Barbara Natterson-Horowitz: What veterinarians know that doctors don't

Translator: Nae Tanpradit Reviewer: PanaEk Warawit

Ten years ago,

10 ปีที่แล้ว

I got a phone call that changed my life.

ฉันได้รับโทรศัพท์ ซึ่งได้เปลี่ยนชีวิตฉันไป

At the time, I was cardiologist at UCLA,

ในตอนนั้น ฉันเป็นแพทย์โรคหัวใจ ที่ UCLA

specializing in cardiac imaging techniques.

ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคการวินิจฉัย ด้วยภาพ

The call came from a veterinarian at the Los Angeles Zoo.

วันนั้นดิฉันได้รับโทรศัพท์ จากสัตวแพทย์ที่สวนสัตว์ลอสแอนเจลิสว่า

An elderly female chimpanzee

ชิมแพนซีอายุมากเพศเมีย

had woken up with a facial droop

ตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้า ที่ห้อยย้อยลงมา

and the veterinarians were worried that she'd had a stroke.

สัตวแพทย์ที่นั่นวิตกว่า มันอาจมีเส้นเลือดอุดตันได้

They asked if I'd come to the zoo

พวกเขาขอให้ฉันไปที่สวนสัตว์

and image the animal's heart

เพื่อวินิจฉัยหัวใจของชิมแปนซีนั้น

to look for a possible cardiac cause.

เพื่อหาสาเหตุของอาการ ที่อาจมีที่มาจากความผิดปกติของหัวใจ

Now, to be clear, North American zoos are staffed

ดิฉันอยากอธิบายเพิ่มว่า สวนสัตว์ในอเมริกาเหนือ

by highly qualified, board-certified veterinarians

มีสัตวแพทย์ผู้เชียวชาญสูงประจำอยู่ตลอด

who take outstanding care of their animal patients.

ให้การดูแลสัตว์ที่เจ็บป่วยอย่างดียิ่ง

But occasionally, they do reach into the human medical community,

แต่บางครั้ง พวกเขาก็ต้องการความเชี่ยวชาญ จากแพทย์เช่นกัน

particularly for some speciality consultation,

โดยเฉพาะเพื่อปรึกษาเรื่องเชี่ยวชาญเฉพาะ

and I was one of the lucky physicians who was invited in to help.

ฉันเป็นแพทย์ผู้โชคดีที่ถูกเชิญให้ไปช่วย

I had a chance to rule out a stroke in this chimpanzee

วินิจฉัยว่าชิมแปนซีตัวนี้ ไม่มีเส้นเลือดอุดตัน

and make sure that this gorilla didn't have a torn aorta,

ลิงกอริลล่านี้ เส้นเลือดใหญ่หัวใจไม่ฉีกขาด

evaluate this macaw for a heart murmur,

หรือตรวจนกแก้วมาคอว์ ในอาการเสียงฟู่ของหัวใจ

make sure that this California sea lion's paricardium wasn't inflamed,

ตรวจการอักเสบของเยื่อหุ้มหัวใจสิงโตทะเล

and in this picture, I'm listening to the heart of a lion

และในภาพนี้ ฉันกำลังฟังหัวใจของสิงโต

after a lifesaving, collaborative procedure

หลังการช่วยชีวิต ซึ่งเป็นการร่วมมือกัน

with veterinarians and physicians

ระหว่างสัตวแพทย์กับแพทย์

where we drained 700 cc's of fluid from the sac

ในการถ่ายของเหลว 700 ซีซี

in which this lion's heart was contained.

ที่อยู่ในถุงหุ้มหัวใจของสิงโตตัวนี้ออกไป

And this procedure, which I have done on many human patients,

ฉันเคยรักษาอาการแบบนี้มามากในผู้ป่วย

was identical, with the exception of that paw and that tail.

ซึ่งก็ทำเหมือนกันเปี๊ยบ แค่ไม่มีอุ้งเท้ากับหางแค่นั้นเอง

Now most of the time, I was working at UCLA Medical Center with physicians,

ตอนนั้นส่วนใหญ่ ฉันทำงานกับแพทย์ที่ UCLA

discussing symptoms and diagnoses and treatments

ถกกันเรื่องอาการ วินิจฉัยโรค และการรักษา

for my human patients,

ผู้ป่วยที่นั่น

but some of the time, I was working at the Los Angeles Zoo

แต่บางเวลา ฉันก็ทำงานที่ สวนสัตว์ลอสแอนเจลิส

with veterinarians, discussing symptoms and diagnoses and treatments

กับสัตวแพทย์ ถกกันเรื่อง อาการ วินิจฉัยโรค

for their animal patients.

และการรักษาสัตว์ป่วยที่นั่น

And occasionally, on the very same day,

และบางครั้งบางคราว ในวันเดียวกันนั้นเอง

I went on rounds at UCLA Medical Center

ฉันไปตรวจเยี่ยมคนไข้ ทั้งที่ UCLA

and at the Los Angeles Zoo.

และก็ที่สวนสัตว์ลอสแอนเจลิส

And here's what started coming into very clear focus for me.

ตรงนี้เอง เป็นจุดเริ่มต้นที่ฉันสังเกตว่า

Physicians and veterinarians were essentially taking care

ทั้งแพทย์และสัตวแพทย์นั้นได้ดูแล

of the same disorders in their animal and human patients:

อาการผิดปกติในสัตว์ และมนุษย์ที่เหมือน ๆ กัน

congestive heart failure, brain tumors,

อาทิ ภาวะหัวใจล้มเหลว เนื้องอกในสมอง

leukemia, diabetes, arthritis, ALS, breast cancer,

มะเร็งเม็ดเลือด เบาหวาน ข้ออักเสบ ปลายประสาทเสือม มะเร็งเต้านม

even psychiatric syndromes like depression, anxiety,

กระทั่งอาการทางจิต เช่น โรคซึมเศร้า วิตกกังวล

compulsions, eating disorders and self-injury.

โรคยํ้าคิดยํ้าทำ การกินผิดปกติ ทำร้ายตนเอง

Now, I've got a confession to make.

ตอนนี้ฉันอยากจะบอกว่า

Even though I studied comparative physiology and evolutionary biology

แม้ฉันจะเคยเรียนสรีรวิทยาเปรียบเทียบ และวิวัฒนาการมาแล้ว

as an undergrad --

ตอนเรียนปริญญาตรี

I had even written my senior thesis on Darwinian theory --

และฉันได้ทำวิทยานิพนธ์เรื่อง ทฤษฎีการวิวัฒนาการด้วยซ้ำ

learning about the significant overlap

เรียนรู้เรื่องระหว่างความผิดปกติ ของสัตว์และมนุษย์

between the disorders of animals and humans,

ที่คล้ายคลึงและทับซ้อนกันอีกด้วย

it came as a much needed wake-up call for me.

ฉันได้หวนคิดถึงเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาทันที

So I started wondering, with all of these overlaps,

ดิฉันจึงเริ่มสงสัยเรื่องความคล้ายกันนี้

how was it that I had never thought to ask a veterinarian,

ว่าทำไมฉันจึงไม่เคยคิดที่จะถามสัตวแพทย์

or consult the veterinary literature,

หรือลองค้นคว้าจากเอกสารวิชาการ ทางสัตวแพทย์บ้าง

for insights into one of my human patients?

เพื่อให้เข้าใจคนไข้ของฉันได้อย่างลึกซึ้ง

Why had I never, nor had any of my physician friends and colleagues

ทำไมฉันหรือแพทย์เพื่อนร่วมงาน

whom I asked, ever attended a veterinary conference?

ไม่เคยเข้าร่วมการประชุมของสัตวแพทย์เลย

For that matter, why was any of this a surprise?

นอกจากนี้ ยังมีเรื่องที่ต้องประหลาดใจอีก

I mean, look, every single physician accepts some biological connection

เมื่อแพทย์ทุกคนยอมรับ การเกี่ยวข้องกัน

between animals and humans.

ทางชีววิทยาระหว่างสัตว์และมนุษย์

Every medication that we prescribe or that we've taken ourselves

ยาทุกอย่างที่เราสั่ง หรือที่กินเอง

or we've given to our families

หรือให้ครอบครัวของเรากิน

has first been tested on an animal.

ก็เคยถูกทดสอบในสัตว์มาก่อน

But there's something very different

แต่ก็ยังมีสิ่งที่ต่างกันมาก เกี่ยวกับ

about giving an animal a medication or a human disease

การใช้ยา หรือการเกิดโรคหัวใจล้มเหลว

and the animal developing congestive heart failure

ระหว่างมนุษย์และสัตว์

or diabetes or breast cancer on their own.

รวมถึงโรคเบาหวานหรือมะเร็งเต้านมอีกด้วย

Now, maybe some of the surprise

ค่ะ บางทีความประหลาดใจบางอย่าง

comes from the increasing separation in our world

มาจากการแยกจากกัน ระหว่างตัวเมือง และชนบท

between the urban and the nonurban.

ที่เพิ่มมากขึ้นในโลกเรา

You know, we hear about these city kids

เราได้ยินเรื่องของเด็กในเมืองใหญ่เหล่านี้

who think that wool grows on trees

ที่คิดว่าขนแกะนั้น งอกขึ้นมาจากต้นไม้

or that cheese comes from a plant.

หรือเนยแข็งมาจากพืช

Well, today's human hospitals,

ร.พ. ของคนในปัจจุบันนี้ กำลังเปลี่ยนมากขึ้น

increasingly, are turning into these gleaming cathedrals of technology.

เป็นโบสถ์แพรวพราวแบบนี้ จากเทคโนโลยี

And this creates a psychological distance between the human patients

ทำให้เกิดความห่างไกลเชิงจิตวิทยา ระหว่าง

who are being treated there

ผู้ป่วยมนุษย์ที่ได้รับการรักษาที่นั่น

and animal patients who are living in oceans

และสัตว์ป่วย ที่อยู่ในมหาสมุทร

and farms and jungles.

ที่ฟาร์ม และในป่า

But I think there's an even deeper reason.

แต่ฉันคิดว่า มีเหตุผลที่ลึกลงไปกว่านั้น

Physicians and scientists, we accept intellectually that our species,

แพทย์และนักวิทยาศาสตร์ ต่างก็ยอมรับด้วยปัญญาแล้วว่า

Homo sapiens, is merely one species,

สปีชี่ส์เรา โฮโมเซเปียน เป็นแค่สปีชีส์หนึ่ง

no more unique or special than any other.

ไม่ได้แตกต่าง หรือพิเศษไปกว่าสปีชี่ส์อื่น

But in our hearts, we don't completely believe that.

แต่ในใจของเรานั้น เราไม่เชื่อสิ่งนั้นเลย

I feel it myself when I'm listening to Mozart

ตัวฉันเองก็รู้สึก ขณะฟังเพลงโมสาร์ท หรือดูภาพ

or looking at pictures of the Mars Rover on my MacBook.

ของมาร์ โรเวอร์ ในแม็คบุ๊ก ฉันรู้สึกว่า

I feel that tug of human exceptionalism,

ตัวเองถูกดึงไป ให้รู้สึกถึงความพิเศษของมนุษย์

even as I recognize the scientifically isolating cost

ทั้งที่ฉันเองก็ตระหนักว่า การมองพวกเราเป็นสปีชีส์ที่สูงส่งกว่า

of seeing ourselves as a superior species, apart.

จะมีเกิดผลเสียทางวิทยาศาตร์ จากการแยกตัวออกมา

Well, I'm trying these days.

ค่ะ ฉันกำลังพยายามอยู่ ทุกวันนี้

When I see a human patient now, I always ask,

ตอนนี้ เมื่อเห็นคนไข้ ฉันตั้งคำถามเสมอว่า

what do the animal doctors know about this problem that I don't know?

สัตวแพทย์รู้อะไรในปัญหานี้ ที่ฉันไม่รู้

And, might I be taking better care of my human patient

และฉันจะดูแลคนไข้ให้ดีขึ้น ได้หรือไม่

if I saw them as a human animal patient?

หากฉันเห็นเขา เป็นผู้ป่วยสัตว์มนุษย์

Here are a few examples of the kind of exciting connections

นี่คือบางตัวอย่าง ของการเชื่อมโยงกัน

that this kind of thinking has led me to.

ที่น่าตื่นเต้น ที่การคิดแบบนี้ นำฉันไปถึง

Fear-induced heart failure.

หัวใจล้มเหลวที่เกิดจากความกลัว

Around the year 2000,

ประมาณปี ค.ศ. 2000 แพทย์โรคหัวใจ

human cardiologists "discovered" emotionally induced heart failure.

"ได้ค้นพบ" โรคหัวใจล้มเหลว ที่เกิดจากอารมณ์

It was described in a gambling father who had lost his life's savings

มันถูกใช้อธิบาย ในเรื่องของพ่อนักพนัน ที่สูญเสีย

with a roll of the dice,

เงินสะสมตลอดชีวิต ไปกับการทอดลูกเต๋าแค่ครั้งเดียว

in a bride who'd been left at the alter.

ในเรื่องเจ้าสาว ที่ถูกทิ้งไว้ที่แท่นในโบสถ์

But it turns out, this "new" human diagnosis

แต่กลับเป็นว่า การวินิจฉัยโรคมนุษย์ใหม่นี้

was neither new, nor was it uniquely human.

ไม่ได้ใหม่ หรือไม่ได้เกิดแต่เฉพาะมนุษย์

Veterinarians had been diagnosing, treating and even preventing

สัตวแพทย์ได้วินิจฉัย รักษา กระทั่งป้องกัน

emotionally induced symptoms in animals

อาการที่เกิดจากอารมณ์ในสัตว์มาแล้ว

ranging from monkeys to flamingos, from to deer to rabbits,

ตั้งแต่ลิงจนถึงนกฟลามิงโก กวางจนถึงกระต่าย

since the 1970s.

ตั้งแต่ทศวรรษที่ 70

How many human lives might have been saved

เราจะรักษาชีวิตคนไว้ได้ อีกเท่าไหร่

if this veterinary knowledge had been put into the hands

หากความรู้ด้านสัตวแพทย์นี้ มาอยู้ในมือ

of E.R. docs and cardiologists?

ของแพทย์ฉุกเฉิน และแพทย์หัวใจ

Self-injury.

การทำร้ายตัวเอง

Some human patients harm themselves.

คนไข้บางคน ทำร้ายตัวเอง

Some pluck out patches of hair,

บางคนดึงผมบนศีรษะออกเป็นหย่อม ๆ

others actually cut themselves.

คนอื่น ๆ เฉือนตัวเองจริง ๆ

Some animal patients also harm themselves.

สัตว์ที่ป่วยบางตัว ก็ทำร้ายตัวเองเหมือนกัน

There are birds that pluck out feathers.

มีนกที่จิกขนของมันออก

There are stallions that repetitively bite their flanks until they bleed.

มีม้าตัวผู้ที่กัดสีข้างของมัน จนเลือดไหล

But veterinarians have very specific and very effective ways

แต่สัตวแพทย์มีวิธีการที่เจาะจงและมีผลดีมาก

of treating and even preventing self-injury

ในการรักษา และกระทั่งป้องกันการทำร้ายตัวเอง

in their self-injuring animals.

ในสัตว์ที่ทำร้ายตัวเองของเขา

Shouldn't this veterinary knowledge be put into the hands

สมควรหรือไม่ ที่ความรู้ด้านสัตวแพทย์นี้

of psychotherapists and parents and patients

ไปอยู่กับนักจิตบำบัด และพ่อแม่ และผู้ป่วย

struggling with self-injury?

ที่กำลังต่อสู้อยู่กับโรคทำร้ายตัวเอง

Postpartum depression and postpartum psychosis.

โรคซึมเศร้าหลังคลอด และ โรคจิตหลังคลอด

Sometimes, soon after giving birth,

บางครั้ง ไม่นานหลังคลอดบุตร

some women become depressed,

ผู้หญิงบางคนก็ซึมเศร้าไร้ความสุข

and sometimes they become seriously depressed and even psychotic.

บางครั้งก็เศร้าสลดมาก และกระทั่งวิกลจริต

They may neglect their newborn,

พวกเขาอาจจะไม่สนใจ ลูกอ่อนของตน

and in some extreme cases,

และในบางกรณีสุดกู่

even harm the child.

แม้กระทั่งทำร้ายเด็กนั้น

Equine veterinarians also know that occasionally,

สัตวแพทย์ม้า รู้ว่าในบางครั้งนั้น

a mare, soon after giving birth,

ม้าตัวเมีย หลังจากคลอดลูกไม่นาน

will neglect the foal, refusing to nurse,

จะไม่สนใจลูกม้านั้น ไม่ให้นม

and in some instances, kick the foal, even to death.

และในบางกรณี เตะลูกม้านั้น กระทั่งถึงตาย

But veterinarians have devised

แต่สัตวแพทย์ ประดิษฐ์มาตรการเปลี่ยนธรรมชาติ

an intervention to deal with this foal rejection syndrome

เพื่อจัดการกับอาการปฏิเสธลูกม้านี้

that involves increasing oxytocin in the mare.

ซึ่งใช้การเพิ่มฮอร์โมนออกซิโทซินในแม่ม้า

Oxytocin is the bonding hormone,

ออกซิโทซิน เป็นฮอร์โมนของความผูกพัน

and this leads to renewed interest,

และนี่นำไปสู่ การกลับมาสนใจอีกครั้ง

on the part of the mare, in her foal.

ในส่วนของแม่ม้า คือสนใจลูกม้าของเธอ

Shouldn't this information

สมควรหรือไม่ที่ข้อมูลนี้

be put into the hands of ob/gyn's

ไปอยู่ในมือของแพทย์สูตินรีเวช

and family doctors and patients

หมอประจำบ้าน และคนไข้

who are struggling with postpartum depression and psychosis?

ที่ต่อสู้อยู่กับโรคซึมเศร้า โรคจิตหลังคลอด

Well, despite all of this promise,

ค่ะ แม้ว่าเรื่องพวกนี้จะดูเหมือนให้ผลดี แต่ก็โชคร้าย

unfortunately the gulf between our fields remains large.

ที่ระยะห่าง ระหว่างสาขาวิชาของเรายังกว้างอยู่

To explain it, I'm afraid I'm going to have to air some dirty laundry.

จะอธิบายก็เหมือน จะต้องเปิดเผยเรื่องส่วนตัว

Some physicians can be real snobs

แพทย์บางคนนั้น วางท่าเอามาก ๆ

about doctors who are not M.D.'s.

กับหมอที่ไม่ได้เป็นแพทยศาสตร์บัณฑิต

I'm talking about dentists and optometrists and psychologists,

ฉันพูดถึงทันตแพทย์ จักษุแพทย์ นักจิตวิทยา

but maybe especially animal doctors.

แต่บางที เฉพาะอย่างยิ่ง หมอรักษาสัตว์

Of course, most physicians don't realize that it is harder

แน่นอนว่า แพทย์ส่วนมากไม่รู้ว่า การเข้าโรงเรียน

to get into vet school these days than medical school,

สัตวแพทย์ปัจจุบัน ยากกว่าเข้าโรงเรียนแพทย์

and that when we go to medical school,

และไม่รู้ว่า เมื่อเราเข้าโรงเรียนแพทย์

we learn everything there is to know

เราเรียนทุก ๆ อย่างที่นั่น เพื่อให้รู้

about one species, Homo sapiens,

เรื่องของสปีชี่ส์หนึ่ง คือ มนุษย์

but veterinarians need to learn about health and disease

แต่สัตวแพทย์ต้องเรียนรู้เรื่องสุขภาพและโรค

in mammals, amphibians, reptiles, fish and birds.

ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ครึ่งบกครึ่งนํ้า สัตว์เลื้อยคลาน ปลา และนก

So I don't blame the vets for feeling annoyed

ฉันจึงไม่ว่าสัตวแพทย์ที่

by my profession's condescension and ignorance.

รำคาญท่าทีถ่อมตัว การไม่รู้ ของวิชาชีพฉัน

But here's one from the vets:

แต่นี่มาจากสัตวแพทย์

What do you call a veterinarian

คุณจะเรียกว่าอะไรดี สัตวแพทย์

who can only take care of one species?

ที่ดูแลรักษาได้เพียงสปีชี่ส์เดียว

A physician. (Laughter)

แพทย์ (เสียงหัวเราะ)

Closing the gap has become a passion for me,

การปิดช่องว่างนั้น กลายเป็นความปรารถนาแรงกล้าของฉัน

and I'm doing this through programs

และฉันทำเรื่องนี้อยู่ ผ่านทางโครงการต่าง ๆ

like Darwin on Rounds at UCLA,

อย่างเช่น ดาร์วิน ออน ราวนด์ ที่ UCLA

where we're bringing animal experts and evolutionary biologists

เรานำผู้เชี่ยวชาญสัตว์ นักชีววิวัฒน์ฯ มา

and embedding them on our medical teams

และให้พวกเขาฝังตัวอยู่ กับทีมแพทย์ของเรา

with our interns and our residents.

กับแพทย์ฝึกหัด และแพทย์ประจำบ้านของเรา

And through Zoobiquity conferences,

และโดยผ่านทาง ซูบิควิตี้คอนเฟอเรนซ์

where we bring medical schools together with veterinary schools

ที่เรานำโรงเรียนแพทย์ กับโรงเรียนสัตวแพทย์

for collabortive discussions

มาร่วมการอภิปรายเพื่อร่วมมือกัน

of the shared diseases and disorders

ในเรื่องของโรค และความผิดปกติที่มีอยู่ร่วมกัน

of animal and human patients.

ของผู้ป่วยที่เป็นสัตว์และมนุษย์

At Zoobiquity conferences,

ในการประชุมซูบิดวิตี้คอนเฟอเรนซ์ ซึ่ง

participants learn how treating breast cancer in a tiger

ที่ผู้เข้าร่วมเรียนการรักษามะเร็งเต้านมในเสือ

can help us better treat breast cancer

ช่วยเราให้รักษามะเร็งเต้านม

in a kindergarten teacher;

ในครูโรงเรียนอนุบาล ได้ดียิ่งขึ้น

how understanding polycystic overies in a Holstein cow

วิธีเข้าใจเรื่องโรครังไข่มีถุงนํ้าหลายใบ

can help us better take care

ของแม่วัวโฮลซ์ไตน์ ช่วยเรารักษา

of a dance instructor with painful periods;

โรคปวดประจำเดือนของครูสอนเต้นรำได้ดีขึ้น

and how better understanding the treatment of separation anxiety

การเข้าใจวิธีรักษาโรคกังวลต่อการพลัดพราก

in a high-strung Sheltie

ของสุนัขเชล์ตีที่หงุดหงิดง่ายดียิ่งขึ้น

can help an anxious young child struggling with his first days of school.

ช่วยเด็กที่กลัวการไปโรงเรียนในวันแรกได้

In the United States and now internationally, at Zoobiquity conferences

ในสหรัฐและปัจจุบันเป็นสากลแล้ว ที่การประชุมซูบิควิตี้

physicians and veterinarians check their attitudes and their preconceptions

แพทย์ สัตวแพทย์ ปล่อยวางทัศนคติและอคติของตน

at the door and come together as colleagues,

ไว้หน้าประตูและเข้ามาร่วมกัน เป็นเพื่อนร่วมงาน

as peers, as doctors.

เป็นเพื่อน เป็นหมอ

After all, we humans are animals, too,

ท้ายที่สุดแล้ว เรา มนุษย์ ก็เป็นสัตว์ เหมือนกัน

and it's time for us physicians to embrace

และถึงเวลาแล้ว ที่เราแพทย์ จะยอมรับ

our patients' and our own animal natures

ธรรมชาติของคนไข้ ธรรมชาติสัตว์ของตัวเราเอง

and join veterinarians

และมาร่วมกันกับสัตวแพทย์

in a species-spanning approach to health.

วิธีเข้าถึงสุขภาพ ในแบบสปีชี่ส์ที่ขยายออกไป

Because it turns out,

เพราะมันกลายเป็นว่า

some of the best and most humanistic medicine

ยาสำหรับมนุษย์ที่ดีที่สุด มากที่สุด บางตัว

is being practiced by doctors whose patients aren't human.

ถูกนำไปใช้อยู่ โดยหมอทีผู้ป่วยไม่ใช่มนุษย์

And one of the best ways we can take care

และวิธีที่ดีที่สุดวิธีหนึ่ง ที่เราใช้รักษา

of the human patient is by paying close attention

คนไข้ได้ คือ โดยการให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด

to how all the other patients on the planet

ถึงวิธีที่ผู้ป่วยอื่น ๆ ทั้งหมด บนโลกใบนี้

live, grow, get sick and heal.

มีชีวิตอยู่ เติบโต เจ็บป่วย หายจากเจ็บป่วย

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause).

(เสียงปรบมือ)