 สัปดาห์ พวกเขามีทักษะ พวกเขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้น

And you know what, they come to admire the drill sergeant

แล้วรู้อะไรไม๊ พวกเขาจะเริ่มชอบจ่าฝึกของพวกเขา

and they never forget the drill sergeant.

และพวกเขาจะไม่เคยลืมจ่าฝึกเลย

They come to respect him.

พวกเขาจะกลายเป็นคนที่เคารพจ่าฝึก

And so we need more of this kind of structure and respect

เราจึงต้องการวินัยแบบนี้มากขึ้น และการให้เกียรติ

in the lives of our children.

ในชีวิตของเด็กๆของเรา

I spend a lot of time with youth groups,

ผมได้ใช้เวลามากมายกับกลุ่มเยาวชน

and I say to people, "When does the education process begin?"

ผมบอกกับทุกคนว่า "กระบวนการการศึกษาเริ่มเมื่อใหร่"

We're always talking about, "Let's fix the schools.

เรามักจะคุยกันเรื่อง "มาปรับปรุงโรงเรียนกันเถอะ

Let's do more for our teachers. Let's put more computers in our schools.

ให้อะไรกับครูให้มากขึ้น ใส่คอมพิวเตอร์เข้าไปให้มากขึ้น

Let's get it all online."

ทำเป็นระบบออนไลน์เถอะ"

That isn't the whole answer. It's part of the answer.

แต่นั่นไม่ใช่คำตอบทั้งหมด มันเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่ง

But the real answer begins with bringing a child to the school

คำตอบที่แท้จริง เริ่มต้นด้วยการพาเด็กคนหนึ่งไปโรงเรียน

with structure in that child's heart and soul to begin with.

เด็กที่มีวินัยอยู่ในหัวใจและวิญญาณ ตั้งแต่เริ่มแรก

When does the learning process begin? Does it begin in first grade?

กระบวนการเรียนรู้เริ่มต้นขึ้นเมื่อใหร่ ชั้นป.1 หรือ

No, no, it begins the first time

ไม่ ไม่ใช่ มันเริ่มขึ้นครั้งแรก

a child in a mother's arms

ที่เด็กคนนั้นอยู่ในอ้อมแขนแม่

looks up at the mother

มองขึ้นมาที่ใบหน้าของแม่

and says, "Oh, this must be my mother.

แล้วนึกว่า "โอ้ นี่ต้องเป็นแม่ฉันแน่เลย"

She's the one who feeds me.

เธอเป็นคนที่ป้อนอาหารฉัน

Oh yeah, when I don't feel so good down there,

ใช่ เวลาฉันรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่ก้น

she takes care of me.

เธอดูแลฉัน

It's her language I will learn."

ฉันจะเรียนรู้ภาษาเพื่อสื่อสารกับเธอ"

And at that moment they shut out all the other languages

ในช่วงขณะนั้น พวกเขาก็ปิดการรับรู้ภาษาอื่นๆ

that they could be learning at that age,

ที่พวกเขาอาจจะเรียนได้ในวัยนั้น

but by three months, that's her.

และภายในสามเดือน นั่นแหละเธอ

And if the person doing it, whether it's the mother

คนที่ทำอย่างนั้น นั่นแหละ แม่

or grandmother, whoever's doing it,

หรือเป็นคุณย่า คุณยาย ใครก็ตามที่ทำหน้าที่นั้น

that is when the education process begins.

นั่นแหละเป็น จุดเริ่มต้นของกระบวนการเรียน

That's when language begins.

นั่นแหละ ช่วงเวลาที่การศึกษาเริ่มขึ้น

That's when love begins. That's when structure begins.

นั่นแหละ ช่วงเวลาที่ความรักเริ่มเกิดขึ้น นั่นแหละ เป็นเวลาที่วินัยเกิดขึ้น

That's when you start to imprint on the child

ตอนนั้นแหละ เป็นตอนที่คุณเริ่มสร้างรอยประทับทางใจ ไว้กับเด็กคนนั้น

that "you are special,

ว่า "หนูเป็นคนพิเศษนะ

you are different from every other child in the world.

หนูต่างไปจากเด็กคนอื่นๆบนโลกนี้

And we're going to read to you."

และเรากำลังจะอ่านหนังสือให้หนูฟัง"

A child who has not been read to

เด็กที่ไม่มีคนอ่านหนังสือให้ฟัง

is in danger when that child gets to school.

ตกอยู่ในอันตรายเมื่อเด็กคนนั้นไปโรงเรียน

A child who doesn't know his or her colors

เด็กที่ไม่รู้จักสีผิวของเขา

or doesn't know how to tell time, doesn't know how to tie shoes,

หรือที่ไม่รู้จักวิธีบอกเวลา ไม่รู้วิธีผูกเชือกรองเท้าตัวเอง

doesn't know how to do those things,

ไม่รู้วิธีทำสิ่งเหล่านั้น

and doesn't know how to do something that

และไม่รู้วิธีทำบางสิ่งที่

goes by a word that was drilled into me as a kid: mind.

เป็นคำซึ่งถูกปลูกฝังไว้ตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก คำว่าระวังนะ (mind)

Mind your manners! Mind your adults! Mind what you're saying!

ระวังมารยาทนะ ระวังรักษาความเป็นผู้ใหญ่ของคุณ ระวังคำพูดของคุณนะ"

This is the way children are raised properly.

นี่คือวิธีเลี้ยงดูเด็กอย่างถูกต้อง

And I watched my own young grandchildren now come along

ขณะนี้ผมกำลังมองดูหลานๆของผมเติบโตขึ้น

and they're, much to the distress of my children,

หลานๆผม ซึ่งเป็นภาระหนักหน่วงของลูกๆของผม

they are acting just like we did. You know? You imprint them.

พวกเขาก็ปฏิบัติเหมือนกับที่เราทำ คุณก็รู้ คุณปลูกฝังในตัวพวกเขา

And that's what you have to do to prepare children for education and for school.

และนี่คือสิ่งที่คุณต้องเตรียมเด็กๆ เพื่อการศึกษาและโรงเรียน

And I'm working at all the energy I have

ผมยังทำงานอยู่ด้วยแรงทั้งหมดที่ยังมี

to sort of communicate this message that

เพื่อสื่อสารเรื่องเหล่านี้ออกไปว่า

we need preschool, we need Head Start,

เราต้องการโรงเรียนสำหรับเด็กก่อนวัยเรียน เราต้องการโครงการ Head Start

we need prenatal care.

เราต้องการการดูแลเด็กตั้งแต่ในครรภ์

The education process begins even before the child is born,

กระบวนการเรียนรู้ เริ่มแล้วแม้ก่อนที่เด็กนั้นจะคลอด

and if you don't do that, you're going to have difficulty.

และถ้าคุณไม่ทำอย่างนี้ คุณก็จะประสบปัญหา

And we are having difficulties in so many of our communities

เรากำลังประสบปัญหาในชุมชนของเรามากมาย

and so many of our schools where kids are coming

โรงเรียนมากมายหลายแห่งของเราที่เด็กๆเข้ามา

to first grade and their eyes are blazing,

เรียนชั้น ป.หนึ่งและตาที่โกรธกริ้วของเขา

they've got their little knapsack on and they're ready to go,

พวกเขามีกระเป๋าสะพายหลังเล็กๆ พร้อมจะกลับบ้านทุกเมื่อ

and then they realize they're not like the other first graders

แล้วเขาก็เริ่มรู้ตัวว่า เขาไม่เหมือนเพื่อน ป.หนึ่งคนอื่น

who know books, have been read to, can do their alphabet.

ที่รู้หนังสือ เคยมีคนอ่านหนังสือให้ฟัง รู้จักตัวอักษร

And by the third grade, the kids who didn't have

และก่อนถึงชั้น ป.3 เด็กๆที่ไม่มี

that structure and minding in the beginning

วินัยและจิตใจตั้งแต่ตอนต้น

start to realize they're behind, and what do they do?

จะเริ่มรู้ตัวว่าตามหลังเพื่อน และพวกเขาจะทำอะไรหรือ

They act it out. They act it out, and they're on their way

พวกเขาจะแสดงออก แสดงออก และก็จะเดินไปสู่

to jail or they're on their way to being dropouts.

คุกตาราง หรือไม่ก็จะไปสู่การออกจากโรงเรียนกลางคัน

It's predictable.

คาดการณ์ไว้ได้

If you're not at the right reading level at third grade,

ถ้าคุณไม่อยู่ที่ระดับการอ่านที่เหมาะสมในระดับชั้นป. 3

you are a candidate for jail at age 18,

คุณมีสิทธิที่จะติดคุก ตอนอายุ 18

and we have the highest incarceration rate

เรามีอัตราการติดคุกที่สูงที่สุด

because we're not getting our kids the proper start in life.

เพราะเราไม่ได้ให้การตั้งต้นชีวิตที่เหมาะสมกับเด็กๆของเรา

The last chapter in my book is called

บทสุดท้ายในหนังสือของผม ชื่อว่า

"The Gift of a Good Start."

"ของขวัญของการเริ่มต้นที่ดี"

The gift of a good start. Every child ought to have a good start in life.

ของขวัญของการเริ่มต้นที่ดี เด็กทุกคนควรมีการเริ่มต้นชีวิตที่ดี

I was privileged to have that kind of good start.

ผมโชคดีที่มีการเริ่มต้นที่ดีเช่นนั้น

I was not a great student.

ผมไม่ใช่นักเรียนยอดเยียม

I was a public school kid in New York City,

เป็นเด็กโรงเรียนรัฐบาลในกรุงนิวยอร์ค

and I didn't do well at all.

ไม่ได้เรียนดีเลย

I have my entire New York City Board of Education transcript

ผมมีใบแสดงผลการเรียนทั้งหมดจากคณะกรรมการการศึกษากรุงนิวยอร์ค

from kindergarten through college.

ตั้งแต่อนุบาลถึงระดับปริญญา

I wanted it when I was writing my first book.

ผมต้องการข้อมูลนี้ตอนที่ผมเขียนหนังสือเล่มแรก

I wanted to see if my memory was correct,

ต้องการจะดูว่าความจำของผมถูกต้องหรือเปล่า

and, my God, it was. (Laughter)

ให้ตายเถอะ มันถูกต้อง (หัวเราะ)

Straight C everywhere.

ได้ C เต็มไปหมด

And I finally bounced through high school,

และท้ายสุด ผมเลื่อนชั้นผ่าน ม.ปลาย

got into the City College of New York

เข้ามหาวิทยาลัยรัฐนิวยอร์ก

with a 78.3 average, which I shouldn't have been allowed in with,

ด้วยคะแนนเฉลี่ย 78.3 ซึ่งไม่ควรอนุญาตให้เข้าเรียนได้

and then I started out in engineering,

แล้วผมก็เริ่มเรียนในคณะวิศวกรรมศาสตร์

and that only lasted six months. (Laughter)

แต่เรียนได้แค่หกเดือน (หัวเราะ)

And then I went into geology, "rocks for jocks." This is easy.

แล้วก็เปลี่ยนไปเรียน ธรณีวิทยา "ธรณีวิทยาพื้นฐาน" ง่ายๆ

And then I found ROTC.

แล้วผมก็ไปพบหน่วยฝึกทหารกองหนุน (ROTC)

I found something that I did well and something that I loved doing,

ผมพบสิ่งที่ผมทำได้ดี และยังเป็นสิ่งที่ผมชอบทำ

and I found a group of youngsters like me who felt the same way.

ผมพบกลุ่มคนวัยหนุ่มเหมือนผมที่รู้สึกเช่นเดียวกัน

And so my whole life then was dedicated to ROTC and the military.

ชีวิตของผมทั้งชีวิตจึงอุทิศให้กับหน่วยฝึกทหารกองหนุนนี้ และกับกองทัพ

And I say to young kids everywhere, as you're growing up

และผมจะพูดกับเด็กๆทุกที่ ว่าเมื่อพวกเธอโตขึ้น

and as this structure is being developed inside of you,

และการมีวินัยนี้ได้ถูกพัฒนาขึ้นในตัวพวกเธอ

always be looking for that which you do well and that which you love doing,

จงมองหาสิ่งที่เธอทำได้ดีและที่เธอรักที่จะทำ อยู่เสมอ

and when you find those two things together, man, you got it.

และเมื่อเธอพบทั้งสองสิ่งนั้นแล้ว นั่นแหละ เธอได้แล้ว

That's what's going on. And that's what I found.

นั่นคือสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ และนั่นคือสิ่งที่ผมค้นพบ

Now the authorities at CCNY were getting tired of me being there.

ตอนนั้นเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยนิวยอร์ค เริ่มเบื่อหน้าผม

I'd been there four and a half going on five years,

ผมอยู่ที่นั่นสี่ปีครึ่ง เข้าปีที่ห้า

and my grades were not doing particularly well,

แต่เกรดก็ยังไม่ดีเท่าที่ควร

and I was in occasional difficulties with the administration.

ผมมักจะมีปัญหากับฝ่ายบริหาร

And so they said, "But he does so well in ROTC.

พวกเขาจึงบอกว่า "แต่เขาทำได้ดีในวิชาฝึกทหารนะ"

Look, he gets straight A's in that but not in anything else."

ดูสิ ได้ A ทั้งหมดเลย แต่อย่างอื่นไม่ได้ A สักตัว

And so they said, "Look, let's take his ROTC grades

พวกเขาจึงคุยกันว่า "เอ งั้นเอาเกรดวิชาทหาร

and roll them into his overall GPA and see what happens."

มารวมด้วยเป็นคะแนนรวม แล้วมาดูว่าจะได้อะไรออกมา

And they did, and it brought me up to 2.0. (Laughter)

พวกเขาทำอย่างนั้น และคะแนนผมก็ถึง 2.00 (หัวเราะ)

Yep. (Laughter) (Applause)

ใช่ (หัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

They said, "It's good enough for government work.

พวกเขาบอกว่า "น่าจะพอสำหรับงานราชการ

Give him to the army. We'll never see him again. We'll never see him again."

ให้เขาไปเป็นทหาร เราจะได้ไม่เจอะเจอเขาอีก ไม่ต้องเจอเขาอีกเลย

So they shipped me off to the army,

พวกเขาจึงส่งผมไปเป็นทหาร

and lo and behold, many years later,

แล้วเวลาผ่านไป หลายปีต่อมา

I'm considered one of the greatest sons the City College of New York has ever had. (Laughter)

ผมได้รับการยอมรับว่า เป็นศิษย์เก่าคนหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มหาวิทยาลัยเคยมี (หัวเราะ)

So, I tell young people everywhere,

ดังนั้น ผมจึงบอกกับเด็กๆทุกที่ เสมอว่า

it ain't where you start in life, it's what you do with life

มันไม่เกี่ยวกับว่าชีวิตเธอจะเริ่มต้นที่ไหน แต่มันสำคัญที่ว่าเธอทำอะไรกับชีวิต

that determines where you end up in life,

ที่จะเป็นตัวชี้บอกว่า ชีวิตบั้นปลายจะอยู่ตรงไหน

and you are blessed to be living in a country that,

คุณโชคดีที่ได้อยู่ในประเทศที่

no matter where you start, you have opportunities

ไม่ว่าคุณจะเริ่มต้นที่ใด คุณได้รับโอกาส

so long as you believe in yourself,

ตราบเท่าที่คุณมีความเชื่อในตัวเอง

you believe in the society and the country,

มีความเชื่อในสังคมและประเทศชาติ

and you believe that you can self-improve

และเมื่อคุณเชื่อว่า คุณสามารถที่จะปรับปรุงตัวเองได้

and educate yourself as you go along.

และให้การศึกษากับตัวเอง ในขณะที่คุณดำเนินชีวิตไป

And that's the key to success.

นั่นแหละ กุญแจไปสู่ความสำเร็จ

But it begins with the gift of a good start.

แต่มันเริ่มต้นจาก ของขวัญของการเริ่มต้นที่ดี

If we don't give that gift to each and every one of our kids,

ถ้าเราไม่ได้ให้ของขวัญนั้น แก่เด็กๆของเราแต่ละคนและทุกๆคน

if we don't invest at the earliest age,

ถ้าเราไม่ได้ลงทุนกับพวกเขาตั้งแต่ยังเล็ก

we're going to be running into difficulties.

เราก็จะวิ่งไปสู่ปัญหา

It's why we have a dropout rate of roughly 25 percent overall

นี่คือสาเหตุที่ทำไมเรามี อัตราการเลิกเรียนกลางคัน โดยรวมประมาณ 25%

and almost 50 percent of our minority population

ซึ่งเป็นเกือบ 50% ของประชากรของชนกลุ่มน้อย

living in low-income areas,

ที่อาศัยอยู่ในถิ่นของคนรายได้ต่ำ

because they're not getting the gift of a good start.

เพราะว่าพวกเขาไม่ได้รับของขวัญของการเริ่มต้นที่ดี

My gift of a good start was not only being in a nice family,

ของขวัญของการเริ่มต้นที่ดีของผม ไม่ใช่เพียงแค่อยู่ในครอบครัวที่ดี

a good family, but having a family that said to me,

ครอบครัวที่ดี แต่มีครอบครัวที่บอกผมว่า

"Now listen, we came to this country in banana boats

"ฟังนะลูก เรามาถึงประเทศนี้ในเรือยางเล็กๆ

in 1920 and 1924.

ในปี 1920 และ 1924

We worked like dogs down in the garment industry every single day.

เราทำงานหนัก ในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าไม่เว้นแต่ละวัน

We're not doing it so that you can stick something up your nose

เราไม่ได้ทำอย่างนั้น เพื่อให้พวกแกทำตัวหยิ่งจองหอง

or get in trouble. And don't even think about dropping out."

หรือไปมีเรื่อง และอย่าแม้แต่จะคิดเลิกเรียน"

If I had ever gone home and told those immigrant people

ถ้าแม้นว่าผมกลับไปบ้าน และบอกกับครอบครัวคนอพยพ

that, "You know, I'm tired of school and I'm dropping out,"

ว่า "ผมรู้ ผมเบื่อโรงเรียนแล้ว ผมจะเลิกเรียน"

they'd said, "We're dropping you out. We'll get another kid."

พวกเขาก็จะพูดว่า "เราก็จะทิ้งแกอยู่แล้ว เราจะมีเด็กอีกคน"

(Laughter)

(หัวเราะ)

They had expectations for all of the cousins

พวกเขามีความคาดหวังกับญาติๆ ทุกคน

and the extended family of immigrants that lived in the South Bronx,

และกับครอบครัวใหญ่ของผู้อพยพ ที่อาศัยอยู่ในเขตบรองซ์ตอนใต้

but they had more than just expectations for us.

แต่พวกเขามีมากกว่าความคาดหวังกับเรา

They stuck into our hearts like a dagger

มันแทงเข้าไปในใจเรา เหมือนกริชที่แหลมคม

a sense of shame: "Don't you shame this family."

มันเป็นความละอายที่ว่า "อย่าทำให้ครอบครัวนี้ต้องอับอาย"

Sometimes I would get in trouble,

บางครั้งผมไปมีเรื่อง

and my parents were coming home,

และพ่อกับแม่ผมกำลังจะกลับมาบ้าน

and I was in my room waiting for what's going to happen,

ผมอยู่ในห้อง รอดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น

and I would sit there saying to myself, "Okay, look,

ผมก็จะนั่งอยู่ตรงนั้น บอกกับตัวเองว่า "ตกลง เอาไม๊

take the belt and hit me, but, God, don't give me that 'shame the family' bit again."

เอาเข็มขัดมาตีผมเถอะ แต่ขอร้อง อย่าบอกว่า ผมทำให้ครอบครัวอับอายอีก"

It devastated me when my mother did that to me.

มันทำให้ผมเศร้าใจมาก เวลาที่แม่พูดกับผมแบบนั้น

And I also had this extended network.

นอกจากนี้ผมยังมีเครือข่ายที่กว้างขวาง

Children need a network. Children need to be part of a tribe,

เด็กๆต้องการเครือข่าย เพราะเด็กๆต้องการเป็นส่วนหนึ่งของพรรคพวก

a family, a community.

หรือของครอบครัว ของชุมชนหนึ่ง

In my case it was aunts who lived in all of these tenement buildings.

กรณีของผม เป็นป้าๆที่อาศัยอยู่ในอาคารอยู่อาศัยเหล่านั้น

I don't know how many of you are New Yorkers,

ผมไม่รู้ว่า พวกคุณกี่คนที่เป็นชาวนิวยอร์ก

but there were these tenement buildings,

แต่มันมีตึกที่พักอาศัยพวกนี้

and these women were always hanging out one of the windows,

แล้วคุณป้าพวกนี้ ก็จะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่หน้าต่าง

leaning on a pillow.

นั่งพิงหมอน

They never left. (Laughter)

พวกคุณป้าไม่เคยไปไหนเลย (หัวเราะ)

I, so help me God, I grew up walking those streets,

พระเจ้าช่วยผม ผมโตมาเดินบนถนนพวกนั้น

and they were always there.

พวกคุณป้าก็อยู่ที่นั่นเสมอ

They never went to the bathroom. They never cooked. (Laughter)

ไม่เคยไปห้องน้ำ ไปเคยทำอาหาร (หัวเราะ)

They never did anything.

ไม่เคยทำอะไรเลย

But what they did was keep us in play.

แต่สิ่งที่พวกเขาทำคือ คอยดูพวกเราให้อยู่กับร่องกับรอย

They kept us in play.

คอยดูว่าเรายังอยู่กับร่องกับรอย

And they didn't care

ทั้งๆที่พวกเขาไม่สนใจ

whether you became a doctor or a lawyer or a general,

ว่าเราจะไปเป็นหมอ หรือเป็นทนาย หรือเป็นนายพลหรือไม่

and they never expected any generals in the family,

พวกเขาไม่เคยคาดหวัง สมาชิกในครอบครัวเป็นนายพล

as long as you got an education and then you got a job.

ตราบเท่าที่คุณได้รับการศึกษา แล้วก็ได้งานทำ

"Don't give us any of that self-actualization stuff.

"อย่ามาบอกป้า เรื่องการค้นพบตัวเองอะไรนั่น"

You get a job and get out of the house.

แค่แกมีงานทำ แล้วก็ออกจากบ้านไป

We don't have time to waste for that.

เราไม่เสียเวลากับเรื่องพรรค์นั้น

And then you can support us. That's the role of you guys."

แล้วแกเลี้ยงดูเราได้ นั่นแหละเป็นบทบาทของแก

And so, it's so essential that we kind of put this culture

ดังนั้นจำเป็นมาก ที่เราเหมือนกับว่าจะเอาวัฒนธรรมนี้

back into our families, all families.

กลับมาในครอบครัวของเรา ทุกๆครอบครัว

And it is so important that all of you here today

มันสำคัญมากที่ทุกท่านที่อยู่ที่นี่ในวันนี้

who are successful people,

ซึ่งเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ

and I'm sure have wonderful families and children and grandchildren,

ผมเชื่อว่าคุณมีครอบครัวที่ยอดเยี่ยม และมีลูกมีหลาน

it's not enough. You've got to reach out and back

แค่นั้นยังไม่พอ คุณต้องให้ความสนใจที่จะช่วยเหลือ

and find kids like Mr. Cruz

หาเด็กๆ อย่าง นายครูซ

who can make it if you give them the structure,

ที่จะประสบความสำเร็จ ถ้าเราให้เขาสร้างวินัย

if you reach back and help, if you mentor,

ถ้าคุณกลับไปช่วย ถ้าคุณแนะแนวทาง

if you invest in boys and girls clubs,

ถ้าคุณลงทุนลงแรงกับ ชมรมของเด็กๆ

if you work with your school system,

ถ้าคุณทำงานร่วมกับระบบโรงเรียนในขุมชน

make sure it's the best school system,

เพื่อให้แน่ใจว่า มันเป็นระบบโรงเรียนที่ดีที่สุด

and not just your kid's school, but the school uptown in Harlem,

ไม่ใช่แค่เป็นโรงเรียนของลูกคุณ แต่เป็นโรงเรียนในฮาเล็มด้วย

not just downtown Montessori on the West Side.

ไม่ใช่แค่โรงเรียนแบบมอนเตสซอรีในถิ่นคนรวยเวสไซด์

All of us have to have a commitment to do that.

พวกเราทุกคนต้องมีหน้าที่ผูกพันธ์ที่ต้องทำเช่นนั้น

And we're not just investing in the kids.

เราไม่ควรที่จะลงทุนลงแรงเฉพาะกับลูกๆของเรา

We're investing in our future.

เรากำลังลงทุนลงแรงกับอนาคตของเรา

We're going to be a minority-majority country

เรากำลังจะกลายเป็นประเทศชนกลุ่มน้อย-ชนกลุ่มใหญ่

in one more generation.

ในอีกหนึ่งชั่วอายุคน

Those that we call minorities now are going to be the majority.

พวกที่เราเรียกว่าชนกลุ่มน้อยจะกลายเป็นชนกลุ่มใหญ่ของประเทศ

And we have to make sure that they are ready to be the majority.

และเราต้องแน่ใจว่า พวกเขาพร้อมที่จะเป็นประชากรส่วนใหญ่

We have to make sure they're ready to be the leaders

พวกเราแน่ใจว่าพวกเขาพร้อมจะเป็นผู้นำ

of this great country of ours,

ประเทศที่ยิ่งใหญ่นี้ของพวกเรา

a country that is like no other,

ประเทศที่ไม่เหมือนประเทศไหนๆ

a country that amazes me every single day,

ประเทศที่ทำให้ผมประหลาดใจได้ทุกเมื่อเชื่อวัน

a country that's fractious. We're always arguing with each other.

ประเทศที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง เราขัดแย้งกันเสมอ

That's how the system's supposed to work.

นี่คือลักษณะที่ควรจะเป็น

It's a country of such contrasts, but it's a nation of nations.

เป็นประเทศที่มีความแตกต่าง แต่เป็นชาติของชาติ

We touch every nation. Every nation touches us.

เราเกี่ยวข้องกับทุกๆชาติ และทุกๆชาติก็เกี่ยวข้องกับเรา

We are a nation of immigrants.

เราเป็นประเทศของผู้อพยพ

That's why we need sound immigration policy.

นี่คือเหตุที่เราต้องมีนโยบายคนต่างด้าวที่ดีพอ

It's ridiculous not to have a sound immigration policy

มันน่าหัวเราะที่เรา ไม่มีนโยบายคนเข้าเมืองที่ดีพอ

to welcome those who want to come here and be part of this great nation,

ที่จะต้อนรับ คนที่ต้องการมาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศนี้

or we can send back home with an education

หรือที่เราสามารถส่งกลับบ้านพร้อมกับการศึกษา

to help their people rise up out of poverty.

เพื่อให้เขาไปช่วยคนของเขา ให้พ้นจากความยากจน

One of the great stories I love to tell is about my love

เรื่องสำคัญที่ผมชอบเล่าเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับความรัก

of going to my hometown of New York

ที่จะไปบ้านเกิดของผม ในนิวยอร์ก

and walking up Park Avenue on a beautiful day

เดินไปตามถนน ปาร์กอเวนิว ในวันที่อากาศดีๆ

and admiring everything and seeing all the people go by

ชื่นชมทุกอย่าง และดูผู้คนที่ผ่านไปมา

from all over the world.

จากทั่วโลก

But what I always have to do is stop at one of the corners

แต่สิ่งที่ผมต้องทำเสมอคือ หยุดที่มุมถนนหนึ่ง

and get a hot dog from the immigrant pushcart peddler.

ซื้อฮอตดอก จากรถเข็นที่คนขายเป็นคนต่างด้าว

Gotta have a dirty water dog. (Laughter)

ต้องทานฮอตดอกจากรถเข็นข้างถนน (หัวเราะ)

And no matter where I am or what I'm doing,

ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหน หรือกำลังทำอะไร

I've got to do that.

ผมก็ต้องกลับไปทำอย่างนั้น

I even did it when I was Secretary of State.

ผมทำแบบนี้ แม้เมื่อเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศ

I'd come out of my suite at the Waldorf Astoria

ผมจะเดินลงมาจากห้องชุดที่โรงแรมวอลดอร์ฟ แอสเทอะเรีย

— (Laughter) —

(หัวเราะ)

be walking up the street, and I would hit around 55th Street

เดินไปตามถนน จนถึงถนนสาย 55

looking for the immigrant pushcart peddler.

มองหารถเข็น ฮอตดอกของคนอพยพ

In those days, I had five bodyguards around me

ในตอนนั้น มีบอดีการ์ด 5 คนล้อมรอบตัวผม

and three New York City police cars would roll alongside

รถตำรวจนิวยอร์คสามคันแล่นไปข้างๆ

to make sure nobody whacked me while I was going up Park Avenue. (Laughter)

เพื่อให้แน่ว่า ไม่มีใครมาทำร้ายผมขณะเดินอยู่บนถนน ปาร์ค เอเวอนิว

And I would order the hot dog from the guy,

แล้วผมก็จะสั่งฮอตดอกจากคนขาย

and he'd start to fix it, and then he'd look around

เขาจะเริ่มทำฮอตดอก แล้วก็จะมองไปรอบๆ

at the bodyguards and the police cars --

ดูบอดี้การ์ด และรถตำรวจ

"I've got a green card! I've got a green card!" (Laughter)

แล้วพูดว่า "ผมมีกรีนการ์ดนะ ผมมีบัตรนะ" (หัวเราะ)

"It's okay, it's okay."

"ไม่เป็นไร ไม่มีอะไร" ผมบอก

But now I'm alone. I'm alone.

แต่เดี๋ยวนี้ ผมไปคนเดียว คนเดียว

I've got no bodyguards, I've got no police cars. I've got nothing.

ไม่มีบอดี้การ์ด ไม่มีรถตำรวจ ไม่มีอะไรเลย

But I gotta have my hot dog.

แต่ก็ยังเดินไปซื้อฮอตดอกกินเหมือนเดิม

I did it just last week. It was on a Tuesday evening

ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองครับ ช่วงบ่ายวันอังคาร

down by Columbus Circle.

แถวๆ Columbus Circle

And the scene repeats itself so often.

แล้วก็ทำสิ่งที่ทำเป็นประจำ

I'll go up and ask for my hot dog,

ผมไปสั่งฮอตดอก

and the guy will fix it, and as he's finishing,

คนขายก็จะทำ แล้วเมื่อทำเสร็จ

he'll say, "I know you. I see you on television.

เขาก็พูดว่า "ผมรู้จักคุณนะ ผมเห็นคุณในโทรทัศน์

You're, well, you're General Powell."

คุณคือ นายพล พาวเวลล์"

"Yes, yes.""Oh ... "

"ครับใช่" "โอ้"

I hand him the money.

ผมส่งเงินให้เขา

"No, General. You can't pay me. I've been paid.

"ไม่ต้องครับท่านนายพล คุณไม่ต้องจ่ายให้ผม ผมได้รับแล้ว

America has paid me. I never forget where I came from.

ประเทศอเมริกาจ่ายให้ผมแล้ว ผมไม่เคยลืมว่าผมจากมาที่ไหน

But now I'm an American. Sir, thank you."

แต่ตอนนี้ผมเป็นคนอเมริกัน ขอบคุณครับท่าน"

I accept the generosity, continue up the street,

ผมรับน้ำใจของเขาไว้ แล้วเดินต่อไปตามถนน

and it washes over me, my God,

แล้วมันก็ทำให้ผมรู้สึกตื้นตัน โอ้พระผู้เป็นเจ้า

it's the same country that greeted my parents this way 90 years ago.

ประเทศเดียวกับที่ต้อนรับพ่อแม่ของผม แบบเดียวกันนี้ เมื่อ 90 ปีที่แล้ว

So we are still that magnificent country,

เพราะฉะนั้นเรายังคงเป็นประเทศที่ยอดเยี่ยม

but we are fueled by young people coming up

แต่เรากำลังจะถูกขับเคลื่อน ด้วยเด็กๆรุ่นใหม่ที่กำลังมา

from every land in the world,

จากทั่วทุกแห่งในโลก

and it is our obligation as contributing citizens

และมันเป็นหน้าที่ของเรา ในฐานะประชาชน

to this wonderful country of ours

ของประเทศที่ยอดเยี่ยมของเรานี้

to make sure that no child gets left behind.

ที่จะทำให้แน่ใจว่า ไม่มีเด็กคนใดถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)