Colin Powell: Kids need structure | TED

کالین پاول: بچه ها به اصول و قوانین نیاز دارند

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: Bavar Ziba

What I want to do this afternoon

کاری که می خواهم امروز بعد از ظهر انجام دهم

is something a little different than what's scheduled.

کمی با روال معمول متفاوت است.

Foreign policy, you can figure that out

اگر به دنبال سیاست خارجی هستید، می توانید با تماشای، چه می دانم،

by watching, I don't know, Rachel Maddow or somebody,

برنامه ی راشل مادو (مجری برنامه ی سیاسی) یا یک نفر دیگر از آن خبردار شوید.

but — (Laughter) —

اما -- (خنده ی حاضرین) --

I want to talk about young people and structure,

می خواهم درباره‌ی جوانان و اصول و قوانین صحبت کنم،

young people and structure.

جوانان و اصول و قوانین.

This was last Wednesday afternoon

بعد از ظهر چهارشنبه ی پیش در مدرسه ای دربروکلین نیویورک بودم،

at a school in Brooklyn, New York,

بعد از ظهر چهارشنبه ی پیش در مدرسه ای دربروکلین نیویورک بودم،

at Cristo Rey High School, run by the Jesuits.

در دبیرستان "کریستو رای" که توسط "جیسوییتس" اداره می شود.

And I was talking to this group of students, and take a look at them.

و با گروهی از دانش آموزان در حال صحبت، و بررسی شرایط آن ها بودم.

They were around me in three directions.

آن ها در سه طرف، به دور من نشسته بودند.

You'll noticed that almost all of them are minority.

می بینید که تقریباً تمام آن ها از اقلیت های قومیتی هستند.

You'll notice that the building is rather austere.

می بیند که دکور اتاق خیلی ساده است.

It's an old New York school building, nothing fancy.

این ساختمان یک مدرسه ی قدیمی در نیویورک است، چندان پر زرق و برق نیست.

They still have old blackboards and whatnot.

آن ها هنوز از تخته سیاه و سایر خرت و پرت ها استفاده می کنند.

And there are about 300 kids in this school,

و در حدود ۳۰۰ دانش آموز در این مدرسه درس می خوانند،

and the school's been going now for four years,

و این مدرسه چهار سال پیش افتتاح شده است،

and they're about to graduate their first class.

و دارد اولین سری دانش آموزانش را فارغ التحصیل می کند.

Twenty-two people are graduating,

بیست و دو دانش آموز دارند فارغ التحصیل می شوند،

and all 22 are going to college.

و همه‌ی آن ۲۲ نفر به کالج می روند.

They all come from homes where there is, for the most part,

تقریباً همه ی آن ها تنها با یک نفر دیگر زندگی می کنند،

just one person in the home,

تقریباً همه ی آن ها تنها با یک نفر دیگر زندگی می کنند،

usually the mother or the grandmother, and that's it,

معمولاً مادر یا مادر بزرگ، و تنها همین،

and they come here for their education

و آن ها برای تحصیل، و به دست آوردن اصول و قوانین به این جا آمده اند.

and for their structure.

و آن ها برای تحصیل، و به دست آوردن اصول و قوانین به این جا آمده اند.

Now I had this picture taken, and it was put up

من این عکس را از آن جا گرفتم،

on my Facebook page last week,

و هفته ی گذشته در صفحه ی فیس بوکم گذاشتم،

and somebody wrote in,

و یک نفر برای آن نظری گذاشت که می گفت،

"Huh, why does he have him standing at attention like that?"

"هی، چرا این جوان را مجبور کرده ای این طور خبردار بایستد؟"

And then they said, "But he looks good." (Laughter)

اما بعدش نوشته بود، "در عوض خوش تیپه." (خنده ی حاضرین)

He does look good, because kids need structure,

او به این خاطر خوش تیپ به نظر می رسد که بچه ها نیاز به اصول دارند،

and the trick I play in all of my school appearances

و حقه ای که برای ظاهر مدرسه ام به کار می برم

is that when I get through with my little homily to the kids,

این است که بعد از موعظه ی کوتاهم برای بچه ها،

I then invite them to ask questions,

از آن ها می خواهم تا سؤالاتشان را از من بپرسند،

and when they raise their hands, I say, "Come up,"

و وقتی دستانشان را بالا می برند، می گویم، " بیا جلو"،

and I make them come up and stand in front of me.

و آن ها را مجبور می کنم بیایند و جلوی من بایستند.

I make them stand at attention like a soldier.

آن ها را مجبور می کنم که مثل یک سرباز خبردار بایستند.

Put your arms straight down at your side,

دستانشان را صاف کنارشان بگیرند،

look up, open your eyes, stare straight ahead,

سر هایشان بالا، چشم هایشان باز، نگاه به روبرو،

and speak out your question loudly so everybody can hear.

و سؤالشان را با صدای بلند بپرسند طوری که بقیه هم بشنوند.

No slouching, no pants hanging down, none of that stuff.

نه این که شل و ول بایستند، نه با شلوارهای آویزان، و کار هایی از این قبیل.

(Laughter)

(خنده ی حاضرین)

And this young man, his name is -- his last name Cruz --

و این آقای جوان، که نام او -- منظورم فامیل او کروز است --

he loved it. That's all over his Facebook page and it's gone viral.

خیلی از این کار خوشش آمد. این عکس را در صفحه ی فیس بوکش گذاشت و خیلی سریع همه جا پخش شد.

(Laughter)

(خنده ی حاضرین)

So people think I'm being unkind to this kid.

خب مردم فکر می کنند من به این بچه سخت گرفتم.

No, we're having a little fun.

نه، در اصل ما کمی تفریح می کنیم.

And the thing about it, I've done this for years,

من سال هاست که دارم این کار را انجام می دهم،

the younger they are, the more fun it is.

و هر چه آن ها جوان تر باشند، بیشتر بهشان خوش می گذرد.

When I get six- and seven-year-olds in a group,

هر وقت به گروهی از بچه های شش یا هفت ساله برمی خورم،

I have to figure out how to keep them quiet.

مجبورم راهی برای ساکت نگه داشتن آن ها پیدا کنم.

You know that they'll always start yakking.

می دانید که معمولاً خیلی سر و صدا می کنند.

And so I play a little game with them

بنابراین پیش از این که آن ها را وادار کنم خبردار بایستند

before I make them stand at attention.

بازی کوچکی با آن ها می کنم.

I say, "Now listen. In the army,

بهشان می گویم، "خوب گوش کنید. در ارتش،

when we want you to pay attention,

وقتی می خواهند توجه سربازان را جلب کنند،

we have a command. It's called 'at ease.'

دستوری می دهند به نام "خبردار."

It means everybody be quiet and pay attention. Listen up.

یعنی همه ساکت باشند و توجه کنند. گوش کنند.

Do you understand?"

فهمیدید؟"

"Uh-huh, uh-huh, uh-huh.""Let's practice. Everybody start chatting."

"اوهوم، اوهوم، اوهوم." "بیایید شروع کنیم. همه شروع کنند به پچ پچ کردن."

And I let them go for about 10 seconds, then I go, "At ease!"

و اجازه می دهم به مدت ده ثانیه حرف بزنند و ناگهان می گویم، "خبردار!"

"Huh!" (Laughter)

"ها!" ( خنده حضار)

"Yes, General. Yes, General."

"بله ژنرال. بله ژنرال."

Try it with your kids. See if it works. (Laughter)

این کار را با بچه های خودتان تمرین کنید. باور کنید نتیجه می گیرید. (خنده حضار)

I don't think so.

حتماً باور نمی کنید.

But anyway, it's a game I play, and it comes obviously

اما به هر حال، این بازی است که انجام می دهم،

from my military experience.

و ظاهراً آن را از تجربیات خدمت در ارتش به دست آورده ام.

Because for the majority of my adult life,

چون قسمت اعظم دوران زندگی بزرگسالی ام را

I worked with young kids, teenagers with guns, I call them.

با نوجوانان، که آنان را نوجوانان مسلح می نامم، کار کرده ام.

And we would bring them into the army,

ما آن ها را به ارتش می آوریم،

and the first thing we would do is to put them

و اولین کاری که انجام می دهیم این است که آن ها را در محیطی

in an environment of structure, put them in ranks,

با اصول و قوانین قرار می دهیم، و به آن ها را به ترتیب درجه ارزش می دهیم،

make them all wear the same clothes,

آن ها را مجبور می کنیم همگی یک نوع لباس بپوشند،

cut all their hair off so they look alike,

سر آن ها را می تراشیم تا همگی یک شکل به نظر برسند،

make sure that they are standing in ranks.

تا مطمئن شویم که تنها ملاک برتری آن ها بر یکدیگر درجه ی آن هاست.

We teach them how to go right face, left face,

ما به آن ها آموزش می دهیم چگونه به راست و چپ نگاه کنند (حرکتی نظامی)،

so they can obey instructions and know

تا بتوانند از دستور ها اطاعت کنند

the consequences of not obeying instructions.

و عواقب نافرمانی از قوانین را بفهمند.

It gives them structure.

این کار به آن ها اصول و قوانین را می آموزد.

And then we introduce them to somebody who they come to hate immediately, the drill sergeant.

و بعد ما کسی را به آن ها معرفی می کنیم که به سرعت از او متنفر خواهند شد، ارشد گروهان.

And they hate him.

و آن ها از او متنفر خواهند شد.

And the drill sergeant starts screaming at them,

ارشد گروهان سر آن ها فریاد می کشد،

and telling them to do all kinds of awful things.

و به آن ها می گوید کار های مزخرفی انجام دهند.

But then the most amazing thing happens over time.

اما بعد به مرور زمان اتفاق خیلی جالبی می افتد.

Once that structure is developed,

وقتی این اصول و قوانین جا افتادند،

once they understand the reason for something,

وقتی آن ها دلیل تمام دستور هایی که بهشان داده شده فهمیدند،

once they understand, "Mama ain't here, son.

وقتی آن ها فهمیدند، "مامانت این جا نیست، بچه جون.

I'm your worst nightmare. I'm your daddy and your mommy.

من بدترین کابوس عمرت هستم. من پدر و مادرتم.

And that's just the way it is. You got that, son?

و همینه که هست. فهمیدی، بچه جون؟

Yeah, and then when I ask you a question, there are only three possible answers:

خوبه، وقتی از تو سؤالی می پرسم، تنها سه جواب برای گفتن وجود داره:

yes, sir; no, sir; and no excuse, sir.

بله، قربان؛ نه، قربان؛ نه، ببخشید، قربان.

Don't start telling me why you didn't do something.

شروع نکن به توضیح دادن این که چرا یادت رفته کاری رو انجام بدی.

It's yes, sir; no, sir; no excuse, sir."

فقط بله، قربان؛ نه، قربان؛ نه، ببخشید، قربان."

"You didn't shave.""But sir —"

"تو اصلاح نکردی." "اما قربان --"

"No, don't tell me how often you scraped your face this morning.

"نه، برای من توضیح نده امروز صبح چند دفعه صورتتو بریدی.

I'm telling you you didn't shave."

دارم میگم صورتتو اصلاح نکردی."

"No excuse, sir.""Attaboy, you're learning fast."

"نه، ببخشید، قربان." "پسر حرف گوش کن، زود یاد می گیری."

But you'd be amazed at what you can do with them

اما باور نمی کنید که وقتی اصول و قوانین را به آن ها آموختید، چه کار هایی می توان با آن ها انجام داد.

once you put them in that structure.

اما باور نمی کنید که وقتی اصول و قوانین را به آن ها آموختید، چه کار هایی می توان با آن ها انجام داد.

In 18 weeks, they have a skill. They are mature.

در عرض ۱۸ هفته، آن ها یک برتری پیدا می کنند. آن ها مرد می شوند.

And you know what, they come to admire the drill sergeant

و می دانید، آن ها کم کم از ارشد گروهان حساب می برند

and they never forget the drill sergeant.

و هرگز او را فراموش نخواهند کرد.

They come to respect him.

آن ها کم کم به او احترام می گذارند.

And so we need more of this kind of structure and respect

و ما به اصول و قوانین و احترام بیشتری در زندگی فرزندانمان نیاز داریم.

in the lives of our children.

و ما به اصول و قوانین و احترام بیشتری در زندگی فرزندانمان نیاز داریم.

I spend a lot of time with youth groups,

من زمان زیادی را با گروه های جوانان گذرانده ام،

and I say to people, "When does the education process begin?"

و حرف من با مردم این است، "آموزش از کجا آغاز می شود؟"

We're always talking about, "Let's fix the schools.

ما همیشه درباره ی این صحبت می کنیم که، "مدرسه ها باید تعمیر شوند.

Let's do more for our teachers. Let's put more computers in our schools.

باید برای معلم ها اهمیت بیشتری قائل شد. باید سیستم های کامپیوتری بیشتری در مدارس نصب کرد.

Let's get it all online."

باید همه چیز را اینترنتی کرد."

That isn't the whole answer. It's part of the answer.

اما این ها راه حل تمامی مشکلات ما نیستند. این ها تنها راه حل بخشی از مشکلات ما هستند.

But the real answer begins with bringing a child to the school

اما راه حل واقعی این است که وقتی فرزندمان را به مدرسه می بریم،

with structure in that child's heart and soul to begin with.

اصول و قوانین را از همان اول در قلب و روح او جا بیندازیم.

When does the learning process begin? Does it begin in first grade?

یادگیری از کجا آغاز می شود؟ آیا از کلاس اول دبستان شروع می شود؟

No, no, it begins the first time

نه، نه، آموزش از همان اولین باری آغاز می شود که

a child in a mother's arms

یک کودک درون آغوش مادرش

looks up at the mother

به صورت او نگاه می کند

and says, "Oh, this must be my mother.

و می گوید، "آه، این باید مادر من باشد.

She's the one who feeds me.

او کسی است که به من غذا می دهد.

Oh yeah, when I don't feel so good down there,

آره، وقتی حالم خیلی خوب نیست،

she takes care of me.

او از من مراقبت می کند.

It's her language I will learn."

زبانی که یاد می گیرم زبان اوست."

And at that moment they shut out all the other languages

و در آن لحظه آن ها تمام زبان های دیگری را که آن کودک در آن سن می تواند یاد بگیرد از او می گیرند،

that they could be learning at that age,

و در آن لحظه آن ها تمام زبان های دیگری را که آن کودک در آن سن می تواند یاد بگیرد از او می گیرند،

but by three months, that's her.

اما به مدت سه ماه، تنها او در زندگی آن بچه است.

And if the person doing it, whether it's the mother

و کسی که این کار را انجام می دهد، چه مادرش باشد و چه مادربزرگش،

or grandmother, whoever's doing it,

هر کسی که می خواهد باشد،

that is when the education process begins.

این زمانی است که آموزش کودک شروع می شود.

That's when language begins.

این زمانی است که برقراری ارتباط با جهان شروع می شود.

That's when love begins. That's when structure begins.

.این زمانی است که عشق شروع می شود. این زمانی است که اصول و قوانین شروع می شوند.

That's when you start to imprint on the child

این زمانی است که شما شروع به تأثیر گذاشتن بر روی آن بچه می کنید

that "you are special,

که "تو بی نظیری،

you are different from every other child in the world.

تو با تمام بچه های جهان فرق می کنی.

And we're going to read to you."

و ما برای تو قصه می گوییم."

A child who has not been read to

بچه ای که برایش قصه نگفته باشند

is in danger when that child gets to school.

وقتی به مدرسه می رود در خطر است.

A child who doesn't know his or her colors

همین طور بچه ای که رنگ ها را نشناسد

or doesn't know how to tell time, doesn't know how to tie shoes,

یا نداند چطور ساعت را بخواند، نداند چطور بند کفشش را ببندد،

doesn't know how to do those things,

نداند چطور کار های ساده ی روزمره اش را انجام دهد،

and doesn't know how to do something that

و نداند چطور کاری را انجام دهد

goes by a word that was drilled into me as a kid: mind.

که مربوط به چیزی می شود که از بچگی در ذهن من فرو کرده اند: حواس.

Mind your manners! Mind your adults! Mind what you're saying!

حواست به رفتارت باشه! حواست به برخوردت با بزرگ تر هات باشه! حواست به حرفت باشه!

This is the way children are raised properly.

این گونه بچه ها به طور شایسته ای بزرگ می شوند.

And I watched my own young grandchildren now come along

و من دیدم که نوه هایم وقتی بزرگ تر می شدند و پیشرفت می کردند،

and they're, much to the distress of my children,

بچه هایم با ناراحتی می گفتند،

they are acting just like we did. You know? You imprint them.

آن ها دقیقاً مثل ما رفتار می کنند. می دانید، شما روی آن ها تأثیر می گذارید.

And that's what you have to do to prepare children for education and for school.

و این راه درست آماده کردن بچه ها برای تحصیل و مدرسه است.

And I'm working at all the energy I have

و من با تمام توانم تلاش می کنم

to sort of communicate this message that

تا این پیغام را به مردم بدهم

we need preschool, we need Head Start,

که ما به آمادگی پیش از دبستان نیاز داریم،

we need prenatal care.

ما به مراقبت از کودکان پیش از به دنیا آمدنشان داریم.

The education process begins even before the child is born,

آموزش حتی پیش از به دنیا آمدن کودک آغاز می شود،

and if you don't do that, you're going to have difficulty.

و اگر شما این کار را انجام ندهید، به مشکل بر خواهید خورد.

And we are having difficulties in so many of our communities

ما در بسیاری از جوامع و مدارسی که بچه ها برای اولین بار خود را در کلاس اول می بینند،

and so many of our schools where kids are coming

ما در بسیاری از جوامع و مدارسی که بچه ها برای اولین بار خود را در کلاس اول می بینند،

to first grade and their eyes are blazing,

و بسیار هیجان زده هستند به مشکل بر می خوریم،

they've got their little knapsack on and they're ready to go,

آن ها با یک کیف کولی کوچک به مدرسه آمده اند و آماده ی چیز های جدیدند،

and then they realize they're not like the other first graders

و ناگهان می فهمند مانند بقیه ی کلاس اولی ها نیستند،

who know books, have been read to, can do their alphabet.

که کتاب ها را می شناسند، برایشان داستان خوانده شده، و الفبا را بلدند.

And by the third grade, the kids who didn't have

و در کلاس سوم، بچه هایی که این اصول و قوانین و حواس جمعی را از اول نداشته اند،

that structure and minding in the beginning

و در کلاس سوم، بچه هایی که این اصول و قوانین و حواس جمعی را از اول نداشته اند،

start to realize they're behind, and what do they do?

کم کم می فهمند که آن ها از همکلاسی هایشان عقب افتاده اند، و بعد چه کار می کنند؟

They act it out. They act it out, and they're on their way

شروع می کنند به نشان دادن رفتار های نامناسب. آن ها رفتار های نامناسبی بروز می دهند،

to jail or they're on their way to being dropouts.

و در آینده به زندان خواهند رفت، یا از مدرسه اخراج خواهند شد.

It's predictable.

این قابل پیش بینی است.

If you're not at the right reading level at third grade,

اگر شما در کلاس سوم مهارت خواندن را تا حد مناسبی کسب نکرده باشید،

you are a candidate for jail at age 18,

در سن ۱۸ سالگی به احتمال زیاد به زندان خواهید افتاد،

and we have the highest incarceration rate

و ما در آمریکا بالا ترین میزان زندانیان را داریم

because we're not getting our kids the proper start in life.

زیرا برای فرزندانمان بستر شروع مناسبی را فراهم نمی کنیم.

The last chapter in my book is called

آخرین فصل کتابی که نوشته ام

"The Gift of a Good Start."

"نتیجه ی یک شروع خوب" است.

The gift of a good start. Every child ought to have a good start in life.

نتیجه ی یک شروع خوب. هر بچه ای باید شروع خوبی در زندگیش داشته باشد.

I was privileged to have that kind of good start.

برتری من این بود که شروع خوبی در زندگیم داشتم.

I was not a great student.

من دانش آموز خوبی نبودم.

I was a public school kid in New York City,

من در یک مدرسه ی دولتی در نیویورک بودم،

and I didn't do well at all.

و درسم اصلاً خوب نبود.

I have my entire New York City Board of Education transcript

من تمامی کارنامه های دوران مهد کودک تا کالجم در نیویورک را دارم.

from kindergarten through college.

من تمامی کارنامه های دوران مهد کودک تا کالجم در نیویورک را دارم.

I wanted it when I was writing my first book.

وقتی داشتم اولین کتابم را می نوشتم به آن ها نیاز داشتم.

I wanted to see if my memory was correct,

می خواستم ببینم حافظه ام درست کار می کند یا نه،

and, my God, it was. (Laughter)

و، خدای من، درست کار می کرد. (خنده ی حاضرین)

Straight C everywhere.

همه جا پشت سر هم بد ترین نمرات را می گرفتم.

And I finally bounced through high school,

و نهایتاً از شر مدرسه خلاص شدم،

got into the City College of New York

و با معدل ۷۸/۳ به سیتی کالج نیویورک رفتم،

with a 78.3 average, which I shouldn't have been allowed in with,

که البته با چنین معدلی اجازه ی ورود به آن کالج را نداشتم،

and then I started out in engineering,

و بعد رشته ی مهندسی را شروع کردم،

and that only lasted six months. (Laughter)

که تنها شش ماه طول کشید. (خنده ی حاضرین)

And then I went into geology, "rocks for jocks." This is easy.

بعد در رشته ی زمین شناسی مشغول شدم، "سنگ مال منگه." فکر می کردم این رشته خیلی ساده است.

And then I found ROTC.

و بعد دانشکده ی افسری را پیدا کردم.

I found something that I did well and something that I loved doing,

من کاری را پیدا کردم که به خوبی انجامش می دادم و عاشقش بودم،

and I found a group of youngsters like me who felt the same way.

من گروهی از جوانان مثل خودم را پیدا کردم که احساسی مانند من داشتند.

And so my whole life then was dedicated to ROTC and the military.

و پس از آن تمامی زندگی من وقف دانشکده ی افسری و ارتش شد.

And I say to young kids everywhere, as you're growing up

من همه جا به بچه ها می گویم، در این حین که بزرگ می شوید

and as this structure is being developed inside of you,

و این اصول و قوانین درون شما رشد پیدا می کند،

always be looking for that which you do well and that which you love doing,

همیشه به دنبال کاری باشید که به خوبی انجام می دهید و عاشق آن هستید،

and when you find those two things together, man, you got it.

و وقتی کاری را پیدا کردید که هر دوی این ویژگی ها را داشت، وای، شما به سعادت رسیده اید.

That's what's going on. And that's what I found.

و این داستان من بود. و این چیزی بود که من پیدا کردم.

Now the authorities at CCNY were getting tired of me being there.

دیگر مدیران سیتی کالج نیویورک داشتند از بودن من در آن جا خسته می شدند.

I'd been there four and a half going on five years,

من به مدت چهار و نیم و تقریباً پنج سال آن جا مانده بودم،

and my grades were not doing particularly well,

و نمراتم به هیچ وجه جالب نبودند،

and I was in occasional difficulties with the administration.

و با مدیران کالج به مشکلاتی برخورده بودم.

And so they said, "But he does so well in ROTC.

بنابراین آن ها گفتند، "اما او در دانشکده ی افسری خودش را نشان داده است.

Look, he gets straight A's in that but not in anything else."

ببینید، او در این زمینه بهترین نمرات را گرفته است ولی در هیچ زمینه ی دیگری نمره ی خوبی نداشته است."

And so they said, "Look, let's take his ROTC grades

پس آن ها گفتند، "ببینید، بیایید نمرات او در دانشکده ی افسری را

and roll them into his overall GPA and see what happens."

در میانگین کلی نمراتش تأثیر دهیم تا ببینیم چه می شود."

And they did, and it brought me up to 2.0. (Laughter)

و آن ها این کار را کردند، و در نتیجه معدل من را تا ۲ بالا برد. (۲ از ۴، حداقل نمره ی قبولی است) (خنده ی حاضرین)

Yep. (Laughter) (Applause)

آره. (خنده ی حاضرین) (تشویق حاضرین)

They said, "It's good enough for government work.

آن ها گفتند، "این برای یک شغل دولتی به اندازه ی کافی خوب است.

Give him to the army. We'll never see him again. We'll never see him again."

او را به ارتش ببرید. ما دیگر او را نخواهیم دید. هرگز او را نخواهیم دید."

So they shipped me off to the army,

بنابراین آن ها مرا به ارتش منتقل کردند،

and lo and behold, many years later,

و ناگهان، چند سال بعد،

I'm considered one of the greatest sons the City College of New York has ever had. (Laughter)

من به عنوان یکی از بهترین دانش آموزانی سیتی کالج نیویورک تا به حال داشته است شناخته شدم. (خنده ی حاضرین)

So, I tell young people everywhere,

من همیشه به جوانان می گویم،

it ain't where you start in life, it's what you do with life

مهم نیست که شما زندگی را چطور آغاز می کنید، کاری که شما با زندگی می کنید آینده ی شما را مشخص می کند،

that determines where you end up in life,

مهم نیست که شما زندگی را چطور آغاز می کنید، کاری که شما با زندگی می کنید آینده ی شما را مشخص می کند،

and you are blessed to be living in a country that,

و این نعمت به شما داده شده است که در سرزمینی زندگی کنید که،

no matter where you start, you have opportunities

مهم نیست از کجا شروع کرده اید، شما فرصت هایی دارید

so long as you believe in yourself,

بنابراین تا جایی که به خودتان باور داشته باشید،

you believe in the society and the country,

به جامعه و کشورتان باور خواهید داشت،

and you believe that you can self-improve

و باور خواهید داشت که می توانید پیشرفت کنید

and educate yourself as you go along.

و به خودتان آموزش دهید.

And that's the key to success.

و این کلید موفقیت است.

But it begins with the gift of a good start.

اما این ها با یک شروع خوب شروع می شوند.

If we don't give that gift to each and every one of our kids,

اگر ما این شروع خوب را به تمام بچه ها ندهیم،

if we don't invest at the earliest age,

اگر ما بر روی سنین پایین سرمایه گذاری نکنیم،

we're going to be running into difficulties.

در آینده به مشکلاتی بر خواهیم خورد.

It's why we have a dropout rate of roughly 25 percent overall

این دلیل داشتن آمار اخراج از مدارس به میزان ۲۵ درصدی در کل جامعه،

and almost 50 percent of our minority population

و آمار تقریباً ۵۰ درصدی مربوط به اقلیت هایی که در مناطق فقیرنشین زندگی می کنند می باشد،

living in low-income areas,

و آمار تقریباً ۵۰ درصدی مربوط به اقلیت هایی که در مناطق فقیرنشین زندگی می کنند می باشد،

because they're not getting the gift of a good start.

زیرا آن ها شروع خوبی در زندگی نداشته اند.

My gift of a good start was not only being in a nice family,

شروع خوب من در زندگی تنها بودن در یک خانواده ی خوب نبود،

a good family, but having a family that said to me,

یک خانواده ی خوب، اما خانواده ای که به من می گفت،

"Now listen, we came to this country in banana boats

"خوب گوش کن، ما در سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۲۴ با قایق های حمل موز به این کشور آمدیم.

in 1920 and 1924.

"خوب گوش کن، ما در سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۲۴ با قایق های حمل موز به این کشور آمدیم.

We worked like dogs down in the garment industry every single day.

ما مثل سگ هر روز داخل کارخانه ی پارچه بافی کار کردیم.

We're not doing it so that you can stick something up your nose

ما این کار را انجام نمی دهیم تا تو بتوانی معتاد بشوی

or get in trouble. And don't even think about dropping out."

یا خودت را داخل دردسر بیندازی. و به اخراج شدن از مدرسه حتی فکر هم نکن."

If I had ever gone home and told those immigrant people

اگر من به خانه می رفتم و به خانواده ی مهاجرم می گفتم،

that, "You know, I'm tired of school and I'm dropping out,"

"می دانید، من از مدرسه رفتن خسته شدم و از آن جا اخراج شدم،"

they'd said, "We're dropping you out. We'll get another kid."

آن ها می گفتند، "ما هم تو را اخراج می کنیم. ما یک بچه ی دیگر می آوریم."

(Laughter)

(خنده ی حاضرین)

They had expectations for all of the cousins

آن ها از تمامی پسرعمو هایم و خانواده ی بزرگ مهاجران که در "برونکس جنوبی" زندگی می کردند انتظاراتی داشتند،

and the extended family of immigrants that lived in the South Bronx,

آن ها از تمامی پسرعمو هایم و خانواده ی بزرگ مهاجران که در "برونکس جنوبی" زندگی می کردند انتظاراتی داشتند،

but they had more than just expectations for us.

اما آن ها از ما انتظارات خیلی بیشتری داشتند.

They stuck into our hearts like a dagger

آن ها چیزی را مثل خنجر در قلب ما فرو کرده بودند،

a sense of shame: "Don't you shame this family."

یک جور حس شرم: "مایه ی شرم این خانواده نشو."

Sometimes I would get in trouble,

گاهی اوقات در دردسر می افتادم،

and my parents were coming home,

و وقتی پدر و مادرم به خانه می آمدند،

and I was in my room waiting for what's going to happen,

من در اتاقم منتظر می ماندم تا ببینم چه اتفاقی می افتد،

and I would sit there saying to myself, "Okay, look,

و می نشستم و به خودم می گفتم، "خیلی خب، ببین،

take the belt and hit me, but, God, don't give me that 'shame the family' bit again."

این کمربند را بگیر و مرا کتک بزن، اما، محض رضای خدا، این خنجر "مایه ی شرم خانواده شدن" را در قلبم فرو نکن."

It devastated me when my mother did that to me.

وقتی مادرم چنین حرفی به من می زد مرا بسیار ناراحت می کرد.

And I also had this extended network.

من همین طور ارتباطات گسترده ای داشتم.

Children need a network. Children need to be part of a tribe,

بچه ها به برقراری ارتباط نیاز دارند. بچه ها نیاز دارند که بخضی از یک گروه باشند،

a family, a community.

یک خانواده، یک جامعه.

In my case it was aunts who lived in all of these tenement buildings.

در مورد من این گروه شامل عمه هایم می شد که در آپارتمان های کوچک زندگی می کردند.

I don't know how many of you are New Yorkers,

نمی دانم چه تعداد از شما اهل نیویورک هستید،

but there were these tenement buildings,

اما قبلاً از این آپارتمان های کوچک وجود داشت،

and these women were always hanging out one of the windows,

و این زنان همیشه با یک تکه لباس شسته شده از پنجره هایشان آویزان بودند.

leaning on a pillow.

و این زنان همیشه با یک تکه لباس شسته شده از پنجره هایشان آویزان بودند.

They never left. (Laughter)

آن ها هیچ وقت کار دیگری انجام نمی دادند. (خنده ی حاضرین)

I, so help me God, I grew up walking those streets,

من، خدایا...، من در این خیابان ها بزرگ شدم،

and they were always there.

و آن ها همیشه همان جا بودند.

They never went to the bathroom. They never cooked. (Laughter)

آن ها هیچ وقت دست شویی نمی رفتند. هیچ وقت پخت و پز نمی کردند. (خنده ی حاضرین)

They never did anything.

آن ها هیچ وقت کار دیگری انجام نمی دادند.

But what they did was keep us in play.

اما آن ها ما را به تحرک وا می داشتند.

They kept us in play.

آن ها ما را به تحرک وا می داشتند.

And they didn't care

و اهمیت نمی دادند که شما دکتر یا وکیل یا ژنرال ارتش می شدید،

whether you became a doctor or a lawyer or a general,

و اهمیت نمی دادند که شما دکتر یا وکیل یا ژنرال ارتش می شدید،

and they never expected any generals in the family,

و آن ها هیچ وقت انتظار نداشتند کسی در خانواده شان ژنرال شوند،

as long as you got an education and then you got a job.

تنها انتظار آن ها این بود که درس بخوانیم و به کاری مشغول شویم.

"Don't give us any of that self-actualization stuff.

"این مزخرفات را درباره ی استعداد و علاقه تحویل ما نده.

You get a job and get out of the house.

کاری گیر بیاور و از این خانه برو بیرون.

We don't have time to waste for that.

و این کار را هر چه زود تر انجام بده.

And then you can support us. That's the role of you guys."

تا بعد بتوانی از ما مراقبت کنی. این وظیفه ی تو است."

And so, it's so essential that we kind of put this culture

و بدین ترتیب، به شدت نیاز داشتیم که این فرهنگ را به خانواده هایمان بازگردانیم، تمام خانواده ها.

back into our families, all families.

و بدین ترتیب، به شدت نیاز داشتیم که این فرهنگ را به خانواده هایمان بازگردانیم، تمام خانواده ها.

And it is so important that all of you here today

و این بسیار مهم است که تمامی شما، امروز، در این جا،

who are successful people,

که انسان های موفقی هستید،

and I'm sure have wonderful families and children and grandchildren,

و مطمئنم که خانواده و فرزندان و نوه های فوق العاده ای دارید،

it's not enough. You've got to reach out and back

اما این کافی نیست. شما باید تلاش و حمایت کنید

and find kids like Mr. Cruz

تا بچه هایی مانند آقای کروز پیدا کنید

who can make it if you give them the structure,

که اگر در زندگی آن ها اصول و قوانین را وارد کنید موفق خواهند شد،

if you reach back and help, if you mentor,

اگر شما حمایت کنید، اگر آن ها را تربیت کنید،

if you invest in boys and girls clubs,

اگر روی باشگاه های پسران و دختران سرمایه گذاری کنید،

if you work with your school system,

اگر بر روی سیستم مدرسه تان کار کنید،

make sure it's the best school system,

و مطمئن شوید سیستم مدرسه را به بهترین حالت ممکن رسانده اید،

and not just your kid's school, but the school uptown in Harlem,

و نه تنها مدرسه ی فرزند خودتان، بلکه مدارس بالای شهر در "هارلم" (محله ای فقیرنشین)،

not just downtown Montessori on the West Side.

نه تنها مدارس پایین شهر "مونتسوری" در "وست ساید" (محله ی ثروتمند نشین).

All of us have to have a commitment to do that.

همه ی ما باید به این کار متعهد باشیم.

And we're not just investing in the kids.

و ما تنها بر روی بچه ها سرمایه گذاری نمی کنیم.

We're investing in our future.

ما بر روی آینده ی خود سرمایه گذاری می کنیم.

We're going to be a minority-majority country

ما در نسل آینده کشوری از اقلیت ها و اکثریت ها خواهیم بود.

in one more generation.

ما در نسل آینده کشوری از اقلیت ها و اکثریت ها خواهیم بود.

Those that we call minorities now are going to be the majority.

کسانی که ما اقلیت می خوانیم در حال تبدیل شدن به اکثریت هستند.

And we have to make sure that they are ready to be the majority.

و ما باید مطمئن شویم که آن ها برای تبدیل شدن به اکثریت آماده هستند.

We have to make sure they're ready to be the leaders

ما باید مطمئن شویم که آن ها برای فرماندهی کشور بزرگمان آماده اند،

of this great country of ours,

ما باید مطمئن شویم که آن ها برای فرماندهی کشور بزرگمان آماده اند،

a country that is like no other,

کشوری که مثل هیچ کشور دیگری نیست،

a country that amazes me every single day,

کشوری که هر روز مرا به حیرت وا می دارد،

a country that's fractious. We're always arguing with each other.

کشوری که پر تب و تاب است. ما به سادگی با هم جر و بحث می کنیم.

That's how the system's supposed to work.

این روش کار این سیستم است.

It's a country of such contrasts, but it's a nation of nations.

آمریکا کشوری با تضاد هایی بی شمار، اما مرکز تجمع ملت هاست.

We touch every nation. Every nation touches us.

از هر قومی در این کشور هست. از هر قومی به این کشور آمده اند.

We are a nation of immigrants.

ما ملت مهاجرینیم.

That's why we need sound immigration policy.

به همین دلیل به قوانین مهاجرت مناسبی نیازمندیم.

It's ridiculous not to have a sound immigration policy

این مسخره است که برای پذیرفتن کسانی که می خواهند به این جا بیایند و بخشی از این ملت باشند،

to welcome those who want to come here and be part of this great nation,

قوانین مناسب مربوط به مهاجرت نداشته باشیم،

or we can send back home with an education

یا این که می توانیم آن ها را با تحصیلات مناسبی به کشورشان بفرستیم

to help their people rise up out of poverty.

تا به مردمشان کمک کنند تا از فقر نجات پیدا کنند.

One of the great stories I love to tell is about my love

یکی از داستان هایی که دوست دارم برای شما تعریف کنم

of going to my hometown of New York

درباره ی علاقه ی من به رفتن به محله ی دوران کودکیم در نیویورک

and walking up Park Avenue on a beautiful day

و قدم زدن در خیابان "پارک" در یک روز زیبا

and admiring everything and seeing all the people go by

و لذت بردن از همه چیز و دیدن مردم مختلف از سراسر جهان است.

from all over the world.

و لذت بردن از همه چیز و دیدن مردم مختلف از سراسر جهان است.

But what I always have to do is stop at one of the corners

اما من همیشه مجبورم گوشه ای بایستم

and get a hot dog from the immigrant pushcart peddler.

و یک ساندویچ سوسیس از یک دکه ی سوسیس فروشی سیار بگیرم.

Gotta have a dirty water dog. (Laughter)

یک ساندویچ مزخرف بوگندو. (خنده ی حاضرین)

And no matter where I am or what I'm doing,

و مهم نیست کجا هستم یا چه کار می کنم،

I've got to do that.

حتماً این کار را می کنم.

I even did it when I was Secretary of State.

حتی وقتی وزیر امور خارجه بودم این کار را انجام می دادم.

I'd come out of my suite at the Waldorf Astoria

من از خانه ام در "والدورف آستوریا" بیرون می رفتم

— (Laughter) —

-- (خنده ی حاضرین) --

be walking up the street, and I would hit around 55th Street

در خیابان راه می رفتم، به خیابان ۵۵ می رفتم،

looking for the immigrant pushcart peddler.

و به دنبال یک دکه ی سوسیس فروشی سیار می گشتم.

In those days, I had five bodyguards around me

در آن زمان، من پنج محافظ شخصی در اطرافم داشتم

and three New York City police cars would roll alongside

و سه ماشین پلیس جلو تر از ماشینم حرکت می کردند

to make sure nobody whacked me while I was going up Park Avenue. (Laughter)

تا مطمئن شوند وقتی به خیابان "پارک" می روم هیچکس مرا خفت نمی کند. (خنده ی حاضرین)

And I would order the hot dog from the guy,

و وقتی می خواستم یک ساندویچ سوسیس بخرم،

and he'd start to fix it, and then he'd look around

صاحب دکه شروع به آماده کردن آن می کرد، و بعد به اطرافش نگاه می کرد

at the bodyguards and the police cars --

به محافظ های شخصی و ماشین های پلیس --

"I've got a green card! I've got a green card!" (Laughter)

"من گرین کارت دارم! من گرین کارت دارم!" (خنده ی حاضرین)

"It's okay, it's okay."

"مشکلی نیست، مشکلی نیست."

But now I'm alone. I'm alone.

اما الآن تنها هستم. تنها هستم.

I've got no bodyguards, I've got no police cars. I've got nothing.

هیچ محافظی ندارم، هیچ ماشین پلیسی ندارم. هیچ چیزی ندارم.

But I gotta have my hot dog.

اما ساندویچ سوسیسم را می خورم.

I did it just last week. It was on a Tuesday evening

همین هفته ی پیش یک ساندویچ خوردم.

down by Columbus Circle.

آن روز سه شنبه بعد از ظهر، پایین میدان "کلمبوس" رفتم.

And the scene repeats itself so often.

و همان اتفاق همیشگی افتاد.

I'll go up and ask for my hot dog,

من رفتم و سفارش یک ساندویچ هات داگ دادم،

and the guy will fix it, and as he's finishing,

و صاحب دکه آن را پیچید، و همین که کارش تمام شد،

he'll say, "I know you. I see you on television.

گفت، "تو را می شناسم. تو را در تلویزیون دیدم.

You're, well, you're General Powell."

تو، اگر اشتباه نکنم، ژنرال پاول هستی."

"Yes, yes.""Oh ... "

"بله، درسته." "اِه ..."

I hand him the money.

من پول را به صاحب دکه دادم.

"No, General. You can't pay me. I've been paid.

"نه، ژنرال. من این پول را از شما نمی گیرم. پول آن قبلاً به من پرداخته شده است.

America has paid me. I never forget where I came from.

آمریکا این پول را به من داده است. من هیچ وقت فراموش نمی کنم از کجا آمده ام.

But now I'm an American. Sir, thank you."

اما الآن یک آمریکایی هستم. متشکرم، آقا."

I accept the generosity, continue up the street,

من این سخاوت را پذیرفتم، به راه رفتن در خیابان ادامه دادم،

and it washes over me, my God,

و در این فکر فرو رفتم، خدایا،

it's the same country that greeted my parents this way 90 years ago.

این همان کشوریست که پدر و مادرم ۹۰ سال پیش همین طور به آن مهاجرت کردند.

So we are still that magnificent country,

بنابراین ما همچنان همان کشور جذاب و بی نظیر را داریم،

but we are fueled by young people coming up

اما این کشور پر از جوانانی است که از هر سرزمینی در جهان به آن مهاجرت کرده اند.

from every land in the world,

اما این کشور پر از جوانانی است که از هر سرزمینی در جهان به آن مهاجرت کرده اند.

and it is our obligation as contributing citizens

و به عنوان یک شهروند جامعه وظیفه ی ما در قبال کشور بی نظیرمان این است

to this wonderful country of ours

و به عنوان یک شهروند جامعه وظیفه ی ما در قبال کشور بی نظیرمان این است

to make sure that no child gets left behind.

که مطمئن شویم هیچ بچه ای فراموش نخواهد شد.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)