Brian Goldman: Doctors make mistakes. Can we talk about that?

Brian Goldman: Doktorlar hata yaparlar. Peki bizim bu konuyu konuşabilmemiz mümkün mü?

Çeviri: Oguz Tanridag Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I think we have to do something

Sanırım tıp kültürünün değişmesi gerekli bir yanıyla

about a piece of the culture of medicine that has to change.

ilgili bir şeyler yapmamız gerekiyor.

And I think it starts with one physician, and that's me.

Ve sanırım bunun bir doktordan başlaması gerekiyor ve o da benim.

And maybe I've been around long enough

Ve bunu yaparken, belki de uzun süredir

that I can afford to give away some of my false prestige

bu işle uğraştığım için, sahip olduğum prestijin

to be able to do that.

hatalarımla ilişkili bölümünden feragat edebilirim.

Before I actually begin the meat of my talk,

Konuşmamın ana konusuna başlamadan önce,

let's begin with a bit of baseball.

gelin bir parça beyzbolla başlayalım.

Hey, why not?

Neden olmasın ki ?

We're near the end, we're getting close to the World Series.

Sezonun neredeyse sonundayız, finallere yaklaşıyoruz.

We all love baseball, don't we?

Hepimiz beyzbolu seviyoruz, öyle değil mi?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Baseball is filled with some amazing statistics.

Beyzbolla ilgili olarak bir takım çarpıcı istatistiklere sahibiz.

And there's hundreds of them.

Ve bunlardan yüzlerce var.

"Moneyball" is about to come out, and it's all about statistics

"Moneyball" isimli bir kitap çıkmak üzere istatistiklerle

and using statistics to build a great baseball team.

ve çok iyi bir beyzbol takımı kurmakla ilgili.

I'm going to focus on one stat

Bir statististik üzerinde yoğunlaşacağım

that I hope a lot of you have heard of.

ki bir çoğunuzun bunu duyduğunu umuyorum.

It's called batting average.

Buna vurma ortalaması deniyor.

So we talk about a 300, a batter who bats 300.

Mesela 300'den bahsederiz, oyuncunun 300 vurmasından.

That means that ballplayer batted safely, hit safely

Bunun anlamı oyuncunun vuruşlar sırasında

three times out of 10 at bats.

onda üç isabet göstermesidir.

That means hit the ball into the outfield,

Yani sahanın en uzak bölgelerine

it dropped, it didn't get caught,

topun diğerleri tarafından yakalanmadan düşmesi

and whoever tried to throw it to first base didn't get there in time

ve başlangıç noktasına zamanında gönderilememesidir

and the runner was safe.

ve topa vuran oyuncunun toptan önce başlangıç noktasına ulaşmasıdır.

Three times out of 10.

10 vuruşta üç defa.

Do you know what they call a 300 hitter

Amerikan beyzbol liginde

in Major League Baseball?

300 vurana ne dendiğini biliyor musunuz?

Good, really good,

İyi, gerçekten iyi deniyor.

maybe an all-star.

Hatta bir yıldız.

Do you know what they call

Peki 400 vuran birine

a 400 baseball hitter?

ne dendiğini biliyor musunuz?

That's somebody who hit, by the way,

Bu arada bu da her 10 atışta

four times safely out of every 10.

4 kez amaca ulaşmak demektir.

Legendary --

Efsanevi--

as in Ted Williams legendary --

Normal sezonda 400'den fazla vuran

the last Major League Baseball player

en son Amerikan beyzbol ligi

to hit over 400 during a regular season.

oyuncusu Ted Williams gibi efsanevi.

Now let's take this back into my world of medicine

Şimdi gelin benim kendimi çok daha fazla rahat

where I'm a lot more comfortable,

ya da size yapacağım konuşmayı düşündüğünüzde

or perhaps a bit less comfortable

birazcık daha az rahat hissedeceğim

after what I'm going to talk to you about.

tıp dünyama geri dönelim.

Suppose you have appendicitis

Apandisit olduğunuzu farzedin

and you're referred to a surgeon

ve bir cerraha yönlendirildiniz,

who's batting 400 on appendectomies.

apendektomi üzerine 400 hedef atışı yapan bir cerraha.

(Laughter)

( Gülüşmeler)

Somehow this isn't working out, is it?

Garip bir şekilde, bunu kabul etmenin mümkünü yok, değil mi?

Now suppose you live

Şimdi kuş uçmaz kervan geçmez

in a certain part of a certain remote place

bir yerde yaşadığınızı düşünün

and you have a loved one

ve sizinle birlikte yaşayan sevdiğinizin

who has blockages in two coronary arteries

iki koroner arterinde tıkanma var

and your family doctor refers that loved one to a cardiologist

ve aile doktorunuz sevdiğiniz kişi için anjiyoplasti

who's batting 200 on angioplasties.

üzerine 200 vuruşu olan bir kardiyolog öneriyor.

But, but, you know what?

Fakat ne oluyor biliyor musunuz?

She's doing a lot better this year. She's on the comeback trail.

O bu yıl çok daha iyisini yapıyor. Kendisini toparlıyor.

And she's hitting a 257.

Ve 257 vuruş yapıyor.

Somehow this isn't working.

Garip bir şekilde bu da işe yaramıyor.

But I'm going to ask you a question.

Ama ben size bir soru soracağım.

What do you think a batting average

Bir kalp cerrahının ya da yüksek hemşirenin

for a cardiac surgeon or a nurse practitioner

ya da bir ortopedistin,

or an orthopedic surgeon,

bir jinekoloğun, bir acil servis uzmanının

an OBGYN, a paramedic

başarı ortalaması hakkında

is supposed to be?

ne düşünüyorsunuz?

1,000, very good.

1000, çok güzel.

Now truth of the matter is,

Şimdi gerçek olan şu ki

nobody knows in all of medicine

tıbbın tümü içinde hiç kimse

what a good surgeon

iyi bir cerrahın

or physician or paramedic

ya da dahiliyecinin ya da acil personelinin

is supposed to bat.

başarılı sayılması için gerekli olan ortalamayı bilmez.

What we do though is we send each one of them, including myself,

Bizim yaptığımız ise ben de dahil olmak üzere

out into the world

herbirini dış dünyaya hayranlıkla yollayıp

with the admonition, be perfect.

mükemmel olmasını istememizdir.

Never ever, ever make a mistake,

Asla, asla hiç bir zaman hata yapma,

but you worry about the details, about how that's going to happen.

fakat detaylara, onun nasıl olabileceğine dair kafa yor.

And that was the message that I absorbed

Ve ben tıp fakültesindeyken

when I was in med school.

aldığım mesaj buydu.

I was an obsessive compulsive student.

Obsesif kompülsif bir öğrenciydim.

In high school, a classmate once said

Lisedeyken, bir sınıf arkadaşım bir keresinde

that Brian Goldman would study for a blood test.

Brian Goldman'ın kan tahlili üzerinde çalışabileceğini söylemişti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And so I did.

Ve yaptığım da bu oldu.

And I studied in my little garret

Buradan çok uzak olmayan

at the nurses' residence at Toronto General Hospital,

Toronto Devlet Hastanesinin hemşire

not far from here.

binasının tepesindeki ufak bir odada çalıştım.

And I memorized everything.

Ve her şeyi ezberledim.

I memorized in my anatomy class

Anatomi derslerimde ayırıcı tanıları belirsiz ve ortak

the origins and exertions of every muscle,

her kasın başlangıç ve çıkışlarını,

every branch of every artery that came off the aorta,

aortadan çıkan her damarı ve dallarını

differential diagnoses obscure and common.

ezberledim.

I even knew the differential diagnosis

Hatta renal tübüler asidozisin nasıl

in how to classify renal tubular acidosis.

sınıflandırılacağını ve ayırıcı tanısını bile öğrendim.

And all the while,

Ve bunlarla birlikte,

I was amassing more and more knowledge.

daha daha fazla bilgiyi öğreniyordum.

And I did well, I graduated with honors,

Ve başarılı oldum, mükemmel derecelerle

cum laude.

mezun oldum.

And I came out of medical school

Tıp fakültesini bitirdiğimde

with the impression

öyle bir izlenime sahiptim ki

that if I memorized everything and knew everything,

eğer ben her şeyi

or as much as possible,

mümkün olduğunca fazla

as close to everything as possible,

ve yeterli öğrendiysem bu beni

that it would immunize me against making mistakes.

hata yapmaya karşı bağışık kılacaktı.

And it worked

Ve bu bir süreliğine,

for a while,

doğruymuş gibi gitti.

until I met Mrs. Drucker.

Bayan Drucker'ı tanıyana kadar.

I was a resident at a teaching hospital here in Toronto

Burada Toronto Eğitim Hastanesinde asistandım

when Mrs. Drucker was brought to the emergency department

bayan Drucker çalışmakta olduğum

of the hospital where I was working.

hastanenin acil servisine getirilmişti.

At the time I was assigned to the cardiology service

O zamanlar rotasyonumu

on a cardiology rotation.

yapmak üzere kardiyoloji servisindeydim.

And it was my job,

Ve benim görevim,

when the emergency staff called for a cardiology consult,

acil servisten kardiyoloji konsültasyonu istendiğinde,

to see that patient in emerg.

orada hastayı görmek

and to report back to my attending.

ve kıdemlime bunu rapor etmekti.

And I saw Mrs. Drucker, and she was breathless.

Ve bayan Drucker'ı gördüm, ve solunumu yoktu.

And when I listened to her, she was making a wheezy sound.

Ve onu dinlediğim zaman ondan hırıltılı bir ses geliyordu.

And when I listened to her chest with a stethoscope,

Ve onun göğsünü stetoskopla dinlediğim zaman

I could hear crackly sounds on both sides

Her iki yanda çıtırtılı bir ses duyabildim ki

that told me that she was in congestive heart failure.

bu bana konjestif kalp yetmezliği olduğunu düşündürdü.

This is a condition in which the heart fails,

Bu durumda yetmezlik nedeniyle kalp

and instead of being able to pump all the blood forward,

çevreye kanı tümüyle pompalayamaz ve

some of the blood backs up into the lung, the lungs fill up with blood,

bir miktar kan akciğere geri kaçar ve akciğerler kanla dolar

and that's why you have shortness of breath.

ve bu nedenle solunum yetmezliğine sahip olursunuz.

And that wasn't a difficult diagnosis to make.

Ve bunun tanısını koymak zor değildir.

I made it and I set to work treating her.

Tanıyı koydum ve tedavisi için plan yaptım.

I gave her aspirin. I gave her medications to relieve the strain on her heart.

Ona aspirin verdim. Solunum güçlüğünü azaltmak için ona ilaçlar verdim.

I gave her medications that we call diuretics, water pills,

Biriken sıvının atılması için diüretik denilen

to get her to pee out the access fluid.

sıvı atıcı ilaçlar verdim.

And over the course of the next hour and a half or two,

Ve birbuçuk ya da iki saatlik bir süre sonunda

she started to feel better.

kendini daha iyi hissetmeye başladı.

And I felt really good.

Ve ben de kendimi gerçekten iyi hissettim.

And that's when I made my first mistake;

Ve o anda da ilk hatamı yaptım;

I sent her home.

Onu evine gönderdim.

Actually, I made two more mistakes.

Gerçekte, iki hata daha yapmıştım.

I sent her home

Onu kıdemlimle görüşmeden

without speaking to my attending.

evine gönderdim.

I didn't pick up the phone and do what I was supposed to do,

Benden beklendiği üzere, telefonu kaldırıp ta

which was call my attending and run the story by him

onu arayarak hastanın durumu hakkında bilgi vermedim

so he would have a chance to see her for himself.

ki bu sayede hastayı kendi başına görüp denetleyebilirdi.

And he knew her,

Üstelik hastayı biliyordu da, bu sayede

he would have been able to furnish additional information about her.

onun hakkındaki değerlendirmeyi daha iyi hale getirebilirdi.

Maybe I did it for a good reason.

Bunu iyi bir gerekçeyle yapmış olabilirdim.

Maybe I didn't want to be a high-maintenance resident.

Belki de üstümden denetlenmek istememiştim.

Maybe I wanted to be so successful

Belki de çok başarılı olup

and so able to take responsibility

burada yaptığım gibi

that I would do so

sorumluluğumu arttırarak

and I would be able to take care of my attending's patients

onun hastalarına ona bile bilgi vermeden

without even having to contact him.

bakabilirdim.

The second mistake that I made was worse.

Yaptığım ikinci hata daha da kötüydü.

In sending her home,

Onu eve gönderirken,

I disregarded a little voice deep down inside

içimden gelen ve

that was trying to tell me,

bana " Goldman, bu iyi bir fikir değil, yapma"

"Goldman, not a good idea. Don't do this."

demeye çalışan cılız sese önem vermedim.

In fact, so lacking in confidence was I

Gerçekte ise kendime karşı bir güvensizlik duymuş olmalıyım ki

that I actually asked the nurse

bayan Drucker giderken arkasından bakan

who was looking after Mrs. Drucker,

hemşireye sorma ihtiyacı duydum,

"Do you think it's okay if she goes home?"

" Sence de eve gitmesinde bir sakınca yok değil mi?"

And the nurse thought about it

Ve hemşire düşündü ve o anın gerçeğine uygun davranarak

and said very matter-of-factly, "Yeah, I think she'll do okay."

" Evet, bence de durumunu toparlar." dedi.

I can remember that like it was yesterday.

Bunu daha dünmüş gibi hatırlıyorum.

So I signed the discharge papers,

Böylece taburcu kağıtlarını imzaladım,

and an ambulance came, paramedics came to take her home.

ve bir ambülans geldi, onu evine götürmek için acil personeli geldi.

And I went back to my work on the wards.

Ve ben de işimin başına döndüm.

All the rest of that day,

Günün geri kalan bölümünde,

that afternoon,

o öğleden sonrası,

I had this kind of gnawing feeling inside my stomach.

beni içimden kemiren bir duygu yaşadım.

But I carried on with my work.

Ancak işime devam ettim.

And at the end of the day, I packed up to leave the hospital

Ve günün sonunda hastaneyi terketmek için hazırlandım

and walked to the parking lot

arabamı alarak eve gitmek

to take my car and drive home

için otoparka yürüdüm

when I did something that I don't usually do.

bu benim genelde yapmadığım bir şeydi.

I walked through the emergency department on my way home.

Onun için acil servisin içinden geçtim.

And it was there that another nurse,

Ve orada bayan Drucker'ın arkasından bakan değil de

not the nurse who was looking after Mrs. Drucker before, but another nurse,

başka bir hemşire vardı,

said three words to me

bana sadece üç kelime söyledi

that are the three words

o üç kelime ki

that most emergency physicians I know dread.

bildiğim acil doktorlarının tamama yakını duymaya korkardı.

Others in medicine dread them as well,

Tıbbın diğer alanlarında olanların korktuğu gibi,

but there's something particular about emergency medicine

ancak yine de acil tıbbı için farklı bir özelliği vardı

because we see patients so fleetingly.

çünkü (orada) hastaları kısaca-aceleyle görürüz.

The three words are:

O üç kelime şuydu:

Do you remember?

Acaba onu hatırlıyormusun?

"Do you remember that patient you sent home?"

"Eve gönderdiğiniz hastayı hatırladınız mı?"

the other nurse asked matter-of-factly.

ve bana doğrudan doğruya sormuştu.

"Well she's back,"

" O geri geldi,"

in just that tone of voice.

aynı tonda söylemişti.

Well she was back all right.

O geri gelmişti.

She was back and near death.

Ölümcül durumda geri gelmişti.

About an hour after she had arrived home,

Benim onu eve gönderişimi takiben,

after I'd sent her home,

eve varışından yaklaşık bir saat sonra,

she collapsed and her family called 911

o bayılmış ve ailesi 911'i aramış

and the paramedics brought her back to the emergency department

ve ambulans personeli onu acil servise geri getirmişti

where she had a blood pressure of 50,

orada tansiyonu 50 idi

which is in severe shock.

bunun anlamı ciddi şok' tu.

And she was barely breathing and she was blue.

Ve nadiren nefes alıyordu ve rengi maviydi.

And the emerg. staff pulled out all the stops.

Ve acil personeli ellerinden geleni yapmıştı.

They gave her medications to raise her blood pressure.

Kan basıncını yükseltmek için ona ilaçlar vermişlerdi.

They put her on a ventilator.

Onu ventilatöre koymuşlardı.

And I was shocked

Ve bu kez ben de şoktaydım

and shaken to the core.

ve ben heyecandan titriyordum.

And I went through this roller coaster,

Ve gel-git'ler içine girmiştim,

because after they stabilized her,

çünkü durumu stabilize olduktan sonra

she went to the intensive care unit,

yoğun bakım ünitesine gönderilmişti

and I hoped against hope that she would recover.

ve her şeye rağmen düzeleceğini umuyordum.

And over the next two or three days,

Ve takibeden iki ya da üç günün ardından

it was clear that she was never going to wake up.

onun bir daha asla uyanamayacağı ortaya çıktı.

She had irreversible brain damage.

Geri dönüşümsüz beyin hasarı gelişmişti.

And the family gathered.

Ve ailesi toplandı.

And over the course of the next eight or nine days,

Ve takibeden sekiz ya da dokuz gün süresince

they resigned themselves to what was happening.

olanlar karşısında çaresizdiler.

And at about the nine day mark, they let her go --

Ve dokuz gün sonrasında, işlemin sonlandırılmasına karar verdiler--

Mrs. Drucker,

Bayan Drucker,

a wife, a mother

eş, anne

and a grandmother.

ve anneanne.

They say you never forget the names

Ölenlerin isimlerinin

of those who die.

asla unutulmadığını söylerler.

And that was my first time to be acquainted with that.

Ve benim bu kuralla tanıştığım ilk olay buydu.

Over the next few weeks,

Takibeden bir kaç hafta içinde,

I beat myself up

Kendi kendimi suçladım

and I experienced for the first time

ve tıp kültürümüz içinde varolan

the unhealthy shame that exists

sağlıksız bir utanç duygusuyla

in our culture of medicine --

ilk kez yüzyüze geldim--

where I felt alone, isolated,

kendimi yalnız ve izole hissettim,

not feeling the healthy kind of shame that you feel,

herkesin hissettiği normal sayılabilecek bir utanç değil,

because you can't talk about it with your colleagues.

çünkü meslektaşlarınızla konuşamazsınız.

You know that healthy kind,

Normal sayılanı biliyorsunuz,

when you betray a secret that a best friend made you promise never to reveal

en iyi arkadaşınıza kimseye söylememek için söz verdiğiniz

and then you get busted

bir sırrı ağzınızdan kaçırdığınızda çuvallarsınız

and then your best friend confronts you

ve o en iyi arkadaşınız karşınıza geçer

and you have terrible discussions,

ve korkunç tartışmalara girişirsiniz,

but at the end of it all that sick feeling guides you

ama sizi hasta eden bu duyguyu atlatırsınız

and you say, I'll never make that mistake again.

ve o hatayı bir daha yapmayacağınızı söylersiniz.

And you make amends and you never make that mistake again.

Ve verdiğiniz bu söz sonucunda o hatayı bir daha asla yapmazsınız.

That's the kind of shame that is a teacher.

Bu türden utanç duygusu bir tür öğretmendir.

The unhealthy shame I'm talking about

Benim burada bahsettiğim sağlıksız utanç ise

is the one that makes you so sick inside.

sizi içinizden hasta eder.

It's the one that says,

Bu öyle bir şeydir ki size

not that what you did was bad,

yaptığınız şeyin değil

but that you are bad.

kendinizin kötü olduğunu söyler.

And it was what I was feeling.

Ve benim hissettiğim de buydu.

And it wasn't because of my attending; he was a doll.

Ve bu sadece benim kıdemlimi kukla yerine koymam de değildi.

He talked to the family, and I'm quite sure that he smoothed things over

O aileyle konuştu ve eminim ki sorunu yumuşattı

and made sure that I didn't get sued.

ve benim dava edilmemi engelledi.

And I kept asking myself these questions.

Ve ben kendime bu soruları sormaya devam ettim.

Why didn't I ask my attending? Why did I send her home?

Kıdemlime neden sormadım? Neden onu eve gönderdim?

And then at my worst moments:

Ve sonra daha da kötü anlarım oldu:

Why did I make such a stupid mistake?

Bu türden bir aptallığı niçin yaptım?

Why did I go into medicine?

Niçin tıbbı seçtim?

Slowly but surely,

Yavaş yavaş da olsa

it lifted.

bu yararlı oldu.

I began to feel a bit better.

Bir parça kendimi iyi hissetmeye başladım.

And on a cloudy day,

ve havanın bulutlu olduğu bir gün

there was a crack in the clouds and the sun started to come out

bir gök gürültüsü oldu ve güneş görünmeye başladı

ve ben merak ettim,

and I wondered,

maybe I could feel better again.

kendimi yeniden iyi hissettim.

And I made myself a bargain

ve kendi kendimle bir pazarlık yaptım

that if only I redouble my efforts to be perfect

eğer kendimi mükemmel yapma adına iki misli uğraşırsam

and never make another mistake again,

ve bir daha asla diğer bir hata yapmazsam,

please make the voices stop.

lütfen sesleri durdur.

And they did.

Ve durdular.

And I went back to work.

Ve işime geri döndüm.

And then it happened again.

Ve sonra o yine oldu.

Two years later I was an attending in the emergency department

iki yıl önce Toronto'nun hemen kuzeyindeki bir

at a community hospital just north of Toronto,

hastanenin acil servisinde sorumluydum

and I saw a 25 year-old man with a sore throat.

ve boğaz ağrısı olan 25 yaşında bir adam gördüm.

It was busy, I was in a bit of a hurry.

Yoğunluk vardı, ben de biraz acele ediyordum.

He kept pointing here.

Burasını gösteriyordu.

I looked at his throat, it was a little bit pink.

Boğazına baktım, biraz pembeydi.

And I gave him a prescription for penicillin

Ve ona penisilin için bir reçete verdim

and sent him on his way.

ve onu gönderdim.

And even as he was walking out the door,

Ve o kapıdan çıkarken bile

he was still sort of pointing to his throat.

hala boğazını işaret ediyordu.

And two days later I came to do my next emergency shift,

Ve iki gün sonra bir sonraki acil nöbetime geldim ve şefim

and that's when my chief asked to speak to me quietly in her office.

yavaş bir sesle ofisinde benimle konuşmak istediğini söyledi.

And she said the three words:

Ve o üç kelime söyledi:

Do you remember?

Acaba onu hatırlıyormusun?

"Do you remember that patient you saw with the sore throat?"

Görmüş olduğun boğazı ağrıyan hastayı hatırlıyor musun?

Well it turns out, he didn't have a strep throat.

Sonuç olarak onun streptokoksik boğazı olmadığı anlaşılmıştı.

He had a potentially life-threatening condition

Buna karşın, epiglottitis adı verilen

called epiglottitis.

hayati riski olan bir durumu varmış.

You can Google it,

İsterseniz Google'dan bakabilirsiniz,

but it's an infection, not of the throat, but of the upper airway,

infeksiyon ama boğazın değil üst solunum yolunun

and it can actually cause the airway to close.

ve üst solunum yolunun kapanmasına yol açabilir.

And fortunately he didn't die.

ve şans eseri o ölmedi.

He was placed on intravenous antibiotics

İntravenöz antibiyotikler başlandı

and he recovered after a few days.

ve bir kaç gün içinde düzeldi.

And I went through the same period of shame and recriminations

Ve ben yeniden aynı utanç ve kendini suçlama döneminden geçtim

and felt cleansed and went back to work,

ve rahatlayınca işime geri döndüm,

until it happened again and again and again.

defalarca tekrar tekrar bu iş olana kadar.

Twice in one emergency shift, I missed appendicitis.

Aynı acil dönemi içinde iki kez apandisit atladım.

Now that takes some doing,

Bu bir şekilde oluyor,

especially when you work in a hospital

özellikle bir gecede 14 hasta gördüğün

that at the time saw but 14 people a night.

bir hastanede çalışıyorsan.

Now in both cases, I didn't send them home

Onların ikisini de evlerine göndermedim

and I don't think there was any gap in their care.

ve bakımlarında herhangi bir risk oluştuğunu düşünmüyorum.

One I thought had a kidney stone.

Bir tanesinde böbrek taşı düşündüm.

I ordered a kidney X-ray. When it turned out to be normal,

Böbrek röntgeni istedim. Sonuç normal gelince

my colleague who was doing a reassessment of the patient

hastayı yeniden değerlendiren arkadaşım

noticed some tenderness in the right lower quadrant and called the surgeons.

karnın sağ alt bölümünde bir hassasiyet aldı ve cerrahları aradı.

The other one had a lot of diarrhea.

Öbüründe ise fazla miktarda diyare vardı.

I ordered some fluids to rehydrate him

Susuz kalmasın diye bazı sıvılar önerdim

and asked my colleague to reassess him.

ve arkadaşıma onu değerlendirmesini söyledim.

And he did

Yaptı ve yine karında sağ alt bölümde

and when he noticed some tenderness in the right lower quadrant, called the surgeons.

gerginlik hissettiği zaman cerrahları aradı.

In both cases,

Her iki vakada da,

they had their operations and they did okay.

operasyonlarını yaptılar ve hastalar düzeldi.

But each time,

Fakat her seferinde

they were gnawing at me, eating at me.

üzerime geliyorlarmış, beni kemiriyorlarmış gibi geldi.

And I'd like to be able to say to you

Ve size şunu söylemeyi isterdim ki

that my worst mistakes only happened in the first five years of practice

benim en kötü hatalarım bir çok meslektaşımın da

as many of my colleagues say, which is total B.S.

söylediği gibi pratiğin ilk beş yılında ihtisas döneminde oldu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Some of my doozies have been in the last five years.

Bazıları ise son beş yıl içinde.

Alone, ashamed and unsupported.

Yalnız, Utanmış ve Desteksiz.

Here's the problem:

Problem şu:

If I can't come clean

Eğer ben kendimi temiz hissetmezsem

and talk about my mistakes,

ve hatalarım konusunda konuşmazsam,

if I can't find the still-small voice

eğer bana gerçekten ne olduğunu

that tells me what really happened,

söyleyen içimdeki sesi duymazsam

how can I share it with my colleagues?

bunları meslektaşlarımla nasıl paylaşırım?

How can I teach them about what I did

Başkalarının benim yaptığımı

so that they don't do the same thing?

yapmamaları için onlara nasıl ders verebilirim?

If I were to walk into a room --

Eğer şimdi yaptığım gibi odaya girip de

like right now, I have no idea what you think of me.

benimle ilgili ne düşündüğünüzü bilmeden konuşmasaydım

When was the last time you heard somebody talk

En son ne zaman biri size

about failure after failure after failure?

hata üzerine hata yapma üzerine konuştu?

Oh yeah, you go to a cocktail party

Evet kokteyl partiye gider ve

and you might hear about some other doctor,

diğer bir doktorun konuşmasını dinlersiniz,

but you're not going to hear somebody

ama kendi hatalarından bahseden

talking about their own mistakes.

birini duymayacaksınızdır.

If I were to walk into a room filled with my colleages

Eğer ben meslektaşlarımla dolu bir odaya girip te

and ask for their support right now

onların desteğini isteyip ardından da

and start to tell what I've just told you right now,

size biraz önce anlattıklarımı anlatsaydım,

I probably wouldn't get through two of those stories

muhtemelen onlar gerçekten rahatsız olmadan

before they would start to get really uncomfortable,

hikayelerimden iki tanesini bile aktaramazdım

somebody would crack a joke,

bazıları şaka yapmaya başlar,

they'd change the subject and we would move on.

konuyu değiştirirler ve onun üzerinde konuşurduk.

And in fact, if I knew and my colleagues knew

Ve gerçekte eğer ben ve arkadaşlarım hastanemizdeki

that one of my orthopedic colleagues took off the wrong leg in my hospital,

ortopedistlerden birinin yanlış bacağı kestiğini bilsek

believe me, I'd have trouble

bana inanın o kişiyle göz teması kurma konusunda

making eye contact with that person.

bile sıkıntı yaşardım.

That's the system that we have.

İşte biz böyle bir sisteme sahibiz.

It's a complete denial of mistakes.

Hataların toptan reddine dayanan bir sistem

It's a system

Bu sistemde

in which there are two kinds of physicians --

iki tür pozisyon vardır---

those who make mistakes

hata yapanlar

and those who don't,

ve hata yapmayanlar,

those who can't handle sleep deprivation and those who can,

uyku deprivasyonunu yapamayanlar ve yapanlar,

those who have lousy outcomes

anlamsız sonuç çıkaranlar

and those who have great outcomes.

ve çok başarılı sonuç çıkaranlar.

And it's almost like an ideological reaction,

Ve bu neredeyse ideolojik bir reaksiyon gibidir,

like the antibodies begin to attack that person.

o kişiye antikorların saldırması gibi bir şey.

And we have this idea

Ve öyle bir düşünceye sahibizdir ki

that if we drive the people who make mistakes

eğer hata yapanları

out of medicine,

tıbbın dışına sürersek,

what will we be left with, but a safe system.

geriye güvenli bir sistem kalır.

But there are two problems with that.

Ancak bununla ilgili iki problem var.

In my 20 years or so

Tıbbi yayıncılık ve dergi makaleleri işinde geçen

of medical broadcasting and journalism,

20 ya da benzeri yılım içinde

I've made a personal study of medical malpractice and medical errors

tıbbi malpraktis ve yanlışlarımla ilgili olan

to learn everything I can,

her şeyi öğrenmek için kişisel bir çalışma yaptım

from one of the first articles I wrote for the Toronto Star

Toronto Star' da yazdığım ilk makalelerden

" Beyaz Önlük, Siyah Sanat" isimli gösterime kadar.

to my show "White Coat, Black Art."

And what I've learned

Ve öğrendiğim şu ki

is that errors are absolutely ubiquitous.

hatalar kesin olarak her zaman ve her yerdedir.

We work in a system

Öyle bir sistem içindeyiz ki

where errors happen every day,

orada her gün hatalar olur,

where one in 10 medications

orada verilen her 10 ilaçtan biri

are either the wrong medication given in hospital

ya yanlış ilaçtır

or at the wrong dosage,

ya da dozu yanlıştır,

where hospital-acquired infections are getting more and more numerous,

orada hastane kaynaklı infeksiyonlar her geçen gün

causing havoc and death.

yıkım ve ölüme yol açarak artmaktadır.

In this country,

Bu ülkede,

as many as 24,000 Canadians die

24000 kadar çok sayıda Kanadalılar

of preventable medical errors.

önlenebilir tıbbi hatalar sonucu ölmektedir.

In the United States, the Institute of Medicine pegged it at 100,000.

Birleşik Devletler'de, Tıp Enstitüsü buna 100.000 demektedir.

In both cases, these are gross underestimates,

Her iki durumda da büyük yetersizlikler söz konusudur.

because we really aren't ferreting out the problem

çünkü biz problem karşısında

as we should.

yapmamız gerekeni yapmıyoruz.

And here's the thing.

Ve size bir örnek.

In a hospital system

Tıbbi bilginin her iki ya da üç yılda

where medical knowledge is doubling

ikiye katlandığı hastane sisteminde

every two or three years, we can't keep up with it.

onu yakalayamıyoruz.

Sleep deprivation is absolutely pervasive.

Uyku deprivasyonu kesinlikle artıyor.

We can't get rid of it.

Ondan kurtulamıyoruz.

We have our cognitive biases,

Kendi kognitif ön yargılarımıza sahibiz, göğüs ağrısı olan

so that I can take a perfect history on a patient with chest pain.

bir hastayla ilgili mükemmel bir hikaye aktarabilirim.

Now take the same patient with chest pain,

Şimdi göğüs ağrılı aynı hastayı alın,

make them moist and garrulous

onu sulu ve çenesi düşük yapın

and put a little bit of alcohol on their breath,

ve nefeslerine biraz alkol damlatın,

and suddenly my history is laced with contempt.

ve aniden hikaye aşağlayıcı bir biçime bürünür.

I don't take the same history.

Aynı öyküyü almam.

I'm not a robot;

Ben bir robot değilim;

I don't do things the same way each time.

Her zaman her şeyi aynı yoldan yapmam.

And my patients aren't cars;

Ve hastalarım da araba değildir;

they don't tell me their symptoms in the same way each time.

belirtilerini her zaman aynı yoldan aktarmazlar.

Given all of that, mistakes are inevitable.

Bütün bunları hesaba katarsanız, hatalar önlenemez.

So if you take the system, as I was taught,

Benim eğitildiğim gibi bir sistemi alın,

and weed out all the error-prone health professionals,

ve hata yapması muhtemel sağlık personelini onun dışına atın,

well there won't be anybody left.

geriye hiç kimse kalmaz.

And you know that business

Ve kendi kötü vakaları hakkında

about people not wanting

konuşmak istemeyen

to talk about their worst cases?

insanlarla ilgili bu sektörü bilirsiniz.

On my show, on "White Coat, Black Art,"

Benim gösterim " Beyaz Önlük, Siyah Sanat" ta

I made it a habit of saying, "Here's my worst mistake,"

" İşte benim en kötü yanlışım" demeyi alışkanlık yaptım.

I would say to everybody

Herkese, ambulans personelinden,

from paramedics to the chief of cardiac surgery,

kalp cerrahisi şefine kadar söyleyebilirim ki,

"Here's my worst mistake," blah, blah, blah, blah, blah,

" İşte benim en kötü yanlışım bu", blah,blah,blah,blah,

"What about yours?" and I would point the microphone towards them.

" Sizinkinden ne haber?" ve mikrofonu onlara uzatırım.

And their pupils would dilate,

Ve onların gözbebekleri büyüyebilir,

they would recoil,

irkilebilirler,

then they would look down and swallow hard

sonra aşağıya doğru bakarlar, güçlükle yutkunurlar

and start to tell me their stories.

ve hikayelerini anlatmaya başlarlardı.

They want to tell their stories. They want to share their stories.

Kendi hikayelerini anlatmak isterler. Paylaşmak isterler.

They want to be able to say,

Söylemeyi isterler ki;

"Look, don't make the same mistake I did."

" Bak, benim yaptığım hatayı sen yapma."

What they need is an environment to be able to do that.

Böyle şeyleri söyleyebilecekleri bir ortama ihtiyaçları var.

What they need is a redefined medical culture.

Yeniden tanımlanmış bir tıp kültürü anlayışına ihtiyaçları var.

And it starts with one physician at a time.

Ve bu da her seferinde tek bir doktorla başlar.

The redefined physician is human,

Yeniden tanımlanmış doktor bir insandır,

knows she's human,

insan olduğunu da bilir,

accepts it, isn't proud of making mistakes,

onu kabul eder, hata yapmaktan gurur duymaz,

but strives to learn one thing

ama olmuş olandan

from what happened

başka birisine öğreteceği

that she can teach to somebody else.

bir ders çıkarmak için yararlanır.

She shares her experience with others.

Deneyimlerini başkalarıyla paylaşır.

She's supportive when other people talk about their mistakes.

Başkaları hatalarından bahsettikleri zaman destekleyicidir.

And she points out other people's mistakes,

Ve başkalarının hatalarına

not in a gotcha way,

dalga geçmek için değil

but in a loving, supportive way

fakat sevgi dolu, destekleyici biçimde değinir

so that everybody can benefit.

ki herkes yararlansın.

And she works in a culture of medicine

Ve tıp kültürü içinde

that acknowledges

çalışan bir insan olarak

that human beings run the system,

sistemi yürütenlerin de insan olduğunu kabul eder,ve insanlar

and when human beings run the system, they will make mistakes from time to time.

sistemi yürüttükleri zaman arada sırada hatalar yapacaklardır.

Sistem geliştikçe

So the system is evolving

to create backups

deneyimleri biriktirerek

that make it easier to detect those mistakes

insanların kaçınılmaz biçimde yaptığı hataların

that humans inevitably make

saptanmasını daha kolay hale getirir

and also fosters in a loving, supportive way

ve sağlık sistemi gibi

places where everybody who is observing

herkesin üzerinde gözlem yaptığı yerlerde

in the health care system

sevgi dolu ve destekleyici yolu teşvik eder.

can actually point out things that could be potential mistakes

o (sistem içinde) potansiyel hataları gündeme getirir

and is rewarded for doing so,

ve bunu yaptığı için ödüllendirilir

and especially people like me, when we do make mistakes,

ve benim gibi insanlar hata yaptıkları zaman

we're rewarded for coming clean.

bunu kabullendikleri için ödüllendirilir.

My name is Brian Goldman.

Benim adım Brian Goldman,

I am a redefined physician.

Ben yeniden tanımlanmış bir doktorum.

I'm human. I make mistakes.

Bir insanım. Hatalar yaparım.

I'm sorry about that,

Bundan dolayı üzgünüm,

but I strive to learn one thing

ama başkalarına öğretmek adına

that I can pass on to other people.

bir şey öğrenmeye can atarım.

I still don't know what you think of me,

Benim hakkımda ne düşündüğünüzü henüz bilmiyorum

but I can live with that.

ama bununla da yaşabilirim.

And let me close with three words of my own:

Ve izin verin kendime ait üç kelimeyle son vereyim:

I do remember.

Ben gerçekten hatırlıyorum.

(Applause)

(Alkışlar)