How we can end sexual harassment at work | Gretchen Carlson

Translator: Morvarid Zandichi Reviewer: soheila Jafari

"All I wanted was a much-deserved promotion,

"من فقط ارتفاء مقامی می‌خواستم که واقعا هم لایق‌ش بودم

and he told me to 'Get up on the desk

و او به من گفت 'بشین روی میز

and spread 'em.'"

و پاهاتو باز کن.'"

"All the men in my office wrote down on a piece of paper

"تمام مردان در محل کارم روی یه تکه کاغذ

the sexual favors that I could do for them.

تمام خواسته‌های جنسی که از من داشتن رو نوشتن

All I had asked for was an office with a window."

تمام چیزی که من خواسته بودم یک دفتر کار بود که پنجره داشته باشه."

"I asked for his advice about how I could get a bill out of committee;

"ازش پرسیدم چطور می‌تونم یک لایحه رو به تصویب کمیته برسونم:

he asked me if I brought my kneepads."

و او از من پرسید آیا زانوبندهام رو آوردم؟"

Those are just a few of the horrific stories

این‌ها فقط چند نمونه از روایت‌های ترسناکیه که

that I heard from women over the last year,

من طی سال گذشته از زنان شنیده‌ام.

as I've been investigating workplace sexual harassment.

وقتی در حال تحقیق در مورد آزار جنسی در محیط کار بودم.

And what I found out

و اون‌چه فهمیدم

is that it's an epidemic across the world.

این بود که این موضوع در سراسر جهان شیوع پیدا کرده.

It's a horrifying reality for millions of women,

این موضوع یک واقعیت هولناک برای میلیون‌ها زن هست،

when all they want to do every day

زنانی که تنها کاری که می‌خوان بکنن

is go to work.

اینه که هر روز برن سر کارهاشون.

Sexual harassment doesn't discriminate.

آزار جنسی تبعیض‌بردار نیست.

You can wear a skirt,

شما می‌تونین دامن پوشیده باشین،

hospital scrubs,

یا روپوش بیمارستان،

army fatigues.

یا لباس نظامی.

You can be young or old,

شما می‌تونین جوان باشین یا پیر،

married or single,

متاهل باشین یا مجرد،

black or white.

سیاه‌پوست یا سفیدپوست.

You can be a Republican, a Democrat or an Independent.

می‌تونین یک جمهوری‌خواه باشین، یک دمکرات یا یک مستقل.

I heard from so many women:

من از زنان بسیاری شنیده‌ام که:

police officers,

افسران پلیس،

members of our military,

افرادی از ارتش ما،

financial assistants,

دستیاران مالی،

actors, engineers, lawyers,

بازیگران، مهندسین، وکلا،

bankers, accountants, teachers ...

بانکداران، حسابداران، معلمین ..

journalists.

روزنامه‌نگاران.

Sexual harassment, it turns out,

اینطور که معلومه، آزار جنسی،

is not about sex.

ربطی به آمیزش جنسی نداره.

It's about power,

موضوع قدرته،

and about what somebody does to you

و اون کاری که کسی در حق شما انجام می‌ده

to try and take away your power.

برای اینکه سعی کنه قدرت‌تون رو سلب کنه.

And I'm here today

و من امروز اینجام

to encourage you to know that you can take that power back.

که شما رو تشویق کنم که بدونین می‌تونین این قدرت رو پس بگیرین.

(Applause)

(تشویق حضار)

On July 6, 2016,

در ۶ ژوئیه‌ی ۲۰۱۶،

I jumped off a cliff all by myself.

من به تنهایی دل به دریا زدم.

It was the scariest moment of my life;

ترسناک‌ترین لحظه‌ی زندگی‌م بود؛

an excruciating choice to make.

یک انتخاب بسیار دشوار و دردناک.

I fell into an abyss all alone,

من به تنهایی در یک خلا افتادم.

not knowing what would be below.

نمی‌دونستم اون پایین چی هست.

But then, something miraculous started to happen.

ولی بعد، یک اتفاق معجزه‌وار افتاد.

Thousands of women started reaching out to me

هزاران زن شروع به تماس با من گرفتن

to share their own stories of pain and agony and shame.

تا داستان‌های خودشون از درد و خشم و شرم رو با من در میون بگذارن.

They told me that I became their voice --

اون‌ها به من گفتن که من صداشون شده‌ام --

they were voiceless.

اون‌ها بی‌صدا بودن.

And suddenly, I realized that even in the 21st century,

و ناگهان من متوجه شدم حتی در قرن بیست و یکم

every woman still has a story.

هر زنی هنوز یک داستان داره.

Like Joyce,

مثل جویس،

a flight attendant supervisor

یک سوپروایزر مهمانداران هواپیما،

whose boss, in meetings every day,

که مدیرش، در جلسات هرروزه،

would tell her about the porn that he'd watched the night before

در مورد پورنوگرافی که شب قبل نگاه کرده براش حرف می‌زنه.

while drawing penises on his notepad.

درحالیکه تصویر آلت مردانه روی دفتر یادداشت‌ش می‌کشه.

She went to complain.

She was called "crazy" and fired.

او رفته بود که اعتراض کنه.

به اون گفته بودن "دیوانه" و اخراجش کرده بودن.

Like Joanne, Wall Street banker.

مثل جوآن، یک بانکدار وال استریت.

Her male colleagues would call her that vile c-word every day.

همکاران مرد او هر روز به نام سخیفی که با کاف شروع می‌شه صداش می‌کردن

She complained --

او اعتراض کرد --

labeled a troublemaker,

بهش برچسب آدم دردسرساز زدن

never to do another Wall Street deal again.

و دیگه نتونست هیچ معامله‌ای در وال‌استریت انجام بده.

Like Elizabeth, an army officer.

مثل الیزابت، یک افسر نظامی.

Her male subordinates would wave one-dollar bills in her face,

زیردستان مرد او اسکناس‌های یک دلاری رو جلوی صورت او می‌چرخوندن

and say, "Dance for me!"

و بهش می‌گفتن "برام برقص!"

And when she went to complain to a major,

و وقتی او رفت که به یک سرگرد اعتراض کنه

he said, "What? Only one dollar?

او گفته بود "چی؟ فقط یک دلار؟

You're worth at least five or ten!"

تو حداقل پنج یا ده دلار می‌ارزی."

After reading,

بعد از خوندن،

replying to all

جواب دادن به همه‌شون،

and crying over all of these emails,

و گریه کردن با تمام این ایمیل‌ها،

I realized I had so much work to do.

من فهمیدم کلی کار دارم که باید انجام بدم.

Here are the startling facts:

این‌ها واقعیت‌های شگفت‌آور هستن:

one in three women -- that we know of --

یک زن از میان هر سه زنی که ما می‌شناسیم

have been sexually harassed in the workplace.

در محل کار در معرض آزار جنسی قرار گرفته.

Seventy-one percent of those incidences never get reported.

هفتاد و یک درصد از این اتفاقات هیچ‌وقت گزارش نشده‌ان.

Why?

چرا؟

Because when women come forward,

چون وقتی زن‌ها جلو اومدن و حرف زدن،

they're still called liars and troublemakers

به اون‌ها لقب دروغگو و دردسرساز داده شده

and demeaned and trashed

و تحقیر شده‌ان و کوچک شده‌ان

and demoted and blacklisted

و نزول رتبه پیدا کرده‌ان و رفتن توی لیست سیاه

and fired.

Reporting sexual harassment can be, in many cases, career-ending.

و اخراج شده‌ن.

در بسیاری از موارد، گزارش آزار جنسی می‌تونه پایان‌بخش حرفه‌ی یک نفر باشه.

Of all the women that reached out to me,

تمام زنانی که به من مراجعه کردن،

almost none are still today working in their chosen profession,

تقریبا هیچ‌کدومشون در حال حاضر در حرفه‌های منتخب‌شون کار نمی‌کنن

and that is outrageous.

و این موضوع شرم‌آوره.

I, too, was silent in the beginning.

خود من هم در ابتدا ساکت بودم.

این اتفاق در پایان سال انتخاب شدن به عنوان دختر شایسته آمریکا افتاد،

It happened to me at the end of my year as Miss America,

وقتی با یک تهیه کننده‌ی بسیار رده بالای تلویزیونی قرار ملاقات داشتم

when I was meeting with a very high-ranking TV executive

in New York City.

در نیویورک.

I thought he was helping me throughout the day,

تمام روز فکر می‌کردم او داره به من کمک می‌کنه،

making a lot of phone calls.

با اونهمه تماس تلفنی‌ که می‌گرفت.

We went to dinner,

ما رفتیم شام بخوریم،

and in the back seat of a car, he suddenly lunged on top of me

و روی صندلی عقب ماشین، او ناگهان خودش رو روی من انداخت

and stuck his tongue down my throat.

و شروع به بوسیدن من کرد.

I didn't realize that to "get into the business" -- silly me --

منِ ساده نفهمیده بودم که وارد تجارت شدن این معنی رو هم می‌ده

he also intended to get into my pants.

که او می‌خواد با من وارد رابطه جنسی هم بشه.

And just a week later,

و درست یک هفته بعد،

when I was in Los Angeles meeting with a high-ranking publicist,

وقتی در لس‌آنجلس بودم و با یک مشاور رسانه‌ای رده بالا قرار داشتم

it happened again.

دوباره همون اتفاق افتاد.

Again, in a car.

دوباره، در ماشین،

And he took my neck in his hand,

و او گردن من رو توی دست‌هاش گرفت،

and he shoved my head so hard into his crotch,

و سر من رو با چنان شدتی به خشتک‌ش فشار داد که

I couldn't breathe.

نفس‌م بند اومد.

These are the events that suck the life out of all of your self-confidence.

این‌ها اتفاقاتی هستن که وجود شما رو از هر اعتماد به نفسی خالی می‌کنن.

These are the events that, until recently,

این‌ها اتفاقاتی بودن که تا همین اواخر

I didn't even call assault.

من حتی بهشون تعرض هم نمی‌گفتم.

And this is why we have so much work to do.

و به همین دلیله که ما خیلی کار پیش رو داریم.

After my year as Miss America,

بعد از سال من به عنوان دختر شایسته‌ی آمریکا،

I continued to meet a lot of well-known people,

من به دیدن آدم‌ها مشهور زیادی ادامه دادم،

including Donald Trump.

از جمله دونالد ترامپ.

When this picture was taken in 1988,

وقتی این عکس در سال ۱۹۸۸ گرفته شد،

nobody could have ever predicted where we'd be today.

هیچ‌کس حتی فکرش رو هم نمی‌کرد ما جایی باشیم که امروز هستیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Me, fighting to end sexual harassment in the workplace;

من، در حال مبارزه برای پایان دادن آزار جنسی در محل کار؛

he, president of the United States

او، رییس جمهور ایالات متحده آمریکا.

in spite of it.

علیرغم کارهاش.

و زمان کوتاهی بعد از اون، من اولین برنامه‌م در اخبار تلویزیون رو گرفتم

And shortly thereafter, I got my first gig in television news

in Richmond, Virginia.

در ریچموند، ویرجینیا.

Check out that confident smile with the bright pink jacket.

به اون لبخند مطمئن با اون کت صورتی روشن نگاه کنین.

Not so much the hair.

به مو خیلی توجه نکنین.

(Laughter)

(خنده حضار)

I was working so hard to prove that blondes have a lot of brains.

من به سختی کار می‌کردم که ثابت کنم بلوندها هم عقل و هوش بالایی دارن.

But ironically, one of the first stories I covered

ولی از قضای روزگار، یکی از اولین خبرهایی که کار کردم

was the Anita Hill hearings in Washington, DC.

دادگاه‌های آنیتا هیل در واشنگتن بود.

And shortly thereafter,

و مدت کوتاهی بعد از اون،

I, too, was sexually harassed in the workplace.

خود من هم در محل کار مورد آزار جنسی قرار گرفتم.

داشتم خبری در مناطق روستایی ویرجینیا رو پوشش می‌دادم،

I was covering a story in rural Virginia,

and when we got back into the car,

و وقتی به داخل ماشین برگشتیم،

my cameraman started saying to me,

فیلمبردار شروع کرد به پرسیدن از من که

wondering how much I had enjoyed when he touched my breasts

چقدر خوش‌م اومده از اینکه سینه‌هام رو لمس کرده

وقتی داشته میکروفون رو برام نصب می‌کرده.

when he put the microphone on me.

And it went downhill from there.

و همین‌طور ماجرا وخامت پیدا کرد.

I was bracing myself against the passenger door --

من خودم رو به در ماشین چسبونده بودم

this was before cellphones.

این ماجرا قبل از اومدن موبایل‌ بود

I was petrified.

من وحشت‌زده بودم.

I actually envisioned myself rolling outside of that door

واقعا خودم رو تصور می‌کردم درحالیکه از ماشین در حال حرکتی که

as the car was going 50 miles per hour like I'd seen in the movies,

با سرعت ۸۰ می‌ره بیرون پریدم و دارم روی زمین غلت می‌خورم

and wondering how much it would hurt.

درست مثل صحنه‌هایی که در فیلم‌ها دیده بودم و فکر می‌کردم ممکنه چقدر درد داشته باشه.

When the story about Harvey Weinstein came to light --

وقتی ماجرای هاروی واینستین برملا شد --

one the most well-known movie moguls in all of Hollywood --

یکی از معروف‌ترین غول‌های صنعت سینما در تمام هالیوود --

the allegations were horrific.

اتهام‌ها هولناک بودن.

But so many women came forward,

ولی زنان زیادی جلو اومدن،

and it made me realize what I had done meant something.

و این باعث شد من بفهمم کاری که کردم معنادار بوده.

(Applause)

(تشویق حضار)

He had such a lame excuse.

او عذر و بهانه‌ی مزخرفی آورد.

He said he was a product of the '60s and '70s,

او گفت که محصول دهه‌های شصت و هفتاد میلادی بوده

and that that was the culture then.

و اون زمان فرهنگ به این شکل بوده.

Yeah, that was the culture then,

بله، فرهنگ اون زمان به این شکل بوده،

and unfortunately, it still is.

و متاسفانه، هنوز همین‌طوره.

Why?

چرا؟

Because of all the myths

به خاطر تمام افسانه‌هایی که

that are still associated with sexual harassment.

هنوز به موضوع آزار جنسی ربط داده می‌شن.

"Women should just take another job and find another career."

"زنان باید یک کار دیگه بگیرن و یک شغل دیگه پیدا کنن."

Yeah, right.

آره خب.

Tell that to the single mom working two jobs,

این رو به مادر مجردی بگین که دو جا کار می‌کنه

trying to make ends meet,

تا از پس مخارجش بربیاد،

who's also being sexually harassed.

کسی که مورد آزار جنسی هم قرار می‌گیره.

"Women --

"زنان --

they bring it on themselves."

خودشون باعث این قضیه می‌شن."

By the clothes that we wear

با لباس‌هایی که می‌پوشیم

and the makeup that we put on.

و آرایش‌هایی که می‌کنیم

Yeah, I guess those hoodies that Uber engineers wear in Silicon Valley

آره، فکر می‌کنم اون لباس‌های کلاه‌داری که مهندسین اوبر در سیلیکون ولی می‌پوشن

are just so provocative.

خیلی تحریک‌کننده‌س.

"Women make it up."

"زن‌ها این ماجراها رو از خودشون درمیارن."

Yeah, because it's so fun and rewarding

آره، چون خیلی بامزه‌ و جالبه

to be demeaned and taken down.

که آدم تحقیر بشه و کارش رو از دست بده.

I would know.

من می‌دونم چه حالی داره.

"Women bring these claims because they want to be famous and rich."

"زن‌ها این ادعاها رو مطرح می‌کنن چون می‌خوان معروف و پولدار بشن."

Our own president said that.

رییس‌جمهور ما این حرف رو زد.

I bet Taylor Swift,

شرط می‌بندم تیلور سوییفت،

one of the most well-known and richest singers in the world,

یکی از مشهورترین و ثروتمندترین خواننده‌های دنیا،

didn't need more money or fame

نیاز به پول یا شهرت بیشتر نداشت

when she came forward with her groping case

وقتی پرونده‌ی شکایت خودش برای اینکه بهش دست‌درازی کرده بودن رو مطرح کرد

for one dollar.

اون هم به خاطر یک دلار.

And I'm so glad she did.

و من خیلی خوشحالم که او اینکارو کرد.

Breaking news:

خبر فوری:

the untold story about women and sexual harassment in the workplace:

روایت ناگفته از زنان و آزار جنسی در محل کار:

women just want a safe, welcoming

تنها چیزی که زنان می‌خوان یک محیط امن، دوستانه

and harass-free environment.

و عاری از آزار جنسی است.

That's it.

همین.

(Applause)

(تشویق حضار)

So how do we go about getting our power back?

خب حالا چطور می‌تونیم قدرت‌مون رو پس بگیریم؟

I have three solutions.

من سه راه حل دارم.

Number one:

شماره یک:

we need to turn bystanders and enablers into allies.

ما نیاز داریم ناظرین و قدرتمندان رو به متحدین‌مون تبدیل کنیم.

Ninety-eight percent of United States corporations right now

در حال حاضر نود و هشت درصد از سازمان‌های آمریکایی

have sexual harassment training policies.

سیاست‌های آموزشی در مورد آزار جنسی دارن.

Seventy percent have prevention programs.

هفتاد درصد از اون‌ها برنامه‌های پیشگیری دارن.

But still, overwhelmingly,

ولی هنوز، به طرزی چشمگیر،

bystanders and witnesses don't come forward.

ناظران و شاهدان جلو نمیان و حرف نمی‌زنن.

In 2016,

در سال ۲۰۱۶،

the Harvard Business Review called it the "bystander effect."

هاروارد بیزینس ریویو نام این پدیده رو "اثر ناظر خاموش" گذاشت.

And yet -- remember 9/11.

و اما -- ۱۱ سپتامبر رو به یاد بیارین.

Millions of times we've heard,

ما میلیون‌ها بار شنیده‌ایم،

"If you see something,

"اگه چیزی می‌بینین

say something."

یه چیزی بگین."

Imagine how impactful that would be if we carried that through

تصور کنین چقدر می‌تونه تاثیرگذار باشه اگه ما این موضوع رو انتقال بدیم

to bystanders in the workplace regarding sexual harassment --

به ناظرین خاموش آزارهای جنسی در محل کار --

to recognize and interrupt these incidences;

تا این اتفاقات رو تشخیص بدن و مداخله کنن؛

to confront the perpetrators to their face;

که با متعرضین برخورد رودررو داشته باشن؛

to help and protect the victims.

به قربانی‌ها کمک کنن و ازشون حمایت کنن.

This is my shout-out to men:

این فریاد کمک‌خواهی من از مردان هست:

we need you in this fight.

ما به شما در این مبارزه نیاز داریم.

And to women, too --

و به زنان هم می‌گم --

enablers to allies.

تبدیل توانمندان به متحدین.

Number two:

شماره دو:

change the laws.

قوانین رو تغییر بدین.

How many of you out there know

چند نفر از شما می‌دونین

whether or not you have a forced arbitration clause

که آیا بندی در مورد حکمیّت اجباری

in your employment contract?

در قرارداد کاری‌تون هست یا نه؟

Not a lot of hands.

دست‌های زیادی بالا نرفت.

And if you don't know, you should,

و اگر نمی‌دونین، باید بدونین،

and here's why.

و این دلیل‌شه.

TIME Magazine calls it,

مجله تایم بهش می‌گه،

right there on the screen,

همین جا روی صفحه‌ی تصویر،

"The teeny tiny little print in contracts

"اون نوشته‌ی کوچولو موچولو در قراردادها

that keeps sexual harassment claims unheard."

که موجب نشنیده شدن ادعاهای آزار جنسی می‌شه."

Here's what it is.

موضوع از این قراره.

Forced arbitration takes away your Seventh Amendment right

حکمیّت اجباری حق متمم هفت قانون رو از شما می‌گیره

to an open jury process.

برای بررسی توسط هیات منصفه‌ی علنی.

It's secret.

همه‌چی مخفی می‌مونه.

شما همون سیستم شاهدان و شهادت‌دهی رو نخواهید داشت.

You don't get the same witnesses or depositions.

In many cases, the company picks the arbitrator for you.

در خیلی از پرونده‌ها، خود شرکت حکم رو برای شما انتخاب می‌کنه.

There are no appeals,

هیچ امکان فرجام‌خواهی وجود نداره،

and only 20 percent of the time does the employee win.

و تنها در ۲۰ درصد موارد کارمند برنده می‌شه.

But again, it's secret,

ولی چون همه‌چیز مخفیانه‌ست،

so nobody ever knows what happened to you.

هیچ‌کس هیچوقت نمی‌فهمه چه اتفاقی برای شما افتاده.

This is why I've been working so diligently

به همین دلیله که من با دقت بسیار

دارم روی این مساله در کپیتال هیل (کنگره) در واشنگتن کار می‌کنم

on Capitol Hill in Washington, DC

to change the laws.

که قوانین رو تغییر بدیم.

And here's what I tell the Senators:

و این حرفیه که من به سناتورها می‌زنم:

sexual harassment is apolitical.

آزار جنسی یک موضوع غیرسیاسیه.

Before somebody harasses you,

قبل از اینکه کسی شما رو مورد آزار جنسی قرار بده،

they don't ask you if you're a Republican or Democrat first.

ازتون نمی‌پرسه جمهوری‌خواه هستین یا دمکرات.

They just do it.

اون‌ها فقط این کارو انجام می‌دن.

And this is why we should all care.

و به همین دلیله که همه‌ی ما باید به این موضوع اهمیت بدیم.

Number three:

شماره سه:

be fierce.

سرسخت باشید.

It starts when we stand tall,

همه‌ چیز ازجایی شروع می‌شه که ما سرمون رو بالا بگیریم

and we build that self-confidence.

و اون اعتماد به نفسی که باید رو داشته باشیم.

And we stand up and we speak up,

و از جا بلند بشیم و حرف بزنیم،

and we tell the world what happened to us.

و به دنیا بگیم چی به سرمون اومده.

I know it's scary,

می‌دونم ترسناکه،

but let's do it for our kids.

ولی بیاین به خاطر بچه‌هامون اینکارو بکنیم

Let's stop this for the next generations.

بیاین جلوی این موضوع رو برای نسل‌های آینده بگیریم.

I know that I did it for my children.

من می‌دونم که اینکارو برای بچه‌های خودم کردم.

They were paramount in my decision-making

اون‌ها در فرآیند تصمیم‌گیری من بسیار مهم بودن

about whether or not I would come forward.

که آیا بیام و حرف بزنم یا نه.

My beautiful children,

فرزندان زیبای من،

my 12-year-old son, Christian,

پسر دوازده ساله‌م، کریستین،

my 14-year-old daughter, Kaia.

و دختر ۱۴ ساله‌م، کایا.

And boy, did I underestimate them.

و وای که چقدر دست کم گرفته بودمشون.

The first day of school last year

پارسال در اولین روز شروع سال تحصیلی

happened to be the day my resolution was announced,

مصادف شد با روزی که تصمیم من اعلام شد،

and I was so anxious about what they would face.

و من خیلی نگران بودم که اون‌ها با چی مواجه خواهند شد.

My daughter came home from school and she said,

دخترم از مدرسه اومد و گفت

"Mommy, so many people asked me what happened to you over the summer."

"مامان، خیلی‌ها از من پرسیدن تابستون برای تو چه اتفاقی افتاده."

Then she looked at me in the eyes

بعد او به چشم‌های من نگاه کرد

and she said, "And mommy,

و گفت، "و مامان

I was so proud

من خیلی افتخار کردم

to say that you were my mom."

به اینکه بگم تو مادرم هستی."

And two weeks later,

و دو هفته بعد،

when she finally found the courage to stand up to two kids

وقتی او بالاخره جرات کرد با دو بچه‌ای که زندگی‌ش رو جهنم کرده بودن

who had been making her life miserable,

رو به رو بشه و مقابله کنه،

she came home to me and she said,

اومد خونه و به من گفت،

"Mommy, I found the courage to do it

"مامان، من جرات کردم اینکارو بکنم

because I saw you do it."

چون دیدم تو اینکارو کردی."

(Applause)

(تشویق حضار)

You see, giving the gift of courage is contagious.

می‌بینین، اعطای هدیه‌ای به نام شجاعت مسریه.

And I hope that my journey has inspired you,

و من امیدوارم مسیر من الهام‌بخش شما هم بوده باشه

because right now, it's the tipping point.

چون در حال حاضر، ما در نقطه عطف ماجراییم.

We are watching history happen.

ما شاهد یک واقعه‌ی تاریخی هستیم.

More and more women are coming forward and saying,

زنان بیشتر و بیشتری دارن جلو میان و می‌گن،

"Enough is enough."

"دیگه بسه."

(Applause)

(تشویق حضار)

Here's my one last plea to companies.

این آخرین درخواست من از شرکت‌هاست.

Let's hire back all those women whose careers were lost

بیاین تمام اون زن‌هایی که شغل‌شون رو به خاطر یک آدم عوضی از دست دادن

because of some random jerk.

دوباره استخدام کنیم.

Because here's what I know about women:

چون این چیزیه که من در مورد زنان می‌دونم:

زیاد طول نمی‌کشه که ما دیگه دست کم گرفته نشیم مرعوب نشیم یا عقب نگه داشته نشیم؛

we will not longer be underestimated, intimidated or set back;

we will not be silenced by the ways of the establishment

ما با روش‌های وضع موجود و یا آثار دوران گذشته

or the relics of the past.

ساکت نخواهیم موند.

No.

نه.

We will stand up and speak up

ما بلند می‌شیم و حرف می‌زنیم.

and have our voices heard.

و کاری می‌کنیم که صداهامون شنیده بشه.

We will be the women we were meant to be.

ما زنانی خواهیم شد که قرار بوده باشیم.

And above all,

و فراتر از همه‌ی این‌ها،

we will always be fierce.

ما همیشه سرسخت خواهیم بود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)