Guy-Philippe Goldstein: How cyberattacks threaten real-world peace

گای فیلیپ گلداشتاین:چگونه حملات سایبری صلح در دنیای واقعی را تهدید میکند

Translator: Elisabeth Buffard Reviewer: Veronica Martinez Starnes

Translator: Shahram Eatezadi Reviewer: soheila Jafari

Good afternoon.

عصر بخیر

If you have followed

اگه دنبال کرده باشید

diplomatic news in the past weeks,

اخبار سیاسی را در هفته های قبل

you may have heard of a kind of crisis

ممکنه خبر از یکسری از بحران هارو شنیده باشید

between China and the U.S.

بین چین و ایالات متحده

regarding cyberattacks

از نظر حملات سایبری

against the American company Google.

در برابر یک کمپانی امریکایی بنام گوگل.

Many things have been said about this.

چیزهای زیادی درباره اون گفته شده.

Some people have called a cyberwar

بعضی مردم اینا یک جنگ سایبری که نامیده اند

what may actually be

درواقع چه میتونه باشه

just a spy operation --

فقط یک عملیات جاسوسی-

and obviously, a quite mishandled one.

و بطور واضح یک نوع نسبتا بدش.

However, this episode reveals

بهرجهت این قسمت ظاهر میکنه

the growing anxiety in the Western world

رشد اضطراب در جامعه غربی

regarding these emerging cyber weapons.

از نظرظهور این سلاح های سایبری.

It so happens that these weapons are dangerous.

این خیلی اتفاق میفته که این سلاحها خطرناک باشن.

They're of a new nature:

آنها از یک طبیعت جدیدن:

they could lead the world

اونها میتونن جهان و

into a digital conflict

به یک مناقشه دیجیتال رهنمون کنه

that could turn into an armed struggle.

که میتونه به یک دست و پازدن مسلحانه تبدیل بشه.

These virtual weapons can also destroy the physical world.

این سلاحهای مجازی همچنین میتونه جهان موجود تخریب کند.

In 1982, in the middle of the Cold War

در سال 1982 در وسطای جنگ سرد

in Soviet Siberia,

در سیبری روسیه

a pipeline exploded with a burst of 3 kilotons,

یک خط لوله منفجرشدبایک انفجار 3000 تنی

the equivalent of a fourth of the Hiroshima bomb.

یعنی معادل یک چهارم بمب هیروشیما

Now we know today -- this was revealed

حالا ما امروز میدونیم-

by Thomas Reed,

توسط توماس رید فاش شد

Ronald Reagan's former U.S. Air Force Secretary --

فرمانده نیروی هوایی آمریکادر زمان ریاست جمهوری ریگان-

this explosion was actually the result

این انفجار درواقع نتیجه

of a CIA sabotage operation,

دریک عملیات خرابکاری سیا

in which they had managed

که در آن آنها موفق شده بودند

to infiltrate the IT management systems

نفوذکنند به سیستم مدیریتی آی تی

of that pipeline.

اون خط لوله.

More recently, the U.S. government revealed

اخیرا دولت آمریکا فاش کرد

that in September 2008, more than 3 million people

که در سپتامبر2008 بیشتر از 3 میلیون نفر

in the state of Espirito Santo in Brazil

درایالت اسپیریتو سانتو در برزیل

were plunged into darkness,

در تاریکی فرو رفتند

victims of a blackmail operation from cyber pirates.

قربانیان یک عملیات زورگیری از دزدان سایبری

Even more worrying for the Americans,

حتی نگران کننده تر برای آمریکایی ها

in December 2008 the holiest of holies,

در دسامبر 2008مقدسترین مقدسان

the IT systems of CENTCOM,

سیستمهای فناوری اطلاعات سنتکوم

the central command

مرکزفرماندهی

managing the wars in Iraq and Afghanistan,

مدیریت کننده جنگهای عراق و افغانستان

may have been infiltrated by hackers

ممکن بوده است که توسط هکرها مورد نفوذ واقع شده باشد

who used these:

با استفاده از اینها:

plain but infected USB keys.

کلیدهای USB ساده اما آلوده به ویروس.

And with these keys, they may have been able

وبا این کلیدها اونها احتمالا قادربوده اند

to get inside CENTCOM's systems,

به داخل سیستمهای سنتکوم نفوذ کرده باشند

to see and hear everything,

برای شنیدن و دیدن هرچیزی

and maybe even infect some of them.

وشاید حتی بعضی از آنها را آلوده کنند.

As a result, the Americans take the threat very seriously.

بعنوان یک نتیجه آمریکایی ها این تهدیدراخیلی جدی گرفتند.

I'll quote General James Cartwright,

من گفته سرهنگ جیمز کارت رایت را نقل قول میکنم

Vice Chairman of the Joint Chiefs of Staff,

معاون ریاست ارتباط مدیران عوامل کادر

who says in a report to Congress

که در گزارشش به کنگره میگه

that cyberattacks could be as powerful as

که حملات سایبری میتونه بهمان اندازه قدرتمند باشه

weapons of mass destruction.

که سلاح های ویرانگر عمومی قدرتمنده.

Moreover, the Americans have decided

بعلاوه آمریکایی ها تصمیم گرفته اند

to spend over 30 billion dollars

که بیش از 30 میلیارد دلار خرج کنند

in the next five years

در 5 سال آینده

to build up their cyberwar capabilities.

روی بالابردن شایستگی های جنگ سایبریشان

And across the world today, we see

و سراسر دنیای امروز ما میبینیم

a sort of cyber arms race,

یک نوع از مسابقه ارتشهای سایبر

with cyberwar units

با بخشهای جنگ سایبر

built up by countries like North Korea

توسط کشورهایی مانند کره شمالی

or even Iran.

یا حتی ایران ساخته شد.

Yet, what you'll never hear

هنوز چیزی که شما هرگز نخواهید شنید

from spokespeople

از سخنگوها

from the Pentagon or the French Department of Defence

از پنتاگون یا دپارتمان دفاع فرانسه

is that the question isn't really

واقعا مورد سوال نیستند

who's the enemy, but actually

که دشمن است اما درواقع

the very nature of cyber weapons.

ماهیت عمده سلاح های سایبری

And to understand why, we must look at how,

و فهمیدن اینکه چرا ما باید نگاه کنیم به

through the ages, military technologies

چگونه در طول اعصار، فن اوریهای نظامی

have maintained or destroyed

نگاه داشته اند یا ازبین برده اند

world peace.

صلح جهانیو.

For example,

برای مثال

if we'd had TEDxParis

اگه ما TEDپاریسو داشتیم

350 years ago,

350 سال قبل

we would have talked about the military innovation of the day --

ما درمورد نوآوریهای نظامی روز صحبت میکردیم

the massive Vauban-style fortifications --

-استحکامامات عظیم ووبان-

and we could have predicted

و ما میتونستیم پیش گویی کرده باشیم

a period of stability in the world or in Europe.

یک دوره از پایداری در جهان یا دراروپا.

which was indeed the case in Europe

که درواقع موردی در اروپا بود

between 1650 and 1750.

بین سالهای 1650 تا 1750 بود.

Similarly, if we'd had this talk

بطور مشابه اگه ما این بحثو داشتیم

30 or 40 years ago, we would have seen

30 یا 40 سال پیش ما میتونستیم دیده باشیم

how the rise of nuclear weapons,

چگونگی برخاستن سلاح های هسته ای

and the threat of mutually assured destruction they imply,

و تهدید ویرانی قطعا دوطرفانه ای که آنها بکار میبرند

prevents a direct fight between the two superpowers.

یک نزاع مستقیم بین دو ابرقدرت را پیشگیری میکنه.

However, if we'd had this talk 60 years ago,

بهرصورت اگه ما این بحثو 60 سال پیش داشتیم

we would have seen how the emergence

میتونستیم شاهد ظهور

of new aircraft and tank technologies,

هواپیماهای جدید و فن آوریهای تانک باشیم

which give the advantage to the attacker,

که این مزیتو به حمله کننده میده

make the Blitzkrieg doctrine very credible

که دکترین بلیتزکرایگ (حمله رعد اسا در تمامی جبهه‌های جنگ هوایی دریایی و زمینی به دشمن) را باور پذیر بسازه

and thus create the possibility of war in Europe.

ویاا اینکه امکان بروز جنگ را در اروپا.

So military technologies

درنتیجه فن آوریهای نظامی

can influence the course of the world,

میتونه تاثیر گذار درجهان باشه.

can make or break world peace --

میتونه صلح را در جهان قطع کنه یا بسازه-

and there lies the issue with cyber weapons.

وبا سلح های سایبری دروغهای مورد بحثو بگه.

The first issue:

موضوع اول:

Imagine a potential enemy announcing

یک اعلام دشمن بالقوه را تصور کنید

they're building a cyberwar unit,

اونا دارن یک بخش جنگ سایبری را می سازن

but only for their country's defense.

اما فقط برای دفاع از کشورشون

Okay, but what distinguishes it

بسیارخوب اما چه چیزی متمایزمیکنه اونو

from an offensive unit?

از یک بخش متجاوز؟

It gets even more complicated

اون حتی پیچیده تر میشه

when the doctrines of use become ambiguous.

زمانی که دکترین های مورداستفاده گنگ و مبهم میشن.

Just 3 years ago, both the U.S. and France

فقط 3 سال قبل دو کشور آمریکاوفرانسه

were saying they were investing militarily in cyberspace,

میگفتند که اونا سرمایه گذاری نظامی میکردند در فضای سایبری

strictly to defend their IT systems.

بطور شدیدی برای دفاع از سیستمهای فن آوری اطلاعاتیشون.

But today both countries say

اما امروز هردوکشور میگن

the best defense is to attack.

بهترین دفاع حمله کردنه.

And so, they're joining China,

ودرنتیجه اونا دارن به چین میپیوندند

whose doctrine of use for 15 years has been

که دکترین استفادش برای 15 سال

both defensive and offensive.

هم دفاعی وهم هجومی بوده است.

The second issue:

موضوع دوم:

Your country could be under cyberattack

کشورشما میتونه تحت حمله سایبری باشه

with entire regions plunged into total darkness,

با مناطق کاملی که سقوط میکنند به سوی یاریکی

and you may not even know

وشما حتی ممکنه اطلاع نداشته باشید

who's attacking you.

که چه کسی داره حمله میکنه.

Cyber weapons have this peculiar feature:

سلاح های سایبری این ویژگی اختصاصی رو دارن:

they can be used

اونا میتونن مورد استفاده قراربگیرن

without leaving traces.

بدون اینکه از ردیابی خارج بشن.

This gives a tremendous advantage to the attacker,

این یک مزیت فوق العاده عالیرو به مهاجم میده

because the defender

چون دفاع کننده

doesn't know who to fight back against.

نمیدونه درمقابل چه کسی باید بجنگه.

And if the defender retaliates against the wrong adversary,

واگر مدافع تلافی کنه دربرابر متخاصم نادرست

they risk making one more enemy

خوب ، اونا ممکنه دشمن بیشتری ایجاد کنند

and ending up diplomatically isolated.

و وارد انزوای سیاسی میشن.

This issue isn't just theoretical.

لین موضوع فقط تئوری نیست.

In May 2007, Estonia was the victim of cyberattacks,

در ماه می 2007 استونی قربانی حمله سایبری شد

that damaged its communication

که روابطش سیاسیش و سیستم

and banking systems.

بانکیش را صدمه زد.

Estonia accused Russia.

استونی روسیه را متهم کرد.

But NATO, though it defends Estonia,

اما ناتو اگرچه از استونی دفاع کرد

reacted very prudently. Why?

خیلی محتاطانه رفتار کرد.چرا؟

Because NATO couldn't be 100% sure

چون ناتو صددرصد نمیتونه مطمئن باشه

that the Kremlin was indeed behind these attacks.

که کرملین درواقع پشت این حملاته.

So to sum up, on the one hand,

درنتیجه ازیک طرف

when a possible enemy announces

زمانی که یک دشمن ممکن اعلام میکنه

they're building a cyberwar unit,

اونا دارن یک بخش جنگ سایبری میسازن

you don't know whether it's for attack

شما نمیدونید که آیا اون برای حمله است

or defense.

یا دفاع.

On the other hand,

از طرف دیگه

we know that these weapons give an advantage to attacking.

ما میدونیم که این سلاح ها یک مزیت به حمله کننده میده.

In a major article published in 1978,

در اغلب مقالاتی که درسال 1978 منتشر شد

Professor Robert Jervis of Columbia University in New York

پروفسور رابرتجویس از دانشگاه کلمبیا در نیویورک

described a model to understand

یک مدل را توصیف کرد برای فهمیدن

how conflicts could arise.

اینکه آیا مناقشه ای میتونه بلند بشه یا نه.

In this context,

در این زمینه

when you don't know if the potential enemy

زمانی که شما نمیدونی اگه دشمن بالقوه

is preparing for defense or attack,

داره آماده میشه برای دفاع یا حمله

and if the weapons give an advantage to attacking,

و اگه سلاح ها یک مزیت به حمله کننده میده

then this environment is

بعد این محیط هست

most likely to spark a conflict.

محتمل ترین جرقه یک مناقشه.

This is the environment that's being created

این محیطیه که داره درست میشه

by cyber weapons today,

بوسیله سلاح های امروزی

and historically it was the environment in Europe

و بطور تاریخی این محیط اروپا

at the onset of World War I.

در شروع جنگ جهانی اول بود.

So cyber weapons

درنتیجه سلاح های سایبری

are dangerous by nature,

باذاته خطرناکن

but in addition, they're emerging

اما بعلاوه اونا دارن تظاهر میابند

in a much more unstable environment.

در یک محیط بسیار ناپایدار.

If you remember the Cold War,

اگه شما بیاد بیارید جنگ سرد را

it was a very hard game,

اون یک بازی سخت بود

but a stable one played only by two players,

اما یک بازی پایدارش فقط با دو بازی کن

which allowed for some coordination between the two superpowers.

که مجاز بود برای بعضی هماهنگی ها بین دو ابرقدرت.

Today we're moving to a multipolar world

امروزه ما داریم بسمت یک جهان چندقطبی حرکت میکنیم

in which coordination is much more complicated,

که درآن هماهنگی خیلی بیشتر پیچیدست

as we have seen at Copenhagen.

همانطور که ما در کپنهاگ دیده ایم.

And this coordination may become even trickier

وبرای رسیدن به این هماهنگی

with the introduction of cyber weapons.

با معرفی سلاح های سایبری خیلی سخت تر خواهد شد.

Why? Because no nation

چرا؟چون هیچ ملتی

knows for sure whether its neighbor

قطعانمیدونه که آیا همسایه اش

is about to attack.

درصدد حمله است .

So nations may live under the threat

درنتیجه بسیاری ملل ممکنه زندگی کنند زیر تهدید

of what Nobel Prize winner Thomas Schelling

آنپه برنده جایزه نوبل توماس شلینگ

called the "reciprocal fear of surprise attack,"

اونو نامید"ترس متقابل از حمله ناگهانی"

as I don't know if my neighbor

ازآنجا که من نمیدونم آیا همسایه من

is about to attack me or not --

درصدد حمله به منه یا نه-

I may never know --

وممکنه هیچوقت نفهمم-

so I might take the upper hand

درنتیجه من ممکنه دست بالاترو بگیرم

and attack first.

واول حمله کنم.

Just last week,

درست هفته پیش

in a New York Times article dated January 26, 2010,

در یک مقاله نیویورک تایمز مورخ 26ژانویه 2010

it was revealed for the first time that

فاش شد برای اولین بار که

officials at the National Security Agency

مقامات رسمی در آژانس حفاظت ملی

were considering the possibility of preemptive attacks

درنظر میگرفتند امکان حملات انحصاری

in cases where the U.S. was about

در مواردی که آمریکا درصدد

to be cyberattacked.

حمله سایبری قرارگرفتن بود.

And these preemptive attacks

و این حملات انحصاری

might not just remain

ممکنه باقی نمونه

in cyberspace.

درفضای سایبری.

In May 2009, General Kevin Chilton,

در ماه می 2009 سرهنگ کوین چیلتون

commander of the U.S. nuclear forces,

فرمانده نیروهای هسته ای آمریکا

stated that in the event of cyberattacks against the U.S.,

ذکر کرد در حادثه حمله سایبری در برابر آمریکا

all options would be on the table.

تمام گزینه ها میتونن روی میز باشن.

Cyber weapons do not replace

سلاح های سایبری جایگزین نمیکنند

conventional or nuclear weapons --

سلاح های هسته اییا سنتی را-

they just add a new layer to the existing system of terror.

آنهافقط اضافه میکنندیک لایه جدیدبه سیستم وحشت موجود.

But in doing so, they also add their own risk

اما با انجام دادن اینچنینی آنها همچنین اضافه میکنندریسک خودشان

of triggering a conflict --

دررهاسازی یک مناقشه-

as we've just seen, a very important risk --

آنچنانکه ما دیده ایم یک ریسک مهم-

and a risk we may have to confront

و دیسکی که ما ممکنه مجبور باشیم باهاش روبرو بشیم

with a collective security solution

با یک راه حل امنیتی بهم پیوسته

which includes all of us:

که شامل همه ما میشه:

European allies, NATO members,

متحدان اروپایی...اعضای ناتو

our American friends and allies,

دوستان آمریکایی ماومتحدان

our other Western allies,

سایر متحدان غربی ما

and maybe, by forcing their hand a little,

وشایدباکمی فشاردادن دستشان

our Russian and Chinese partners.

شرکای چینی وروسی ما.

The information technologies

فنآوریهای اطلاعاتی

Joël de Rosnay was talking about,

جوول دوروزنی داشت صحبت میکرددربارش

which were historically born from military research,

که ازنظر تاریخی متولد شد از تحقیقات نظامی

are today on the verge of developing

امروزه روی لبه پیشرفت هستند

an offensive capability of destruction,

یک شایستگی تهاجمی ویرانی

which could tomorrow, if we're not careful,

که اگه مراقب نباشه میتونه در آینده نزدیکی

completely destroy world peace.

کاملا صلح جهانی را ویران کنه.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(صدای تشویق حاضران....