Latif Nasser: The amazing story of the man who gave us modern pain relief

Vertaald door: Zülâl Tasbas Nagekeken door: Heleen van Maanen

A few years ago,

Een paar jaar geleden

my mom developed rheumatoid arthritis.

kreeg mijn moeder reumatische artritis.

Her wrists, knees and toes swelled up, causing crippling, chronic pain.

Haar opgezwollen polsen, knieën en tenen veroorzaakte verlammende, chronische pijn.

She had to file for disability.

Ze moest een uitkering aanvragen.

She stopped attending our local mosque.

Ze ging niet meer naar onze lokale moskee.

Some mornings it was too painful for her to brush her teeth.

Soms was het te pijnlijk voor haar om haar tanden te poetsen.

I wanted to help.

Ik wilde helpen.

But I didn't know how.

Maar ik wist niet hoe.

I'm not a doctor.

Ik ben geen dokter.

So, what I am is a historian of medicine.

Wat ik wel ben, is een geneeskundig historicus.

So I started to research the history of chronic pain.

Dus ik startte een onderzoek naar de geschiedenis van chronische pijn.

Turns out, UCLA has an entire history of pain collection

UCLA bleek in haar archieven de hele geschiedenis van pijn

te hebben verzameld.

in their archives.

And I found a story -- a fantastic story --

Ik vond een verhaal -- een fantastisch verhaal --

of a man who saved -- rescued -- millions of people from pain;

over een man die miljoenen mensen van pijn heeft verlost;

people like my mom.

mensen zoals mijn moeder.

Yet, I had never heard of him.

Toch had ik nooit over hem gehoord.

There were no biographies of him, no Hollywood movies.

Er waren geen biografieën of Hollywoodfilms over hem.

His name was John J. Bonica.

Zijn naam was John. J. Bonica.

In het begin van ons verhaal,

But when our story begins,

he was better known as Johnny "Bull" Walker.

stond hij beter bekend als Johnny "Bull" Walker.

It was a summer day in 1941.

Het was een zomerse dag in 1941.

The circus had just arrived in the tiny town of Brookfield, New York.

Het circus was net aangekomen in het stadje Brookfield, New York.

Spectators flocked to see the wire-walkers, the tramp clowns --

Toeschouwers stroomden toe om de koorddansers en de clowns te zien

if they were lucky, the human cannonball.

en als ze geluk hadden, een menselijke kanonskogel.

They also came to see the strongman, Johnny "Bull" Walker,

Ze kwamen ook voor de sterke man, Johnny "Bull" Walker,

a brawny bully who'd pin you for a dollar.

een gespierde bullebak die jou voor een dollar onderuit haalde.

You know, on that particular day, a voice rang out

Op diezelfde dag galmde er een oproep

over the circus P.A. system.

via het geluidssysteem van het circus.

They needed a doctor urgently, in the live animal tent.

In de dierentent hadden ze met spoed een dokter nodig.

Something had gone wrong with the lion tamer.

Er was iets mis gegaan met de leeuwentemmer.

The climax of his act had gone wrong,

Het hoogtepunt van de opvoering was mis gegaan,

and his head was stuck inside the lion's mouth.

en zijn hoofd zat vast in de bek van de leeuw.

He was running out of air;

Hij kreeg bijna geen lucht meer,

the crowd watched in horror

het publiek keek verschrikt toe

as he struggled and then passed out.

terwijl hij spartelde en uiteindelijk flauw viel.

When the lion finally did relax its jaws,

Toen de leeuw eindelijk zijn kaken ontspande,

the lion tamer just slumped to the ground, motionless.

zakte de leeuwentemmer op de grond en bleef roerloos liggen.

When he came to a few minutes later,

Toen hij een paar minuten later bijkwam,

he saw a familiar figure hunched over him.

zag hij een bekend figuur naast hem gehurkt.

It was Bull Walker.

Het was Bull Walker.

The strongman had given the lion tamer mouth-to-mouth, and saved his life.

Hij had de leeuwentemmer mond-op-mond beademing gegeven en zijn leven gered.

Now, the strongman hadn't told anyone,

De sterke man had het niemand verteld,

but he was actually a third-year medical student.

maar eigenlijk was hij derdejaarsstudent geneeskunde.

He toured with the circus during summers to pay tuition,

Tijdens de zomer werkte hij bij het circus om zijn collegegeld te betalen,

but kept it a secret to protect his persona.

maar hield dit geheim om zijn imago te beschermen.

He was supposed to be a brute, a villain --

Hij werd verondersteld een bruut te zijn, een schurk,

not a nerdy do-gooder.

geen nerderige weldoener.

His medical colleagues didn't know his secret, either.

Zelfs zijn medische collega's wisten het niet.

As he put it, "If you were an athlete, you were a dumb dodo."

Zoals hij zei: "Als je een atleet bent, ben je een domme ezel."

So he didn't tell them about the circus,

Dus vertelde hij niemand over het circus,

or about how he wrestled professionally on evenings and weekends.

noch over het professioneel worstelen dat hij 's avonds en in het weekend deed.

He used a pseudonym like Bull Walker,

Hij gebruikte een pseudoniem zoals Bull Walker,

or later, the Masked Marvel.

of later: de Masked Marvel.

He even kept it a secret that same year,

Hij hield het zelfs geheim toen hij dat jaar

when he was crowned the Light Heavyweight Champion

werd gekroond tot wereldkampioen halfzwaargewicht.

of the world.

Over the years, John J. Bonica lived these parallel lives.

Jarenlang heeft John J. Bonica deze parallelle levens geleid.

He was a wrestler;

Hij was worstelaar;

he was a doctor.

hij was dokter.

He was a heel;

Hij was een slechterik;

he was a hero.

hij was een held.

He inflicted pain,

Hij veroorzaakte pijn,

and he treated it.

en hij behandelde het.

And he didn’t know it at the time, but over the next five decades,

Destijds had hij geen idee, maar in de 5 decennia die volgden,

he'd draw on these dueling identities

zouden deze strijdende identiteiten de basis vormen

to forge a whole new way to think about pain.

om op een geheel nieuwe manier over pijn na te denken.

It'd change modern medicine so much so, that decades later,

Het zou de moderne geneeskunde zodanig veranderen, dat decennia later

Time magazine would call him pain relief's founding father.

Time magazine hem betitelde als de 'grondlegger van pijnbestrijding'.

But that all happened later.

Maar dat gebeurde later.

In 1942, Bonica graduated medical school and married Emma,

In 1942 studeerde Bonica af in geneeskunde en trouwde met Emma,

his sweetheart, whom he had met at one of his matches years before.

zijn lieveling, die hij jaren geleden op een van zijn wedstrijden had ontmoet.

He still wrestled in secret -- he had to.

Hij worstelde nog steeds in het geheim, hij moest wel.

His internship at New York's St. Vincent's Hospital paid nothing.

Hij kreeg niet betaald voor zijn stage bij het New York St. Vincent's Ziekenhuis.

With his championship belt, he wrestled in big-ticket venues,

Dankzij zijn kampioenschap, worstelde hij in belangrijke wedstrijden,

like Madison Square Garden,

zoals Madison Square Garden,

against big-time opponents,

tegen grote tegenstanders,

like Everett "The Blonde Bear" Marshall,

zoals Everett 'The Blonde Bear' Marshall,

or three-time world champion, Angelo Savoldi.

of drievoudig wereldkampioen, Angelo Savoldi.

The matches took a toll on his body;

De wedstrijden eisten een tol van zijn lichaam;

he tore hip joints, fractured ribs.

scheuren in het heupgewricht, gebroken ribben.

One night, The Terrible Turk's big toe scratched a scar like Capone's

Op een avond kraste de grote teen van 'The Terrible Turk'

een litteken als van Capone in zijn gezicht.

down the side of his face.

The next morning at work, he had to wear a surgical mask to hide it.

De volgende ochtend op het werk moest hij een mondkapje dragen om het te verbergen.

Twice Bonica showed up to the O.R. with one eye so bruised,

Twee keer stond Bonica in de O.K. met een oog dat zo beschadigd was

he couldn't see out of it.

dat hij er niets mee zag.

But worst of all were his mangled cauliflower ears.

Maar het allerergste waren zijn verminkte bloemkooloren.

Hij zei dat het voelde alsof hij twee honkballen aan zijn gezicht had.

He said they felt like two baseballs on the sides of his head.

Pain just kept accumulating in his life.

De pijn in zijn leven werd steeds maar meer.

Vervolgens keek hij toe hoe zijn vrouw weeën kreeg in zijn ziekenhuis.

Next, he watched his wife go into labor at his hospital.

She heaved and pushed, clearly in anguish.

Ze kreunde en perste, duidelijk gekweld.

Her obstetrician called out to the intern on duty

Haar verloskundige riep de dienstdoende stagiair op

to give her a few drops of ether to ease her pain.

om haar wat ether te geven om de pijn te verzachten.

But the intern was a young guy, just three weeks on the job --

Maar de stagiair was een jonge man, slechts drie weken aan het werk.

he was jittery, and in applying the ether,

Hij was zenuwachtig tijdens het toedienen van de ether

irritated Emma's throat.

en irriteerde Emma's keel.

She vomited and choked, and started to turn blue.

Ze gaf over, stikte bijna en begon blauw te kleuren.

Bonica, who was watching all this, pushed the intern out of the way,

Bonica zag dit allemaal gebeuren en duwde de stagiair weg,

cleared her airway,

maakte haar luchtwegen vrij,

and saved his wife and his unborn daughter.

en redde zijn vrouw en zijn ongeboren dochter.

At that moment, he decided to devote his life to anesthesiology.

Op dat moment, besloot hij zijn leven te wijden aan anesthesiologie.

Later, he'd even go on to help develop the epidural, for delivering mothers.

Later zou hij zelfs helpen met het ontwikkelen van de ruggenprik.

But before he could focus on obstetrics,

Maar voor hij zich kon concentreren op verloskunde,

Bonica had to report for basic training.

moest Bonica zich melden voor militaire training.

Right around D-Day,

Vlak rond D-Day

Bonica showed up to Madigan Army Medical Center,

meldde Bonica zich bij Madigan Army Medical Center,

near Tacoma.

vlakbij Tacoma.

At 7,700 beds, it was one of the largest army hospitals in America.

Met 7.700 bedden was het een van de grootste militaire ziekenhuizen in de VS.

Bonica was in charge of all pain control there.

Bonica was daar belast met pijnbestrijding.

He was only 27.

Hij was nog maar 27.

Treating so many patients, Bonica started noticing cases

Bij het behandelen van de vele patiënten merkte Bonica gevallen op

that contradicted everything he had learned.

die alles tegenspraken wat hij geleerd had.

Pain was supposed to be a kind of alarm bell -- in a good way --

Pijn zou een soort alarm moeten zijn -- op een goede manier --

a body's way of signaling an injury, like a broken arm.

een manier van het lichaam om letsel te signaleren, zoals een gebroken arm.

But in some cases,

Maar in sommige gevallen,

like after a patient had a leg amputated,

zoals na een beenamputatie,

that patient might still complain of pain in that nonexistent leg.

kon de patiënt nog steeds klagen over pijn in dat niet-bestaande been.

But if the injury had been treated, why would the alarm bell keep ringing?

Maar als het letsel al behandeld is, waarom blijft het alarm dan afgaan?

There were other cases in which there was no evidence of an injury whatsoever,

Er waren andere gevallen waarbij er geen bewijs was van letsel of iets dergelijks,

maar toch had de patiënt pijn.

and yet, still the patient hurt.

Bonica tracked down all the specialists at his hospital -- surgeons,

Bonica zocht alle specialisten van dit ziekenhuis op -- chirurgen,

neurologists, psychiatrists, others.

neurologen, psychiaters en anderen.

And he tried to get their opinions on his patients.

Hij probeerde hun mening te krijgen over dit soort gevallen.

It took too long, so he started organizing group meetings over lunch.

Dat duurde te lang, dus hij organiseerde groepsvergaderingen tijdens de lunch.

Het was net een tag-team van specialisten, in strijd tegen de pijn van de patiënt.

It would be like a tag team of specialists going up against the patient's pain.

No one had ever focused on pain this way before.

Niemand had pijn ooit op zo'n manier bestudeerd.

After that, he hit the books.

Daarna sloeg hij de boeken open.

He read every medical textbook he could get his hands on,

Hij las elk medisch boek dat hij kon vinden,

carefully noting every mention of the word "pain."

en noteerde zorgvuldig elke vermelding van het woord 'pijn'.

Out of the 14,000 pages he read,

Van de 14.000 pagina's die hij had gelezen,

the word "pain" was on 17 and a half of them.

kwam het woord "pijn" er 17,5 keer in voor.

Seventeen and a half.

Zeventien en een half.

For the most basic, most common, most frustrating part of being a patient.

Voor het meest simpele, meest voorkomende, frustrerendste aspect van het patiënt-zijn.

Bonica was shocked -- I'm quoting him,

Bonica was gechoqueerd -- Ik citeer hem,

hij zei: "Wat voor conclusie kan je hier in hemelsnaam uit trekken?

he said, "What the hell kind of conclusion can you come to there?

The most important thing from the patient's perspective,

Het meest belangrijke aspect vanuit het perspectief van de patient,

they don't talk about."

daar praten ze niet over."

So over the next eight years, Bonica would talk about it.

De volgende acht jaar sprak Bonica er wel over.

He'd write about it; he'd write those missing pages.

Hij schreef erover; hij schreef de ontbrekende pagina's.

He wrote what would later be known as the Bible of Pain.

Hij schreef wat later bekend zou zijn als de 'Bijbel van Pijn'.

In it he proposed new strategies,

Hierin legt hij nieuwe strategieën voor,

new treatments using nerve-block injections.

nieuwe behandelingen waarbij injecties zenuwen blokkeren.

He proposed a new institution, the Pain Clinic,

Hij heeft een nieuw instituut voorgesteld, de Pijnkliniek,

based on those lunchtime meetings.

gebaseerd op die lunchvergaderingen.

But the most important thing about his book

Maar het belangrijkste van dit boek

was that it was kind of an emotional alarm bell for medicine.

was dat het een soort emotioneel alarm was voor de geneeskunde.

A desperate plea to doctors to take pain seriously

Een wanhopig betoog voor doktoren,

om pijn in het leven van patiënten serieus te nemen.

in patients' lives.

He recast the very purpose of medicine.

Hij heeft het doel van de geneeskunde herontwikkeld.

The goal wasn't to make patients better;

Het doel was niet om de patiënten te genezen;

it was to make patients feel better.

het doel was om de patiënten zich beter te laten voelen.

He pushed his pain agenda for decades,

Jaren heeft hij zijn pijnagenda doorgezet,

before it finally took hold in the mid-'70s.

voordat het midden jaren 70 eindelijk aansloeg.

Hundreds of pain clinics sprung up all over the world.

Er kwamen honderden pijnklinieken over de hele wereld.

But as they did -- a tragic twist.

Maar terwijl dit gebeurde, eiste in een tragische wending

Bonica's years of wrestling caught up to him.

Bonica's jarenlange worstelen zijn tol.

He had been out of the ring for over 20 years,

Hij worstelde al meer dan 20 jaar niet meer,

but those 1,500 professional bouts had left a mark on his body.

maar die 1500 professionele partijen hadden zijn lichaam verzwakt.

Still in his mid-50s, he suffered severe osteoarthritis.

Toen hij midden vijftig was, leed hij aan ernstige artrose.

Over the next 20 years he'd have 22 surgeries,

De volgende 20 jaar zou hij 22 operaties ondergaan,

including four spine operations,

inclusief vier operaties aan de wervelkolom

and hip replacement after hip replacement.

en heupvervanging na heupvervanging.

He could barely raise his arm, turn his neck.

Hij kon nauwelijks zijn arm optillen, of zijn nek draaien.

He needed aluminum crutches to walk.

Hij had aluminium krukken nodig om te lopen.

His friends and former students became his doctors.

Zijn vrienden en voormalige studenten werden zijn artsen.

One recalled that he probably had more nerve-block injections

Een van hen zei dat hij waarschijnlijk meer zenuwblok-injecties had gekregen

than anyone else on the planet.

dan wie dan ook in de wereld.

Already a workaholic, he worked even more --

Terwijl hij al een workaholic was, werkte hij nog meer --

15- to 18-hour days.

15 tot 18 uur per dag.

Healing others became more than just his job,

Anderen genezen werd meer dan alleen een baan,

it was his own most effective form of relief.

het was voor hem de meest effectieve manier om te ontladen.

"If I wasn't as busy as I am," he told a reporter at the time,

"Als ik niet zo druk zo zijn," zei hij ooit tegen een journalist,

"I would be a completely disabled guy."

"zou ik een compleet gehandicapte man zijn."

On a business trip to Florida in the early 1980s,

Tijdens een zakenreis naar Florida in de vroege tachtiger jaren,

Bonica got a former student to drive him to the Hyde Park area in Tampa.

reed een voormalig student van Bonica hem naar het Hyde Park-gebied in Tampa.

They drove past palm trees and pulled up to an old mansion,

Ze reden langs palmbomen en stopten bij een oud huis

with giant silver howitzer cannons hidden in the garage.

met enorme zilveren houwitser-kanonnen verborgen in de garage.

The house belonged to the Zacchini family,

Het huis was eigendom van de Zacchini familie,

who were something like American circus royalty.

bekend in de Amerikaanse circuswereld.

Decades earlier, Bonica had watched them,

Decennia eerder had Bonica hen gezien,

clad in silver jumpsuits and goggles,

gekleed in zilveren jumpsuits en brillen,

doing the act they pioneered -- the Human Cannonball.

tijdens het optreden waarmee ze pionierden -- de Menselijke Kanonskogel.

But now they were like him: retired.

Maar inmiddels waren ze net als hij gepensioneerd.

That generation is all dead now, including Bonica,

Die generatie leeft inmiddels niet meer, net als Bonica,

so there's no way to know exactly what they said that day.

dus we zullen nooit weten wat er die dag precies is gezegd.

But still, I love imagining it.

Maar toch, ik fantaseer graag.

The strongman and the human cannonballs reunited,

De sterke man en de menselijke kanonskogel waren herenigd,

showing off old scars, and new ones.

pronkend met hun oude en nieuwe littekens.

Maybe Bonica gave them medical advice.

Misschien gaf Bonica hen wel medisch advies.

Maybe he told them what he later said in an oral history,

Wellicht heeft hij verteld wat hij later in een mondelinge geschiedenis zei,

which is that his time in the circus and wrestling deeply molded his life.

dat zijn tijd in het circus en worstelen zijn leven sterk gevormd hadden.

Bonica saw pain close up.

Bonica heeft pijn van dichtbij gezien.

He felt it. He lived it.

Hij voelde het. Hij beleefde het.

And it made it impossible for him to ignore in others.

Dit maakte het voor hem onmogelijk om pijn van anderen te negeren.

Out of that empathy, he spun a whole new field,

Door zijn empathisch vermogen heeft hij een nieuw gebied gecreëerd

played a major role in getting medicine to acknowledge pain

en speelde hij er een grote rol in dat de geneeskunde pijn erkende

in and of itself.

als een op zichzelf staand iets.

In that same oral history,

In dezelfde mondelinge geschiedenis

Bonica claimed that pain

beweerde Bonica

dat pijn de meest complexe menselijke ervaring is.

is the most complex human experience.

That it involves your past life, your current life,

Het raakt je verleden, je huidige leven,

your interactions, your family.

je interacties, je familie.

That was definitely true for Bonica.

Dit gold zeker voor Bonica.

But it was also true for my mom.

Maar het gold ook voor mijn moeder.

It's easy for doctors to see my mom

Het is makkelijk voor artsen om mijn moeder te zien

as a kind of professional patient,

als een soort 'professionele patiënt',

a woman who just spends her days in waiting rooms.

een vrouw die haar dagen in wachtkamers slijt.

Sometimes I get stuck seeing her that same way.

Soms zie ik haar precies zo.

But as I saw Bonica's pain --

Maar toen ik Bonica's pijn zag --

a testament to his fully lived life --

een testament van zijn volledig geleefde leven --

I started to remember all the things that my mom's pain holds.

begon ik me te herinneren wat mijn moeders pijn allemaal inhoudt.

Before they got swollen and arthritic,

Voor ze opgezwollen en vol artrose zaten,

my mom's fingers clacked away

tikten mijn moeders vingers erop los

in the hospital H.R. department where she worked.

op de HR-afdeling van het ziekenhuis waar ze werkte.

They folded samosas for our entire mosque.

Ze vouwden samosa's voor iedereen in onze moskee.

When I was a kid, they cut my hair,

Toen ik een kind was, knipten ze mijn haar,

wiped my nose,

veegden mijn neus af,

tied my shoes.

strikten mijn veters.

Thank you.

Dank je wel.

(Applause)

(Applaus)