How to design a library that makes kids want to read | Michael Bierut

Аудармашы: moldir yelibay Редактор: Laura Baitokayeva

So there's this thing called the law of unintended consequences.

Байқаусыздық салдары деген заң бар.

Мен оны жай ғана қанатты сөз деп ойладым,

I thought it was just like a saying,

but it actually exists, I guess.

бірақ, менің ойымша, ол шын мәнінде бар заң.

There's, like, academic papers about it.

Тіпті, ол туралы ғылыми жұмыстар жазылған.

And I'm a designer.

Мен – дизайнермін.

I don't like unintended consequences.

Мен байқаусыздық салдарын ұнатпаймын.

People hire me because they have consequences that they really intend,

Адамдардың мені жалдау себебі - олар сол салдарға қол жеткізгісі келеді,

and what they intend is for me to help them achieve those consequences.

және менің жұмысым адамдарға сол салдарға қол жеткізуге көмек беру.

So I live in fear of unintended consequences.

Алайда мен абайсыздық салдарынан қорқып өмір сүремін.

And so this is a story about consequences intended and unintended.

Бұл әдейі және әдейі емес жасалған байқаусыздық салдары туралы әңгіме.

I got called by an organization called Robin Hood

Маған Робин Гуд деп аталатын бір мекеме қоңырау шалып,

to do a favor for them.

оларға көмек көрсетуімді өтінді.

Robin Hood is based in New York, a wonderful philanthropic organization

Робин Гуд, атынан белгілі боп тұрғандай,

Нью Йорктағы керемет бір филантропиялық ұйым.

that does what it says in the name.

They take from rich people, give it to poor people.

Олар бай адамдардан алып, кедей адамдарға береді.

In this case, what they wanted to benefit was the New York City school system,

Олардың шаруасы Нью Йорк қаласындағы мектептер желісіне қатысты еді,

a huge enterprise that educates more than a million students at a time,

бұл үлкен мектептер желісі миллионнан астам оқушыға білім береді,

and in buildings that are like this one,

олардың ғимараттары осы ғимарат сияқты,

old buildings, big buildings,

ескі ғимараттар, үлкен ғимараттар,

drafty buildings, sometimes buildings that are in disrepair,

жөндеу жұмысын қажет ететін ғимараттар,

certainly buildings that could use a renovation.

жаңаруға мұқтаж ғимараттар.

Robin Hood had this ambition to improve these buildings in some way,

Робин Гуд сол ғимараттарды жақсартқысы келді,

but what they realized was

бірақ олардың бір нәрсеге көзі жетті,

to fix the buildings would be too expensive and impractical.

ғимараттарды жөндеу көп қаражатты қажет ететін еді.

Сөйтіп олар әрбір осындай ғимаратта,

So instead they tried to figure out what one room they could go into

шамалары келгенше көбірек ғимараттарда,

in each of these buildings, in as many buildings that they could,

балалар сабақ оқитын

бір бөлмені анықтап, сол бөлмені жөндеп,

and fix that one room

балалардың өмірлерін жақсартқысы келді.

so that they could improve the lives of the children inside

Олар мектеп кітапханасын көздеді,

as they were studying.

And what they came up with was the school library,

және Кітапхана Бастамасы идеясын ойлап тапты.

and they came up with this idea called the Library Initiative.

Барлық оқушылар кітапханаға барады.

All the students have to pass through the library.

Ол жақта кітаптар бар.

That's where the books are.

Бұл жерде мектептің жаны мен жүрегі бар.

That's where the heart and soul of the school is.

Сол себепті кітапханаларды жөндейік.

So let's fix these libraries.

So they did this wonderful thing where they brought in

Олар керемет жұмыс жасады.

first 10, then 20, then more architects,

Басында 10, кейін 20 сәулетші шақырылып,

each one of whom was assigned a library to rethink what a library was.

әрқайсысына кітапхананы жандандыру тапсырылды.

They trained special librarians.

Олар арнаулы кітапханашыларды дайындады.

So they started this mighty enterprise

Сөйтіп олар кітапханаларды жақсарту арқылы

to reform public schools by improving these libraries.

мемлекеттік мектептерді реформалап, құдыретті іс бастады.

Then they called me up and they said, "Could you make a little contribution?"

Олар маған қоңырау шалып, "Бізге көмек бере аласыз ба?"-деп сұрады.

I said, "Sure, what do you want me to do?"

"Әрине, қандай көмегім қажет?" деп сұрадым.

And they said, "Well, we want you to be the graphic designer

Олар: "Бізге графикалық дизайнер қажет.

in charge of the whole thing."

Осы істі сіз алыңыз"-деді.

And so I thought, I know what that means. That means I get to design a logo.

Ол жұмыстың қандай екенін білдім деп ойладым. Яғни, мен логотип жасаймын.

I know how to design that. I design logos.

Мен логотип жасауды білемін.

That's what people come to me for.

Адамдар маған сол үшін келеді.

So OK, let's design a logo for this thing.

Ал жарайды, логотип жасайын.

Easy to do, actually, compared with architecture

Шын мәнінде, бұл іс құрылысшы мен

and being a librarian.

кітапханашы болудан оңай.

Just do a logo, make a contribution, and then you're out,

Логотип жасап көмектес, сонымен іс те бітеді,

and you feel really good about yourself.

оған қоса өз-өзіңе риза боласың.

And I'm a great guy and I like to feel good about myself when I do these favors.

Мен жақсы жігітпін және осылай көмек беріп, өз-өзіме риза болғанды ұнатамын.

So I thought, let's overdeliver.

Асыра жасап берейін деп ойладым.

I'm going to give you three logos, all based on this one idea.

Мен осы бір идеяға байланысты үш логотип жасап беремін.

So you have three options, pick any of the three.

Сонда сендер осы үшеуінің біреуін таңдаңдар.

They're all great, I said.

Үшеуі де керемет дедім.

So the basic idea was these would be new school libraries

Негізінде, бұл шараның түп идеясы жаңа кітапханалар жасау еді

for New York schools,

Нью Йорк мектептеріне,

and so the idea is that it's a new thing, a new idea that needs a new name.

ал бұл жаңа идея болғандықтан, оған жаңа атау қажет.

What I wanted to do was dispel the idea that these were musty old libraries,

Мен адамдардың кітапхана туралы ойын өзгерткім келді, яғни бұл кітапхана ескі,

the kind of places that everyone is bored with,

адамды жалықтырып жіберетін,

you know, not your grandparents' library.

бұрынғы кездегі кітапханадай емес.

Don't worry about that at all.

Ол туралы уайымдамаңдар.

This is going to this new, exciting thing,

Бұл жаңа әрі қызықты кітапхана,

not a boring library.

қызықсыз кітапхана емес.

So option number one:

Бірінші таңдау:

so instead of thinking of it as a library,

осы орынды кітапхана емес,

think of it as a place where it is like: do talk, do make loud noises.

көп сөйлейтін, шулауға болатын орын деп елестетіңіз.

Right? So no shushing, it's like a shush-free zone.

Дұрыс па? Онда тыныштық сақтаудың еш қажеті жоқ.

We're going to call it the Reading Room.

Біз оны Оқу Бөлмесі деп атаймыз.

That was option number one. OK, option number two.

Бұл бірінші таңдау еді. Енді екіншісі.

Option number two was, wait for it,

Екінші таңдау

OWL.

ол – ҮКІ.

I'll meet you at OWL.

Үкіде кездесейік.

I'm getting my book from the OWL. Meet you after school down at OWL.

Мен ҮКІ-ден кітабымды алып жатырмын. Сабақтан кейін ҮКІ-де кездесейік.

I like that, right? Now, what does OWL stand for?

Маған осы атау ұнайды. Ал ҮКІ сөзі нені білдіреді?

Well, it could be One World Library,

Бұл Үлгілі Кітаптарды Іздеу бола алады,

or it could be Open. Wonder. Learn.

немесе Үлгілі. Киелі. Ізгілікті. бола алады.

Or it could be -- and I figure librarians could figure out other things it could be

Кітапханашылар басқа да сөз орамын тауып берер, себебі

because they know about words.

олар сөздер туралы көп біледі.

So other things, right?

Басқа да сөз орамдары.

And then look at this. It's like the eye of the owl.

Енді мынаған қараңызшы. Үкінің көзі сияқты.

This is irresistible in my opinion.

Менің ойымша, керемет тәрізді.

But there's even another idea.

Бірақ әлі де басқа идея бар.

Option number three.

Үшінші таңдау.

Option number three was based actually on language.

Үшінші таңдау тіл мәселесіне негізделген еді.

It's the idea that "read" is the past tense of "read,"

Ағылшын тіліндегі "оқу" етістігі өткен шақта сол күйінше қалады,

and they're both spelled the same way.

және "қызыл" сөзімен бірдей айтылады.

So why don't we call this place The Red Zone?

Сонда осы жерді неге Қызыл Аймақ деп атамасқа?

I'll meet you at the Red Zone.

Қызыл Аймақта кездесейік.

Are you Red? Get Red.

Сіз оқыдыңыз ба? Оқыңыз.

I'm well Red.

Мен оқыдым.

(Laughter)

(Күлкі)

I really loved this idea,

Маған бұл идея қатты ұнады,

and I somehow was not focused on the idea

және кітапханашыларды емле ережелеріне

that librarians as a class are sort of interested in spelling and I don't know.

қызығатын адамдар деп ойламаппын.

(Laughter)

(Күлкі)

But sometimes cleverness is more important than spelling,

Кей жағдайда сөзтапқыштық емле ережелерінен маңыздырақ болады,

and I thought this would be one of those instances.

мен оны сондай жағдайлардың бірі деп ойладым.

So usually when I make these presentations

Әдетте мен өз жұмысымды ұсынғанда

I say there's just one question and the question should be,

адамдарда бір сұрақ туындауы қажет, ол:

"How can I thank you, Mike?"

"Қалай алғыс білдірейік?"

But in this case, the question was more like,

Бірақ олар мынаған ұқсас бір сұрақ қояды:

"Um, are you kidding?"

"Бұл қалжың ба?"

Because, they said,

Олар осы сұрағын былай түсіндіреді.

the premise of all this work

Бұл жұмыстың алғышарты-

was that kids were bored with old libraries, musty old libraries.

балалардың ескі, көнерген кітапханалардан жалыққаны.

They were tired of them.

Балалар жалықты.

And instead, they said, these kids have never really seen a library.

Олар балалар шынайы кітапхананы ешқашан көрген жоқ деп айтты.

The school libraries in these schools

Мектептердегі кітапханалардың жағдайы

are really so dilapidated, if they're there at all,

шын мәнінде сондай нашар,

that they haven't bored anyone.

олар ешкімді жалықтырған да жоқ.

They haven't even been there to bore anyone at all.

Кітапханалар шын мәнінде жоқ, олар ешкімді жалықтыра алмайды.

So the idea was, just forget about giving it a new name.

Сонда бұл жұмыстың идеясы жай ғана жаңа атау беру емес.

Just call it, one last try, a library.

Оны жай ғана кітапхана деп атай салу керек еді.

Right? OK.

Жақсы ма? Жарайды.

So I thought, OK, give it a little oomph?

Сөйтіп мен оны әдемілеу қажет деп ойладым.

Exclamation point?

Леп белгісін қоссақ?

Then -- this is because I'm clever --

Мен тапқырмын ғой,

move that into the "i,"

"і" әріпін алып,

make it red,

қызылмен бояп қойдым.

and there you have it, the Library Initiative.

Мінекей, "Кітапхана Бастамасы" пайда болды.

So I thought, mission accomplished, there's your logo.

Логотип дайын, менің жұмысым аяқталды деп ойладым.

So what's interesting about this logo, an unintended consequence,

Сонда осы оқиғаның қызығы - бұл байқаусыздық салдары болып шықты.

was that it turned out that they didn't really even need my design

Шындығында, оларға менің жасаған дизайным керек те емес екен,

because you could type it any font, you could write it by hand,

себебі олар өздері-ақ түрлі қаріппен немесе қолдан жазып алады.

and when they started sending emails around,

Олар электронды хаттар жібере бастағанда,

they just would use Shift and 1,

жазуда Shift және 1-ді қолданып,

they'd get their own logo just right out of the thing.

өз логотиптерін жасап алды.

And I thought, well, that's fine.

Солай-ақ болсын деп ойладым.

Feel free to use that logo.

Сол логотипті қолдана беріңдер.

And then I embarked on the real rollout of this thing --

Содан кейін келесі негізгі іске кірістік,

working with every one of the architects

яғни әр сәулетшімен бірлесе жұмыс жасап,

to put this logo on the front door of their own library. Right?

осы логотипті алдыңғы есіктің жоғары жағына ілдік.

So here's the big rollout.

Ол үлкен іс болатын.

Basically I'd work with different architects.

Маған түрлі сәулетшімен жұмыс істеу қажет болды.

First Robin Hood was my client. Now these architects were my client.

Робин Гуд менің клиентім еді, енді сәулетшілер клиентіме айналды.

I'd say, "Here's your logo. Put it on the door."

"Міне сенің логотипің, оны есікке іл",- деймін.

"Here's your logo. Put it on both doors."

"Міне сенің логотипің. Екі есікке де іл."

"Here's your logo. Put it off to the side."

"Міне сенің логотипің, Шетке қарай іл."

"Here's your logo repeated all over to the top."

"Мына логотипті осы жерден жоғарыға қарай іл."

So everything was going swimmingly.

Бәрі ойдағыдай орындалып жатты.

I just was saying, "Here's your logo. Here's your logo."

Мен барлығына "Міне сенің логотипің" деп айтып отырдым.

Then I got a call from one of the architects,

Сосын маған бір сәулетші қоңырау шалып,

a guy named Richard Lewis, and he says, "I've got a problem.

есімі Ричард Льюис еді, "Менде бір мәселе бар" деді.

You're the graphics guy. Can you solve it?"

"Графика маманысың. Көмектесесің бе?" деді.

And I said, OK, sure."

Мен "иә, әрине" дедім.

And he said, "The problem is that there's a space

"Мәселе мынада-сөре мен төбенің арасында

between the shelf and the ceiling."

бос орын қалып еді" деді ол.

So that sounds like an architectural issue to me,

Бұл графика дизайнері емес, сәулетшінің жұмысы,

not a graphic design issue, so I'm, "Go on."

алайда мен "жалғастыра бер" дедім.

And Richard says, "Well, the top shelf has to be low enough

"Балалардың қолдары жету үшін сөрелер төменде орналасуы қажет,

for the kid to reach it,

бірақ ескі ғимарат үлкен

but I'm in a big old building, and the ceilings are really high,

және бөлмелердің төбелері өте биік.

so actually I've got all this space up there

Содан көп бос орын қалып тұр, сол жерге

and I need something like a mural."

бір сурет керек" деді.

And I'm like, "Whoa, you know, I'm a logo designer.

"Ойбай, мен логотип дизайнерімін ғой,

I'm not Diego Rivera or something.

Диего Ривьера сияқты суретші емеспін.

I'm not a muralist."

Қабырғаға сурет салмаймын" дедім.

And so he said, "But can't you think of anything?"

"Бірнәрсе ойлап таба алмайсың ба?" деп сұрады ол.

So I said, "OK, what if we just took pictures of the kids in the school

"Былай істесек қайтеді. Мектептегі балаларды суретке түсіріп,

and just put them around the top of the thing,

сол суреттерді қабырғаға іліп қояйық,

and maybe that could work."

сонда мәселе шешіледі.

And my wife is a photographer,

Менің әйелім суретке түсіруші,

and I said, "Dorothy, there's no budget,

мен оған "Дороти, ақшалары жоқ екен,

can you come to this school in east New York, take these pictures?"

Нью Йорктегі мектептегі балаларды суретке түсіресің бе?" дедім.

And she did,

Ол суретке түсіріп берді.

and if you go in Richard's library,

Алғашқы боп ашылған кітапханалардың бірі,

which is one of the first that opened,

Ричардтың кітапханасына барсаңыздар,

it has this glorious frieze of, like, the heroes of the school,

мектептің батырлары, оқушылардың үлкейтілген суреттері

oversized, looking down

кітапхананың қабырғасынан

into the little dollhouse of the real library, right?

қуыршақтың үйіне қарап тұрғандай. Керемет архитектуралық фриз.

And the kids were great, hand-selected by the principals

Бұл керемет балаларды мектеп директоры

and the librarian.

мен кітапханашы таңдады.

It just kind of created this heroic atmosphere in this library,

Суреттер кітапхананың ішінде сондай бір ерлік атмосферасын тудырды.

this very dignified setting below and the joy of the children above.

Төбеде балалардың қуанышы, ал төменде кітаптардың айбынды қалпы.

So naturally all the other librarians in the other schools see this

Әрине, басқа мектеп кітапханашылары да осыны көріп, өз кітапханаларында

and they said, well, we want murals too.

осындай суреттердің болғанын қалады.

And I'm like, OK.

"Жарайды" дедім мен.

So then I think, well, it can't be the same mural every time,

Бірақ әр жолы бірдей суреттер бола алмайды ғой,

so Dorothy did another one, and then she did another one,

сөйтіп Дороти басқа суреттер түсірді. Сонан соң тағы да түсірді.

but then we needed more help,

Кейін бізге көмек қажет болды.

so I called an illustrator I knew named Lynn Pauley,

Сонда мен өзім білетін иллюстратор Линн Паулиді шақырдым.

and Lynn did these beautiful paintings of the kids.

Линн балалардың суреттерін тамаша етіп салып берді.

Then I called a guy named Charles Wilkin at a place called Automatic Design.

Сосын Автоматикалық Дизайн деген жерден Чарльз Уилкинді шақырдым.

He did these amazing collages.

Ол таңғаларлық коллаждар жасады.

We had Rafael Esquer

Ал осы ғажайып силуэттерді

do these great silhouettes.

бізге Рафаэль Эскуер жасап берді.

He would work with the kids, asking for words,

Ол балалардан кітаптарда жазылған

and then based on those prompts,

нәрселер туралы сұрап,

come up with this little, delirious kind of constellation

олардың айтқан сөздерінен кітаптағы заттардың

of silhouettes of things that are in books.

силуэттерін жасайтын еді.

Peter Arkle interviewed the kids

Питер Аркл балалармен олардың

and had them talk about their favorite books

ұнататын кітаптары туралы сұхбаттасып,

and he put their testimony as a frieze up there.

ондағы оқиғаларды салып, қабырғаға іліп қойды.

Stefan Sagmeister worked with Yuko Shimizu

Стефан Сагмейстер мен Юко Шимизу

and they did this amazing manga-style statement,

манга стилінде керемет графика жасады.

"Everyone who is honest is interesting,"

Олар "Шындық айтатын әр адам тартымды"

that goes all the way around.

деген жазу жазды.

Christoph Niemann, brilliant illustrator,

Кристоф Ниманн деген тамаша иллюстратор

did a whole series of things

суреттер тізбегін жасады.

where he embedded books into the faces and characters

Ол кітаптардағы кейіпкерлерді,

and images and places that you find in the books.

көріністер мен пейзажды салды.

And then even Maira Kalman

Сол кезде Майра Калман да

did this amazing cryptic installation of objects and words

заттар мен сөздерден таңғажайып көрініс жасады.

that kind of go all around and will fascinate students

Барлық қабырғаларға жасалған осы көрініс

for as long as it's up there.

оқушыларды еліктіріп әкетеді.

So this was really satisfying,

Бұл шын мәнінде әсерлі еді.

and basically my role here was reading a series of dimensions to these artists,

Ал негізі менің жұмысым сол суретшілерге қабырғалардың параметрлерін айту еді,

and I would say,

мәселен,

"Three feet by 15 feet, whatever you want.

"3-ке 15 фут, қалағаныңды сал,

Let me know if you have any problem with that."

қалай да бір мәселе туындаса маған айт".

And they would go and install these. It just was the greatest thing.

Олар барлығын өздері жасап орнататын. Бұл керемет еді.

But the greatest thing, actually, was --

Шыны керек, бұл жұмыстың ең керемет нәрсесі -

Every once in a while,

анда-санда

I'd get, like, an invitation in the mail made of construction paper,

электронды поштама шақыру қағазы келетін, онда былай жазылатын:

and it would say, "You are invited to the opening of our new library."

"Сізді жаңа кітапханамыздың салтанатты ашылу рәсіміне шақырамыз".

So you'd go to the library, say, you'd go to PS10,

Сонда сіз кітапханаға барасыз, мысалы PS10-ға,

and you'd go inside.

ішіне кіресіз.

There'd be balloons, there'd be a student ambassador,

Іші шарлармен безендірілген, оқушылардың өкілі қарсы алып,

there'd be speeches that were read,

ашылу рәсіміне байланысты сөз сөйлеп,

poetry that was written specifically for the opening,

тіпті өлең де арнап оқылатын еді.

dignitaries would present people with certificates,

Жоғары қызметтегі адамдар дипломдармен марапаттап,

and the whole thing was just a delirious, fun party.

арты қызықты сауық кешіне ұласатын.

So I loved going to these things.

Осы кештерге баруды ұнататынмын.

I would stand there dressed like this, obviously not belonging,

Мен үстімдегі киімімді киіп барып, өзгешеленіп тұратынмын.

and someone would say, "What are you doing here, mister?"

Кейде біреу: "Бұл жерде не істеп жүрсіз?" деп сұрайтын.

And I'd say, "Well, I'm part of the team that designed this place."

"Мен осы жердің дизайнын жасаған топтың мүшесімін" дейтінмін. Олар

And they'd said, "You do these shelves?"

"Сөрелерді сіз жасадыңыз ба?" дейтін.

And I said, "No." "You took the pictures up above."

"Жоқ" деймін мен. "Төбедегі суреттер сіздікі ме?"

"No."

"Жоқ".

"Well, what did you do?"

"Сонда Сіз не жасадыңыз?"

"You know when you came in? The sign over the door?"

"Сіз кіреберістегі жазуды көрдіңіз бе?"

"The sign that says library?"

"Кітапхана деген жазуды ма?"

(Laughter)

"Yeah, I did that!"

(Күлкі)

"Иә, мен соны жасадым!"

And then they'd sort of go, "OK. Nice work if you can get it."

Сонда олар "Жақсы жұмыс жасапсыз!" деп кететін.

So it was so satisfying going to these little openings

Адамдар мені онша елемесе де немесе маған күліп кетсе де,

despite the fact that I was kind of largely ignored or humiliated,

сондай шағын ашылу рәсімдеріне бару

but it was actually fun going to the openings,

маған қатты ұнайтын еді.

so I decided that I wanted to get the people in my office

Мен осы жобаларда жұмыс жасаған адамдарды,

who had worked on these projects, get the illustrators and photographers,

иллюстраторлар мен суретке түсірушілерді өз кеңсемде жинадым да,

and I said, why don't we rent a van

фургон жалдап алып,

and drive around the five boroughs of New York

Нью Йорктің бес ауданында орналасқан біраз

and see how many we could hit at one time.

кітапханаларды аралауды ұсындым.

And eventually there were going to be 60 of these libraries,

Барлығын санағанда, 60 кітапхана болып шықты.

so we probably got to see maybe half a dozen in one long day.

Сонда біз күніне шамамен алтауына барып келеміз.

And the best thing of all was meeting these librarians

Ең кереметі, бұл кітапханашылармен кездесу еді.

who kind of were running these, took possession of these places

Олар сол жер мен ондағы бүкіл байлықтың қожайыны еді.

like their private stage upon which they were invited

Олар балаларға кітаптар әлемінің қыр-сырын ашып,

to mesmerize their students and bring the books to life,

кітаптарға жаңа бір өмір әкелетін кісілер еді.

and it was just this really exciting experience

Біз бастаған жұмысты әрі қарай

for all of us to actually see these things in action.

қолданыста көру сондай бір әсерлі сезім еді.

So we spent a long day doing this

Біз кітапханаларды аралаумен ұзақ уақыт өткізіп,

and we were in the very last library.

ең соңғы бір кітапханаға келдік.

It was still winter, because it got dark early,

Бұл әлі де қыстың күні еді, сол себептен күн ерте бататын.

and the librarian says,

"Жабылатын уақыт келді.

"I'm about to close down. So really nice having you here.

Келгендеріңізге рахмет. Айтпақшы,

Hey, wait a second, do you want to see how I turn off the lights?"

жарықты қалай сөндіретінімді көресіздер ме?" деді кітапханашы.

I'm like, "OK."

Мен "иә, жарайды" дедім.

And she said, "I have this special way that I do it."

"Мен жарықты арнайы бір тәсілмен сөндіремін" деді.

And then she showed me.

Ол маған көрсете бастады.

What she did was she turned out every light one by one by one by one,

Әр шамды бірінен соң бірін сөндіріп,

and the last light she left on

ең соңғысын қалдырды.

was the light that illuminated the kids' faces,

Ол балалардың суреттеріне жарық түсіретін шам еді.

and she said, "That's the last light I turn off every night,

"Мен осы шамды әрдайым ең соңғы сөндіремін, себебі осылай

because I like to remind myself why I come to work."

жұмысқа не үшін келетінімді есіме саламын."

So when I started this whole thing,

Есіңізде ме, мен осы жұмысты бастағанда,

remember, it was just about designing that logo

менің мақсатым тек логотипті жасап,

and being clever, come up with a new name?

жаңа атау қойып, ақылды болып көріну еді.

The unintended consequence here,

Бірақ байқаусыздық салдарын

which I would like to take credit for

мен өз еңбегім деп атар едім,

and like to think I can think through the experience to that extent,

тәжірибемді солай бағалар едім,

but I can't.

бірақ олай ете алмаймын.

I was just focused on a foot ahead of me, as far as I could reach with my own hands.

Мен тек мақсатыма қол жеткізу үшін бір қадам алға ойладым.

Instead, way off in the distance

Ал бір шалғай жерлерде

was a librarian

кітапханашылар бар еді.

who was going to find the chain of consequences

Олар біз бастаған жұмыстың салдарының

that we had set in motion,

тізбегін құрастыратын.

a source of inspiration

Шабыттың арқасында

so that she in this case could do her work really well.

олар өз жұмысын өте жақсы орындайтын еді.

40,000 kids a year are affected by these libraries.

Осы кітапханалар жылына 40 000-нан астам балаға қызмет етеді.

They've been happening for more than 10 years now,

Олар 10 жылдам астам уақыт жұмыс жасауда.

so those librarians have kind of turned on a generation of children to books

Осы кітапханашылар жаңа балаларды кітаптарға қызықтырды,

and so it's been a thrill to find out

ал менің жүрегімді тебіренткен сезім

that sometimes unintended consequences are the best consequences.

байқаусыздық салдарының ең керемет салдар екенін түсіну болды.

Thank you very much.

Сіздерге үлкен рахмет.

(Applause)

(Шапалақтау)