Clay Shirky: How cellphones, Twitter, Facebook can make history

کلی شیرکی: چگونه رسانه‌های جمعی می‌توانند تاریخ‌ساز باشند

Translator: Bardia Azadandish Reviewer: Mohammad Keyhani

I want to talk about the transformed media landscape,

من می‌خواهم درباره دورنمای دگرگون شدۀ رسانه‌ها سخن بگویم،

and what it means for anybody who has a message that they want to get out

و اینکه هرکس بخواهد می‌تواند پیامش را

to anywhere in the world.

به هرجای جهان برساند چه معنایی دارد.

And I want to illustrate that by telling a couple of stories

و من می‌خواهم آن را با گفتن چند داستان

about that transformation.

درباره این دگرگونی روشن کنم.

I'll start here. Last November there was a presidential election.

من از اینجا شروع می‌کنم. نوامبر پارسال انتخابات رياست جمهوری بود.

You probably read something about it in the papers.

شما احتمالا چیزهایی درباره‌اش در روزنامه‌ها خوانده ايد.

And there was some concern that in some parts of the country

و در برخی نقاط کشور نگرانی‌هایی بود که

there might be voter suppression.

شاید از رای دهندگان جلوگیری بعمل آید.

And so a plan came up to video the vote.

و بنابراین این تدبیر اندیشه شد که از رای گیری فیلم بگیرند.

And the idea was that individual citizens

و ایده آن بود که تک تک شهروندان

with phones capable of taking photos or making video

که تلفن‌هایی دارند که می‌تواند عکس و فیلم بگیرد

would document their polling places,

محل رای گيری را مستندسازی کنند،

on the lookout for any kind of voter suppression techniques,

برای دیده‌بانی هرگونه تکنیک‌های تخلف جلوگيری از رای دادن.

and would upload this to a central place.

و آنها را به یک محل مرکزی آپلود کنند.

And that this would operate as a kind of citizen observation --

و این می‌توانست بعنوان یک نوع نظارت شهروندی عمل کند.

that citizens would not be there just to cast individual votes,

یعنی که شهروندان تنها برای ریختن رای‌های خود نروند.

but also to help ensure the sanctity of the vote overall.

بلکه در عین حال سلامت کلی انتخابات را هم تضمین نمایند.

So this is a pattern that assumes we're all in this together.

این الگویی است که فرض را بر این می‌گیرد که همه ما در این کار باهمیم.

What matters here

سرمایه فنی نیست.

isn't technical capital,

سرمایه اجتماعی است.

it's social capital.

این ابزار از نظر اجتماعی جالب توجه نمی شوند

These tools don't get socially interesting

مگر وقتی که از نظر تکنولوژیکی عادی ‌شوند.

until they get technologically boring.

وقتی این ابزار تازه و درخشنده، ظهور می‌کنند

It isn't when the shiny new tools show up

استفاده از آنها در جامعه گسترده نمی شود.

that their uses start permeating society.

این اتفاق زمانی می‌افتد که دیگر وجودشان برای مردم عادی و پذیرفته شده است.

It's when everybody is able to take them for granted.

چون در آن موقع رسانه بطور فزاینده‌ای جمعی می‌شود.

Because now that media is increasingly social,

نوآوری می‌تواند در هر جایی اتفاق بیافتد

innovation can happen anywhere

که مردم بتوانند این ایده را بپذیرند که همه ما در این مورد باهمیم.

that people can take for granted the idea that we're all in this together.

سپس کم‌کم نظاره گر چشم انداز رسانه‌ای خواهیم بود

And so we're starting to see a media landscape

که نوآوری در هر کجای آن رخ می‌دهد.

in which innovation is happening everywhere,

و با رفتن از یک نقطه به نقطه دیگر.

and moving from one spot to another.

این یک دگرگونی عظیم است.

That is a huge transformation.

نه اینکه بخواهم نقطه دقيقی را مشخص کنم، ولی لحظه‌ای که داریم در آن زندگی می‌کنیم،

Not to put too fine a point on it, the moment we're living through --

این لحظه که نسل تاریخی‌مان در آن به سر می‌برد

the moment our historical generation is living through --

بیشترین رشد قابلیت‌های اظهارعقیده در تاریخ بشر

is the largest increase in expressive capability

را دارا است.

in human history.

حال این ادعای بزرگیست. من سعی می‌کنم از آن دفاع کنم.

Now that's a big claim. I'm going to try to back it up.

در طول ۵۰۰ سال گذشته تنها چهار دوره بوده

There are only four periods in the last 500 years

که در آن رسانه آنقدر تغییر کرده که صلاحیت لقب انقلاب را داشته باشد.

where media has changed enough to qualify for the label "revolution."

اولینش معروف است، ماشین چاپ.

The first one is the famous one, the printing press:

تایپ متحرک، جوهرهای روغنی، تمام آن نوآوری‌ها

movable type, oil-based inks, that whole complex of innovations

که چاپ کردن را ممکن ساختند

that made printing possible

و اروپا را زیر و رو کردند، از میانۀ سدۀ ۱۴۰۰ به بعد.

and turned Europe upside-down, starting in the middle of the 1400s.

سپس چند سده پیش

Then, a couple of hundred years ago,

یک نوآوری در ارتباط دوطرفه به وجود آمد.

there was innovation in two-way communication,

رسانه محاوره‌ای، اول تلگراف، و بعد تلفن.

conversational media: first the telegraph, then the telephone.

مکالمه‌های متنی کم سرعت

Slow, text-based conversations,

سپس مکالمه زنده صوتی.

then real-time voice based conversations.

سپس حدودا ۱۵۰ سال پیش

Then, about 150 years ago,

انقلابی در زمینه رسانۀ ثبتی به جز چاپ به وجود آمد.

there was a revolution in recorded media other than print:

نخستین عکس‌ها، سپس ضبط صدا،

first photos, then recorded sound,

سپس فیلم‌ها، که به کلی در اجسام فیزیکی رمزگذاری شده بودند.

then movies, all encoded onto physical objects.

و در آخر در حدود ۱۰۰ سال پیش، بهره برداری از طیف الکترومغناطیسی

And finally, about 100 years ago, the harnessing of electromagnetic spectrum

برای فرستادن صدا و تصویر در هوا، رادیو و تلویزیون.

to send sound and images through the air -- radio and television.

این چشم انداز رسانه‌ای است که در قرن ۲۰ام می‌شناسیم.

This is the media landscape as we knew it in the 20th century.

اینها چیزهایی است که برخی از ما که سن خاصی داریم

This is what those of us of a certain age

در آنها بزرگ شده‌ایم و به آنها عادت داریم.

grew up with, and are used to.

ولی یک عدم تقارن بحث انگیز در اینجا وجود دارد.

But there is a curious asymmetry here.

رسانه‌ای که در مکالمه سازی خوب عمل می‌کند

The media that is good at creating conversations

برای ساخت گروه‌ها خوب نیست.

is no good at creating groups.

و آنی که در ساخت گروه‌ها خوب است

And the media that's good at creating groups

برای ایجاد مکالمه مناسب نیست.

is no good at creating conversations.

اگر در این جهان می‌خواهید گفتگو کنید

If you want to have a conversation

با یک نفر می‌توانید مکالمه داشته باشید.

in this world, you have it with one other person.

و اگر می‌خواهید یک گروه را خطاب قرار دهید، بایستی یک پیام بفرستید

If you want to address a group, you get the same message

و همان پیام را به همه افراد گروه بدهید.

and you give it to everybody in the group,

خواه از برج سخن پراکنی استفاده کنید یا از ماشین چاپ.

whether you're doing that with a broadcasting tower or a printing press.

آن دورنمای رسانه بود

That was the media landscape

به آن شکلی که در قرن بیستم داشتیم.

as we had it in the twentieth century.

و این چیزی است که تغییر کرده.

And this is what changed.

این تصویر که انگار یک طاووس خورده به صفحه نمایش

This thing that looks like a peacock hit a windscreen

«نقشه اینترنت» از بیل چِسویک است.

is Bill Cheswick's map of the Internet.

او خطوط تقابل فعالیت‌های شبکه‌ای افراد را ردیابی کرده

He traces the edges of the individual networks

و سپس آن‌ها را کدگذاری رنگی کرده است.

and then color codes them.

اینترنت نخستین رسانه در تاریخ است

The Internet is the first medium in history

که خاصیت پشتیبانی از گروه‌ها و مکالمات

that has native support for groups

را در ان واحد دارد.

and conversation at the same time.

درجاییکه تلفن‌ها به ما خاصیت ارتباط یک به یک عرضه می‌کردند؛

Whereas the phone gave us the one-to-one pattern,

و تلویزیون، رادیو، مجلات و کتاب‌ها

and television, radio, magazines, books,

خاصیت یکی به گروه عرضه می‌کردند.

gave us the one-to-many pattern,

اینترنت به ما خاصیت ارتباط گروه با گروه داده است.

the Internet gives us the many-to-many pattern.

برای نخستین بار

For the first time,

رسانه بطور طبیعی در پشتیبانی از اینگونه گفت و شنودها خوب عمل می‌کند.

media is natively good at supporting these kinds of conversations.

این یکی از تغییرات بزرگ است.

That's one of the big changes.

دومین تغییر عمده

The second big change

این است که همه رسانه‌ها دیجیتالیزه شده اند

is that, as all media gets digitized,

اینترنت هم تبديل شده به وسیطه نقلیه

the Internet also becomes the mode of carriage

برای همه رسانه‌های دیگر.

for all other media,

به این معنی که تماس‌های تلفنی به اینترنت منتقل شده اند.

meaning that phone calls migrate to the Internet,

مجلات به اینترنت کوچیده اند. فیلم‌ها به اینترنت کوچیده اند.

magazines migrate to the Internet, movies migrate to the Internet.

و این یعنی هر رسانه درست در کنار

And that means that every medium

رسانه‌های دیگر است.

is right next door to every other medium.

به عبارت دیگر،

Put another way,

رسانه به طور روزافزونی کمتر تنها بک منبع اطلاعات است.

media is increasingly less just a source of information,

و بیشتر يک مکان هماهنگی است.

and it is increasingly more a site of coordination,

زیرا گروه‌هایی که چیزی را می‌بینند یا می‌شوند، تماشا می‌کنند یا گوش می‌دهند

because groups that see or hear or watch or listen to something

حال می‌توانند دور هم جمع شوند و با یکدیگر صحبت کنند.

can now gather around and talk to each other as well.

و سومین تغییر بزرگ

And the third big change

آنطور که دن گیلمور می‌گوید، تماشاچیان سابق

is that members of the former audience, as Dan Gilmore calls them,

اکنون می‌توانند تولیدکننده هم باشند نه مصرف کننده.

can now also be producers and not consumers.

هربار که یک مصرف کننده تازه

Every time a new consumer

به این دورنمای رسانه‌ای می‌پیوندد

joins this media landscape

یک تولیدکننده هم وارد می‌شود.

a new producer joins as well,

زیرا همان تجهیزاتی مثل

because the same equipment --

تلفن‌ها، کامپیوترها،

phones, computers --

که به شما امکان مصرف می‌دهند، امکان تولید هم می‌‎دهند.

let you consume and produce.

مانند این است که وقتی کتاب می‌خریدید، ماشین چاپ هم مجانی به شما داده باشند.

It's as if, when you bought a book, they threw in the printing press for free;

یا تلفنی داشته باشید که با فشار دکمه مناسب

it's like you had a phone that could turn into a radio

تبدیل به یک رادیو شود.

if you pressed the right buttons.

این تغییری شگرف

That is a huge change

در دورنمای رسانه‌ای است که به آن عادت داشته‌ایم.

in the media landscape we're used to.

و تنها اینترنت یا غیراینترنت نیست.

And it's not just Internet or no Internet.

ما برای نزدیک به ۲۰ سال

We've had the Internet in its public form

اینترنت را به شکل عمومی اش داشته ایم.

for almost 20 years now,

و هنوز هم دارد تغییر ماهیت می‌دهد

and it's still changing

همینطورکه رسانه جمعی‌تر می‌شود.

as the media becomes more social.

هنوز الگو عوض می‌کند

It's still changing patterns

حتی در میان گروه‌هایی که خوب بلدند با اینترنت کار کنند.

even among groups who know how to deal with the Internet well.

داستان دوم،

Second story.

ماه مه گذشته، در استان سیچوان چین

Last May, China in the Sichuan province

زمین لرزه وحشتناکی به قدرت ۷.۹ آمد،

had a terrible earthquake, 7.9 magnitude,

ویرانی سنگینی در ناحیه وسیعی داشت، همانطور که مقیاس ریشتر نشان می‌دهد.

massive destruction in a wide area, as the Richter Scale has it.

و زمین لرزه همانطور در حال روی دادن گزارش شد.

And the earthquake was reported as it was happening.

مردم از موبایل‌هایشان پیامک می‌فرستادند. از ساختمان‌ها عکس می‌گرفتند.

People were texting from their phones. They were taking photos of buildings.

آنها از لرزیدن ساختمان‌ها فیلم می‌گرفتند.

They were taking videos of buildings shaking.

و آنها را در QQ آپلود می‌کردند که بزرگترین سرویس‌دهنده اینترنت در چین است.

They were uploading it to QQ, China's largest Internet service.

آنها [زلزله] را تویت می‌کردند.

They were Twittering it.

و همانطور که لرزه‌ها ادامه داشت

And so as the quake was happening

اخبارش مخابره می‌شد.

the news was reported.

و به خاطر روابط اجتماعی،

And because of the social connections,

دانش آموزان چینی که در جاهای دیگر بودند، و به مدرسه می‌رفتند.

Chinese students coming elsewhere, and going to school,

یا بنگاه‌هایی که از دیگر نقاط جهان در چین دفتر باز کرده بودند.

or businesses in the rest of the world opening offices in China --

همه جای دنیا مردمی بودند که گوش می‌کردند، اخبار را می‌شنیدند.

there were people listening all over the world, hearing this news.

بی‌بی‌سی نخستین وزش زمین لرزه چین را از تویتر دریافت کرد.

The BBC got their first wind of the Chinese quake from Twitter.

تویتر وجود زمین لرزه را

Twitter announced the existence of the quake

چندین دقیقه قبل از آن گزارش کرد که سازمان زمین‌شناسی آمریکا

several minutes before the US Geological Survey

چیزی به صورت آنلاین برای خواندن گذاشته بود.

had anything up online for anybody to read.

آخرین باری که در چین زمین لرزه ای به آن بزرگی آمد

The last time China had a quake of that magnitude

سه ماه طول کشید تا رخ دادنش را بپذیرند.

it took them three months to admit that it had happened.

(خنده)

(Laughter)

حال شاید آنها دوست می‌داشتند که این بار هم همین کار را بکنند،

Now they might have liked to have done that here,

به جای اینکه این تصاویر را آنلاین ببینند.

rather than seeing these pictures go up online.

ولی آنها این گزینه را پیش رو نداشتند.

But they weren't given that choice,

زیرا شهروندان خودشان از آنها پیشی گرفتند.

because their own citizens beat them to the punch.

حتی دولت در مورد زمین لرزه توسط شهروندان خودش مطلع شد،

Even the government learned of the earthquake from their own citizens,

نه از خبرگزاری شینهوا.

rather than from the Xinhua News Agency.

و موج آن مثل ماده قابل اشتعال فراگیر شد.

And this stuff rippled like wildfire.

برای مدتی

For a while there

۱۰ لینک بیشتر کلیک شده در تویتر،

the top 10 most clicked links on Twitter,

سرویس پیامک کوتاه جهانی،

the global short messaging service --

نه تا ۱۰ تا لینک در مورد زلزله بودند.

nine of the top 10 links were about the quake.

مردم اطلاعات را تلفیق می‌کردند،

People collating information,

مردم را به منابع خبری ارجاع می‌دادند،

pointing people to news sources,

مردم را به سازمان زمین‌شناسی آمریکا ارجاع می‌دادند.

pointing people to the US geological survey.

دهمین لینک درمورد تردمیل رفتن یک بچه گربه بود، ولی خب اين اینترنت است ديگر.

The 10th one was kittens on a treadmill, but that's the Internet for you.

(خنده)

(Laughter)

ولی نه تا از ۱۰ تا در ساعات اولیه.

But nine of the 10 in those first hours.

و ظرف نصف روز سایت‌های اهداگر درست شده بودند.

And within half a day donation sites were up,

و کمک‌ها از سرتاسر جهان سرازیر شدند.

and donations were pouring in from all around the world.

این یک واکنش جهانی شگفت‌انگیز و هماهنگ بود.

This was an incredible, coordinated global response.

و چینی‌ها آن موقع، در یکی از دوره‌های آزادی رسانه‌ها

And the Chinese then, in one of their periods of media openness,

تصمیم گرفتند بگذارند راحت باشند.

decided that they were going to let it go,

که بگذارند گزارش‌های شهروندان بپرد.

that they were going to let this citizen reporting fly.

و بعد این اتفاق افتاد.

And then this happened.

مردم کم‌کم دریافتند، در استان شینهوان،

People began to figure out, in the Sichuan Provence,

که دلیل اینکه این همه ساختمان‌های مدارس فرو ریخت،

that the reason so many school buildings had collapsed --

چون بطور غم انگیزی زمین لرزه در یک روز تحصیلی رخ داد،

because tragically the earthquake happened during a school day --

دلیل اینکه این همه ساختمان‌های مدارس فرو ریخت،

the reason so many school buildings collapsed

این بوده که مقامات فاسد رشوه دریافت کرده بودند

is that corrupt officials had taken bribes

تا بگذارند آن ساختمان‌ها با شرایط کمتر از حالت قانونی ساخته شوند.

to allow those building to be built to less than code.

و پس آنها شروع کردند، شهروندان روزنامه‌نگار شروع کردند

And so they started, the citizen journalists started

به گزارش آن. و یک تصویر باورنکردنی بود.

reporting that as well. And there was an incredible picture.

شاید شما آن را در صفحه نخست نیویورک تایمز دیده باشید.

You may have seen in on the front page of the New York Times.

یک مقام محلی عملا در خیابان به خاک افتاده بود،

A local official literally prostrated himself in the street,

در برابر تظاهرکنندگان.

in front of these protesters,

تا آنها را متفرق کند.

in order to get them to go away.

در اصل تا بگوید، «ما هر کاری برای تسکین شما می‌کنیم.

Essentially to say, "We will do anything to placate you,

فقط خواهشا به اعتراضات عمومی پایان دهید.»

just please stop protesting in public."

ولی اینها مردمی بودند که رادیکال شده بودند.

But these are people who have been radicalized,

چون به لطف سیاست تک فرزندی

because, thanks to the one child policy,

آنها همه نسل‌ بعدیشان را از دست داده بودند.

they have lost everyone in their next generation.

کسی که مرگ تنها فرزند را دیده باشد

Someone who has seen the death of a single child

حال چیزی برای از دست دادن ندارد.

now has nothing to lose.

و پس اعتراضات ادامه پیدا کرد.

And so the protest kept going.

و سرانجام دولت چین برخورد خشونت آمیز کرد.

And finally the Chinese cracked down.

رسانه شهروندی دیگر کافی بود.

That was enough of citizen media.

و شروع کردند به دستگیری معترضین.

And so they began to arrest the protesters.

آنها شروع کردند به بستن رسانه‌هایی که اعتراضات در آنها جریان داشت.

They began to shut down the media that the protests were happening on.

چین احتمالا موفق‌ترین

China is probably the most successful

مجری سانسور اینترنت در جهان است،

manager of Internet censorship in the world,

با استفاده از سامانه‌ای که مشهور به دیواره آتش بزرگ چین است.

using something that is widely described as the Great Firewall of China.

و دیوار آتش بزرگ چین

And the Great Firewall of China

متشکل از مجموعه‌ای نقاط مراقبت است

is a set of observation points

که فرض را بر این می‌گیرد که رسانه توسط حرفه‌ای‌ها تولید می‌شود،

that assume that media is produced by professionals,

اغلب از جهان خارج می‌آید،

it mostly comes in from the outside world,

در قطعات نسبتا کم حجم می‌آید.

it comes in relatively sparse chunks,

و به نسبت آهسته وارد می‌شود.

and it comes in relatively slowly.

و به خاطر این چهار ویژگی

And because of those four characteristics

آنها قادرند آن را قبل از ورود به کشور فیل‌تر کنند.

they are able to filter it as it comes into the country.

ولی بمانند خط دفاعی ماژینو،

But like the Maginot Line,

دیوار آتشین بزرگ چین برای رویارویی با این چالش در سمت اشتباهی

the great firewall of China was facing in the wrong direction

قرار گرفته بود.

for this challenge,

به این دلیل که هیچکدام از آن چهار چیز در این فضا درست نبود.

because not one of those four things was true in this environment.

رسانه تولید داخل بود. توسط آماتورها تولید می‌شد.

The media was produced locally. It was produced by amateurs.

به سرعت تولید می‌شد. و به مقدار آنچنان فراوانی تولید می‌شد

It was produced quickly. And it was produced at such an incredible abundance

که هیچ راهی برای فیلتر کردن آن پا به پای ظاهر شدنش نبود.

that there was no way to filter it as it appeared.

و خب حالا دولت چین، که برای دوازده سال،

And so now the Chinese government, who for a dozen years,

با موفقیت تمام وب را فیلتر کرده بود،

has quite successfully filtered the web,

حال در موقعیتی قرار گرفته بود که باید تصمیم می‌گرفت

is now in the position of having to decide

که آیا اجازه دهد یا اصلا کل سرویس را تعطیل کند.

whether to allow or shut down entire services,

چون تغییر شکل به رسانه آماتور

because the transformation to amateur media

آنقدر هنگفت است که نمی‌توانند به هیچ روش دیگری به آن رسیدگی کنند.

is so enormous that they can't deal with it any other way.

و در حقیقت همین هفته دارد اتفاق می‌افتد.

And in fact that is happening this week.

در ۲۰امین سالگرد تیانانمن

On the 20th anniversary of Tiananmen

آنها فقط دو روز پیش اعلام کردند

they just, two days ago, announced

که به سادگی دسترسی به تویتر را می‌بندند.

that they were simply shutting down access to Twitter,

چون هیچ راه دیگری جز آن برای فیلترش نداشتند.

because there was no way to filter it other than that.

آنها مجبور بودند شیر آب را به کل ببندند.

They had to turn the spigot entirely off.

اکنون این مسائل تنها روی کسانی که می‌خواهند پیام‌ها را سانسور کنند تاثیر نمی‌گذارد.

Now these changes don't just affect people who want to censor messages.

اینها همچنین روی مردمی که می‌خواهند پیام بفرستند تاثیر دارد.

They also affect people who want to send messages,

زیرا این واقعا یک دگرگونی در کل اکوسیستم است.

because this is really a transformation of the ecosystem as a whole,

نه فقط یک استراتژی خاص.

not just a particular strategy.

مشکل کلاسیک رسانه، از قرن بیستم

The classic media problem, from the 20th century

این بوده که چگونه یک سازمان پیامی را

is, how does an organization have a message

که می‌خواهد به گروهی از مردم

that they want to get out

که در کناره‌های شبکه پخش شده‌اند برساند.

to a group of people distributed at the edges of a network.

و این پاسخ قرن بیستمی است.

And here is the twentieth century answer.

پیام را دسته بندی کن. یک پیام را به همه بفرست.

Bundle up the message. Send the same message to everybody.

پیام ملی. افراد هدف‌گیری شده.

National message. Targeted individuals.

میزان نسبتا کم تولید‌کنندگان.

Relatively sparse number of producers.

بسیار هزینه بر.

Very expensive to do,

بنابراین رقابت زیادی وجود ندارد.

so there is not a lot of competition.

این چگونگی دسترسی به مردم است.

This is how you reach people.

دوره همه اینها به پایان رسیده است.

All of that is over.

ما به طور فزاینده‌ای در دورنمایی قرار گرفته‌ایم که رسانه در آن جهانی است.

We are increasingly in a landscape where media is global,

اجتماعی، حاضر در همه جا و ارزان.

social, ubiquitous and cheap.

اکنون بیشتر سازمان‌هایی که تلاش می‌کنند پیام‌ها را

Now most organizations that are trying to send messages

به جهان خارج بفرستند، به مجموعه توزیع شده پیام‌گیران،

to the outside world, to the distributed collection of the audience,

به این تغییر عادت کرده اند.

are now used to this change.

شنوندگان می‌توانند متقابلا صحبت کنند.

The audience can talk back.

و این یک کمی عجیب است. ولی بعد از مدتی به آن عادت می‌کنید، همانطور که مردم عادت می‌کنند.

And that's a little freaky. But you can get used to it after a while, as people do.

ولی این واقعا تغییر دیوانه‌واری نیست که ما در میانه‌اش داریم زندگی می‌کنیم.

But that's not the really crazy change that we're living in the middle of.

تغییر واقعا دیوانه‌وار اینجاست.

The really crazy change is here:

این حقیقت که آنها دیگر از هم جدا نیستند.

it's the fact that they are no longer disconnected from each other,

این امر که مصرف‌کنندگان سابق حالا تولیدکننده هستند.

the fact that former consumers are now producers,

این امر که شنوندگان خودشان می‌توانند مستقیما با هم صحبت کنند.

the fact that the audience can talk directly to one another;

چون آماتورهای بسیار بیشتری از حرفه‌ای‌ها وجود دارند.

because there is a lot more amateurs than professionals,

و به خاطر اندازه شبکه،

and because the size of the network,

پیچیدگی شبکه درحقیقت به توان دوی

the complexity of the network is actually the square

شمار شرکت کننده‌هاست.

of the number of participants,

به این معنی که وقتی شبکه رشد می‌کند،

meaning that the network, when it grows large,

بسیار بسیار بزرگتر می‌شود.

grows very, very large.

بتازگی دهه گذشته،

As recently at last decade,

بیشتر رسانه‌ای که برای مصرف عموم در دسترس بود

most of the media that was available for public consumption

توسط حرفه‌ای‌ها تولید می‌شد.

was produced by professionals.

آن روزها به پایان رسیده، و برنخواهد گشت.

Those days are over, never to return.

حالا خطوط سبز هستند، که منبع محتوای رایگان اند.

It is the green lines now, that are the source of the free content,

که این مرا به داستان آخرم می‌رساند.

which brings me to my last story.

ما یکی از خلاقانه ترین کاربردهای رسانه اجتماعی را

We saw some of the most imaginative use

در جریان کمپین اوباما دیدیم.

of social media during the Obama campaign.

و منظورم خلاقانه ترین استفاده در سیاست نیست.

And I don't mean most imaginative use in politics --

منظورم خلاقانه ترین استفاده ای است که کلأ شده.

I mean most imaginative use ever.

و یکی از کارهایی که اوباما کرد، این بود که آنها به طور استثنایی

And one of the things Obama did, was they famously,

کاری که کمپین اوباما کرد، این بود که در اقدامی مشهور [سایتی] ارائه کردند

the Obama campaign did, was they famously put up

باراک اوبامای من دات کام, myBO.com

MyBarackObama.com, myBO.com

و میلیون‌ها شهروند برای شرکت شتابان شدند،

And millions of citizens rushed in to participate,

تا سعی کنند ببینند چطوری می‌توانند کمک کنند.

and to try and figure out how to help.

و یک گفتمان باورنکردنی در آنجا ظهور کرد.

An incredible conversation sprung up there.

و سپس، اینبار پارسال،

And then, this time last year,

اوباما اعلام کرد که می‌خواهد رایش را در مورد «FISA» عوض کند.

Obama announced that he was going to change his vote on FISA,

قانون نظارت بر اطلاعات خارجی.

The Foreign Intelligence Surveillance Act.

او در ژانویه گفته بود، آن سند را امضا نخواهد کرد

He had said, in January, that he would not sign a bill

که به تلکام آزادی احتمالا جاسوسی بدون ضمانت

that granted telecom immunity for possibly warrantless spying

افراد آمریکایی را می‌دهد.

on American persons.

در تابستان، در میانۀ کمپین همگانی،

By the summer, in the middle of the general campaign,

او گفت، «من بیشتر در مورد این موضوع اندیشیده‌ام. نظرم عوض شده است.

He said, "I've thought about the issue more. I've changed my mind.

من به سند رای مثبت خواهم داد.»

I'm going to vote for this bill."

و بسیاری از طرفدارهای خودش

And many of his own supporters

در سایت خودش آشکارا شوریدند.

on his own site went very publicly berserk.

وقتی آن را ساختند سناتور اوباما بود. نامش را بعدا عوض کردند.

It was Senator Obama when they created it. They changed the name later.

لطفا درمورد FISA درست برخورد کنید.

"Please get FISA right."

در مدت چند روزی که این گروه ساخته شد

Within days of this group being created

یکی از سریع‌ترین گروه‌های رشدکننده در myBO.com شد.

it was the fastest growing group on myBO.com;

در طول هفته‌ها بعد از ساختنش بزرگترین گروه بود.

within weeks of its being created it was the largest group.

اوباما باید یک اعلامیه مطبوعاتی صادر می‌کرد.

Obama had to issue a press release.

او باید پاسخی می‌فرستاد.

He had to issue a reply.

و او اساسا چنین گفت: «من مطلب را ملاحظه کردم.

And he said essentially, "I have considered the issue.

من درک می‌کنم که شما از کجا می‌آیید.

I understand where you are coming from.

ولی با در نظر گرفتن همه جوانب، من هنوز هم به همین شکلی که هست رای خواهم داد.

But having considered it all, I'm still going to vote the way I'm going to vote.

ولی من می‌خواستم با شما تماس برقرار کنم و بگویم، من می‌فهمم که شما با من مخالفید،

But I wanted to reach out to you and say, I understand that you disagree with me,

و من پیامد آن را در این موضوع قبول می‌کنم.»

and I'm going to take my lumps on this one."

این هیچکس را راضی نکرد. ولی بعد نکته جالبی در بحث به وجود آمد.

This didn't please anybody. But then a funny thing happened in the conversation.

مردم در گروه پی بردند

People in that group realized

که اوباما هیچگاه صدای آنها را نبست.

that Obama had never shut them down.

هیچکس در کمپین اوباما هرگز تلاش نکرد تا گروه را پنهان کند

Nobody in the Obama campaign had ever tried to hide the group

یا عضویت در آن را سخت‌تر کند،

or make it harder to join,

یا منکر وجودش شود، آن را پاک کند،

to deny its existence, to delete it,

یا آن را از سایت بردارند.

to take to off the site.

آنها فهمیده بودند که نقش آنها

They had understood that their role

در myBO.com جمع کردن حامیان است

with myBO.com was to convene their supporters

نه کنترل کردن حامیان.

but not to control their supporters.

و این از آن نوع انظباط‌هایی است

And that is the kind of discipline

که استفاده بسیار بالغانه‌ای از رسانه

that it takes to make really mature use

را می‌طلبد.

of this media.

رسانه، دورنمای رسانه‌ای که می‌شناختیم،

Media, the media landscape that we knew,

با همه آشنابودنش، با همه ادراک آسان

as familiar as it was, as easy conceptually as it was

این ایده که حرفه‌ای‌ها پیام

to deal with the idea that professionals broadcast

را برای آماتورها پخش می‌کنند،

messages to amateurs,

به طور فزاینده‌ای رو به انقراض است.

is increasingly slipping away.

در جهانی که رسانه جهانی، اجتماعی، حاضر و ارزان است،

In a world where media is global, social, ubiquitous and cheap,

در جهانی از رسانه که شنوندگان سابق

in a world of media where the former audience

حال به طور روزافزونی شرکای کامل هستند،

are now increasingly full participants,

در جهانی که، رسانه کمتر و کمتر درمورد

in that world, media is less and less often

شکل دادن به یک پیغام منفرد

about crafting a single message

برای مصرف افراد است.

to be consumed by individuals.

بیشتر و بیشتر راهی است برای

It is more and more often

ساختن محیطی برای دور هم جمع شدن

a way of creating an environment for convening

و پشتیبانی گروه‌ها.

and supporting groups.

و انتخابی که با آن مواجه می‌شویم،

And the choice we face,

منظورم این است که هرکس پیامی دارد که می‌خواهد در هر جای جهان

I mean anybody who has a message they want to have heard

شنیده شود،

anywhere in the world,

در این مورد نیست که آیا این محیط رسانه‌ایست که ما می‌خواهیم در آن کار کنیم یا نه.

isn't whether or not that is the media environment we want to operate in.

این محیط رسانه‌ای است که به دست آورده‌ایم.

That's the media environment we've got.

پرسشی که پیش روی همه ماست این است که،

The question we all face now is,

«چگونه می‌توانیم بهترین بهره ممکن را از این رسانه ببریم؟

"How can we make best use of this media?

با اینکه این به معنی تغییر در روش همیشگی ما است.»

Even though it means changing the way we've always done it."

بسیار از شما سپاسگزارم.

Thank you very much.

(تشویق)

(Applause)