Johanna Blakely: Lessons from fashion's free culture

جوانا بلکلی: درسهایی از فرهنگِ آزاد مُد

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I heard this amazing story about Miuccia Prada.

من این داستان جالب را درباره میوچیا پرادا شنیدم.

She's an Italian fashion designer.

او یک طراح مد ایتالیایی است.

She goes to this vintage store in Paris

او به همراه دوستی به این فروشگاه قديمى

with a friend of hers.

در پاريس مى‌رود.

She's rooting around, she finds this one jacket by Balenciaga --

همه جا را زير و رو مى‌كند، كتی از بالئنسياگا پیدا می‌کند --

she loves it.

از آن خوشش ميايد.

She's turning it inside out.

آن را پشت و رو مى كند.

She's looking at the seams. She's looking at the construction.

به درزها نگاه مى كند. به ساختار آن نگاه مى كند.

Her friend says, "Buy it already."

دوستش مى گويد، "خريديش بالاخره."

She said, "I'll buy it, but I'm also going to replicate it."

او گفت، "مى‌خرمش، اما مى‌خواهم عين آن را هم توليد كنم."

Now, the academics in this audience may think,

حالا، تحصيل كرده‌های این جمع شايد فكر كنند،

"Well, that sounds like plagiarism."

"خب، اين مثل دزدى ادبى ميماند."

But to a fashionista, what it really is

اما براى اهل مد، چيزى كه اين واقعاً هست

is a sign of Prada's genius:

نشانه اى از نبوغ پراداست:

that she can root through the history of fashion

این كه او مى‌تواند تاريخ مد را ريشه يابى كند

and pick the one jacket

و يك كت را بردارد

that doesn't need to be changed by one iota,

كه حتى يك ذره هم نياز به تغيير پیدا کردن ندارد،

and to be current and to be now.

و رايج و امروزی باشد.

You might also be asking whether it's possible

شما ممكن است همينطور بپرسيد آيا ممكن است

that this is illegal for her to do this.

كه انجام چنين كاری توسط او غيرقانونى باشد.

Well, it turns out that it's actually not illegal.

خب، در واقع از قرارمعلوم غيرقانونى نيست.

In the fashion industry, there's very little

در صنعت مد، حمايت مالکیت فکری

intellectual property protection.

خيلى كمى وجود دارد.

They have trademark protection,

آنها حمايت علامت تجارى دارند،

but no copyright protection

اما حمايت از حق تکثیر کننده وجود ندارد

and no patent protection to speak of.

و حمايت از حق انحصارى هم كه حرفش را نزنيد.

All they have, really, is trademark protection,

همه آنچه كه دارند، واقعاً، حمايت از علامت تجارى است،

and so it means that anybody

بنابراين اين به آن معناست كه هر كسى

could copy any garment

می‌تواند هر لباسى را كپى كند

on any person in this room

از روى هر شخصى در اين اتاق

and sell it as their own design.

و آن را تحت عنوان طرحى از خودش بفروشد.

The only thing that they can't copy

تنها چيزى كه آنها نمى‌توانند كپى كنند

is the actual trademark label

برچسب علامت تجارى واقعى است

within that piece of apparel.

كه توى آن تكه از آستر لباس است.

That's one reason that you see logos

اين يكى از دلايلى است شما لوگوها را مى‌بينيد

splattered all over these products.

روى همه اين توليدات دوخته مى‌شود.

It's because it's a lot harder for knock-off artists

اين بخاطر آن است كه براى هنرمندان تقلبى كار

to knock off these designs

تقليد كردن از روى اين طرحها سخت‌تر است

because they can't knock off the logo.

زيرا آنها نمى‌توانند از روی لوگو تقلب كنند.

But if you go to Santee Alley, yeah.

اما اگر به محله سانتى برويد، بله.

(Laughter) Well, yeah.

(خنده) خب، بله.

Canal Street, I know.

خيابان كانال، مى‌دانم.

And sometimes these are fun, right?

و گاهى وقتها اينها جالبند، نه؟

Now, the reason for this, the reason that the fashion industry

حالا، دليل اين موضوع، دليل اين كه صنعت مد

doesn't have any copyright protection

حمايت از حق تكثيركننده را ندارد

is because the courts decided long ago

بخاطر اين است كه دادگاه ها مدتها قبل تصميم گرفتند

that apparel is too utilitarian

رخت و لباس آنقدر سودآور است

to qualify for copyright protection.

که فاقد صلاحيت برای برخورداری از حمايت از حق تكثير كننده باشد.

They didn't want a handful of designers

آنها نمى خواستند كه يك مشت طراح

owning the seminal building blocks of our clothing.

پایه‌هاى سازنده تاثيرى گذارى را در پوشاكمان صاحب شوند.

And then everybody else would have to license this cuff or this sleeve

و بعداً همه بايد براى گرفتن مجوز براى اين دكمه سردست يا اين آستين دست به كار مى شدند

because Joe Blow owns it.

زيرا فلانی صاحب آن است.

But too utilitarian? I mean is that the way you think of fashion?

اما سودآورى زياد؟ آيا اين طرز تفكر شما درباره مد است؟

This is Vivienne Westwood. No!

اين ويوين وستوود( طراح لبس مشهور انگلیسی) است. نه!

We think of it as maybe too silly,

ما به آن شايد بعنوان خيلى احمقانه، خيلى غيرضرورى

too unnecessary.

فكر كنيم.

Now, those of you who are familiar with the logic

حالا، آن دسته‌اى از شما كه با منطق پشت

behind copyright protection --

حمايت از حق تكثير كننده آشنا هستيد --

which is that without ownership, there is no incentive to innovate --

اين كه بدون مالكيت، انگيزه اى براى نو‌آورى وجود ندارد --

might be really surprised

شايد واقعاً از

by both the critical success of the fashion industry

موفقيت حياتى صنعت مد و همچنین موفقيت اقتصادى اين صنعت

and the economic success of this industry.

حیرت‌زده شوید.

What I'm going to argue today is that

چيزى كه مى‌خواهم امروز بحث كنم اين است كه

because there's no copyright protection

بخاطر وجود نداشتن حمايت از حق تكثير كننده

in the fashion industry,

در صنعت مد،

fashion designers have actually been able to elevate

طراحان مد درواقع قادر به بالا بردن

utilitarian design,

طراحى سودآور بوده‌اند،

things to cover our naked bodies,

با تبدیل چيزهايى که براى پوشاندن بدنهاى برهنه ماست،

into something that we consider art.

به چيزهايى كه ما هنر تصورمى‌كنيم.

Because there's no copyright protection

زيرا حمايت از حق تكثيركننده وجود ندارد

in this industry,

در اين صنعت،

there's a very open and creative

اكولوژى (بوم شناسى) بسيار باز و خلاقانه‌اى از

ecology of creativity.

خلاقيت وجود دارد.

Unlike their creative brothers and sisters,

برخلاف خواهرها و برادرهاى خلاقشان،

who are sculptors or photographers

كه عكاس يا مجسمه ساز

or filmmakers or musicians,

يا فيلم ساز يا موسيقى‌دان هستند،

fashion designers can sample

طراحان مد مى‌توانند از طراحى‌هاى تمامى هم رده هايشان

from all their peers' designs.

نمونه بردارى كنند.

They can take any element from any garment

آنها مى توانند هر تكه از هر لباسى را از

from the history of fashion

تاريخ يا مد بگيرند

and incorporate it into their own design.

و آن را در طراحى خودشان بگنجاند.

They're also notorious for riffing off of the zeitgeist.

آنها همچنين بخاطر دستكارى كردن روح زمانه بدنام هستند.

And here, I suspect,

و در اينجاست كه من مشكوك مى‌شوم،

they were influenced by the costumes in Avatar.

آنها تحت تاثير لباسهاى فیلم آواتار قرار گرفتند.

Maybe just a little.

شايد فقط يك كمى.

Can't copyright a costume either.

نمى‌توانند يك لباس را حتى شامل قانون حق تكثير كننده نمایند.

Now, fashion designers have

حالا، طراحان مد وسيع ترين جعبه رنگ

the broadest palette imaginable

نقاشى قابل تصور را

in this creative industry.

در اين صنعت خلاقانه دارند.

This wedding dress here

اين لباس عروسى اينجا

is actually made of sporks,

در واقع از قاش‌چنگ‌ها ساخته شده است،

and this dress is actually made of aluminum.

و اين پيراهن در حقيقت از آلومينيوم ساخته شده است.

I've heard this dress actually sort of sounds like wind chimes

شنيده‌ام اين پيراهن درواقع هنگام راه رفتن صدايى

as they walk through.

شبيه زنگ هاى بادى را توليد مى كند.

So, one of the magical side effects

بنابراين، يكى از تاثيرات جانبى سحرآميز

of having a culture of copying,

داشتن فرهنگ كپى كارى،

which is really what it is,

آن چيزى است كه واقعاً است،

is the establishment of trends.

یعنی ايجاد گرايشات.

People think this is a magical thing. How does it happen?

مردم فكر مى‌كنند كه اين يك چيز جادويى است. چطور اتفاق مى‌افتد؟

Well, it's because it's legal for people to copy one another.

خب، بخاطر اين است كه براى آدمها كپى كردن از يك نفر ديگر قانونى است.

Some people believe that

برخى از مردم متعقدند كه

there are a few people at the top of the fashion food chain

شمار اندكى از آدمها در راس زنجيره‌ی غذایی مد وجود قرار دارند

who sort of dictate to us what we're all going to wear,

كسانى كه به ما به نحوى به ما دیکته می کنند که چه چيزي را بپوشيم،

but if you talk to any designer at any level,

اما اگر با هر طراحى از هر رده اى از جمله،

including these high-end designers,

اين طراحان سطح بالا صحبت كنيد،

they always say

آنها هميشه مى‌گويند

their main inspiration comes from the street:

الهام اصلى شان از خيابان ميايد:

where people like you and me remix and match

جايى كه آدمهايى مثل من و شما قاطى مى‌شوند و با

our own fashion looks.

نگاه هاى مدگرایانه ما مطابقت مى‌كنند.

And that's where they really get a lot of their

و آنجايى است كه آنها واقعاً بسيارى از

creative inspiration,

الهامات خلاقانه‌شان را مى‌گيرند،

so it's both a top-down and a bottom-up kind of industry.

بنابراين به نوعى يك صنعت بالا به پايين و پايين به بالاست.

Now, the fast fashion giants have

حالا، غولهاى مد سریع احتمالاً

probably benefited the most

بيشتر از همه از

from the lack of copyright protection in the fashion industry.

فقدان حمايت از حق تكثير کننده در صنعت مد بهره مى برند.

They are notorious for knocking off high-end designs

آنها براى تقليد كردن از طرحهاى خاص و متمايز

and selling them at very low prices.

و فروششان با قيمتهاى خيلى كم بدنام هستند.

And they've been faced with a lot of lawsuits,

و آنها با اقامه دعواهاى زيادى روبرو شده اند،

but those lawsuits are usually not won by fashion designers.

اما طراحان مد معمولاً برنده آن اقامه دعواها نمى‌شوند.

The courts have said over and over again, "You don't need

دادگاه‌ها بارها و بارها گفته‌اند، "شما ديگر

any more intellectual property protection."

به حمايت مالكيت فكرى احتياج نداريد."

When you look at copies like this,

وقتى به كپى‌هايى مثل اين نگاه مى‌كنيد،

you wonder: How do the luxury high-end brands

از خودتان مى‌پرسيد: چطور اين مارك‌هاى خاص و متمايز تجملى

remain in business?

در بازار دوام مياورد؟

If you can get it for 200 bucks, why pay a thousand?

اگر مى‌توانيد آن را با ٢٠٠ تا بگيريد، چرا ١٠٠٠ تا بابتش دهيد؟

Well, that's one reason we had a conference here at USC a few years ago.

خب، اين يكى از دلايلى است كه چند سال پيش اينجا در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی كنفرانسى داشتيم.

We invited Tom Ford to come --

از تام فورد دعوت كرديم اينجا بيايد --

the conference was called, "Ready to Share:

كنفرانس " آماده تقسيم كردن مد و مالكيت

Fashion and the Ownership of Creativity" --

خلاقيت شويد" نام گرفت --

and we asked him exactly this question.

و ما از او اين سوال را دقيقاً پرسيديم.

Here's what he had to say.

اين چيزى است كه او مجبور شد بگوید.

He had just come off a successful stint as the lead designer at Gucci,

او تازه دوره موفقیت‌آمیزی را بعنوان طراح اصلى گوچى را پشت‌سرگذاشته بود،

in case you didn't know.

اگر نمی‌دانستید.

Tom Ford: And we found after much research

تام فورد: و ما بعد از تحقيقات فراوان پى برديم كه

that -- actually not much research, quite simple research --

-- در واقعيت تحقيقات نه چندان زياد، تحقيقاتى نسبتاً ساده --

that the counterfeit customer was not our customer.

مشترى بدلى مشترى ما نبود.

Johanna Blakley: Imagine that.

جوانا بلكلى: فكرش را بكنيد.

The people on Santee Alley

آدمهاى توى محله سانتى

are not the ones who shop at Gucci.

كسانى نيستند كه گوچى بخرند.

(Laughter)

(خنده)

This is a very different demographic.

اين نوع خيلى متفاوتى از آمارگيرى نفوس است.

And, you know, a knock-off is never the same

و، شما مى‌دانيد، يك كپى هيچوقت مثل

as an original high-end design,

طراحی پيچيده و متمايز اصلى آن نمى شود،

at least in terms of the materials; they're always made of cheaper materials.

حداقل از لحاظ جنس؛ آنها هميشه از مواد ارزانتر ساخته مى‌شوند.

But even sometimes a cheaper version

اما حتى بعضى وقتها يك نسخه ارزانتر

can actually have some charming aspects,

مى‌تواند در واقع بعضى از جنبه هاى دلفريب را داشته باشد

can breathe a little extra life into a dying trend.

و اندك عمر اضافه‌اى به يك مد در حال انقراض ببخشد.

There's lots of virtues of copying.

كپى كردن مزاياى فراوانى دارد.

One that a lot of cultural critics have pointed to

يكى اين كه بسيارى از منتقدان فرهنگى اشاره به آن داشته اند

is that we now have

این است كه ما اكنون

a much broader palette

جعبه رنگ نقاشی خيلى وسيعترى

of design choices to choose from than we ever have before,

از انتخابهاى طراحى داریم براى انتخاب كردن از همه آنچه که از قبل داشته‌ایم،

and this is mainly because of the fast fashion industry, actually.

و اين عمدتاً بخاطر صنعت سريع مد است، در حقيقت.

And this is a good thing. We need lots of options.

و اين چيز خوبى است. ما به گزينه‌هاى بسيارى نياز داريم.

Fashion, whether you like it or not,

مد، خواه آن را دوست داشته باشيد يا خير،

helps you project who you are to the world.

به شما كمك مى‌كند كه به دنيا نشان دهيد كه چه كسى هستيد.

Because of fast fashion,

بخاطر مد سريع،

global trends actually get established much more quickly than they used to.

گرايشات جهانى در واقع سريع تر از قبل ساخته مى‌شوند.

And this, actually, is good news to trendsetters;

و اين، در حقيقت، خبر خوبى براى رواج دهندگان مد است؛

they want trends to be set

آنها خواستار وضع كردن مدها هستند

so that they can move product.

تا محصولاتشان را پيش ببرند.

For fashionistas,

براى مدگراها،

they want to stay ahead of the curve.

آنها مى خواهند جلوتر از منحنى باقى بمانند.

They don't want to be wearing what everybody else is wearing.

آنها نمى‌خواهند چيزى را بپوشند كه ديگران مى‌پوشند.

And so, they want to move on to the next trend

و در نتيجه، آنها مى‌خواهند هر چه زودتر

as soon as possible.

سراغ مد بعدى بروند.

I tell you, there is no rest for the fashionable.

به شما مى‌گويم، هيچ استراحتى براى به مد بودن وجود ندارد.

Every season, these designers have to struggle

هر فصل، اين طراحان بايد براى پيدا كردن

to come up with the new fabulous idea that everybody's going to love.

يك ايده شگفت آور تازه كه همه عاشق آن شوند، تقلا كنند.

And this, let me tell you,

و اين، اجازه دهيد كه برايتان بگويم،

is very good for the bottom line.

براى حدّ سودآوری بسيار خوب است.

Now of course, there's a bunch of effects

حالا البته، تاثیراتی هم وجود دارد که

that this culture of copying has

این فرهنگ کپی‌برداری در

on the creative process.

روند خلاقانه برجای می‌گذارد.

And Stuart Weitzman is a very successful shoe designer.

و استوارت ویتزمن طراح کفشی بسیار موفق است.

He has complained a lot about people copying him,

او بسیار درباره کسانی که از او کپی برداری می‌کنند شکایت کرده است،

but in one interview I read,

اما در مصاحبه‌ای که خواندم،

he said it has really forced him to up his game.

او گفت این مساله او را مجبور به بالا رفتن در این بازی کرده است.

He had to come up with new ideas,

او باید با ایده‌های تازه پیدا می‌کرد،

new things that would be hard to copy.

چیزهایی که کپی‌برداری از آنها آسان نباشد.

He came up with this Bowden-wedge heel

او با این ایده لژهای Bowden آمد

that has to be made out of steel or titanium;

که باید از تیتانیوم یا استیل ساخته می‌شدند؛

if you make it from some sort of cheaper material,

اگر شما از نوعی جنس ارزانتر آن را می‌ساختید،

it'll actually crack in two.

در واقع به دو نیم ترک برمی‌داشت.

It forced him to be a little more innovative. (Music)

مجبور شد که اندکی بیشتر نوآوری کند. (موسیقی)

And that actually reminded me

و در حقیقت آن آهنگ

of jazz great, Charlie Parker.

جاز عالی، از چارلی پارکر را بخاطرم آورد.

I don't know if you've heard this anecdote, but I have.

نمی دانم آیا شما این حکایت را شنیده‌اید، اما من شنیده‌ام.

He said that one of the reasons he invented bebop

و گفت که یکی از دلایلی سبک بِبوپ را ابدع کرد

was that he was pretty sure

این بود که او خیلی مطمئن بود که

that white musicians wouldn't be able to replicate the sound. (Laughter)

موزیسین‌های سفید پوست قادر به کپی‌برداری صدا نبودند. (خنده)

He wanted to make it too difficult to copy,

او می‌خواست کپی کردن خیلی سخت شود،

and that's what fashion designers are doing all the time.

و آن چیزی است که طراحان مد همواره سعی در انجامش دارند.

They're trying to put together

آنها در تلاشند با در کنار هم قرار دادن

a signature look, an aesthetic

یک ظاهر امضاء دار، یک زیبایی

that reflects who they are.

نشان بدهند که کی هستند.

When people knock it off, everybody knows

وقتی دیگران آن را کپی می‌کنند،‌ همه مطلع می‌شوند

because they've put that look out on the runway,

چون آنها باعث منتشرشدن آن ظاهر در شوی زنده مد شده‌اند،

and it's a coherent aesthetic.

و آن یک زیبایی ادامه‌داراست.

I love these Gallianos.

من این گالیانو‌ها را دوست دارم.

Okay, we'll move on. (Laughter)

بسیار خوب، ازشون می‌گذریم. (خنده)

This is not unlike the world of comedy.

این برخلاف دنیای کمدی نیست.

I don't know if you know that jokes

نمی‌دانم آیا شما خبر دارید که لطیفه‌ها

also can't be copyright protected.

همچنین مشمول حمایت از حق تکثیر کننده نمی‌شوند.

So when one-liners were really popular,

بنابراین وقتی جک‌های یک خطی واقعاً محبوب بودند

everybody stole them from one another.

همه می‌توانستند آنها را از یکدیگر بدزدند.

But now, we have a different kind of comic.

اما حالا، نوع متفاتی از کمدی را داریم.

They develop a persona,

آنها شخصیت خاصی را رشد می دهند،

a signature style, much like fashion designers.

یک سبک امضاء‌دار، خیلی شبیه به طراحان مد.

And their jokes,

و همه لطیفه‌هایشان،

much like the fashion designs by a fashion designer,

خیلی شبیه به طرحهای مد یک طراح مد،

really only work within that aesthetic.

تنها اثری که واقعا درآن حیطه از زیبایی قرر می گیرد.

If somebody steals a joke

اگر کسی لطیفه‌ای را برای مثال،

from Larry David, for instance,

لاری دیوید، سرقت کند،

it's not as funny.

آنقدر خنده‌دار نیست.

Now, the other thing that fashion designers have done

حالا، کار دیگری که طراحان مد انجام داده‌اند

to survive in this culture of copying

زنده ماندن در این فرهنگ کپی برداری

is they've learned how to copy themselves.

است، آنها یاد گرفته‌اند که چطور خودشان کپی کنند.

They knock themselves off.

آنها از خودشان کپی بر‌می دارند.

They make deals with the fast fashion giants

آنها با غولهای مد سریع معامله می‌کنند

and they come up with a way to sell their product

و آنها روشی را پیدا می کنند تا محصولاتشان را بفروشند

to a whole new demographic:

به یک جمعیت کاملا جدید.

the Santee Alley demographic.

جمعیت آماری خیابان سانتی.

Now, some fashion designers will say,

حالا،‌بعضی از طراحان مد خواهند گفت،

"It's only in the United States that we don't have any respect.

«تنها در ایالات متحده است که به ما هیچگونه احترامی گذاشته نمی‌شود.

In other countries there is protection

در سایر کشورها حمایت از طرحهای

for our artful designs."

هنرمندانه ما وجود دارد.»

But if you take a look at the two other biggest markets in the world,

اما اگر نگاهی به دو بازار بزرگ دیگر در این دنیا بیاندازید

it turns out that the protection that's offered

معلوم می‌شود که حمایتی که پیشنهاد می‌شود

is really ineffectual.

واقعا غیرموثر است.

In Japan, for instance, which I think is the third largest market,

در‌ ژاپن، برای مثال، که فکر می‌کنم سومین بازار بزرگ دنیاست،

they have a design law; it protects apparel,

آنها قانون طرح را دارند، که از لباس حمایت می‌کند،

but the novelty standard is so high,

اما استاندارد تازگی بسیار بالاست،

you have to prove that your garment has never existed before,

باید ثابت کنید که لباس شم قبلا وجود نداشته است،

it's totally unique.

کاملاً منحصربه‌فرد است.

And that's sort of like

و آن چیزی شبیه

the novelty standard for a U.S. patent,

استاندارد تازگی برای حق مالکیت انحصاری در آمریکاست،

which fashion designers never get --

که طراحان مد هرگز از آن بهره مند نمی‌شوند--

rarely get here in the states.

در آمریکا بندرت این اتفاق می افتد.

In the European Union, they went in the other direction.

در اتحاديه اروپا، آنها در جهت ديگرى رفتند.

Very low novelty standard,

با استاندارد تازگى بسيار پايين،

anybody can register anything.

همه مى توانند هر چيزى را ثبت كنند.

But even though it's the home of the fast fashion industry

اما حتى با اينكه اينجا خانه صنعت سریع مد است

and you have a lot of luxury designers there,

و شما با شمار زيادى از طراحان لوکس طرف هستید،

they don't register their garments, generally,

آنها معمولاً لباسهايشان را ثبت نمى كنند،

and there's not a lot of litigation.

خيلى هم دعواى هاى قضايى وجود ندارد.

It turns out it's because the novelty standard is too low.

معلوم مى شود كه دليل آن خيلى پايين بودن استاندارد نوظهور است.

A person can come in and take somebody else's gown,

يك نفر مى تواند وارد شود و لباس كس ديگرى را بگيرد،

cut off three inches from the bottom,

سه سانت از پايين آن را كوتاه كند،

go to the E.U. and register it as a new, original design.

به اتحاديه اروپايى برود و آن را به عنوان طرحى، نو و بديع ثبت كند.

So, that does not stop the knock-off artists.

خب، این باعث نمی شود که هنرمندان کپی‌کار دست‌ بر دارند.

If you look at the registry, actually,

اگر درواقع نگاهی به آن فهرست ثبت شده‌ها بیاندازید

a lot of the registered things in the E.U.

بسیاری از ارقام ثبت شده در اتحادیه اروپا

are Nike T-shirts

تی شرت‌های نایکی هستند

that are almost identical to one another.

که تقریبا شبیه یکدیگرند.

But this has not stopped Diane von Furstenberg.

اما این باعث نشده که دایان فان فروستنبرگ دست بردارد.

She is the head of

او رئیس

the Council of Fashion Designers of America,

کنسول طراحان مد آمریکاست.

and she has told her constituency that

و او به حوزه انتخاباتیش گفته است که

she is going to get copyright protection

می خواهد حمایت از حق تکثیر کننده را برای

for fashion designs.

طرحهای مد بگیرد.

The retailers have kind of quashed this notion though.

با این وجود خرده‌فروشها به گونه‌ای این ایده را سرکوب کرده‌اند.

I don't think the legislation is going anywhere,

فکر نمی کنم تصویب این قانون بجایی برسد،

because they realized it is so hard

زیرا آنها تشخیص داده‌اند، ادعا کردن این که

to tell the difference between a pirated design

آیا این یک طرح سرقت شده است یا تنها بخشی

and something that's just part of a global trend.

از گرایشی جهانیست، واقعا دشوار است.

Who owns a look?

چه کسی صاحب یک چهره است؟

That is a very difficult question to answer.

این واقعا سوال مشکلی برای پاسخ دادن است.

It takes lots of lawyers and lots of court time,

کلی وقت وکلا و کلی وقت دادگاه را می‌گیرد،

and the retailers decided that would be way too expensive.

و خرده فروشها تصمیم گرفتند که برایشان واقعا گران تمام می‌شود.

You know, it's not just the fashion industry

می دانید، فقط صنعت مد نیست

that doesn't have copyright protection.

که از حمایت برای حق تکثیرکننده برخوردار نیست.

There's a bunch of other industries that don't have copyright protection,

تعداددیگری از صنایع هستند که از حمایت برای حق تکثیرکننده برخوردار نیستند،

including the food industry.

از جمله صنایع غذایی.

You cannot copyright a recipe

شما نمی‌توانید برای یک دستورغذا از حمایت برای حق تکثیرکننده داشته باشید

because it's a set of instructions, it's fact,

زیرا ن مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هاست، این حقیقت دارد.

and you cannot copyright the look and feel

و شما نمی توانید حتی ظاهر و حس بینظیرترین غذاها

of even the most unique dish.

را شامل قانون حمایت از حق تکثیرکننده کنید.

Same with automobiles.

اتومبیل‌ها هم همینطورند.

It doesn't matter how wacky they look or how cool they look,

مهم نیست چقدر ظاهر مزخرف یا باحال داشته باشند،

you cannot copyright the sculptural design.

شما نمی‌توانید طرح مجسمه‌ای را شامل قانون حمایت از حق تکثیرکننده بدانید.

It's a utilitarian article, that's why.

دلیلش، سودآور بودن این وسیله است.

Same with furniture,

مبلمان هم همینطور است،

it's too utilitarian.

بسیار سودآور است.

Magic tricks, I think they're instructions, sort of like recipes:

حقه‌های تردستی، فکر کنم آنها دستورالعمل باشند، یک جوراهایی مثل دستورهای غذایی:

no copyright protection.

حمایت از حق تکثیرکننده وجود ندارد.

Hairdos, no copyright protection.

مدل موها، حمایت از حق تکثیرکننده وجود ندارد.

Open source software, these guys decided

نرم‌افزارهای منبع آزاد، این آدمها تصمیم گرفتند

they didn't want copyright protection.

حمایت از حق تکثیرکننده را نمی‌خواهند.

They thought it'd be more innovative without it.

فکر کردند بدون آن بیشتر نوآوری وجود خواهد داشت.

It's really hard to get copyright for databases.

داشتن حمایت از حق تکثیرکننده برای پایگاه داده‌ها واقعا سخت است.

Tattoo artists, they don't want it; it's not cool.

هنرمندان تاتوکار، آن را نمی خوهند؛ باحال نیست.

They share their designs.

آنها طرحهايشان را قسمت مى كنند.

Jokes, no copyright protection.

لطيفه ها، حمايت از حق تكثيركننده وجود ندارد.

Fireworks displays,

نمايش‌های آتش بازى،

the rules of games,

مقررات بازيها،

the smell of perfume: no.

بوى عطر: خير.

And some of these industries may seem

و برخى از اين صنايع شاید به نظرتان

sort of marginal to you,

يك جوراهايى حاشيه اى باشند،

but these are the gross sales

اما اينها فروشهاى ناخالص براى

for low I.P. industries,

صنايعى با مالکیت فکری پايين است،

industries with very little copyright protection,

صنايعى با حمايت از حق تكثيركنده خيلى كم،

and there's the gross sales of

و در اينجا فروش ناخالص

films and books.

فيلم ها و كتابها را داريم.

(Applause)

(تشويق)

It ain't pretty.

خوب نیست.

(Applause)

(تشويق)

So you talk to people in the fashion industry

بنابراين شما با آمهاى تو صنعت مد صحبت مى كنيد

and they're like, "Shhh!

و آنها اين شكلى هستند، " هيس!

Don't tell anybody

به كسى نگو

we can actually steal from each other's designs.

ما در حقيقت مى توانيم از طرحهاى همديگر بدزديم.

It's embarrassing."

شرم آور است."

But you know what? It's revolutionary,

اما مى دانيد چيست؟ انقلابى است،

and it's a model that a lot of other industries --

و الگويى است كه بسيارى از صنايع ديگر--

like the ones we just saw with the really small bars --

شبيه آنهايى كه ما فقط آنها را با ميله هاى واقعاً كوچك ديديم

they might have to think about this.

شايد بايد دراين باره فكر كنند.

Because right now, those industries with a lot of copyright protection

زيرا همين الان، آن دسته از صنايع با حمايت از حق تكثير كننده بالا

are operating in an atmosphere

در فضايى كار مى كنند كه

where it's as if they don't have any protection,

انگار هيچ حمايتى ندارند،

and they don't know what to do.

و نمى دانند كه چه كنند.

When I found out that there are a whole bunch of industries

وقتى فهميدم كه يك گروه كاملى از صنايع هستند

that didn't have copyright protection,

كه از قانون حمايت از حق تكثير كننده برخوردار نيستند،

I thought, "What exactly is the underlying logic?

فكر كردم، " دقيقاً منطقى كه پشت آن قرار دارد چيست؟

I want a picture." And the lawyers do not provide a picture,

تصويرى می‌خواهم." و وكلا تصويرى ارائه نمى دهند،

so I made one.

بنابراين من يكى ساختم.

These are the two main

اينها دو نوع اصلى

sort of binary oppositions within the logic of copyright law.

از ضد و نقیض‌های بين منطق قانون حمايت از حق تكثيركننده است.

It is more complex than this, but this will do.

خیلی پيچيده تراز این نیز هست، اما اين جواب می‌دهد.

First: Is something an artistic object?

نخست: آيا آن شى هنرمندانه اى است؟

Then it deserves protection.

پس استحقاق حمايت شدن را دارد.

Is it a utilitarian object?

آيا يك شى كپى شده است؟

Then no, it does not deserve protection.

پس نه، لايق حمايت شدن نيست.

This is a difficult, unstable binary.

اين يك دوتايى دشوار و بى ثبات است.

The other one is: Is it an idea?

آن يكى اين است: آيا آن يك ايده است؟

Is it something that needs to

آيا چيزى است كه نياز به گردش

freely circulate in a free society?

آزادانه در يك جامعه آزاد دارد؟

No protection.

حمايت در كار نيست.

Or is it a physically fixed

يا اين كه يك عبارت فيزيكى ثابت

expression of an idea:

از يك ايده است:

something that somebody made

چيزى كه كسى ساخته است

and they deserve to own it for a while and make money from it?

و او مستحق ما لكيت آن براى مدتى و پول درآوردن از آن است ؟

The problem is that digital technology

مشكل اين است كه فناورى ديجيتال

has completely subverted the logic

منطق اين اصطلاح ثابت فيزيكى در مقابل

of this physically fixed, expression

اين مفهوم ايده اى را كاملاً

versus idea concept.

واژگون كرده است.

Nowadays,

اين روزها،

we don't really recognize a book

ما واقعاً كتاب را بعنوان چيزى كه

as something that sits on our shelf

روى قفسه هايمان بنشيند نمى شناسيم

or music as something that is

يا موسيقى را بعنوان چيزى كه

a physical object that we can hold.

شى فيزيكى است و مى توانيم نگهش داريم.

It's a digital file.

يك فايل ديجيتالى است.

It is barely tethered to any sort of

در واقعيت به ندرت در ذهن ما

physical reality in our minds.

قالب فيزيكى بخودش مى گيرد.

And these things, because we can copy and transmit them so easily,

و اين چيزها، زيرا مى توانيم آنها را خيلى راحت كپى و منتقل كنيم،

actually circulate within our culture

در واقع در فرهنگ ما گردش دارد

a lot more like ideas

بیشتر شبیه ايده هاهستند

than like physically instantiated objects.

تا شبیه اشیاء معرفی شده فیزیکی.

Now, the conceptual issues are truly profound

اکنون، مسايل مفهومی حقیقتا عمیق هستند

when you talk about creativity

وقتی درباره خلاقیت و مالکیت

and ownership

صحبت می‌کنید

and, let me tell you, we don't want to leave this just to lawyers to figure out.

اجازه دهید که به شما بگویم، ما نمی‌خواهیم این را برای وکلا بگذاریم تا حلش کنند.

They're smart.

آنها باهوشند.

I'm with one. He's my boyfriend, he's okay.

من با يكىشون هستم. او دوست پسرم است و خوب است.

He's smart, he's smart.

او باهوش هست، او باهوش است.

But you want an interdisciplinary team of people

اما شما برای فهمیدن این احتیاج به تيمى از آدمهایی

hashing this out,

سرسخت و خُرد کننده دارید.

trying to figure out: What is the kind of ownership model,

تلاش براى فهميدن اين كه: كدام نوع از الگوی مالكيتی

in a digital world,

در جهان ديجيتالی،

that's going to lead to the most innovation?

منجر به بيشترين میزان نوآورى خواهد شد؟

And my suggestion is that

و پيشنهادم اين است كه

fashion might be a really good place

مد ممكن است محل خيلى خوبى براى

to start looking for a model

شروع كردن به يافتن الگویی

for creative industries in the future.

براى صنايع خلاق در آينده باشد.

If you want more information about this research project,

اگر مى خواهيد اطلاعات بيشترى درباره اين پروژه تحقيقى كسب كنيد،

please visit our website: it's ReadyToShare.org.

لطفاً از وب سايت ما ديدن كنيد: ReadyToShare.org.

And I really want to thank Veronica Jauriqui

و مى خاوهم واقعاً از ورونيكا ژروكى تشكر كنم

for making this very fashionable presentation.

براى ساختن اين نمايش خيلى شيك و امروزى.

Thank you so much. (Applause)

از شما بسيار متشكرم.(تشويق)