Our failing schools. Enough is enough! | Geoffrey Canada

جفری کانادا: مدارس ناکارآمد ما. دیگر بس است!

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I'm a little nervous, because my wife Yvonne said to me,

من کمی دست‌پاچه هستم چون همسرم ایوان به من گفت:

she said, "Geoff, you watch the TED Talks."

«جف، تو سخنرانی‌های TED را نگاه می‌کنی.»

I said, "Yes, honey, I love TED Talks."

من گفتم:‌ «آره عزیزم، من عاشق TED هستم»

She said, "You know, they're like, really smart, talented -- "

گفت: «می‌دونی اون‌ها واقعاً باهوش، با استعداد ... »

I said, "I know, I know." (Laughter)

گفتم: «می‌دونم، می‌دونم.» (خنده)

She said, "They don't want, like, the angry black man."

گفت: «اون‌ها، می‌دونی، یک سیاه‌پوست عصبانی نمی‌خوان.»

(Laughter)

(خنده)

So I said, "No, I'm gonna be good, Honey,

من گفتم: «نه، من خوب خواهم بود، عزیزم.

I'm gonna be good. I am."

من خوب خواهم بود. من...

But I am angry. (Laughter)

ولی من عصبانی‌ام! (خنده)

And the last time I looked, I'm --

و آخرین باری که فکر کردم، من...

(Applause)

(تشویق)

So this is why I'm excited but I'm angry.

خوب، دلیل اینکه من هیجان‌زده‌ام ولی عصبانی‌ هستم اینست که

This year, there are going to be millions of our children

امسال، میلیون‌ها نفر از کودکان‌مان را

that we're going to needlessly lose,

بدون دلیل از دستشان خواهیم داد،

that we could -- right now, we could save them all.

که همین حالا - می‌توانیم همشان را نجات دهیم.

You saw the quality of the educators who were here.

شما کیفیت کار معلم‌هایی که اینجا بودند را دیدید.

Do not tell me they could not reach those kids

نگویيد که آن‌ها نمی‌توانند به آن بچه‌ها درک کنند

and save them. I know they could.

و نمی‌توانند نجاتشان دهند. من می‌دانم که می‌توانند.

It is absolutely possible.

این کاملاً امکان‌پذیر است.

Why haven't we fixed this?

چرا ما این مشکل را حل نکرده‌ایم؟

Those of us in education have held on to a business plan

بعضی‌ها در آموزش به یک برنامه کاری چسبیده‌اند

that we don't care how many millions of young people fail,

که برایمان مهم نیست که میلیون جوانان عقب می‌مانند،

we're going to continue to do the same thing that didn't work,

ما به ادامه همان روشی که کار نکرد پایبندیم،

and nobody is getting crazy about it -- right? --

و هیچ کس از تصمیمشان دیوانه نمی‌شود - اینطور نیست؟

enough to say, "Enough is enough."

دیگر به گفتن «دیگر بس است» نباید بسنده کرد

So here's a business plan that simply does not make any sense.

خوب به سادگی این یک برنامه کاری هست که با عقل جور در نمی‌آید.

You know, I grew up in the inner city,

می‌دانید، من بزرگ شده‌ شهر هستم.

and there were kids who were failing

و آنجا جوان‌هایی بودند که در ۵۶ سال پیش

in schools 56 years ago when I first went to school,

وقتی من اولین بار به مدرسه رفتم، وا می‌ماندند،

and those schools are still lousy today, 56 years later.

و آن مدرسه‌ها هنوز همانطور مزخرف هستند، ۵۶ سال بعد!

And you know something about a lousy school?

شما یک نکته راجب مدرسه‌های مزخرف می‌دانید؟

It's not like a bottle of wine.

مدرسه‌ها مانند بطری‌های شراب نیستند.

Right? (Laughter)

قبول ندارید؟ (خنده)

Where you say, like, '87 was like a good year, right?

که مثلاً بگوید سال ۱۹۸۷ یک سال خوب بود، نه؟

That's now how this thing -- I mean, every single year,

این طوری است که... منظورم این است که هر سال

it's still the same approach, right?

هنوز از همان روش استفاده می‌شود، اینطور نیست؟

One size fits all, if you get it, fine, and if you don't,

تک سایز تا به همه بخورد، اگر به شما خورد، عالی، اگر نه

tough luck. Just tough luck.

بدشانسی آوردید. فقط بدشانسی

Why haven't we allowed innovation to happen?

ما چرا نمی‌گذاریم نوآوری اتفاق بیفتد؟

Do not tell me we can't do better than this.

نگویید که بهتر از این را نمی‌توانیم انجام دهیم.

Look, you go into a place that's failed kids for 50 years,

ببینید، شما به جایی رفتید که ۵۰ سال کودکان را وا گذاشت،

and you say, "So what's the plan?"

لابد می‌پرسید: «خوب برنامه چیست؟»

And they say, "We'll, we're going to do

و به شما می‌گویند: «خوب، ما می‌خواهیم

what we did last year this year."

همان کارى که سال پیش انجام دادیم را تکرار کنیم.»

What kind of business model is that?

این دیگر چه مدل کار کردنی است؟

Banks used to open and operate between 10 and 3.

بانک‌ها قبلاً از ۱۰ تا ۳ باز بودند.

They operated 10 to 3. They were closed for lunch hour.

از ۱۰ تا ۳ خدمات می‌دادند. آن‌ها برای ساعت نهار تعطیل بودند.

Now, who can bank between 10 and 3? The unemployed.

حالا، چه کسی می‌توانند بین ۱۰ تا ۳ به بانک برود؟ فقط بیکارها!

They don't need banks. They got no money in the banks.

که آن‌ها هم به بانک‌ احتیاجی ندارند. آن‌ها هیچ پولی در بانک ندارند!

Who created that business model? Right?

چه کسی این مدل کاری را طراحی کرده است؟ قبول ندارید؟

And it went on for decades.

و این برای دهه‌هاست که ادامه دارد.

You know why? Because they didn't care.

می‌دانید چرا؟ چون برایشان مهم نبود.

It wasn't about the customers.

این برای مشتریان بانک‌ها نبود.

It was about bankers. They created something that worked for them.

این برای بانک‌داران بود. چیزی را طراحی کردند که بدرد خودشان بخورد.

How could you go to the bank

چطور می‌خواهید به بانک بروید

when you were at work? It didn't matter.

وقتی که سر کار هستید؟ اهمیتی نداشت.

And they don't care whether or not Geoff is upset

آن‌ها اهمیتی نمی‌دهند که آیا جف ناراحت است یا نه

he can't go to the bank. Go find another bank.

او نمی‌تواند به بانک برود. برود و یک بانک دیگر پیدا کند.

They all operate the same way. Right?

همه آن‌ها یک جور کار می‌کنند، اینطور نیست؟

Now, one day, some crazy banker had an idea.

خوب، یک روز، یک بانکدار دیوانه یک ایده داشت.

Maybe we should keep the bank open when people come home from work.

شاید ما باید بانک را تا وقتی که مردم از سر کار بر می‌گردند باز نگه داریم.

They might like that. What about a Saturday?

شاید استقبال کنند. یکشنبه‌ها چطور؟

What about introducing technology?

اگر از تکنولوژی استفاده کنیم چطور؟

Now look, I'm a technology fan, but I have to admit

خوب ببینید، من طرفدار تکنولوژی هستم، ولی باید اعتراف کنم

to you all I'm a little old.

در مقابل شما کمی پیر شدم.

So I was a little slow, and I did not trust technology,

پس من کمی کند بودم و به تکنولوژی هم اطمینان نداشتم،

and when they first came out with those new contraptions,

و وقتی که آن‌ها این ابتکارات را معرفی کردند،

these tellers that you put in a card and they give you money,

می‌گفتند که شما یک کارت داخل یک دستگاه می‌گذارید و پول می‌گیرد،

I was like, "There's no way that machine is going to count that money right.

پیش خودم گفتم: «امکان نداره که دستگاه بتواند پول را درست بشمارد.

I am never using that, right?"

من هیچوقت از آن استفاده نمی‌کنم.»

So technology has changed. Things have changed.

پس تکنولوژی تغییر کرده، شرایط تغییر کرده

Yet not in education. Why?

اما در آموزش، هنوز نه. چرا؟

Why is it that when we had rotary phones,

چرا اینطور است که وقتی که تلفن‌های ما شماره‌گیر چرخشی داشتند،

when we were having folks being crippled by polio,

وقتی که فلج اطفال هنوز قربانی می‌گرفت،

that we were teaching

ما با همان روشی درس می‌دادیم

the same way then that we're doing right now?

که الان درس می‌دهیم؟

And if you come up with a plan to change things,

و اگر شما با برنامه‌ای برای تغییر داشته باشید،

people consider you radical.

مردم فکر می‌کنند افراط گرا هستید.

They will say the worst things about you.

راجب شما بدترین‌ها را خواهند گفت.

I said one day, well, look, if the science says --

من یک روز گفتم، خوب، اگر علم بگوید...

this is science, not me -- that our poorest children

این علمی است، از من نیست... که ضعیف‌ترین بچه‌هایمان

lose ground in the summertime --

در فصل تابستان عقب می‌مانند...

You see where they are in June and say, okay, they're there.

شما می‌بینید که در ماه ژوئن کجا هستند، سطحشان مشخص است.

You look at them in September, they've gone down.

سپتامبر هم آن‌ها را ببینید، پسرفت کرده‌اند.

You say, whoo! So I heard about that in '75

می‌گویید: عجب! من راجع به آن در سال ۱۹۷۵ شنیده بودم

when I was at the Ed School at Harvard.

وقتی که در مدرسه اِد در هاروارد بودم.

I said, "Oh, wow, this is an important study."

کفتم: «وای! این یک تحقیق مهم است.»

Because it suggests we should do something.

چون پیشنهاد می‌کند که ما باید کاری بکنیم.

(Laughter)

(خنده)

Every 10 years they reproduce the same study.

هر ۱۰ سال پژوهشی مشابه تولید می‌کند

It says exactly the same thing:

که دقیقاً حرف مشابهی می‌زند:

Poor kids lose ground in the summertime.

بچه‌های ضعیف در تابستان عقب می‌مانند.

The system decides you can't run schools in the summer.

سیستم تصمیم می‌گیرد که نمی‌شود در تابستان مدرسه‌ها را باز نگه دارید.

You know, I always wonder, who makes up those rules?

می‌دانید، همیشه برای من سوال است که چه کسی این قوانین را می‌گذارد؟

For years I went to -- Look, I went the Harvard Ed School.

سال‌ها می‌رفتم به... خوب، به مدرسه هاروارد اِد می‌رفتم.

I thought I knew something.

فکر می‌کردم چیزی حالیم است.

They said it was the agrarian calendar, and people had —

آن‌ها می‌گفتند که این تقویم ارضی هست و مردم...

but let me tell you why that doesn't make sense.

ولی اجازه دهید بگویم که چرا با عقل جور در نمی‌آید.

I never got that. I never got that,

من هیچ‌وقت نفهمیدم، من هیچ‌وقت نفهمیدم،

because anyone knows if you farm,

چون همه می‌دانند که اگر کشاورزی می‌کنید،

you don't plant crops in July and August.

شما محصولات خود را در جولای و آگوست (حدود تیرماه) نمی‌کارید.

You plant them in the spring.

آن‌ها را در بهار کشت می‌کنید.

So who came up with this idea? Who owns it?

پس این ایده مال کیست؟ صاحبش کیست؟

Why did we ever do it?

کلاً چرا انجامش دادیم؟

Well it just turns out in the 1840s we did have,

کاشف به عمل آمد که در دهه‌ی ۱۸۴۰ میلادی ما مدرسه‌هایی داشتیم،

schools were open all year. They were open all year,

که تمام سال باز بودند. تمام سال باز بودند...

because we had a lot of folks who had to work all day.

چون افراد زیادی باید کل روز را کار می‌کردند.

They didn't have any place for their kids to go.

آن‌ها جایی نداشتند که بچه‌ها را آنجا بفرستند.

It was a perfect place to have schools.

مدرسه یک مکان عالی بود.

So this is not something that is ordained

این چیزی نبود که از طرف

from the education gods.

خدایان آموزش تکلیف بشود.

So why don't we? Why don't we?

خوب چرا ما نه؟ چرا نمی‌توانیم؟

Because our business has refused to use science.

چون حرفه ما از استفاده كردن از علم امتناع می‌کند.

Science. You have Bill Gates coming out and saying,

عــلم. بیل گیتس می‌آید و می‌گوید:

"Look, this works, right? We can do this."

«خوب، این عملی است، ما می‌توانیم انجامش دهیم.»

How many places in America are going to change? None.

چند جا در آمریکا قرار است تغییر کند؟ هیچکدام!

None. Okay, yeah, there are two. All right?

هیچی. بله، دو-سه تایی هستند، درستِ؟

Yes, there'll be some place, because some folks will do the right thing.

بله، یک جایی خواهد بود چون آدم‌هایش کار درست را می‌کنند.

As a profession, we have to stop this. The science is clear.

به عنوان حرفه ما باید به این وضع پایان دهیم. علم روشن است.

Here's what we know.

این چیزی هست که ما می‌دانیم.

We know that the problem begins immediately.

ما می‌دانیم که مشکل فوراً ایجاد می‌شود.

Right? This idea, zero to three.

اینطور نیست؟ این ایده، صفر تا سه.

My wife, Yvonne, and I, we have four kids,

من و همسرم ایوان چهار فرزند داریم،

three grown ones and a 15-year-old.

سه تا بزرگسال و یک ۱۵ ساله

That's a longer story.

داستانش طولانی است.

(Laughter)

(خنده)

With our first kids, we did not know the science

دوره بچه‌‌هاى اولمان، از علم چیزی نمی‌دانستیم.

about brain development.

در حال تحول ذهنی بودیم.

We didn't know how critical those first three years were.

نمی‌دانستیم که سه سال اول چقدر حیاتی بودند.

We didn't know what was happening in those young brains.

نمی‌دانستیم که در آن ذهن‌های کوچک چه می‌گذرد.

We didn't know the role that language,

ما نقش زبان را نمی‌دانستیم،

a stimulus and response, call and response,

محرک و واکنش، صدازدن و پاسخ‌گرفتن،

how important that was in developing those children.

که چقدر در پرورش آن بچه‌ها مهم بود.

We know that now. What are we doing about it? Nothing.

الان اين را می‌دونیم. درباره‌‌ش چکار می‌کنیم؟ هیچی!

Wealthy people know. Educated people know.

پولدارها می‌دانند. تحصیل‌کرده‌ها می‌دانند.

And their kids have an advantage.

و فرزندانشان سود می‌برند.

Poor people don't know,

مردم فقیر نمی‌دانند،

and we're not doing anything to help them at all.

و ما هیچ کاری برای کمک به آن‌ها نمی‌کنیم.

But we know this is critical.

ولی ما می‌دانیم که این حیاتیست.

Now, you take pre-kindergarten.

الان شما برای کودکان دوره پیش از كودكستان را می‌گذارید.

We know it's important for kids.

ما می‌دانیم که این برای کودکان مهم است.

Poor kids need that experience.

بچه‌های مستمند هم به این تجربه نیاز دارند.

Nope. Lots of places, it doesn't exist.

ولی در خیلی از جاها این وجود ندارد.

We know health services matter.

ما می‌دانیم که خدمات درمانی مهم‌اند.

You know, we provide health services

خوب ما خدمات درمانی فراهم می‌کنیم

and people are always fussing at me about, you know,

و مردم همیشه به من غر می‌زنند که... می‌دانید...

because I'm all into accountability and data

چون من کله‌ام همیشه در حساب و کتاب است

and all of that good stuff, but we do health services,

و همه آن چیزهای خوب. ولی ما خدمات درمانی می‌دهیم،

and I have to raise a lot of money.

و من باید پول زیادی جمع کنم.

People used to say when they'd come fund us,

قبلاً مردم وقتی برای حمایت مالی ما می‌آمدند، می‌گفتند:

"Geoff, why do you provide these health services?"

«جف، چرا این خدمات درمانی را ارائه می‌کنی؟»

I used to make stuff up. Right?

خوب من همیشه بهانه می‌آوردم.

I'd say, "Well, you know a child

می‌گفتم:‌ «خوب، بچه‌ای که

who has cavities is not going to, uh,

دندانش را کرم خورده نمی‌تواند، اوم...

be able to study as well."

نمی‌تواند خوب درس بخواند.»

And I had to because I had to raise the money.

و خوب باید این را می‌گفتم که پول جمع کنم.

But now I'm older, and you know what I tell them?

اما حالا کهنه‌کارتر شدم. می‌دانید به آن‌ها چه می‌گویم؟

You know why I provide kids with those health benefits

می‌گویم می‌دانید چرا من مزایای درمانی برای کودکان فراهم می‌کنم

and the sports and the recreation and the arts?

و همینطور ورزش، فعالیت‌های خلاقانه و هنری؟

Because I actually like kids.

چون من بچه‌ها را دوست دارم.

I actually like kids. (Laughter) (Applause)

من واقعاً دوستشان دارم. (خنده) (تشویق)

But when they really get pushy, people really get pushy,

ولی وقتی که خیلی گیر می‌دهند، واقعاً گیر می‌دهند،

I say, "I do it because you do it for your kid."

می‌گویم: «من اینکار را می‌کنم، چون شما برای بچه خودتان می‌کنید.»

And you've never read a study from MIT that says

و هیچ‌وقت یک مقاله از انیستو تکنولوژی ماساچوستMIT که

giving your kid dance instruction

یاد گیری رقص به كودك‌‌تان

is going to help them do algebra better,

کمک کند و یا در جبر بهتر شوند را نمی‌خوانید،

but you will give that kid dance instruction,

ولی شما به هر حال به بچه‌هایتان رقص یاد می‌دهید،

and you will be thrilled that that kid wants to do dance instruction,

و کلی هیجان‌زده می‌شوید که بچه شما می‌خواهد رقص یاد بگیرد

and it will make your day. And why shouldn't poor kids

و روزتان را می‌سازد. چرا بچه‌های مستمند نباید

have the same opportunity? It's the floor for these children.

فرصت‌های مشابهی داشته باشند؟ این حق این بچه‌هاست.

(Applause)

(تشویق)

So here's the other thing.

خوب حالا یک مساله دیگر است.

I'm a tester guy. I believe you need data, you need information,

من اهل آزمایشم. باورم دارم که شما به داده و اطلاعات نیاز دارید.

because you work at something, you think it's working,

چون شما روی چیزی کار می‌کنید و فکر می‌کنید که درست است،

and you find out it's not working.

و متوجه می‌شويد که درست کار نمی‌کند.

I mean, you're educators. You work, you say,

منظورم این که شما معلم هستيد . کار می‌‌كنيد، و خب

you think you've got it, great, no? And you find out they didn't get it.

فکر می‌کنید که آن را فهمیدند، اینم خوب دیگه، نه؟ و بعد متوجه می‌شويد که آن را نفهمیدند.

But here's the problem with testing.

اما یک مشکلی این آزمونها دارند.

The testing that we do --

آزمونی که می‌گیریم--

we're going to have our test in New York next week —

ما قصد داریم آزمونی را هفته بعد در نیویورک برگزار کنیم--

is in April.

در ماه آوریل است.

You know when we're going to get the results back?

می‌دونید کى قرار است جواب نتایج را داشته باشیم؟

Maybe July, maybe June.

شاید جولای، شایدم ژوئن.

And the results have great data.

و این نتایج حاوی داده‌های خوبی هستند.

They'll tell you Raheem really struggled,

به شما می‌گويند که رحیم واقعا دار مشكل است،

couldn't do two-digit multiplication -- so great data,

نتوانسته ضرب دو رقمی انجام بده-- واقعا داده‌های محشری است،

but you're getting it back after school is over.

اما وقتی مدرسه تمام شده این اطلاعات رو بدست مى‌‌آورید.

And so, what do you do?

و خب، حالا بایدچه کار کرد؟

You go on vacation. (Laughter)

به تعطیلات مى‌‌رويد. ( خنده)

You come back from vacation.

از تعطیلات بر می‌گردید.

Now you've got all of this test data from last year.

حالا همه این داده‌های مربوط به آزمون سال قبل را دارید.

You don't look at it.

به آن نگاه نمى‌‌کنید.

Why would you look at it?

چرا به آن نگاه کنید؟

You're going to go and teach this year.

شما قرار هست كه برويد و امسال درس بدین.

So how much money did we just spend on all of that?

پس ما چقدر پول صرف این مساله کردیم؟

Billions and billions of dollars

میلیاردها و میلیاردها دلار

for data that it's too late to use.

برای داده‌‌هایی که برای استفاده کردن خیلی دیرند.

I need that data in September.

من به آن داده‌‌ها در سپتامبر نیاز داریم.

I need that data in November.

من آن داده‌‌ها را در نوامبر نياز دارم.

I need to know you're struggling, and I need to know

من لازم هست که بدانم شما چه مشكلى دارید، و من لازم هست بدانم

whether or not what I did corrected that.

آیا آن را برطرف کردم یا خیر.

I need to know that this week.

من لازم هست که آن را همین هفته بدانم.

I don't need to know that at the end of the year when it's too late.

فایده‌ای ندارد که آخر سال راجع بهش بدانم، آنوقت دیگر خیلی دیر است.

Because in my older years, I've become somewhat of a clairvoyant.

چون در این سالهای اخیر، من تا حدودی نهان بین شدم.

I can predict school scores.

می‌تونم نمرات مدارس را پیش‌بینی کنم.

You take me to any school.

من را به هر مدرسه‌ای که خواستید ببرید.

I'm really good at inner city schools that are struggling.

من واقعاً تو مدارس درون شهری که در حال تقلا کردن هستند، خوبم.

And you tell me last year 48 percent of those kids

و کافیست شما به من بگوييد که پارسال ۴۸ درصد از آن بچه‌ها

were on grade level.

در سطح نمره قبولى بودند.

And I say, "Okay, what's the plan, what did we do

و من بگويم، " خب، برنامه چیست، از پارسال تا

from last year to this year?"

امسال ما چه کار کردیم؟"

You say, "We're doing the same thing."

شما بگوييد: "ما همان کار همیشگی را انجام داديم."

I'm going to make a prediction. (Laughter)

می‌خواهم پیش بینی انجام دهم. (خنده)

This year, somewhere between 44

امسال، چيزى بین ۴۴ تا ۵۲ درصد

and 52 percent of those kids will be on grade level.

از این بچه‌ها در سطح نمره قبولى خواهند بود.

And I will be right every single time.

و من تک تک این دفعات را درست می‌گويم.

So we're spending all of this money, but we're getting what?

خب ما همه این پولها را خرج می‌کنیم، اما در ازاى آن چه چيزى بدست میاوريم؟

Teachers need real information right now

معلمها همین الان به اطلاعات واقعی نیاز دارند

about what's happening to their kids.

درباره این که چه اتفاقی برای بچه‌هايشان مى‌‌افتد.

The high stakes is today, because you can do something about it.

نتايج آن آزمونها امروز كارگشاست، چون مى‌‌توانيد كارى درباره آن انجام دهيد.

So here's the other issue that I just think

خب مساله‌‌ى ديگرى هم هست كه من فقط فكر كنم

we've got to be concerned about.

ما بايد درباره‌‌اش نگران باشيم.

We can't stifle innovation in our business.

ما نمى‌‌توانيم نوآورى را در كارمان خفه كنيم.

We have to innovate. And people in our business get mad about innovation.

ما باید نوآوری کنیم. و مردم فعال در کار ما، درباره نوآوری عصبانی می‌شوند.

They get angry if you do something different.

آنها عصبانی می‌شوند اگر کار متفاوتی انجام دهيد.

If you try something new, people are always like,

اگر چیز تازه‌ای را امتحان کنید، واکنش آدمها همیشه اینطوری هست که

"Ooh, charter schools." Hey, let's try some stuff. Let's see.

" اوه، مدارس امتيازى. " هى، بياين همچين چيزهايى را امتحان كنيم. بذاريد ببينيم.

This stuff hasn't worked for 55 years.

اين چيزها ٥٥ سال است كه جواب نداده‌‌اند.

Let's try something different. And here's the rub.

بياييد چيزى متفاوت را امتحان كنيم. و

Some of it's not going to work.

يك بخشهايى از آن كار نخواهد كرد.

You know, people tell me, "Yeah, those charter schools, a lot of them don't work."

مى‌‌دانيد،مردم بمن مى گويند، " اين مدرسه‌‌هاى امتيازى، بيشترشون بدرد نمى‌خورند."

A lot of them don't. They should be closed.

خیلی از آنها بدرد نمی‌خورند. باید بسته شوند.

I mean, I really believe they should be closed.

منظورم این است که آنها باید واقعاً تعطیل شوند.

But we can't confuse figuring out the science

اما نمی‌تونیم فهمیدن علم و چیزهایی که

and things not working with we shouldn't therefore do anything.

که کار نمی‌کنند را با این که بنابراین نباید درباره‌شان کاری انجام دهیم اشتباه بگیریم.

Right? Because that's not the way the world works.

درست؟ چون دنیا اینطوری کار نمی‌کند.

If you think about technology,

اگر درباره فناوری فکر کنید،

imagine if that's how we thought about technology.

تصور کنید اگر همینطوری درباره فناوری فکر می‌کردیم.

Every time something didn't work,

هر بار یک چیزی کار نمی‌کرد.

we just threw in the towel and said, "Let's forget it." Right?

به نشانه شکست در عین نومیدی دورش میاندازیم و می‌گوییم،" بذارین فراموشش کنیم."

You know, they convinced me. I'm sure some of you were like me --

مى‌‌داند، آنها متقاعدم كردند. مطمئنم كه بعضى از شما مثل من هستيد--

the latest and greatest thing, the PalmPilot.

جديدترين و بهترين چيز، پالم پيلوت.

They told me, "Geoff, if you get this PalmPilot

به من گفتند، " جف، اگر اين پالم پيلوت را داشته باشى

you'll never need another thing."

هيچوقت چيز ديگرى را نمى خواى. "

That thing lasted all of three weeks. It was over.

كل آن تنها سه هفته طول كشيد.تمام شد.

I was so disgusted I spent my money on this thing.

واقعاً از اين كه همه پولم را صرف اين كرده بودم، احساس انزجار مى‌‌كردم.

Did anybody stop inventing? Not a person. Not a soul.

آيا كسى مانع اختراع كردن شد؟

The folks went out there. They kept inventing.

اين آدمها زدند بكار و به اختراع كردن ادامه دادند.

The fact that you have failure, that shouldn't stop you

اين واقعيت كه شما ناكارآمد هستيد، نبايد شما را از

from pushing the science forward.

به پيش راندن علم منع كند.

Our job as educators,

در شغل ما، بعنوان معلم،

there's some stuff we know that we can do.

چيزهايى وجود دارد كه مى‌‌دانيم قادر به انجامشان هستيم.

And we've got to do better. The evaluation, we have to start with kids earlier,

و بايد بهتر از آن را انجام دهيم. بايد كار سنجش كودكان را از قبلتر شروع كنيم،

we have to make sure that we provide the support to young people.

بايد يقين پيدا كنيم كه بشتيبانى لازم را از اين بچه‌‌ها انجام خواهيم داد.

We've got to give them all of these opportunities.

بايد به آنها همه اين فرصتها را بدهيم.

So that we have to do. But this innovation issue,

اين كارى است كه بايد كنيم. اما اين مساله نوآورى،

this idea that we've got to keep innovating

اين ايده كه ما بايد به نوآورى كردن ادامه دهيم

until we really nail this science down

تا از اين علم واقعاً ببريم

is something that is absolutely critical.

چيزى است كه واقعاً ضرورى است.

And this is something, by the way,

و راستش، اين چيزى است كه

that I think is going to be a challenge for our entire field.

من فكر مى‌‌كنم براى كل حوزه ما چالش‌‌انگيز باشد.

America cannot wait another 50 years to get this right.

آمريكا نمى‌‌تواند ٥٠ سال ديگر براى رسيدن به اين حق صبر كند.

We have run out of time.

وقتمان در حال تمام شدن است.

I don't know about a fiscal cliff, but I know there's an educational cliff

چيزى درباره صخره مالياتى نمى‌‌دانم، اما مى‌‌دانم كه صخره‌‌اى آموزشى وجود دارد

that we are walking over right this very second,

كه همين ثانيه داريم رويش راه مى‌‌رويم،

and if we allow folks to continue this foolishness

و چه اتفاقى مى‌‌افتد اگر اجازه بديم دوستان به اين حماقت ادامه دهند

about saying we can't afford this —

با گفتن اين حرف كه ما از پس هزينه‌‌ش برنميايم--

So Bill Gates says it's going to cost five billion dollars.

خب بيل گيتس مى‌‌گويد اين كار ٥ ميليارد دلار هزينه بر مى‌دارد.

What is five billion dollars to the United States?

٥ ميليارد دلار براى ايالات متحده پولى است؟

What did we spend in Afghanistan this year?

امسال در افغانستان چقدر خرج كرديم؟

How many trillions? (Applause)

چند تريليون؟ (تشويق حضار)

When the country cares about something,

وقتى كشور درباره چيزى اهميت مى‌‌دهد،

we'll spend a trillion dollars without blinking an eye.

بدون اين كه پلكى رو هم گذاشته شود يك تريليون دلار صرفش خواهيم كرد.

When the safety of America is threatened,

وقتى امنيت آمريكا مورد تهديد است،

we will spend any amount of money.

هر مقدارى كه لازم باشد خرج مى‌‌كنيم.

The real safety of our nation

امنيت حقيقى ملت ما

is preparing this next generation

آماده كردن اين نسل بعدى است

so that they can take our place

اين كه آنها بتوانند جاى ما را بگيرند

and be the leaders of the world

و هر گاه كه پاى انديشيدن و فناورى

when it comes to thinking and technology and democracy

و دمكراسى و خلاصه هر آنچه كه براى ما اهميت دارد، در ميان باشد

and all that stuff we care about.

رهبران دنيا شوند.

I dare say it's a pittance,

با جرات مى‌‌گويم كه چندرقاز بيشتر نيست،

what it would require for us to really

تنها لازم است كه ما واقعاً كار را

begin to solve some of these problems.

با حل برخى از اين مشكلات شروع كنيم.

So once we do that, I'll no longer be angry. (Laughter)

پس موقعى كه اين كار راكرديم، ديگر عصبانى نخواهم بود. (خنده)

So, you guys, help me get there.

در نتيجه، شما رفقا، بايد براى رسيدن به آنجا كمك كنيد.

Thank you all very much. Thank you.

از همه شما بسيار سپاسگذارم. متشكرم.

(Applause)

(تشويق)

John Legend: So what is the high school dropout rate at Harlem Children's Zone?

جان لجند: ميزان ترك تحصيل در بين بچه‌هاى دبيرستانى منطقه هارلم چقدر است؟

Geoffrey Canada: Well, you know, John,

جفرى كانادا: خب، مى‌‌دونى چيه جان،

100 percent of our kids graduated high school

١٠٠ درصد بچه‌‌هاى ما سال گذشته از دبيرستان من

last year in my school.

فارغ‌‌التحصيل شدند.

A hundred percent of them went to college.

صد در صد اونها به كالج رفتند.

This year's seniors will have 100 percent graduating high school.

سال آخريهاى امسال بطور ١٠٠ از دبيرستان فارغ‌‌التحصيل مى‌‌شوند.

Last I heard we had 93 percent accepted to college.

آخرين چيزى كه شنيدم اين كه ٩٣ درصدشون براى رفتن به كالج پذيرفته شدند.

We'd better get that other seven percent.

بهتر كه كارى كنيم اين اتفاق براى اون هفت درصد هم بيفته.

So that's just how this goes. (Applause)

خب اين مدلى هست كه كار مى‌‌كنه. (تشويق)

JL: So how do you stick with them after they leave high school?

ج ل: خب بعد از اينكه از دبيرستان مى‌‌رن، چطورى پى اونها رو مى‌‌گيرى؟

GC: Well, you know, one of the bad problems

ج ك: خب، خبر دارى كه يكى از مشكلات بدى كه

we have in this country is these kids, the same kids,

ما تو اين كشور داريم اين بچه‌‌ها هستند، همون بچه‌‌ها،

these same vulnerable kids, when you get them in school,

اينها همون بچه‌‌هاى آسيب‌‌پذيرى هستند كه وقتى تو مدرسه داريشون،

they drop out in record numbers.

دست به ترك تحصيل مى‌‌زنند.

And so we've figured out that you've got to really design

و در نتيجه ما واقعاً پى برده‌‌ايم كه واقعاً لازم كه

a network of support for these kids that in many ways

شبكه‌‌ى پشتيبانى براى اين بچه‌‌ها طراحى شود كه به طرق مختلف

mimics what a good parent does.

آنچه را كه بايد يك اولياى خوب انجام دهد را تقليد كند.

They harass you, right? They call you, they say,

اونها شما رو تحت فشار قرار مى‌‌دن، درستِ؟ بهتون مى‌‌گن كه

"I want to see your grades. How'd you do on that last test?

"ميخوام نمره‌‌هات رو ببينم. آزمون آخر رو چطور پشت سر گذاشتى؟

What are you talking about that you want to leave school?

ممنظورتون چيه كه مى‌‌خواي مدرسه رو ول كنى؟

And you're not coming back here."

و تو اينجا بر نمى‌‌گردى. "

So a bunch of my kids know you can't come back to Harlem

خب یک دسته از بچه‌های من می‌دونند که نمی‌تونند به هارلم برگردن

because Geoff is looking for you.

چون جف دنبالشون می‌گرده.

They're like, "I really can't come back." No. You'd better stay in school.

یک همچین حالتی دارن، "من واقعا نمی‌تونم برگردم. "نه بهتره ،تو مدرسه بمونی.

But I'm not kidding about some of this,

اما درباره بعضی از این‌ها شوخی نمی‌کنم،

and it gets a little bit to the grit issue.

و بايد موضوع را كمى بشكافم.

When kids know that you refuse to let them fail,

وقتی بچه بدانند که شما مانع از شکست خوردنشان می‌شوید،

it puts a different pressure on them,

فشار متفاوتی رويشان وارد مى‌‌شود،

and they don't give up as easy.

و به راحتی تسلیم نمی‌شوند.

So sometimes they don't have it inside,

خب بعضی وقتها هم اين در وجودشون نيست.

and they're, like, "You know, I don't want to do this,

و آنها این شکلی هستند، "می‌دونی، نمیخوام این کار رو کنم،

but I know my mother's going to be mad."

اما می‌دونم که مادرم عصبانی می‌شه."

Well, that matters to kids, and it helps get them through.

خب، این برای بچه‌ها مهم است، و به‌ آنها کمک می‌کند که از پس آن بربیایند.

We try to create a set of strategies that gets them tutoring

ما سعی داریم مجموعه‌اى از استراتژیها را خلق کنیم که به آنها آموزش،

and help and support, but also a set of encouragements

کمک و پشتیبانی می‌دهد، اما چنين مجموعه‌ای از تشویق‌ها نيز وجود دارد

that say to them, "You can do it. It is going to be hard,

که به آنها می‌گوید، "تو می‌تونی این کار رو انجام بدی. سخت هست

but we refuse to let you fail."

اما نمی‌گذاریم که از عهده‌ش برنیایی."

JL: Well, thank you Dr. Canada.

ج ل: خب، متشکرم دکتر کانادا.

Please give it up for him one more time.

لطفا یکبار ديگه تشويقش كنيد.

(Applause)

(تشویق حضار)