Paddy Ashdown: The global power shift

پدی اشدون: جابجایی قدرت جهانی

Translator: Shabnam Esmaeelzadeh Reviewer: Shahram Eatezadi

There's a poem written

یه شعری هست

by a very famous English poet

از یک شاعر خیلی معروف انگلیسی

at the end of the 19th century.

در اواخر قرن ۱۹ام.

It was said to echo in Churchill's brain

گفته می شه طنین ذهن چرچیل

in the 1930s.

در دهه ۱۹۳۰ بوده.

And the poem goes:

این شعر می گه:

"On the idle hill of summer,

"در کرخی گرمای تابستان

lazy with the flow of streams,

در آرامش جریان چشمه

hark I hear a distant drummer,

صدای طبل زنی از دوردست شنیده می شود،

drumming like a sound in dreams,

ضربی همچون صدایی در رویاها،

far and near and low and louder on the roads of earth go by,

دور و نزدیک، ضعیف و قوی در جاده های زمین های اطراف،

dear to friend and food to powder,

عزیزی برای دوستان و خوراکی برای باروت،

soldiers marching,

سربازان در حال مارش،

soon to die."

به زودی خواهند مرد."

Those who are interested in poetry,

برای علاقه مندان به شعر،

the poem is "A Shropshire Lad" written by A.E. Housman.

این شعر اثری است از ای.ایی.هاسمن به نام "جوان بی شاخ (شرپشایر: گوسفندی بی شاخ از نژاد انگلیسی)"

But what Housman understood,

اما چیزی که هاسمن درک کرده بود،

and you hear it in the symphonies of Nielsen too,

و در سمفونی نیلسون هم شنیده می شود،

was that the long, hot, silvan summers

این است که تابستانهای جنگلی گرم و طولانی

of stability of the 19th century

آرامش در قرن ۱۹ام

were coming to a close,

رو به پایان بود،

and that we were about to move

و ما در حال گذار

into one of those terrifying periods of history

به دوره ترسناکی از تاریخ بودیم

when power changes.

با تغییرات قدرتی که در راه بود.

And these are always periods, ladies and gentlemen,

خانمها و آقایان، این دوره ها همیشه

accompanied by turbulence,

همراه با آشفتگی و تلاطم بوده،

and all too often by blood.

و خیلی اوقات همراه با خونریزی.

And my message for you

و پیام من برای شما این است که

is that I believe we are condemned, if you like,

من باور دارم ما محکوم به

to live at just one of those moments in history

زندگی در یکی از همین لحظات در تاریخ هستیم

when the gimbals upon which

که پایه هایی که روی آنها بنا شده است

the established order of power is beginning to change

نظم کنونی قدرت در شرف تغییر است

and the new look of the world,

و چهره جدید دنیا،

the new powers that exist in the world,

و قدرتهای جدیدی که در دنیا وجود دارند،

are beginning to take form.

در حال شکل گیری هستند.

And these are -- and we see it very clearly today --

و همانطور که ما امروزه شاهد آنیم این زمانها

nearly always highly turbulent times, highly difficult times,

تقریباً همیشه دوران پرطلام و دوران خیلی سختی هستند،

and all too often very bloody times.

و اغلب دورانی پر از خون ریزی.

By the way, it happens about once every century.

راستی، این اتفاق تقریباً قرنی یک بار می افتد.

You might argue that the last time it happened --

شما ممکن است بگویید دفعه آخر --

and that's what Housman felt coming and what Churchill felt too --

زمانی که هاسمن و چرچیل احساس کرده بودند --

was that when power passed from the old nations,

وقتی بود که قدرت از ملتهای کهن،

the old powers of Europe,

قدرتهای پیر اروپا،

across the Atlantic to the new emerging power

منتقل شد به آن سمت اقیانوس اطلس، نیروی در حال ظهور

of the United States of America --

ایالات متحده آمریکا --

the beginning of the American century.

آغاز سده‌ی آمریکا.

And of course, into the vacuum

و البته، در خلایی که

where the too-old European powers used to be

سابقا قدرتهای پیر اروپایی در آن بودند

were played the two bloody catastrophes

دو فاجعه خونین در

of the last century --

قرن پیش رخ داد --

the one in the first part and the one in the second part: the two great World Wars.

اولی در نیمه اول و دومی در نیمه دوم: دو جنگ جهانی بزرگ.

Mao Zedong used to refer to them as the European civil wars,

ماو زدونگ آنها را جنگهای داخلی اروپا نامید،

and it's probably a more accurate way of describing them.

که احتمالاً این روش دقیق تری برای توصیف آنهاست.

Well, ladies and gentlemen,

خب، خانمها و آقایان،

we live at one of those times.

ما در یکی از آن دورانها زندگی می کنیم.

But for us, I want to talk about three factors today.

اما برای ما، اینجا من می خواهم راجه به سه عامل صحبت کنم.

And the first of these, the first two of these,

و اولین اینها، دوتای اول در واقع

is about a shift in power.

درمورد تغییر در قدرت است.

And the second is about some new dimension which I want to refer to,

و دومی درباره بعد جدیدی است که من می خواهم به آن ارجاع بدهم،

which has never quite happened in the way it's happening now.

چیزی که سابق بر این هرگز به این صورت رخ نداده بود.

But let's talk about the shifts of power that are occurring to the world.

اما بیایید در باره تغییرات قدرتی که الان در دنیا در حال وقوع است صحبت کنیم.

And what is happening today

و آنچه امروز رخ می دهد

is, in one sense, frightening

به یک معنا، ترسناک است

because it's never happened before.

زیرا قبلاً هرگز اتفاق نیفتاده.

We have seen lateral shifts of power --

ما تغییرات متعددی در قدرت دیدیم --

the power of Greece passed to Rome

قدرت یونانی ها به رومی ها منتقل شد

and the power shifts that occurred

و تغییرات قدرتی که

during the European civilizations --

در دوران تمدنهای اروپایی رخ داد --

but we are seeing something slightly different.

اما الان شاهد چیز متفاوتی هستیم.

For power is not just moving laterally

زیرا قدرت به شکل افقی

from nation to nation.

از ملتی به ملت دیگر جا به جا نمی شود.

It's also moving vertically.

قدرت در حال تغییرات عمودی نیز هست.

What's happening today is that the power that was encased,

اتفاق در حال وقوع این است که قدرتی که شکل گرفته بود

held to accountability, held to the rule of law,

بر مبنای مسئولیت و بر مبنای حکومت قانون،

within the institution of the nation state

در ساختار یک ملت واحد

has now migrated in very large measure onto the global stage.

در حال ورود به صحنه جهانی در ابعادی بسیار گسترده است.

The globalization of power --

جهانی شدن قدرت --

we talk about the globalization of markets,

ما درباره جهانی شدن بازارها صحبت می کنیم

but actually it's the globalization of real power.

اما این در حقیقت جهانی شدن قدرت واقعی است.

And where, at the nation state level

در شرایطی که در سطح یک ملت

that power is held to accountability

قدرت بر مبنای مسئولیت

subject to the rule of law,

و محدود به حکومت قانون بود،

on the international stage it is not.

در سطح بین المللی اینگونه نیست.

The international stage and the global stage where power now resides:

سطح بین المللی و سطح جهانی جایی که قدرت ساکن است:

the power of the Internet, the power of the satellite broadcasters,

قدرت اینترنت، قدرت فرستنده های ماهواره ایی،

the power of the money changers --

قدرت بنگاههای مالی که پول رو دست به دست می کنند --

this vast money-go-round

این پول در جریان گسترده

that circulates now 32 times the amount of money necessary

که ۳۲ برابر مبلغ لازم برای

for the trade it's supposed to be there to finance --

فعالیتهای تجاری است که نیاز به تأمین مالی دارند --

the money changers, if you like,

این معاوضه کننده های پول،

the financial speculators

این محتکران مالی

that have brought us all to our knees quite recently,

که اخیراً همه ما رو به زانو درآوردند،

the power of the multinational corporations

قدرت شرکتهای بزرگ چند ملیتی

now developing budgets

با بودجه های تدوین شده

often bigger than medium-sized countries.

اغلب بزرگتر از کشورهایی در ابعاد متوسط.

These live in a global space

اینها همه در یک فضای جهانی وجود دارند،

which is largely unregulated,

فضایی که عمدتاً تنظیم نشده است،

not subject to the rule of law,

محدود به فرمانفرمایی قانون نیست،

and in which people may act free of constraint.

و در آن مردم احتمالاً بدون هیچ محدودیتی عمل می کنند.

Now that suits the powerful

شرایط فعلی برای قدرتمندان مناسب است

up to a moment.

حداقل تاکنون.

It's always suitable for those who have the most power

برای افرادی که بیشترین قدرت را دارند به راحتی

to operate in spaces without constraint,

در فضاهایی بدون محدودیت عمل می کنند،

but the lesson of history is that, sooner or later,

اما درس تاریخ این است که، دیر یا زود

unregulated space --

فضای تنظیم نشده --

space not subject to the rule of law --

فضایی که در آن قانون حکمفرما نیست --

becomes populated, not just by the things you wanted --

پر می شود نه تنها از چیزهایی که شما می خواهید --

international trade, the Internet, etc. --

تجارت بین المللی، اینترنت، و مانند آن --

but also by the things you don't want --

بلکه از چیزهایی که شما نمی خواهید --

international criminality, international terrorism.

جرم و جنایت بین المللی، تروریسم بین المللی.

The revelation of 9/11

مکاشفه حادثه ۱۱ سپتامبر

is that even if you are the most powerful nation on earth,

این است که حتی اگر شما قدرتمندترین ملت روی زمین هستید،

nevertheless,

با اینحال،

those who inhabit that space can attack you

کسانی که در آن فضا زندگی می کنند می توانند به شما حمله کنند

even in your most iconic of cities

حتی در نمادین ترین شهر شما

one bright September morning.

در یک صبح روشن ماه سپتامبر.

It's said that something like 60 percent

گفته شده حدود ۶۰ درصد

of the four million dollars that was taken to fund 9/11

چهار میلیون دلاری که صرف طرح ریزی و اجرای حادثه ۱۱ سپتامبر شد

actually passed through the institutions of the Twin Towers

از شبکه بنگاههای مالی مستقر در برجهای دوقلو

which 9/11 destroyed.

که در ۱۱ سپتامبر تخریب شدند گذشته است.

You see, our enemies also use this space --

می بینین، دشمنان ما هم از این فضا استفاده می کنند --

the space of mass travel, the Internet, satellite broadcasters --

فضای سفرهای انبوه، اینترنت، فرستنده های ماهواره ایی --

to be able to get around their poison,

برای آنکه سم خود را در اطراف پخش کنند،

which is about destroying our systems and our ways.

که تخریب می کند سیستم ها و راه های ما را.

Sooner or later,

دیر یا زود،

sooner or later,

دیر یا زود،

the rule of history

تاریخ حکم می کند

is that where power goes

جایی که قدرت می رود

governance must follow.

قانونمندی به دنبال آن می رود.

And if it is therefore the case, as I believe it is,

اگر اینگونه است، که من معتقدم هست،

that one of the phenomenon of our time

پدیده اصلی دوران ما

is the globalization of power,

جهانی شدن قدرت است،

then it follows that one of the challenges of our time

و در نتیجه چالشی که از پی آن به وجود می آید

is to bring governance to the global space.

ایجاد قانونمندی و ساختاردهی در این فضای بین المللی است.

And I believe that the decades ahead of us now

و من معتقدم دهه های پیش روی ما

will be to a greater or lesser extent turbulent

با اشفتگی های بیشتر یا کمتر

the more or less we are able to achieve that aim:

ما به احتمال کمتر یا بیشتر قادر خواهیم بود به اهداف خود برسیم:

to bring governance to the global space.

و آن ایجاد قانونمندی در این فضای بین المللی است.

Now notice, I'm not talking about government.

لطفاً توجه کنین، من درباره دولتها صحبت نمی کنم.

I'm not talking about setting up

من درباره ایجاد

some global democratic institution.

تعدادی بنیاد دموکراتیک جهانی صحبت نمی کنم.

My own view, by the way, ladies and gentlemen,

راستی، خانم ها و آقایون، در نظر من

is that this is unlikely to be done

این غیرمحتمل است که

by spawning more U.N. institutions.

با ایجاد تعداد بیشتری از بنیادهایی مثل سازمان ملل به این هدف دست یافت.

If we didn't have the U.N., we'd have to invent it.

اگر ما سازمان ملل نداشتیم باید آن را اختراع می کردیم.

The world needs an international forum.

دنیا نیازمند یک محقل بین المللی است.

It needs a means by which you can legitimize international action.

نیاز به ابزاری برای مشروع کردن فعالیتهای بین المللی است.

But when it comes to governance of the global space,

اما در مورد قانونمند کردن این فضای بین المللی

my guess is this won't happen

حدس من این است که

through the creation of more U.N. institutions.

خلق بنیادهای بیشتری مثل سازمان ملل کمکی نمی کند.

It will actually happen by the powerful coming together

امر لازم در کنار هم قرارگرفتن قدرتمندان

and making treaty-based systems,

و ایجاد سیتم هایی برپایه معاهده است،

treaty-based agreements,

توافقاتی بر مبنای معاهده،

to govern that global space.

برای مدیریت آن فضای بین المللی.

And if you look, you can see them happening, already beginning to emerge.

و اگر شما نگاه کنین، می تونین ببینید که اینها در حال وقوع هستند و دیده می شوند.

The World Trade Organization: treaty-based organization,

سازمان تجارت جهانی: سازمانی بر مبنای معاهده،

entirely treaty-based,

کاملاً بر مبنای معاهده،

and yet, powerful enough to hold even the most powerful, the United States,

و در عین حال به قدرت کافی قدرتمند برای پاسخگو کردن

to account if necessary.

قدرتمندترین ها، ایالات متحده، در صورت لزوم.

Kyoto: the beginnings of struggling to create

کیوتو: در آغاز تلاش برای خلق

a treaty-based organization.

یک بنیاد بر مبنای معاهده.

The G20:

گروه ۲۰ اقتصاد بزرگ:

we know now that we have to put together an institution

ما الان می دانیم که باید یک موسسه ایی تأسیس کنیم

which is capable of bringing governance

که قادر است قانونمندی به همراه آورد

to that financial space for financial speculation.

در آن فضای مالی برای محتکران مالی.

And that's what the G20 is, a treaty-based institution.

و این واقغیت گروه ۲۰ است، موسسه ایی بر مبنای معاهده.

Now there's a problem there,

اما اکنون اشکالی آنجا وجود دارد،

and we'll come back to it in a minute,

و ما در یک دقیقه به آن بر می گردیم،

which is that if you bring the most powerful together

که اگر شما قدرتمندترین ها را دور هم جمع کنید

to make the rules in treaty-based institutions,

برای تدوین قوانین در یک موسسه که بر مبنای معاهده کار می کند،

to fill that governance space,

برای پر کردن آن فضای قانونمندسازی،

then what happens to the weak who are left out?

چه بلایی سر آنهایی که خارج از این گروه قرار دارند می آید؟

And that's a big problem,

و آن مشکل بزرگی است،

and we'll return to it in just a second.

که ما در فاصله کوتاهی به آن بر می گردیم.

So there's my first message,

پس اولین پیام من این است که

that if you are to pass through these turbulent times

اگر ما از این دوران پرتلاطم عبور کنیم

more or less turbulently,

این دوران کم و بیش آشفته،

then our success in doing that

آنگاه موفقیت ما در انجام آن

will in large measure depend on our capacity

تا حد زیادی به ظرفیت ما

to bring sensible governance

در ایجاد یک ساختار قانونی منطقی

to the global space.

در این فضای جهانی وابسته است.

And watch that beginning to happen.

و شما شاهد آغاز این راه خواهید بود.

My second point is,

نکته دوم،

and I know I don't have to talk to an audience like this

که البته می دونم چنین گروهی نیازی به توضیح

about such a thing,

چنین چیزی ندارد،

but power is not just shifting vertically,

اما قدرت نه تنها به شکل عمودی در حال تغییر است،

it's also shifting horizontally.

بلکه به شکل افقی هم متحول می شود.

You might argue that the story, the history of civilizations,

شما ممکن است بگین تاریخ تمدن،

has been civilizations gathered around seas --

تمدنها در کنار دریاها گرد هم آمدند --

with the first ones around the Mediterranean,

ایتدایی ترین ها در مجاورت دریای مدیترانه،

the more recent ones in the ascendents of Western power around the Atlantic.

و جدیدترین ها که پایه قدرت غربی هستند در اطراف اقیانوس اطلس.

Well it seems to me

خب به نظر من

that we're now seeing a fundamental shift of power, broadly speaking,

ما در سطح کلان شاهد یک تغییر بنیادین در قدرت هستیم،

away from nations gathered around the Atlantic [seaboard]

با گذشتن از ملتهایی که در کرانه اقیانوس اطلس گردهم آمده بودند

to the nations gathered around the Pacific rim.

و رسیدن به ملتهایی که در حاشیه اقیانوس آرام جمع شده اند.

Now that begins with economic power,

الان که با قدرت اقتصادی همه چیز شروع می شه،

but that's the way it always begins.

که البته همیشه همینگونه بوده است.

You already begin to see the development of foreign policies,

شما شاهد ایجاد سیاستهای خارجی بوده اید،

the augmentation of military budgets

و همچنین افزایش بودجه های نظامی،

occurring in the other growing powers in the world.

که در حال وقوع در سایر قدرتهای در حال رشد جهان است.

I think actually

من در حقیقت فکر می کنم

this is not so much a shift from the West to the East;

این همه تغییرمسیر حرکت از غرب به شرق نیست؛

something different is happening.

بلکه اتفاق دیگری در حال وقوع است.

My guess is, for what it's worth,

حدس من، بر اساس شرایط موجود،

is that the United States will remain

این است که ایالات متحده آمریکا

the most powerful nation on earth

به عنوان قدرتمندترین ملت دنیا بر روی زمین

for the next 10 years, 15,

در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده باقی می ماند،

but the context in which she holds her power

اما محتوایی که بر اساس آن آمریکا قدرت خودش را حفظ می کند

has now radically altered; it has radically changed.

به شدت تغییر کرده است؛ اون از اساس عوض شده است.

We are coming out of 50 years,

با خروج از ۵۰ سال گذشته،

most unusual years, of history

غریب ترین سالهای تاریخ

in which we have had a totally mono-polar world,

که ما در یک دنیای کاملاً تک قطبی زندگی می کردیم،

in which every compass needle

دنیایی که در آن هر سوزن قطب نما

for or against

در هر راستایی (موافق یا مخالف)

has to be referenced by its position to Washington --

باید بر اساس جهتش نسبت به واشنگتن سنجیده می شد --

a world bestrode by a single colossus.

دنیایی که در آن تنها یک غول پیکر حکمفرما بود.

But that's not a usual case in history.

اما آن یک شرایط معمول در تاریخ نبود.

In fact, what's now emerging

در حقیقت، آنچه الان در حال ظهور است

is the much more normal case of history.

شکل عادی تری از تاریخ است.

You're beginning to see the emergence

شما شاهد ظهور

of a multi-polar world.

یک دنیای چند قطبی هستید.

Up until now,

تا حالا،

the United States has been the dominant feature of our world.

ایالات متحده چهره غالب دنیای ما بوده است.

They will remain the most powerful nation,

آنها پرقدرت ترین ملت دنیا باقی می مانند،

but they will be the most powerful nation

اما آنها در یک جهان چند قطبی

in an increasingly multi-polar world.

پرقدرت ترین خواهند بود.

And you begin to see the alternative centers of power building up --

و شما نظاره گر ظهور مراکز دیگر تمرکز قدرت هستین --

in China, of course,

در چین، البته،

though my own guess is that China's ascent to greatness is not smooth.

حدس من این است که حرکت رو به رشد چین هموار نخواهد بود.

It's going to be quite grumpy

اون مسیر پر فراز و نشیبی خواهد بود

as China begins to democratize her society

زیرا جامعه چین پس ار آزادسازی اقتصادش دموکراتیزه خواهد شد.

after liberalizing her economy.

زیرا جامعه چین پس ار آزادسازی اقتصادش دموکراتیزه خواهد شد.

But that's a subject of a different discussion.

اما این موضوع بحث دیگری است.

You see India, you see Brazil.

همچنین برزیل و هند در چنین موقعیتی هستند.

You see increasingly

به شکل روزافزونی شما شاهدین

that the world now looks actually, for us Europeans,

که برای ما اروپایی ها، دنیای کنونی

much more like Europe in the 19th century.

بیشتر شبیه اروپا در قرن ۱۹ است.

Europe in the 19th century:

اروپا در قرن ۱۹:

a great British foreign secretary, Lord Canning,

وزیر امور خارجه بریتانیا، لرد کنینگ،

used to describe it as the "European concert of powers."

سابقاً اون را به عنوان "کنسرت اروپایی قدرتها" توصیف کرده بود.

There was a balance, a five-sided balance.

یک تعادل پنج-وجهی وجود داشت.

Britain always played to the balance.

بریتانیا همیشه در حال ایجاد تعادل بود.

If Paris got together with Berlin,

اگر پاریس و برلین متحد می شدند،

Britain got together with Vienna and Rome to provide a counterbalance.

بریتانیا به منظور ایجاد نیروی مقابل با وین و رم متحد می شد.

Now notice,

حالا توجه کنین،

in a period which is dominated by a mono-polar world,

در یک دنیای تک قطبی،

you have fixed alliances --

متحدین ثابتی وجود دارند --

NATO, the Warsaw Pact.

از جمله ناتو، معاهده ورشو.

A fixed polarity of power

قطبیت ثابت قدرت

means fixed alliances.

به معنای اتحادهای ثابت است.

But a multiple polarity of power

اما قطبیت چند وجهی قدرت

means shifting and changing alliances.

به معنای تغییر و جابه جایی متحدان است.

And that's the world we're coming into,

ما در حال ورود به چنین دنیایی هستیم،

in which we will increasingly see

دنیایی که در آن هرچه بیشتر شاهد

that our alliances are not fixed.

ثابت نماندن متحدانمان هستیم.

Canning, the great British foreign secretary once said,

کنینگ، وزیر امور خارجه بریتانیا یک بار گفت،

"Britain has a common interest,

"بریتانیا منافع مشترکی دارد

but no common allies."

اما متحد ثابتی نه."

And we will see increasingly

و ما بیشتر می بینیم

that even we in the West

که حتی ما در غرب

will reach out, have to reach out,

دست دراز می کنیم، باید دست دراز کنیم،

beyond the cozy circle of the Atlantic powers

فرای دایره آشنای قدرتهای آتلانتیک (اطراف اقیانوس اطلس)

to make alliances with others

برای متحد شدن با دیگران

if we want to get things done in the world.

اگر می خواهیم کارها را در این دنیا به سرانجام برسانیم.

Note, that when we went into Libya,

دقت کنین، زمانیکه ما به لیبی رفتیم،

it was not good enough for the West to do it alone;

خوب نبود که غرب به تنهایی این کار را انجام دهد؛

we had to bring others in.

ما باید دیگران را هم درگیر این کار می کردیم.

We had to bring, in this case, the Arab League in.

ما باید، در این مورد، اتحادیه عرب را درگیر می کردیم.

My guess is Iraq and Afghanistan are the last times

حدس من این است که عراق و افغانستان آخرین مواردی بودند

when the West has tried to do it themselves,

که غرب به تنهایی سعی در انجام کاری داشت،

and we haven't succeeded.

و ما موفق نشدیم.

My guess

حدس من این است

is that we're reaching the beginning of the end of 400 years --

که ما در حال رسیدن به پایان ۴۰۰ سالی هستیم --

I say 400 years because it's the end of the Ottoman Empire --

می گویم ۴۰۰ سال زیرا این زمان پایان امپراطوری عثمانی است --

of the hegemony of Western power,

که دوران برتری و استیلای قدرت غربی است،

Western institutions and Western values.

نهادهای غربی و ارزشهای غربی.

You know, up until now, if the West got its act together,

می دونین، تا کنون، اگر کشورهای غربی متحد عمل می کردند،

it could propose and dispose

قادر بودن در هر گوشه دنیا

in every corner of the world.

طرحی نو پبشنهاد بدهد و اجرا کنند.

But that's no longer true.

اما دیگر اینگونه نیست.

Take the last financial crisis

آخرین بحران مالی را در نظر بگیرین

after the Second World War.

بعد از جنگ جهانی دوم.

The West got together --

غرب متحد شد --

the Bretton Woods Institution, World Bank, International Monetary Fund --

نهاد برتون وودز (تآسیس در ۱۹۴۴ جهت تقویت همکاریهای بین المللی)، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول --

the problem solved.

و مشکلات حل شد.

Now we have to call in others.

اکنون باید از دیگران نیز دعوت کنیم.

Now we have to create the G20.

اکنون باید گروه ۲۰ (شامل ۱۹ قدرت اقتصادی دنیا به اضافه اتحادیه اروپا) را ایجاد کنیم.

Now we have to reach beyond the cozy circle

اکنون ما باید با فراتر از دایره آشنای

of our Western friends.

دوستان غربیمان همکاری کنیم.

Let me make a prediction for you,

بگذارید یک پیش بینی برای شما کنم،

which is probably even more startling.

چیزی که احتمالاً شگفت انگیزتر است.

I suspect we are now reaching the end

من گمان می کنم ما در حال رسیدن به پایان

of 400 years

۴۰۰ سالی هستیم

when Western power was enough.

که در آن قدرت غربی کافی بود.

People say to me, "The Chinese, of course,

مردم به من می گویند، "چینی ها، البته،

they'll never get themselves involved

درگیرفعالیت های چندجانبه ایجاد صلح در اقصی نقاط دنیا نخواهند شد."

in peace-making, multilateral peace-making around the world."

درگیرفعالیت های چندجانبه ایجاد صلح در اقصی نقاط دنیا نخواهند شد."

Oh yes? Why not?

واقعاً؟ چرا؟

How many Chinese troops

امروزه چند سرباز چینی

are serving under the blue beret, serving under the blue flag,

در حال خدمت زیر کلاه های آبی و پرچمهای آبی،

serving under the U.N. command in the world today?

در حال خدمت به عنوان سربازان سازمان ملل در دنیا هستند؟

3,700.

۳۷۰۰ نفر.

How many Americans? 11.

چند آمریکایی؟ ۱۱.

What is the largest naval contingent

بزرگترین کشتی کمکی

tackling the issue of Somali pirates?

به حل مسئله دزدان دریایی سومالی کجایی است؟

The Chinese naval contingent.

کشتی کمکی چینی.

Of course they are, they are a mercantilist nation.

البته که آنها طرفدار سیاست موازنه اقتصادی هستند.

They want to keep the sea lanes open.

آنها می خواهند خطوط دریایی را باز نگه دارند.

Increasingly, we are going to have to do business

به طور فزاینده ایی، ما باید کار و تجارت کنیم

with people with whom we do not share values,

با افرادی که ارزشهایمان با آنها مشترک نیست،

but with whom, for the moment, we share common interests.

اما با آنها، در حال حاضر، منافع مشترکی داریم.

It's a whole new different way

این همه روش متفاوت

of looking at the world that is now emerging.

نگاه کردن به دنیایی است که در حال ظهور است.

And here's the third factor,

و اما عامل سوم،

which is totally different.

که کاملاً متفاوت است.

Today in our modern world,

امروز در دنیای مدرن ما،

because of the Internet,

به خاطر اینترنت،

because of the kinds of things people have been talking about here,

به خاطر نوع موضوعاتی که مردم درباره آنها اینجا صحبت می کنند،

everything is connected to everything.

همه چیز به همه چیز مرتبط است.

We are now interdependent.

ما اکنون وابسته به یکدیگر هستیم.

We are now interlocked,

به عنوان ملتها، به عنوان افراد، ما به هم قفل شدیم،

as nations, as individuals,

به عنوان ملتها، به عنوان افراد، ما به هم قفل شدیم،

in a way which has never been the case before,

به شکلی که هرگز اینچنین نبوده،

never been the case before.

قبل از این هرگز اینگونه نبوده.

The interrelationship of nations,

رابطه متقابل ملتها

well it's always existed.

همیشه وجود داشته است.

Diplomacy is about managing the interrelationship of nations.

دیپلماسی درباره مدیریت رابطه متقابل ملتهاست.

But now we are intimately locked together.

اما الان ما از نزدیک به یکدیگر قفل شده ایم.

You get swine flu in Mexico,

شما در مکزیک به آنفولانزای خوکی مبتلا می شوید،

it's a problem for Charles de Gaulle Airport

و تبدیل به مشکلی برای فرودگاه شارل دوگول (در پاریس)

24 hours later.

تنها در ۲۴ ساعت می شوید.

Lehman Brothers goes down, the whole lot collapses.

شرکت مالی لمن برادرز ورشکسته می شود، کل بازار مالی سقوط می کند.

There are fires in the steppes of Russia,

در جلگه های روسیه آتش سوزی می شود،

food riots in Africa.

شورشهای غذایی در آفریقا رخ می دهد.

We are all now deeply, deeply, deeply interconnected.

ما همگی، عمیقاً، عمیقاً، عمیقاً به هم متصل هستیم.

And what that means

و آن به معنی آن است که

is the idea of a nation state acting alone,

گمان اینکه یک ملت-دولت می تواند به تنهایی عمل کند،

not connected with others,

بدون وابستگی به سایرین،

not working with others,

بدون همکاری با دیگران،

is no longer a viable proposition.

دیگر معتبر نیست.

Because the actions of a nation state

زیرا عملکرد یک ملت-دولت

are neither confined to itself,

نه تنها محدود به خودش نیست،

nor is it sufficient for the nation state itself

بلکه برای کنترل قلمرو خودش نیز هم

to control its own territory,

کافی نمی باشد،

because the effects outside the nation state

زیرا اثر اتفاقات خارج از آن ملت

are now beginning to affect what happens inside them.

الان در داخل آنها نیز موثر است.

I was a young soldier

در آخرین جنگ کوچک امپراطوری بریتانیا.من سرباز جوانی بودم

in the last of the small empire wars of Britain.

در آخرین جنگ کوچک امپراطوری بریتانیا من سرباز جوانی بودم

At that time, the defense of my country

در آن زمان، دفاع کشور من

was about one thing and one thing only:

در باره یک چیز و فقط یک چیز بود:

how strong was our army, how strong was our air force,

چقدر قوی بود ارتش ما، چقدر قوی بود نیروی هوایی ما،

how strong was our navy and how strong were our allies.

چقدر قوی بود نیروی دریایی ما، و چقدر قوی بودند متحدان ما.

That was when the enemy was outside the walls.

آن زمانی بود که دشمن در بیدون مرزها قرار داشت.

Now the enemy is inside the walls.

اکنون دشمن داخل مرزهاست.

Now if I want to talk about the defense of my country,

اکنون اگر بخواهم در مورد ئفاع کشورم صحبت کنم،

I have to speak to the Minister of Health

باید با وزیر بهداشت حرف بزنم

because pandemic disease is a threat to my security,

زیرا بیماریهای مسری یک تهدید برای امنیت من است،

I have to speak to the Minister of Agriculture

باید با وزیر کشاورزی صحبت کنم

because food security is a threat to my security,

زیرا امنیت غذایی یک تهدید برای امنیت من است،

I have to speak to the Minister of Industry

من باید با وزیر صنایع صحبت کنم

because the fragility of our hi-tech infrastructure

زیرا شکنندگی زیرساختهای فن آوری پیشرفته ما

is now a point of attack for our enemies --

حالا یک نقطه حمله برای دشمنان ماست --

as we see from cyber warfare --

همونطور که در جنگ سایبری می بینیم --

I have to speak to the Minister of Home Affairs

باید با وزیر امور داخلی صحبت کنم

because who has entered my country,

چون کسی که وارد کشور من شده است،

who lives in that terraced house in that inner city

کسی که در خانه ایی بالکن دار در مرکز شهر زندگی می کند

has a direct effect on what happens in my country --

اثر مستقیمی دارد بر آنچه در کشور من رخ می دهد --

as we in London saw in the 7/7 bombings.

همونطور که در بمب گذاریهای ۷ جولای لندن دیدیم.

It's no longer the case that the security of a country

دیگر امنیت یک کشور

is simply a matter for its soldiers and its ministry of defense.

تنها وابسته به سربازان و وزیر دفاعش نیست.

It's its capacity to lock together its institutions.

بلکه ظرفیت آن در به هم پیوسته نگهداشتن نهادهای مختلفش اهمیت دارد.

And this tells you something very important.

و این بیانگر امر بسیار مهمی است.

It tells you that, in fact,

این نشان می دهد که در حقیقت

our governments, vertically constructed,

دولتهای ما که به شکل عمودی ساختار یافته اند

constructed on the economic model of the Industrial Revolution --

و بر مبنای مدلهای اقتصادی انقلاب صنعتی بنا نهاده شده اند --

vertical hierarchy, specialization of tasks,

سلسله مراتب عمودی، تخصصی شدن وظایف،

command structures --

ساختارهای فرماندهی --

have got the wrong structures completely.

همگی ساختار کاملاً اشتباهی دارند.

You in business know

شما در دنیای کسب و کار می دونین که

that the paradigm structure of our time, ladies and gentlemen,

الگوی ساختار زمان ما، خانم ها و آقایان،

is the network.

شبکه است.

It's your capacity to network that matters,

این ظرفیت شما برای شبکه سازی است که اهمیت دارد،

both within your governments and externally.

هم در داخل دولتهای شما و هم در رابطه با محیط خارج.

So here is Ashdown's third law.

پس اینجا قانون سوم اشدون صادق است.

By the way, don't ask me about Ashdown's first law and second law

راستی، راجع به قانون اول و دوم اشدون از من نپرسید

because I haven't invented those yet;

زیرا هنوز آنها را اختراع نکردم؛

it always sounds better if there's a third law, doesn't it?

همیشه قانون سوم بهتر بنظر میرسه، نه؟

Ashdown's third law is that in the modern age,

قانون سوم اشدون این است که در عصر مدرن،

where everything is connected to everything,

جایی که همه چیز به همه چیز متصل است،

the most important thing about what you can do

مهمترین نکته در مورد کاری که شما می توانید انجام دهید

is what you can do with others.

کاری است که با همکاری دیگران قادر به انجام آن هستید.

The most important bit about your structure --

مهمترین جز ساختار شما --

whether you're a government, whether you're an army regiment,

چه شما دولت باشید، چه یک هنگ نظامی،

whether you're a business --

و چه یک بنگاه اقتصادی --

is your docking points, your interconnectors,

نقاط لنگرگاه و اتصالات شماست،

your capacity to network with others.

ظرفیت شما برای ساختن شبکه با دیگران است.

You understand that in industry;

شما در صنایع این امر را درک می کنید؛

governments don't.

اما دولتها هنوز قادر به فهم این موضوع نیستند.

But now one final thing.

و یک نکته نهایی.

If it is the case, ladies and gentlemen -- and it is --

خانم ها و آقایان، اگر این امر صحت دارد که

that we are now locked together

ما الان به یکدیگر قفل شده ایم

in a way that has never been quite the same before,

به صورتی که قبل از این هرگز اینگونه نبوده است،

then it's also the case that we share a destiny with each other.

آنگاه سرنوشت مشترکی نیز در انتظار ماست.

Suddenly and for the very first time,

ناگهان و برای اولین بار،

collective defense, the thing that has dominated us

دفاع جمعی، چیزی که ذهن ما را تسخیر کرده

as the concept of securing our nations,

به عنوان راه حل تأمین امنیت ملتهایمان،

is no longer enough.

دیگر کافی نیست.

It used to be the case

سابق بر این

that if my tribe was more powerful than their tribe, I was safe;

اگر قبیله من قدرتمندتر از قبیله آنها بود، من امن بودم؛

if my country was more powerful than their country, I was safe;

اگر کشور من قوی تر از کشور آنها بودم، من امن بودم؛

my alliance, like NATO, was more powerful than their alliance, I was safe.

اگر متحدان من، مانند ناتو، قوی تر از متحدان آنها بود، من امن بودم.

It is no longer the case.

اما دیگر اینگونه نیست.

The advent of the interconnectedness

ظهور پدیده به هم متصل بودن

and of the weapons of mass destruction

و وجود سلاحهای کشتار جمعی

means that, increasingly,

هر چه بیشتر به معنای آن است که

I share a destiny with my enemy.

من سرنوشت مشترکی با دشمنم دارم.

When I was a diplomat

زمانی که من یک دیپلمات بودم

negotiating the disarmament treaties with the Soviet Union

مذاکرات معاهده های خلع سلاح با اتحاد جماهیر شوروی

in Geneva in the 1970s,

در ژنو در دهه ۷۰ میلادی ،

we succeeded because we understood

موفقیت آمیز بود زیرا ما درک کردیم

we shared a destiny with them.

که ما سرنوشت مشترکی با آنها خواهیم داشت.

Collective security is not enough.

امنیت جمعی دیگر کافی نیست.

Peace has come to Northern Ireland

صلح در ایرلند شمالی حاکم شده است

because both sides realized that the zero-sum game couldn't work.

زیرا هر دو طرف درک کردند بازیهای جمع-صفر دیگر کارایی ندارند.

They shared a destiny with their enemies.

سرنوشت مشترکی با دشمنانشان در انتظار آنهاست.

One of the great barriers to peace in the Middle East

یکی از موانع اصلی در برابر صلح در خاورمیانه

is that both sides, both Israel and, I think, the Palestinians,

این است که هیچ یک از دو طرف دعوا، اسرائیل و فلسطین،

do not understand

درک نمی کنند

that they share a collective destiny.

که آنها سرنوشت جمعی مشترکی خواهند داشت.

And so suddenly, ladies and gentlemen,

و به ناگاه، خانم ها و آقایان،

what has been the proposition

آنچه پیشنهادخردمندان و شاعران در سالها قبل بوده است

of visionaries and poets down the ages

آنچه پیشنهادخردمندان و شاعران در سالها قبل بوده است

becomes something we have to take seriously

تبدیل به امری شده است که ما باید آن را

as a matter of public policy.

به عنوان موضوع سیاستگذاریهای عمومی جدی بگیریم.

I started with a poem, I'll end with one.

من با یک شعر شروع کردم و با یک شعر تمام می کنم.

The great poem of John Donne's.

شعر قشنگی از جان دان.

"Send not for whom the bell tolls."

"برای آنها که زنگهایشان به صدا در می آیند نفرستید."

The poem is called "No Man is an Island."

نام شعر "هیچ مردی یک جزیره نیست" می باشد.

And it goes:

او می گوید:

"Every man's death affected me,

"مرگ هر مردی بر من تأثیر گذاشته است،

for I am involved in mankind,

زیرا من گرفتار نوع بشریتم،

send not to ask

نپرسید تنها

for whom the bell tolls,

از کسانی که ناقوسهایشان به صدا در می آید،

it tolls for thee."

که ناقوس برای تو به صدا در می آید."

For John Donne, a recommendation of morality.

برای جان دن، توصیه ایی اخلاقی است.

For us, I think,

برای ما، من فکر می کنم،

part of the equation for our survival.

جزیی از معادله نجات ماست.

Thank you very much.

با تشکر فراوان از شما.

(Applause)

(تشویق)