Latif Nasser: The amazing story of the man who gave us modern pain relief

Μετάφραση: Nefeli Galanou Επιμέλεια: VASSILIKI SARAFI

A few years ago,

Πριν μερικά χρόνια,

my mom developed rheumatoid arthritis.

η μητέρα μου εμφάνισε ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Her wrists, knees and toes swelled up, causing crippling, chronic pain.

Πρήστηκαν οι καρποί, τα γόνατα και τα δάχτυλα προκαλώντας της χρόνιο πόνο.

She had to file for disability.

Κατέθεσε αίτηση αναπηρίας.

She stopped attending our local mosque.

Σταμάτησε να έρχεται στο τοπικό μας τζαμί.

Some mornings it was too painful for her to brush her teeth.

Κάποια πρωινά δεν μπορούσε να πλύνει τα δόντια της από τον πόνο.

I wanted to help.

Ήθελα να βοηθήσω.

But I didn't know how.

Αλλά δεν ήξερα τον τρόπο.

I'm not a doctor.

Δεν είμαι γιατρός.

So, what I am is a historian of medicine.

Αυτό που είμαι, είναι ιστορικός ιατρικής.

So I started to research the history of chronic pain.

Οπότε ξεκίνησα να ερευνώ την ιστορία του χρόνιου πόνου.

Turns out, UCLA has an entire history of pain collection

Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια έχει ολόκληρο ιστορικό σχετικά με τον πόνο

in their archives.

στα αρχεία του.

And I found a story -- a fantastic story --

Και βρήκα μια ιστορία, μια φανταστική ιστορία,

of a man who saved -- rescued -- millions of people from pain;

ενός άνδρα που έσωσε - λύτρωσε - εκατομμύρια ανθρώπους από τον πόνο.

people like my mom.

Ανθρώπους σαν τη μητέρα μου.

Yet, I had never heard of him.

Δεν τον είχα ακούσει ποτέ μου.

There were no biographies of him, no Hollywood movies.

Δεν υπήρχε καμία βιογραφία του, καμία ταινία του Χόλυγουντ για αυτόν.

His name was John J. Bonica.

Τον έλεγαν Τζον Τζ. Μπονίκα.

But when our story begins,

Αλλά στην αρχή της ιστορίας μας,

he was better known as Johnny "Bull" Walker.

ήταν ευρύτερα γνωστός ως Τζόνι «Ταύρος» Γουόκερ.

It was a summer day in 1941.

Ήταν μια καλοκαιρινή μέρα του 1941.

The circus had just arrived in the tiny town of Brookfield, New York.

Στη μικρή πόλη του Μπρούκφιλντ της Νέας Υόρκης είχε έρθει το τσίρκο.

Spectators flocked to see the wire-walkers, the tramp clowns --

Θεατές μαζεύονταν για να δουν όσους περπατούσαν σε σύρματα, τους κλόουν,

if they were lucky, the human cannonball.

κι αν ήταν τυχεροί, την ανθρώπινη βόμβα κανονιού.

They also came to see the strongman, Johnny "Bull" Walker,

Έρχονταν επίσης να δουν το σωματαρά, Τζόνι «Ταύρο» Γουόκερ,

a brawny bully who'd pin you for a dollar.

ένα μυώδη νταή που θα σε έβαζε κάτω για ένα δολάριο.

You know, on that particular day, a voice rang out

Εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, μια φωνή ακούστηκε

over the circus P.A. system.

στα μεγάφωνα του τσίρκου.

They needed a doctor urgently, in the live animal tent.

Χρειαζόταν άμεσα ένας γιατρός στη σκηνή με τα ζωντανά ζώα.

Something had gone wrong with the lion tamer.

Κάτι είχε πάει στραβά με το γητευτή των λιονταριών.

The climax of his act had gone wrong,

Η κορύφωση του νούμερου του είχε άσχημη κατάληξη,

and his head was stuck inside the lion's mouth.

και το κεφάλι του είχε κολλήσει στο στόμα του λιονταριού.

He was running out of air;

Ξέμενε από αέρα,

the crowd watched in horror

το κοινό παρακολουθούσε με τρόμο

as he struggled and then passed out.

καθώς πάσχιζε και τελικά λιποθύμησε.

When the lion finally did relax its jaws,

Όταν τελικά το λιοντάρι χαλάρωσε τα σαγόνια του,

the lion tamer just slumped to the ground, motionless.

ο γητευτής έπεσε απλώς ακίνητος στο έδαφος.

When he came to a few minutes later,

Όταν λίγα λεπτά μετά συνήλθε,

he saw a familiar figure hunched over him.

είδε μία γνωστή φιγούρα να γέρνει πάνω του.

It was Bull Walker.

Ήταν ο Ταύρος Γουόκερ.

The strongman had given the lion tamer mouth-to-mouth, and saved his life.

Ο σωματαράς του είχε κάνει τεχνητή αναπνοή και του έσωσε τη ζωή.

Now, the strongman hadn't told anyone,

Ο σωματαράς δεν το είχε πει σε κανέναν

but he was actually a third-year medical student.

αλλά στην πραγματικότητα ήταν τριτοετής φοιτητής Iατρικής.

He toured with the circus during summers to pay tuition,

Περιόδευε με το τσίρκο τα καλοκαίρια για να πληρώσει τα δίδακτρα,

but kept it a secret to protect his persona.

αλλά το κράτησε κρυφό για να προστατεύσει την εικόνα του.

He was supposed to be a brute, a villain --

Υποτίθεται ότι ήταν ένας αγροίκος, ένας κακός,

not a nerdy do-gooder.

όχι ένας σπασίκλας καλοθελητής.

His medical colleagues didn't know his secret, either.

Ούτε κι οι συμφοιτητές του γνώριζαν το μυστικό του.

As he put it, "If you were an athlete, you were a dumb dodo."

Όπως έλεγε, «Αν είσαι αθλητής, είσαι ένας χαζός παλιομοδίτης».

So he didn't tell them about the circus,

Οπότε δεν τους είπε για το τσίρκο,

or about how he wrestled professionally on evenings and weekends.

ή πως πάλευε επαγγελματικά τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα.

He used a pseudonym like Bull Walker,

Χρησιμοποιούσε ένα ψευδώνυμο όπως το «Ταύρος Γουόκερ»,

or later, the Masked Marvel.

ή αργότερα, το «Μασκοφόρο Θαύμα».

He even kept it a secret that same year,

Την ίδια χρονιά κράτησε επίσης κρυφή

when he was crowned the Light Heavyweight Champion

τη στέψη του ως Πρωταθλητής Ελαφρών Βαρέων Βαρών

of the world.

παγκοσμίως.

Over the years, John J. Bonica lived these parallel lives.

Με τα χρόνια, ο Τζον Τζ. Μπονίκα ζούσε παράλληλες ζωές.

He was a wrestler;

Ήταν παλαιστής.

he was a doctor.

Ήταν γιατρός.

He was a heel;

Ήταν ένας αγροίκος.

he was a hero.

Ήταν ένας ήρωας.

He inflicted pain,

Προκαλούσε πόνο,

and he treated it.

και τον θεράπευε.

And he didn’t know it at the time, but over the next five decades,

Κι αν και δεν το γνώριζε τότε, στις επόμενες πέντε δεκαετίες,

he'd draw on these dueling identities

θα χρησιμοποιούσε αυτές τις αντιμαχόμενες ταυτότητες

to forge a whole new way to think about pain.

για να δημιουργήσει ένα νέο τρόπο σκέψης για τον πόνο.

It'd change modern medicine so much so, that decades later,

Θα άλλαζε τόσο πολύ τα νέα φάρμακα ώστε δεκαετίες αργότερα,

Time magazine would call him pain relief's founding father.

το περιοδικό Time θα τον αποκαλούσε πατέρα της ανακούφισης από τον πόνο.

But that all happened later.

Αλλά όλα αυτά έγιναν αργότερα.

In 1942, Bonica graduated medical school and married Emma,

Το 1942, ο Μπονίκα αποφοίτησε από την Ιατρική και παντρεύτηκε την Έμμα,

his sweetheart, whom he had met at one of his matches years before.

την αγαπημένη του, που είχε γνωρίσει σε έναν από τους αγώνες του πριν χρόνια.

He still wrestled in secret -- he had to.

Ακόμα πάλευε κρυφά, ήταν αναγκασμένος.

His internship at New York's St. Vincent's Hospital paid nothing.

Η πρακτική του στο νοσοκομείο του Αγ. Βικεντίου δεν του πλήρωνε τίποτα.

With his championship belt, he wrestled in big-ticket venues,

Με τη ζώνη του πρωταθλητή, πάλευε σε ακριβούς χώρους,

like Madison Square Garden,

όπως το Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν,

against big-time opponents,

ενάντια σε ισχυρούς αντιπάλους,

like Everett "The Blonde Bear" Marshall,

όπως ο Έβερετ «Ξανθιά Αρκούδα» Μάρσαλ,

or three-time world champion, Angelo Savoldi.

ή τον τρεις φορές πρωταθλητή, Άντζελο Σαβόλντι.

The matches took a toll on his body;

Οι αγώνες είχαν επιπτώσεις στο σώμα του.

he tore hip joints, fractured ribs.

Είχε τραβήγματα στο ισχίο, σπασμένα πλευρά.

One night, The Terrible Turk's big toe scratched a scar like Capone's

Ένα βράδυ, το μεγάλο δάχτυλο του Τρομερού Τούρκου του έκανε μια ουλή

down the side of his face.

σε όλο το πρόσωπό του.

The next morning at work, he had to wear a surgical mask to hide it.

Την επόμενη μέρα στη δουλειά φόρεσε χειρουργική μάσκα για να την καλύψει.

Twice Bonica showed up to the O.R. with one eye so bruised,

Δύο φορές ο Μπονίκα πήγε στα επείγοντα με το ένα μάτι τόσο μελανιασμένο,

he couldn't see out of it.

ώστε ήταν αδύνατον να δει.

But worst of all were his mangled cauliflower ears.

Το χειρότερο όμως ήταν τα τσακισμένα σαν κουνουπίδι αυτιά του.

He said they felt like two baseballs on the sides of his head.

Έλεγε ότι τα ένιωθε σαν δύο μπάλες του μπέιζμπολ στο κεφάλι του.

Pain just kept accumulating in his life.

Στη ζωή του ο πόνος συνέχισε να συσσωρεύεται.

Next, he watched his wife go into labor at his hospital.

Στη συνέχεια, είδε τη γυναίκα του να γεννάει στο νοσοκομείο του.

She heaved and pushed, clearly in anguish.

Φούσκωνε κι έσπρωχνε, με μεγάλη οδύνη.

Her obstetrician called out to the intern on duty

Ο μαιευτήρας της κάλεσε τον ειδικευόμενο σε βάρδια

to give her a few drops of ether to ease her pain.

για να της δώσει λίγο αιθέρα για να την ανακουφίσει από τον πόνο.

But the intern was a young guy, just three weeks on the job --

Αλλά ο ειδικευόμενος ήταν νέος, και δούλευε μόνο τρεις εβδομάδες,

he was jittery, and in applying the ether,

ήταν νευρικός, κι όπως της έδινε τον αιθέρα,

irritated Emma's throat.

ερέθισε το λαιμό της Έμμα.

She vomited and choked, and started to turn blue.

Έκανε εμετό και πνίγηκε, και άρχισε να γίνεται μπλε.

Bonica, who was watching all this, pushed the intern out of the way,

Ο Μπονίκα, που παρακολουθούσε, τον έσπρωξε μακριά,

cleared her airway,

καθάρισε τον αεραγωγό της,

and saved his wife and his unborn daughter.

κι έσωσε τη γυναίκα του και την αγέννητη κόρη του.

At that moment, he decided to devote his life to anesthesiology.

Εκείνη τη στιγμή αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στην αναισθησιολογία.

Later, he'd even go on to help develop the epidural, for delivering mothers.

Αργότερα, θα βοηθούσε ακόμα στο σχεδιασμό του επισκληριδίου για τον τοκετό.

But before he could focus on obstetrics,

Αλλά πριν μπορέσει να αφοσιωθεί στη μαιευτική,

Bonica had to report for basic training.

ο Μπονίκα έπρεπε να παρουσιαστεί για τη βασική εκπαίδευση.

Right around D-Day,

Την περίοδο της απόβασης στη Νορμανδία,

Bonica showed up to Madigan Army Medical Center,

ο Μπονίκα παρουσιάστηκε στο Στρατιωτικό Ιατρικό Κέντρο Μάντιγκαν,

near Tacoma.

κοντά στην Τακόμα.

At 7,700 beds, it was one of the largest army hospitals in America.

Με 7.700 κρεβάτια, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στρατιωτικά νοσοκομεία.

Bonica was in charge of all pain control there.

Εκει, ο Mπονίκα ήταν υπεύθυνος για τον έλεγχο του πόνου.

He was only 27.

Ήταν μόνο 27 χρονών.

Treating so many patients, Bonica started noticing cases

Νοσηλεύοντας τόσους ασθενείς, ο Μπονίκα άρχισε να παρατηρεί κρούσματα

that contradicted everything he had learned.

που έρχονταν σε αντίθεση με όσα είχε διδαχθεί.

Pain was supposed to be a kind of alarm bell -- in a good way --

Υποτίθεται ότι ο πόνος ήταν κώδωνας κινδύνου, με την καλή έννοια,

a body's way of signaling an injury, like a broken arm.

ο τρόπος που το σώμα έδινε σήμα για τραυματισμό, όπως ένα σπασμένο χέρι.

But in some cases,

Αλλά σε μερικές περιπτώσεις,

like after a patient had a leg amputated,

όπως όταν είχαν ακρωτηριάσει το πόδι ενός ασθενούς,

that patient might still complain of pain in that nonexistent leg.

ο ασθενής συνέχιζε να διαμαρτύρεται ότι πονούσε στο κομμένο του πόδι.

But if the injury had been treated, why would the alarm bell keep ringing?

Αλλά αν είχε θεραπευτεί ο τραυματισμός, γιατί ηχούσε ακόμα ο κώδωνας;

There were other cases in which there was no evidence of an injury whatsoever,

Υπήρχαν περιστατικά όπου δεν υπήρχε καμία απολύτως ένδειξη τραυματισμού,

αλλά ωστόσο, ο ασθενής πονούσε.

and yet, still the patient hurt.

Bonica tracked down all the specialists at his hospital -- surgeons,

Ο Μπονίκα συγκέντρωσε όλους τους ειδικούς του νοσοκομείου -

χειρούργους, νευρολόγους, ψυχιάτρους και τους υπόλοιπους.

neurologists, psychiatrists, others.

And he tried to get their opinions on his patients.

Προσπάθησε να πάρει τη γνώμη τους για αυτούς τους ασθενείς.

It took too long, so he started organizing group meetings over lunch.

Κράτησε τόσο καιρό, ώστε οργάνωνε ομαδικές συγκεντρώσεις στο μεσημεριανό.

It would be like a tag team of specialists going up against the patient's pain.

Ήταν σαν ομάδα του μποξ από ειδικούς για να γιατρέψουν τον πόνο του ασθενούς.

No one had ever focused on pain this way before.

Κανείς παλιότερα δεν είχε εστιάσει τόσο στο θέμα του πόνου.

After that, he hit the books.

Μετά από αυτό, το έριξε στο διάβασμα.

He read every medical textbook he could get his hands on,

Διάβαζε όποιο ιατρικό εγχειρίδιο έπεφτε στα χέρια του,

carefully noting every mention of the word "pain."

σημειώνοντας προσεκτικά κάθε αναφορά της λέξης «πόνος».

Out of the 14,000 pages he read,

Από τις 14.000 σελίδες που διάβασε,

the word "pain" was on 17 and a half of them.

η λέξη «πόνος» αναφερόταν σε 17 και μισή από αυτές.

Seventeen and a half.

17 και μισή.

For the most basic, most common, most frustrating part of being a patient.

Για το πιο βασικό, το πιο κοινό, το πιο οδυνηρό μέρος της ασθένειας.

Bonica was shocked -- I'm quoting him,

Ο Μπονίκα ξαφνιάστηκε, όπως ανέφερε,

«Σε τι είδους συμπέρασμα μπορείς να καταλήξεις;

he said, "What the hell kind of conclusion can you come to there?

The most important thing from the patient's perspective,

Το πιο σημαντικό πράγμα από τη μεριά του ασθενούς,

they don't talk about."

δεν αναφέρεται πουθενά».

So over the next eight years, Bonica would talk about it.

Για τα επόμενα οκτώ χρόνια, ο Μπονίκα θα το συζητούσε αρκετά.

He'd write about it; he'd write those missing pages.

Θα έγραφε σχετικά, θα έγραφε αυτές τις σελίδες που έλειπαν.

Έγραφε αυτό που έγινε αργότερα γνωστό ως η Βίβλος του Πόνου.

He wrote what would later be known as the Bible of Pain.

In it he proposed new strategies,

Σε αυτήν, πρότεινε νέες στρατηγικές,

νέες θεραπείες με τη χρήση ενέσεων για τον αποκλεισμό των νεύρων.

new treatments using nerve-block injections.

He proposed a new institution, the Pain Clinic,

Πρότεινε ένα νέο ίδρυμα, την Κλινική του Πόνου,

based on those lunchtime meetings.

βασιζόμενο στις μεσημεριανές συναντήσεις.

But the most important thing about his book

Το πιο σημαντικό όμως για το βιβλίο του

was that it was kind of an emotional alarm bell for medicine.

ήταν ότι αποτέλεσε ένα συναισθηματικό κώδωνα κινδύνου για την ιατρική.

A desperate plea to doctors to take pain seriously

Μια απεγνωσμένη έκκληση στους γιατρούς για να πάρουν στα σοβαρά τον πόνο

in patients' lives.

για τις ζωές των ασθενών.

He recast the very purpose of medicine.

Μετέπλασε το βασικό σκοπό της ιατρικής.

The goal wasn't to make patients better;

Ο στόχος δεν ήταν να καλυτερεύσει τους ασθενείς.

it was to make patients feel better.

Αλλά να τους κάνει να αισθανθούν καλύτερα.

He pushed his pain agenda for decades,

Προώθησε το σχέδιο του για δεκαετίες,

before it finally took hold in the mid-'70s.

προτού τελικά καθιερωθεί στα μέσα της δεκαετίας του '70.

Hundreds of pain clinics sprung up all over the world.

Εκατοντάδες κλινικές πόνου ξεφύτρωσαν σε όλον τον κόσμο.

But as they did -- a tragic twist.

Αλλά με τη δημιουργία τους, έγινε μια τραγική στροφή.

Bonica's years of wrestling caught up to him.

Τα χρόνια πάλης του Μπονίκα τον πρόλαβαν.

He had been out of the ring for over 20 years,

Για πάνω από 20 χρόνια απείχε από το ρινγκ

but those 1,500 professional bouts had left a mark on his body.

αλλά οι 1.500 επαγγελματικοί γύροι είχαν αφήσει το σημάδι τους στο σώμα του.

Still in his mid-50s, he suffered severe osteoarthritis.

Περίπου στα 50 του, έπασχε από σοβαρή οστεοαρθρίτιδα.

Over the next 20 years he'd have 22 surgeries,

Στα επόμενα 20 χρόνια θα έκανε 22 χειρουργεία,

including four spine operations,

μεταξύ άλλων τέσσερις εγχειρήσεις σπονδυλικής στήλης,

and hip replacement after hip replacement.

και απανωτές αντικαταστάσεις γοφού.

He could barely raise his arm, turn his neck.

Με το ζόρι σήκωνε το χέρι του, έστριβε το λαιμό του.

He needed aluminum crutches to walk.

Περπατούσε μόνο με πατερίτσες.

His friends and former students became his doctors.

Οι φίλοι και παλιοί μαθητές του έγιναν οι γιατροί του.

One recalled that he probably had more nerve-block injections

Ένας είπε πως έκανε τις περισσότερες ενέσεις για αποκλεισμό των νεύρων

than anyone else on the planet.

από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο.

Already a workaholic, he worked even more --

Σαν εργασιομανής, δούλευε ακόμα περισσότερο,

15- to 18-hour days.

15 με 18 ώρες τη μέρα.

Healing others became more than just his job,

Το να γιατρεύει έγινε παραπάνω από επάγγελμα,

it was his own most effective form of relief.

ήταν ο δικός του πιο πετυχημένος τρόπος ανακούφισης.

"If I wasn't as busy as I am," he told a reporter at the time,

«Αν δεν ήμουν τόσο απασχολημένος,» είπε σε έναν δημοσιογράφο,

"I would be a completely disabled guy."

«θα ήμουν παντελώς ανάπηρος».

On a business trip to Florida in the early 1980s,

Σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Φλόριντα στις αρχές του 1980,

Bonica got a former student to drive him to the Hyde Park area in Tampa.

ο Μπονίκα είπε σε ένα παλιό μαθητή του να τον πάει στο Χάιντ Παρκ, στην Τάμπα.

They drove past palm trees and pulled up to an old mansion,

Οδήγησαν δίπλα σε φοίνικες και σταμάτησαν σε μια παλιά έπαυλη,

with giant silver howitzer cannons hidden in the garage.

με τεράστια ασημένια οβιδοβόλα κανόνια κρυμμένα στο γκαράζ.

The house belonged to the Zacchini family,

To σπίτι ήταν της οικογένειας Ζακίνι,

who were something like American circus royalty.

που ήταν κάτι σαν οι γαλαζοαίματοι του Αμερικανικού τσίρκου.

Decades earlier, Bonica had watched them,

Πριν από δεκαετίες, ο Μπονίκα τους είχε παρακολουθήσει,

clad in silver jumpsuits and goggles,

ντυμένους με τις ασημένιες φόρμες και τα ματογυάλια,

doing the act they pioneered -- the Human Cannonball.

να εκτελούν το πρωτοπόρο τους νούμερο, την Ανθρώπινη Μπάλα Κανονιού.

But now they were like him: retired.

Αλλά τώρα, όπως κι εκείνος, είχαν αποσυρθεί.

That generation is all dead now, including Bonica,

Πλέον, όλη αυτή η γενιά έχει πεθάνει, όπως και ο Μπονίκα,

so there's no way to know exactly what they said that day.

οπότε δεν μπορούμε ακριβώς να γνωρίζουμε τι είπαν εκείνη τη μέρα.

But still, I love imagining it.

Μου αρέσει όμως να το φαντάζομαι.

The strongman and the human cannonballs reunited,

Ο σωματαράς και οι ανθρώπινες οβίδες να ξανασυναντιούνται,

showing off old scars, and new ones.

επιδεικνύοντας τα παλιά και τα νέα σημάδια τους.

Maybe Bonica gave them medical advice.

Μπορεί ο Μπονίκα να τους συμβούλευσε ιατρικά.

Maybe he told them what he later said in an oral history,

Ίσως είπε αυτό που είπε αργότερα σε μία προφορική ιστορία.

which is that his time in the circus and wrestling deeply molded his life.

ότι τα χρόνια στο τσίρκο και στην πάλη διαμόρφωσαν σημαντικά τη ζωή του.

Bonica saw pain close up.

Ο Μπονίκα βίωσε από κοντά τον πόνο.

He felt it. He lived it.

Τον ένιωσε. Τον έζησε.

And it made it impossible for him to ignore in others.

Και δεν μπορούσε με τίποτα να τον αγνοεί στους άλλους.

Out of that empathy, he spun a whole new field,

Νιώθοντας έτσι, ανακάλυψε ένα τελείως καινούργιο πεδίο,

played a major role in getting medicine to acknowledge pain

είχε σπουδαίο ρόλο στη λήψη φαρμάκων για την αναγνώριση του πόνου

in and of itself.

τόσο και του ίδιου.

In that same oral history,

Στην ίδια προφορική ιστορία,

Bonica claimed that pain

ο Μπονίκα ισχυρίστηκε ότι ο πόνος

is the most complex human experience.

είναι η πιο περίπλοκη ανθρώπινη εμπειρία.

That it involves your past life, your current life,

Εκείνη που αφορά το παρελθόν σου, το παρόν σου,

your interactions, your family.

τη συμπεριφορά σου, τη ζωή σου.

That was definitely true for Bonica.

Κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αληθινό για τον Μπονίκα.

But it was also true for my mom.

Αλλά ήταν επίσης και για τη μητέρα μου.

It's easy for doctors to see my mom

Είναι εύκολο για τους γιατρούς να βλέπουν τη μητέρα μου

as a kind of professional patient,

ως έναν επαγγελματία ασθενή,

a woman who just spends her days in waiting rooms.

ως μία γυναίκα που περνάει απλώς τις μέρες της στην αίθουσα αναμονής.

Sometimes I get stuck seeing her that same way.

Κάποιες φορές κολλάω κι εγώ και τη βλέπω με τον ίδιο τρόπο.

But as I saw Bonica's pain --

Αλλά βλέποντας τον πόνο του Μπονίκα,

a testament to his fully lived life --

μια απόδειξη για το πως έζησε πλήρως τη ζωή του,

I started to remember all the things that my mom's pain holds.

άρχισα να θυμάμαι όλα όσα έχει ο πόνος της μητέρας μου.

Before they got swollen and arthritic,

Πριν πρηστούν και γίνουν αρθριτικά,

my mom's fingers clacked away

τα δάχτυλα της μητέρας μου κροτάλιζαν

in the hospital H.R. department where she worked.

στο τμήμα Ανθρωπίνου Δυναμικού στο νοσοκομείο που δούλευε.

They folded samosas for our entire mosque.

Τύλιγαν πίτες σαμόσα για όλο το τζαμί.

When I was a kid, they cut my hair,

Όταν ήμουν παιδί, έκοβαν τα μαλλιά μου,

wiped my nose,

σκούπιζαν τη μύτη μου,

tied my shoes.

έδεναν τα κορδόνια μου.

Thank you.

Σας ευχαριστώ.

(Applause)

(Χειροκρότημα)