Erin McKean: The joy of lexicography

اِرین مک‌کین لغت‌نامه را بازتعریف می‌کند

Translator: Morteza Yazdani Reviewer: Bardia Azadandish

Now, have any of y'all ever looked up this word?

حال، آیا کسی از شما تا کنون دنبال این کلمه گشته است؟

You know, in a dictionary? (Laughter) Yeah, that's what I thought.

منظورم در لغت‌نامه است؟ (خنده) بله، همانطور که فکر می‌کردم.

How about this word?

این کلمه چطور؟

Here, I'll show it to you.

اینجا، به شما نشان می‌دهم:

Lexicography: the practice of compiling dictionaries.

فرهنگ‌نویسی: عمل گردآوری کردن لغت‌نامه‌ها.

Notice -- we're very specific -- that word "compile."

توجه کنید -- خیلی اختصاصی کار می‌کنیم. واژه «گردآوری.»

The dictionary is not carved out of a piece of granite,

لغت‌نامه از یک سنگ گرانیتی و یا یک پاره سنگ

out of a lump of rock. It's made up of lots of little bits.

تراشیده نشده است. بلکه از بسیاری تکه‌های کوچک ساخته شده است.

It's little discrete --

تکه‌های گسسته --

that's spelled D-I-S-C-R-E-T-E -- bits.

اینگونه هجی می‌شود تکه‌های گ-س-س-ت-ه.

And those bits are words.

و آن تکه‌ها واژه نام دارند.

Now one of the perks of being a lexicographer --

حال یکی از افتخارات فرهنگ‌نویس بودن --

besides getting to come to TED -- is that you get to say really fun words,

علاوه بر راه پیدا کردن به TED -- این است که می‌توانید کلمه‌های جالبی بگویید،

like lexicographical.

مثل فرهنگ‌نویسانه.

Lexicographical has this great pattern:

این واژه الگوی جالبی دارد --

it's called a double dactyl. And just by saying double dactyl,

که هجای دوگانه نامیده می شود. و با گفتن هجای دوگانه،

I've sent the geek needle all the way into the red. (Laughter) (Applause)

به آخرین درجه گیکی بودن رسیده‌ام.

But "lexicographical" is the same pattern as "higgledy-piggledy."

اما «فرهنگ نویسانه» با «دن دن دی دی دانه» الگوی یکسانی دارد.

Right? It's a fun word to say,

درست است؟ گفتن این کلمه سرگرم کننده است،

and I get to say it a lot.

و من آن را زیاد تکرار می‌کنم.

Now, one of the non-perks of being a lexicographer

حال یکی از معایب فرهنگ‌نویس بودن

is that people don't usually have a kind of warm, fuzzy, snuggly image of the dictionary.

این است که افراد غالبا تصویر گرم و دوستانه‌ای از لغت‌نامه در ذهن‌شان ندارند.

Right? Nobody hugs their dictionaries.

درست است؟ هیچکس لغت‌نامه خود را در آغوش نمی‌گیرد.

But what people really often think about the dictionary is, they think more like this.

اما چیزی که اغلب افراد درباره فرهنگ لغت فکر می‌کنند، بیشتر اینگونه فکر می‌کنند.

Just to let you know, I do not have a lexicographical whistle.

فقط برای اینکه بدانید، من سوت فرهنگ‌نویسی ندارم.

But people think that my job is to let the good words

اما افراد تصور می‌کنند که کار من راه دادن کلمات خوب است

make that difficult left-hand turn into the dictionary,

تا جای خود را در لغت‌نامه باز کنند،

and keep the bad words out.

و به کلمات بد اجازه ورود ندهم.

But the thing is, I don't want to be a traffic cop.

اما مسئله این است که من نمی‌خواهم پلیس راهنمایی باشم.

For one thing, I just do not do uniforms.

یکی به این دلیل که من اونیفرم ندارم.

And for another, deciding what words are good

و دیگر اینکه -- تشخیص اینکه چه واژگانی خوب هستند

and what words are bad is actually not very easy.

و چه واژگانی بد هستند اصلا کار آسانی نیست.

And it's not very fun. And when parts of your job are not easy or fun,

و زیاد هم جالب نیست. و وقتی که کارتان جالب و آسان نباشد،

you kind of look for an excuse not to do them.

دنبال بهانه می‌گردید که به نحوی آن را انجام ندهید.

So if I had to think of some kind of occupation

پس اگر می خواستم شغلی را انتخاب کنم

as a metaphor for my work, I would much rather be a fisherman.

که استعاره برای شغل من باشد، ترجیح می‌دادم که ماهیگیر باشم.

I want to throw my big net into the deep, blue ocean of English

می خواهم تور بزرگم را درون اقیانوس آبی و عمیق زبان انگلیسی بیاندازم

and see what marvelous creatures I can drag up from the bottom.

و ببینم که چه موجودات خارق‌العاده‌ای را از کف آن بالا می‌آورم.

But why do people want me to direct traffic, when I would much rather go fishing?

پس چرا از من می‌خواهند که عبور و مرور را کنترل کنم، وقتی که ترجیح می‌دهم ماهیگیری کنم؟

Well, I blame the Queen.

خوب، ملکه را سرزنش می‌کنم.

Why do I blame the Queen?

چرا ملکه را سرزنش می‌کنم؟

Well, first of all, I blame the Queen because it's funny.

ملکه را سرزنش می‌کنم، اولا به این خاطر که خنده دار است.

But secondly, I blame the Queen because

و ثانیا ملکه را سرزنش می‌کنم چون

dictionaries have really not changed.

لغت‌نامه ها هیچ تغییر نکرده‌اند.

Our idea of what a dictionary is has not changed since her reign.

تصور ما از اینکه یک لغت‌نامه چیست از دوران سلطنت اوعوض نشده است.

The only thing that Queen Victoria would not be amused by in modern dictionaries

تنها چیزی که ملکه ویکتوریا در لغت‌نامه‌های مدرن از آن خوشش نخواهد آمد

is our inclusion of the F-word, which has happened

گنجاندن واژگان رکیک است، که این اتفاق

in American dictionaries since 1965.

از سال ۱۹۶۵ در لغت‌نامه‌های آمریکایی افتاد.

So, there's this guy, right? Victorian era.

خوب، این فرد را ببینید. عصر ویکتوریا.

James Murray, first editor of the Oxford English Dictionary.

جیمز موری، اولین ویراستار لغت‌نامه انگلیسی آکسفورد.

I do not have that hat. I wish I had that hat.

من کلاه او را ندارم. ای کاش آن کلاه را داشتم.

So he's really responsible for a lot of

خب او مسئول بسیاری از چیزهایی است که

what we consider modern in dictionaries today.

ما در لغت نامه‌های امروزی، نوین به حساب می‌آوریم.

When a guy who looks like that, in that hat,

وقتی شخصی شبیه این -- با آن کلاه --

is the face of modernity, you have a problem.

چهره مدرنیته است، مشکل‌ساز است.

And so, James Murray could get a job on any dictionary today.

و امروز جیمز موری می‌توانست دارای شغلی در هر لغت‌نامه‌ای باشد.

There'd be virtually no learning curve.

و هیچ منحنی یادگیریی نیز وجود ندارد.

And of course, a few of us are saying: okay, computers!

و البته برخی از ما می‌گویم: رایانه‌ها!

Computers! What about computers?

رایانه‌ها! رایانه‌ها چی؟

The thing about computers is, I love computers.

مسئله‌ای که در مورد رایانه‌ها وجود دارد اینست که -- من عاشق رایانه هستم.

I mean, I'm a huge geek, I love computers.

منظورم این است که دیوانه آن هستم. عاشق رایانه‌ام.

I would go on a hunger strike before I let them take away Google Book Search from me.

حتی حاضرم برای اینکه جستجوی کتاب گوگل را از من نگیرید اعتصاب غذا کنم.

But computers don't do much else other than

اما رایانه‌ها کار خاصی به جز

speed up the process of compiling dictionaries.

سرعت بخشیدن به فرآیند گردآوری لغت‌نامه‌ها نمی‌کنند.

They don't change the end result.

نتیجه نهایی را تغییر نمی‌دهند.

Because what a dictionary is,

چون یک لغت‌نامه،

is it's Victorian design merged with a little bit of modern propulsion.

طرحی ویکتوریایی با نفوذ ترکیبی مدرن است.

It's steampunk. What we have is an electric velocipede.

خیلی تخیلی است، ما اینجا یک دوچرخه الکتریکی داریم.

You know, we have Victorian design with an engine on it. That's all!

می‌بینید، طرحی داریم ویکتوریایی با یک موتور روی آن. همین!

The design has not changed.

طرح تغییر نکرده است.

And OK, what about online dictionaries, right?

و بله، پس لغت‌نامه‌های آنلاین چی؟ صحیح؟

Online dictionaries must be different.

لغت‌نامه‌های آنلاین بایستی متفاوت باشند.

This is the Oxford English Dictionary Online, one of the best online dictionaries.

این لغت‌نامه انگلیسی آکسفورد آنلاین است، یکی از بهترین لغت‌نامه‌های آنلاین.

This is my favorite word, by the way.

در ضمن، این کلمه مورد علاقه من است:

Erinaceous: pertaining to the hedgehog family; of the nature of a hedgehog.

Erinaceous: متعلق به خانواده خارپشت؛ ماهیت خارپشتی داشتن.

Very useful word. So, look at that.

بسیار کلمه پرکاربردی است. حال به آن نگاه کنید.

Online dictionaries right now are paper thrown up on a screen.

لغت‌نامه‌های آنلاین در حال حاضر همان کاغذ هستند که روی صفحه نمایش آمده‌اند.

This is flat. Look how many links there are in the actual entry: two!

خیلی ساده است. ببینید در یک مدخل چند پیوند وجود دارد: دو!

Right? Those little buttons,

درست؟ آن کلیدهای کوچک --

I had them all expanded except for the date chart.

همه آنها را به جز نمودار تاریخ باز کرده‌ام.

So there's not very much going on here.

پس اینجا زیاد اتفاق خاصی نیافتاده است.

There's not a lot of clickiness.

جاهای زیادی برای کلیک کردن وجود ندارد.

And in fact, online dictionaries replicate

در حقیقت لغت‌نامه‌های آنلاین دارای تمام

almost all the problems of print, except for searchability.

معایب نسخه‌های چاپی هستند به جز قابلیت جستجوی آنها.

And when you improve searchability,

و وقتی که قابلیت جستجوی آن را ارتقا دهیم،

you actually take away the one advantage of print, which is serendipity.

در حقیقت به مزیتی برتر از نسخه چاپی دست یافته‌ایم، و آن دستیابی غیر مترقبه است.

Serendipity is when you find things you weren't looking for,

دستیابی غیر مترقبه وقتی اتفاق می‌افتد که چیزی را پیدا می‌کنید که به دنبال آن نیستید

because finding what you are looking for is so damned difficult.

چون یافتن چیزی که به دنبال آن هستید بسیار دشوار است.

So -- (Laughter) (Applause) -- now, when you think about this,

پس -- (خنده) -- حال، وقتی که به این مسئله فکر می‌کنید،

what we have here is a ham butt problem.

با مشکل Ham Butt (ته گوشت) مواجه می‌شویم.

Does everyone know the ham butt problem?

آیا کسی می‌داند مشکل Ham Butt چیست؟

Woman's making a ham for a big, family dinner.

خانم‌ها برای شام یک خانواده بزرگ گوشت درست می‌کنند.

She goes to cut the butt off the ham and throw it away,

آنگاه قسمت پایین گوشت را جدا می‌کنند و به دور می‌اندازند،

and she looks at this piece of ham and she's like,

و به این تیکه گوشت جدا شده نگاهی می‌اندازند و می‌گویند:

"This is a perfectly good piece of ham. Why am I throwing this away?"

«این یک تکه گوشت بسیار عالی است. چرا آن را دور می اندازم؟»

She thought, "Well, my mom always did this."

با خود فکر می‌کند: «خوب مادرم همیشه همین کار را می‌کرد.»

So she calls up mom, and she says,

سپس به مادرش زنگ می‌زند و می‌گوید:

"Mom, why'd you cut the butt off the ham, when you're making a ham?"

«مامان، چرا وقتی گوشت می‌پزی تهش را جدا می‌کنی؟»

She says, "I don't know, my mom always did it!"

مادرش می‌گوید: «نمی‌دانم، مادرم همیشه این کار را می‌کرد!»

So they call grandma, and grandma says,

در نتیجه به مادربزرگ زنگ می‌زنند و او پاسخ می‌دهد:

"My pan was too small!" (Laughter)

«ماهیتابه‌ام خیلی کوچک بود!» (خنده)

So, it's not that we have good words and bad words.

پس مسئله این نیست که ما کلمات خوب یا کلمات بد داریم --

We have a pan that's too small!

بلکه ماهیتابه‌ای داریم که بسیار کوچک است!

You know, that ham butt is delicious! There's no reason to throw it away.

می‌دانید که ته گوشت نیز لذیذ است! هیچ دلیلی وجود ندارد که آن را دور بیاندازید.

The bad words -- see, when people think about a place

کلمات بد -- می‌بینید، وقتی مردم در فکر جایی هستند

and they don't find a place on the map,

و آن مکان را روی نقشه نمی‌یابند،

they think, "This map sucks!"

می‌گویند: «این نقشه مزخرف است!»

When they find a nightspot or a bar, and it's not in the guidebook,

وقتی که کلوپ یا کافه‌ای پیدا می‌کنند که در کتاب راهنما نیست،

they're like, "Ooh, this place must be cool! It's not in the guidebook."

می گویند: «اوه، اینجا باید خیلی جالب باشه! توی کتاب راهنما نیست.»

When they find a word that's not in the dictionary, they think,

وقتی با کلمه‌ای برخورد می‌کنند که در لغت‌نامه وجود ندارد با خود می‌گویند،

"This must be a bad word." Why? It's more likely to be a bad dictionary.

«حتما این کلمه بدی است.» چرا؟ بیشتر ممکن است آن لغت‌نامه بد باشد.

Why are you blaming the ham for being too big for the pan?

چرا به جای ماهیتابه، از گوشت ایراد می‌گیرید که بزرگ است؟

So, you can't get a smaller ham.

خوب می‌توانید گوشتی کوچکتر انتخاب کنید.

The English language is as big as it is.

زبان انگلیسی به همان بزرگی است که هست.

So, if you have a ham butt problem,

پس اگر مشکل ته گوشت دارید،

and you're thinking about the ham butt problem,

و دارید به مشکل ته گوشت فکر می‌کنید،

the conclusion that it leads you to is inexorable and counterintuitive:

نتیجه‌ای که به آن راه خواهی یافت بسیار نرمش‌ناپذیر و غیر شهودی خواهد بود:

paper is the enemy of words.

کاغذ دشمن واژگان است.

How can this be? I mean, I love books. I really love books.

چطور ممکن است؟ منظورم این است که من عاشق کتابم. من واقعا عاشق کتابم.

Some of my best friends are books.

بعضی از بهترین دوستان من کتاب هستند.

But the book is not the best shape for the dictionary.

اما کتاب بهترین شکل یک لغت‌نامه نیست.

Now they're going to think "Oh, boy.

ممکن است با خود بگویند: «اوه، پسر.

People are going to take away my beautiful, paper dictionaries?"

اونا می‌خواند لغت‌نامه‌های قشنگ چاپی منو ازم بگیرند؟»

No. There will still be paper dictionaries.

خیر. هنوز لغت‌نامه‌های چاپی وجود دارند.

When we had cars -- when cars became the dominant mode of transportation,

وقتی اتومبیل‌دار شدیم -- وقتی که اتومبیل تبدیل به غالب‌ترین شکل حمل و نقل شد،

we didn't round up all the horses and shoot them.

اسب‌ها را یک جا جمع نکردیم که آنها را بکشیم.

You know, there're still going to be paper dictionaries,

می‌دانید، هنوز قرار هست که لغت‌نامه‌های چاپی وجود داشته باشند،

but it's not going to be the dominant dictionary.

اما دیگر لغت‌نامه غالب نخواهند بود.

The book-shaped dictionary is not going to be the only shape

از این به بعد لغت‌نامه کتابی-شکل تنها شکلی نیست که

dictionaries come in. And it's not going to be

لغت‌نامه‌ها دارند. همچنین قرار نیست

the prototype for the shapes dictionaries come in.

شکل الگو برای لغت‌نامه‌های آینده باشد.

So, think about it this way: if you've got an artificial constraint,

پس اینگونه به مسئله نگاه کنید: اگر محدودیت مصنوعی داشته باشید،

artificial constraints lead to

محدودیت‌های مصنوعی منجر می‌شوند به

arbitrary distinctions and a skewed worldview.

تمایزات دلبخواهی و جهانبینی نامتوازن.

What if biologists could only study animals

چه اتفاقی می‌افتاد اگر زیست‌شناسان تنها به مطالعه حیواناتی می‌پرداختند

that made people go, "Aww." Right?

که باعث می‌شد مردم بگویند، «اوووو.» صحیح؟

What if we made aesthetic judgments about animals,

اگر به حیوانات از دیدگاه زیباشناسانه نگاه می‌کردیم چه اتفاقی می‌افتاد،

and only the ones we thought were cute were the ones that we could study?

آنگاه فقط آنهایی که بامزه بودند مورد مطالعه قرار می‌گرفتند؟

We'd know a whole lot about charismatic megafauna,

در نتیجه درباره جانواران محبوب اطلاعات زیادی می‌داشتیم،

and not very much about much else.

و راجع به دیگر حیوانات خیلی کم.

And I think this is a problem.

و به نظر من این یک مشکل است.

I think we should study all the words,

به نظر من باید همه واژگان را بررسی کنیم،

because when you think about words, you can make beautiful expressions

چون وقتی به کلمات می‌اندیشید، می‌توانید اصطلاحات زیبایی بسازید

from very humble parts.

از اجزای بسیار بی‌ارزش.

Lexicography is really more about material science.

فرهنگ‌نویسی بیشتر درباره علم مواد است.

We are studying the tolerances of the materials

مورد مطالعه ما مقاومت موادی است که

that you use to build the structure of your expression:

شما در ساختن ساختار اصطلاح خود استفاده می‌کنید:

your speeches and your writing. And then, often people say to me,

کلام و نوشتار شما. و اغلب افراد به من می‌گویند،

"Well, OK, how do I know that this word is real?"

«بسیار خوب، چگونه بفهمم که این واژه واقعی است؟»

They think, "OK, if we think words are the tools

آنها فکر می‌کنند، «اگر واژگان را ابزاری فرض کنیم

that we use to build the expressions of our thoughts,

که در بیان افکارمان مورد استفاده قرار می‌گیرند،

how can you say that screwdrivers are better than hammers?

چگونه می‌توان گفت پیچ‌گوشتی از چکش بهتر است؟

How can you say that a sledgehammer is better than a ball-peen hammer?"

چگونه می‌توان گفت که چکش آهنگری از چکش صنعتی بهتر است؟

They're just the right tools for the job.

هر کدام از آنها مناسب کار خود هستند.»

And so people say to me, "How do I know if a word is real?"

همه از من می‌پرسند: «از کجا بدانیم که کلمه‌ای واقعیست؟»

You know, anybody who's read a children's book

ببینید، هر کس که کتاب‌های کودکان را خوانده باشد

knows that love makes things real.

می‌داند که عشق همه چیز را واقعی می‌کند.

If you love a word, use it. That makes it real.

اگر واژه‌ای را دوست دارید، بکارش ببرید. و واژه واقعی می‌شود.

Being in the dictionary is an artificial distinction.

وجود واژه در لغت‌نامه تنها تمایزی مصنوعی است.

It doesn't make a word any more real than any other way.

باعث نمی‌شود کلمه را واقعی‌تر از هر روش دیگر جلوه دهد.

If you love a word, it becomes real.

اگر کلمه ای را دوست دارید، واقعی می‌شود.

So if we're not worrying about directing traffic,

پس اگر نگران هدایت عبور و مرور نباشیم،

if we've transcended paper, if we are worrying less

اگر از کاغذ جلوتر رفته‌ایم، اگر نگرانی کمتری داریم

about control and more about description,

راجع به کنترل کردن و بیشتر درباره توضیحات،

then we can think of the English language

آنگاه می‌توانیم زبان انگلیسی را مثل

as being this beautiful mobile.

این متحرک زیبا فرض کنیم.

And any time one of those little parts of the mobile changes,

و هرگاه یکی از قسمت‌های کوچک این متحرک تغییر کند،

is touched, any time you touch a word,

لمس شود -- هر گاه کلمه‌ای را لمس کنید،

you use it in a new context, you give it a new connotation,

آن را در بافت جدیدی بکار برده‌اید، معنای جدیدی به آن داده‌اید،

you verb it, you make the mobile move.

آن را فعل می‌کنید -- باعث حرکت متحرک می‌شوید.

You didn't break it. It's just in a new position,

آن را نشکسته‌اید؛ بلکه فقط در موقعیتی تازه است،

and that new position can be just as beautiful.

و این موقعیت تازه می‌تواند به همان اندازه زیبا باشد.

Now, if you're no longer a traffic cop --

پس اگر دیگر پلیس راهنمایی نیستید --

the problem with being a traffic cop is

مشکل پلیس راهنمایی بودن این است

there can only be so many traffic cops in any one intersection,

تنها چند پلیس می‌توانند در یک چهارراه باشند،

or the cars get confused. Right?

وگرنه اتومبیل‌ها گیج می‌شوند.

But if your goal is no longer to direct the traffic,

ولی اگر هدف شما هدایت عبور و مرور نباشد،

but maybe to count the cars that go by, then more eyeballs are better.

مثلا شمردن اتومبیل‌ها باشد، آنگاه هر چه چشم بیشتری باشد بهتر است.

You can ask for help!

می‌توانید درخواست کمک کنید!

If you ask for help, you get more done. And we really need help.

اگر درخواست کمک کنید، کار بیشتری انجام می‌شود. و واقعا ما نیازمند کمک هستیم.

Library of Congress: 17 million books,

کتابخانه مجلس: ۱۷ میلیون کتاب.

of which half are in English.

که نصف آنها به انگلیسی هستند.

If only one out of every 10 of those books

اگر از ۱۰ کتاب تنها یکی

had a word that's not in the dictionary in it,

حاوی کلمه‌ای خارج از لغت‌نامه باشد،

that would be equivalent to more than two unabridged dictionaries.

معادل با بیش از دو لغت‌نامه جامع خواهد بود.

And I find an un-dictionaried word --

و من کلمه‌ای لغت‌نامه‌ای نشده --

a word like "un-dictionaried," for example --

مثلا کلمه «لغت‌نامه‌ای نشده» --

in almost every book I read. What about newspapers?

را تقریبا در هر کتابی که می‌خوانم می‌بینم. روزنامه‌ها چطور؟

Newspaper archive goes back to 1759,

بایگانی روزنامه‌ها به سال ۱۷۵۹ برمی‌گردد.

58.1 million newspaper pages. If only one in 100

۵۸.۱ میلیون صفحه روزنامه. اگر از ۱۰۰ تا تنها یکی

of those pages had an un-dictionaried word on it,

از آن صفحات کلمه‌ای لغت‌نامه‌ای نشده داشته باشد،

it would be an entire other OED.

یک فرهنگ آکسفورد کامل می‌شود.

That's 500,000 more words. So that's a lot.

یعنی پانصدهزار کلمه دیگر. پس آن بسیار زیاد است.

And I'm not even talking about magazines. I'm not talking about blogs --

و من هنوز مجلات را به حساب نیاورده‌ام، وبلاگ‌ها را نیز حساب نکرده‌ام --

and I find more new words on BoingBoing in a given week

و من در یک هفته نشریه بوینگ‌بوینگ کلمات بیشتری می‌بینم

than I do Newsweek or Time.

تا نیوزویک یا تایم.

There's a lot going on there.

اتفاقات زیادی درحال رخ دادن است.

And I'm not even talking about polysemy,

و حتی تعدد معانی را هم در نظر نگرفته‌ام،

which is the greedy habit some words have of taking

چون عادت حریصانه بعضی از واژگان است که

more than one meaning for themselves.

بیشتر از یک معنی را به خود می‌گیرند.

So if you think of the word "set," a set can be a badger's burrow,

حال اگر کلمه «Set» را در نظر بگیرید -- می‌تواند به معنی محل دستفروشی باشد،

a set can be one of the pleats in an Elizabethan ruff,

می‌تواند چین‌چین‌های یقه لباس‌های دوره الیزابت باشد --

and there's one numbered definition in the OED.

و معانی بسیار دیگری در لغت‌نامه انگلیسی آکسفورد هست.

The OED has 33 different numbered definitions for set.

لغت‌نامه آکسفورد ۳۳ شماره مجزا برای واژه «set» دارد.

Tiny, little word, 33 numbered definitions.

این کلمه بسیار کوچک، ۳۳ معنی مختلف.

One of them is just labeled "miscellaneous technical senses."

برچسب یکی از آنها اینگونه است: «معانی اختصاصی متفرقه.»

Do you know what that says to me?

می‌دانید یاد چه چیزی می‌افتم؟

That says to me, it was Friday afternoon and somebody wanted to go down the pub. (Laughter)

یاد عصر جمعه می‌افتم که کسی می‌خواهد به سمت یک کافه برود.

That's a lexicographical cop out,

یک پلیس واژه‌ها بیرون ایستاده،

to say, "miscellaneous technical senses."

و می‌گوید: «معانی اختصاصی متفرقه.»

So, we have all these words, and we really need help!

پس ما همه این واژگان را داریم، و واقعا به کمک نیاز داریم!

And the thing is, we could ask for help --

و مسئله این است که می‌توانیم تقاضای کمک کنیم --

asking for help's not that hard.

کمک خواستن آنقدرها هم دشوار نیست.

I mean, lexicography is not rocket science.

یعنی که، فرهنگ‌نویسی موشک هواکردن که نیست.

See, I just gave you a lot of words and a lot of numbers,

می‌بینید، من فقط یک سری کلمات و اعداد به شما دادم،

and this is more of a visual explanation.

و این فراتر از توضیح بصری است.

If we think of the dictionary as being the map of the English language,

اگر لغت‌نامه را نقشه زبان انگلیسی بدانیم،

these bright spots are what we know about,

چیزهایی که بلدیم این نقاط روشن هستند

and the dark spots are where we are in the dark.

و جاهایی که در تاریکی قرار داریم نقاط تیره هستند.

If that was the map of all the words in American English, we don't know very much.

اگر این نقشه تمام کلمات انگلیسی آمریکایی بود، ما چیزی بلد نبودیم.

And we don't even know the shape of the language.

و حتی قالب زبان را نیز نمی‌دانیم که به چه شکل است.

If this was the dictionary -- if this was the map of American English --

اگر این لغت‌نامه بود -- اگر این نقشه انگلیسی آمریکایی بود --

look, we have a kind of lumpy idea of Florida,

ببینید، ما تصوری قلنبه از فلوریدا داریم،

but there's no California!

ولی کالیفرنیایی وجود ندارد!

We're missing California from American English.

جای کالیفرنیا در انگلیسی آمریکایی خالی است.

We just don't know enough, and we don't even know that we're missing California.

ما به قدر کافی نمی‌دانیم، و حتی نمی‌دانیم که جای کالیفرنیا خالی است.

We don't even see that there's a gap on the map.

حتی آن جای خالی را هم روی نقشه نمی‌بینیم.

So again, lexicography is not rocket science.

پس دوباره، فرهنگ‌نویسی موشک هواکردن نیست.

But even if it were, rocket science is being done

ولی حتی اگر به همان سختی هم بود، دانش موشکی امروزه در حال انجام است

by dedicated amateurs these days. You know?

توسط آماتورهای علاقمند. می‌دانید؟

It can't be that hard to find some words!

پیدا کردن چند کلمه هم نمی‌تواند زیاد سخت باشد!

So, enough scientists in other disciplines

پس، تعداد کافی از دانشمندان در رشته های دیگر

are really asking people to help, and they're doing a good job of it.

واقعا از مردم می‌خواهند تا کمک کنند، و آنها دارند خوب کار می‌کنند.

For instance, there's eBird, where amateur birdwatchers

به عنوان مثال: eBird را در نظر بگیرید، جاییکه علاقمندان به پرندگان می‌توانند

can upload information about their bird sightings.

اطلاعات خود را از مشاهده پرنده‌ها آنجا بارگذاری کنند.

And then, ornithologists can go

و آنگاه پرنده‌شناسان می‌توانند با مراجعه به آن

and help track populations, migrations, etc.

به ردیابی جمعیت‌ها، مهاجرت‌ها و غیره کمک کنند.

And there's this guy, Mike Oates. Mike Oates lives in the U.K.

این مایک اوتس است. مایک اوتس در پادشاهی متحده زندگی می‌کند.

He's a director of an electroplating company.

او مدیر یک شرکت آبکاری الکتریکی است.

He's found more than 140 comets.

او بیش از ۱۴۰ ستاره دنباله‌دار پیدا کرده است.

He's found so many comets, they named a comet after him.

او ستاره‌های زیادی پیدا کرده، یکی از آنها را به اسم او نامگذاری کرده‌اند.

It's kind of out past Mars. It's a hike.

کمی بعد از مریخ است -- یک پیاده‌روی.

I don't think he's getting his picture taken there anytime soon.

فکر نمی‌کنم که به این زودی عکسش را در آنجا بگیرد.

But he found 140 comets without a telescope.

اما او ۱۴۰ ستاره دنباله‌دار را بدون تلسکوپ پیدا کرده است.

He downloaded data from the NASA SOHO satellite,

او اطلاعات را از ماهواره NASA SOHO دانلود کرده بود،

and that's how he found them.

و بدین طریق آنها را پیدا کرد.

If we can find comets without a telescope,

اگر می‌توانیم بدون تلسکوپ ستاره پیدا کنیم،

shouldn't we be able to find words?

نبایستی که بتوانیم واژه‌ها را هم پیدا کنیم؟

Now, y'all know where I'm going with this.

اکنون همه شما می‌دانید که از اینها چه منظوری دارم.

Because I'm going to the Internet, which is where everybody goes.

چون من اینترنت می‌روم، که جایی است که همه می‌روند.

And the Internet is great for collecting words,

و اینترنت برای جمع‌آوری لغات عالی است،

because the Internet's full of collectors.

چون اینترنت پر از گردآوردندگان است.

And this is a little-known technological fact about the Internet,

و این یکی از فناوری‌های کمترشناخته شده اینترنت است،

but the Internet is actually made up of words and enthusiasm.

البته اینترنت در حقیقت تشکیل شده است از واژگان و شور و شوق.

And words and enthusiasm actually happen to be

و واژگان و شور و شوق در حقیقت می‌توانند

the recipe for lexicography. Isn't that great?

دستورکار فرهنگ‌نویسی باشند. این عالی نیست؟

So there are a lot of really good word-collecting sites out there right now,

بنابراین در حال حاضر سایت‌های خیلی خوب زیادی برای جمع‌آوری کلمات وجود دارند،

but the problem with some of them is that they're not scientific enough.

اما مشکل بعضی از آنها این است که زیاد علمی نیستند.

They show the word, but they don't show any context.

آنها کلمه را نشان می‌دهند، ولی زمینه آن را نشان نمی‌دهند:

Where did it come from? Who said it?

از کجا آمده است؟ چه کسی آن را گفته است؟

What newspaper was it in? What book?

در کدام روزنامه بوده است؟ چه کتابی؟

Because a word is like an archaeological artifact.

چون یک کلمه همانند یک اثر باستان‌شناسی است.

If you don't know the provenance or the source of the artifact,

اگر زادگاه یا خاستگاه اثر را ندانید،

it's not science, it's a pretty thing to look at.

دیگر علم نیست -- فقط یک شی زیبا برای دیدن است.

So a word without its source is like a cut flower.

پس واژهٔ بدون ریشه مانند گلی بریده است.

You know, it's pretty to look at for a while, but then it dies.

همانطور که می‌دانید -- برای مدتی دیدنی است، ولی زود پژمرده می‌شود.

It dies too fast.

بسیار سریع می‌میرد.

So, this whole time I've been saying,

پس همه این مدت می‌گفتم،

"The dictionary, the dictionary, the dictionary, the dictionary."

«لغت‌نامه، لغت‌نامه، لغت‌نامه، لغت‌نامه.»

Not "a dictionary," or "dictionaries." And that's because,

نه «یک لغت‌نامه» یا «لغت‌نامه‌ها.» و به این دلیل است که --

well, people use the dictionary to stand for the whole language.

خوب، مردم لغت‌نامه را به منزلهٔ کل زبان می‌گیرند.

They use it synecdochically.

آن را به صورت جزئی از کل به کار می‌برند.

And one of the problems of knowing a word like "synecdochically"

و یکی از مشکلات دانستن واژهٔ «هم‌دریافتی»

is that you really want an excuse to say "synecdochically."

این است که شما دنبال بهانه‌ای برای گفتن این واژه می‌گردید.

This whole talk has just been an excuse to get me to the point

تمام سخنرانی من بهانه‌ای بود تا به این نقطه برسم

where I could say "synecdochically" to all of you.

که بتوانم جزئی را به عنوان یک کل به شما ارائه کنم.

So I'm really sorry. But when you use a part of something --

پس واقعا متاسفم. ولی وقتی بخشی از چیزی را بکار می‌برید --

like the dictionary is a part of the language,

مثل لغت‌نامه که بخشی از زبان است،

or a flag stands for the United States, it's a symbol of the country --

یا یک پرچم که نشانه کشور آمریکاست، نماد یک کشور --

then you're using it synecdochically.

شما آن را جزئی از کل در نظر گرفته‌اید.

But the thing is, we could make the dictionary the whole language.

اما مسئله این است که ما می‌توانیم لغت‌نامه را کل زبان فرض کنیم.

If we get a bigger pan, then we can put all the words in.

اگر ظرف بزرگتری داشته باشیم می‌توانیم تمام لغات را درون آن بگذاریم.

We can put in all the meanings.

می‌توانیم تمام معانی را بگنجانیم.

Doesn't everyone want more meaning in their lives?

آیا این نیست که همه معانی بیشتری در زندگی خود می‌خواهند؟

And we can make the dictionary not just be a symbol of the language --

و ما می‌توانیم لغت‌نامه را نه تنها به نماد یک زبان --

we can make it be the whole language.

بلکه به کل زبان تبدیل کنیم.

You see, what I'm really hoping for is that my son,

می‌دونین، من بسیار امیدوارم که پسرم --

who turns seven this month -- I want him to barely remember

که این ماه ۷ ساله می‌شود -- دوست دارم که چیزی را به یاد داشته باشد

that this is the form factor that dictionaries used to come in.

که این زمانی شکل عمده لغت‌نامه‌ها بوده است.

This is what dictionaries used to look like.

لغت‌نامه‌ها زمانی این شکلی بودند.

I want him to think of this kind of dictionary as an eight-track tape.

من می‌خواهم که او اینطور لغت‌نامه را مثل نوار ۸-ترانه‌ای در نظر بگیرد.

It's a format that died because it wasn't useful enough.

غالبی بود که بدلیل کارآمد نبودن از بین رفت.

It wasn't really what people needed.

واقعا چیزی نبود که مردم نیاز داشتند.

And the thing is, if we can put in all the words,

و مسئله این است که، اگر ما بتوانیم تمام لغات را بگنجانیم،

no longer have that artificial distinction between good and bad,

دیگر آن تمایز مصنوعی خوب و بد را ندارد،

we can really describe the language like scientists.

و می‌توانیم زبان را همچون دانشمندان تعریف کنیم.

We can leave the aesthetic judgments to the writers and the speakers.

می‌توانیم نقدهای زیباشناختی را به عهده نویسندگان و سخنرانان بگذاریم.

If we can do that, then I can spend all my time fishing,

اگر بتوانیم این کار انجام دهیم، پس من هم می‌توانم تمام وقتم را ماهیگیری کنم

and I don't have to be a traffic cop anymore.

و دیگر مجبور نیستم پلیس ترافیک باشم.

Thank you very much for your kind attention.

از توجه شما بسیار سپاسگزارم.