What to do when everything feels broken | Daniel Alexander Jones

Аудармашы: annas Bagdat Редактор: Askhat Yerkimbay

“Менің ішімде адамдар бар”.

Марқұм Әби Линколн осылай деп шырқаған еді.

Оның бұл сөзі менің мантрам секілді.

“Менің ішімде адамдар бар”.

"I've got people in me."

Джомама Джонс менің ішімдегі бағдарым боларлық кісі.

So sang the late Abbey Lincoln.

Ол әйел – ішімдегі мен.

I take that lyric as mantra.

Оны 1995 жылдан бері перфоманста бейнелеп келемін.

"I've got people in me."

Ол жұртқа ұсынатын түсінік туындағанда оянады.

Jomama Jones is the person in me I turn to as a guide.

She's my alter ego.

Осындай батыл өзгерістер кезінде,

I've been embodying her in performance since 1995,

сіздерге оның сәлемін жеткізуші болғаныма қуанамын.

and she comes around when she has some insight to offer folks.

At this time of radical change,

Джомама Джонс: Егер мен сізге

I'm glad to be the vessel for her message to you.

бәрі жақсы болады...

бірақ уақыты келмеді десем?

Алда жан түкпірінде жатқан қорқыныштарыңыздан да

ауыр сынақтар бар десем?

Jomama Jones: What if I told you

Егер сізге түпсіз, түпсіз тереңге

it's going to be alright ...

құлайсыз десем?

but what if I told you not yet?

Бірақ өзіңізді таң қалдыра алатыныңызды жеткізсем ше?

What if I told you there are trials ahead

beyond your deepest fears?

Егер сізге батыл бола алатыныңызды айтсам?

What if I told you will you fall ...

down, down, down?

Егер сізге

But what if I told you you will surprise yourself?

оны жеңу қолымыздан келмейді десем?

Бірақ сізге

What if I told you will be brave enough?

бұл да болуы тиіс дүние десем?

Егер болашақты көргенімді айтсам ше?

What if I told you

we won't all make it through?

But what if I told you

Сізге қолым ұнай ма?

that is as it must be?

Айтары көп, иә?

Енді өз қолыңызға қараңыз -- қане.

What if I told you I've seen the future?

Осы қолдардың көмегімен талай тарих жазылып,

алақанымызға болашақтың таңбалары басылған.

Do you like my hands?

They're expressive, yeah?

Қолдар кейде қатты қысса,

Now look at your hands -- now go on.

кейде босатады.

There's so much history recorded through their touches

Егер сізге

and marks of the future sketched on their palms.

осының бәрі ғайып болады десем?

Sometimes hands grip tight,

Хм.

Ханымдар мен мырзалар

sometimes hands let go.

және аталмағандардың барлығы,

мен Джомама Джонс.

What if I told you

it's all going to come undone?

Біреулер мені жан-дауысты-супер жұлдыз деп атайды,

иә, келісемін,

Hm.

Ladies and gentlemen

тіпті өткенім де болашағымның болмысы.

and otherwise described,

I am Jomama Jones.

Енді бүлдіршін шағыма оралсақ.

Елестетіңіз:

Some call me a soul sonic superstar,

“Көгалдандыру күні” болатын,

бұл мен құрған Қара жастар қауымдастығы

and I agree,

тобына арнап өзім ойлап тапқан мереке еді.

though even in my past that was from the future.

Бақша құралдарын алуға үйге кіргенімде

Let me take you back to girlhood.

Фриман ағайымды сұғанақтық үстінде ұстадым.

Picture this:

it was Planting Day,

which was a holiday I invented

Ол балғасын көтеріп, тиын жиған сандықшамның үстінде тұр екен.

for the Black youth community group I founded.

I dashed home to put on my gardening ensemble

Ол менің жиған-тергенімді ұрламақшы болды.

when I caught my uncle Freeman red-handed.

Бәрі білетіндей,

Фриман ағайым қара жұмысшы еді.

He was standing over my piggy bank with his hammer raised high.

Ол бәрін жамап-жасқай алады

сынған орындық, шағылған құмыра --

тіпті әженің қураған өсімдіктерін тірілтіп алатын.

He was fixing to steal my coins.

Сынған заттарға келгенде бір сиқыры бар...

And you see,

my uncle Freeman was a handyman.

сынған адамдарға да.

He could fix anything --

a broken chair, a shattered pot --

Мені жұмысына ертіп алатын да:

“Қане, Джо,

even bring grandmother's plants back to life.

мына дүниеге бір жақсылық жасайық”,- дейтін.

He had that magic touch with broken things ...

Оның күректей мүйізгек қолдары

сірескен ағаш тамырларын есіме түсіретін.

and broken people.

He would take me with him on his jobs

and say, "C'mon Jo,

Біз жұмыс істегенде ол жұртпен өзгеріс туралы сөйлесетін

let's go do something to make this world a better place."

His hands were wide and calloused,

және оның жақын арада болатынына сенетін.

and they always reminded me of displaced tree roots.

Оның жұрттың үзілген үмітін жалғап,

As we worked he would talk with folks

бастарын тік ұстауға жігер бергенін көрдім.

Оның қолдары күн көзін ашты.

about the change he was sure was just around the corner.

Ал енді ол сандықшамды сындырмақ болды.

I saw him mend flagging hopes

“Артқа шегін, қолыңды көтер” дедім.

and leave folks with their heads held high.

Мына тәлкекті қараңыз,

His hands stirred the sunshine.

ол жұмыс кезінде еден тақтайының арасынан тапқан тиындарды түгел маған беретін.

And now he was about to break my piggy bank.

Мен оларды балалық шағымнан жиған

I said "Step back, man, and show me your hands."

тиындармен бірге сандықшама салатын едім.

You know the irony was

he used to give me all the old coins he'd find under floorboards while working.

Бірақ 1970-жылдың көктемінде

ауыр жұмыстың салдарынан

And I put them in the piggy bank

ол қолының сиқырынан айырылды.

along with the money I earned through my childhood side hustles.

Ол алақанынан азаматтық құқық бұзушылар мен

But by the spring of 1970,

“Black power outages”-тің бұлыңғыр болашағын көрді.

Uncle Freeman had lost his touch ...

along with most of his jobs.

Олар Фред Хәмптонды атып өлтірген қыста

He saw a heavy future

соңғы рет тыныстады.

of civil wrongs and Black power outages in his palms.

Ашу,

қайғы,

The last straw had come the previous winter

үрей билеген Фриман ағай

өз болашағын бәске тікті.

when they had gunned down Fred Hampton.

Ол барын салып

сандарды айналдыра бастады.

Overwhelmed with fear

“Мына сандардың бірі біздің бағымыз, қызым.

and rage

Ағаңа 25 доллар бере тұратын шығарсың...”

and grief,

Uncle Freeman tried to game his future.

Иә, кейбіріңізде тап осындай туыс бар шығар.

Бірақ сол сәтте бірдеңе істеуім керегін түсіндім.

He gripped too tight,

and he started playing the numbers.

Қарғып барып балғаны жұлып алдым да

"Well, one of these numbers is gonna hit, little girl.

сандықшаның үстіне тастап жібердім.

You got a quarter for your uncle Free -- "

Мен шашылған тиындарымды жинай бастағанда Фриман ағайым жылай жөнелді.

Now some of y'all have that relative.

But I knew right then and there I had to do something.

“Ағай, ешқандай лотерея билетін алмаймыз.

Тоқтат!”

I jumped up and I grabbed that hammer

and I brought it crashing down on that pig.

Сөйтіп, бар тиынға тұқым сатып алдық.

And Uncle Freeman started to weep as I gathered up all the coins.

Бақша тобымдағы балаларды білесіңдер ме?

"We're not buying no lottery ticket, Uncle Freeman.

Фриман ағайымды жерге түсіріп,

C'mon."

қолын қайтадан топыраққа тигізіп,

We spent every last cent at the seed store.

тұқымдарды еге бастағанда олар кірпік қақпай қарап тұрды.

Кішкентай досым Тейша оның қасына келіп, арқасынан қақты та:

You know, the kids in my gardening group?

They didn't bat an eye when I had Uncle Freeman get down

“Фриман ағай, жылай салыңыз,

жылап алыңыз“,- деді.

and put his hands in the earth again

“Енді түзеле алмаймын”, - деп еңіреді ол.

and start breaking up that soil for our seeds.

And my little friend Taesha even came over and started slapping him on the back

Бұл ықылым заманнан бергі шындық.

saying, "Cry it out, Uncle Freeman.

Cry it out."

Ол мұндай күй кешкеннің басы да, соңы да емес.

"I can't fix this," he sobbed.

Міне, енді бәрі құрдымға кетіп жатқандай.

It's an ancient-future truism, that.

Солай.

He wasn't the first to feel that way, and he wouldn't be the last.

Бірақ бұл құрдым қаншалықты азапты,

Right now, it feels as though everything is breaking beyond repair.

бұлыңғыр және қорқынышты болып көрінсе де

қайта түлеу болмақ.

It is.

Мәселе мынада...

But that breaking apart can be a breaking open,

біз бұны жалғыз жасай алмаймыз.

Біз тұқым сепкен сол күні Фриман ағайдың егілгені соншалық,

no matter how violent and uncertain

and fearsome it seems.

көз жасы бұлақтай ақты.

The thing is ...

we can't do it alone.

Uncle Freeman cried so much that day as we planted our seeds,

“Енді өзімнің кім екенімді білмеймін, қызым”,-

деді ол күн батып бара жатқанда.

he was our very own irrigation system.

Тамаша, Фриман ағай.

Тамаша.

Сен қайта тудың,

"I don't know who I am anymore, little girl,"

және бізге керегі дәл осы болмысың”.

he said to me at sundown.

"Good, Uncle Freeman.

Good.

You're new again,

and that's just how we need you."