The power of diversity within yourself | Rebeca Hwang

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

We're holding hands,

ما دست‌های همدیگر را گرفته بودیم،

staring at the door.

خیره به در،

My siblings and I were waiting for my mother to come back

من و خواهر و برادرانم منتظر بودیم تا مادرمان

from the hospital.

از بیمارستان برگردد.

She was there because my grandmother had cancer surgery that day.

او آنجا بود چون همان روز مادربزرگم جراحی سرطان داشت.

Finally, the doors opened,

در نهایت، در‌ها باز شد

and she said,

و مادرم گفت:

"She's gone.

«او از پیش ما رفت.

She's gone."

اون از پیش ما رفت.»

She started sobbing and immediately said,

شروع کرد به گریه کردن و بلافاصله گفت:

"We must make arrangements.

باید ترتیب کار‌ها را بدهیم.

Your grandmother's dying wish was to be buried back home in Korea."

وصیت مادربزرگ این بود که در خانه خاک شود.

I was barely 12 years old, and when the shock wore off,

تازه ۱۲ ساله شده بودم، و وقتی شوک از بین رفت

my mother's words were ringing in my ears.

حرف‌های مادرم در گوشم زنگ می‌خورد.

My grandmother wanted to be buried back home.

مادربزرگم خواسته بود در خانه خاک شود.

We had moved from Korea to Argentina six years prior,

۶ سال قبل از کره به آرژانتین مهاجرت کرده بودیم

without knowing any Spanish, or how we were going to make a living.

بدون این که اسپانیایی بلد باشیم یا بدانیم چطور درآمد داشته باشیم.

And upon arrival, we were immigrants who had lost everything,

در ابتدای ورودمان، مهاجرانی بودیم که همه‌ چیز را از دست داده بودیم.

so we had to work really hard to rebuild our lives.

پس باید سخت کار می‌کردیم تا زندگی‌ خود را از نو بسازیم.

So it hadn't occurred to me that after all these years,

پس به ذهن من نرسیده بود که بعد ازهمه این سال‌ها

back home was still in Korea.

خانه ما هنوز کره بود.

It made me ponder where I would want to be buried someday,

باعث شد فکر کنم که من کجا دوست دارم خاک شوم،

where home was for me,

خانه برای من کجا بود،

and the answer was not obvious.

و جواب برای من روشن نبود.

And this really bothered me.

و این مسئله من را خیلی اذیت می‌کرد.

So this episode launched a lifelong quest for my identity.

بنابراین این حادثه برای من منجر به جستجویی برای هویتم برای یک عمر شد.

I was born in Korea -- the land of kimchi;

من در کره بدنیا آمده بودم - سرزمین کیمچی؛

raised in Argentina,

در آرژانتین بزرگ شده بودم.

where I ate so much steak that I'm probably 80 percent cow by now;

جایی که انقدر استیک خوردم که تا الان احتمالا ۸۰٪ از گوشت گاو تشکیل شدم؛

and I was educated in the US,

و در آمریکا تحصیل کرده بودم،

where I became addicted to peanut butter.

جایی که به کره بادام زمینی معتاد شدم.

(Laughter)

(خنده)

During my childhood, I felt very much Argentinian,

در کودکی، کاملا حس آرژانتینی بودن داشتم،

but my looks betrayed me at times.

گرچه ظاهرم من را لو می‌داد.

I remember on the first day of middle school,

یادم هست روز اول مدرسه راهنمایی،

my Spanish literature teacher came into the room.

معلم ادبیات اسپانیایی ما وارد کلاس شد.

She scanned all of my classmates,

همه همکلاسی‌هام را بررسی کرد،

and she said,

و گفت:

"You -- you have to get a tutor,

«تو-- تو باید معلم خصوصی بگیری،

otherwise, you won't pass this class."

در غیر این صورت این درس را پاس نمی‌کنی.»

But by then I was fluent in Spanish already,

ولی تا آن موقع من به اسپانیایی مسلط شده بودم،

so it felt as though I could be either Korean or Argentinian,

پس حس کردم می‌توانم آرژانتینی یا کره‌ای باشم،

but not both.

ولی نه هر دو.

It felt like a zero-sum game,

این مثل یک بازی صفر و یک بود،

where I had to give up my old identity

یعنی باید هویت قبلی‌ام را کنار می‌گذاشتم

to be able to gain or earn a new one.

تا بتوانم هویت جدیدی بدست بیاورم.

So when I was 18, I decided to go to Korea,

پس وقتی ۱۸ سالم شد، تصمیم گرفتم به کره بروم،

hoping that finally I could find a place to call home.

با آرزوی پیدا کردن جایی که بتوانم اسمش را خانه بگذارم.

But there people asked me,

ولی در کره مردم از من می‌پرسیدند،

"Why do you speak Korean with a Spanish accent?"

چرا کره‌ای را با لهجه‌ اسپانیایی حرف می‌زنی؟

(Laughter)

(خنده)

And, "You must be Japanese because of your big eyes

و«تو باید ژاپنی باشی چون چشمهای درشتی داری

and your foreign body language."

و زبان بدنت غریبه است.»

And so it turns out that I was too Korean to be Argentinian,

پس معلوم شد من برای کره‌ای بودن زیاد آرژانتینی بودم،

but too Argentinian to be Korean.

و برای کره‌ای بودن هم زیادی آرژانتینی.

And this was a pivotal realization to me.

و این برای من فهمی اساسی بود.

I had failed to find that place in the world to call home.

موفق نشده بودم جایی را در دنیا به عنوان خانه خودم پیدا کنم.

But how many Japanese-looking Koreans who speak with a Spanish accent --

ولی مگر چند نفر کره‌ای ژاپنی شکل با لهجه اسپانیایی

or even more specific, Argentinian accent --

یا دقیق‌تر بگویم، لهجه آرژانتینی --

do you think are out there?

فکر می‌کنید در دنیا وجود دارد؟

Perhaps this could be an advantage.

پس احتمالا این برای من یک مزیت بود.

It was easy for me to stand out,

یرای من برجسته بودن راحت بود،

which couldn't hurt in a world that was rapidly changing,

که در دنیایی که دائما در حال تغییر است، کمکم می‌کرد،

where skills could become obsolete overnight.

دنیایی که در آن مهارتها یک شبه منسوخ می‌شوند.

So I stopped looking for that 100 percent commonality

پس من از پیدا کردن وجه تشابه ۱۰۰ درصد با کسانی که ملاقات می‌کردم

with the people that I met.

Instead, I realized that oftentimes, I was the only overlap

در عوض، متوجه موقعیت‌هایی شدم که من تنها وجه تشابه

between groups of people that were usually in conflict with each other.

بین گروه آدم‌هایی بودم که معمولا در مقابل هم قرار می‌گیرند.

So with this realization in mind,

پس با وجود این فهم در ذهنم،

I decided to embrace all of the different versions of myself --

تصمیم گرفتم تمام نسخه‌های متفاوت خودم را بپذیرم --

even allow myself to reinvent myself at times.

و حتی به خودم اجازه بدم گاهی خودم را از نو بسازم.

So for example, in high school,

برای مثال، در دبیرستان،

I have to confess I was a mega-nerd.

باید اعتراف کنم که یک خرخوان اساسی بودم.

I had no sense of fashion -- thick glasses, simple hairstyle --

هیچ درکی از مُد نداشتم -- عینک ته استکانی، مدل موی ساده --

you can get the idea.

تجسمش سخت نیست.

I think, actually, I only had friends because I shared my homework.

در واقع فکر می‌کنم، چون تکالیفم را به بقیه می‌دادم چند تا دوست داشتم.

That's the truth.

این واقعیت است.

But once at university,

اما در دانشگاه،

I was able to find a new identity for myself,

توانستم هویت جدیدی برای خودم پیدا کنم،

and the nerd became a popular girl.

و آن خرخوان تبدیل به یک دختر محبوب شد.

But it was MIT,

در دانشگاه MIT بودم،

so I don't know if I can take too much credit for that.

پس نمی‌دانم می‌توانم بخاطرش تحسین شوم یا نه.

As they say over there,

بقول بچه‌های این رشته،

"The odds are good,

«شانس پیدا کردن دختر زیاد است،

but the goods are odd."

اما دخترهای این رشته‌ها خیلی جذاب نیستند.»

(Laughter)

(خنده)

I switched majors so many times that my advisors joked

آنقدر رشته عوض کرده بودم که مشاورانم به شوخی می‎گفتند

that I should get a degree in "random studies."

که باید مدرک رشته «مطالعات اتفاقی» بگیرم.

(Laughter)

(خنده)

I told this to my kids.

این را به بچه‌هایم گفتم،

And then over the years, I have gained a lot of different identities.

و حال در طول سال‌ها، هویت‌های مختلفی کسب کردم.

I started as an inventor, entrepreneur, social innovator.

به عنوان یک مخترع، کارآفرین، نوآور اجتماعی شروع کردم.

Then I became an investor,

بعد تبدیل به یک سرمایه گذار شدم،

a woman in tech,

زنی در فناوری،

a teacher.

یک معلم،

And most recently, I became a mom,

و اخیرا، مادر شدم،

or as my toddler says repeatedly,

و یا همانطور که فرزند خردسالم دائما می‌گوید.

"Mom!" day and night.

شب و روز، «مامان!»

Even my accent was so confused --

حتی لهجه‌ من هم گیج کننده بود --

its origin was so obscure,

خاستگاه لهجه‌ام آنقدر مبهم بود،

that my friends called it, "Rebecanese."

که دوستانم به آن می‌گویند "ربکایی".

(Laughter)

(خنده)

But reinventing yourself can be very hard.

اما دوباره از نو ساختن خود آن می‌تواند خیلی سخت باشد.

You can face a lot of resistance at times.

با مقاومت‌های زیادی روبرو می‌شوید.

When I was nearly done with my PhD,

وقتی تقریبا کار دکترایم داشت تمام می‌شد،

I got bitten by that entrepreneurial bug.

به یک مشکل کارآفرینی برخوردم.

I was in Silicon Valley,

من در سیلکون ولی بودم،

and so writing a thesis in the basement didn't seem as interesting

پس نوشتن پایان‌نامه در زیرزمین خیلی هیجان انگیز نبود

as starting my own company.

موقعی که شرکت خودم را تاسیس می‌کردم.

So I went to my very traditional Korean parents,

پس من پیش والدین سنتی کره‌ای‌ام رفتم،

who are here today,

که امروز هم اینجا هستند،

with the task of letting them know

و می‌خواستم به آنها بگویم،

that I was going to drop out from my PhD program.

که می‌خواهم از دکترا انصراف دهم.

You see, my siblings and I are the first generation to go to university,

من و خواهر و برادرانم اولین نسل خانواده بودیم که دانشگاه رفتیم.

so for a family of immigrants, this was kind of a big deal.

پس برای یک خانواده مهاجر، مسئله مهمی بود.

You can imagine how this conversation was going to go.

می‌توانید تصور کنید که مکالمه ما چطور پیش می‌رفت.

But fortunately, I had a secret weapon with me,

اما خوشبختانه، من یک سلاح مخفی با خودم داشتم.

which was a chart that had the average income of all of the graduates

که جدولی بود که میانگین درآمد تمام فارغ التحصیل‌ها

from Stanford PhD programs,

از مقطع دکترای دانشگاه استنفورد را نشان می‌داد،

and then the average income of all the dropouts

و بعد میانگین درآمد انصرافی‌های دکتری را

from Stanford graduate programs.

از مقطع دکترای استنفورد نشان می‌داد.

(Laughter)

(خنده)

I must tell you -- this chart was definitely skewed

باید برای شما بگویم که موسس‌های گوگل

by the founders of Google.

این چارت را دستکاری کرده بودند.

(Laughter)

(خنده)

But my mom looked at the chart,

اما مادرم به جدول نگاهی انداخت،

and she said,

و گفت،

"Oh, for you -- follow your passion."

«اوه عزیزم -- برو دنبال علایق‌ات.»

(Laughter)

(خنده)

Hi, Mom.

سلام مامان.

Now, today my identity quest is no longer to find my tribe.

حالا امروز، چالش هویت من دیگر درباره پیدا کردن قبیله‌ام نیست.

It's more about allowing myself

بلکه درباره اجازه دادن به خودم است

to embrace all of the possible permutations of myself

تا تمام جای‌گشت‌های ممکن خود را بپذیرم

and cultivating diversity within me

و تنوع را در درون خود پرورش دهم

and not just around me.

و نه فقط در اطرافم.

My boys now are three years and five months old today,

پسرهای من امروز سه سال و پنج ماهه هستند.

and they were already born with three nationalities

و آنها با سه ملیت و چهار زبان

and four languages.

متولد شده‌اند.

I should mention now that my husband is actually from Denmark --

باید اشاره کنم که همسرم اهل دانمارک است --

just in case I don't have enough culture shocks in my life,

صرفا جهت این که به قدر کافی شُوک فرهنگی در زندگی‌ام نداشتم،

I decided to marry a Danish guy.

تصمیم گرفتم با یک مرد دانمارکی ازدواج کنم.

In fact, I think my kids will be the first Vikings

در واقع فکر می‌کنم، که بچه‌هایم اولین وایکینگ‌هایی خواهند بود

who will have a hard time growing a beard when they become older.

که وقتی بزرگ شوند، در ریش گذاشتن مشکل خواهند داشت.

(Laughter)

(خنده)

Yeah, we'll have to work on that.

آره، باید روی این مسئله کار کنیم.

But I really hope that they will find that their multiplicity

اما من واقعا امیدوارم که آنها بفهمند که این گوناگونی

is going to open and create a lot of doors for them in their lives,

قرار است که در‌های زیادی را برای آنها بوجود بیاورد و باز کند.

and that they can use this as a way to find commonality

این که همیشه می‌توانند از این گوناگونی برای یافتن وجه تشابه

in a world that's increasingly global today.

در دنیایی استفاده کنند که هر روز جهانی‌تر می‌شود.

I hope that instead of feeling anxious and worried

امیدوارم بجای این که احساس اضطراب و نگرانی داشته باشند

that they don't fit in that one box

از این که در چارچوب‌ها قرار نگیرند

or that their identity will become irrelevant someday,

یا این که هویت‌شان روزی بی‌ربط می‌شود،

that they can feel free to experiment

حس کنند که آزاد هستند آزمون و خطا کنند

and to take control of their personal narrative and identity.

و می‌توانند هویت و داستان خود را بدست بگیرند.

I also hope that they will use their unique combination

و همچنین امیدوارم تا از این ترکیب منحصر بفرد

of values and languages and cultures and skills

از ارزش‌ها و زبان‌ها و فرهنگ‌ها و مهارت‌ها استفاده کنند

to help create a world

تا به ساختن دنیایی کمک کنند

where identities are no longer used to alienate what looks different,

که در آن هویت‌ها ابزاری برای مجزا کردن ظاهرهای مختلف نباشد،

but rather, to bring together people.

بلکه، مردم را دور هم جمع کند.

And most importantly, I really hope that they find tremendous joy

و از همه مهم‌تر، امیدوارم لذتی شگرف را

in going through these uncharted territories,

هنگام عبور از این قلمرو‌های بی‌مرز کشف کنند،

because I know I have.

چون می‌دانم که من کشف کردم.

Now, as for my grandmother,

حالا، آخرین آرزوی مادربزرگم،

her last wish was also her last lesson to me.

آخرین درسی بود که به من داد.

It turns out that it was never about going back to Korea

معلوم شد که ماجرا هیچ وقت درباره برگشت به کره

and being buried there.

و خاک شدن در آنجا نبوده است.

It was about resting next to her son,

بلکه راجع به خاک شدن کنار پسرش بود،

who had died long before she moved to Argentina.

که مدت‌ها قبل از این که ما به آرژانتین مهاجرت کنیم، فوت کرده بود.

What mattered to her was not the ocean

چیزی که برای مادربزرگم مهم بود اقیانوسی نبود که

that divided her past and new world;

دنیای گذشته و جدیدش را از هم جدا کرده بود؛

it was about finding common ground.

بلکه درباره پیدا کردن زمینه مشترک بود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)