When you're making a deal, what's going on in your brain? | Colin Camerer

کالین کامِرِر: علوم اعصاب، نظریۀ بازی‎ها و میمون‎ها

Transcriber: Joseph Geni Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: sa ra Reviewer: Ardeshir Tayebi

I'm going to talk about the strategizing brain.

می‎خوام راجع به برنامه دادن به مغز صحبت کنم.

ما از ترکیب ابزارهای عجیبی استفاده خواهیم کرد

We're going to use an unusual combination of tools

from game theory and neuroscience

ابزارهایی متشکل از "نظریۀ بازی‎ها" و علوم اعصاب

to understand how people interact socially when value is on the line.

تا بفهمیم افراد در زمانی‎ که بحث جایزه یا ارزشی در میان است، از نظر اجتماعی چگونه رفتار می کنند.

So game theory is a branch of, originally, applied mathematics,

پس، "نظریۀ بازی‎ها " در واقع شاخه ای از ریاضیات کاربردی است که

used mostly in economics and political science, a little bit in biology,

عمدتا در اقتصاد و علوم سیاسی و یک کمی هم در بیولوژی استفاده می شود که

به ما رده‎ بندی‎ای ریاضی از زندگی اجتماعی می دهد و

that gives us a mathematical taxonomy of social life,

and it predicts what people are likely to do

پیش‎ بینی می کند که به احتمال زیاد افراد چگونه رفتار خواهند کرد و

and believe others will do

به اعتقاد آنها دیگران چگونه رفتار می کنند،

در مواردی که رفتار هر شخص، بر روی باقی افراد هم تاثیرگذار هست.

in cases where everyone's actions affect everyone else.

این موارد شامل: مسابقه، همکاری، چانه‎زنی و مذاکره

That's a lot of things: competition, cooperation, bargaining,

games like hide-and-seek and poker.

بازی هایی مثل قایم‎موشک و پوکر می‎شود.

Here's a simple game to get us started.

این یک بازی ساده برای شروع کار ما هست.

Everyone chooses a number from zero to 100.

همه عددی مابین صفر تا ۱۰۰ انتخاب می کنند،

We're going to compute the average of those numbers,

ما متوسط این اعداد رو محاسبه می کنیم،

and whoever's closest to two-thirds of the average wins a fixed prize.

و هر کسی که به دو/سوم میانگین نزدیکتر باشد، جایزه ای را خواهد برد.

So you want to be a little bit below the average number

پس شما میخواهید یک مقداری پایین تر از عدد میانگین باشید،

but not too far below,

ولی نه زیادی کمتر، و همه افراد دیگر هم می خواهند که

and everyone else wants to be a little bit below the average number as well.

یک مقداری پایین تر از عدد میانگین باشند.

به عددی که می خواهید انتخاب کنید، فکر کنید.

Think about what you might pick.

همینطور که در حال فکر کردن هستید بگم که این یک مدل ساده از نمونه های دیگر مثل

As you're thinking,

this is a toy model of something like selling in the stock market

فروش در بازار سهام هنگام صعود و افزایش قیمت بازار هست. درسته؟

during a rising market:

نمی خواهید زیادی زود بفروشید، چون ممکن است سود کمتری کنید،

You don't want to sell too early, because you miss out on profits,

ولی نمی خواهید هم زیادی منتظر بمانید تا

but you don't want to wait too late, to when everyone else sells,

وقتی همه در حال فروش هستند، مسبب یک سقوط شوید.

triggering a crash.

می خواهید تا حدی در مسابقه پیش باشید ولی نه زیادی جلو.

You want to be a little bit ahead of the competition, but not too far ahead.

خوب، حالا این دو تا تئوری که ممکنه مردم راجع به این موضوع داشته باشند را ببینیم و

OK, here's two theories about how people might think about this,

بعدش هم داده های مربوطه رو می بینیم.

then we'll see some data.

بعضی از اینها ممکنه برای شما آشنا باشند چون احتمالا خود شما

Some of these will sound familiar

مشابه همین فکر می کنید. من دارم از نظریه مغزم برای درک و دیدن استفاده میکنم.

because you probably are thinking that way.

I'm using my brain theory to see.

A lot of people say, "I really don't know what people are going to pick,

افراد زیادی می گویند " من واقعا نمیدونم بقیه چی انتخاب می کنند،

پس فکر کنم عدد میانگین ۵۰ خواهد بود"

so I think the average will be 50" -- they're not being strategic at all --

در واقع اینها اصلا استراتژیک فکر نمی کنند.

and "I'll pick two-thirds of 50, that's 33."

" بنابراین دو/سوم از ۵۰ رو انتخاب می کنم که میشه ۳۳ خوب، این هم خودش یک مدلی هست برای شروع

That's a start.

بقیه مردم که یه کم بیشتر فکر می کنند،

Other people, who are a little more sophisticated,

از حافظۀ فعالشون بیشتر استفاده می کنند،

using more working memory,

say, "I think people will pick 33,

" فکر می کنم ملت ۳۳ را انتخاب می کنند، چون ۵۰ رو در نظر دارند و

because they're going to pick a response to 50,

بنابراین من هم عدد ۲۲ را انتخاب می کنم که دو/سوم عدد ۳۳ هست"

and so I'll pick 22, which is two-thirds of 33."

They're doing one extra step of thinking, two steps.

اینها دارند یه قدم جلوتر فکر می‎کنند، یعنی دو مرحله.

That's better.

خوب این بهتره. صد البته، در اصل،

Of course, in principle, you could do three, four or more,

می تونید سه، چهار یا n مرحله بیشتر هم فکر کنید

but it starts to get very difficult.

ولی کارتان سخت تر خواهد شد.

Just like in language and other domains,

درست مثل زبان تکلم و حوزه های دیگه، می دونیم که برای مردم تجزیه تحلیل

we know that it's hard for people to parse very complex sentences

جمله های سنگین و پیچیده با ساختاری تکرار شونده ، خیلی سخت است.

with a recursive structure.

در ضمن، این تئوری " تئوری سلسله مراتبی شناختی" نام دارد.

This is called the cognitive hierarchy theory,

تئوری‎ای هست که من و عده کم دیگری بر رویش کار کرده ایم و

something I've worked on and a few other people,

and it indicates a kind of hierarchy,

نشان دهندۀ نوعی از سلسله مراتب در کنار

along with some assumptions about how many people stop at different steps

برخی فرضیات راجع به اینکه چه تعدادی از افراد چند مرحله در این طرز تفکر جلو می‎روند

و این تعداد مراحل تفکر چگونه تحت تاثیر

and how the steps of thinking are affected

عوامل و افراد جالب مختلفی هستند که تا یک دقیقه دیگر به شما نشان می‎دهم.

by lots of interesting variables and variant people,

as we'll see in a minute.

یک تئوری متفاوت دیگر، که خیلی هم مشهور هست و البته قدیمی تر،

A very different theory, a much more popular one and an older one,

عمدتا به خاطر شهرت "جان نش" در فیلم " یک ذهن زیبا"

due largely to John Nash of "A Beautiful Mind" fame,

is what's called "equilibrium analysis."

به نام "آنالیزهای تعادلی " شناخته شده است.

So if you've ever taken a game theory course at any level,

پس اگر تا به حال درس "نظریۀ بازی‎ها " ، در هر سطحی را گذرانده باشید،

تا حد کمی راجع به این موضوع یاد گرفته اید.

you'll have learned a bit about this.

"تعادل" یک وضعیت ریاضی است که در آن همۀ افراد

An equilibrium is a mathematical state

in which everybody has figured out exactly what everyone else will do.

دقیقا می دانند که تک تک بقیه افراد چگونه رفتار می‎کنند.

این یک ایده بسیار کاربردی است ولی از نظر رفتاری

It is a very useful concept,

but behaviorally, it may not exactly explain

ممکن است نتواند به طور دقیق تشریح کند که مردم وقتی

what people do the first time they play these types of economic games

برای اولین بار در این بازی اقتصادی شرکت می کنند، چگونه رفتار می کنند یا

or in situations in the outside world.

وقتی در موقعیتهای مختلف در دنیای واقعی قرار می گیرند.

In this case, the equilibrium makes a very bold prediction,

در این مورد خاص، "تعادل" پیش بینی بسیار شجاعانه ای انجام می‎دهد و می‎گوید

which is: everyone wants to be below everyone else,

که همه می‎خواهند با عدد پایین تر از بقیه بازی کنند،

therefore, they'll play zero.

در نتیجه با عدد صفر وارد بازی می شوند.

Let's see what happens.

خوب ببینیم واقعا چه اتفاقی می‎افتد. این آزمایش بارها و بارها انجام شده است.

This experiment's been done many, many times.

اولین بارها در دهه ۹۰ شروع شد که اجرا کننده اش

Some of the earliest ones were done in the '90s

من و "رزماری نیگل" و بقیه بودیم.

by me and Rosemarie Nagel and others.

این یک مجموعه داده فوق العاده متشکل از ۹٫۰۰۰ نفر است که در مسابقه ای که

This is a beautiful data set of 9,000 people

who wrote in to three newspapers and magazines that had a contest.

در سه روزنامه و مجله برگزار شده بود، شرکت کردند.

The contest said, send in your numbers,

در مسابقه گفته شده بود، عدد مورد نظر خود را برای ما بفرستید

and whoever is close to two-thirds of the average will win a big prize.

و هر کسی که در بازۀ دو/سوم میانگین باشد، جایزه ای بزرگ دریافت خواهد کرد

و همانطور که می‎توانید ببینید، آنقدر داده اینجا هست که به راحتی می توانید اسپایک ها( نقاط اوج) را ببینید.

As you can see, there's so much data here, you can see the spikes very visibly.

یکی ازنقاط اوج روی ۳۳ هست. اونها افرادی هستند که یک مرحله‎ای فکر می کنند.

There's a spike at 33 -- those are people doing one step.

There is another spike visible at 22.

نقطه اوج مشخص دیگر بر روی ۲۲ است.

و توجه کنید که بیشتر مردم در همین حدود عددی انتخاب کردند

Notice, by the way, most people pick numbers right around there;

دقیقا عدد ۲۲یا ۳۳ رو انتخاب نکردند و

they don't necessarily pick exactly 33 and 22.

یک مقداری نویز (بالا و پایین رندوم) رو در اون حدود مشخصا وجود دارد

There's something a bit noisy around it.

ولی میتونید نقاط اوج را با چشم ببینید و قابل تشخیص هستند.

But you can see those spikes on that end.

گروه دیگری از افراد وجود دارند که ظاهرا

There's another group of people

کاملا "تحلیل های (آنالیز) تعادلی" را درک کرده اند

who seem to have a firm grip on equilibrium analysis,

چون عدد صفر یا یک را انتخاب کردند.

because they're picking zero or one.

But they lose, right?

ولی بازنده هستند، درسته؟

Because picking a number that low is actually a bad choice

چون در واقع انتخاب عددی به اون شدت پایین انتخاب بدی هست مخصوصا اگر

بقیه افراد هم مشابها "تحلیل تعادلی" انجام نداده باشند.

if other people aren't doing equilibrium analysis as well.

So they're smart, but poor.

در نتیجه این افراد باهوش هستند ولی فقیر.

(Laughter)

(خنده)

Where are these things happening in the brain?

این فکرها و تحلیل ها کجای مغز اتفاق می‎افتند؟

یک تحقیق انجام شده توسط "کورسیلی" و "نیگل"، جواب هوشمندانه و جالبی به این سوال می دهد.

One study by Coricelli and Nagel gives a really sharp, interesting answer.

They had people play this game while they were being scanned in an fMRI,

خوب اونها از افراد خواستند که این بازی را انجام بدهند در حالیکه

یک fMRI مغز آنها را اسکن می کرد و

and two conditions:

دو شرایط مختلف وجود داشت: در یک سناریو،

in some trials, they're told,

بهشان گفته شده بود که در مقابل فرد دیگری بازی می کنید که

"You're playing another person who's playing right now.

همزمان با شما در حال انجام بازی هست و در انتها ما

We'll match up your behavior at the end and pay you if you win."

رفتار شما را مقایسه می کنیم و به برنده جایزه می‎گیرد.

در سناریوی دیگر، به آنها گفته شد که رقیب شما کامپیوتر هست.

In other trials, they're told, "You're playing a computer,

آنها فقط به صورت تصادفی انتخاب می کردند.

they're just choosing randomly."

خوب اون چیزی که اینجا می بینید نشان‎دهندۀ اختلاف

So what you see here is a subtraction of areas

قسمت هایی هست که فعالیت مغزی بیشتری توشون دیده میشه وقتی که

in which there's more brain activity when you're playing people

در مقابل افراد بازی می کردند، در مقایسه با مواردی که در مقابل کامپیوتر بود.

compared to playing the computer.

And you see activity in some regions we've seen today,

می بینید که فعالیت در نواحی‎ای هست که الان دیدیم:

medial prefrontal cortex و dorsomedial ، البته این بالا

medial prefrontal cortex, dorsomedial, up here,

ventromedial prefrontal cortex, anterior cingulate,

ventromedial prefrontal cortex

سینگولیت قدامی، منطقه ای که

an area that's involved in lots of types of conflict resolution,

در راه حل یابی کشمکش ها فعال هست ، مثل مواقعی که دارید "Simon Says" بازی می کنید،

like if you're playing "Simon Says,"

و همچنین در اتصال‌های گیجگاهی آهیانه‌ای در راست و چپ مغز.

and also the right and left temporoparietal junction.

And these are all areas which are fairly reliably known to be

و تمام این نواحی تقریبا کاملا به عنوان بخشی از

حلقۀ " تئوری ذهنی" شناخته شده هستند

part of what's called a "theory of mind" circuit

یا " مدار متصور سازی"

or "mentalizing circuit."

That is, it's a circuit that's used to imagine what other people might do.

این مدار، مداری هست که باعث می شود شما بتوانید پیش بینی کنید افراد دیگر ممکن هست چه کاری انجام بدهند.

These were some of the first studies to see this tied in to game theory.

خوب اینها از اولین سری تحقیقات انجام شده روی این موضوع بودند که

که وابسته به "نظریۀ بازی‎ها" بودند.

What happens with these one- and two-step types?

خوب اینها و افراد با تفکر دومرحله‌ای چی شدند؟

افراد رو بر اساس عدد انتخابی‎شان طبقه بندی کردیم.

So, we classify people by what they picked,

و بعد به بررسی تفاوت میان

and then we look at the difference between playing humans versus computers,

بازی در مقابل کامپیوتر یا انسان دیگر پرداختیم که

which brain areas are differentially active.

کدام قسمت‎های مغز متفاوت عمل می کنند

On the top, you see the one-step players.

اون بالا، افراد تک-مرحله ای را می بینید.

تقریبا تفاوتی وجود ندارد.

There's almost no difference.

به این دلیل که آنها بقیه افراد و کامپیوتر را یکسان در نظر می گیرند، مغز هم متفاوت عمل نمی‎کند.

The reason is, they're treating other people like a computer,

شرکت کننده های پایینی، فعالیتهای واضحا متفاوتی در dorsomedial PFC دارند

and the brain is too.

The bottom players, you see all the activity in dorsomedial PFC.

پس مشخص هست که افراد دو-مرحله ای دارند کاری را متفاوت انجام می دهند.

So we know the two-step players are doing something differently.

حالا اگر یک قدم به عقب برداریم و بگید" با این اطلاعات چه کار می‎توان کرد"

Now, what can we do with this information?

ممکن هست بتوانید به فعالیت مغز نگاه کنید و بگویید:

You might be able to look at brain activity and say,

" این فرد میتونه پوکر باز حرفه ای بشه"

"This person will be a good poker player," or "This person's socially naive."

یا " این فرد از لحاظ اجتماعی مبتدی و نپخته هست"

و ممکن هست بتونیم بر روی مواردی مثل

We might also be able to study things like development of adolescent brains

رشد مغز در دوران بلوغ بیشتر مطالعه و تحقیق کنیم چون

حالا راجع به موجودیت این مدارها اطلاعات داریم.

once we have an idea of where this circuitry exists.

خوب، گوش کنید.

OK. Get ready.

I'm saving you some brain activity,

می‎خواهم یک مقداری از فعالیت مغزیتان را کم کنم

because you don't need to use your hair detector cells.

چون شما احتیاجی ندارید از سلول های شناسایی مویتان استفاده کنید(شوخی).

You should use those cells to think carefully about this game.

باید از سلولهایتان برای دقیق تر فکر کردن در مورد این بازی استفاده کنید.

این یک بازی مذاکره ای/چانه زنی است.

This is a bargaining game.

Two players who are being scanned using EEG electrodes

دو شرکت کننده که توسط الکترودهای EEG در حال اسکن شدن هستند،

are going to bargain over one to six dollars.

می‎خواهند بین یک تا شش دلار به توافق برسند.

If they can do it in 10 seconds, they'll earn that money.

اگر بتوانند در 10 ثانیه این کار را انجام بدهند، همان مقدار پول را دریافت می کنند.

اگر 10 ثانیه بگذرد و به توافقی نرسیده باشند، هیچی نمی گیرند.

If 10 seconds go by and they haven't made a deal, they get nothing.

این به گونه‌‎ای اشتباهِ هردو طرف هست.

That's kind of a mistake together.

The twist is that one player, on the left,

پیچیدگی قضیه اینجا هست که شرکت کنندۀ سمت چپ

is informed about how much on each trial there is.

کاملا راجع به میزان موجودی در هر دور بازی مطلع هست.

They play lots of trials with different amounts each time.

این آزمایش به دفعات با مقادیر مختلف برای هر شرکت کننده تکرار شد.

In this case, they know there's four dollars.

در این مورد خاص، می‎دانند که چهار دلار فقط وجود دارد.

The uninformed player doesn't know, but they know the informed player knows.

شرکت کنندۀ دیگر اطلاعی ندارد،

ولی میداند که نفر مقابل از مقدار مبلغ آگاه هست.

So the uninformed player's challenge is to say,

پس چالش اصلی شرکت کنندۀ بی اطلاع این هست که فکر کند

"Is this guy being fair,

" آیا این فرد منصفه یا

or are they giving me a very low offer

به من یه مبلغ پایینی رو پیشنهاد میده تا

in order to get me to think there's only one or two dollars available to split?"

فکر کنم که فقط یک یا دو دلار برای تقسیم کردن وجود داره؟"

در هر مورد، ممکنه پیشنهاد همدیگر را رد کنند و به توافق نهایی نرسند.

in which case they might reject it and not come to a deal.

پس اینجا مقداری تنش برای گرفتن بیشترین میزان پول وجود داره که

So there's some tension here between trying to get the most money

در عین حال باید شرکت کننده دیگر را قانع کرد که به شما بیشتر پرداخت کنه.

but trying to goad the other player into giving you more.

روش چانه زنی این‎گونه هست که به یک عدد روی ردیفی از اعداد بین

And the way they bargain is to point on a number line

صفر تا شش دلار اشاره می کنند،

that goes from zero to six dollars.

و این عدد نشان دهنده عددی است که شرکت کننده بی اطلاع از مبلغ موجودی، دریافت خواهد کرد و

They're bargaining over how much the uninformed player gets,

باقی پول را شرکت کننده مطلع از مبلغ، دریافت خواهد کرد.

and the informed player will get the rest.

پس این در واقع مثل مذاکره مدیر- پیمانکار هست که

So this is like a management-labor negotiation

پیمانکار نمی داند میزان سود

in which the workers don't know

how much profits the privately held company has,

شرکت خصوصی چقدر هست

and they want to maybe hold out for more money,

و ممکن هست بتوانند پول بیشتری دریافت کنند،

but the company might want to create the impression

ولی شرکت هم ممکن هست بخواهد این تصور را ایجاد کند که

مبلغ ناچیزی برای تقسیم کردن وجود دارد " من دارم بهت تا آخرین حد توانم پرداخت می کنم".

that there's very little to split: "I'm giving the most I can."

اول بعضی از رفتارها را ببینیم. تعدادی از افراد، جفت جفت، روبروی هم بازی می کنند.

First, some behavior: a bunch of the subject pairs play face-to-face.

We have other data where they play across computers.

داده های دیگری هم وجود دارد که یک طرف شرکت کننده کامپیوتر هست.

ممکن هست فکر کنید، این تفاوت جالبی هست.

That's an interesting difference, as you might imagine.

ولی در واقع جفت های مذاکره کنندۀ رو در رو

But a bunch of the face-to-face pairs

اکثرا به توافق عادلانۀ نصف-نصف دست یافتند.

agree to divide the money evenly every single time.

کسل کننده است. از لحاظ بررسی اعصاب مغزی نتیجه جالبی نیست.

Boring. It's just not interesting neurally.

برای خود آنها خوبه چون پول زیادی به دست آوردند.

It's good for them -- they make a lot of money.

But we're interested in:

ولی موضوع مورد علاقه ما ، این هست که آیا میتوانیم نتیجه ای از

Can we say something about when disagreements occur versus don't occur?

مواردی که به توافق می‎رسند در مقابل عدم توافق بگیریم؟

So this is the other group of subjects, who often disagree.

خوب این یه گروه دیگر هست که اغلب به توافق نرسیدند

خوب پس شانسی دارند، آنها جدل کردند و به توافق نرسیدند و

They bicker and disagree and end up with less money.

پول کمتری هم نصیبشان شد.

They might be eligible to be on "Real Housewives," the TV show.

اینها کاندیدهای خوبی برای شرکت در برنامه تلویزیونی "Real Housewives" هستند.

(Laughter)

در سمت چپ می بینید که

You see on the left,

when the amount to divide is one, two or three dollars,

وقتی مبلغ موجودی یک، دو یا سه دلار هست،

they disagree about half the time;

در نصف موارد به توافق نمی رسند و

when it's four, five, six, they agree quite often.

وقتی مبلغ چهار، پنج یا شش دلار هست، غالبا به توافق میرسند.

This turns out to be something that's predicted

مشخص شد که این مورد قابل پیش بینی بود، توسط

by a very complicated type of game theory

یک مدل پیچیده از "نظریۀ بازی‎ها" که

you should come to graduate school at CalTech and learn about.

باید بیایید به CalTech برای تحصیلات تکمیلی تا یادش بگیرید.

پیچیده تر از اونی هست که بخواهم همین الان همش را توضیح بدهم.

It's a little too complicated to explain right now,

ولی تئوری به شما می گوید که یک جورایی این شکل باید وجود داشته باشد.

but the theory tells you that this shape should occur.

ممکن حس غریزی شما هم همینرا به شما بگوید.

Your intuition might tell you that, too.

Now I'm going to show you the results from the EEG recording.

حالا میخواهم نتیجه آزمایشاتEEG را نشانتان بدهم.

خیلی پیچیده است. شکل سمت راست، مربوط

Very complicated.

The right brain schematic is the uninformed person,

به آدم نامطلع(از مبلغ موجودی) است وسمت چپی مال اونی که مطلع بود.

and the left is the informed.

یادتان باشد که ما مغز هر دو را همزمان اسکن کردیم

Remember that we scanned both brains at the same time,

so we can ask about time-synced activity

بنابراین می توانیم فعالیت های همزمان را هم بررسی کنیم که

در موقعیت های مشابه یا متفاوت ولی هماهنگ اتفاق می‎افتند،

in similar or different areas simultaneously,

درست مثل بررسی یک گفتگوی دو طرفه و

just like if you wanted to study a conversation,

and you were scanning two people talking to each other.

شما در حال اسکن کردن دو آدمی بودید که داشتند با هم صحبت می کردند،

پس انتظار دارید که فعالیت مشابهی در بخش زبانیِ مغز هر دو ببینید در

You'd expect common activity in language regions

زمانی که هر دو درحال گوش دادن یا ارتباط برقرار کردن هستند.

when they're listening and communicating.

بنابراین این بردارها مناطقی از مغز که همزمان فعال هستند را به هم وصل می‎کنند،

So the arrows connect regions that are active at the same time.

ابتدای هر بردار به سمت

The direction of the arrows

flows from the region that's active first in time,

آن قسمتی است که زودتر(از نظر زمانی) فعال شده است

and the arrowhead goes to the region that's active later.

و انتهای آن به سمتی اشاره می‎کند که دیرتر فعال شده است.

پس در این مورد خاص، اگر دقت کنید،

So in this case, if you look carefully,

most of the arrows flow from right to left.

بیشتر بردارها از راست به چپ می روند.

درست مثل اینکه فعالیت مغزی فرد نامطلع

That is, it looks as if the uninformed brain activity

is happening first,

زودتر شروع می‎شود و

and then it's followed by activity in the informed brain.

بعد از آن مغز فرد مطلع شروع به فعالیت می کند.

در ضمن، اینها مواردی هستند که دوطرف به توافق رسیده بودند.

And by the way, these are trials where their deals were made.

This is from the first two seconds.

این از دو ثانیه اول است.

We haven't finished analyzing this data, so we're still peeking in,

تحلیل و آنالیز این داده ها هنوز تمام نشده است،

پس هنوز داریم کنکاش می کنیم ولی امیدواریم که

but the hope is that we can say something in the first couple of seconds

بتوانیم از چند ثانیه اول نتیجه گیری خاصی بکنیم که

about whether they'll make a deal or not,

بفهمیم به توافق می‎رسند یا نه،

which could be very useful in thinking about avoiding litigation

که بیشترین کاربرد آن در جلوگیری از شکایت‎ها و

طلاق‎ها و موارد مشابۀ ناخوشایند و بد باشد.

and ugly divorces and things like that.

در همۀ این موارد مقدار زیادی ارزش مادی از طریق تاکتیک‎های

Those are all cases in which a lot of value is lost by delay and strikes.

تاخیر و حمله از بین می‎رود.

Here's the case where the disagreements occur.

این یک موردی هست که توافق دوطرفه حاصل نشد.

You can see it looks different than the one before.

می‎توانید به وضوح ببینید که با قبلی متفاوت هست.

اینجا تعدادِ بردارهای نشانگر خیلی بیشتره.

There's a lot more arrows.

That means that the brains are synced up more closely

این بدین معنا است که مغزها با هم هماهنگ شده اند و

از نظر فعالیت همزمان به هم نزدیک تر هستند و

in terms of simultaneous activity,

and the arrows flow clearly from left to right.

بردار ها واضحا از چپ به راست می روند.

این همان مغز فرد مطلع است که که ظاهرا دارد تصمیم می گیرد که

That is, the informed brain seems to be deciding,

" احتمال زیاد ما این دفعه به توافق نمی رسیم"

"We're probably not going to make a deal here."

And then later, there's activity in the uninformed brain.

و بعد از آن فعالیت در مغز فرد نامطلع دیده می شود.

Next, I'm going to introduce you to some relatives.

حالا میخواهم شما را با برخی از فامیل‎هامون آشنا کنم.

آنها، پشمالو، سریع و قوی هستند.

They're hairy, smelly, fast and strong.

You might be thinking back to your last Thanksgiving.

ممکنه ذهنتان برگردد به آخرین مهمانی شکرگزاری که

(Laughter)

Maybe, if you had a chimpanzee with you.

ممکنه درست باشه اگه یک شامپانزه هم در جمعتون بوده.

Charles Darwin and I and you broke off from the family tree from chimpanzees

چارلز داروین و من و شما از یک شاخه از درخت خانواده

شامپانزه ها در حدود پنج میلیون سال پیش هستیم.

about five million years ago.

They're still our closest genetic kin.

و هنوز که هنوزه آنها نزدیکترین اقوام ژنتیکی ما هستند.

We share 98.8 percent of the genes.

حدود ۹۸/۸ درصد ژن هایمان مشترک هستند.

We share more genes with them than zebras do with horses.

مشترکات ژنتیکی ما از اشتراک بین زرافه و اسب هم بیشتر هست.

And we're also their closest cousin.

و همچنین ما نزدیک ترین پسر/دختر عموی آنها هستیم.

They have more genetic relation to us than to gorillas.

شباهت ژنتیکی آنها به ما بیشتره تا به گوریل ها.

So, how humans and chimpanzees behave differently

پس شاید چگونگی این تفاوت رفتار انسان ها و شامپانزه ها

might tell us a lot about brain evolution.

بتواند راجع به فرآیند فرگشت مغز به ما کمک کند.

This is an amazing memory test

خوب این یک آزمایش حافظه فوق العاده هست

from [Kyoto], Japan, the Primate Research Institute,

-از ناگویا، ژاپن، Primate Research Institute -

where they've done a lot of this research.

جایی که تعداد زیادی آزمایش مشابه انجام شده است.

This goes back a ways. They're interested in working memory.

سابقه این آزمایشات طولانی هست. موضوع مورد علاقه آنها working memory (حافظه کاربردی) است

با دقت ببیند که شامپانزه قرار هست

The chimp will see, watch carefully,

برای حدود ۲۰۰ میلی ثانیه که

they'll see 200 milliseconds' exposure -- that's fast, eight movie frames --

- خیلی سریعه، در حدود هشت فریم یک فیلم سینمایی-

of numbers one, two, three, four, five.

اعداد یک، دو، سه ، چهار و پنج را ببیند.

Then they disappear and are replaced by squares,

بعد اعداد محو می‎شوند و به جایشان مربع پدیدار می‎شود و

and they have to press the squares

باید مربع ها را به ترتیب اعداد زیرشان

that correspond to the numbers from low to high

از کوچک به بزرگ انتخاب کنند تا

to get an apple reward.

یک سیب به عنوان جایزه ببرند.

خوب ببینیم چه جوری این کار را انجام می‎دهند.

Let's see how they can do it.

This is a young chimp.

این یک شامپانزه جوان هست. جوانترها

The young ones are better than the old ones, just like humans.

بهتر از سالخورده ها هستند، درست مثل آدمیزاد.

(Laughter)

و آنها خیلی هم با تجربه هستند که یعنی این کار را

And they're highly experienced,

هزاران و هزاران بار انجام داده اند.

they've done this thousands of times.

همانطور که فکر می‎کنید، مشخصا اثر تمرین و یادگیری را نمی‎شود نادیده گرفت.

Obviously there's a big training effect, as you can imagine.

(خنده)

(Laughter)

You can see they're very blasé and effortless.

می‎توانید ببینید که چقدر تفننی و بی زحمت این کار را انجام می دهند.

Not only can they do it very well, they do it in a sort of lazy way.

نه تنها به خوبی از عهده این کار برمی آیند، بلکه یک جورایی خیلی سست و تنبل‎گونه آن را انجام می دهند.

(Laughter)

Who thinks you could beat the chimps?

درسته؟ کی فکر می کنه که میتونه این شامپانزه ها رو شکست بده؟

(Laughter)

Wrong. (Laughter)

اشتباه می کنید (خنده)

We can try. We'll try. Maybe we'll try.

میتونیم امتحان کنیم. خوب امتحان می کنیم. ممکنه امتحان کنیم.

OK, so the next part of the study I'm going to go quickly through

خوب قسمت بعدی این آزمایش که

می خواهم خیلی سریع مروری کنم،

is based on an idea of Tetsuro Matsuzawa.

بر مبنای ایدۀ Tetsuro Matsuzawa هست.

He had a bold idea he called the "cognitive trade-off hypothesis."

او یک ایدۀ جسورانه ای داشت که به اسم "فرضیۀ تبادلی شناختی " معرفی کرد.

ما میدانیم که شامپانزه ها سریع تر و قوی تر هستند.

We know chimps are faster and stronger; they're also obsessed with status.

همچنین آنها نسبت به وضعیت خیلی حساس هستند.

ایدۀ او این بود که ممکن است آنها فعالیت مغزی نهفته‎ای داشته باشند که

His thought was, maybe they've preserved brain activities

در حین رشد و تمرین، توسعه می دهند که

and practice them in development

that are really, really important to them to negotiate status and to win,

بسیار، بسیار برای آنها مهم و حیاتی است تا

وضعیت را بررسی کنند و برنده بشوند،

which is something like strategic thinking during competition.

یک چیزی شبیه همان تفکر استراتژیک در زمان یک مسابقه یا بازی.

So we're going to check that out

خوب بیایید صحت این موضوع را چک کنیم

by having the chimps actually play a game

به این صورت که شامپانزه ها یک بازی واقعی انجام بدهند

by touching two touch screens.

با لمس دو صفحه روبرویشان

The chimps are interacting with each other through the computers.

در واقع شامپانزه ها از طریق کامپیوتر دارند با همدیگه بازی می کنند.

آنها باید صفحه چپ یا راست را فشار بدهند.

They'll press left or right.

One chimp is called a matcher; they win if they press left-left,

یک گروه از شامپانزه ها "تاییدکننده" نامیده می شوند.

در صورتی برنده می‎شوند که چپ-چپ را فشار بدهند

like a seeker finding someone in hide-and-seek, or right-right.

(درست مثل بازی قایم موشک)، یا راست-راست را انتخاب کنند.

The mismatcher wants to mismatch;

"مخالفت‎کننده" باید انتخاب ناهمگون داشته باشد.

باید صفحه مخالف انتخاب شده توسط شامپانزه دیگر را انتخاب کنند و

they want to press the opposite screen of the chimp.

And the rewards are apple cube rewards.

و جایزه هم تکه های سیب هست.

So here's how game theorists look at these data.

خوب این شکل، نگاهی هست که تئوری سازهای بازی از داده های این آزمایش دارند.

This is a graph of the percentage of times

این نمودار درصد زمانی است که

the matcher picked right on the x-axis

"تاییدکننده" انتخاب درستی انجام داد (بر روی محور x )

and the percentage of times they picked right

و درصد تعداد دفعاتی که انتخاب "مخالفت‎کننده" درست بوده است

بر روی محور y نشان داده شده است.

by the mismatcher on the y-axis.

So a point here is the behavior by a pair of players,

پس یک نقطه روی این نمودار نشان‎دهنده رفتار یک جفت بازیکن هست،

one trying to match, one trying to mismatch.

یکی دارد سعی می کند "تاییدکننده" باشد و دیگری "مخالفت‎کننده"

The NE square in the middle -- actually, NE, CH and QRE --

مربعNE اون وسط -- در واقع NE, CH و QRE --

those are three different theories of Nash equilibrium and others,

آنها سه نظریه مختلف از "نظریه تعادلیِ" Nash هستند و بقیه به

شما می گویند که پیش بینی تئوری چگونه بوده است که

tells you what the theory predicts,

which is that they should match 50-50,

باید به صورت ۵۰-۵۰ باشند،

because if you play left too much, for example,

چون مثلا اگر مکررا شما سمت چپ را انتخاب کنید

I can exploit that if I'm the mismatcher by then playing right.

من می‎توانم نتیجه گیری کنم که "مخالفت‎کننده" هستم و از آن به بعد با راست بازی کنم.

And as you can see, the chimps -- each chimp is one triangle --

و همانطور که می بینید، شامپانزه ها ( که هر کدامشان با مثلث مشخص شده اند)

are circled around, hovering around that prediction.

در حول و حوش همان محدوده پیش بینی هستند.

خوب حالا جایزه را تغییر می‎دهیم.

Now we move the payoffs.

We're going to make the left-left payoff for the matcher a little higher.

در واقع جایزه چپ-چپ را یه مقداری برای "تایید‎کننده" افزایش می دهیم.

Now they get three apple cubes.

حالا به آنها سه تکه سیب جایزه می دهیم.

Game theoretically, that should make the mismatcher's behavior shift:

بر طبق "نظریۀ بازی‎ها"، رفتار "مخالفت‎کننده" ها هم باید تغییر کند،

چون این‎طوریه که "مخالفت‎کننده" فکر می کند که

the mismatcher will think, "Oh, this guy's going to go for the big reward,

طرف می‎خواهد دنبال جایزه بزرگتر برود(چپ)،

پس من هم راست را انتخاب می کنم تا مطمئن بشوم نمی برد.

so I'll go to the right, make sure he doesn't get it."

و همانطور که می بینید رفتار آنها به سمت بالا سوق پیدا کرده که

And as you can see, their behavior moves up

مطابق با تغییر پیش بینی شده در "نظریه تعادلِ" Nash هست.

in the direction of this change in the Nash equilibrium.

Finally, we changed the payoffs one more time.

در نهایت، دوباره مقدار جایزه را تغییر دادیم.

Now it's four apple cubes,

حالا جایزه چهار تکه سیب هست و

and their behavior again moves towards the Nash equilibrium.

باز هم نتیجه مطابق "نظریه تعادلِ" Nash حرکت می کند.

یه مقداری پراکندگی وجود دارد ولی اگر یه معدل بگیرید،

It's sprinkled around, but if you average the chimps out,

آنها خیلی خیلی به اندازه یک صدم به هم نزدیک هستند.

they're really close, within .01.

در واقع آنها نزدیک‎تر از تمام حیواناات دیگر هستند که آزمایش کردیم

They're actually closer than any species we've observed.

What about humans? You think you're smarter than a chimpanzee?

خوب انسانها چطور؟ فکر می کنید باهوش تر از شامپانزه ها هستند؟

این دو گروه از آدمها به رنگ سبز و آبی هستند.

Here's two human groups in green and blue.

آنها به ۵۰-۵۰ نزدیکتر هستند. در مقایسه با تغییر جایزه هم خیلی تطابق نمی‎پذیرند و

They're closer to 50-50; they're not responding to payoffs as closely.

And also if you study their learning in the game,

اگر میزان یادگیری آنها در بازی را بسنجید،

به جایزه های قبلی هم خیلی حساس نیستند.

they aren't as sensitive to previous rewards.

شامپانزه ها بهتر از انسان ها بازی می‎کنند،

The chimps play better than the humans, in terms of adhering to game theory.

از این لحاظ که رفتارشان با "نظریۀ بازی‎ها" سازگاری بیشتری دارد.

و این دو گروه انسان ها کاملا متفاوت هستند،

And these are two different groups of humans, from Japan and Africa;

از آفریقا و ژاپن. رفتارشان تقریبا مشابه هست.

they replicate quite nicely.

هیچ کدامشان نزدیک به شامپانزه ها نیستند.

None of them are close to where the chimps are.

خوب بیاید اون چیزی که امروز یاد گرفتیم را جمع بندی کنیم.

So, some things we learned:

people seem to do a limited amount of strategic thinking using theory of mind.

به نظر می‎رسد انسان ها یک مقدار محدودی تفکر استراتژیک انجام می دهند

که با کمک تئوری ذهن هست.

We have preliminary evidence from bargaining

ما نتایج اولیه ای از مذاکرات چانه‌‎زنی را دیدیم که

that early warning signs in the brain might be used to predict

اخطارهای زودهنگام در مغز می‎توانند در پیش بینی

عدم توافق که پرهزینه هم هست، به ما کمک کنند و

whether there'll be a bad disagreement that costs money,

شامپانزه ها بازیکنان بهتری نسبت به انسان ها هستند ، البته

and chimps are "better" competitors than humans,

بر مبنای "نظریۀ بازی‎ها"

as judged by game theory.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)