Brian Goldman: Doctors make mistakes. Can we talk about that?

Vertaald door: Axel Saffran Nagekeken door: Christel Foncke

I think we have to do something

Ik vind dat we iets moeten veranderen

about a piece of the culture of medicine that has to change.

aan een onderdeel van de medische cultuur.

And I think it starts with one physician, and that's me.

Het begint met één arts... dat ben ik.

And maybe I've been around long enough

Misschien heb ik lang genoeg meegedraaid dat ik het me kan veroorloven

that I can afford to give away some of my false prestige

wat vals prestige op te offeren om dat te kunnen doen.

to be able to do that.

Before I actually begin the meat of my talk,

Maar voordat ik daar induik, eerst even wat baseball.

let's begin with a bit of baseball.

Hey, why not?

Hee, waarom niet?

We're near the end, we're getting close to the World Series.

We zitten aan het eind, komen dichtbij de 'World Series'.

We all love baseball, don't we?

We houden allemaal van honkbal, niet?

(Laughter)

(Gelach)

Baseball is filled with some amazing statistics.

Baseball zit vol met verbazingwekkende statistieken.

And there's hundreds of them.

Er zijn er honderden.

"Moneyball" is about to come out, and it's all about statistics

'Moneyball' komt binnenkort uit en gaat over statistieken

and using statistics to build a great baseball team.

en hoe je daarmee een geweldig team bouwt.

I'm going to focus on one stat

Ik ga me richten op één statistiek.

that I hope a lot of you have heard of.

Ik hoop dat je die kent.

It's called batting average.

Dat is het 'slaggemiddelde'.

So we talk about a 300, a batter who bats 300.

We praten over een '300', een slagman die 300 sloeg.

That means that ballplayer batted safely, hit safely

Dat betekent dat die speler de bal

three times out of 10 at bats.

3 van de 10 keer veilig slaat.

That means hit the ball into the outfield,

Wat wil zeggen: de bal het veld insloeg,

it dropped, it didn't get caught,

waar hij stuiterde en niet werd gevangen,

and whoever tried to throw it to first base didn't get there in time

en niet op tijd naar het eerste honk kon worden gegooid,

and the runner was safe.

zodat de renner veilig was.

Three times out of 10.

Drie van de tien keer.

Do you know what they call a 300 hitter

Weet je hoe ze iemand noemen die 300 slaat in Major League Baseball?

in Major League Baseball?

Good, really good,

Goed, erg goed...

maybe an all-star.

...misschien een vedette.

Do you know what they call

Weet je hoe ze iemand noemen die 400 slaat in baseball?

a 400 baseball hitter?

That's somebody who hit, by the way,

Dat is dus iemand die 4 van de 10 keer veilig slaat.

four times safely out of every 10.

Legendary --

Legendarisch --

as in Ted Williams legendary --

zoals Ted Williams legendarisch was --

the last Major League Baseball player

de laatste speler die

to hit over 400 during a regular season.

boven de 400 sloeg in een normaal seizoen.

Now let's take this back into my world of medicine

Nu terug naar mijn wereld van gezondheidszorg,

where I'm a lot more comfortable,

waarin ik meer op mijn gemak ben,

or perhaps a bit less comfortable

of misschien wat minder

after what I'm going to talk to you about.

na wat ik jullie ga vertellen.

Suppose you have appendicitis

Stel dat je blindedarmontsteking hebt

and you're referred to a surgeon

en je wordt verwezen naar een chirurg

who's batting 400 on appendectomies.

die 400 slaat in blindedarmverwijdering.

(Laughter)

(Gelach)

Somehow this isn't working out, is it?

Dat werkt niet echt, toch?

Now suppose you live

Nu stel je voor dat je

in a certain part of a certain remote place

ergens in een afgelegen gebied woont

and you have a loved one

en iemand van wie je houdt

who has blockages in two coronary arteries

heeft twee verstopte kransslagaders

and your family doctor refers that loved one to a cardiologist

en je huisarts verwijst hem naar een cardioloog

who's batting 200 on angioplasties.

die 200 slaat in angioplastieken.

But, but, you know what?

Maar...wacht even.

She's doing a lot better this year. She's on the comeback trail.

Ze doet het dit jaar een stuk beter.

And she's hitting a 257.

Ze slaat een 257.

Somehow this isn't working.

Het werkt niet echt.

But I'm going to ask you a question.

Een vraagje.

What do you think a batting average

Wat denk je dat het slaggemiddelde

for a cardiac surgeon or a nurse practitioner

voor een hartchirurg of een verpleegkundig specialist

or an orthopedic surgeon,

of een orthopedisch chirurg,

an OBGYN, a paramedic

een gynaecoloog, een paramedicus

is supposed to be?

hoort te zijn?

1,000, very good.

1000... heel goed.

Now truth of the matter is,

In werkelijkheid weet niemand in de medische wereld

nobody knows in all of medicine

what a good surgeon

wat een goede chirurg

or physician or paramedic

of arts of paramedicus

is supposed to bat.

hoort te slaan.

What we do though is we send each one of them, including myself,

Maar we sturen elk van hen de wereld in

out into the world

with the admonition, be perfect.

met de waarschuwing: wees perfect.

Never ever, ever make a mistake,

Zorg dat je nooit een fout maakt,

but you worry about the details, about how that's going to happen.

en zoek zelf maar uit, hoe je dat klaarspeelt.

And that was the message that I absorbed

Dat was de boodschap die ik meekreeg toen ik medicijnen studeerde.

when I was in med school.

I was an obsessive compulsive student.

Ik was een obsessief toegewijde student.

In high school, a classmate once said

Op de middelbare school zei een klasgenoot ooit

that Brian Goldman would study for a blood test.

dat Brian Goldman zou studeren voor een bloedtest.

(Laughter)

(Gelach)

And so I did.

En dat deed ik.

And I studied in my little garret

Ik studeerde op mijn kleine zolderkamertje

at the nurses' residence at Toronto General Hospital,

in het verpleegkundigenverblijf van Toronto General Hospital,

not far from here.

niet ver van hier.

And I memorized everything.

Ik leerde alles van buiten.

I memorized in my anatomy class

In mijn anatomielessen leerde ik

the origins and exertions of every muscle,

de origo en insertie van elke spier,

every branch of every artery that came off the aorta,

elke tak van elke slagader die van de aorta kwam,

differential diagnoses obscure and common.

obscure en algemene differentiële diagnosen.

I even knew the differential diagnosis

Ik kende zelfs de differentiële diagnose voor het classificeren van renale acidosis.

in how to classify renal tubular acidosis.

And all the while,

Ik verzamelde voortdurend meer en meer kennis.

I was amassing more and more knowledge.

And I did well, I graduated with honors,

Ik deed het goed, slaagde met lof...

cum laude.

cum laude.

And I came out of medical school

Ik sloot mijn studie medicijnen af

with the impression

met het idee

that if I memorized everything and knew everything,

dat als ik alles onthield en alles wist --

or as much as possible,

of zoveel mogelijk,

as close to everything as possible,

zo dicht mogelijk bij 'alles' --

that it would immunize me against making mistakes.

dat dit me zou immuniseren tegen het maken van fouten.

And it worked

Het werkte

for a while,

een tijdlang...

until I met Mrs. Drucker.

...tot ik mevrouw Drucker ontmoette.

I was a resident at a teaching hospital here in Toronto

Ik was ingezeten arts hier in Toronto

when Mrs. Drucker was brought to the emergency department

toen mevrouw Drucker werd binnengebracht

op de spoedhulp van het academisch ziekenhuis.

of the hospital where I was working.

At the time I was assigned to the cardiology service

Destijds werd ik ingezet op cardiologie in een rotatiedienst.

on a cardiology rotation.

And it was my job,

Het was mijn taak,

when the emergency staff called for a cardiology consult,

wanneer de spoedhulp-staf vroeg om een cardiologie-consult,

to see that patient in emerg.

om die patiënt te onderzoeken

and to report back to my attending.

en aan mijn begeleidend arts verslag uit te brengen.

And I saw Mrs. Drucker, and she was breathless.

Ik onderzocht mevrouw Drucker. Ze was kortademig.

And when I listened to her, she was making a wheezy sound.

Haar ademhaling maakte een piepend geluid.

And when I listened to her chest with a stethoscope,

Met de stethoscoop hoorde ik in haar borst knisperende geluiden aan beide kanten

I could hear crackly sounds on both sides

that told me that she was in congestive heart failure.

die me zeiden dat ze leed aan hartfalen.

This is a condition in which the heart fails,

Dit is een kwaal waarbij het hart faalt,

and instead of being able to pump all the blood forward,

en in plaats van al het bloed vooruit te pompen,

some of the blood backs up into the lung, the lungs fill up with blood,

stroomt er bloed de longen in,

die volstromen met bloed, en daarom heb je die kortademigheid.

and that's why you have shortness of breath.

And that wasn't a difficult diagnosis to make.

Dat was geen moeilijke diagnose.

I made it and I set to work treating her.

Dat deed ik en begon haar te behandelen.

I gave her aspirin. I gave her medications to relieve the strain on her heart.

Ik gaf haar aspirine en medicatie om de druk op haar hart te verlichten.

I gave her medications that we call diuretics, water pills,

Ik gaf haar medicatie die we diuretica noemen, plastabletten,

to get her to pee out the access fluid.

om haar de overtollige vloeistof te laten uitplassen.

And over the course of the next hour and a half or two,

En na anderhalf à twee uur begon ze zich beter te voelen.

she started to feel better.

And I felt really good.

Ik voelde me daar goed over.

And that's when I made my first mistake;

Toen maakte ik mijn eerste fout.

I sent her home.

Ik stuurde haar naar huis.

Actually, I made two more mistakes.

In feite maakte ik nog twee fouten.

I sent her home

Ik stuurde haar naar huis

without speaking to my attending.

zonder met mijn begeleider te spreken.

I didn't pick up the phone and do what I was supposed to do,

Ik pakte niet, zoals had gemoeten, de telefoon

which was call my attending and run the story by him

om mijn begeleider te bellen en het verhaal te vertellen

so he would have a chance to see her for himself.

zodat hij de kans had om haar zelf te onderzoeken.

And he knew her,

En hij kende haar;

hij had aanvullende informatie over haar kunnen verschaffen.

he would have been able to furnish additional information about her.

Maybe I did it for a good reason.

Misschien deed ik het om een goede reden.

Maybe I didn't want to be a high-maintenance resident.

Misschien wilde ik hem niet te zeer belasten.

Maybe I wanted to be so successful

Misschien wilde ik zo succesvol zijn

and so able to take responsibility

en zo in staat om verantwoordelijkheid te nemen,

that I would do so

dat ik dit ook deed: ik hielp de patiënten van mijn begeleider

and I would be able to take care of my attending's patients

without even having to contact him.

zonder met hem te hoeven praten.

The second mistake that I made was worse.

De tweede fout die ik maakte was erger.

In sending her home,

Door haar naar huis te sturen,

I disregarded a little voice deep down inside

negeerde ik een klein stemmetje diep van binnen,

that was trying to tell me,

dat me trachtte te vertellen:

"Goldman, not a good idea. Don't do this."

"Goldman, geen goed idee. Niet doen."

In fact, so lacking in confidence was I

Ik had zelfs zo weinig zelfvertrouwen

that I actually asked the nurse

dat ik de verpleegster die

who was looking after Mrs. Drucker,

voor mw. Drucker zorgde, vroeg:

"Do you think it's okay if she goes home?"

"Denk je dat het oké is als ze naar huis gaat?

And the nurse thought about it

De zuster dacht erover na

and said very matter-of-factly, "Yeah, I think she'll do okay."

en zei heel nuchter: "Ja, ik denk wel dat ze dat aankan."

I can remember that like it was yesterday.

Ik herinner me dat alsof het gisteren was.

So I signed the discharge papers,

Dus ik tekende de ontslagpapieren,

and an ambulance came, paramedics came to take her home.

en de ambulance kwam om haar naar huis te brengen.

And I went back to my work on the wards.

Ik ging terug naar mijn werk op de boeg.

All the rest of that day,

De rest van die dag

that afternoon,

-- de hele middag --

I had this kind of gnawing feeling inside my stomach.

had ik een knagend gevoel in mijn maag.

But I carried on with my work.

Maar ik ging door met mijn werk.

And at the end of the day, I packed up to leave the hospital

Aan het einde van de dag pakte ik mijn spullen

and walked to the parking lot

en liep naar de parkeerplaats om in mijn auto te stappen

to take my car and drive home

when I did something that I don't usually do.

toen ik iets deed wat ik normaal niet doe.

I walked through the emergency department on my way home.

Ik liep door de afdeling spoedhulp op mijn weg naar huis.

And it was there that another nurse,

Daar was het dat een andere verpleegster

not the nurse who was looking after Mrs. Drucker before, but another nurse,

-- niet degene die voor mevrouw Drucker had gezorgd, maar een andere --

said three words to me

drie woorden tegen me zei.

that are the three words

Drie woorden die de meeste spoedhulp-artsen die ik ken, verafschuwen.

that most emergency physicians I know dread.

Others in medicine dread them as well,

Andere medici verafschuwen ze ook,

but there's something particular about emergency medicine

maar er is iets speciaals aan spoedhulp

because we see patients so fleetingly.

omdat we patiënten zo vluchtig zien.

The three words are:

Die drie woorden zijn:

Do you remember?

herinner ... jij ... je ..?

"Do you remember that patient you sent home?"

"Herinner je je die patiënte die je naar huis stuurde?"

the other nurse asked matter-of-factly.

vroeg de andere verpleegster zakelijk.

"Well she's back,"

"Nou, ze is terug",

in just that tone of voice.

precies op die toon.

Well she was back all right.

Nou, ze was inderdaad terug.

She was back and near death.

Ze was op sterven na dood.

About an hour after she had arrived home,

Ongeveer een uur na aankomst thuis,

after I'd sent her home,

was ze ineengezakt

she collapsed and her family called 911

en haar familie belde 112

and the paramedics brought her back to the emergency department

en de paramedici brachten haar terug naar de spoedhulp.

where she had a blood pressure of 50,

Ze had een bloeddruk van 50, wat ernstige shock is.

which is in severe shock.

And she was barely breathing and she was blue.

Ze ademde nauwelijks en was blauw.

And the emerg. staff pulled out all the stops.

Het verplegend personeel haalde alles uit de kast.

They gave her medications to raise her blood pressure.

Ze gaven haar medicijnen om haar bloeddruk te verhogen.

They put her on a ventilator.

Ze legden haar aan de beademing.

And I was shocked

En ik was geschokt

and shaken to the core.

en diep getroffen.

And I went through this roller coaster,

Ik bevond me op een achtbaan want nadat ze haar stabiliseerden,

because after they stabilized her,

she went to the intensive care unit,

ging ze naar een intensive care-afdeling

and I hoped against hope that she would recover.

en ik hoopte tegen beter weten in dat ze zou opknappen.

And over the next two or three days,

Over de volgende twee tot drie dagen

it was clear that she was never going to wake up.

werd duidelijk dat ze nooit meer wakker zou worden.

She had irreversible brain damage.

Haar hersenen waren onherstelbaar beschadigd.

And the family gathered.

De familie kwam bijeen.

And over the course of the next eight or nine days,

Gedurende de volgende acht of negen dagen

they resigned themselves to what was happening.

legden ze zich neer bij wat er gebeurde.

And at about the nine day mark, they let her go --

Op ongeveer de negende dag lieten ze haar gaan --

Mrs. Drucker,

Mw. Drucker,

a wife, a mother

een echtgenote, moeder

and a grandmother.

en grootmoeder.

They say you never forget the names

Ze zeggen dat je de namen van hen die sterven nooit vergeet.

of those who die.

And that was my first time to be acquainted with that.

Dat was mijn eerste keer dat ik daarmee kennis maakte.

Over the next few weeks,

Gedurende de volgende weken

I beat myself up

kastijdde ik mezelf en ervoer voor het eerst

and I experienced for the first time

de ongezonde schaamte die bestaat in onze medische cultuur.

the unhealthy shame that exists

in our culture of medicine --

where I felt alone, isolated,

Ik voelde me alleen, geïsoleerd,

voelde niet de gezonde soort schaamte,

not feeling the healthy kind of shame that you feel,

because you can't talk about it with your colleagues.

omdat je niet met je collega's hierover kan praten.

You know that healthy kind,

Je kent de gezonde soort...

when you betray a secret that a best friend made you promise never to reveal

als je een geheim van een beste vriend verder vertelt,

and then you get busted

vervolgens betrapt wordt

and then your best friend confronts you

en je beste vriend confronteert je en jullie hebben vreselijke discussies,

and you have terrible discussions,

but at the end of it all that sick feeling guides you

maar op het eind brengt dat ellendige gevoel je ertoe

and you say, I'll never make that mistake again.

te zeggen: ik maak die fout nooit weer.

And you make amends and you never make that mistake again.

En je maakt het goed, en je doet het nooit meer.

That's the kind of shame that is a teacher.

Dat soort schaamte is een leraar.

The unhealthy shame I'm talking about

Maar de ongezonde schaamte waarover ik het heb,

is the one that makes you so sick inside.

maakt je zó ziek van binnen.

It's the one that says,

Het is wat zegt:

not that what you did was bad,

niet wat je dééd was slecht,

but that you are bad.

JIJ bent slecht.

And it was what I was feeling.

Dat was wat ik voelde.

And it wasn't because of my attending; he was a doll.

Het was niet vanwege mijn begeleider; hij was geweldig.

He talked to the family, and I'm quite sure that he smoothed things over

Hij praatte met de familie, en ik weet zeker dat hij dingen gladstreek

and made sure that I didn't get sued.

en zorgde dat ik niet werd aangeklaagd.

And I kept asking myself these questions.

Ik bleef mezelf deze vragen stellen:

Why didn't I ask my attending? Why did I send her home?

waarom vroeg ik mijn begeleider niets? Waarom stuurde ik haar naar huis?

And then at my worst moments:

Op mijn slechtste momenten:

Why did I make such a stupid mistake?

waarom heb ik zo'n stomme fout gemaakt?

Why did I go into medicine?

Waarom ben ik medicijnen gaan doen?

Slowly but surely,

Langzaam maar zeker

it lifted.

trok het weg.

I began to feel a bit better.

Ik begon me beter te voelen.

And on a cloudy day,

En op een bewolkte dag

there was a crack in the clouds and the sun started to come out

was er een opening in de wolken en de zon kwam erdoorheen

en ik dacht dat ik me

and I wondered,

maybe I could feel better again.

misschien weer beter kon gaan voelen.

And I made myself a bargain

Ik sloot een akkoord met mezelf

that if only I redouble my efforts to be perfect

dat als ik mijn inspanningen om perfect te zijn opschroef

and never make another mistake again,

en nooit meer een fout maakte,

please make the voices stop.

laat de stemmen dan alsjeblieft zwijgen.

And they did.

En dat deden ze.

And I went back to work.

Ik ging terug aan het werk.

And then it happened again.

Toen gebeurde het weer.

Two years later I was an attending in the emergency department

Twee jaar later was ik behandelend arts op een spoedhulpafdeling

at a community hospital just north of Toronto,

van een klein ziekenhuis vlakbij Toronto,

and I saw a 25 year-old man with a sore throat.

toen ik een 25-jarige man met een zere keel behandelde.

It was busy, I was in a bit of a hurry.

Het was druk, ik had enigszins haast.

He kept pointing here.

Hij bleef maar hierheen wijzen.

I looked at his throat, it was a little bit pink.

Ik keek naar zijn keel; die was een beetje rood.

And I gave him a prescription for penicillin

Ik gaf hem een recept voor penicilline en liet hem gaan.

and sent him on his way.

And even as he was walking out the door,

Terwijl hij de deur uitliep, wees hij nog steeds op zijn keel.

he was still sort of pointing to his throat.

And two days later I came to do my next emergency shift,

Toen ik twee dagen later mijn volgende spoeddienst kwam doen,

and that's when my chief asked to speak to me quietly in her office.

vroeg mijn chef me om even in haar kantoortje te komen praten.

And she said the three words:

Ze zei de drie woorden:

Do you remember?

herinner je je?

"Do you remember that patient you saw with the sore throat?"

"Herinner je je die patiënt met de zere keel?"

Well it turns out, he didn't have a strep throat.

Het bleek dat hij geen 'zere keel' had.

He had a potentially life-threatening condition

Hij had een potentieel levensgevaarlijke aandoening: epiglottitis.

called epiglottitis.

You can Google it,

Je kan het googelen.

but it's an infection, not of the throat, but of the upper airway,

Het is een infectie van de luchtpijp die de luchtpijp kan doen sluiten.

and it can actually cause the airway to close.

And fortunately he didn't die.

Gelukkig stierf hij niet.

He was placed on intravenous antibiotics

Hij kreeg intraveneus antibiotica toegediend en hij herstelde na enkele dagen.

and he recovered after a few days.

And I went through the same period of shame and recriminations

Ik ging door dezelfde periode van schaamte en beschuldigingen

and felt cleansed and went back to work,

voelde me weer beter en ging terug aan het werk,

until it happened again and again and again.

tot het weer gebeurde, en weer, en weer.

Twice in one emergency shift, I missed appendicitis.

In één spoeddienst miste ik twee blindedarmontstekingen.

Now that takes some doing,

Dat is nogal een prestatie, (Gelach)

especially when you work in a hospital

vooral als je in een ziekenhuis werkt

that at the time saw but 14 people a night.

dat in die tijd slechts 14 patiënten op een avond had.

Now in both cases, I didn't send them home

Ik heb geen van beiden naar huis gestuurd

and I don't think there was any gap in their care.

en ik denk niet dat er een gat in hun zorg was.

One I thought had a kidney stone.

Eén van hen had volgens mij een niersteen.

I ordered a kidney X-ray. When it turned out to be normal,

Ik bestelde een röntgenfoto van de nier. Toen die normaal bleek

my colleague who was doing a reassessment of the patient

zag mijn collega tijdens de herevaluatie

noticed some tenderness in the right lower quadrant and called the surgeons.

een gevoeligheid rechts onderaan en riep de chirurgen.

The other one had a lot of diarrhea.

De ander had veel last van diarree.

I ordered some fluids to rehydrate him

Ik bestelde wat vloeistoffen om hem te rehydrateren

and asked my colleague to reassess him.

en vroeg mijn collega om hem te herevalueren

And he did

Dat deed hij, en toen hij een gevoeligheid opmerkte

and when he noticed some tenderness in the right lower quadrant, called the surgeons.

rechts onderaan, riep hij de chirurgen.

In both cases,

In beide gevallen

they had their operations and they did okay.

werden ze geopereerd en ging het goed.

But each time,

Maar elke keer

they were gnawing at me, eating at me.

knaagde het aan me, vrat me op.

And I'd like to be able to say to you

Ik zou je willen vertellen

that my worst mistakes only happened in the first five years of practice

dat mijn ergste fouten alleen gebeurden in de eerste vijf jaar

as many of my colleagues say, which is total B.S.

zoals veel collega's zeggen, wat totale larie is.

(Laughter)

(Gelach)

Some of my doozies have been in the last five years.

Sommige van mijn knallers waren in de laatste vijf jaar.

Alleen, beschaamd en ongesteund.

Alone, ashamed and unsupported.

Here's the problem:

Het probleem is:

If I can't come clean

als ik niet opbiecht

and talk about my mistakes,

en over mijn fouten praat,

als ik niet het nog-kleine stemmetje vind

if I can't find the still-small voice

that tells me what really happened,

dat me vertelt wat er echt gebeurde,

how can I share it with my colleagues?

hoe kan ik het dan delen met mijn collega's?

How can I teach them about what I did

Hoe kan ik hen waarschuwen

so that they don't do the same thing?

zodat ze niet dezelfde fout begaan?

If I were to walk into a room --

Als ik een kamer binnenloop --

like right now, I have no idea what you think of me.

zoals nu, ik heb geen idee wat jullie van me denken.

When was the last time you heard somebody talk

Wanneer heb je voor het laatst

iemand horen praten over falen na falen na falen?

about failure after failure after failure?

Oh yeah, you go to a cocktail party

Oh ja, op een cocktailparty hoor je wellicht over een andere dokter,

and you might hear about some other doctor,

but you're not going to hear somebody

maar je zult niemand over zijn eigen fouten horen.

talking about their own mistakes.

If I were to walk into a room filled with my colleages

Als ik een kamer vol collega's binnenliep

and ask for their support right now

en ze om hun steun zou vragen

and start to tell what I've just told you right now,

en zou beginnen vertellen wat ik je net vertelde,

I probably wouldn't get through two of those stories

zou ik waarschijnlijk niet eens twee verhalen kunnen afmaken

before they would start to get really uncomfortable,

voordat de sfeer heel ongemakkelijk zou worden.

somebody would crack a joke,

Iemand zou een grap maken,

they'd change the subject and we would move on.

ze zouden verdergaan op een ander gespreksonderwerp.

And in fact, if I knew and my colleagues knew

Als ik en mijn collega's zouden weten

that one of my orthopedic colleagues took off the wrong leg in my hospital,

dat een van mijn orthopedische collega's het verkeerde been had geamputeerd,

believe me, I'd have trouble

geloof me, ik zou moeite hebben om oogcontact te maken met die persoon.

making eye contact with that person.

That's the system that we have.

Dat is het systeem dat we hebben.

It's a complete denial of mistakes.

Het is een compleet ontkennen van fouten.

It's a system

Het is een systeem

in which there are two kinds of physicians --

waarin er twee soorten posities zijn:

those who make mistakes

zij die fouten maken

and those who don't,

en zij die dat niet doen.

those who can't handle sleep deprivation and those who can,

Zij die tegen slaaptekort opgewassen zijn en zij die dat niet zijn,

those who have lousy outcomes

zij die belabberde resultaten hebben

and those who have great outcomes.

en zij die geweldige resultaten hebben.

And it's almost like an ideological reaction,

Het is bijna een ideologische reactie,

like the antibodies begin to attack that person.

alsof antilichamen die persoon beginnen aan te vallen.

And we have this idea

We hebben het idee dat als we de mensen die fouten maken het vak uitdrijven,

that if we drive the people who make mistakes

out of medicine,

what will we be left with, but a safe system.

we vanzelf een veilig systeem overhouden.

But there are two problems with that.

Maar hier zitten twee problemen aan.

In my 20 years or so

In mijn 20-jarige ervaring met medische radio en journalistiek,

of medical broadcasting and journalism,

heb ik een persoonlijke studie gedaan naar medische missers en wangedrag

I've made a personal study of medical malpractice and medical errors

to learn everything I can,

om alles te achterhalen,

from one of the first articles I wrote for the Toronto Star

van de eerste artikelen die ik schreef voor de Toronto Star

tot mijn show "Witte jas, zwarte kunst".

to my show "White Coat, Black Art."

And what I've learned

Wat ik achterhaalde, is dat fouten absoluut alomtegenwoordig zijn.

is that errors are absolutely ubiquitous.

We work in a system

We werken in een systeem waarin dagelijks fouten worden gemaakt,

where errors happen every day,

where one in 10 medications

waarin 1 op de 10 toegediende medicijnen in het ziekenhuis ofwel het verkeerde is

are either the wrong medication given in hospital

or at the wrong dosage,

of een verkeerde dosis;

where hospital-acquired infections are getting more and more numerous,

waarin infecties opgelopen in het ziekenhuis vaker en vaker voorkomen,

causing havoc and death.

en leed en sterfte veroorzaken.

In this country,

In dit land sterven jaarlijks tot 24.000 Canadezen

as many as 24,000 Canadians die

of preventable medical errors.

aan vermijdbare medische fouten.

In the United States, the Institute of Medicine pegged it at 100,000.

In de Verenigde Staten hield het Institute of Medicine het op 100.000.

In both cases, these are gross underestimates,

In beide gevallen zijn deze getallen veel te laag,

because we really aren't ferreting out the problem

omdat we het probleem niet werkelijk aanpakken zoals we zouden moeten.

as we should.

And here's the thing.

En het punt is dit.

In a hospital system

In een ziekenhuissysteem

waarin medische kennis elke 2 à 3 jaar verdubbelt,

where medical knowledge is doubling

every two or three years, we can't keep up with it.

kunnen we het niet bijhouden.

Sleep deprivation is absolutely pervasive.

Slaaptekort zie je absoluut overal.

We can't get rid of it.

We komen er niet vanaf.

We have our cognitive biases,

We hebben onze cognitieve voorkeuren.

so that I can take a perfect history on a patient with chest pain.

Ik kan een perfecte ziektegeschiedenis optekenen voor pijn in de borst.

Now take the same patient with chest pain,

Neem nu diezelfde patiënt,

make them moist and garrulous

maak hem vochtig en praatgraag met wat alcohol in zijn adem,

and put a little bit of alcohol on their breath,

and suddenly my history is laced with contempt.

en opeens is mijn geschiedenis vermengd met minachting.

I don't take the same history.

Ik teken niet dezelfde geschiedenis op.

I'm not a robot;

Ik ben geen robot;

I don't do things the same way each time.

ik doe dingen niet elke keer hetzelfde.

And my patients aren't cars;

Mijn patiënten zijn geen auto's;

they don't tell me their symptoms in the same way each time.

ze vertellen me hun symptomen niet steeds op dezelfde manier.

Given all of that, mistakes are inevitable.

Dat in aanmerking genomen, zijn fouten onvermijdelijk.

So if you take the system, as I was taught,

Dus als je het systeem neemt, zoals mij geleerd werd,

and weed out all the error-prone health professionals,

en daar alle fouten-makende medici uithaalt,

well there won't be anybody left.

dan blijft er niemand over.

And you know that business

En weet je, die neiging

about people not wanting

dat mensen niet willen praten

to talk about their worst cases?

over hun ergste gevallen?

On my show, on "White Coat, Black Art,"

In mijn show, 'Witte jas, zwarte kunst",

I made it a habit of saying, "Here's my worst mistake,"

zeg ik: "Hier is mijn ergste fout".

I would say to everybody

Ik zeg tegen iedereen,

from paramedics to the chief of cardiac surgery,

van paramedici tot het hoofd hartchirurgie,

"Here's my worst mistake," blah, blah, blah, blah, blah,

"Hier is mijn ergste fout: blah, blah, blah...

"What about yours?" and I would point the microphone towards them.

...en jij?" en dan hield ik de microfoon hun kant op.

And their pupils would dilate,

Dan zetten hun pupillen uit,

they would recoil,

ze deinzen terug,

then they would look down and swallow hard

en dan kijken ze omlaag en slikken eens goed

and start to tell me their stories.

en vertellen me hun verhalen.

They want to tell their stories. They want to share their stories.

Ze wíllen hun verhalen vertellen. Ze willen die delen.

They want to be able to say,

Ze willen in staat zijn te zeggen:

"Look, don't make the same mistake I did."

"Luister, maak niet dezelfde fout als ik."

What they need is an environment to be able to do that.

Ze hebben een omgeving nodig waarin dat kan.

What they need is a redefined medical culture.

Ze hebben een geherdefinieerde medische cultuur nodig.

And it starts with one physician at a time.

Dat begint met één medicus per keer.

The redefined physician is human,

De geherdefinieerde medicus is mens,

knows she's human,

weet dat hij mens is, accepteert dat, is niet trots op zijn fouten,

accepts it, isn't proud of making mistakes,

but strives to learn one thing

maar streeft ernaar iets te leren van wat er gebeurde

from what happened

that she can teach to somebody else.

om het aan anderen te kunnen leren.

She shares her experience with others.

Hij deelt zijn ervaringen met anderen.

She's supportive when other people talk about their mistakes.

Hij ondersteunt mensen die over hun fouten praten.

And she points out other people's mistakes,

En hij wijst anderen op hun fouten;

not in a gotcha way,

niet zo van: ik heb je!

but in a loving, supportive way

maar op een liefdevolle, steunende wijze

so that everybody can benefit.

zodat iedereen erop vooruitgaat.

And she works in a culture of medicine

En hij werkt in een medische cultuur

that acknowledges

die erkent dat het systeem door mensen wordt geleid,

that human beings run the system,

and when human beings run the system, they will make mistakes from time to time.

en er dus van tijd tot tijd fouten worden gemaakt.

Dus het systeem evolueert

So the system is evolving

to create backups

en creëert backups

that make it easier to detect those mistakes

die het makkelijker maken de fouten te herkennen

that humans inevitably make

die mensen onvermijdelijk maken.

and also fosters in a loving, supportive way

Ook koestert het op een liefdevolle, steunende wijze

places where everybody who is observing

plaatsen waar iedereen die observeert

in the health care system

in het gezondheidssysteem,

can actually point out things that could be potential mistakes

dingen kan aanwijzen die mogelijk tot fouten leiden

and is rewarded for doing so,

en daarvoor beloond wordt.

and especially people like me, when we do make mistakes,

En vooral dat mensen als ik, als we een fout maken

we're rewarded for coming clean.

beloond worden voor het biechten.

My name is Brian Goldman.

Mijn naam is Brian Goldman.

I am a redefined physician.

Ik ben een geherdefinieerd arts.

I'm human. I make mistakes.

Ik ben menselijk. Ik maak fouten.

I'm sorry about that,

Mijn excuses daarvoor,

but I strive to learn one thing

maar ik wil er iets van leren

that I can pass on to other people.

dat ik aan anderen kan doorgeven.

I still don't know what you think of me,

Ik weet nog steeds niet wat jullie van me denken,

but I can live with that.

maar daar kan ik mee leven.

And let me close with three words of my own:

Ter afsluiting drie woorden van mezelf:

I do remember.

Ik herinner me.

(Applause)

(Applaus)