A tale of mental illness | Elyn Saks

الین سَکس: حکایتی از بیماری روانی -- از درون

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: Bidel Akbari Reviewer: Azadeh Ta

So I'm a woman with chronic schizophrenia.

من زنی مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن هستم.

I've spent hundreds of days

من صدها روز را در

in psychiatric hospitals.

بیمارستان‌های روانی سپری کرده ام.

I might have ended up spending

امکان داشت که من سرانجام

most of my life on the back ward of a hospital,

بیشترِ عمرم را در بخش‌ پشتی یک بیمارستان بگذرانم.

but that isn't how my life turned out.

اما زندگی من اینگونه نشد.

In fact, I've managed to stay clear of hospitals

در حقیقت من تلاش کرده‌ام که برای نزدیک به سه دهه

for almost three decades,

از بیمارستان‌ها دور بمانم،

perhaps my proudest accomplishment.

که احتمالاً با افتخارترین دستاورد من است.

That's not to say that I've remained clear

این بدان معنا نیست که من

of all psychiatric struggles.

از دست و پنجه نرم کردن با مشکلات روانی‌ام رها شده‌ام.

After I graduated from the Yale Law School and

بعداز آنکه من از دانشکده حقوق یِیل فارغ التحصیل شدم و

got my first law job, my New Haven analyst, Dr. White,

اولین شغل حقوقیم را گرفتم، روانکاو من در نیوهون، دکتر وایت،

announced to me that he was going to close his practice

به من خبر داد که تصمیم دارد مطب‌اش را ظرف سه ماه تعطیل کند

in three months, several years

به من خبر داد که تصمیم دارد مطب‌اش را ظرف سه ماه تعطیل کند

before I had planned to leave New Haven.

چندین سال قبل از اینکه من برای ترک کردن نیوهون برنامه‌ای ریخته باشم.

White had been enormously helpful to me,

دکتر وایت بینهایت برای من مفید واقع شده بود٬

and the thought of his leaving

و فکر رفتن او بشدت آزارم می‌داد.

shattered me.

و فکر رفتن او بشدت آزارم می‌داد.

My best friend Steve,

بهترین دوست من استیو٬

sensing that something was terribly wrong,

متوجه شد که اشکال بزرگی در کار است،

flew out to New Haven to be with me.

و به نیوهون آمد تا با من باشد.

Now I'm going to quote from some of my writings:

بگذارید تا جمله ای را از نوشته هایم نقل کنم:

"I opened the door to my studio apartment.

"من درِ آپارتمان یک اتاقه‌ام را باز کردم.

Steve would later tell me that,

استیو بعدها به من گفت که

for all the times he had seen me psychotic, nothing

با اینکه او همیشه من رو به عنوان یک روان پریش دیده بود٬

could have prepared him for what he saw that day.

هیچ چیز نمی توانست او را برای آنچه که آن روز دید آماده کند.

For a week or more, I had barely eaten.

برای یک هفته یا بیشتر بود که به ندرت غذا می خوردم.

I was gaunt. I walked

من نحیف و لاغر شده بودم و طوری راه می رفتم

as though my legs were wooden.

که گویی پاهایم از چوب بود.

My face looked and felt like a mask.

چهره ام مثل یک ماسک به نظر می رسید و حس می شد.

I had closed all the curtains in the apartment, so

من تمام پرده های آپارتمان را کشیده بودم، چنانکه

in the middle of the day

در وسط روز

the apartment was in near total darkness.

آپارتمان تقریباً در تاریکی مطلق بود،

The air was fetid, the room a shambles.

هوا بدبو بود و اتاق بهم ریخته.

Steve, both a lawyer and a psychologist, has treated

استیو که وکیل و رواشناس است،

many patients with severe mental illness, and to this day

بسیاری از بیماران با بیماریهای سخت روانی را درمان کرده بود

he'll say I was as bad as any he had ever seen.

او می‌گوید که تا امروز من بدترین بیماری بودم که دیده است.

'Hi,' I said, and then I returned to the couch,

من گفتم "سلام" و بعد دوباره به کاناپه برگشتم٬

where I sat in silence for several moments.

جایی که در سکوت برای چند دقیقه نشستم.

'Thank you for coming, Steve.

'ممنونم از آمدنت استیو.

Crumbling world, word, voice.

دنیای در حال از هم پاشیدن، کلمه، صدا.

Tell the clocks to stop.

به ساعت‌ها بگو بایستند.

Time is. Time has come.'

وقتشه. وقتِ آن رسیده.'

'White is leaving,' Steve said somberly.

استیو با اندوه گفت، 'دکتر وایت از اینجا می‌رود'

'I'm being pushed into a grave. The situation is grave,' I moan.

من ناله کردم، 'دارم به داخل قبر هُل داده می‌شوم. وضعیت دشواری است'

'Gravity is pulling me down.

جاذبه در حال پایین کشیدنِ من است.

I'm scared. Tell them to get away.'"

من می‌ترسم. به اونها بگو از اینجا بروند."'

As a young woman, I was in a psychiatric hospital

به عنوان یک خانمِ جوان، من در سه موقعیت متفاوت

on three different occasions for lengthy periods.

برای مدت زمان طولانی‌ای در بیمارستانِ روانی بودم.

My doctors diagnosed me with chronic schizophrenia,

دکترها [بیماریِ] من را اسکیزوفرنیِ مزمن تشخیص دادند،

and gave me a prognosis of "grave."

و پیش بینی آنها درباره [عاقبتِ] بیماری من، "خطرناک" بود.

That is, at best, I was expected to live in a board and care,

که به این معنی است که در بهترین حالت، انتظار می‌رفت که من در پانسیون و تحت مراقبت زندگی کنم،

and work at menial jobs.

و به عنوان شغل، کارهای پَست انجام دهم.

Fortunately, I did not actually

خوشبختانه، من نگذاشتم که آن پیش بینی درست از آب دربیاید.

enact that grave prognosis.

خوشبختانه، من نگذاشتم که آن پیش بینی درست از آب دربیاید.

Instead, I'm a chaired Professor of Law, Psychology

به جای آن، من یک استاد صاحب کرسی در رشته حقوق، روانشناسی

and Psychiatry at the USC Gould School of Law,

و روانپزشکی در دانشگاه حقوقِ 'یو اس سی گولد' هستم،

I have many close friends

من دوستان نزدیک زیادی دارم

and I have a beloved husband, Will, who's here with us today.

و همسری دارم که عاشقشم، ویل، که امروز اینجا با ماست.

(Applause) Thank you.

(تشویق حاضرین) متشکرم.

He's definitely the star of my show.

او بدون شک ستاره‌ی نمایشِ من است.

I'd like to share with you how that happened, and also

من مایلم چگونگیِ رخ دادنِ آن را با شما به اشتراک بگذارم

describe my experience of being psychotic.

و همچنین تجربه‌ی بیمار روانی بودن خود را برای شما تعریف کنم.

I hasten to add that it's my experience,

من به سرعت اضافه می‌کنم که این تجربه‌ی من است،

because everyone becomes psychotic in his or her own way.

چون هرکسی به روشِ مخصوصِ خودش به یک بیمار روانی تبدیل می‌شود.

Let's start with the definition of schizophrenia.

بیایید با تعریفِ اسکیزوفرنی شروع کنیم.

Schizophrenia is a brain disease.

اسکیزوفرنی یک بیماریِ مغزی است.

Its defining feature is psychosis, or being

مشخصه تعریف کننده‌ی آن جنون،

out of touch with reality.

یا قطع شدن ارتباط با واقعیت است.

Delusions and hallucinations

هذیان و توهم نشانه‌های این بیماری هستند.

are hallmarks of the illness.

هذیان و توهم نشانه‌های این بیماری هستند.

Delusions are fixed and false beliefs that aren't responsive

هذیان‌ها ثابتند و باورهای غلط که به شواهد پاسخ نمی‌دهند،

to evidence, and hallucinations are false sensory experiences.

و توهمات که تجربیاتِ کاذب گیرنده‌های حسی هستند.

For example, when I'm psychotic I often have

برای مثال، وقتی که من روان‌پریش هستم معمولاً

the delusion that I've killed hundreds of thousands

درگیر این هذیان هستم که با افکارم صدها هزار نفر را کشته‌ام.

of people with my thoughts.

درگیر این هذیان هستم که با افکارم صدها هزار نفر را کشته‌ام.

I sometimes have the idea that

بعضی وقت‌ها این ایده در مغز من است که

nuclear explosions are about to be set off in my brain.

قرار است بزودی در مغز من انفجارهای اتمی رخ بدهد.

Occasionally, I have hallucinations,

گهگاه، من دچار توهم می‌شوم،

like one time I turned around and saw a man

مثلاً یکبار سرم را چرخاندم و یک مرد را که چاقویی بلند کرده بود، دیدم.

with a raised knife.

مثلاً یکبار سرم را چرخاندم و یک مرد را که چاقویی بلند کرده بود، دیدم.

Imagine having a nightmare while you're awake.

فرض کنید درحالیکه بیدار هستید کابوس ببینید.

Often, speech and thinking become disorganized

اغلب٬ صحبت کردن و فکر کردن درهم ریخته می‌شود

to the point of incoherence.

تا حدی که به بی‌معنی‌ای و گسستگی برسد.

Loose associations involves putting together words

اختلال‌ تفكر باعث می‌شود واژه‌هایی را کنار هم بگذارید

that may sound a lot alike but don't make sense,

که ممکن است خیلی به هم شبیه باشند ولی بی معنی‌اند،

and if the words get jumbled up enough, it's called "word salad."

و اگر به اندازه کافی بی‌نظم شوند، به آنها "سالادِ کلمات" می‌گویند.

Contrary to what many people think, schizophrenia is not

برخلاف آنچه بیشتر مردم فکر می‌کنند، اسکیزوفرنی

the same as multiple personality disorder or split personality.

با اختلال شخصیت چندگانه و شکاف شخصیتی تفاوت دارد.

The schizophrenic mind is not split, but shattered.

ذهنِ یک بیمار اسکیزوفرنی شکاف نخورده بلکه خُرد شده.

Everyone has seen a street person,

همه‌ی ما یک کارتُن خواب دیده‌ایم،

unkempt, probably ill-fed,

ژولیده، احتمالا دارای سوء تغذیه،

standing outside of an office building muttering

که بیرونِ یک ساختمان ایستاده و درحال زیرلبی حرف زدن

to himself or shouting.

یا داد و بیداد کردن با خودش است.

This person is likely to have some form of schizophrenia.

این فرد احتمالاً دارای یکی از انواع اسکیزوفرنی است.

But schizophrenia presents itself across a wide array

ولی اسکیزوفرنی خودش را در دامنه‌ی گسترده‌ای

of socioeconomic status, and there are people

از موقعیت‌های اجتماعی-اقتصادی نشان می‌دهد٬

with the illness who are full-time professionals

افرادی با این بیماری هستند که شغل‌های تخصصی تمام وقت با مسئولیت‌های مهم دارند.

with major responsibilities.

افرادی با این بیماری هستند که شغل‌های تخصصی تمام وقت با مسئولیت‌های مهم دارند.

Several years ago, I decided

سالها پیش من تصمیم گرفتم

to write down my experiences and my personal journey,

تا تجربیاتم و شرح سفر شخصی‌ام را بنویسم٬

and I want to share some more of that story with you today

و می‌خواهم مقدار بیشتری از آن داستان را امروز با شما در میان بگذارم

to convey the inside view.

تا دیدی از درون به شما بدهد.

So the following episode happened the seventh week

حادثه‌ای که تعریف می‌کنم در هفته‌ی هفتمِ اولین ترم تحصیلی

of my first semester of my first year at Yale Law School.

از اولین سالِ تحصیلی من در دانشکده‌ی حقوق یِیل اتفاق افتاد.

Quoting from my writings:

از متن نوشته‌هایم برایتان نقل قول می‌کنم:

"My two classmates, Rebel and Val, and I had made the date

"دو نفر از همکلاسی‌های من، رِبِل و وال و من با همدیگر قرار گذاشته بودیم

to meet in the law school library on Friday night

که جمعه شب در کتابخانه‌ی دانشکده‌‌ حقوق

to work on our memo assignment together.

همدیگر را برای یادداشت برداری تکالیف درسی‌مان ببینیم.

But we didn't get far before I was talking in ways

ولی اندکی نگذشته بود که من شروع کردم به حرف زدن به نحوی

that made no sense.

که هیچ معنی‌ای نمی‌داد.

'Memos are visitations,' I informed them.

من به آنها اطلاع دادم 'یادداشت‌ها برای عیادت آمده‌اند'

'They make certain points. The point is on your head.

'آنها گویای نکته‌های دقیقی هستند. نکته‌ها روی سرِ شما هستند.

Pat used to say that. Have you killed you anyone?'

پَت اینها رو می‌گفت. آیا کسی را کشته اید؟'

Rebel and Val looked at me

رِبِل و وَل طوری به من نگاه کردند

as if they or I had been

که انگار توی صورتشون یا توی صورتِ من آبِ یخ پاشیدن.

splashed in the face with cold water.

که انگار توی صورتشون یا توی صورتِ من آبِ یخ پاشیدن.

'What are you talking about, Elyn?'

'چی داری می‌گی الین؟'

'Oh, you know, the usual. Who's what, what's who,

'آه٬ می‌دونید که٬ چیزای معمولی. کی چیه؟ چی کیه٬

heaven and hell. Let's go out on the roof.

بهشت و جهنم. بیایید به روی پشت‌بام برویم.

It's a flat surface. It's safe.'

اونجا مسطحه، امنه.'

Rebel and Val followed

رِبِل و وال به دنبالِ من آمدند

and they asked what had gotten into me.

و پرسیدند که چه بلایی سرِ من اومده.

'This is the real me,' I announced,

من گفتم: 'این٬ منِ‌ واقعیه'

waving my arms above my head.

دستانم رو بالای سَرَم تکان می‌دادم.

And then, late on a Friday night, on the roof

و بعد، آخرِ شبِ جمعه شب، روی سقفِ دانشکده حقوقِ یِل٬

of the Yale Law School,

و بعد، آخرِ شبِ جمعه شب، روی سقفِ دانشکده حقوقِ یِل٬

I began to sing, and not quietly either.

شروع کردم به آواز خواندن و نه آهسته.

'Come to the Florida sunshine bush.

'ای چَمَنِ درخشنده به فلوریدا بیا. میخواهید برقصیم؟'

Do you want to dance?'

'ای چَمنِ درخشنده به فلوریدا بیا. میخواهید برقصیم؟'

'Are you on drugs?' one asked. 'Are you high?'

یکیشون پرسید: 'آیا مواد مخدر مصرف کرده‌ای؟ آیا نشئه‌ای؟'

'High? Me? No way, no drugs.

'نشئه؟ من؟ نه اصلا ممکن نیست از مواد مخدر استفاده کنم.

Come to the Florida sunshine bush,

ای چَمنِ درخشنده به فلوریدا بیا،

where there are lemons, where they make demons.'

آنجا که لیمو هست، آنجا که اهریمن می‌سازند.'

'You're frightening me,' one of them said, and Rebel and Val

یکی از آنها گفت: 'داری منو می‌ترسونی'، و رِبِل و وال به کتابخانه برگشتند.

headed back into the library.

یکی از آنها گفت: 'داری منو می‌ترسونی'، و رِبِل و وال به کتابخانه برگشتند.

I shrugged and followed them.

من شانه‌هایم را بالا انداختم و به دنبال آنها رفتم.

Back inside, I asked my classmates if they were

داخل کتابخانه، من از همکلاسی‌هایم پرسیدم

having the same experience of words jumping around

که آیا آنها هم تجربه‌ی بالا و پایین پریدن کلمه‌ها دور پوشه‌هامون را دارند یا نه؟

our cases as I was.

که آیا آنها هم تجربه‌ی بالا و پایین پریدن کلمه‌ها دور پوشه‌هامون را دارند یا نه؟

'I think someone's infiltrated my copies of the cases,' I said.

گفتم: 'فکر کنم یک نفر به پوشه‌های من نفوذ کرده،'

'We've got to case the joint.

'ما باید لولای پوشه را بپوشانیم.

I don't believe in joints, but

من به مفاصل معتقد نیستم٬ ولی

they do hold your body together.'" --

آنها اعضای بدن شما را به هم متصل می‌کنند.'" --

It's an example of loose associations. --

این یک مثال از اختلال‌ تفكر است. --

"Eventually I made my way back to my dorm room,

"در نهایت من به اتاقم در خوابگاه برگشتم٬

and once there, I couldn't settle down.

و وقتی به آنجا رسیدم نمی‌توانستم آرام بگیرم.

My head was too full of noise,

سَرَم پر بود از سر و صدا٬

too full of orange trees and law memos I could not write

پر از درختان پرتقال و یادداشت‌های حقوقی که نمی‌توانستم بنویسم

and mass murders I knew I would be responsible for.

و کشتارهای دسته‌جمعی‌ای که می‌دانستم بخاطرشان مسئول هستم.

Sitting on my bed, I rocked back and forth,

در حالیکه روی تختم نشسته بودم٬ سرم را به جلو و عقب تکان می‌دادم٬

moaning in fear and isolation."

در حالیکه از ترس و انزوا ناله می‌کردم."

This episode led to my first hospitalization in America.

این اتفاق به اولین بستری شدنِ من در آمریکا انجامید.

I had two earlier in England.

من قبلا دو بارِ دیگر در انگلستان بستری شده بودم.

Continuing with the writings:

به خواندن نوشته‌ها ادامه می‌دهم:

"The next morning I went to my professor's office to ask

"صبح روز بعد به اتاق استادم رفتم که از او بخواهم

for an extension on the memo assignment,

زمان تحویل تکالیف درسی من را تمدید کند٬

and I began gibbering unintelligably

و شروع کردم مثل کودن‌ها به تند و ناشمرده صحبت کردن

as I had the night before,

مثل شب قبل٬

and he eventually brought me to the emergency room.

و در نهایت او من رو به اتاق اورژانس بُرد.

Once there, someone I'll just call 'The Doctor'

وقتی به آنجا رسیدم٬ کسی که بهش میگم 'دکتر'

and his whole team of goons swooped down,

و همه تیم نالایقش به روی من ریختند٬

lifted me high into the air,

من را در هوا بلند کردند٬

and slammed me down on a metal bed

و به روی یک تخت آهنی کوبیدند

with such force that I saw stars.

بطوری که جلوی چشمم ستاره می‌دیدم.

Then they strapped my legs and arms to the metal bed

بعد آنها پاها و بازوهای من را با کمربندهای پهنِ چرمی

with thick leather straps.

به آن تخت آهنی بستند.

A sound came out of my mouth that I'd never heard before:

صدایی از دهن من خارج شد که تا قبل از آن نشنیده بودم:

half groan, half scream,

نیمی نالیدن٬ نیمی جیغ کشیدن٬

barely human and pure terror.

کمتر شبیه به صدای انسان و کاملاً ترسناک.

Then the sound came again,

سپس آن صدا دوباره بیرون آمد٬

forced from somewhere deep inside my belly

با نیرویی از جایی درون شکمم و با خراشی که در گلویم می‌انداخت.

and scraping my throat raw."

با نیرویی از جایی درون شکمم و با خراشی که در گلویم می‌انداخت.

This incident resulted in my involuntary hospitalization.

این اتفاق سبب شد تا من بطور ناخواسته بستری بشوم.

One of the reasons the doctors gave for hospitalizing me

یکی از دلایلی که دکترها برای بستری شدن من

against my will was that I was

برخلاف خواستِ من ارائه دادند این بود که من به شدت ناتوان هستم.

"gravely disabled."

برخلاف خواستِ من ارائه دادند این بود که من به شدت ناتوان هستم.

To support this view, they wrote in my chart that I was unable

برای پشتیبانی از این نظر٬ آنها روی برگه‌ی من نوشتند که من

to do my Yale Law School homework.

در انجام تکالیف دانشکده‌ی حقوق ییل ناتوان بوده‌ام.

I wondered what that meant about much of the rest of New Haven.

من تعجب کردم که این چه معنی‌ای برای دیگران که در 'نیو هِی‌وِن' بودند داشت.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

During the next year, I would

در طول سال بعد

spend five months in a psychiatric hospital.

من پنج ماه را در بیمارستان روانی سپری کردم.

At times, I spent up to 20 hours in mechanical restraints,

در آن زمان٬ من حدود ۲۰ ساعت را در مهارِ مکانیکی گذراندم٬

arms tied, arms and legs tied down,

بازوها بسته شده٬ بازوها و پاها بسته شده٬

arms and legs tied down with a net tied

بازوها و پاها توسط یک تور بسته شده

tightly across my chest.

سفت در سرتاسر سینه‌ام.

I never struck anyone.

هرگز به کسی ضربه‌ای نزدم.

I never harmed anyone. I never made any direct threats.

هرگز به کسی آسیبی نرساندم. من هرگز هیچ تهدید مستقیمی نکردم.

If you've never been restrained yourself, you may have

اگر تا حالا خودتون در مهار نبوده‌اید

a benign image of the experience.

ممکن است دید خیلی ملایمی از این تجربه در نظر داشته باشید.

There's nothing benign about it.

اما اصلاً ملایم نیست.

Every week in the United States,

هر هفته در ایالات متحده

it's been estimated that one to three people die in restraints.

تخمین زده می‌شود که یک تا سه نفر در این مهارها می‌میرند.

They strangle, they aspirate their vomit,

به گلوی آنها را فشار می‌آید٬ استفراغ بالا می‌آورند،

they suffocate, they have a heart attack.

آنها خفه می‌شوند٬ به آنها حمله‌ی قلبی دست می‌دهد.

It's unclear whether using mechanical restraints

مشخص نیست که آیا این مهارهای مکانیکی

is actually saving lives or costing lives.

باعث حفظِ جان‌ها می‌شود یا باعث از بین رفتن آنها.

While I was preparing to write my student note

وقتی که داشتم برای نوشتن یادداشت دانشجویی‌ام درباره ی مهارهای مکانیکی

for the Yale Law Journal on mechanical restraints,

برای مجله‌ی حقوق دانشگاه ‌یِیل آماده می‌شدم٬

I consulted an eminent law professor who was also

با یک استاد برجسته‌ی حقوق که روانپزشک هم بود مشورت کردم٬

a psychiatrist,

با یک استاد برجسته‌ی حقوق که روانپزشک هم بود مشورت کردم٬

and said surely he would agree

و گفتم که مطمئناً او هم با من موافق است

that restraints must be degrading,

که مهارها٬ خوار کننده٬ دردناک و ترسناک هستند.

painful and frightening.

که مهارها٬ خوار کننده٬ دردناک و ترسناک هستند.

He looked at me in a knowing way, and said,

او یک نگاه معنا دار به من کرد و گفت

"Elyn, you don't really understand:

"الین٬ تو واقعا درک نمی‌کنی:

These people are psychotic.

اینها بیمار روانی‌اند.

They're different from me and you.

اونها با من و تو فرق دارند.

They wouldn't experience restraints as we would."

اونها این مهارها را مثل ما تجربه نمی‌کنند."

I didn't have the courage to tell him in that moment that,

من در آن موقع شجاعت این را نداشتم که به او بگویم

no, we're not that different from him.

نه٬ ما اونقدرها هم با او متفاوت نیستیم.

We don't like to be strapped down to a bed

ما هم به اندازه‌ی او دوست نداریم با کمربند به تخت بسته شویم

and left to suffer for hours any more than he would.

و برای ساعت‌ها رها شویم تا رنج بکشیم.

In fact, until very recently,

در واقع٬ تا همین اواخر٬

and I'm sure some people still hold it as a view,

و من مطمئن هستم هنوز بعضی آن را بعنوان یک نظر قبول دارند

that restraints help psychiatric patients feel safe.

که مهارها به بیماران روانی کمک می‌کند که احساس امنیت داشته باشند.

I've never met a psychiatric patient

من هیچ بیمار روانی‌ای ندیدم که با این نظر موافق باشد.

who agreed with that view.

من هیچ بیمار روانی‌ای ندیدم که با این نظر موافق باشد.

Today, I'd like to say I'm very pro-psychiatry

امروز٬ دوست دارم بگویم که من خیلی طرفدار روانپزشکی هستم

but very anti-force.

و خیلی با زور و فشار مخالفم.

I don't think force is effective as treatment, and I think

من فکر نمی‌کنم که زور و فشار به عنوان درمان موثر باشد

using force is a terrible thing to do to another person

و فکر می‌کنم استفاده از زور برای کسی که بیماری هولناکی دارد٬ کار هولناکی ست.

with a terrible illness.

و فکر می‌کنم استفاده از زور برای کسی که بیماری هولناکی دارد٬ کار هولناکی ست.

Eventually, I came to Los Angeles

در نهایت٬ من به لوس آنجلس آمدم

to teach at the University of Southern California Law School.

که در دانشگاه حقوق کالیفرنیای جنوبی تدریس کنم.

For years, I had resisted medication,

سالها من در برابر دارو خوردن مقاومت کردم٬

making many, many efforts to get off.

و تلاش زیادی کردم برای اینکه هیچ دارویی نخورم.

I felt that if I could manage without medication,

حس می‌کردم که اگر بتوانم بدون دارو پیش بروم٬

I could prove that, after all,

می‌توانم ثابت کنم که٬ بالاخره،

I wasn't really mentally ill, it was some terrible mistake.

من واقعا از نظر روانی مریض نبودم و آن یک اشتباهِ هولناک بوده است.

My motto was the less medicine, the less defective.

شعار من این بود که هرچه دارو کمتر٬ اشکالات کمتر.

My L.A. analyst, Dr. Kaplan, was urging me

روانکاو من در لوس‌آنجلس٬ دکتر کاپلان٬ من رو ترغیب می‌کرد

just to stay on medication and get on with my life,

که به خوردنِ دارو ادامه بدم و به زندگی کردن ادامه بدهم.

but I decided I wanted to make one last college try to get off.

ولی تصمیم گرفتم که آخرین تلاشم را در کالج برای رها شدن از داروها بکنم.

Quoting from the text:

از دست‌نوشته‌هایم نقل قول می‌کنم:

"I started the reduction of my meds, and within a short time

"من شروع کردم به کم کردن داروهایم٬ و بعد از زمان کوتاهی

I began feeling the effects.

شروع کردم به حس کردن اثرات.

After returning from a trip to Oxford, I marched into

بعد از بازگشتن از یک سفر به آکسفورد٬

Kaplan's office, headed straight for the corner, crouched down,

به اتاق کاپلان رفتم٬ مستقیماً به سمت یک گوشه رفتم٬ چمباتمه زدم٬

covered my face, and began shaking.

صورتم را پوشاندم و شروع به لرزیدن کردم.

All around me I sensed evil beings poised with daggers.

در اطرافم موجوداتِ اهریمنی‌ای را حس می‌کردم که خنجر به دست و آماده بودند.

They'd slice me up in thin slices

آنها من رو تکه تکه خواهند کرد

or make me swallow hot coals.

یا من رو وادار خواهند کرد ذغال داغ قورت بدهم.

Kaplan would later describe me as 'writhing in agony.'

کاپلان بعدها توصیف کرد که من 'از درد و رنج به خود می‌پیچیدم.'

Even in this state, what he accurately described as

حتی در این وضعیت که او بیماری من را به درستی

acutely and forwardly psychotic,

به عنوان یک بیماری روانیِ پیشرفته و شدید توصیف کرده بود٬

I refused to take more medication.

من از خوردن دارو سر باز زدم.

The mission is not yet complete.

ماموریت هنوز تمام نشده است.

Immediately after the appointment with Kaplan,

بلافاصله بعد از وقتم با دکتر کاپلان٬

I went to see Dr. Marder, a schizophrenia expert

من برای دیدن دکتر ماردِر که یک متخصص اسکیزوفرنی است رفتم

who was following me for medication side effects.

او سوابق اثرات جانبیِ داروهای من را دنبال می‌کرد.

He was under the impression that I had a mild psychotic illness.

او به این اعتقاد داشت که من یک بیماری روانی خفیف داشته‌ام.

Once in his office, I sat on his couch, folded over,

یکبار در مطب او٬ من روی مبل نشستم٬ خم شدم٬

and began muttering.

و شروع کردم به زیرِ لب حرف زدن.

'Head explosions and people trying to kill.

'انفجارِ کله‌ها و مردمِ قاتل.

Is it okay if I totally trash your office?'

آیا می‌توانم مطب تو را کاملا بهم بریزم و درب و داغون کنم؟'

'You need to leave if you think you're going to do that,'

او گفت: 'اگر فکر می‌کنی که می‌خواهی این کار را بکنی باید از اینجا بروی'

said Marder.

او گفت: 'اگر فکر می‌کنی که می‌خواهی این کار را بکنی باید از اینجا بروی'

'Okay. Small. Fire on ice. Tell them not to kill me.

'باشه. کوچک. آتش بر یخ. به آنها بگو مرا به قتل نرسانند.

Tell them not to kill me. What have I done wrong?

به آنها بگو مرا به قتل نرسانند. مگه من چه کار اشتباهی کرده‌ام؟

Hundreds of thousands with thoughts, interdiction.'

صدها هزار به همراه افکار٬ دستورِ ممانعت.'

'Elyn, do you feel like you're

'الین٬ آیا حس می‌کنی که برای خودت یا دیگران خطرناک هستی؟

dangerous to yourself or others?

'الین٬ آیا حس می‌کنی که برای خودت یا دیگران خطرناک هستی؟

I think you need to be in the hospital.

من فکر می‌کنم که که باید در بیمارستان بستری بشوی.

I could get you admitted right away, and the whole thing

من می‌توانم برای تو پذیرش سریع بگیرم٬

could be very discrete.'

و همه این‌ها می‌تونه بی سر و صدا اتفاق بیافته.

'Ha, ha, ha.

'ها٬ ها٬ ها.

You're offering to put me in hospitals?

داری به من پیشنهاد می‌کنی که من رو در بیمارستان بستری کنی؟

Hospitals are bad, they're mad, they're sad.

بیمارستان‌ها بَد اند٬ آنها دیوانه‌اند٬ آنها اندوهگین‌اند.

One must stay away. I'm God, or I used to be.'"

آدم باید از آنها دوری کند. من خدا هستم٬ یا قبلا خدا بوده‌ام.

At that point in the text,

در این جای متنِ نوشته شده٬

where I said "I'm God, or I used to be," my husband

آنجا که گفتم "من خدا هستم٬ یا قبلا خدا بوده‌ام"٬ همسرم در حاشیه یادداشت کرده.

made a marginal note.

آنجا که گفتم "من خدا هستم٬ یا قبلا خدا بوده‌ام"٬ همسرم در حاشیه یادداشت کرده.

He said, "Did you quit or were you fired?"

نوشته٬ "آیا استعفا دادی یا از کار بیرونت کردند؟"

(Laughter)

(خنده حاضرین)

"'I give life and I take it away.

'من حیات می‌بخشم و من آنرا می‌گیرم.

Forgive me, for I know not what I do.'

پوزش می‌خواهم٬ برای اینکه نمی‌دانم چکار می‌کنم.'

Eventually, I broke down in front of friends, and

در نهایت٬ در مقابل دوستانم به زمین افتادم٬

everybody convinced me to take more medication.

و همه من را متقاعد کردند که داروی بیشتری بخورم.

I could no longer deny the truth,

من بیشتر از این نمی‌توانستم حقیقت را انکار کنم٬

and I could not change it.

و نمی‌توانستم آن را عوض کنم.

The wall that kept me, Elyn, Professor Saks,

دیواری که من٬ الین٬ پروفسور سَکس را

separate from that insane woman hospitalized years past,

از زنِ دیوانه‌ای که سال‌های گذشته بستری شده بود جدا می‌کرد٬

lay smashed and in ruins."

خراب شد و به آوار تبدیل شد.

Everything about this illness says I shouldn't be here,

همه چیز درباره این بیماری می‌گوید که من نباید در این جایگاه باشم٬

but I am. And I am, I think, for three reasons:

ولی هستم. و من هستم٬ من معتقدم دلیل آن سه چیز است:

First, I've had excellent treatment.

اول٬ من بهترین معالجه را در اختیار داشتم.

Four- to five-day-a-week psychoanalytic psychotherapy

چهار-پنج روز در هفته روان درمانی برپایه‌ی روانکاوی

for decades and continuing, and excellent psychopharmacology.

برای دهه‌ها و بصورت ادامه دار٬ و بهترین سایکوفارماکولوژی (بررسی اثرات داروها بر ذهن و رفتار).

Second, I have many close family members and friends who know me

دوم٬ من دوستان و بستگانِ نزدیک زیادی دارم که من و بیماری من را می‌شناسند.

and know my illness.

دوم٬ من دوستان و بستگانِ نزدیک زیادی دارم که من و بیماری من را می‌شناسند.

These relationships have given my life a meaning

این رابطه‌ها به زندگی من معنی و عمق داده‌اند٬

and a depth, and they also helped me navigate

و همچنین مرا کمک کردند زندگی‌ام را با توجه به علائمِ بیماری‌ام هدایت کنم.

my life in the face of symptoms.

و همچنین مرا کمک کردند زندگی‌ام را با توجه به علائمِ بیماری‌ام هدایت کنم.

Third, I work at an enormously supportive workplace

سوم٬ من در فضایِ کاریِ بسیار پشتیبانی کننده‌ای

at USC Law School.

در دانشکده‌ی حقوق یو‌اس‌سی کار می‌کنم.

This is a place that not only accommodates my needs

آنجا جایی است که نه تنها نیازهای من را برآورده می‌کند

but actually embraces them.

بلکه در واقع آنها را می‌پذیرد.

It's also a very intellectually stimulating place,

همچنین آنجا مکانی است که از نظر ذهنی بسیار انگیزه‌بخش است٬

and occupying my mind with complex problems

و ذهن مرا با مشکلاتِ پیچیده درگیر می‌کند

has been my best and most powerful and most reliable

و این بهترین و قوی ترین و قابل اطمینان ترین

defense against my mental illness.

دفاع من در مقابل بیماریِ روانیِ من است.

Even with all that — excellent treatment, wonderful family and

حتی با وجود همه‌ی آنها -- بهترین درمان٬ دوستان و بستگانِ شگفت انگیز

friends, supportive work environment —

و محیطِ کاریِ پشتیبان --

I did not make my illness public

من بیماری‌ام را تقریباً تا این اواخر بصورت آشکار به همگان اعلام نکردم٬

until relatively late in life,

من بیماری‌ام را تقریباً تا این اواخر بصورت آشکار به همگان اعلام نکردم٬

and that's because the stigma against mental illness

و دلیل آن این بود که لکه‌ی ننگ بیماری روانی

is so powerful that I didn't feel safe with people knowing.

آنقدر قدرتمند است که من از اینکه دیگران از آن خبر داشته باشند٬ احساس امنیت نمی‌کردم.

If you hear nothing else today,

اگر امروز هیچکدام از حرف‌های من را نشنیدید٬

please hear this: There are not "schizophrenics."

لطفا فقط این را بشنوید: "اسکیزوفرنی‌ها" نداریم.

There are people with schizophrenia, and these people

افرادی داریم که اسکیزوفرنی دارند٬

may be your spouse, they may be your child,

و ممکن است این افراد همسر شما باشند٬ ممکن است فرزند شما باشند٬

they may be your neighbor, they may be your friend,

ممکن است همسایه شما باشند٬ ممکن است دوست شما باشند٬

they may be your coworker.

ممکن است همکار شما باشند.

So let me share some final thoughts.

پس اجازه دهید چند نظر نهایی را با شما درمیان بگذارم.

We need to invest more resources into research and treatment

لازم است ما نیروی بیشتری برای تحقیق و درمان بیماری روانی اختصاص دهیم.

of mental illness.

لازم است ما نیروی بیشتری برای تحقیق و درمان بیماری روانی اختصاص دهیم.

The better we understand these illnesses, the better

هرچه بتوانیم بهتر این بیماری‌ها را بشناسیم٬

the treatments we can provide, and the better the treatments

می‌توانیم درمان‌های بهتری فراهم کنیم٬ و هرچه بتوانیم درمان‌های بهتری ارائه کنیم

we can provide, the more we can offer people care,

بیشتر می‌توانیم از به این افراد مراقبت کنیم٬

and not have to use force.

و مجبور نیستیم زور به کار ببریم.

Also, we must stop criminalizing mental illness.

همچنین٬ ما باید بیماری روانی را وارد سیستم بزهکاری نکنیم.

It's a national tragedy and scandal that the L.A. County Jail

این یک فاجعه‌ی ملی است که زندانِ لوس‌آنجلس

is the biggest psychiatric facility in the United States.

بزرگترین مرکز روانپزشکی در ایالات متحده است.

American prisons and jails are filled with people who suffer

زندان‌های آمریکا پر است از افرادی که

from severe mental illness, and many of them are there

از بیماری‌های روانی سخت و شدید رنج می‌برند٬ و خیلی از آنها

because they never received adequate treatment.

به این دلیل آنجا هستند که هیچوقت تحت درمان کافی قرار نگرفته‌اند.

I could have easily ended up there or on the streets myself.

من هم خیلی ساده می‌توانستم از آنجا یا از خیابان‌ها سر در بیاورم.

A message to the entertainment industry and to the press:

یک پیام هم برای صنعت تولید کننده سرگرمی و مطبوعات:

On the whole, you've done a wonderful job fighting stigma

در کل شما کار شگفت انگیزی برای مبارزه با ننگ و بدنامی و پیش داوری

and prejudice of many kinds.

به گونه‌های مختلف کرده‌اید.

Please, continue to let us see characters in your movies,

خواهش می‌کنم٬ به ما اجازه بدهید شخصیت‌هایی در فیلم‌های شما ببینیم٬

your plays, your columns,

در اجراهای شما٬ در ستون‌های روزنامه و مجلات شما٬

who suffer with severe mental illness.

که از بیماری‌های روانی شدید و مهلک رنج می‌برند.

Portray them sympathetically,

آنها را دلسوزانه به تصویر بکشید٬

and portray them in all the richness and depth

آنها را در عمق و غنای تجربیاتشان به عنوان انسان مجسم کنید نه به عنوان تشخیص بیماری.

of their experience as people and not as diagnoses.

آنها را در عمق و غنای تجربیاتشان به عنوان انسان مجسم کنید نه به عنوان تشخیص بیماری.

Recently, a friend posed a question:

جدیداً یکی از دوستان سئوالی از من پرسید:

If there were a pill I could take

اگر یک قرص وجود داشت که اگر آنرا می‌خوردم

that would instantly cure me, would I take it?

بلافاصله مرا خوب می‌کرد٬ آیا آنرا می‌خوردم؟

The poet Rainer Maria Rilke

به راینر ماریا ریکله‌یِ شاعر٬ روانکاوی را [برای معالجه‌ی بیماری روانی‌اش] پیشنهاد کردند.

was offered psychoanalysis.

به راینر ماریا ریکله‌یِ شاعر٬ روانکاوی را [برای معالجه‌ی بیماری روانی‌اش] پیشنهاد کردند.

He declined, saying, "Don't take my devils away,

او نپذیرفت و گفت٬ "شیطان‌های من را از من دور نکنید٬

because my angels may flee too."

چون فرشته‌های من هم خواهند رفت."

My psychosis, on the other hand,

از طرفی٬ بیماری روانی من٬

is a waking nightmare in which my devils are so terrifying

یک کابوس بیدار کننده است٬ بطوریکه دیوهای من به قدری ترسناک‌اند

that all my angels have already fled.

که همه فرشته‌های من قبلاً فرار کرده‌اند.

So would I take the pill? In an instant.

آیا من آن قرص را خواهم خورد؟ بدون وقفه این کار را خواهم کرد.

That said, I don't wish to be seen as regretting

هرچند٬ دوست ندارم طوری به نظر بیایم که دارم حسرت زندگی‌ای را می‌خورم

the life I could have had if I'd not been mentally ill,

که در آن بیماری روانی نداشتم٬

nor am I asking anyone for their pity.

و از هیچکس نمی‌خواهم که برایم تاسف بخورد.

What I rather wish to say is that the humanity we all share

چیزی که ترجیح می‌دهم بگویم این است که انسانیتی که همه‌ی ما در آن شریک هستیم

is more important than the mental illness we may not.

خیلی مهم تر از بیماری روانی‌ای است که ممکن است در آن شریک نباشیم.

What those of us who suffer with mental illness want

چیزی که افرادی از ما با بیماری روانی می‌خواهند

is what everybody wants:

چیزی است که هرکسی می‌خواهد:

in the words of Sigmund Freud, "to work and to love."

به زبان سیگموند فروید٬ "کار کنند و دوست بدارند".

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق حاضرین)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Thank you. Thank you. You're very kind. (Applause)

متشکرم. متشکرم. شما محبت دارید. (تشویق حاضرین)

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق حاضرین)