How the NSA betrayed the world's trust -- time to act | Mikko Hypponen

میکو هایپونِن: "اِن اِس اِی" چگونه به اعتماد جهان خیانت کرد--زمان اقدام است

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Amirpouya Ghaemian

The two most likely largest inventions

احتمالاً دو اختراع بزرگ

of our generation

در نسل ما

are the Internet and the mobile phone.

اینترنت و موبایل هستند.

They've changed the world.

آن‌ها جهان را تغییر داده‌اند.

However, largely to our surprise,

اما جالب این جاست که

they also turned out to be the perfect tools

آن دو به بهترین ابزار

for the surveillance state.

برای شنود نیز تبدیل شدند.

It turned out that the capability

به نظر می‌رسد که قابلیت

to collect data, information and connections

جمع آوری اطلاعات، جزئیات و ارتباطات

about basically any of us and all of us

درباره ی هرکدام از ما و همه ی ما با دیگران

is exactly what we've been hearing

دقیقاً همان چیزی است که درباره‌اش

throughout of the summer through revelations and leaks

در طول تابستان اخیر و از طریق افشاگری‌ها و درز اخبار

about Western intelligence agencies,

درباره سازمان‌های امنیتی غربی،

mostly U.S. intelligence agencies,

و اغلب سازمان‌های امنیتی آمریکایی،

watching over the rest of the world.

که بقیه جهان را زیر نظر دارند، شنیده‌ایم.

We've heard about these starting with the

اولین بار از طریق افشاگری ششم ژوئن

revelations from June 6.

از این مسئله مطلع شدیم.

Edward Snowden started leaking information,

ادوارد اسنودن شروع به افشای اطلاعات،

top secret classified information,

و اطلاعات فوق محرمانه و طبقه‌بندی شده،

from the U.S. intelligence agencies,

از آژانس‌های امنیتی آمریکایی کرد،

and we started learning about things like PRISM

و بعد درباره چیزهایی مثل "پریزم" (PRISM) شنیدیم

and XKeyscore and others.

و "ایکس‌کی‌اسکور" (XKeyscore) و دیگر ابزار شنود.

And these are examples of the kinds of programs

این‌ها نمونه‌هایی از انواع برنامه‌هایی هستند که

U.S. intelligence agencies are running right now,

سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی آمریکایی در حال حاضر از آن ها

against the whole rest of the world.

علیه بقیه ی جهان استفاده می کنند.

And if you look back about the forecasts

اگر به پیش‌بینی‌هایی که جرج اورول (نویسنده ی کتاب ۱۹۸۴)

on surveillance by George Orwell,

درباره ی شنود کرده بود، دوباره نگاهی بیندازیم،

well it turns out that

می‌بینیم که

George Orwell was an optimist.

جرج اورول آدم خوشبینی بود.

(Laughter)

(خنده)

We are right now seeing a much larger scale

ما اکنون شاهد مقیاس بسیار بزرگتری هستیم

of tracking of individual citizens

از ردیابی شهروندان

than he could have ever imagined.

که او حتی تصورش را هم نمی‌کرد.

And this here is the infamous

و اینجا مرکز جمع‌آوری اطلاعات NSA

NSA data center in Utah.

در "یوتا" است، که شهرت خیلی بدی دارد.

Due to be opened very soon,

این مرکز که به زودی فعالیتش را شروع می کند،

it will be both a supercomputing center

هم مرکز ابرکامپیوتر های پردازشگر اطلاعات خواهد بود،

and a data storage center.

و هم یک مرکز ذخیره اطلاعات.

You could basically imagine it has a large hall

می‌توانید تصور کنید که این محل سالن بزرگی دارد

filled with hard drives storing data

پر از هارد درایوهای ذخیره اطلاعات

they are collecting.

که در حال جمع‌آوری اطلاعات هستند.

And it's a pretty big building.

و ساختمان بسیار بزرگی دارد.

How big? Well, I can give you the numbers --

چقدر بزرگ؟ خب، می‌توانم عدد و رقم در اختیارتان بگذارم--

140,000 square meters --

۱۴۰ هزار متر مربع--

but that doesn't really tell you very much.

اما این حقیقتاً اطلاعات زیادی را در اختیار ما نمی گذارد.

Maybe it's better to imagine it as a comparison.

شاید بهتر باشد از طریق مقایسه تصورش کنید.

You think about the largest IKEA store

به بزرگترین فروشگاه "آیکیا"یی را

you've ever been in.

که تا به حال دیده‌اید، تصور کنید.

This is five times larger.

این ساختمان پنج برابر بزرگتر است.

How many hard drives can you fit in an IKEA store?

چند تا هارد درایو می‌توانید در یک فروشگاه آیکیا جای دهید؟

Right? It's pretty big.

خیلی بزرگ است.

We estimate that just the electricity bill

تخمین می‌زنیم که فقط هزینه ی برق

for running this data center

راه اندازی این مرکز داده‌های اطلاعاتی

is going to be in the tens of millions of dollars a year.

به ده‌ها میلیون دلار در سال می‌رسد.

And this kind of wholesale surveillance

و چنین مرکز عمده‌ای برای شنود

means that they can collect our data

بعنی آن‌ها می‌توانند اطلاعات ما را جمع‌آوری کنند

and keep it basically forever,

و آن را تا ابد نگاه دارند،

keep it for extended periods of time,

برای زمان‌های طولانی،

keep it for years, keep it for decades.

برای سال‌ها، دهه‌ها.

And this opens up completely new kinds of risks

و این ما را در معرض نوع کاملاً جدیدی از خطر قرار می‌دهد.

to us all.

و این ما را در معرض نوع کاملاً جدیدی از خطر قرار می‌دهد.

And what this is is that it is wholesale

و این چیزی نیست جز

blanket surveillance on everyone.

پوشش عمده ی شنود بر روی همه.

Well, not exactly everyone,

خب، نه همه،

because the U.S. intelligence only has a legal right

زیرا سازمان امنیت آمریکا فقط

to monitor foreigners.

برای شنود خارجی‌ها حق قانونی دارد.

They can monitor foreigners

آن‌ها می‌توانند در صورتی که داده‌های ارتباطی خارجی‌ها

when foreigners' data connections

به آمریکا ختم شود یا از آنجا عبور کند،

end up in the United States or pass through the United States.

آن ها را مورد شنود قرار دهند.

And monitoring foreigners doesn't sound too bad

و شنود خارجی‌ها آن قدرها هم بد نیست

until you realize

تا وقتی که درمی‌یابید

that I'm a foreigner and you're a foreigner.

که من هم خارجی هستم، شما هم خارجی هستید.

In fact, 96 percent of the planet are foreigners.

در واقع، ۹۶ درصد کره زمین خارجی هستند.

(Laughter)

(خنده ی حاضرین)

Right?

درست است؟

So it is wholesale blanket surveillance of all of us,

پس این کار یک پوشش عمده ی شنود برای همه ماست،

all of us who use telecommunications and the Internet.

همه ی مایی که از ابزار ارتباط الکترونیکی و اینترنت استفاده می‌کنیم.

But don't get me wrong:

اما اشتباه نکنید:

There are actually types of surveillance that are okay.

انواعی از شنود هست که اشکالی ندارند.

I love freedom, but even I agree

من عاشق آزادی‌ام، اما حتی من هم موافقم

that some surveillance is fine.

که بعضی از انواع شنود خوب هستند.

If the law enforcement is trying to find a murderer,

اگر قانون در پی یافتن یک قاتل باشد،

or they're trying to catch a drug lord

یا بخواهد رئیس یک باند مواد مخدر را دستگیر کند،

or trying to prevent a school shooting,

یا از تیراندازی در یک مدرسه جلوگیری کند،

and they have leads and they have suspects,

و سرنخ ها و مظنون هایی را مد نظر دارند،

then it's perfectly fine for them to tap the suspect's phone,

خیلی هم خوب است که تلفن مظنونان را شنود کنند،

and to intercept his Internet communications.

و ارتباط اینترنتی‌اش را کنترل کنند.

I'm not arguing that at all,

من با این اصلاً و ابداً مشکلی ندارم،

but that's not what programs like PRISM are about.

اما این ربطی به برنامه‌هایی مثل پریزم ندارد.

They are not about doing surveillance on people

این شنود ها در مورد افرادی که

that they have reason to suspect of some wrongdoings.

برای مظنون بودن به آن ها دلیلی دارند، انجام نمی شود..

They're about doing surveillance on people

این برنامه شنود مردمی است

they know are innocent.

که می‌دانند بی گناه هستند.

So the four main arguments

چهار استدلال اصلی

supporting surveillance like this,

در حمایت‌ از شنود این چنینی وجود دارد،

well, the first of all is that whenever you start

اولین استدلال این است که وقتی

discussing about these revelations,

درباره ی افشاگری‌های اخیر بحث کنید،

there will be naysayers trying to minimize

همیشه مخالفانی هستند که سعی می‌کنند

the importance of these revelations, saying that

اهمیت افشاگری را کم کنند و بگویند

we knew all this already,

از قبل هم می‌دانستیم،

we knew it was happening, there's nothing new here.

می‌دانستیم که دارند شنود می‌کنند، این که چیز جدیدی نیست.

And that's not true. Don't let anybody tell you

و این حقیقت ندارد. اجازه ندهید کسی به شما بگوید

that we knew this already, because we did not know this already.

که از قبل می‌دانستیم، چون که نمی‌دانستیم.

Our worst fears might have been something like this,

شاید این بزرگ ترین ترس ما بوده باشد،

but we didn't know this was happening.

اما نمی‌دانستیم که واقعاً این اتفاق دارد می‌افتد.

Now we know for a fact it's happening.

حالا این را به عنوان یک واقعیت می‌دانیم.

We didn't know about this. We didn't know about PRISM.

ما نمی‌دانستیم. درباره ی "پریزم" نمی‌دانستیم.

We didn't know about XKeyscore. We didn't know about Cybertrans.

درباره ی "اکس‌کی‌سکور" نمی‌دانستیم. درباره ی "سایبِرترَنس" نمی‌دانستیم.

We didn't know about DoubleArrow.

درباره ی "دابِل‌ اَرو" نمی‌دانستیم.

We did not know about Skywriter --

درباره "اسکای‌رایتِر" نمی‌دانستیم--

all these different programs

تمام این‌ برنامه‌های مختلف

run by U.S. intelligence agencies.

توسط سازمان‌های امنیتی آمریکا اداره می‌شوند.

But now we do.

اما حالا می‌دانیم.

And we did not know

این را هم نمی‌دانستیم که

that U.S. intelligence agencies go to extremes

که سازمان‌های امنیتی آمریکا به قدری در بعضی کار ها زیاده روی می کنند

such as infiltrating standardization bodies

مثلاً به مؤسسات استاندارد نفوذ می‌کنند

to sabotage encryption algorithms on purpose.

تا عمداً الگوریتم‌های رمزگذاری‌شده را دستکاری کنند

And what that means

و معنایش این است که

is that you take something which is secure,

وقتی شما چیزی را می‌خرید که امن است،

an encryption algorithm which is so secure

و یک الگوریتم رمزگذاری‌شده خیلی امن دارد

that if you use that algorithm to encrypt one file,

که اگر آن الگوریتم را برای رمزگذاری یک فایل استفاده کنید،

nobody can decrypt that file.

هیچکس نمی‌تواند رمزش را بشکند.

Even if they take every single computer on the planet just to decrypt that one file,

حتی اگر از تک تک کامپیوترهای کره زمین را برای شکستن رمز آن یک فایل استفاده کنند،

it's going to take millions of years.

میلیون‌ها سال طول می‌کشد.

So that's basically perfectly safe, uncrackable.

پس کاری کاملاً امن و غیر قابل نفوذ است.

You take something which is that good

چیزی به این خوبی را می‌خرید

and then you weaken it on purpose,

و بعد عمداً آن را تضعیف می‌کنید،

making all of us less secure as an end result.

و در نتیجه همه ی ما را آسیب‌پذیرتر می‌کنید.

A real-world equivalent would be that

می‌توان به این تشبیهش کرد که

intelligence agencies would force

آژانس‌های امنیتی

some secret pin code into every single house alarm

نوعی رمز مخفی را در آژیر تک تک خانه‌ها کار بگذارند

so they could get into every single house

تا بتوانند وارد همه ی خانه‌ها شوند

because, you know, bad people might have house alarms,

به این علت که ممکن است خانه ی آدم‌های بد هم آژیر داشته باشد،

but it will also make all of us

اما این کار در عین حال باعث می‌شود که همه ی ما

less secure as an end result.

امنیت کمتری داشته باشیم.

Backdooring encryption algorithms

الگوریتم‌های کدگذاری‌شده ی مخفی

just boggles the mind.

آدم را به وحشت می‌اندازند.

But of course, these intelligence agencies are doing their job.

البته که این سازمان‌های امنیتی دارند تنها وظیفه‌شان را انجام می‌دهند.

This is what they have been told to do:

این کاری است که از آنان خواسته شده:

do signals intelligence,

کنترل امنیتی سیگنال‌ها،

monitor telecommunications,

نظارت بر ارتباطات مخابراتی،

monitor Internet traffic.

نظارت بر عملیات اینترنتی.

That's what they're trying to do,

این کاری است که آن ها انجام می دهند،

and since most, a very big part of the Internet traffic today is encrypted,

و از آنجا که امروزه بخش عمده ی عملیات اینترنتی کدگذاری‌شده است،

they're trying to find ways around the encryption.

آن‌ها سعی می‌کنند راه‌هایی برای دور زدن کدگذاری بیابند.

One way is to sabotage encryption algorithms,

یکی از راه ها خرابکاری در الگوریتم‌های رمزگذاری‌شده است،

which is a great example

که مثال خوبی است

about how U.S. intelligence agencies

درباره ی این که چطور سازمان‌های امنیتی آمریکا

are running loose.

چقدر وسیع و گسترده عمل می‌کنند.

They are completely out of control,

آنان دارند کاملاً از کنترل خارج می‌شوند،

and they should be brought back under control.

و باید تحت کنترل بازگردانده شوند.

So what do we actually know about the leaks?

درباره ی اطلاعات افشا شده چه می‌دانیم؟

Everything is based on the files

همه چیز بر اساس فایل‌هایی است

leaked by Mr. Snowden.

که آقای اسنودن افشا کرد.

The very first PRISM slides

اولین فعالیت های پریزم

from the beginning of June

از ابتدای ماه ژوئن

detail a collection program where the data

به برنامه ی جمع‌آوری اطلاعاتی اشاره دارد که در آن داده‌ها

is collected from service providers,

از ارائه دهندگان خدمات اینترنتی و مخابراتی جمع‌آوری شده‌است،

and they actually go and name the service providers

و آن‌ها در واقع نام ارائه کنندگان خدماتی را ذکر می‌کنند

they have access to.

که بهشان دسترسی دارند.

They even have a specific date

آن ها حتی مجموعه‌ داده‌هایی

on when the collection of data began

درباره ی زمان آغاز گردآوری داده‌ها

for each of the service providers.

از هر کدام از ارائه‌دهندگان خدمات دارند.

So for example, they name the collection from Microsoft

مثلاً، این طور ذکر کرده‌اند که گردآوری اطلاعات از مایکروسافت

started on September 11, 2007,

از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۷ آغاز شد،

for Yahoo on the March 12, 2008,

و یاهو از ۱۲ مارس ۲۰۰۸،

and then others: Google, Facebook,

و از دیگرانی مثل گوگل، فیسبوک،

Skype, Apple and so on.

اسکایپ، اَپِل و بقیه.

And every single one of these companies denies.

و تک تک این شرکت‌ها انکار می‌کنند.

They all say that this simply isn't true,

همه ی ‌آن‌ها می‌گویند که چنین چیزی واقعیت ندارد،

that they are not giving backdoor access to their data.

و آن‌ها امکان دسترسی مخفی به داده‌هایشان را نمی‌دهند.

Yet we have these files.

اما در عین حال این فایل‌ها را هم داریم.

So is one of the parties lying,

پس یا یکی از طرفین دارد دروغ می‌گوید،

or is there some other alternative explanation?

و یا توضیح دیگری وجود دارد؟

And one explanation would be

یکی از توضیحات می‌تواند این باشد که

that these parties, these service providers,

این طرف، این ارائه کنندگان خدمات،

are not cooperating.

همکاری نمی‌کنند.

Instead, they've been hacked.

بلکه، هک شده‌اند.

That would explain it. They aren't cooperating. They've been hacked.

می‌تواند این باشد. آن‌ها همکاری نمی‌کنند. بلکه هک شده‌اند.

In this case, they've been hacked by their own government.

در این مورد، آن‌ها از سوی دولت خودشان هک شده‌اند.

That might sound outlandish,

عجیب به نظر می‌رسد،

but we already have cases where this has happened,

اما مواردی داشته‌ایم که این اتفاق افتاده‌است،

for example, the case of the Flame malware

مثلا، مورد بدافزار "فلِیم"

which we strongly believe was authored

که قویاً معتقدیم

by the U.S. government,

ساخت دولت آمریکا است،

and which, to spread, subverted the security

و برای پخش شدن، در امنیت

of the Windows Update network,

نسخه ی به روز شده ی ویندوز اخلال ایجاد کرد،

meaning here, the company was hacked

یعنی این که، آن شکرت

by their own government.

از سوی دولت خودش هک شد.

And there's more evidence

شواهد بیشتری وجود دارد

supporting this theory as well.

که این نظریه را تقویت می‌کند.

Der Spiegel, from Germany, leaked more information

"دِر اِشپیگِل" آلمانی، اطلاعات بیشتری را

about the operations run by the elite hacker units

درباره ی عملیاتی که توسط واحدهای حرفه ای هکرها اداره می‌شوند

operating inside these intelligence agencies.

و از داخل این آژانس‌های اطلاعاتی و امنیتی فعالیت می‌کنند افشا کرد.

Inside NSA, the unit is called TAO,

در "اِن‌اِس‌اِی"، این واحد "تی‌اِی‌اُو" نامیده می‌شود،

Tailored Access Operations,

عملیات دسترسی مخصوص،

and inside GCHQ, which is the U.K. equivalent,

و در "جی‌سی‌اِچ‌کیو"، که مشابه بریتانیی "اِن‌اِس‌اِی" است،

it's called NAC, Network Analysis Centre.

این واحد "اِن‌اِی‌سی" نامیده می‌شود، مرکز تحلیل شبکه.

And these recent leaks of these three slides

و افشاگری‌های اخیر درباره ی این سه بخش

detail an operation

به جزئیات عملیاتی اشاره دارد

run by this GCHQ intelligence agency

که توسط آژانس اطلاعاتی "جی‌سی‌اِچ‌کیو" از بریتانیا انجام می‌شود

from the United Kingdom

که توسط آژانس اطلاعاتی "جی‌سی‌اِچ‌کیو" از بریتانیا انجام می‌شود

targeting a telecom here in Belgium.

و یک مسیر ارتباطی را اینجا در بلژیک هدف قرار می‌دهد.

And what this really means

این دقیقاً به این معنی است که

is that an E.U. country's intelligence agency

آژانس اطلاعاتی یک کشور اتحادیه ی اروپا

is breaching the security

عامدانه به مرزهای امنیتی مسیر ارتباطی

of a telecom of a fellow E.U. country on purpose,

یک کشور دیگر عضو اتحادیه ی اروپا رخنه می‌کند،

and they discuss it in their slides completely casually,

و آن‌ها این کار را خیلی راحت در گزارش‌هایشان می‌گویند،

business as usual.

مثل یک کار کاملا عادی.

Here's the primary target,

این هدف اصلی است،

here's the secondary target,

این هدف دوم است،

here's the teaming.

این شکل گروه‌بندی است.

They probably have a team building on Thursday evening in a pub.

احتمالاً پنجشنبه عصر در یک میخانه تیم‌بندی می‌کنند.

They even use cheesy PowerPoint clip art

حتی از پاورپوینت های بی کیفیت برای گزارش‌هایشان استفاده می‌کنند

like, you know, "Success,"

مثل «موفقیت»،

when they gain access to services like this.

برای وقتی که عملیاتی را با موفقیت انجام می‌دهند.

What the hell?

این یعنی چه؟

And then there's the argument

و بعد این بحث وجود دارد که

that okay, yes, this might be going on,

بله، می‌دانیم، این ادامه خواهد داشت،

but then again, other countries are doing it as well.

اما فراموش نکنید که کشورهای دیگر هم این کار را می‌کنند.

All countries spy.

همه ی کشورها جاسوسی می‌کنند.

And maybe that's true.

شاید درست باشد.

Many countries spy, not all of them, but let's take an example.

بسیاری از کشورها جاسوسی می‌کنند، اما نه همه‌شان، اما بگذارید مثالی بزنم.

Let's take, for example, Sweden.

مثلا، سوئد را در نظر بگیریم.

I'm speaking of Sweden because Sweden

سوئد را مثال می‌زنم چون سوئد

has a little bit of a similar law to the United States.

قوانینی تقریباً مشابه ایالات متحده دارد.

When your data traffic goes through Sweden,

وقتی مسیر ارتباطی داده‌های شما از سوئد عبور می‌کند،

their intelligence agency has a legal right by the law

طبق قانون، آژانس امنیتی آن‌ها حق قانونی دارد

to intercept that traffic.

تا به آن اطلاعات نفوذ کند.

All right, how many Swedish decisionmakers

خب، چند چهره ی سرشناس

and politicians and business leaders

و سیاستمدار و رهبر اقتصادی سوئدی

use, every day, U.S.-based services,

هر روزه، از خدمات آمریکایی استفاده می‌کند،

like, you know, run Windows or OSX,

مثل ویندوز یا مکینتاش،

or use Facebook or LinkedIn,

یا فیسبوک و "لینکد‌ این"،

or store their data in clouds like iCloud

و یا داده‌هایشان را در ابرهای اطلاعاتی مثل "آی‌-کلاود"

or Skydrive or DropBox,

یا "اِسکای‌درایو" یا "دراپ‌باکس" ذخیره می‌کنند،

or maybe use online services like Amazon web services or sales support?

یا شاید از خدمات اینترنتی مثل خدمات اینترنتی یا پشتیبانی فروش آمازون استفاده کنند؟

And the answer is, every single Swedish business leader does that every single day.

و پاسخ این است که تک تک رهبران اقتصادی سوئدی هر روز این کارها را انجام می دهند.

And then we turn it around.

خب حالا برعکسش را در نظر می‌گیریم.

How many American leaders

چند رهبر آمریکایی

use Swedish webmails and cloud services?

از خدمات پست الکترونیک و ذخیره ی اطلاعات سوئدی استفاده می‌کنند؟

And the answer is zero.

پاسخ این است:‌ هیچ کدام.

So this is not balanced.

خب، این متوازن نیست.

It's not balanced by any means, not even close.

به هیچ‌ عنوان متوازن نیست. حتی نزدیک هم نیست.

And when we do have the occasional

و وقتی که

European success story,

یک مورد "موفقیت" اروپایی مطرح می‌شود،

even those, then, typically end up being sold to the United States.

حتی آن‌ها هم، آخر سر به آمریکا فروخته می‌شوند.

Like, Skype used to be secure.

مثلا "اسکایپ" قبلاً امن بود.

It used to be end-to-end encrypted.

قبلاً کاملاً رمزگذاری شده بود.

Then it was sold to the United States.

بعد به آمریکا فروخته شد.

Today, it no longer is secure.

امروز، دیگر امن نیست.

So once again, we take something which is secure

پس یک‌ بار دیگر می‌گویم، ما یک چیز امن را برمی‌داریم

and then we make it less secure on purpose,

و عامدانه ناامنش می‌کنیم،

making all of us less secure as an outcome.

نتیجه‌اش این می‌شود که همه ی ما دچار ناامنی می‌شویم.

And then the argument that the United States

و بعد می‌گویند که آمریکا

is only fighting terrorists.

صرفاً در حال مبارزه با تروریست‌ها است.

It's the war on terror.

این جنگ علیه ترور است.

You shouldn't worry about it.

نباید نگرانش باشید.

Well, it's not the war on terror.

خب، این جنگ با ترور نیست.

Yes, part of it is war on terror, and yes,

بله، بخشی از آن جنگ با ترور است، و بله،

there are terrorists, and they do kill and maim,

تروریست‌هایی هستند که مردم را می‌کشند و به آن ها آسیب می زنند،

and we should fight them,

و باید با آنان بجنگیم،

but we know through these leaks

اما از اطلاعات افشا شده می‌دانیم

that they have used the same techniques

که آن‌ها از همین روش‌ها

to listen to phone calls of European leaders,

برای شنیدن مکالمات تلفنی رهبران اروپایی،

to tap the email of residents of Mexico and Brazil,

و شنود ایمیل‌های شهروندان مکزیک و برزیل،

to read email traffic inside the United Nations Headquarters and E.U. Parliament,

و خواندن ایمیل‌های داخلی دفاتر سازمان ملل متحد و پارلمان اتحادیه اروپا استفاده کرده‌اند،

and I don't think they are trying to find terrorists

و گمان نمی‌کنم که با این کار به دنبال یافتن تروریست‌ها باشند

from inside the E.U. Parliament, right?

آن هم از داخل پارلمان اروپا، قبول دارید؟

It's not the war on terror.

این جنگ با ترور نیست.

Part of it might be, and there are terrorists,

بخشی‌ از آن شاید باشد، تروریست‌ها هم وجود دارند،

but are we really thinking about terrorists

اما واقعا گمان می‌کنیم که تروریست‌ها

as such an existential threat

چنان تهدید جدی‌ای هستند

that we are willing to do anything at all to fight them?

که برای مبارزه با آن‌ها همه کاری انجام دهیم؟

Are the Americans ready to throw away the Constituion

آیا آمریکایی‌ها می خواهند فقط به دلیل وجود تروریست‌ها

and throw it in the trash just because there are terrorists?

تا قانون اساسی‌شان را دور بیاندازند و آن را زیر پا گذارند؟

And the same thing with the Bill of Rights and all the amendments

و همین کار را هم با منشور حقوق بشر و تمامی متمم‌ها

and the Universal Declaration of Human Rights

و بیانیه ی جهانی حقوق بشر انجام دهند؟

and the E.U. conventions on human rights and fundamental freedoms

و کنوانسیون‌های حقوق بشر و آزادی‌های اساسی اتحادیه ی اروپا

and the press freedom?

و همین طور آزادی مطبوعات؟

Do we really think terrorism is such an existential threat,

واقعاً فکر می‌کنیم تروریسم چنین تهدید جدی‌ای است که

we are ready to do anything at all?

ما آماده ی هر کاری هستیم؟

But people are scared about terrorists,

اما ‌مردم از تروریست‌ها می‌ترسند،

and then they think that maybe that surveillance is okay

و فکر می‌کنند که این شنودها اشکالی ندارند

because they have nothing to hide.

چرا که چیزی برای پنهان کردن ندارند.

Feel free to survey me if that helps.

اگر می‌خواهید مرا شنود کنید اشکالی ندارد.

And whoever tells you that they have nothing to hide

و هر کسی بگوید که چیزی برای پنهان کردن ندارد

simply hasn't thought about this long enough.

به اندازه ی کافی به این مسئله فکر نکرده است.

(Applause)

(تشویق)

Because we have this thing called privacy,

چون چیزی داریم به اسم حریم خصوصی،

and if you really think that you have nothing to hide,

و اگر واقعاً فکر می‌کنید که چیزی برای پنهان کردن ندارید،

please make sure that's the first thing you tell me,

لطف کنید آن را قبل از هر کسی به من بگویید،

because then I know

تا بدانم

that I should not trust you with any secrets,

که نباید به شما اعتماد کنم و رازی را با شما در میان بگذارم،

because obviously you can't keep a secret.

چون قطعاً نمی‌توانید آن راز را حفظ کنید.

But people are brutally honest with the Internet,

اما مردم با اینترنت بیش از حد صادق هستند،

and when these leaks started,

و وقتی که افشای اطلاعات شروع شد،

many people were asking me about this.

بسیاری از افراد در این باره از من می‌پرسیدند.

And I have nothing to hide.

و من چیزی برای پنهان کردن ندارم.

I'm not doing anything bad or anything illegal.

من کار بد یا غیرقانونی نمی‌کنم.

Yet, I have nothing that I would in particular

در عین حال، من چیز خاصی ندارم

like to share with an intelligence agency,

که بخواهم با یک سازمان امنیتی در میان بگذارم،

especially a foreign intelligence agency.

به ویژه یک سازمان امنیتی خارجی.

And if we indeed need a Big Brother,

و اگر هم ناظری بر ارتباطاتمان بخواهیم،

I would much rather have a domestic Big Brother

ترجیح می‌دهم که ناظری داخلی داشته باشیم،

than a foreign Big Brother.

تا خارجی.

And when the leaks started, the very first thing I tweeted about this

وقتی افشای شنود های آمریکا شروع شد، اولین چیزی که درباره این مسئله در توییتر مطرح کردم

was a comment about how,

نظری بود در این باره که چطور،

when you've been using search engines,

وقتی از یک موتور جست‌وجو استفاده می‌کنید،

you've been potentially leaking all that to U.S. intelligence.

به شکل بالقوه همه چیز را در اختیار سازمان امنیتی آمریکا می‌گذارید.

And two minutes later, I got a reply

و دو دقیقه بعد، جواب گرفتم

by somebody called Kimberly from the United States

از طرف فردی به نام "کیمبِرلی" از ایالات متحده

challenging me, like, why am I worried about this?

که مرا به چالش می‌کشید، مثلاً پرسید که چرا نگران این موضوع هستم؟

What am I sending to worry about this? Am I sending naked pictures or something?

مگر چه چیزی می فرستم که نگرانش هستم؟ آیا دارم تصاویر برهنه یا این جور چیزها را می‌فرستم؟

And my answer to Kimberly was

و پاسخ من به کیمبرلی این‌ بود

that what I'm sending is none of your business,

که این به تو ربطی ندارد،

and it should be none of your government's business either.

و به دولت تو هم نباید ربطی داشته باشد.

Because that's what it's about. It's about privacy.

چون این مسئله حریم شخصی است.

Privacy is nonnegotiable.

درباره حریم شخصی نمی‌توان مذاکره کرد.

It should be built in to all the systems we use.

حریم شخصی باید در تمام سیستم‌های مورد استفاده ما لحاظ شود.

(Applause)

(تشویق)

And one thing we should all understand

و چیزی که همه ی ما باید آن را بدانیم

is that we are brutally honest with search engines.

این است که همه ی ما به شکل وحشتناکی با موتورهای جست‌وجو صادقیم.

You show me your search history,

تاریخچه ی جست‌وجوی اینترنتی‌تان را نشانم بدهید،

and I'll find something incriminating

و من در پنج دقیقه چیزی خلاف یا خجالت‌آور در آنجا پیدا خواهم کرد.

or something embarrassing there in five minutes.

و من در پنج دقیقه چیزی خلاف یا خجالت‌آور در آنجا پیدا خواهم کرد.

We are more honest with search engines

ما با موتورهای جست‌وجو صادق تریم

than we are with our families.

تا با خانواده‌هایمان.

Search engines know more about you

موتورهای جست‌وجو چیز بیشتری درباره ی شما می‌دانند

than your family members know about you.

تا اعضای خانواده‌تان.

And this is all the kind of information we are giving away,

و این‌ها همگی اطلاعاتی است که ما از خودمان،

we are giving away to the United States.

در اختیار ایالات متحده می‌گذاریم.

And surveillance changes history.

و شنود تاریخ را عوض می‌کند.

We know this through examples of corrupt presidents like Nixon.

این را از نمونه‌های رئیس‌جمهورهای فاسدی چون نیکسون می‌دانیم.

Imagine if he would have had the kind of surveillance tools that are available today.

تصور کنید اگر او ابزار شنود امروزی را در اختیار داشت چه می شد.

And let me actually quote

و اجازه بدهید از خانم دیلما روسف، رئیس‌جمهوری برزیل، حرفی را نقل قول کنم.

the president of Brazil, Ms. Dilma Rousseff.

و اجازه بدهید از خانم دیلما روسف، رئیس‌جمهوری برزیل، حرفی را نقل قول کنم.

She was one of the targets of NSA surveillance.

او یکی از اهداف شنود "اِن اِس اِی" بود.

Her email was read, and she spoke

و ایمیل‌هایش خوانده می‌شد. او

at the United Nations Headquarters, and she said,

در سازمان ملل متحد صحبت کرد، و گفت،

"If there is no right to privacy,

«اگر حق حریم خصوصی نباشد،

there can be no true freedom of expression and opinion,

آزادی واقعی بیان و عقیده وجود نخواهد داشت،

and therefore, there can be no effective democracy."

و بنابراین، دموکراسی حقیقی نیز نمی‌تواند وجود داشته باشد.»

That's what it's about.

حق مطلب همین بود.

Privacy is the building block of our democracies.

حریم خصوصی سنگ بنای دموکراسی است.

And to quote a fellow security researcher, Marcus Ranum,

می خواهم حرفی را از همکارم که پژوهشگر امنیتی است نقل قول کنم، مارکوس رانوم،

he said that the United States is right now treating the Internet

او می‌گوید ایالات متحده ی امروزه طوری با اینترنت رفتار می‌کند

as it would be treating one of its colonies.

که قبلاً با یکی از مستعمراتش رفتار می‌کرد.

So we are back to the age of colonization,

یعنی ما به عصر استعمار بازگشته‌ایم،

and we, the foreign users of the Internet,

و ما، کاربران خارجی اینترنت،

we should think about Americans as our masters.

باید آمریکایی‌ها را ارباب خودمان بدانیم.

So Mr. Snowden, he's been blamed for many things.

آقای اسنودن، به خیلی چیزها متهم شده است.

Some are blaming him for causing problems

برخی او را متهم می‌کنند که با این افشاگری ها، برای صنعت ابر الکترونیکی آمریکا

for the U.S. cloud industry and software companies with these revelations --

و شرکت‌های نرم‌افزاری مشکل ایجاد کرده است--

and blaming Snowden for causing problems for the U.S. cloud industry

و گناهکار دانستن اسنودن در ایجاد اشکال برای صنعت ابر الکترونیکی آمریکا

would be the equivalent of blaming Al Gore

مثل این است که "اَل گور" را مسئول

for causing global warming.

پدیده ی گرمایش جهانی بدانیم.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

So, what is there to be done?

خب، حال چه باید کرد؟

Should we worry. No, we shouldn't worry.

باید نگران باشیم؟ نه، لزومی ندارد.

We should be angry, because this is wrong,

باید عصبانی باشیم، چرا که این روند خطا است،

and it's rude, and it should not be done.

و بی‌ادبانه است و نباید باشد.

But that's not going to really change the situation.

اما حقیقت این است که این واکنش وضع را عوض نمی‌کند.

What's going to change the situation for the rest of the world

آن چه که وضع را برای بقیه ی جهان تغییر می‌دهد

is to try to steer away

تلاش برای تغییر مسیر

from systems built in the United States.

از سیستم‌های ساخت آمریکا است.

And that's much easier said than done.

که البته گفتنش از انجامش راحت‌تر است.

How do you do that?

چطور می‌شود این کار را کرد؟

A single country, any single country in Europe

یک کشور به تنهایی، هر کشور اروپایی که می خواهد باشد

cannot replace and build replacements

نمی‌تواند سیستم‌های عامل و یا خدمات ابر الکترونیک ساخت آمریکا را

for the U.S.-made operating systems and cloud services.

جایگزین کند و چیزی را به جای آن قرار دهد.

But maybe you don't have to do it alone.

اما شاید بهتر باشد که این کار را به تنهایی انجام نداد.

Maybe you can do it together with other countries.

شاید بتوان آن را به اتفاق دیگر کشورها انجام داد.

The solution is open source.

راه حل منبع آزاد است.

By building together open, free, secure systems,

از طریق تشکیل سیستم‌های امن، آزاد و رایگان

we can go around such surveillance,

می‌توانیم شنودها را دور بزنیم،

and then one country doesn't have to solve the problem by itself.

به این ترتیب کشورها مجبور نیستند به تنهایی مشکلات را حل کنند.

It only has to solve one little problem.

هر کشوری فقط باید یک مشکل کوچک را حل کند.

And to quote a fellow security researcher, Haroon Meer,

به قول هارون میر، یکی از دوستان پژوهشگر در زمینه ی امنیت،

one country only has to make a small wave,

هر کشور فقط باید یک موج کوچک راه بیاندازد،

but those small waves together become a tide,

ولی این امواج کوچک به هم می‌پیوندند و تبدیل به موجی بزرگ می‌شوند،

and the tide will lift all the boats up at the same time,

و این موج عظیم تمامی قایق‌ها را به یک‌باره بلند خواهد کرد،

and the tide we will build

و موج عظیمی که خواهیم ساخت

with secure, free, open-source systems,

با سیستم‌های امن،رایگان و باز

will become the tide that will lift all of us

موجی خواهد شد که همه ی ما را بالا می‌برد

up and above the surveillance state.

تا جایی که به بالاتر از کشور شنودکننده برسد.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)