Geoffrey West: The surprising math of cities and corporations

رياضيات شگفت‌آور شهرها و شركت‌ها

Translator: soheila Jafari Reviewer: Maral Salehi

Cities are the crucible of civilization.

شهرها کوره حوادث تمدن هستند.

They have been expanding,

آنها همواره در حال گسترش بوده‌اند.

urbanization has been expanding,

شهرنشینی،

at an exponential rate in the last 200 years

با یک نرخ تصاعدی در طي 200 سال گذشته، در حال گسترش بوده است،

so that by the second part of this century,

بنابر این در نیمه دوم این قرن،

the planet will be completely dominated

این سیاره کاملا" مغلوب

by cities.

شهرها خواهد بود.

Cities are the origins of global warming,

شهرها منشاء اصلی گرم شدن زمین هستند،

impact on the environment,

و بر محیط زیست،

health, pollution, disease,

سلامت، آلودگی، بیماری،

finance,

امور مالي،

economies, energy --

اقتصاد و انرژی تاثير می‌گذارند--

they're all problems

آنها تمام مشکلاتی هستند

that are confronted by having cities.

که به دلیل وجود شهرها با آنها مواجه‌ايم.

That's where all these problems come from.

تمامی اين مشکلات از شهرها می‌آیند.

And the tsunami of problems that we feel we're facing

و سونامی مشکلاتی که امروز احساس می‌کنیم که با آنها مواجه هستیم

in terms of sustainability questions

از نظر مسائل بقا،

are actually a reflection

در واقع بازتابی

of the exponential increase

از افزایش تصاعدی

in urbanization across the planet.

شهرنشینی در سراسر این سیاره است.

Here's some numbers.

در اینجا آمارهايي داريم.

Two hundred years ago, the United States

200 سال پیش، در ایلات متحده

was less than a few percent urbanized.

کمتر از چند درصد شهر نشین بودند.

It's now more than 82 percent.

حالا این ميزان 82 درصد است.

The planet has crossed the halfway mark a few years ago.

چند سال پیش، جمعیت شهری این سیاره از مرز نصف گذشت.

China's building 300 new cities

چین 300 شهر جدید را

in the next 20 years.

در 20 سال آینده خواهد ساخت.

Now listen to this:

حالا به این گوش کنید:

Every week for the foreseeable future,

هر هفته، در آينده نزديك،

until 2050,

يعني تا سال 2050،

every week more than a million people

هر هفته بیشتر از یک میلیون نفر

are being added to our cities.

به شهرها اضافه می شوند.

This is going to affect everything.

كه همه چیز را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

Everybody in this room, if you stay alive,

هركسي كه در این اطاق هست، اگر تا آن موقع زنده باشد،

is going to be affected

تحت تاثير

by what's happening in cities

آنچه که در شهرها

in this extraordinary phenomenon.

در اين پديده غيرعادي رخ مي‌دهد، قرار خواهد گرفت.

However, cities,

با این حال، شهرها،

despite having this negative aspect to them,

با وجود داشتن این جنبه های منفی،

are also the solution.

همچنین راه حل مساله هم هستند.

Because cities are the vacuum cleaners and the magnets

زیرا شهرها جارو برقی‌ها و آهن رباهایی هستند

that have sucked up creative people,

که افراد خلاق،

creating ideas, innovation,

ایده‌های خلاق، نوآوری،

wealth and so on.

ثروت و نظاير آن را به خود جذب مي‌كنند.

So we have this kind of dual nature.

خوب ما اين طبیعت دوگانه‌ را داریم.

And so there's an urgent need

بنابراین نیاز فوری به یک

for a scientific theory of cities.

نظریه علمی برای شهرها هست.

Now these are my comrades in arms.

اين نظريه‌ها در دست من هستند.

This work has been done with an extraordinary group of people,

این کار بوسیله گروهی از افراد فوق العاده انجام شده است،

and they've done all the work,

آنها همه کار را انجام داده‌اند،

and I'm the great bullshitter

و من يك متقلب بزرگم

that tries to bring it all together.

که تلاش می کند همه آنها را يكجا گرد آورد.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So here's the problem: This is what we all want.

خوب مشکل این است: این چیزی است که همه ما می خواهیم.

The 10 billion people on the planet in 2050

ده میلیارد انسان بر روی زمین در سال 2050

want to live in places like this,

می خواهند در مکانهايی مشابه این زندگی کنند،

having things like this,

چیزهایی مثل این داشته باشند،

doing things like this,

کارهایی مثل این بکنند،

with economies that are growing like this,

با اقتصادی که اينچنين در حال رشد است،

not realizing that entropy

بدون توجه به اينكه اين مشكل

produces things like this,

چيزهايي مثل این ايجاد مي‌كند،

this, this

این، این

and this.

و این.

And the question is:

و سوال این است:

Is that what Edinburgh and London and New York

آیا این چیزی است که ادینبرگ یا لندن و یا نیویورک

are going to look like in 2050,

در سال 2050 خواهند بود،

or is it going to be this?

يا اينكه قرار است اينگونه بشود؟

That's the question.

سوال این است.

I must say, many of the indicators

من باید بگویم، بسیاری از شاخص ها

look like this is what it's going to look like,

مثل اين، چیزی است كه آنگونه خواهد شد،

but let's talk about it.

اما اجازه دهید در این مورد صحبت کنیم.

So my provocative statement

بنابراین بیانیه جنجالي من

is that we desperately need a serious scientific theory of cities.

این است که ما به شدت نیاز به یک نظریه علمی جدی در مورد شهرها داریم.

And scientific theory means quantifiable --

و نظریه علمی یعنی قابل اندازه گیری‌بودن --

relying on underlying generic principles

تکیه بر اصول اساسي عامي

that can be made into a predictive framework.

که بتوان در يك چارچوب پیش بینی بدان رسید.

That's the quest.

تلاش این است.

Is that conceivable?

آیا این ممكن است؟

Are there universal laws?

آیا قوانین جهانی وجود دارد؟

So here's two questions

خوب اینجا دو سوال

that I have in my head when I think about this problem.

در ذهنم ايجاد مي‌شود وقتی در باره این مشکل فکر می کنم.

The first is:

اولین سوال این است:

Are cities part of biology?

آیا شهرها بخشی از محیط زیست طبیعی هستند؟

Is London a great big whale?

آیا لندن یک نهنگ عظیم الجثه است؟

Is Edinburgh a horse?

آیا ادینبرگ یک اسب است؟

Is Microsoft a great big anthill?

آیا ماکروسافت یک لانه بزرگ مورچه است؟

What do we learn from that?

ما از آنها چه چیزی یاد می گیریم؟

We use them metaphorically --

ما آنها را به صورت استعاره به كار می‌بريم --

the DNA of a company, the metabolism of a city, and so on --

DNA یک شرکت، متابولیسم شهرستان، و نظاير آن --

is that just bullshit, metaphorical bullshit,

که یک حرف مزخرف است، استعاره مزخرف،

or is there serious substance to it?

یا يك موضوع جدی در آن هست؟

And if that is the case,

در صورتی که این حقيقت داشته باشد،

how come that it's very hard to kill a city?

کشتن یک شهر بسیار سخت است ، این چگونه امکان دارد؟

You could drop an atom bomb on a city,

خوب شما می توانید یک بمب اتمی را بر سر يك شهر بیاندازید،

and 30 years later it's surviving.

و 30 سال بعد آن همچنان به حيات خود ادامه مي‌دهد.

Very few cities fail.

فقط تعداد کمی اينگونه نبوده‌اند.

All companies die, all companies.

همه شرکتها می میرند، همه شرکتها.

And if you have a serious theory, you should be able to predict

در صورتی که اگر شما یک تئوری جدی داشته باشید، شما باید بتوانید پيش‌بيني كنيد

when Google is going to go bust.

که گوگل چه زماني ورشکست مي‌شود.

So is that just another version

خوب آیا این نسخه دیگری

of this?

از اين است؟

Well we understand this very well.

خوب ما این را به خوبی درک می کنیم.

That is, you ask any generic question about this --

به این معنا که شما هر سوال کلی در این باره بکنید --

how many trees of a given size,

چند درخت در یک اندازه معین هست،

how many branches of a given size does a tree have,

یک درخت در یک اندازه معین چند تا شاخه دارد،

how many leaves,

چند تا برگ دارد،

what is the energy flowing through each branch,

جریان انرژی از طریق هر شاخه چگونه است،

what is the size of the canopy,

تاج پوششی آن چه اندازه است،

what is its growth, what is its mortality?

رشد آن چیست؟ مرگ آن چیست؟

We have a mathematical framework

ما یک چارچوب ریاضی

based on generic universal principles

که مبتني بر اصول جهانی عام است داریم

that can answer those questions.

که می تواند به این سوالات پاسخ دهد.

And the idea is can we do the same for this?

ایده این است که آیا می توانیم برای این هم کار مشابهی را انجام دهیم؟

So the route in is recognizing

خوب این مسیر كه به عنوان

one of the most extraordinary things about life,

یکی از فوق‌العاده‌ترین چیزها درباره زندگی شناخته شده است،

is that it is scalable,

قابل سنجش و مقیاس‌پذیر است،

it works over an extraordinary range.

و در طيف بسیار شگفت آوری کار می کند.

This is just a tiny range actually:

در واقع این یک طيف کوچک است؛

It's us mammals;

این ما، پستانداران هستیم،

we're one of these.

ما یکی از آنها هستیم.

The same principles, the same dynamics,

همان اصول، همان پویایی،

the same organization is at work

همان ترتيب

in all of these, including us,

در همه اینها، و از جمله ما هست،

and it can scale over a range of 100 million in size.

و می توان آن را در یک طیف بيش از 100 میلیون نفر سنجيد.

And that is one of the main reasons

و این یکی از دلایل اصلی اين است

life is so resilient and robust --

که زندگی بسیار جان‌سخت و ستبر است--

scalability.

يعني مقیاس‌پذیری.

We're going to discuss that in a moment more.

قصد داریم این را بیشتر مورد بحث قرار دهیم.

But you know, at a local level,

می دانید در سطح محلی،

you scale; everybody in this room is scaled.

شما مقياس داريد، همه افرادي كه در این اطاق هستند مقياس‌بندي دارند.

That's called growth.

این را رشد می نامند.

Here's how you grew.

در اینجا چگونگی رشد شما نشان داده می شود.

Rat, that's a rat -- could have been you.

موش، این یک موش است--که می توانست شما باشد.

We're all pretty much the same.

ما همگي بسيار مثل هم هستيم.

And you see, you're very familiar with this.

می بینید، شما با این بسیار آشنا هستید.

You grow very quickly and then you stop.

شما خیلی زود رشد می کنید و سپس رشدتان متوقف می شود.

And that line there

و این خط در اینجا

is a prediction from the same theory,

يك پیش بینی از يك نظریه مشابه است،

based on the same principles,

بر اساس همان اصول،

that describes that forest.

كه جنگل هم را توصيف می‌كند.

And here it is for the growth of a rat,

و در اينجا آن برای رشد یک موش است.

and those points on there are data points.

و این نقاط كه در آنجا هستند داده‌هاي ما هستند.

This is just the weight versus the age.

این فقط وزن در مقابل سن است.

And you see, it stops growing.

و شما می بینید، رشد متوقف می شود.

Very, very good for biology --

بسیار بسيار عالي براي زیست شناسی--

also one of the reasons for its great resilience.

و نيز یکی از دلایل انعطاف پذیری زیاد آن (همين مساله است.)

Very, very bad

و بسیار بسیار بد

for economies and companies and cities

برای اقتصادها و شرکتها و شهرهاي

in our present paradigm.

مدل علمی اخير ما.

This is what we believe.

این چیزی است که ما باور داریم.

This is what our whole economy

این چیزی است که كل اقتصاد ما

is thrusting upon us,

به زور بر ما تحميل مي‌كند،

particularly illustrated in that left-hand corner:

كه به خصوص در آن گوشه دست چپ نشان داده شده :

hockey sticks.

چوب‌هاي هاکی.

This is a bunch of software companies --

این دسته‌اي از شرکت‌های نرم‌افزاری است --

and what it is is their revenue versus their age --

و چيزي كه هست عايدي آنها در مقابل سن آنها است --

all zooming away,

هردو از هم دور می‌شوند،

and everybody making millions and billions of dollars.

و هر یک از اين شركتها میلیون‌ها و میلیاردها دلار درآمد دارد.

Okay, so how do we understand this?

خوب ما این را چگونه می فهمیم؟

So let's first talk about biology.

اجازه دهید اول راجع به زیست شناسی صحبت کنیم.

This is explicitly showing you

این به صراحت به شما چگونگی

how things scale,

سنجش و مقياس چیزها را نشان می‌دهد.

and this is a truly remarkable graph.

و این یک نمودار واقعا قابل توجه است.

What is plotted here is metabolic rate --

نمودار اينجا نرخ سوخت و ساز را نشان مي‌دهد--

how much energy you need per day to stay alive --

شما روزانه به چه مقدار انرژی برای زنده ماندن نیاز دارید --

versus your weight, your mass,

در مقابل وزن شما، جرم قرار دارد،

for all of us bunch of organisms.

اين در مورد همه ما موجودات زنده صادق است.

And it's plotted in this funny way by going up by factors of 10,

و در اين نمودار به شکل جالبي با ضرايب ده پيش می‌رود.

otherwise you couldn't get everything on the graph.

در غیر این صورت شما نمی توانيد همه چیز را روی نمودار داشته باشيد.

And what you see if you plot it

و اگر شما آن را

in this slightly curious way

به این شيوه نسبتا نادر در نمودار رسم کنید،

is that everybody lies on the same line.

خواهيد ديد که همه در يك خط قرار دارند.

Despite the fact that this is the most complex and diverse system

عليرغم این واقعیت که این پیچیده ترین و متنوع ترین سیستم

in the universe,

در جهان است،

there's an extraordinary simplicity

يك سادگی فوق‌العاده‌ای

being expressed by this.

با آن بیان می شود.

It's particularly astonishing

این به ویژه شگفت آوراست،

because each one of these organisms,

زیرا هر یک از این موجودات،

each subsystem, each cell type, each gene,

هر مجموعه فرعي، هر نوع سلول، هر ژن،

has evolved in its own unique environmental niche

در موقعیت زيست‌محيطي منحصر به فرد خود

with its own unique history.

با تاریخچه منحصر به فرد خود تکامل یافته‌اند.

And yet, despite all of that Darwinian evolution

و در عین حال، با وجود همه تکامل داروینی

and natural selection,

و انتخاب طبیعی،

they've been constrained to lie on a line.

آنها در یک خط واقع شده‌اند.

Something else is going on.

چیز دیگری در جریان است.

Before I talk about that,

قبل از اینکه راجع به آن صحبت کنم،

I've written down at the bottom there

من در پایین شیب این منحنی،

the slope of this curve, this straight line.

این خط راست را نوشته‌ام.

It's three-quarters, roughly,

تقريبا سه چهارم،

which is less than one -- and we call that sublinear.

که کمتر از یک است --و ما آن را زیر خط‌دار مینامیم.

And here's the point of that.

و داده آن اینجاست.

It says that, if it were linear,

این گزارش می گوید که اگر آن خطي بود،

the steepest slope,

يعني تندترین شیب،

then doubling the size

آنگاه براي دوبرابر كردن اندازه

you would require double the amount of energy.

شما به دو برابر ميزان انرژی نیاز خواهيد داشت.

But it's sublinear, and what that translates into

اما اين كه ما داريم زیرخط‌دار است و معني آن

is that, if you double the size of the organism,

این است که ، اگر شما بخواهيد اندازه ارگانیسم را دو برابر كنيد،

you actually only need 75 percent more energy.

در واقع شما فقط به 75 درصد انرژی بیشتر نياز دارید.

So a wonderful thing about all of biology

بنابراین یک چیز فوق‌العاده در مورد كل زیست شناسی

is that it expresses an extraordinary economy of scale.

اين است كه آن بيانگر يك صرفه جویی مقیاسی فوق‌العاده(سرشكن شدن و كاهش هزينه توليد از طريق بيشتر كردن ميزان توليد) است.

The bigger you are systematically,

هر چه شما به لحاظ سيستماتيك بزرگتر باشید،

according to very well-defined rules,

با توجه به قواعد بسیار دقیق،

less energy per capita.

انرژی سرانه کمتری نیاز دارید.

Now any physiological variable you can think of,

حال، هر متغیر فیزیولوژیکی که شما می توانید درباره آن فکر کنید،

any life history event you can think of,

هر رویداد تاریخی از زندگی که شما می توانید درباره آن فکر کنید ،

if you plot it this way, looks like this.

اگر شما آن را به این شیوه روي نمودار بياوريد، اینطور به نظر می رسد.

There is an extraordinary regularity.

نظم فوق العاده‌ای وجود دارد.

So you tell me the size of a mammal,

بنابراين، اگر به من اندازه جثه یک پستاندار را بگویید،

I can tell you at the 90 percent level everything about it

من می توانم به شما تا 90 درصد هر چیزي كه در مورد آن هست را بگویم،

in terms of its physiology, life history, etc.

از لحاظ فیزیولوژی آن، تاریخچه زندگی آن، و غیره .

And the reason for this is because of networks.

ودلیل آن وجود شبکه‌ها است.

All of life is controlled by networks --

همه زندگی توسط شبکه‌ها کنترل می شود --

from the intracellular through the multicellular

از تك‌ياخته‌اي به چندسلولی

through the ecosystem level.

از طريق سطح اکوسیستم.

And you're very familiar with these networks.

و شما با این شبکه ها بسیار آشنا هستید.

That's a little thing that lives inside an elephant.

آن یک چیز کوچک است كه در درون یک فیل زندگی می کند.

And here's the summary of what I'm saying.

و این خلاصه‌ای است از آنچه که من دارم می‌گویم.

If you take those networks,

اگر شما این شبکه ها را بگیرید،

this idea of networks,

اين ایده شبکه‌ها را،

and you apply universal principles,

و اصول جهانی

mathematizable, universal principles,

اصول جهانی محاسبه‌پذير را اعمال کنيد،

all of these scalings

همه این سنجش‌ها

and all of these constraints follow,

و همه اینها نتيجه را،

including the description of the forest,

از جمله توصيف جنگل،

the description of your circulatory system,

توصيف سيستم گردش خونتان،

the description within cells.

و توصيف داخل سلولها را محدود مي‌كنند.

One of the things I did not stress in that introduction

یکی از چیزهایی که در مقدمه به آن تاكيد نکردم

was that, systematically, the pace of life

این بود که، بطور سيستماتيك، به موازات بزرگتر شدن شما،

decreases as you get bigger.

سرعت زندگی کاهش مي‌يابد.

Heart rates are slower; you live longer;

ضربان قلب آهسته‌تر مي‌شود؛ شما طولانی‌تر زندگی می‌کنید؛

diffusion of oxygen and resources

انتشار اکسیژن و منابع

across membranes is slower, etc.

در سراسر پوست کندتر می‌شود و غیره.

The question is: Is any of this true

سوال این است : آیا هیچ یک از اینها

for cities and companies?

درمورد شهرها و شرکت‌ها صادق است؟

So is London a scaled up Birmingham,

آیا لندن از نظر مقیاس بالاتر از بیرمنگام است،

which is a scaled up Brighton, etc., etc.?

که آن هم از نظر مقیاس بالاتر از برایتون باشد، و غیره و غیره؟

Is New York a scaled up San Francisco,

آيا نیویورک از نظر مقياس برتر از سان‌فرانسیسکو است،

which is a scaled up Santa Fe?

که آن هم از نظر مقیاس برتر از سانتافه باشد؟

Don't know. We will discuss that.

نميدانم، ما در این مورد صحبت خواهیم کرد.

But they are networks,

اما آنها شبکه‌هايي هستند.

and the most important network of cities

و مهم‌ترین شبکه شهرها

is you.

شمائيد.

Cities are just a physical manifestation

شهرها فقط نمود فیزیکی

of your interactions,

تعاملات شما،

our interactions,

تعاملات ما،

and the clustering and grouping of individuals.

دسته‌بندی‌ها و گروه‌بندی‌هاي افراد هستند.

Here's just a symbolic picture of that.

اینجا فقط یک تصویر نمادین از آن است.

And here's scaling of cities.

و اینجا قیاس شدن شهرها است.

This shows that in this very simple example,

این نشان می دهد که در این مثال بسیار ساده،

which happens to be a mundane example

که يك مثال دنیوی

of number of petrol stations

از تعدادي پمپ بنزین است

as a function of size --

كه به عنوان تابعی از اندازه --

plotted in the same way as the biology --

به همان روش زیست‌شناسی در نمودار قرار گرفته‌اند--

you see exactly the same kind of thing.

دقیقا، چنان چیزي را می بینید.

There is a scaling.

یک مقیاس و سنجش وجود دارد.

That is that the number of petrol stations in the city

و آن این است که اگر تعدادی از پمپ بنزین های شهر

is now given to you

اكنون به شما داده شود

when you tell me its size.

زمانی که شما اندازه آن را به من بگویید،

The slope of that is less than linear.

شیب آن کمتر از خطی است.

There is an economy of scale.

صرفه‌جويي مقياسي هم هست.

Less petrol stations per capita the bigger you are -- not surprising.

هر چه شما بزرگتر باشيد سرانه ایستگاه‌های بنزین کمتر است-- این تعجب آور نیست.

But here's what's surprising.

اما چیز تعجب‌آور اين است.

It scales in the same way everywhere.

كه آن در همه جا به شیوه مشابهی عمل مي‌كند.

This is just European countries,

اینها فقط کشورهای اروپایی هستند،

but you do it in Japan or China or Colombia,

ولی اگر شما این کار را در ژاپن یا چین یا کلمبیا هم انجام دهید،

always the same

همواره مشابه‌اند

with the same kind of economy of scale

با صرفه‌جويي مقياسي مشابه

to the same degree.

با درجات مشابه.

And any infrastructure you look at --

و هر زیر ساختاری که به آن نگاه کنید--

whether it's the length of roads, length of electrical lines --

خواه طول یک جاده باشد، يا طول خطوط برقي--

anything you look at

هر چیزی که به آن نگاه کنید

has the same economy of scale scaling in the same way.

سنجش آن به همان صورت صرفه‌جویی مقیاسی و به همان طريق است.

It's an integrated system

این يك سیستم یکپارچه است

that has evolved despite all the planning and so on.

که با وجود تمام برنامه‌ریزی‌ها و نظاير آن تکامل یافته است.

But even more surprising

اما حتی تعجب آورتر

is if you look at socio-economic quantities,

این است اگر شما به كميت‌هاي اقتصادي اجتماعی نگاه کنید،

quantities that have no analog in biology,

كميت‌هايي که هیچ سنخیتی با زیست‌شناسی ندارند،

that have evolved when we started forming communities

که اين كميت‌ها هنگامی که جوامع ما

eight to 10,000 years ago.

در هشت تا ده هزار سال پیش شکل می‌گرفت، تکامل یافته‌اند.

The top one is wages as a function of size

بالاترين مورد دستمزدها است كه به عنوان تابعی از اندازه

plotted in the same way.

به همان شیوه در نمودار قرار گرفته است.

And the bottom one is you lot --

و در پائین شما هستید--

super-creatives plotted in the same way.

فوق خلاق‌ها، به شیوه مشابهی در نمودار قرار گرفته‌اند.

And what you see

و چیزی که شما می‌بینید

is a scaling phenomenon.

یک پدیده سنجشي و مقياسي است.

But most important in this,

اما مهم‌ترین مطلب آن اين است كه،

the exponent, the analog to that three-quarters

توان آن، يعني معياري كه براي آن سه چهارم

for the metabolic rate,

صرف سوخت و ساز مي‌شود،

is bigger than one -- it's about 1.15 to 1.2.

در اينجا بزرگتر از یک است-- حدود 1.15 تا 1.20 است.

Here it is,

بفرمائيد،

which says that the bigger you are

می گوید هر چه بزرگتر باشید

the more you have per capita, unlike biology --

سرانه بیشتري خواهید داشت- بر خلاف زیست‌شناسی--

higher wages, more super-creative people per capita as you get bigger,

هر چه شما بزرگتر شويد، دستمزدها بالاتر، سرانه افراد فوق خلاق بيشتر،

more patents per capita, more crime per capita.

سرانه ثبت اختراعات بیشتر ، سرانه جرم و جنایات بیشتر خواهد شد.

And we've looked at everything:

و ما همه چیز را بررسي كرده‌ايم:

more AIDS cases, flu, etc.

مواردی مثل ایدز، آنفلوآنزا، و غیره

And here, they're all plotted together.

در اینجا، همه آنها با هم در نمودار آمده است.

Just to show you what we plotted,

برای اینکه به شما نشان دهیم که ما چه چیزی را روي نمودار برده‌ايم،

here is income, GDP --

این درآمد، تولید ناخالص ملی--

GDP of the city --

تولید ناخالص شهری--

crime and patents all on one graph.

جرم و جنایات و اختراعات ثبت شده همه در این نمودار هستند.

And you can see, they all follow the same line.

و همانطور که می بینید، همه یک خط را دنبال می کنند.

And here's the statement.

این اصل است.

If you double the size of a city from 100,000 to 200,000,

اگر اندازه شهر را دوبرابر کنیم از 100000 به 200000

from a million to two million, 10 to 20 million,

از یک میلیون به دو میلیون، از ده به بیست میلیون،

it doesn't matter,

اين مساله مهم نيست،

then systematically

سپس به طور سيستماتيك

you get a 15 percent increase

افزایش 15 درصدی

in wages, wealth, number of AIDS cases,

در دستمزدها، ثروت، تعداد موارد ایدز،

number of police,

تعداد افراد پلیس،

anything you can think of.

و هر چیزی که بتوانید به آن فکر کنید خواهید داشت.

It goes up by 15 percent,

15 درصد بالا می رود.

and you have a 15 percent savings

و شما 15 درصد صرفه جویی در

on the infrastructure.

زیرساختها خواهید داشت.

This, no doubt, is the reason

و بي شك دلیل آن این است،

why a million people a week are gathering in cities.

كه یک میلیون نفر هر هفته در شهرها جمع می شوند.

Because they think that all those wonderful things --

زیرا مردم به این چیزهای فوق العاده فکر می کنند،

like creative people, wealth, income --

مثل افراد نوآور، ثروت، درآمد،

is what attracts them,

اينها چیزهایی هستند که مردم را جذب می کنند،

forgetting about the ugly and the bad.

و آنها چیزهای بد و زشت شهرها را ناديده می‌گيرند.

What is the reason for this?

دلیل آن چیست؟

Well I don't have time to tell you about all the mathematics,

خوب من برای توضیح ریاضی آن وقتی ندارم،

but underlying this is the social networks,

اما زیر بنای آن شبکه های اجتماعی هستند،

because this is a universal phenomenon.

زیرا این یک پدیده جهانی است.

This 15 percent rule

این قاعده 15 درصدی

is true

همه جا صادق است

no matter where you are on the planet --

مهم نیست که شما در کجای این سیاره باشید--

Japan, Chile,

ژاپن، شیلی،

Portugal, Scotland, doesn't matter.

پرتقال، اسکاتلند، اينها مهم نیست.

Always, all the data shows it's the same,

همواره، همه داده ها این را يكسان نشان می دهند،

despite the fact that these cities have evolved independently.

علی رغم این حقیقت که این شهر ها مستقلا تکامل یافته اند.

Something universal is going on.

يك چیز جهانی در جريان است.

The universality, to repeat, is us --

آن جهان‌شمولی ما هستيم، محض تکرار مي‌گويم --

that we are the city.

که آن شهر ما هستیم.

And it is our interactions and the clustering of those interactions.

و آن شهر تعاملات ما و دسته‌بندي آن تعاملات است.

So there it is, I've said it again.

این چیزی است که من دوباره آن را گفتم.

So if it is those networks and their mathematical structure,

خوب اگر این شبکه ها و ساختار ریاضی شان است،

unlike biology, which had sublinear scaling,

برخلاف زیست شناسی، که مقياس سنجشي زیرخط‌دار،

economies of scale,

و صرفه‌جويي‌هاي اقتصادي داشتند،

you had the slowing of the pace of life

كه زندگی شما كندتر و آهسته‌تر مي‌شد

as you get bigger.

وقتي بزرگتر مي‌شدید.

If it's social networks with super-linear scaling --

اگر شبکه‌های اجتماعی در مقياس اَبرخطي باشد--

more per capita --

يعني سرانه بيشتري داشته باشند--

then the theory says

آنگاه بر اساس تئوری

that you increase the pace of life.

روند زندگی تندتر می‌شود.

The bigger you are, life gets faster.

هر چه بزرگتر باشید، زندگی سریع تر می شود.

On the left is the heart rate showing biology.

در سمت چپ ضربان بیولوژیکی قلب نشان داده می‌شود.

On the right is the speed of walking

در سمت راست سرعت پياده‌روي

in a bunch of European cities,

در تعدادی از شهرهای اروپایی،

showing that increase.

اين افزایش را نشان می‌دهد.

Lastly, I want to talk about growth.

در نهایت، می خواهم در مورد رشد صحبت کنم.

This is what we had in biology, just to repeat.

این چیزیست که ما در زیست شناسی داریم، فقط محض تکرار مي‌گويم.

Economies of scale

صرفه‌جويي مقیاسی در اقتصاد

gave rise to this sigmoidal behavior.

اين حركت هلالي شكل را بيشتر مي‌كند.

You grow fast and then stop --

شما سریع رشد می کنید و بعد متوقف می شوید--

part of our resilience.

اين بخشی از انعطاف‌پذیری ما است.

That would be bad for economies and cities.

اما این برای اقتصادها و برای شهرها بد خواهد بود.

And indeed, one of the wonderful things about the theory

در واقع، یکی از چیزهای بسیار شگفت انگیز درباره این تئوری

is that if you have super-linear scaling

این است که اگر شما مقياس ابرخطي

from wealth creation and innovation,

از ثروت و نوآوری داشته باشید،

then indeed you get, from the same theory,

آنگاه شما در واقع، بر اساس همان تئوري،

a beautiful rising exponential curve -- lovely.

یک منحني نمايي در حال رشد زيبا خواهید داشت-- جالب است.

And in fact, if you compare it to data,

در حقیقت، اگر شما آن را با داده‌ها مقایسه کنید،

it fits very well

آن به خوبي

with the development of cities and economies.

با توسعه شهرها و اقتصادها متناسب خواهد بود.

But it has a terrible catch,

اما آن دست‌آورد بسيار بدي هم دارد.

and the catch

و آن دست‌آورد

is that this system is destined to collapse.

اين است كه اين سيستم محكوم به فروپاشي است.

And it's destined to collapse for many reasons --

به دلایل بسياری محكوم به فروپاشي است --

kind of Malthusian reasons -- that you run out of resources.

دلايلي از نوع دلایل توماس مالتوس -- يعني منابع شما تمام خواهد شد.

And how do you avoid that? Well we've done it before.

چگونه می توانید از آن اجتناب کنید؟ خوب ما آن را قبلا انجام داده‌ایم.

What we do is,

آنچه کا ما انجام می دهیم این است که،

as we grow and we approach the collapse,

همانطور که ما رشد كرده و به فروپاشی نزديك مي‌شويم،

a major innovation takes place

یک نوآوری بزرگ جايگزين شده

and we start over again,

و ما از نو مي‌آغازيم.

and we start over again as we approach the next one, and so on.

ووقتي به فروپاشي بعدي نزديك مي‌شويم دوباره مي‌آغازيم و به همين ترتيب ادامه دارد.

So there's this continuous cycle of innovation

خوب این چرخه پیوسته نوآوری هست

that is necessary

كه وجودش لازم است

in order to sustain growth and avoid collapse.

تا رشد را حفظ كرده و از فروپاشي جلوگیری كند.

The catch, however, to this

با این حال، براي دستيابي به آن

is that you have to innovate

شما بايد

faster and faster and faster.

سریع تر و سریع تر و سريع‌تر نوآوري كنيد.

So the image

خوب مثل اين مي‌ماند كه

is that we're not only on a treadmill that's going faster,

ما نه تنها روی تردمیلي هستيم كه سریع‌تر می‌شود،

but we have to change the treadmill faster and faster.

بلکه ما باید تریدمیل‌ها را سریع‌تر و سریع‌تر عوض كنيم.

We have to accelerate on a continuous basis.

ما باید شتاب خود را بر يك مبناي دائمي بيشتر كنيم.

And the question is: Can we, as socio-economic beings,

و سوال این است كه، آیا ما به عنوان موجوداتي اجتماعي اقتصادي مي‌توانيم

avoid a heart attack?

از حمله قلبی جلوگیری کنیم؟

So lastly, I'm going to finish up in this last minute or two

خوب در نهایت، قصد دارم در یکی دو دقیقه با

asking about companies.

سوالی در مورد شرکت ها بحث را پایان دهم.

See companies, they scale.

شرکتها را ببینید، آنها مقیاس دارند.

The top one, in fact, is Walmart on the right.

در واقع، بالاترین آنها وال مارت است كه در سمت راست است.

It's the same plot.

این همان نمودار است.

This happens to be income and assets

اين درآمدها و دارایی‌ها

versus the size of the company as denoted by its number of employees.

در مقابل اندازه آن شرکت بر اساس تعداد کارکنان آن است.

We could use sales, anything you like.

ما می توانیم فروش یا هر چیزی كه دوست داريم را به كار ببريم.

There it is: after some little fluctuations at the beginning,

نتيجه اين خواهد بود: بعد از برخي نوسانات اندك در آغاز كار،

when companies are innovating,

وقتی شرکتها در حال نوآوری هستند

they scale beautifully.

آنها به خوبي وزين می شوند.

And we've looked at 23,000 companies

می توانم بگویم ما 23000 شرکت

in the United States, may I say.

در ایلات متحده را بررسي کردیم.

And I'm only showing you a little bit of this.

و تنها کمی از نتايج بررسي را با شما در ميان می‌گذارم.

What is astonishing about companies

چیزي كه در مورد شرکتها حيرت‌آور است

is that they scale sublinearly

این است که آنها به شکل زيرخط‌دار سنجيده می‌شوند

like biology,

مثل زیست شناسی،

indicating that they're dominated,

که نشاندهنده اين است كه آنها نه تنها مغلوب

not by super-linear

ايده‌ها و نوآوري‌هاي ابرخطي

innovation and ideas;

شده‌اند؛ بلكه

they become dominated

آنها مغلوب

by economies of scale.

صرفه‌جويي مقياسي شده‌اند.

In that interpretation,

در این برداشت

by bureaucracy and administration,

از بروکراسی و ادارات،

and they do it beautifully, may I say.

شايد بشه گفت به خوبي عمل مي‌کنند.

So if you tell me the size of some company, some small company,

خوب اگر شما به من اندازه برخی از شرکتها برخی از شرکتهای کوچک را بگوئید،

I could have predicted the size of Walmart.

من می توانم اندازه وال مارت را پیش بینی كنم.

If it has this sublinear scaling,

اگر آن این مقياس زیر خط‌دار را داشته باشد،

the theory says

بر اساس این تئوری

we should have sigmoidal growth.

ما باید رشد هلالي داشته باشیم.

There's Walmart. Doesn't look very sigmoidal.

این وال مارت است. خیلی به نظر هلالي نیست.

That's what we like, hockey sticks.

این چیزی مثل چوب هاکی است.

But you notice, I've cheated,

اما شما متوجه می‌شوید که من تقلب كردم،

because I've only gone up to '94.

زیرا من فقط تا 94 بالا رفته ام.

Let's go up to 2008.

اجازه بدهید برویم به سال 2008.

That red line is from the theory.

این خط قرمزرنگ حاصل از این تئوریست.

So if I'd have done this in 1994,

خوب اگر من این را در سال 1994 انجام داده بودم،

I could have predicted what Walmart would be now.

می توانستم پیش بینی كنم که وال مارت الان در چه وضعیتی خواهد بود.

And then this is repeated

و بعد این

across the entire spectrum of companies.

برای طیف کاملی از شرکت‌ها تکرار می شود.

There they are. That's 23,000 companies.

23000 شرکت اینجا هستند.

They all start looking like hockey sticks,

كه همه دارند مثل چوب هاکی مي‌شوند.

they all bend over,

همه خم شده‌اند،

and they all die like you and me.

و همه آنها مثل من و شما می میرند.

Thank you.

سپاسگزارم

(Applause)

(تشویق تماشاگران)