Brian Goldman: Doctors make mistakes. Can we talk about that?

Translator: Сања Богоева Reviewer: Apostol Karovski

I think we have to do something

Мислам дека треба да преземеме нешто

about a piece of the culture of medicine that has to change.

во врска културата, со дел од медицинската култура којшто нужно е да се промени.

And I think it starts with one physician, and that's me.

И мислам дека тоа отпочнува со еден лекар - а тоа сум јас.

And maybe I've been around long enough

А можеби дека доволно долго сум во таа област,

that I can afford to give away some of my false prestige

та можам да си приуштам да се одречам од дел од грешниот престиж

to be able to do that.

за да можам да го отпочнам тоа.

Before I actually begin the meat of my talk,

Пред да навлезам во сржта на усново излагање,

let's begin with a bit of baseball.

ајде да начнеме дел од бејзболот.

Hey, why not?

Еј... што да не?

We're near the end, we're getting close to the World Series.

Близу сме до крајот на сезоната, наближува и светското првенство.

We all love baseball, don't we?

Сите сакаме бејзбол, нели?

(Laughter)

(смеа)

Baseball is filled with some amazing statistics.

Кај бејзболот има некои неверојатни статистики.

And there's hundreds of them.

А има стотици такви.

"Moneyball" is about to come out, and it's all about statistics

Наскоро ќе излезе филмот „Манибол“ (Moneyball), а во него сè се врти околу статистиката

and using statistics to build a great baseball team.

и како преку статистика да изградите одличен бејзбол тим.

I'm going to focus on one stat

Ќе се фокусирам на една статистика

that I hope a lot of you have heard of.

за која, се надевам, многумина од вас чуле.

It's called batting average.

Се нарекува „просечен погодок“ (batting average).

So we talk about a 300, a batter who bats 300.

Па така, зборуваме за 300, за играч кој погодува 300 пати.

That means that ballplayer batted safely, hit safely

Тоа значи дека играчот гаѓал „на сигурно“,

three times out of 10 at bats.

на сигурно удрил 3 од вкупно 10 удари.

That means hit the ball into the outfield,

Тоа значи: ја одбива топката надвор од теренот,

it dropped, it didn't get caught,

таа паѓа, не бива фатена,

and whoever tried to throw it to first base didn't get there in time

па кој и да се обидел да ја дофрли до првата база, не стигнал навреме

and the runner was safe.

и тркачот е безбеден (ја освоил базата).

Three times out of 10.

Три од вкупно 10 пати.

Do you know what they call a 300 hitter

Знаете ли како го нарекуваат играчот со просек 300

in Major League Baseball?

во Главната Бејзбол Лига (MLB)?

Good, really good,

Добар играч, навистина добар,

maybe an all-star.

можеби супер-ѕвезда.

Do you know what they call

А знаете ли како го нарекуваат

a 400 baseball hitter?

оној со просек 400?

That's somebody who hit, by the way,

Тоа е оној кој, патем речено,

four times safely out of every 10.

на сиругно гаѓа 4 од вкупно 10 пати.

Legendary --

Л е г е н д а р е н —

as in Ted Williams legendary --

како Тед Вилијамс легендата —

the last Major League Baseball player

последниот играч од Главната Бејзбол Лига

to hit over 400 during a regular season.

со просек над 400 во рамки на една регуларна сезона.

Now let's take this back into my world of medicine

Е сега, ајде ова да го пресликаме во мојот свет на медицината

where I'm a lot more comfortable,

каде ми е далеку поудобно,

or perhaps a bit less comfortable

а можеби и не така удобно

after what I'm going to talk to you about.

со оглед на она за кое ќе ви зборувам.

Suppose you have appendicitis

Претпоставете си дека имате воспаление на слепото црево

and you're referred to a surgeon

и дека сте упатени до хирург

who's batting 400 on appendectomies.

кој има просечен погодок 400 во однос на воспаленија на слепо црево.

(Laughter)

(смеа)

Somehow this isn't working out, is it?

Како да шкрипи нешто тука, нели?

Now suppose you live

Сега, претпоставете си дека живеете

in a certain part of a certain remote place

на некое си далечно место

and you have a loved one

и дека имате љубена

who has blockages in two coronary arteries

која страда од блокади во две коронарни артерии

and your family doctor refers that loved one to a cardiologist

и дека вашиот семеен лекар ја упатува до кардиолог

who's batting 200 on angioplasties.

кој има погодок 200 во полето на ангиопластиката.

But, but, you know what?

Арно ама... знаете што?

She's doing a lot better this year. She's on the comeback trail.

Оваа година ѝ е многу подобро. Се враќа во форма.

And she's hitting a 257.

Како да има просечен погодок 257.

Somehow this isn't working.

Некако... и ова да не оди...

But I'm going to ask you a question.

Но, ќе ви поставам прашање:

What do you think a batting average

Што мислите? Во однос на просекот на погодоци

for a cardiac surgeon or a nurse practitioner

кај кардиохирург или кај медицинска сестра

or an orthopedic surgeon,

или кај ортопедски хирург,

an OBGYN, a paramedic

кај акушер и гинеколог, кај болничар...

is supposed to be?

Колкав треба да биде?

1,000, very good.

1.000? Баш фино... ОК...

Now truth of the matter is,

Е сега... вистината за проблематикава е дека

nobody knows in all of medicine

во светот на медицината НИКОЈ НЕ ЗНАЕ

what a good surgeon

за добар хирург

or physician or paramedic

или за лекар или за болничар

is supposed to bat.

КОЛКАВ ТРЕБА ДА Е ПОГОДОКОТ.

What we do though is we send each one of them, including myself,

Она што го знаеме е дека сите нив ги лансираме

out into the world

(вклучително и мене) во реалноста

with the admonition, be perfect.

со предупредувањето: Биди перфектен!

Never ever, ever make a mistake,

Никогаш, баш никогаш не прави грешка,

but you worry about the details, about how that's going to happen.

но... секирај се околу деталите, околу тоа како би се случила грешка.

And that was the message that I absorbed

Е, тоа беше пораката што ја впив

when I was in med school.

кога бев на медицински факултет.

I was an obsessive compulsive student.

Бев опсесивно-компулсивен студент.

In high school, a classmate once said

Во средно школо, соученик еднаш рече:

that Brian Goldman would study for a blood test.

Брајан Голдман (Brian Goldman) би го студирал и тестот за анализа на крв.

(Laughter)

(смеа)

And so I did.

И точно тоа и го правев.

And I studied in my little garret

Учев во малечко ми поткровје

at the nurses' residence at Toronto General Hospital,

во резиденцијата за сестри во Општата болница - Торонто,

not far from here.

недалеку од тука.

And I memorized everything.

И меморирав сè.

I memorized in my anatomy class

Од часовите по Анатомија меморирав

the origins and exertions of every muscle,

за потеклото и за силата на секој мускул,

every branch of every artery that came off the aorta,

сите разграноци од секоја артерија што се разгранува од аортата,

differential diagnoses obscure and common.

диференцијални дијагнози, и недистинктивни и вообичаени.

I even knew the differential diagnosis

Ги знаев дури и диференцијалните дијагнози

in how to classify renal tubular acidosis.

за како да класифицираш ренална тубуларна ацидоза.

And all the while,

И за целото тоа време

I was amassing more and more knowledge.

акумулирав сè повеќе и сè повеќе знаење.

And I did well, I graduated with honors,

И поминав добро - дипломирав со признанија,

cum laude.

со почести (латински: cum laude).

And I came out of medical school

И излегов од медицински факултет

with the impression

со впечатокот дека

that if I memorized everything and knew everything,

ако меморирам сè и ако знам сè,

or as much as possible,

или што е можно повеќе,

as close to everything as possible,

што е можно поприближно до сè,

that it would immunize me against making mistakes.

дека тоа би ме имунизирало од правење грешки.

And it worked

И тоа функционираше...

for a while,

извесно време...

until I met Mrs. Drucker.

сè дур не наидов на г-ѓа Дракер.

I was a resident at a teaching hospital here in Toronto

Бев резидент во наставната болница, тука во Торонто,

when Mrs. Drucker was brought to the emergency department

кога г-ѓа Дракер беше донесена во ургентниот центар

of the hospital where I was working.

во болницата каде работев.

At the time I was assigned to the cardiology service

Тој период бев назначен за кардиолошките услуги

on a cardiology rotation.

во смени на Одделот за кардиологија.

And it was my job,

И моја работа беше,

when the emergency staff called for a cardiology consult,

кога на персоналот од ургентното му треба кардио-консултација,

to see that patient in emerg.

да го посетам пациентот во ургентното

and to report back to my attending.

и да поднесам извештај до претпоставениот.

And I saw Mrs. Drucker, and she was breathless.

И ја видов г-ѓа Дракер... таа немаше здив.

And when I listened to her, she was making a wheezy sound.

Кога ја слушнав, испушташе астматичен звук.

And when I listened to her chest with a stethoscope,

А кога ѝ ги слушав градите со стетоскоп

I could hear crackly sounds on both sides

можев да слушнам напукнувачки звук на обете страни

that told me that she was in congestive heart failure.

што ми укажа дека таа е во состојба на конгестивна срцева слабост.

This is a condition in which the heart fails,

Тоа е состојба во која срцето застанува со работа

and instead of being able to pump all the blood forward,

и, наместо да може да ја испумпува крвта,

some of the blood backs up into the lung, the lungs fill up with blood,

дел од крвта се враќа во белите дробови, тие се полнат со крв

and that's why you have shortness of breath.

и затоа доаѓа до недостаток на здив.

And that wasn't a difficult diagnosis to make.

А тоа и не беше тешко да се дијагностицира.

I made it and I set to work treating her.

Дијагностицирав и почнав со терапија.

I gave her aspirin. I gave her medications to relieve the strain on her heart.

Ѝ дадов аспирин. Ѝ дадов лекарства за ублажување на притисокот врз срцето.

I gave her medications that we call diuretics, water pills,

Ѝ дадов лекарства кои ги нарекуваме диуретици, водени апчиња,

to get her to pee out the access fluid.

за да го измокри вишокот течност.

And over the course of the next hour and a half or two,

И, во тек на наредните час и половина или два,

she started to feel better.

таа се почувствува подобро.

And I felt really good.

И јас се почувствував навистина добро.

And that's when I made my first mistake;

И тука ја направив мојата прва грешка —

I sent her home.

ја испратив дома.

Actually, I made two more mistakes.

Всушност, направив уште две грешки.

I sent her home

Ја испратив дома

without speaking to my attending.

без да зборувам со претпоставениот.

I didn't pick up the phone and do what I was supposed to do,

Не дигнав телефон и не го направив она што требаше да го направам —

which was call my attending and run the story by him

да му се јавам на претпоставениот и да му ја пренесам приказната

so he would have a chance to see her for himself.

за самиот тој да може да ја согледа.

And he knew her,

А тој ја знаеше г-ѓа Дракер...

he would have been able to furnish additional information about her.

Ќе можеше да даде и дополнителни информации за неа.

Maybe I did it for a good reason.

Можеби така постапив поради добра причина.

Maybe I didn't want to be a high-maintenance resident.

Можеби не сакав да бидам толку изразено надгледуван.

Maybe I wanted to be so successful

Можеби сакав да бидам дотолку успешен,

and so able to take responsibility

па така, и способен да преземам одговорност

that I would do so

дека... дека би постапил така,

and I would be able to take care of my attending's patients

па би бил способен да водам грижа и за пациентите на претпоставениот,

without even having to contact him.

дури и без да има потреба да го контактирам.

The second mistake that I made was worse.

Втората грешка која ја направив беше полоша.

In sending her home,

Кога ја испратив дома,

I disregarded a little voice deep down inside

го занемарив гласчето длабоко одвнатре

that was trying to tell me,

кое се обидуваше да ми каже:

"Goldman, not a good idea. Don't do this."

„Голдман, не е добра идејата. Не прави така“.

In fact, so lacking in confidence was I

Всушност, имав толкав недостаток на самодоверба

that I actually asked the nurse

што, реално, ја прашав сестрата

who was looking after Mrs. Drucker,

која ја надгледуваше г-ѓа Дракер:

"Do you think it's okay if she goes home?"

„Сметаш ли дека е во ред да си оди дома?“

And the nurse thought about it

И сестрата подразмисли

and said very matter-of-factly, "Yeah, I think she'll do okay."

и прилично апатично ми рече: „Па да... мислам ќе ѝ биде добро“.

I can remember that like it was yesterday.

Можам да се сетам како да беше вчера.

So I signed the discharge papers,

Така, ја потпишав отпусната листа,

and an ambulance came, paramedics came to take her home.

дојде амбулантно возило, дојдоа болничари да ја водат дома.

And I went back to my work on the wards.

И се вратив на работа врз задолженијата.

All the rest of that day,

Сиот остаток од денот,

that afternoon,

тоа попладне,

I had this kind of gnawing feeling inside my stomach.

имав чувство на разбуричканост и грчеви во стомак.

But I carried on with my work.

Но си продолжив со работата.

And at the end of the day, I packed up to leave the hospital

На крајот од денот, се спакував за да си одам од болницата,

and walked to the parking lot

отидов до паркингот

to take my car and drive home

да си ја земам колата и да се одвезам дома,

when I did something that I don't usually do.

кога направив нешто што, вообичаено, не го правам.

I walked through the emergency department on my way home.

Поминав низ ургентното (на патот кон дома)

And it was there that another nurse,

и таму беше онаа другата сестра...

not the nurse who was looking after Mrs. Drucker before, but another nurse,

Не сестрата која ја надгледуваше г-ѓа Дракер, туку друга сестра

said three words to me

која ми кажа три збора —

that are the three words

тоа се тие три збора

that most emergency physicians I know dread.

коишто повеќето лекари од ургентниот ги преплашуваат.

Others in medicine dread them as well,

Во медицината и други зборови ги преплашуваат,

but there's something particular about emergency medicine

но постои нешто специфично околу ургентната медицина

because we see patients so fleetingly.

зашто, ние, пациентите ги гледаме кусо време.

The three words are:

Трите зборови се:

Do you remember?

СЕ СЕЌАВАШ ЛИ?

"Do you remember that patient you sent home?"

„Се сеќаваш ли на пациентката која ја испрати дома?“,

the other nurse asked matter-of-factly.

праша другата сестра, онака апатично.

"Well she's back,"

„Е па се врати“,

in just that tone of voice.

низ истиот тон во гласот.

Well she was back all right.

Е па... се вратила.

She was back and near death.

Се вратила и скоро да била мртва.

About an hour after she had arrived home,

Отприлика 1 час откако стигнала дома,

after I'd sent her home,

откако ЈАС ја пратив дома,

she collapsed and her family called 911

колабирала, семејството повикало итна помош,

and the paramedics brought her back to the emergency department

а болничарите ја вратиле во ургентниот оддел

where she had a blood pressure of 50,

каде таа веќе имала крвен притисок 50,

which is in severe shock.

што значи во тежок шок.

And she was barely breathing and she was blue.

Едвај дишела и била помодрена.

And the emerg. staff pulled out all the stops.

Персоналот од ургентниот направил сè што е можно.

They gave her medications to raise her blood pressure.

Ѝ дале лекови за кревање на крвниот притисок.

They put her on a ventilator.

Ја ставиле на вентилатор.

And I was shocked

А-а-а... јас.... јас.... јас бев шокиран,

and shaken to the core.

и.... и потресен до коска.

And I went through this roller coaster,

И... и... се навратив на оваа турбуленција,

because after they stabilized her,

зашто откако ја стабилизирале,

she went to the intensive care unit,

отишла во одделот за интензивна нега,

and I hoped against hope that she would recover.

и, контра надежите, се надевав дека ќе закрепне.

And over the next two or three days,

После 2 или 3 дена

it was clear that she was never going to wake up.

беше јасно дека никогаш нема да се разбуди.

She had irreversible brain damage.

Имала неповратно оштетување на мозокот.

And the family gathered.

Фамилијата се собрала.

And over the course of the next eight or nine days,

И во тек на наредните 8 или 9 дена

they resigned themselves to what was happening.

се предале на она што се случувало.

And at about the nine day mark, they let her go --

И некаде на 9-тиот ден се простиле од неа —

Mrs. Drucker,

г-ѓа Дракер,

a wife, a mother

жена, мајка

and a grandmother.

и баба.

They say you never forget the names

Велат: никогаш не ги забораваш имињата

of those who die.

на оние кои умираат.

And that was my first time to be acquainted with that.

И ова беше мое прво соочување со такво нешто.

Over the next few weeks,

Во тек на следните неколку недели

I beat myself up

се измачував себе си

and I experienced for the first time

и првпат го доживеав

the unhealthy shame that exists

„нездравиот срам“ кој постои

in our culture of medicine --

во нашата медицинска култура —

where I felt alone, isolated,

се почувствував сам, изолиран,

not feeling the healthy kind of shame that you feel,

не чувствувајќи го „здравиот срам“ кој го чувствувате вие...

because you can't talk about it with your colleagues.

зашто не можеш да зборуваш за тоа со колегите.

You know that healthy kind,

Знаете, оној здравиот срам,

when you betray a secret that a best friend made you promise never to reveal

кога оддавате тајна за која најдобриот пријател ве натерал да ветите дека никогаш нема да ја откриете

and then you get busted

и потоа сте фатени на дело,

and then your best friend confronts you

па најдобриот пријател ве соочува со тоа

and you have terrible discussions,

и водите ужасни дискусии,

but at the end of it all that sick feeling guides you

но.. на крајот од сето тоа, она тегобно чувство ве води

and you say, I'll never make that mistake again.

и си велите: „никогаш повеќе нема да ја направам таа грешка“.

And you make amends and you never make that mistake again.

Па правите промени и никогаш повеќе не ја правите таа грешка.

That's the kind of shame that is a teacher.

Тоа е оној вид срам кој е учител.

The unhealthy shame I'm talking about

Нездравиот срам, за којшто зборувам,

is the one that makes you so sick inside.

е оној кој ве прави толку болни однатре.

It's the one that says,

Тоа е оној кој вели:

not that what you did was bad,

не дека тоа што сте го направиле било лошо,

but that you are bad.

туку дека вие сте лоши.

And it was what I was feeling.

И.... и.... тоа беше она што го чувствував.

And it wasn't because of my attending; he was a doll.

А тоа не беше заради мојот претпоставен. Тој беше срце.

He talked to the family, and I'm quite sure that he smoothed things over

Зборувал со семејството и, прилично сум сигурен, дека ги измазнил работите

and made sure that I didn't get sued.

и се осигурал да не бидам тужен.

And I kept asking myself these questions.

И продолжив да си ги поставувам овие прашања.

Why didn't I ask my attending? Why did I send her home?

Зошто не го побарав претпоставениот? Зошто ја испратив дома?

And then at my worst moments:

А во моите најлоши моменти и:

Why did I make such a stupid mistake?

Зошто направив така глупава грешка?

Why did I go into medicine?

Зошто влегов во медицината?

Slowly but surely,

Полека но сигурно

it lifted.

ми помина.

I began to feel a bit better.

Почнав да се чувствувам нешто подобро.

And on a cloudy day,

И во еден облачен ден

there was a crack in the clouds and the sun started to come out

имаше пукнатина кај облаците и Сонцето почна да се наѕира,

па се запрашав:

and I wondered,

maybe I could feel better again.

можеби би можел повторно да се чувствувам подобро.

And I made myself a bargain

И направив договор со самиот себе:

that if only I redouble my efforts to be perfect

ако го удвојам напорот за да бидам перфектен

and never make another mistake again,

и ако никогаш повеќе не направам друга грешка,

please make the voices stop.

те молам направи гласовите да престанат.

And they did.

И престанаа.

And I went back to work.

Па, се вратив назад на работа.

And then it happened again.

И тогаш... повторно се случи.

Two years later I was an attending in the emergency department

Две години подоцна јас бев претпоставениот во ургентен оддел

at a community hospital just north of Toronto,

во месната болница, северно од Торонто.

and I saw a 25 year-old man with a sore throat.

И видов 25 годишен човек со воспаление на грло.

It was busy, I was in a bit of a hurry.

Имаше гужва. Јас бев во брзање.

He kept pointing here.

Тој продолжуваше да посочува тука.

I looked at his throat, it was a little bit pink.

Му го погледнав грлото... беше розевкасто.

And I gave him a prescription for penicillin

Му препишав пеницилин

and sent him on his way.

и го испратив.

And even as he was walking out the door,

А дури и кога излегуваше низ вратата

he was still sort of pointing to his throat.

како сеуште да посочуваше кон неговото грло.

And two days later I came to do my next emergency shift,

Два дена подоцна, дојдов да ја сработам мојата следна смена во ургентно

and that's when my chief asked to speak to me quietly in her office.

кога шефицата ме побара да позборуваме на раат во нејзината канцеларија.

And she said the three words:

И ги изусти трите збора:

Do you remember?

СЕ СЕЌАВАШ ЛИ?

"Do you remember that patient you saw with the sore throat?"

„Се сеќаваш ли на пациентот кој го виде, со воспаленото грло?“

Well it turns out, he didn't have a strep throat.

Е па, излезе дека немал стрептокока во грло.

He had a potentially life-threatening condition

Боледувал од потенцијално опасна по живот состојба,

called epiglottitis.

наречена епиглотитис.

You can Google it,

Можете да проверите на Google,

but it's an infection, not of the throat, but of the upper airway,

но се работи за инфекција, не на грлото, туку на горните дишни патишта,

and it can actually cause the airway to close.

која, всушност, може да предизвика нивно затварање.

And fortunately he didn't die.

И, за среќа, тој не умре.

He was placed on intravenous antibiotics

Бил ставен на интравенозна антибиотска терапија

and he recovered after a few days.

и заздравел по неколку дена.

And I went through the same period of shame and recriminations

И поминав низ истиот период на срам и обвинувања,

and felt cleansed and went back to work,

па се почувствував олеснет, па се вратив назад на работа.

until it happened again and again and again.

сè додека не се случи повторно и повторно и повторно...

Twice in one emergency shift, I missed appendicitis.

Двапати во една ургентна смена утнав воспаление на слепо црево.

Now that takes some doing,

Е па тоа си бара и грижа и труд и напор,

especially when you work in a hospital

особено кога работите во болница

that at the time saw but 14 people a night.

која, во времето, прегледуваше 14 души на вечер.

Now in both cases, I didn't send them home

Значи, во двата случаја... знаете... не ги пратив дома

and I don't think there was any gap in their care.

и не мислам да имало пропуст во грижата.

One I thought had a kidney stone.

Едниот мислев дека има камен во бубрег.

I ordered a kidney X-ray. When it turned out to be normal,

Побарав рентген на бубрези. Кога излезе дека снимката е нормална,

my colleague who was doing a reassessment of the patient

мојот колегата кој повторно го прегледуваше пациентот

noticed some tenderness in the right lower quadrant and called the surgeons.

забележа осетливост во долниот десен квадрант, па ги повика хирурзите.

The other one had a lot of diarrhea.

Другиот имаше изразена дијареја.

I ordered some fluids to rehydrate him

Порачав одредени течности за да го рехидрирам

and asked my colleague to reassess him.

и побарав од колегата повторно да го прегледа.

And he did

Тој го стори тоа

and when he noticed some tenderness in the right lower quadrant, called the surgeons.

и кога забележа осетливост во долниот десен квадрант, ги повика хирурзите.

In both cases,

Значи, во двата случаја,

they had their operations and they did okay.

луѓето ги добија своите операции и поминаа добро.

But each time,

Но, во обата наврати,

they were gnawing at me, eating at me.

тоа ме гризеше, ме јадеше.

And I'd like to be able to say to you

А би сакал да можам да ви кажам

that my worst mistakes only happened in the first five years of practice

дека моите најлоши грешки се случиле само во првите 5 години практика

as many of my colleagues say, which is total B.S.

(како што многу од колегите велат), што е апсолутно бесмислено.

(Laughter)

(смеа)

Some of my doozies have been in the last five years.

Дел од моите „бисери“ се имаат случено во последниве 5 години.

Alone, ashamed and unsupported.

Сам, засрамен и неподдржан.

Here's the problem:

Еве го проблемот:

If I can't come clean

Доколку не можам да се исповедам

and talk about my mistakes,

и да зборувам за моите грешки,

if I can't find the still-small voice

доколку не можам да го изнајдам внатрешното гласче

that tells me what really happened,

кое ми кажува што, навистина, се случило,

how can I share it with my colleagues?

како можам ова да го споделам со колегите?

How can I teach them about what I did

Како можам да ги поучам околу она што сум го направил,

so that they don't do the same thing?

за тие да не ја направат истата работа?

If I were to walk into a room --

Да бев тргнат да влезам во соба,

like right now, I have no idea what you think of me.

баш како сега, ќе немав претстава што се мисли за мене.

When was the last time you heard somebody talk

Кога последен пат сте чуле некого да зборува

about failure after failure after failure?

за неуспех после неуспех после неуспех?

Oh yeah, you go to a cocktail party

О да... одите на коктел-забава

and you might hear about some other doctor,

и би можеле да слушнете за некој друг доктор,

but you're not going to hear somebody

но нема да слушнете некого

talking about their own mistakes.

како зборува за свои грешки.

If I were to walk into a room filled with my colleages

Да бев тргнат да влезам во соба полна со мои колеги

and ask for their support right now

и да побарам нивна поддршка баш сега

and start to tell what I've just told you right now,

и да почнам да им го кажувам она кое вам штотуку ви го кажав,

I probably wouldn't get through two of those stories

најверојатно не би ни стигнал до оние две приказни,

before they would start to get really uncomfortable,

а пред да им стане навистина непријатно.

somebody would crack a joke,

Па, некој би плеснал шега,

they'd change the subject and we would move on.

би ја смениле темата и би продолжиле понатаму.

And in fact, if I knew and my colleagues knew

А, заправо, да знаев јас, да знаеја колегите

that one of my orthopedic colleagues took off the wrong leg in my hospital,

дека колега-ортопед ја извадил погрешната нога кај мене во болница,

believe me, I'd have trouble

верувајте, би ми било проблем

making eye contact with that person.

да остварам контакт очи со очи со таа личност.

That's the system that we have.

Тоа е системот кој го имаме:

It's a complete denial of mistakes.

КОМПЛЕТНО НЕГИРАЊЕ НА ГРЕШКИТЕ.

It's a system

Тоа е систем во кој

in which there are two kinds of physicians --

постојат два типа позиции:

those who make mistakes

1. оние кои прават грешки

and those who don't,

2. оние кои не грешат;

those who can't handle sleep deprivation and those who can,

1. оние кои не поднесуваат несоница 2. оние кои поднесуваат;

those who have lousy outcomes

1. оние кои бележат лоши резултати

and those who have great outcomes.

2. оние кои бележат одлични резултати.

And it's almost like an ideological reaction,

И тоа е, речиси, како идеолошка реакција,

like the antibodies begin to attack that person.

како антитела кои почнуваат да ја напаѓаат таа личност.

And we have this idea

И ја имаме онаа идеја

that if we drive the people who make mistakes

дека ако ги истераме луѓето кои грешат

out of medicine,

надвор од медицината,

what will we be left with, but a safe system.

она што ќе преостане е безбеден систем.

But there are two problems with that.

Но, тука има 2 проблема.

In my 20 years or so

Во моиве 20 години (или така нешто)

of medical broadcasting and journalism,

емитување и новинарство за медицина,

I've made a personal study of medical malpractice and medical errors

изготвив студија за медицински небрежности и грешки

to learn everything I can,

за да научам сè што можам —

from one of the first articles I wrote for the Toronto Star

од една од моите први статии која ја напишав за „Торонто стар“,

па сè до мојата емисија „Бел мантил, црна уметност“.

to my show "White Coat, Black Art."

And what I've learned

И она што го осознав

is that errors are absolutely ubiquitous.

е тоа дека грешките, апсолутно, се сеприсутни.

We work in a system

Живееме во него... работиме во систем

where errors happen every day,

каде грешки се случуваат секој ден.

where one in 10 medications

Каде 1 од 10 лекови

are either the wrong medication given in hospital

или се погрешно препишани од болницата

or at the wrong dosage,

или се погрешно дозирани.

where hospital-acquired infections are getting more and more numerous,

Каде инфекциите добиени во болница се сè побројни и побројни,

causing havoc and death.

предизвикувајќи пустош и смрт.

In this country,

Во оваа земја

as many as 24,000 Canadians die

24.000 канаѓани умираат

of preventable medical errors.

од превентибилни медицински грешки.

In the United States, the Institute of Medicine pegged it at 100,000.

Во САД, Институтот за медицина ова го испечати на 100.000 страни.

In both cases, these are gross underestimates,

Во двата случаја, ова се бруто потценувања во проценките

because we really aren't ferreting out the problem

затоа што ние, ама стварно, не го третираме и расветлуваме проблемот

as we should.

како што би требало.

And here's the thing.

А работата е во ова:

In a hospital system

во болничкиот систем,

where medical knowledge is doubling

каде медицинското знаење се удвојува

every two or three years, we can't keep up with it.

на секои 2 до 3 години, не можеме да бидеме во òд со истото.

Sleep deprivation is absolutely pervasive.

Несоницата, апсолутно, се омасовува.

We can't get rid of it.

Не можеме да се ослободиме од неа.

We have our cognitive biases,

Си ги имаме и спознајните предрасуди

so that I can take a perfect history on a patient with chest pain.

така што можам да дојдам до одлична анамнеза за пациент со болка во гради.

Now take the same patient with chest pain,

Сега... земете го истиот пациент со болка во гради,

make them moist and garrulous

замислете си го мокар и зборлив,

and put a little bit of alcohol on their breath,

додадете му алкохол во здивот

and suddenly my history is laced with contempt.

и, одеднаш, мојата анамнеза би била прекриена со предрасуди.

I don't take the same history.

И, не ја добивам истата анамнеза.

I'm not a robot;

Не сум робот.

I don't do things the same way each time.

Не ги правам работите секојпат на ист начин.

And my patients aren't cars;

А моите пациенти не се возила;

they don't tell me their symptoms in the same way each time.

тие не ми ги соопштуваат симптомите секојпат на ист начин.

Given all of that, mistakes are inevitable.

Со сето ова предвид, грешките се неизбежни.

So if you take the system, as I was taught,

Така, ако го прифатите системот, како што јас бев научен,

and weed out all the error-prone health professionals,

и ако ги апстрахирате сите здравствени професионалци склони на грешки,

well there won't be anybody left.

е па... нема да преостане никој.

And you know that business

А ја знаете онаа финта

about people not wanting

во врска со луѓето кои не сакаат

to talk about their worst cases?

да зборуваат за нивните најлоши грешки?

On my show, on "White Coat, Black Art,"

Во мојата емисија, „Бел мантил, црна уметност“,

I made it a habit of saying, "Here's my worst mistake,"

создадов навика од кажувањето... „Еве ја мојата најлоша грешка“,

I would say to everybody

им велев на сите,

from paramedics to the chief of cardiac surgery,

од болничари до шефови на кардио-хирургија.

"Here's my worst mistake," blah, blah, blah, blah, blah,

„Еве ја мојата најбедна грешка, бла бла бла бла бла....

"What about yours?" and I would point the microphone towards them.

Што е со твојата?“ И ќе го вперев микрофонот кон нив.

And their pupils would dilate,

А нивните зеници ќе се раширеа,

they would recoil,

тие ќе се повлечеа наназад,

then they would look down and swallow hard

потоа ќе погледнеа надолу и ќе голтнеа кнедла

and start to tell me their stories.

и ќе почнеа да ми ги кажуваат нивните приказни.

They want to tell their stories. They want to share their stories.

Тие сакаа да ги кажат нивните приказни. Сакаа да ги споделат нивните приказни.

They want to be able to say,

Сакаа да можат да кажат:

"Look, don't make the same mistake I did."

„Гледај... не ја прави истата грешка што јас ја направив“

What they need is an environment to be able to do that.

Она што ним им треба е средина во која тоа може да се направи.

What they need is a redefined medical culture.

Она што ним им треба е редефинирана култура во медицината.

And it starts with one physician at a time.

А тоа отпочнува „лекар по лекар“.

The redefined physician is human,

Редефинираниот лекар е човечко битие,

knows she's human,

тој знае дека е човечко битие,

accepts it, isn't proud of making mistakes,

го прифаќа тоа, не е горд на грешките,

but strives to learn one thing

но стреми да научи една работа

from what happened

од она што се случило:

that she can teach to somebody else.

дека може да поучи некого.

She shares her experience with others.

Го споделува искуството со другите.

She's supportive when other people talk about their mistakes.

Дава поддршка кога другите зборуваат за своите грешки.

And she points out other people's mistakes,

Укажува на туѓите грешки,

not in a gotcha way,

не на „аха, те фатив“ начин,

but in a loving, supportive way

туку низ љубов, низ поддршка

so that everybody can benefit.

така што сите би имале корист од тоа.

And she works in a culture of medicine

А работи во медицинската култура

that acknowledges

која предочува

that human beings run the system,

дека човечките битија го водат системот.

and when human beings run the system, they will make mistakes from time to time.

А кога човечките битија го водат системот, од време на време тие ќе прават грешки.

Така системот еволуира

So the system is evolving

to create backups

за да создаде поддршка

that make it easier to detect those mistakes

со која полесно ќе се детектираат оние грешки

that humans inevitably make

кои луѓето, неизбежно, ги прават.

and also fosters in a loving, supportive way

Исто така, низ љубов и поддршка, да промовира

places where everybody who is observing

места каде секог кој набљудува

in the health care system

во здравствениот систем

can actually point out things that could be potential mistakes

може, реално, да ги посочи работите кои би можеле да бидат потенцијална грешка...

and is rewarded for doing so,

И бива награден што прави така.

and especially people like me, when we do make mistakes,

А особено луѓето како мене, кога правиме грешки...

we're rewarded for coming clean.

Ние сме наградени кога ги признаваме.

My name is Brian Goldman.

Моето име е Брајан Голдман.

I am a redefined physician.

Јас сум редефиниран лекар.

I'm human. I make mistakes.

Човек сум. Правам грешки.

I'm sorry about that,

Жалам за тоа,

but I strive to learn one thing

но стремам кон тоа да научам една работа —

that I can pass on to other people.

дека можам да им пренесам на другите луѓе.

I still don't know what you think of me,

И сеуште не знам што мислите за мене,

but I can live with that.

но можам да живеам со тоа.

And let me close with three words of my own:

А дозволете ми да завршам со моите три збора:

I do remember.

ЈАС СЕ СЕЌАВАМ.

(Applause)

(аплауз)