Lessons from death row inmates | David R. Dow

دیوید داو: درسهایی از زندانیان محکوم به اعدام

Translator: Jenny Zurawell Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: soheila Jafari Reviewer: Amin Gheibi

Two weeks ago,

دو هفته پیش، با همسرم کاتیا پشت میز اشپزخانه نشسته بودم،

I was sitting at the kitchen table with my wife Katya,

دو هفته پیش، با همسرم کاتیا پشت میز اشپزخانه نشسته بودم،

دو هفته پیش، با همسرم کاتیا پشت میز اشپزخانه نشسته بودم،

and we were talking about what I was going to talk about today.

و در مورد چیزی که میخواهم امروز با شما درباره اش صجبت کنم گفتگو میکردیم.

We have an 11-year-old son; his name is Lincoln.

ما یک پسر یازده ساله داریم که اسمش لینکلن است. او در کنار همون میز نشسته بود

He was sitting at the same table, doing his math homework.

و تکالیفش را انجام میداد.

And during a pause in my conversation with Katya,

در حین مکثی که در گفتگو با کاتیا داشتم، نگاهی به لینکلن انداختم

I looked over at Lincoln

در حین مکثی که در گفتگو با کاتیا داشتم، نگاهی به لینکلن انداختم

and I was suddenly thunderstruck

و خاطره یکی از موکلینم ناگهان من رو بهت زده کرد.

by a recollection of a client of mine.

و به یاد آوردن خاطره یکی از موکلینم ناگهان من رو شکه کرد.

My client was a guy named Will.

و به یاد آوردن خاطره یکی از موکلینم ناگهان من رو شکه کرد.

He was from North Texas.

اهل شمال تگزاس بود.

او هرگز پدرش را به درستی نشناخت زیرا پدرش

He never knew his father very well,

because his father left his mom while she was pregnant with him.

زمانی که مادرش او را باردار بود، آنها را ترک کرده بود.

And so, he was destined to be raised by a single mom,

بنابراین قسمت او این شد که توسط یک مادر تنها بزرگ شود،

which might have been all right

که شاید اشکالی نداشت

except that this particular single mom was a paranoid schizophrenic,

به جز اینکه این مادر تنهای بخصوص، یک بیمار متوهم اسکیزوفرنی بود،

به جز اینکه این مادر تنهای بخصوص، یک بیمار متوهم اسکیزوفرنی بود،

and when Will was five years old,

و هنگامی که او پنج ساله بود مادرش تلاش کرد که او را با چاقوی قصابی بکشد.

she tried to kill him with a butcher knife.

مادرش توسط قانون از او جدا و به بیمارستان روانی فرستاده شد.

She was taken away by authorities and placed in a psychiatric hospital,

مادرش توسط قانون از او جدا و به بیمارستان روانی فرستاده شد.

and so for the next several years Will lived with his older brother,

و بدین ترتیب او (ویل) برای چند سال با برادر بزرگترش زندگی کرد

until he committed suicide by shooting himself through the heart.

تا اینکه برادرش با شلیک گلوله ای به قلبش خودکشی کرد.

و بعد از آن

And after that Will bounced around from one family member to another,

ویل از یک فامیل به فامیل دیگه پاسکاری میشد،

until, by the time he was nine years old, he was essentially living on his own.

تا اینکه، وقتی ۹ ساله بود به تنهایی و روی پای خودش زندگی میکرد.

That morning that I was sitting with Katya and Lincoln,

اون روز صبح که من با کاتیا و لینکلن نشسته بودیم، من به پسرم نگاه کردم،

I looked at my son, and I realized that when my client, Will, was his age,

و متوجه شدم که هنگامی که موکل من، ویل در سن او بود،

و متوجه شدم که هنگامی که موکل من، ویل در سن او بود،

he'd been living by himself for two years.

دو سال بوده که به تنهایی روی پای خودش زندگی میکرده.

Will eventually joined a gang

در نهایت ویل به گروه خلافکارها ملحق شد

and committed a number of very serious crimes,

و جرایم بسیار جدی‌ای مرتکب شد،

و جرایم بسیار جدی‌ای مرتکب شد،

including, most seriously of all,

شامل جدی ترین آنها، یک قتل وحشتناک و غم انگیز.

شامل جدی ترین آنها، یک قتل وحشتناک و غم انگیز.

a horrible, tragic murder.

و در نهایت ویل به منظور مجازات برای آن جرم، اعدام شد.

And Will was ultimately executed as punishment for that crime.

و در نهایت ویل به منظور مجازات برای آن جرم، اعدام شد.

اما امروز نمیخوام

But I don't want to talk today about the morality of capital punishment.

اما امروز نمیخوام

درباره اخلاقیات مربوط به مجازات اعدام صحبت کنم. من مطمئناً میگویم که موکل من

I certainly think that my client shouldn't have been executed,

نمیبایست اعدام می شد، ولی بجاش چیزی که امروز میخواهم انجام دهم

but what I would like to do today instead

is talk about the death penalty in a way I've never done before,

بحث در مورد مجازات مرگ به شیوه ای است که هرگز پیش از این به این شیوه انجام نداده ام،

بحث در مورد مجازات مرگ به شیوه ای است که هرگز پیش از این به این شیوه انجام نداده ام،

in a way that is entirely noncontroversial.

به طوری که اصلاً بحث برانگیز نباشد.

به طوری که اصلاً بحث برانگیز نباشد.

فکر میکنم این ممکن است،

I think that's possible,

because there is a corner of the death penalty debate --

زیرا قسمتی در بحث و مناظره درباره مجازات اعدام وجود دارد --

زیرا قسمتی در بحث و مناظره درباره مجازات اعدام وجود دارد --

maybe the most important corner --

و شاید مهمترین قسمت آن--

where everybody agrees,

جایی که همه با آن موافقند،

where the most ardent death penalty supporters

جایی که سرسخت ترین حامیان مجازات مرگ

and the most vociferous abolitionists are on exactly the same page.

و پر سر و صدا ترین افراد طرفدار لغو مجازات اعدام

روی آن اتفاق نظر دارند.

That's the corner I want to explore.

و آن قسمتی است که من میخواهم در آن کاوش کنم.

Before I do that, though, I want to spend a couple of minutes

اما قبل از اینکه این کار را بکنم، میخواهم چند دقیقه ای در مورد چگونگی باز شدن یک پرونده مجازات اعدام صحبت کنم،

telling you how a death penalty case unfolds,

اما قبل از اینکه این کار را بکنم، میخواهم چند دقیقه ای در مورد چگونگی باز شدن یک پرونده مجازات اعدام صحبت کنم،

and then I want to tell you two lessons

و سپس میخواهم در مورد دو درسی که در طی ۲۰ سال وکالتم

that I have learned over the last 20 years as a death penalty lawyer

به عنوان وکیل مجازات اعدام یاد گرفته ام با شما صحبت کنم.

from watching well more than a hundred cases unfold in this way.

دو درسی که از دیدن بیشتر از هزار پرونده که به اینصورت باز شده یاد گرفتم.

You can think of a death penalty case as a story that has four chapters.

شما میتوانید به مورد مجازات اعدام به صورت یک داستان که چهار فصل داره نگاه کنید.

شما میتوانید به مورد مجازات اعدام به صورت یک داستان که چهار فصل داره نگاه کنید.

The first chapter of every case is exactly the same, and it is tragic.

فصل اول همه پرونده‌ها دقیقا مثل هم هستند، و این غم انگیزه.

فصل اول همه پرونده‌ها دقیقا مثل هم هستند، و این غم انگیزه.

It begins with the murder of an innocent human being,

این با قتل یک فرد بیگناه شروع میشه،

این با قتل یک فرد بیگناه شروع میشه،

and it's followed by a trial

و بعدش یک دادگاهه

where the murderer is convicted and sent to death row,

که قاتل در اون دادگاه به مجازات اعدام محکوم میشه،

and that death sentence is ultimately upheld by the state appellate court.

و این حکم اعدام در نهایت توسط دادگاه ایالتی تجدید نظر تائید میشود.

و این حکم اعدام در نهایت توسط دادگاه ایالتی تجدید نظر تائید میشود.

فصل دوم متشکل از دادرسی پیچیده قانونی‌ای است

The second chapter consists of a complicated legal proceeding

known as a state habeas corpus appeal.

که به درخواست تجدید نظر ایالتی معروفه.

The third chapter is an even more complicated legal proceeding

فصل سوم دادرسی پیچیده تری است

known as a federal habeas corpus proceeding.

که به حکم تجدید نظر فدرال شناخته شده است.

And the fourth chapter is one where a variety of things can happen.

و فصل چهارم جایست

که چیزهای مختلفی در آن میتواند اتفاق بیافتد. وکیل ممکن است درخواست عفو کند،

The lawyers might file a clemency petition,

they might initiate even more complex litigation,

یا ممکنه آنها شکایت‌های قانونی پیچیده تری را شروع کنند،

or they might not do anything at all.

یا ممکنه کلاً هیچ کاری نکنند.

But that fourth chapter always ends with an execution.

اما فصل چهارم معمولا با اعدام به پایان میرسد.

اما فصل چهارم معمولا با اعدام به پایان میرسد.

هنگامی که ۲۰ سال پیش وکیل زندانیان محکوم به اعدام شدم،

When I started representing death row inmates more than 20 years ago,

people on death row did not have a right to a lawyer

بیشتر افراد محکوم به اعدام حق داشتن وکیل در فصل دوم یا چهارمِ این داستان را نداشتند.

in either the second or the fourth chapter of this story.

بیشتر افراد محکوم به اعدام حق داشتن وکیل در فصل دوم یا چهارمِ این داستان را نداشتند.

They were on their own.

آنها تنها با خودشان رها میشدند.

In fact, it wasn't until the late 1980s

در حقیقت، اواخر دهه هشتاد آنها حق داشتن وکیل را در فصل سوم این داستان بدست آوردند.

that they acquired a right to a lawyer during the third chapter of the story.

در حقیقت، اواخر دهه هشتاد آنها حق داشتن وکیل را در فصل سوم این داستان بدست آوردند.

در حقیقت، اواخر دهه هشتاد آنها حق داشتن وکیل را در فصل سوم این داستان بدست آوردند.

So what all of these death row inmates had to do was rely on volunteer lawyers

بنابراین کاری که همه این زندانیان محکوم به اعدام باید میکردن

تکیه بر وکلای داوطلب برای رسیدگی به مراحل قانونی آنها بود.

to handle their legal proceedings.

تکیه بر وکلای داوطلب برای رسیدگی به مراحل قانونی آنها بود.

The problem is that there were way more guys on death row

مشکل این بود که تعداد محکومین به اعدام

بیشتر از تعداد وکلایی بود که هم علاقمند بودند در این زمینه کار کنند و هم تجربه کافی در این زمینه داشتند.

than there were lawyers

who had both the interest and the expertise to work on these cases.

And so inevitably,

خُب البته به ناچار

lawyers drifted to cases that were already in chapter four --

وکلا به سمت پرونده‌هایی که به فصل چهارم رسیده بودند کشیده میشدند -- که این البته قابل درک است.

that makes sense, of course.

اونها پرونده هایی بودند که ضرورت بیشتری داشتند؛

Those are the cases that are most urgent;

اینها افرادی بودند که خیلی به اعدام شدن نزدیک بودند.

those are the guys who are closest to being executed.

Some of these lawyers were successful;

بعضی از این وکلا موفق بودند؛ آنها توانستند برای موکلین شان جلسه دادگاه جدیدی ترتیب بدهند.

they managed to get new trials for their clients.

Others of them managed to extend the lives of their clients,

بعضی دیگه از اونها تونستند زمان زنده بودن موکل‌هاشون رو طولانی تر کنند،

sometimes by years, sometimes by months.

در بعضی موارد چند سال‌، در بعضی موارد چند ماه.

But the one thing that didn't happen

اما یه چیزی که اتفاق نیافتاد

این بود که هرگز یک کاهش جدی و مداوم در تعداد سالانه اعدام شدگان تگزاس بوجود نیامد.

was that there was never a serious and sustained decline

in the number of annual executions in Texas.

این بود که هرگز یک کاهش جدی و مداوم در تعداد سالانه اعدام شدگان تگزاس بوجود نیامد.

In fact, as you can see from this graph,

در حقیقت، همانطور که در این نمودار میبینید، از زمانی که نظام اعدام تگزاس

from the time that the Texas execution apparatus got efficient

از اواسط تا اواخر دهه ۹۰ کار آمد شد،

in the mid- to late 1990s,

there have only been a couple of years

فقط چند سالی تعداد اعدام شدگان سالیانه به پایین تر از ۲۰ [نفر] رسید.

where the number of annual executions dipped below 20.

فقط چند سالی تعداد اعدام شدگان سالیانه به پایین تر از ۲۰ [نفر] رسید.

In a typical year in Texas,

درهر سال عادی در تگزاس بطور متوسط هر ماه حدود دو نفر اعدام میشوند.

we're averaging about two people a month.

درهر سال عادی در تگزاس بطور متوسط هر ماه حدود دو نفر اعدام میشوند.

درهر سال عادی در تگزاس بطور متوسط هر ماه حدود دو نفر اعدام میشوند.

In some years in Texas, we've executed close to 40 people,

در بعضی از سالها در تگزاس، ما حدود ۴۰ نفر در سال اعدام داشته ایم، و این تعداد

and this number has never significantly declined over the last 15 years.

هرگز به طور چشمگیری در ۱۵ سال گذشته کاهش نداشته.

And yet, at the same time that we continue to execute

و در عین حال، در همان زمان که ما همچنان به اعدام همان تعداد افراد ادامه میدادیم،

about the same number of people every year,

و در عین حال، در همان زمان که ما همچنان به اعدام همان تعداد افراد ادامه میدادیم،

the number of people who we're sentencing to death on an annual basis

تعدادی از افرادی را که ما محکوم به اعدام میکردیم به صورت سالیانه به شدت کاهش داشت.

تعدادی از افرادی را که ما محکوم به اعدام میکردیم به صورت سالیانه به شدت کاهش داشت.

has dropped rather steeply.

تعدادی از افرادی را که ما محکوم به اعدام میکردیم به صورت سالیانه به شدت کاهش داشت.

So we have this paradox,

خُب ما این پاردوکس و تناقض را داریم،

که تعداد اعدام شدگان در همان سطح بالا قرار داشت،

which is that the number of annual executions has remained high

but the number of new death sentences has gone down.

اما تعداد محکومین به اعدام جدید کاهش یافته بود.

Why is that?

چرا اینطور بود؟

It can't be attributed to a decline in the murder rate,

این نمیتواند به کاهش نرخ قتل نسبت داده شود،

because the murder rate has not declined nearly so steeply

چونکه تقریبا نرخ قتل به نسبت خط قرمز در این نمودار کاهش نیافته بود.

چونکه تقریبا نرخ قتل به نسبت خط قرمز در این نمودار کاهش نیافته بود.

as the red line on that graph has gone down.

What has happened instead

به جای این، اتفاقی که افتاده بود

is that juries have started to sentence more and more people to prison

این بود که هیات منصفه شروع کردند به محکوم کردند افراد به حبس ابد

بدون بخشش و حکم مشروط،

for the rest of their lives without the possibility of parole,

rather than sending them to the execution chamber.

به جای محکوم کردن آنها به اتاق اعدام.

چرا این اتفاق افتاد؟

Why has that happened?

It hasn't happened because of a dissolution

این اتفاق بخاطر از دست رفتن پشتیبانیِ اجتماعی و مردمی حکم اعدام نبود.

of popular support for the death penalty.

مخالفان حکم اعدام بخاطر این واقعیت که پشتیبانی از حکم اعدام در تگزاس

Death penalty opponents take great solace in the fact

در پایین ترین سطح خود قرار دارد خوشحالند.

that death penalty support in Texas is at an all-time low.

Do you know what all-time low in Texas means?

میدونید که پائین ترین سطح در تگزاس یعنی چه؟

It means that it's in the low 60 percent.

بدین معنی که پائین تر از ۶۰ درصد است.

Now, that's really good compared to the mid-1980s,

این واقعا مقایسه خوبی با اواسط دهه ۸۰ هنگامی که این بیش از ۸۰ درصد بود،

when it was in excess of 80 percent,

این واقعا مقایسه خوبی با اواسط دهه ۸۰ هنگامی که این بیش از ۸۰ درصد بود،

but we can't explain the decline in death sentences

لیکن ما نمیتوانیم توضیحی برای کاهش محکومیت به اعدام

and the affinity for life without the possibility of parole

و ارتباط آن با حبس ابد بدون شرط آزادی برای کاهش پشتبانی از مجازات اعدام بدهیم،

by an erosion of support for the death penalty,

because people still support the death penalty.

زیرا هنوز مردم مجازات اعدام را حمایت و پشتیبانی میکنند.

What's happened to cause this phenomenon?

این پدیده چگونه اتفاق افتاد؟

What's happened is that lawyers who represent death row inmates

چیزی که اتفاق افتاد اینه که

وکلایی که نمایندگی

محکومین به اعدام را داشتند تمرکزشان را

have shifted their focus to earlier and earlier chapters

به فصول ابتدایی داستان محکومین به اعدام معطوف کردند.

of the death penalty story.

So 25 years ago, they focused on chapter four.

خُب ۲۵ سال پیش، انها متمرکز بر فصل چهارم بودند.

And they went from chapter four 25 years ago

آنها ۲۵ سال پیش در اواخر دهد ۸۰ از فصل چهارم به فصل سوم رفتند.

to chapter three in the late 1980s.

آنها ۲۵ سال پیش در اواخر دهد ۸۰ از فصل چهارم به فصل سوم رفتند.

And they went from chapter three in the late 1980s

در پایان دهد ۸۰ تا اواسط دهه ۹۰ از فصل سوم به فصل دوم رفتند.

to chapter two in the mid-1990s.

و از اوسط دهد ۹۰ تا اواخر آن آنها تمرکز بر فصل اول داستان کردند.

And beginning in the mid- to late 1990s,

they began to focus on chapter one of the story.

و از اوسط دهد ۹۰ تا اواخر آن آنها تمرکز بر فصل اول داستان کردند.

Now, you might think that this decline in death sentences

حال شاید شما فکر کنید که این کاهش حکم اعدام و

and the increase in the number of life sentences

افزایش تعداد حبس ابد یه چیز خوبه و یا یه چیز بده.

is a good thing or a bad thing.

I don't want to have a conversation about that today.

امروز نمیخواهم گفتگویی در این مورد داشته باشم.

All that I want to tell you is that the reason that this has happened

همه آنچه که میخواهم به شما بگویم اینه که این اتفاق به این دلیل افتاد

is because death penalty lawyers have understood

که وکلای محکومین به اعدام متوجه شدند

that the earlier you intervene in a case,

که هر چه زودتر در پروند دخالت کنند،

the greater the likelihood that you're going to save your client's life.

احتمال بالاتری برای نجات جان موکلین شان هست.

That's the first thing I've learned.

این اولین چیزیست که من یادگرفتم.

Here's the second thing I learned:

و این دومین چیزیست که من یاد گرفتم:

My client Will was not the exception to the rule;

ویل موکل من مستثنی از قانون نبود؛

ویل موکل من مستثنی از قانون نبود؛

he was the rule.

او خود قانون بود.

I sometimes say, if you tell me the name of a death row inmate --

گاهی من میگم اگر اسم محکوم به اعدام را به من بگید--

doesn't matter what state he's in,

-- مهم نیست که در کدوم ایالت هست، مهم نیست که اگر من او را قبلا دید باشم یا نه--

doesn't matter if I've ever met him before --

I'll write his biography for you.

من بیوگرافی او را برای شما مینویسم.

And eight out of 10 times,

وهشت نفر از هر ده نفر،

the details of that biography will be more or less accurate.

کم و بیش بیوگرافی‌شان دقیق خواهد بود.

کم و بیش بیوگرافی‌شان دقیق خواهد بود.

And the reason for that is that 80 percent of the people on death row

و دلیل آن این است که هشتاد درصد از افرادی که محکوم به اعدام میشوند

are people who came from the same sort of dysfunctional family that Will did.

از خانواده های نابسامان مانند خانواده ویل میایند.

Eighty percent of the people on death row

هشتاد درصد از افراد محکوم به اعدام افرادی هستند

are people who had exposure to the juvenile justice system.

که در معرض سیستم قضایی برای نوجوانان قرار گرفته اند.

که در معرض سیستم قضایی برای نوجوانان قرار گرفته اند.

That's the second lesson that I've learned.

این دومین درسی بود که من یاد گرفتم.

این دومین درسی بود که من یاد گرفتم.

Now we're right on the cusp of that corner

حال ما در آستانه گوشه ای هستیم که همه با آن موافق خواهند بود.

where everybody's going to agree.

حال ما در آستانه گوشه ای هستیم که همه با آن موافق خواهند بود.

People in this room might disagree

شاید افراد حاضر در سالن موافق با اعدام نشدن "ویل" نباشند،

about whether Will should have been executed,

شاید افراد حاضر در سالن موافق با اعدام نشدن "ویل" نباشند،

but I think everybody would agree

اما من گمان میکنم که همه با این موافق باشند که بهترین نسخه این داستان

that the best possible version of his story

اما من گمان میکنم که همه با این موافق باشند که بهترین نسخه این داستان

would be a story where no murder ever occurs.

این است که اصلا قتلی اتفاق نمی‌افتاد.

این است که اصلا قتلی اتفاق نمی‌افتاد.

How do we do that?

ما چگونه میتوانیم این را انجام دهیم؟

When our son Lincoln was working on that math problem two weeks ago,

دو هفته پیش، وقتی پسرمان لینکلن روی مشکل ریاضیش کار میکرد، که یه مشکل بزرگ قدیمی بود.

it was a big, gnarly problem.

دو هفته پیش، وقتی پسرمان لینکلن روی مشکل ریاضیش کار میکرد، که یه مشکل بزرگ قدیمی بود.

And he was learning how, when you have a big old gnarly problem,

و او داشت یاد میگرفت، وقتی یک مشکل قدیمی بزرگ داری،

sometimes the solution is to slice it into smaller problems.

گاهی راه حل اینه مشکل به مشکل های کوچک تقسیم بشه.

That's what we do for most problems --

این چیزیه که ما برای بیشتر مشکلاتمان انجام میدهیم -- در ریاضی ، فیزیک و حتی در قوانین اجتماعی--

in math, in physics, even in social policy --

we slice them into smaller, more manageable problems.

ما آنها را به تکه های کوچکتری تقسیم میکنیم، تا مشکلات بیشتر قابل مدیرت باشند.

But every once in a while, as Dwight Eisenhower said,

اما هر از چندگاه،

همانطور که دوایت آیزنهاور (رئیس جمهور اسبق امریکا) گفت،

the way you solve a problem is to make it bigger.

راه حل یک مساله بزرگتر کردن آن است.

راه حل یک مساله بزرگتر کردن آن است.

شیوه ای که ما این مشکل را حل میکنیم

The way we solve this problem

is to make the issue of the death penalty bigger.

اینه که مسائل مجازات اعدام را بزرگتر میکنیم.

We have to say, all right.

ما باید بگویم، بسیار خوب.

We have these four chapters of a death penalty story,

ما چهار فصل در داستان مجازات اعدام داریم،

ما چهار فصل در داستان مجازات اعدام داریم،

but what happens before that story begins?

اما قبل از اینکه داستان شروع بشه چه اتفاقی می افته؟

اما قبل از اینکه داستان شروع بشه چه اتفاقی می افته؟

How can we intervene in the life of a murderer

چگونه میتوان وارد زندگی یک قاتل شد

before he's a murderer?

قبل از اینکه او قاتل شود؟

What options do we have to nudge that person off of the path

چه گزینه‌هایی برای خارج کردن این فرد

چه گزینه‌هایی برای خارج کردن این فرد

از این مسیری که او را به این نتیجه هدایت میکنه داریم

از این مسیری که او را به این نتیجه هدایت میکنه داریم

that is going to lead to a result that everybody --

death penalty supporters and death penalty opponents --

مسیری که همه -- چه اونایی که با مجازات اعدام موافقند و چه اونایی که مخالفند --

still think is a bad result:

هنوز فکر میکنند که پی آمد بدی است:

هنوز فکر میکنند که پی آمد بدی است:

the murder of an innocent human being?

کشتن یک انسان بیگناه ؟

You know, sometimes people say that something isn't rocket science.

میدونید، گاهی مردم میگن این علم موشک که نیست.

میدونید، گاهی مردم میگن این علم موشک که نیست.

میدونید، گاهی مردم میگن این علم موشک که نیست.

And by that, what they mean is rocket science is really complicated

این گفته بدین معنی است که که علم موشک واقعا پیچیده

and this problem that we're talking about now is really simple.

و این مشکلی که ما داریم درباره اش صحبت میکنیم واقعا ساده است.

Well that's rocket science;

خوب علم موشک چیه:

that's the mathematical expression for the thrust created by a rocket.

این بیان ریاضی برای پرتاب کردن است که توسط یک موشک ایجاد میشود.

این بیان ریاضی برای پرتاب کردن است که توسط یک موشک ایجاد میشود.

What we're talking about today is just as complicated.

چیزی که ما درباره اش امروز صحبت میکنیم به همان اندازه پیچیده است.

چیزی که ما درباره اش امروز صحبت میکنیم به همان اندازه پیچیده است.

What we're talking about today is also rocket science.

چیزی که امروز ما درباره اش صحبت میکنیم نیز علم موشکه.

چیزی که امروز ما درباره اش صحبت میکنیم نیز علم موشکه.

My client Will and 80 percent of the people on death row

موکل من، ویل

و ۸۰ درصد از افرادی که به مجازات اعدام محکوم میشوند

had five chapters in their lives

پنج فصل در زندگیشان دارند

that came before the four chapters of the death penalty story.

که قبل از چهار فصل ٍ داستان مجازات اعدامشان، می آید.

که قبل از چهار فصل ٍ داستان مجازات اعدامشان، می آید.

من به این پنج فصل به عنوان نقاط مداخله و ورود فکر میکنم،

I think of these five chapters as points of intervention,

places in their lives

نقاطی در زندگی آنها که جامعه ما

when our society could've intervened in their lives

میتوانست با مداخله کردن در زندگی آنها، آنها را از مسیری که در آن بودند منحرف میکرد

and nudged them off of the path that they were on

that created a consequence that we all --

مسیری که پی آمدهایی را حاصل خواهد کرد که همه ما -- چه آنها که موافق مجازات اعدام هستند

death penalty supporters or death penalty opponents --

و چه آنها که مخالف مجازات اعدام هستند --

say was a bad result.

معتقدیم که پی آمد و نتیجه بدی است.

Now, during each of these five chapters:

در طول هر یک از این پنج فصل:

when his mother was pregnant with him;

زمانی که مادرش او را حامله بوده؛

in his early childhood years;

دوران طفولیتش؛

when he was in elementary school;

هنگامی که در مدرسه ابتدایی بود؛

when he was in middle school and then high school;

و هنگامی که در مدرسه راهنمایی و دبیرستان بوده:

and when he was in the juvenile justice system --

و هنگامی که در برابر سیستم قضایی نوجوانان بوده -- در طول هریک از این پنج فصل،

during each of those five chapters,

there were a wide variety of things that society could have done.

طیف گسترده ای از کارها را جامعه میتوانسته انجام دهد.

In fact, if we just imagine

در حقیقت، اگر ما فقط تصور کنیم

that there are five different modes of intervention,

که اینها پنج حالت متفاوت از مداخله هستند، شیوه‌هایی که جامعه میتواند در هر یک از این فصول دخالت کند،

the way that society could intervene in each of those five chapters,

که اینها پنج حالت متفاوت از مداخله هستند، شیوه‌هایی که جامعه میتواند در هر یک از این فصول دخالت کند،

and we could mix and match them any way we want,

ما میتوانیم آنها را با هر شیوه و راهی که میخواهیم ترکیب و تطبیق دهیم،

there are 3,000 -- more than 3,000 -- possible strategies

۳۰۰۰ و یا بیشتر از ۳۰۰۰ استراتژی ممکن

that we could embrace

برای این هست که ما میتوانیم کودکانی مانند ویل را از مسیری که در آن هستند خارج کنیم.

in order to nudge kids like Will off of the path that they're on.

برای این هست که ما میتوانیم کودکانی مانند ویل را از مسیری که در آن هستند خارج کنیم.

So I'm not standing here today with the solution.

امروز من اینجا با راه حل نایستاده ام.

امروز من اینجا با راه حل نایستاده ام.

But the fact that we still have a lot to learn,

اما در حقیقت ما هنوز چیزهای زیادی برای یادگرفتن داریم،

that doesn't mean that we don't know a lot already.

که این بدین معنی نیست که ما چیزهای زیادی را از قبل نمیدانیم.

We know from experience in other states

ما تجربیات دیگر ایالات را میدانیم

that there are a wide variety of modes of intervention

که در آنجا طیف گسترده ای از حالات مداخله وجود دارد

that we could be using in Texas,

و ما میتوانیم آنها را در تگزاس، و هر ایالت دیگری که از انها استفاده نمیکند

and in every other state that isn't using them,

in order to prevent a consequence that we all agree is bad.

به منظور جلوگیری از پی آمدهایی که همه ما با آن موافقیم که بد هستند، بکار گیریم.

I'll just mention a few.

من فقط به چند مورد از انها اشاره خواهم کرد.

I won't talk today about reforming the legal system.

امروز من درباره تغییر در سیستم قضایی صحبت نمیکنم.

That's probably a topic

که احتمالا یک موضوع مناسب برای محلی که پر از وکلا و قضات است بهترین اندوخته میباشد.

that is best reserved for a room full of lawyers and judges.

Instead, let me talk about a couple of modes of intervention

به جای آن اجازه دهید درباره چند مورد از حالات مداخله

that we can all help accomplish,

که ما میتوانیم برای انجام آنها کمک کنیم صحبت کنم،

because they are modes of intervention that will come about

چونکه اینها حالاتی از مداخله هستند که وقتی قانون گذاران و سیاستمداران، وقتی شهروندان مالیات دهنده ،

when legislators and policymakers, when taxpayers and citizens,

چونکه اینها حالاتی از مداخله هستند که وقتی قانون گذاران و سیاستمداران، وقتی شهروندان مالیات دهنده ،

agree that that's what we ought to be doing

بر سر آن موافقت کردند که ما باید چه کنیم، چگونه باید پولمان را خرج کنیم، مشخص خواهند شد.

and that's how we ought to be spending our money.

بر سر آن موافقت کردند که ما باید چه کنیم، چگونه باید پولمان را خرج کنیم، مشخص خواهند شد.

We could be providing early childhood care

ما میتوانیم، مراقبت های دوران اولیه کودکی را

برای کودکانی که از لحاظ اقتصادی محرومند ایجاد کنیم،

for economically disadvantaged and otherwise troubled kids,

and we could be doing it for free.

و میتوانیم آن را بصورت رایگان انجام دهیم.

And we could be nudging kids like Will off of the path that we're on.

ما میتوانیم کودکانی مثل ویل را از مسیری که در ان قرار دارند بیرون بکشیم .

There are other states that do that, but we don't.

ایالات دیگری هستند که این کار را انجام میدهند، اما ما نمیکنیم.

We could be providing special schools,

ما میتوانیم مدارس مخصوصی را در هر دو سطح دبیرستان

at both the high school level and the middle school level,

و مدرسه راهنمایی، حتی در مهدکودک فراهم کنیم

but even in K-5,

that target economically and otherwise disadvantaged kids,

که کودکانی که از نظر اقتصادی ضعیف هستند، و بطور خاص کودکانی که

and particularly kids who have had exposure to the juvenile justice system.

با سیستم قضایی نوجوانان روبرو شده اند را مورد پوشش قرار میدهند.

با سیستم قضایی نوجوانان روبرو شده اند را مورد پوشش قرار میدهند.

There are a handful of states that do that;

تعداد زیادی از ایالات اینکار را انجام میدهند؛

Texas doesn't.

و تگزاس کاری در این زمینه نمیکند.

There's one other thing we can be doing -- well, there are a bunch of other things --

یه چیز دیگه هم هست که ما میتونیم انجام بدیم.

خب، تعداد زیادی کار هست که ما میتوینم انجام دهیم-- چیزی که قصد دارم به آن اشاره کنم کار دیگریست که ما میتواینم انجام دهیم

there's one other thing that I'm going to mention,

و چیزی که امروز خواهم گفت تنها چیزیست که میتونه بحث برانگیز باشه .

and this is going to be the only controversial thing that I say today.

و چیزی که امروز خواهم گفت تنها چیزیست که میتونه بحث برانگیز باشه .

We could be intervening much more aggressively

ما میتونیم به شدت به خانه هایی که عملکرد نا کارآمد خطرناکی دارند مداخله کنیم،

ما میتونیم به شدت به خانه هایی که عملکرد نا کارآمد خطرناکی دارند مداخله کنیم،

into dangerously dysfunctional homes,

ما میتونیم به شدت به خانه هایی که عملکرد نا کارآمد خطرناکی دارند مداخله کنیم،

and getting kids out of them

و کودکان را قبل از اینکه

before their moms pick up butcher knives and threaten to kill them.

مادرشان چاقوی قصابی را بردارد و سعی در کشتن آنها بکند، از آنجا خارج کنیم.

If we're going to do that, we need a place to put them.

اگر ما اینکار را بکنیم، ما نیاز به مکانی برای نگهداری آنها (کودکان) داریم .

اگر ما اینکار را بکنیم، ما نیاز به مکانی برای نگهداری آنها (کودکان) داریم .

Even if we do all of those things,

حتی اگر همه این کارها را بکنیم، بعصی از کودکان درون شکافهایی خواهند افتاد

some kids are going to fall through the cracks

and they're going to end up in that last chapter

و آنها با فصل چهارم داستان قبل از اینکه قتلی صورت گیرد، مواجه خواهند شد،

before the murder story begins,

they're going to end up in the juvenile justice system.

آنها با سیستم قضایی برای نوجوانان خواهند رسید( جرمی مرتکب خواهند شد).

حتی اگر این اتفاق بیفتد، هنوز دیر نیست.

And even if that happens, it's not yet too late.

حتی اگر این اتفاق بیفتد، هنوز دیر نیست.

There's still time to nudge them,

هنوز فرصت برای اینکه آنها را (از مسیری که در آن هستند) به بیرون برانیم هست،

if we think about nudging them rather than just punishing them.

اگر به بیرون راندن آنها به جای اینکه فقط آنها را مجازات کنیم فکر کنیم.

اگر به بیرون راندن آنها به جای اینکه فقط آنها را مجازات کنیم فکر کنیم.

There are two professors in the Northeast --

دو تا پرفسور در ناحیه شرقی کشور- یکی در دانشگاه یل و دیگی در دانشگاه مریلند هستند--

one at Yale and one at Maryland --

که مدرسه هایی را بنا نهادند که به زندانهای نوجوانان مرتبط اند.

they set up a school that is attached to a juvenile prison.

که مدرسه هایی را بنا نهادند که به زندانهای نوجوانان مرتبط اند.

And the kids are in prison, but they go to school

و کودکان در زندانند، ولیکن از ساعت هشت صبح تا چهار بعد از ظهر به مدرسه میروند.

from eight in the morning until four in the afternoon.

و کودکان در زندانند، ولیکن از ساعت هشت صبح تا چهار بعد از ظهر به مدرسه میروند.

Now, it was logistically difficult.

از لحاظ تدارکاتی این کار مشکلی بوده.

They had to recruit teachers who wanted to teach inside a prison,

آنها باید معلمینی را استخدام کنند

که بخواهند در زندان درس بدهند ، آنها باید جدایی سخت و محکمی

they had to establish strict separation

between the people who work at the school and the prison authorities,

بین افرادی که در مدرسه کار میکنند و مسئولان زندان کار برقرار کنند.

و از همه دلهره آور تر، آنها نیاز به ابداع یک برنامه آموزشی جدید دارند.

and most dauntingly of all,

they needed to invent a new curriculum because you know what?

می دانید چرا؟

People don't come into and out of prison on a semester basis.

زندانیان بر پایه زمان ترمی به زندان وارد و از آن خارج نمیشوند.

(Laughter)

But they did all those things.

اما آنها همه این چیزها را انجام میدهند.

Now, what do all of these things have in common?

همه این چیزیها چه کارها را مشترک دارند؟

What all of these things have in common is that they cost money.

چیزی که همه این کارها مشترک دارند اینه که اینها هزینه بر هستند.

Some of the people in the room might be old enough

برخی از افرادی که اینجا هستند به اندازه کافی مسن هستند که اون مرد را در تبلیغ فیلتر روغن را به خاطر بیاورند .

to remember the guy on the old oil filter commercial.

برخی از افرادی که اینجا هستند به اندازه کافی مسن هستند که اون مرد را در تبلیغ فیلتر روغن را به خاطر بیاورند .

He used to say, "Well, you can pay me now or you can pay me later."

او عادت داشت که بگه، "خوب ، الان میتونی به من بپردازی و یا بعدا بهم بپردازی."

او عادت داشت که بگه، "خوب ، الان میتونی به من بپردازی و یا بعدا بهم بپردازی."

What we're doing in the death penalty system

کاری که ما در سیستم مجازات اعدام انجام دهیم اینه که ما داریم بعدا (هزینه اش را) میپردازیم.

کاری که ما در سیستم مجازات اعدام انجام دهیم اینه که ما داریم بعدا (هزینه اش را) میپردازیم.

is we're paying later.

کاری که ما در سیستم مجازات اعدام انجام دهیم اینه که ما داریم بعدا (هزینه اش را) میپردازیم.

But the thing is that for every 15,000 dollars

اما نکته ای که هست اینه

که برای هر ۱۵،۰۰۰ دلار که ما صرف مداخله

that we spend intervening

in the lives of economically and otherwise disadvantaged kids

در زندگی بچه های محروم اقتصادی در فصول اولیه زندگیشان میکنیم،

in those earlier chapters,

در زندگی بچه های محروم اقتصادی در فصول اولیه زندگیشان میکنیم،

we save 80,000 dollars in crime-related costs down the road.

ما در نهایت ۸۰،۰۰۰ دلار صرفه جویی در هزینه های مرتبط با جرم و جنایت می‌کنیم.

Even if you don't agree that there's a moral imperative that we do it,

حتی اگر شما موافق این نباشید

که انجام این [کار] یک ضرورت اخلاقیست،

این [کار] از لحاظ اقتصادی قابل فهم است.

it just makes economic sense.

I want to tell you about the last conversation that I had with Will.

میخواهم آخرین گفتگویی که با ویل داشتم با شما صحبت کنم.

It was the day that he was going to be executed,

اون روزی بود که قرار بود اورا اعدام کنند، ما فقط صحبت می کردیم.

اون روزی بود که قرار بود او را اعدام کنند، ما فقط صحبت می کردیم.

and we were just talking.

There was nothing left to do in his case.

کاری باقی نماند بود که برای این پرونده بشه انجام داد.

کاری باقی نماند بود که برای این پرونده بشه انجام داد.

And we were talking about his life.

ما در مورد زندگیش صحبت میکردیم.

And he was talking first about his dad, who he hardly knew, who had died,

در ابتدا او راجع به پدرش کسی که او به سختی می شناخت اش، صحبت کرد،

او مرده بود، و سپس درباره مادرش که او می شناختش، و هنوز زنده است.

او مرده بود، و سپس درباره مادرش که او می شناختش، و هنوز زنده است.

and then about his mom, who he did know, who was still alive.

او مرده بود، و سپس درباره مادرش که او می شناختش، و هنوز زنده است.

او مرده بود، و سپس درباره مادرش که او می شناختش، و هنوز زنده است.

And I said to him,

بهش گفتم، " داستان را میدونم. پرونده را خوندم، میدونم که او سعی کرده که تو را بکشه."

"I know the story.

بهش گفتم، " داستان را میدونم. پرونده را خوندم، میدونم که او سعی کرده که تو را بکشه."

I've read the records.

بهش گفتم، " داستان را میدونم. پرونده را خوندم، میدونم که او سعی کرده که تو را بکشه."

I know that she tried to kill you."

بهش گفتم، " داستان را میدونم. پرونده را خوندم، میدونم که او سعی کرده که تو را بکشه."

I said, "But I've always wondered

گفتم ، " ولی همیشه متحیرم که ایا واقعا آن را به خاطر می آوری و یا نه."

whether you really actually remember that."

گفتم ، " ولی همیشه متحیرم که ایا واقعا آن را به خاطر می آوری و یا نه."

I said, "I don't remember anything from when I was five years old.

گفتم، "من چیزی را از وقتی پنج ساله بودم به خاطر نمی آورم.

گفتم، "من چیزی را از وقتی پنج ساله بودم به خاطر نمی آورم.

Maybe you just remember somebody telling you."

شاید تو فقط چیزهایی را که یه نفر بهت گفته را به خاطر بیاوری."

And he looked at me and he leaned forward,

او نگاهی به من کرد و به جلو خم شد، و گفت،

and he said, "Professor," --

" پروفسور"، -- او مرا برای ۱۲ سال میشناخت و هنوز به من میگفت پروفسور.

he'd known me for 12 years, he still called me Professor.

He said, "Professor, I don't mean any disrespect by this,

گفت "قصد بی احترامی ندارم

but when your mama picks up a butcher knife

اما وقتی مادرت چاقوی قصابیی را که از تو بزرگتره بر میداره،

اما وقتی مادرت چاقوی قصابیی را که از تو بزرگتره بر میداره،

that looks bigger than you are,

and chases you through the house screaming she's going to kill you,

و در طول خونه تو را تعقیب میکنه فریاد میزنه که تو را خواهد کشت

and you have to lock yourself in the bathroom

و تو باید خودت را در حمام قفل کنی و پشت در تکیه بدهی

and lean against the door

and holler for help until the police get there,"

و آن را نگه داری تا اینکه کمک پلیس برسه،"

او نگاهی به من کرد و گفت، " این چیزیه که تو نمیتوانی فراموش کنی."

he looked at me and he said,

"that's something you don't forget."

او نگاهی به من کرد و گفت، " این چیزیه که تو نمیتوانی فراموش کنی."

I hope there's one thing you all won't forget:

امیدوارم که همه شما یه چیزی را فراموش نکنید:

In between the time you arrived here this morning

بین زمانی که شما امروز صبح به اینجا آمدید تا زمان استراحت برای ناهار،

and the time we break for lunch,

چهار قتل در ایالات متحده صورت میپذیرد.

there are going to be four homicides in the United States.

چهار قتل در ایالات متحده صورت میپذیرد.

We're going to devote enormous social resources

ما قصد داریم که منابع عظیم اجتماعی برای مجازات افرادی که مرتکب آن جنایات شده اند تخصیص دهیم،

to punishing the people who commit those crimes,

که مقتضی است، زیرا ما باید افرادی که کارهای بدی کرده اند را مجازات کنیم.

and that's appropriate

because we should punish people who do bad things.

که مقتضی است، زیرا ما باید افرادی که کارهای بدی کرده اند را مجازات کنیم.

اما میتوان از سه تا از این قتل ها جلوگیری کرد.

But three of those crimes are preventable.

If we make the picture bigger

اگر ما تصویر بزرگتری بسازیم

and devote our attention to the earlier chapters,

و توجهمان را به فصول اولیه تخصیص دهیم،

then we're never going to write the first sentence

ما هرگز اولین جمله که با مجازات مرگ شروع میشود را نخواهیم نوشت.

that begins the death penalty story.

ما هرگز اولین جمله که با مجازات مرگ شروع میشود را نخواهیم نوشت.

Thank you.

بسیار سپاسگزارم.

( تشویق حضار)

(Applause)