How My Mind Came Back to Life — and No One Knew | Martin Pistorius | TED Talks

Translator: Avan Hassan Reviewer: mabbast chato

Imagine being unable to say, "I am hungry," "I am in pain,"

بیهێنە پێش چاوت لە تواناتدا نەبێت بڵێیت "برسیمە"، "ئازارم هەیە"

"thank you," or "I love you."

"سوپاست دەکەم" يان "خۆشمدەوێیت"

Being trapped inside your body,

لەناو جەستەی خۆتدا گیرتخواردبێت

a body that doesn't respond to commands.

جەستەیەک وەڵامدانەوەی نەبێت بۆ فرمانەکانی مێشک

Surrounded by people,

بەخەڵک دەوردرابیت و

yet utterly alone.

هێشتاش تەواو تەنها بیت

Wishing you could reach out,

ئاواتەخوازبیت كە بتوانيت دەنگت بگەيەنيت بە خەڵک

to connect, to comfort, to participate.

بۆ ئەوەى پەیوەندیبکەیت، ئارامیببەخشیت، بەشداریبکەیت

For 13 long years, that was my reality.

بۆ ١٣ ساڵی دوور و درێژ، ئەوە ڕاستی ژیانی من بوو

Most of us never think twice about talking, about communicating.

زۆربەمان هەرگیز بەوردى بیرناکەینەوە دەربارەی قسەکردن، دەربارەی پەیوەندیکردن

I've thought a lot about it.

من زۆرم بیرلێکردەوە

I've had a lot of time to think.

کاتی زۆرم هەبوو بۆ بیرکردنەوە

For the first 12 years of my life,

لە ١٢ ساڵی سەرەتای ژیانمدا

I was a normal, happy, healthy little boy.

کوڕێکی سادە و دڵخۆش و تەندروستبووم

Then everything changed.

دواتر هەموو شتێک گۆڕا

I contracted a brain infection.

تووشی هەوکردنێکی مێشکبووم

The doctors weren't sure what it was,

دکتۆرەکان دڵنیا نەبوون کە چیبووە

but they treated me the best they could.

بەڵام چییان لەدەست هات بۆیان کردم.

However, I progressively got worse.

لەگەڵ ئەوەشدا، خراپتربووم

Eventually, I lost my ability to control my movements,

لەکۆتایدا، توانای کۆنترۆڵکردنی جوڵەکانم لەدەست دا

make eye contact,

بۆ تەماشاکردن

and finally, my ability to speak.

و لە کۆتایشدا، توانای قسەکردنم نەما

While in hospital,

کاتێک لە نەخۆشخانە بووم

I desperately wanted to go home.

تامەزرۆ بووم بڕۆمەوە ماڵەوە

I said to my mother, "When home?"

بە دایکمم گوت، "کەی ماڵەوە؟"

Those were the last words I ever spoke with my own voice.

ئەوانە کۆتا وشەکان بوون کە بەدەنگی خۆم وتم.

I would eventually fail every test for mental awareness.

لە کۆتایدا لە هەموو پشکنینەکانی بەئاگایی مێشکدا

سەرکەوتوونەبووم.

My parents were told I was as good as not there.

بە دایک و باوکمیان وتبوو کە هەروەک مردوو وام.

A vegetable, having the intelligence of a three-month-old baby.

کەسێکی پەککەوتە، کە ژیری منداڵێکی سێ مانگی هەیە.

They were told to take me home and try to keep me comfortable

پێیانوترابوو بمبەنەوە بۆ ماڵەوە و هەوڵبدەن بەئاسوودەیی بمهێڵنەوە

until I died.

تا ئەوکاتەی دەمرم

My parents, in fact my entire family's lives,

ژیانی دایک و باوکم، لە ڕاستیدا ژیانی تەواوی خێزانەکەم

became consumed by taking care of me the best they knew how.

گۆڕابوو لەبەرئەوەی بەباشترین شێوە کە دەیانزانی

هەوڵياندەدا ئاگایان لێم بێت.

Their friends drifted away.

هاوڕێکانیان دوورکەوتنەوە

One year turned to two,

ساڵێک بوو بە دووان

two turned to three.

دووان بوو بە سیان

It seemed like the person I once was began to disappear.

وا دەردەکەوت ئەو کەسەی کە ڕۆژێک لە ڕۆژان من بووم بەرەو دیارنەمان دەچوو

The Lego blocks and electronic circuits I'd loved as a boy were put away.

پارچە میکانۆکان و سوڕە ئەلكترۆنییەکان کە وەك کوڕێک حەزم لێيان بوو لابران

I had been moved out of my bedroom into another more practical one.

لەژوورى نووستنەکەمەوە گواستيانمەوە بۆ ژوورێکی گونجاوتر

I had become a ghost,

بووم بە تارماییەک

a faded memory of a boy people once knew and loved.

یادەوەری کاڵبووەوەی کوڕێک کە ڕۆژانێک خەڵک دەیاناسی و خۆشیان دەویست

Meanwhile, my mind began knitting itself back together.

لەهەمان کاتدا مێشکم دەستیکرد بەوەی خۆی ڕێکبخاتەوە

Gradually, my awareness started to return.

بەرەبەرە، هۆشیاریم دەستی بە گەڕانەوە کرد

But no one realized that I had come back to life.

بەڵام هیچ کەس درکی بەوە نەکرد کە گەڕاومەتەوە بۆ ژیان

I was aware of everything,

ئاگاداری هەمووشێتک بووم

just like any normal person.

هەروەک هەر کەسێکی ئاسایی

I could see and understand everything,

دەمتوانی هەموو شتێک ببینم و لێيان تێبگەم

but I couldn't find a way to let anybody know.

بەڵام نەمتوانی ڕێگەیەک بدۆزمەوە تاوابکەم کەسێک پێيبزانێت

My personality was entombed within a seemingly silent body,

کەسایەتیم لەناو جەستەیەکی بەڕواڵەت بێدەنگدا لەگۆڕ نرابوو

a vibrant mind hidden in plain sight within a chrysalis.

مێشکێکی چالاک لەبەر چاوی خەڵکدا لە ناو قۆزاخەیەکدا شاردرابوەوە

The stark reality hit me that I was going to spend

ڕووبەڕووی ئەو ڕاستییە تاڵە بوومەوە کە

the rest of my life locked inside myself,

ئەو کاتەی کە ماومە لە ژیانم بە زیندانی لەناو خۆمدا بەسەردەبەم،

totally alone.

تەواو بە تەنها

I was trapped with only my thoughts for company.

گیرم خواردبوو و تەنها بيركردنەوەكانم هاودەمم بوون

I would never be rescued.

هەرگیز ڕزگار ناکرێم

No one would ever show me tenderness.

هیچ کەس هەرگیز دڵنەرمیم پیشان نادات

I would never talk to a friend.

هەرگیز لەگەڵ هاوڕێیەکدا قسە ناکەم

No one would ever love me.

هەرگیز کەس خۆشیناوێم

I had no dreams, no hope, nothing to look forward to.

هیچ خەونێک، هیچ هیوایەک، هیچ شتێکم نەبوو کە تامەزرۆیبم

Well, nothing pleasant.

لەڕاستیدا، هیچ شتێکی خۆش نەبوو

I lived in fear,

لە ترسدا دەژیام

and, to put it bluntly,

و ڕاستر بڵێم

was waiting for death to finally release me,

چاوەڕوانی مردنم دەکرد تا لە کۆتایدا ڕزگارم بکات

expecting to die all alone in a care home.

چاوەڕێم دەکرد بە تەنها بمرم لە خانەیەکی چاودێری تەندروستی

I don't know if it's truly possible to express in words

نازانم ئایا بەڕاستی دەکرێت بە وشە دەرببڕدرێت

what it's like not to be able to communicate.

هەستێکی چۆنە کە نەتوانیت پەیوەندی بکەیت بە دەوروبەرەوە

Your personality appears to vanish into a heavy fog

کەسایەتیت وادەردەکەوێت لەناو تەمێکی چڕداونببێت

and all of your emotions and desires are constricted, stifled and muted within you.

و هەموو هەست و ئارەزووەکانت سنووردار دەكرێن

و ڕێيان لێدەگيرێت و بێدەنگ دەكرێن لەناو خۆتدا

For me, the worst was the feeling of utter powerlessness.

بۆ من خراپترینیان هەستی تەواو بێهێزیم بوو

I simply existed.

من تەنها بوونم هەبوو

It's a very dark place to find yourself

جێگایەکی زۆر تاریکە کە خۆتی تیا بدۆزیتەوە

because in a sense, you have vanished.

چونکە بە جۆرێک لە جۆرەکان ونبوویت

Other people controlled every aspect of my life.

خەڵکی تر کۆنتڕۆڵی هەموو لایەنەکانی ژیانمیان دەکرد

They decided what I ate and when.

ئەوان بڕیاریاندەدا چی بخۆم و کەی بیخۆم

Whether I was laid on my side or strapped into my wheelchair.

ئایا لەسەر لا پاڵبخرێم یان لەناو کوورسیە کەمئەندامییەکەمدا ببەسترێمەوە.

I often spent my days positioned in front of the TV

زۆرجار ڕۆژەکانم بەوە بەسەردەبرد کە لەبەردەم تەلەفیزێۆنەکەدا دانرابووم

watching Barney reruns.

سەیری ئەو زنجیرانەى بارنیم ئەکرد كە دووبارە دەكرانەوە

I think because Barney is so happy and jolly,

وابزانم لەبەر ئەوەی بارنی زۆر دڵخۆش و قسەخۆشە

and I absolutely wasn't,

و منيش هیچ وانەبووم

it made it so much worse.

ئەوەش دۆخەکەی زۆر خراپتر کرد

I was completely powerless to change anything in my life

بەتەواوی بێهێزبووم لە گۆڕینی هەرشتێک لە ژیانمدا

or people's perceptions of me.

یان گۆڕینی تێڕوانینی خەڵک بۆ خۆم

I was a silent, invisible observer of how people behaved

چاودێرێکی بێدەنگ و نادیاری ئەوە بووم کە چۆن خەڵک ڕەفتار دەکەن

when they thought no one was watching.

کاتێک پێیان وابوو کەس سەیریان ناکات

Unfortunately, I wasn't only an observer.

بەداخەوە، تەنها چاودێرێک نەبووم

With no way to communicate, I became the perfect victim:

لەبەرئەوەی ‌هیچ ڕێگەیەک نەبوو بۆ گفتووگۆکردن، بووم بە قوربانیەکی تەواو

a defenseless object, seemingly devoid of feelings

تەنێکی بێبەرگری، بەڕواڵەت بەتەواوى بەتاڵبووم لە هەست

that people used to play out their darkest desires.

کە خەڵکی واڕاهاتبوون تاریکترين حەزەکانی خۆیانی تیا بەتاڵبکەنەوە

For more than 10 years, people who were charged with my care

بۆ زیاتر لە ١٠ ساڵ، ئەو کەسانەی کە بەرپرس بوون لە چاودێریکردنم

abused me physically, verbally and sexually.

بە خراپی مامەڵەیان لەگەڵ دەکردم لە ڕووی جەستەیی و زارەکی و سێکسیەوە

Despite what they thought, I did feel.

سەرەڕای ئەوەی کەچۆن بیریان دەکردەوە هەستم پێکرد

The first time it happened,

یەکەم جار کە ئەوە ڕوویدا

I was shocked and filled with disbelief.

شۆک بووم و نەمدەتوانى باوەڕ بەوە بكەم كە ڕوودەدات

How could they do this to me?

چۆن دەتوانن ئەمە بکەن لەگەڵم؟

I was confused.

سەرم لێتێکچوو بوو

What had I done to deserve this?

چیم کردبوو تاوەکو شایەنی ئەمە بم؟

Part of me wanted to cry and another part wanted to fight.

بەشێکم دەیویست بگری و بەشەکەی ترم دەیویست بجەنگێت

Hurt, sadness and anger flooded through me.

ئازار و خەمباری و تووڕەیی بەناو جەستەمدا شەپۆلیدەدا

I felt worthless.

هەستم بە بێنرخی دەکرد

There was no one to comfort me.

هيچ کەسێک نەبوو ئاسوودەم بکات

But neither of my parents knew this was happening.

بەڵام هیچ کام لە دایک و باوکم نەیاندەزانی ئەمە ڕوودەدات

I lived in terror, knowing it would happen again and again.

لە ناو ترسدا دەژیام، دەمزانی ئەمە جار لەدوای جار ڕوودەداتەوە

I just never knew when.

تەنها نەمدەزانی کەی

All I knew was that I would never be the same.

هەموو ئەوەی دەمزانی ئەوەبوو كە هەرگیز وەک پێشتر نابم

I remember once listening to Whitney Houston singing,

لەبیرمە جارێکیان گوێم دەگرت لە گۆرانیەکی ویتنی هۆستن دەیوت

"No matter what they take from me, they can't take away my dignity."

"گرنگ نیە ئەوان چیم لێدەبەن، ناتوانن کەرامەتم ببەن"

And I thought to myself, "You want to bet?"

منيش بە خۆمم وت، "ئەتەوێت گرەو بکەین؟"

Perhaps my parents could have found out and could have helped.

ڕەنگە دایک و باوکم بیانتوانیایە پێبزانن و بیانتوانییایە یارمەتیم بدەن

But the years of constant caretaking,

بەڵام ساڵانێک لە چاودێریکردنی بەردەوام

having to wake up every two hours to turn me,

ئەوەی کە ناچاربن هەموو دوو کاژمێرێک بە خەبەربێن و بمجوڵێنن

combined with them essentially grieving the loss of their son,

لەگەڵ ئەوەی ئەوان لە بنەڕەتدا شینی لەدەستدانی کوڕەکەیان دەکرد

had taken a toll on my mother and father.

دایک و باوکمی بە تەواوی لە پێ خستبوو

Following yet another heated argument between my parents,

لە پاش مشتوومڕێکی گەرمی تری دایک و باوکم

in a moment of despair and desperation,

لە ساتێکی بێ ئومێدی و بێچارەییدا

my mother turned to me and told me that I should die.

دایکم ڕووی تێکردم و پێی ووتم کە دەبێت بمرم

I was shocked, but as I thought about what she had said,

،شۆک بووم بەڵام کە بیرمکردەوە لەوەی ووتبووی

I was filled with enormous compassion and love for my mother,

پڕببووم لە هاوسۆزی و خۆشەویستییەکی گەورە بۆ دایکم

yet I could do nothing about it.

هێشتاش نەمدەتوانی هيچ بکەم دەربارەی

There were many moments when I gave up,

چەندین سات هەبوون کە تیایدا کۆڵم دا

sinking into a dark abyss.

نووقمی قووڵاییەکی تاریک دەبووم

I remember one particularly low moment.

ساتێکی ناخۆشى دیاریکراوم لە یادە

My dad left me alone in the car

باوکم لە ئۆتۆمبیلەکەدا بە تەنیا جێیهێشتم

while he quickly went to buy something from the store.

کاتێک بەپەلە ڕۆشت بۆ کڕینی شتێک لە فرۆشگايەك

A random stranger walked past,

کەسێکی نەناسراو بەلامدا تێپەڕی

looked at me and he smiled.

سەیریکردم و زەردەخەنەی کرد

I may never know why, but that simple act,

ڕەنگە هەرگیز نەزانم بۆ، بەڵام ئەو کردارە سادەیە

the fleeting moment of human connection,

ئەو ساتە زوو گووزەرە لە پەیوەندی مرۆڤ

transformed how I was feeling,

ئەوەی گۆڕی کە چۆن هەستم دەکرد

making me want to keep going.

وایلێکردم بمەوێ بەردەوامبم

My existence was tortured by monotony,

بوونم بە هۆی دووبارەییەوە لە ئەشکەنجەدابوو

a reality that was often too much to bear.

واقیعێک کە زۆرجار زۆر لەوە زیاتر بوو بەرگەى بگرم

Alone with my thoughts, I constructed intricate fantasies

بە تەنها لەگەڵ بیرکردنەوەکانمدا، خەیاڵگەلێکی ئاڵۆزم دروستکرد

about ants running across the floor.

دەربارەی مێروولەکان کە بەسەر ڕووی زەویەکەدا دەڕۆشتن

I taught myself to tell the time by noticing where the shadows were.

خۆم فێرکرد کە بزانم کاتژمێر چەندە بە تێبینیکردنی شوێنی سێبەرەکان

As I learned how the shadows moved as the hours of the day passed,

چونکە فێرببووم چۆن سێبەرەکان دەجوڵان کاتێک کە کاتژمێرەکانی ڕۆژەکە تێدەپەڕین

I understood how long it would be before I was picked up and taken home.

درکم پێدەکرد کە چەندە دەخایەنێت تا ئەو کاتەی دێن بەشوێنمدا و دەبرێمەوە ماڵەوە

Seeing my father walk through the door to collect me

بینينی باوکم كاتێك کە لە دەرگاکەوە دەهات تا بمباتەوە لەگەڵ خۆی

was the best moment of the day.

خۆشترین ساتی ڕۆژەکە بوو

My mind became a tool that I could use

مێشکم ببووە کەرەستەیەک کە دەمتوانی بەکاریبهێنم

to either close down to retreat from my reality

بە شێوەيەك یان دايبخەم و بکشێمەوە لە واقیعی ژیانم

or enlarge into a gigantic space that I could fill with fantasies.

یاخود فراوانى بکەم بۆ بۆشاییەکی زۆر گەورە کە بتوانم بە خەیاڵ پڕیبکەمەوە

I hoped that my reality would change

هیوام دەخواست کە واقیعی ژیانم بگۆڕایە

and someone would see that I had come back to life.

و یەکێک بیبینیایە کە من گەڕاومەتەوە بۆ ژیان

But I had been washed away like a sand castle

بەڵام من سڕابوومەوە وەکو قەڵايەكى لم

built too close to the waves,

کە زۆر نزیک لە شەپۆلەکانەوە دروست کرابێت

and in my place was the person people expected me to be.

وە لە شوێنی من کەسێک هەبوو کە خەڵکی چاوەڕوانیان دەکرد کە من وابم

To some I was Martin, a vacant shell, the vegetable,

بۆ هەندێکیان من مارتن بووم، قاوغە بەتاڵەكە، کەسە پەککەوتەکە

deserving of harsh words, dismissal and even abuse.

كە شایەنی قسەی ڕەق و دوورخستنەوە و تەنانەت بەد بەکارهێنان بوو

To others, I was the tragically brain-damaged boy

بۆ ئەوانى تر، من ئەو کوڕە بووم كە بە شێوەيەكى تراژیدی مێشکى زیانى لێکەوت

who had grown to become a man.

و گەورە بووم بۆ ئەوەى ببم بە پیاوێک

Someone they were kind to and cared for.

کەسێک کە لەگەڵی میهرەبان بوون و ئاگایان لێی بوو

Good or bad, I was a blank canvas

باش یان خراپ، من ڕووتەختێکی بەتاڵ بووم

onto which different versions of myself were projected.

کە لەسەری چەند شێوازێکی جیاوازی خۆم پيشاندەدرا

It took someone new to see me in a different way.

ئەمەش کەسێکی نوێى پێویست بوو بۆ ئەوەی بە شێوەیەکی جیاواز بمبینێت

An aromatherapist began coming to the care home about once a week.

چارەسەرکەرێك دەستیکرد بەوەی نزيكەى هەفتەی جارێک بێت بۆ

خانەی چاودێری تەندروستییەکە

Whether through intuition or her attention to details

بەهۆی پەیپێبردنەوە یاخود سەرنجدانی بۆ وردەکارییەکان

that others failed to notice,

کە ئەوانی تر نەیانتوانی بیبینن

she became convinced that I could understand what was being said.

قایل بوو بەوەی کە من دەمتوانی تێبگەم لەوەی چى دەوترا

She urged my parents to have me tested by experts

دایک و باوکمی هاندا تا بمبەن بۆ پشکنین لەلایەن پسپۆڕانی

in augmentative and alternative communication.

بوارى پەیوەندیکردنی پەرەپێدراو و جێگرەوەوە

And within a year,

و لەماوەی ساڵێکدا

I was beginning to use a computer program to communicate.

دەستمکرد بە بەکارهێنانی بەرنامەیەکی کۆمپیوتەر بۆ پەیوەندیکردن

It was exhilarating, but frustrating at times.

زۆر خۆشیهێنەر بوو بەڵام بێهیواکەریش بوو لە هەندێک کاتدا

I had so many words in my mind,

زۆر وشەم هەبوو لە مێشکمدا

that I couldn't wait to be able to share them.

کە زۆر بەپەرۆشبووم تا بتوانم دەريانببڕم

Sometimes, I would say things to myself simply because I could.

هەندێک کات، قسەم بۆخۆم دەکرد تەنها لەبەرئەوەی دەمتوانی

In myself, I had a ready audience,

لەناو خۆمدا، گوێگرێکم هەبوو

and I believed that by expressing my thoughts and wishes,

و باوەڕم وابوو کە بە دەربڕینی بیرکردنەوە و ویستەکانم

others would listen, too.

ئەوانى تریش گوێبیست دەبن

But as I began to communicate more,

بەڵام کە دەستمکرد بەوەی زیاتر پەیوەندیبکەم بە دەوروبەرەوە

I realized that it was in fact only just the beginning

بۆم دەرکەوت لە ڕاستیدا ئەوە تەنها دەسپێکی

of creating a new voice for myself.

دروستکردنی دەنگێکی نوێبوو بۆ خۆم

I was thrust into a world I didn't quite know how to function in.

فڕێدرابوومە جیهانێکەوە کە بە باشی نەمدەزانی چۆن ڕەفتاربکەم تیایدا

I stopped going to the care home

ئیتر نەچوومەوە بۆ خانەی چاودێری تەندروستییەکە

and managed to get my first job making photocopies.

و توانیم یەکەم ئیشی خۆم دەستبکەوێت کە ئیستینساخ کردن بوو

As simple as this may sound, it was amazing.

،ڕەنگە ئەمە چەندە سادەش دەربکەوێت بەڵام کارێکی نایاب بوو

My new world was really exciting

جیهانە تازەکەم بەڕاستی دڵخۆشکەر بوو

but often quite overwhelming and frightening.

بەڵام زۆرجار زۆر پەرێشانکەر و ترسێنەربوو

I was like a man-child,

وەکو منداڵێك وابووم

and as liberating as it often was,

و ئەمەش چەندە زۆرجار ئازادی بەخش بوو

I struggled.

ئەوەندە توشی سەختی هاتم

I also learned that many of those who had known me for a long time

هەروەها ئەوەشم زانی کە زۆرێک لەوانەی منیان بۆ ماوەیەکی زۆر دەناسی

found it impossible to abandon the idea of Martin they had in their heads.

مەحاڵبوو بەلایانەوە بیرۆکەی ئەو مارتنەی کە لە مێشکیاندا بوو بەلاوەبنێن

While those I had only just met

لە کاتێکدا ئەوانەی کە تازە چاوم پێیان کەوتبوو

struggled to look past the image of a silent man in a wheelchair.

سەختبوو بەلایانەوە کە ڕوو وەربگێڕن لە وێنای پیاوێکی بێدەنگ لەسەر کورسیەکی کەمئەندامی

I realized that some people would only listen to me

بۆم دەرکەوت کە هەندێک خەڵک تەنها گوێیان لێدەگرتم

if what I said was in line with what they expected.

ئەگەر ئەوەی دەمگوت هاوتەريب بوایە لەگەڵ ئەوەى کە ئەوان چاوەڕێیاندەکرد

Otherwise, it was disregarded

ئەگەرنا، پشتگوێ دەخرا

and they did what they felt was best.

و ئەوەیان دەکرد کە بە باشیان دەزانی

I discovered that true communication

بۆم دەرکەوت کە پەیوەندیکردنی ڕاستەقینە

is about more than merely physically conveying a message.

زیاترە لە تەنها گواستنەوەی پەیامێک لە ڕێگەى جەستەوە

It is about getting the message heard and respected.

پەیوەندیکردنی ڕاستەقینە بریتییە لەوەی کە پەیامەکە ببیسترێت و ڕێزی لێبگیرێت

Still, things were going well.

هێشتاش، شتەکان باش دەڕۆشتن

My body was slowly getting stronger.

جەستەم هێواش هێواش بەهێزتر دەبوو

I had a job in computing that I loved,

پیشەیەکم هەبوو لە بوارى كارى كۆمپيوتەردا کە خۆشمدەویست

and had even got Kojak, the dog I had been dreaming about for years.

تەنانەت کۆجاکیشم بەدەستهێنا، ئەو سەگەی کە بۆ چەندین ساڵ خەونم پێوەدەبینی

However, I longed to share my life with someone.

بەڵام، تامەزرۆبووم کە ژیانم هاوبەشی پێبکەم لەگەڵ کەسێکدا

I remember staring out the window as my dad drove me home from work,

بیرمە چاوم بڕیبوە دەرەوە لە جامی ئۆتۆمبێلەکەوە کاتێک باوکم لە کارەوە هێنامیەوە بۆ ماڵەوە

thinking I have so much love inside of me and nobody to give it to.

بیرمدەکردەوە خۆشەویستیەکی زۆر لە ناخمدا هەیە و کەسێک نیە پێی ببەخشم

Just as I had resigned myself to being single for the rest of my life,

ڕێک ئەوکاتەی باوەڕم بەخۆم هێنا کە سەڵتبم تا کۆتایی ژیانم

I met Joan.

جەونم بینی

Not only is she the best thing that has ever happened to me,

جەون نەک تەنها باشترین شتە کە تا ئێستا ژیان پێيدابم

but Joan helped me to challenge my own misconceptions about myself.

بەڵکو یارمەتیدام بۆ بەرەنگاربوونەوەی بۆچوونە هەڵەکانم دەربارەی خۆم

Joan said it was through my words that she fell in love with me.

جەون وتی لەڕێی وشەکانمەوە بووە کە کەوتۆتە خۆشەویستی منەوە

However, after all I had been through,

بەڵام، دوای هەموو ئەوەی کە پێیدا تێپەڕبووم

I still couldn't shake the belief

هێشتا نەمدەتوانی ئەو باوەڕە بەلاوەبنێم

that nobody could truly see beyond my disability

کە هیچ کەسێک بتوانێت بەڕاستی پشت بێتواناییەکەم ببینێت

and accept me for who I am.

و قبووڵم بکات وەک ئەوەی کە هەم

I also really struggled to comprehend that I was a man.

هەروەها بەڕاستی سەختبوو بۆم تێبگەم کە من پیاوم

The first time someone referred to me as a man,

یەکەم جار کەسێک وەک پیاوێک بانگیکردم

it stopped me in my tracks.

لە شوێنی خۆم وەستاندمی

I felt like looking around and asking, "Who, me?"

هەستم كرد سەیری دەوروبەر ئەکەم و ئەپرسم، "کێ، من؟"

That all changed with Joan.

ئەوە هەمووی گۆڕا لەگەڵ جەوندا

We have an amazing connection

ئێمە پەیوەنديەکی سەرسامكەرمان هەیە

and I learned how important it is to communicate openly and honestly.

و فێربووم چەند گرنگە کە بە ڕاستگۆیی و ڕاشکاوانە پەیوەندیبکەیت

I felt safe, and it gave me the confidence to truly say what I thought.

هەستم بە سەلامەتی دەکرد و ئەم پەیوەندییە متمانە بەخۆبوونی پێدام

تا بەڕاستی ئەوە بڵێم کە بیرم لێدەکردەوە

I started to feel whole again, a man worthy of love.

دووبارە هەستم بە تەواوی خۆم کرد، پیاوێک کە شایستەی خۆشەویستییە

I began to reshape my destiny.

دەستمکرد بە دووبارە بنیاتنانەوەی چارەنووسم

I spoke up a little more at work.

لەكاتى کاردا کەمێک زیاتر ڕاشکاوانەتر قسەمكرد

I asserted my need for independence to the people around me.

بۆ کەسانی چواردەورم دووپاتکردەوە کە پێویستم بە سەربەخۆییە

Being given a means of communication changed everything.

ئەوەی کە هۆكارێکی پەیوەندیکردنم پێدرابوو هەموو شتێکی گۆڕی

I used the power of words and will to challenge the preconceptions

هێزی وشە و ئارەزووم بەکارهێنا بۆ ئاڵنگاریکردنی بۆچوونەکانی

of those around me and those I had of myself.

کەسانی دەورووبەرم و ئەوانەی کە خۆم لەسەر خۆم هەمبوو

Communication is what makes us human,

پەیوەندیکردن ئەو شتەیە کە ئێمە دەکات بە مرۆڤ

enabling us to connect on the deepest level

توانای پەوەندیکردنمان دەداتێ لە قوڵترین ئاستدا

with those around us --

لەگەڵ ئەوانەی دەوروبەرماندا--

telling our own stories,

باسکردنى چیرۆکەکانی خۆمان و

expressing wants, needs and desires,

دەربڕینی ویست و پێویستی و ئارەزووەکان

or hearing those of others by really listening.

یان بیستنی ئەم شتانەی کەسانی دیکە تەنها لەڕێی گوێگرتنەوە

All this is how the world knows who we are.

لەڕێی هەموو ئەو شتانەوەیە جیهان ئەزانێ ئێمە کێین

So who are we without it?

کەواتە ئێمە کێن بەبێ پەیوەندیکردن؟

True communication increases understanding

پەیوەندیکردنی ڕاستەقینە تێگەشتن زیاددەکات

and creates a more caring and compassionate world.

و جیهانێکی میهرەبانتر و بە بەزەییتر دروستدەکات

Once, I was perceived to be an inanimate object,

ڕۆژێک لە ڕۆژان، وەکو تەنێکی بێگیان دەبینرام

a mindless phantom of a boy in a wheelchair.

تارماییەکی بێ ئاگای کوڕێک لەسەر کورسیەکی کەمئەندامی

Today, I am so much more.

ئەمڕۆ، من زۆر لەوە زیاترم

A husband, a son, a friend,

مێرد، کوڕ، هاوڕێ

a brother, a business owner, a first-class honors graduate,

برا، خاوەن بازرگانی، دەرچوویەکی یەکەمی زانکۆم

a keen amateur photographer.

وێنەگرێکی تامەزرۆی ئارەزوومەند

It is my ability to communicate that has given me all this.

ئەوە توانای پەیوەندیکردنمە کە هەموو ئەم شتانەی پێبەخشیووم

We are told that actions speak louder than words.

پێمان دەوترێت کە کردار گرنگترە لە قسە

But I wonder,

بەڵام دەپرسم

do they?

ئایا گرنگترن؟

Our words, however we communicate them,

وشەکانمان، هەر چۆنێک دەریانببڕین

are just as powerful.

هەر هێندە بەهێزن

Whether we speak the words with our own voices,

ئەگەر وشەکان بەدەنگی خۆمان دەرببڕین

type them with our eyes,

بەچاومان بیان نوسین

or communicate them non-verbally to someone who speaks them for us,

یان نازارەکی دەریان ببڕین بۆ کەسێک کە لە جیاتی ئێمە دەریان ببڕێت

words are among our most powerful tools.

وشە یەکێکە لە بەهێزترین کەرەستەکانمان

I have come to you through a terrible darkness,

من لە تاریکییەکی سامناکەوە هاتووم بۆ لای ئێوە

pulled from it by caring souls

کە لێێ دەرهێنرام بەهۆی ڕۆحە میهرەبانەکانەوە

and by language itself.

و بەهۆی خودی زمانەوە

The act of you listening to me today brings me farther into the light.

گوێگرتنی ئێوە لەمن ئەمڕۆ زیاتر دەمهێنێتە ناو ڕووناکییەوە

We are shining here together.

لێرە هەموومان پێکەوە دەدرەوشێینەوە

If there is one most difficult obstacle to my way of communicating,

ئەگەر سەخترین ئاستەنگێک لە ڕێگەی پەیوەندیکردنمدا هەبێت

it is that sometimes I want to shout

ئەوەیە کە هەندێك جار دەمەوێت هاواربکەم

and other times simply to whisper a word of love or gratitude.

و هەندێ جاری دیکەش، دەمەوێت تەنها وشەیەکی خۆشەویستی یان سوپاسگوزاری بچرپێنم

It all sounds the same.

هەموویان وەک یەک دێنە بەرگوێ

But if you will,

بەڵام بە ئەرک نەبێت

please imagine these next two words as warmly as you can:

تکایە ئەم دوو وشەیەیی دواتر بە دڵسۆزانەترین شێوە کەدەتوانن بیهێننە پێش چاوتان:

Thank you.

سوپاستان دەکەم

(Applause)

(چەپڵەلێدان)