How technology changes our sense of right and wrong | Juan Enriquez

Translator: Leila Ataei Reviewer: Pedram Pourasgari

In an era of extreme polarization,

در عصر قطبیدگی افراطی،

it's really dangerous to talk about right and wrong.

صحبت از درست و غلط واقعا خطرناک است.

You can be targeted, judged for something you said 10 years ago, 10 months ago,

می‌توانید بخاطر حرفی که ۱۰ سال قبل، ۱۰ ماه قبل،‌۱۰ ساعت قبل، ۱۰ ثانیه قبل زدید

10 hours ago, 10 seconds ago.

هدف قرار بگیرید و قضاوت شوید.

And that means that those who think you're wrong

و این یعنی کسانی که فکر می‌کنند شما اشتباه می‌کنید

may burn you at the stake

شما را از ریشه بسوزانند

or those who are on your side

یا کسانی که طرف شما هستند

that think you're not sufficiently orthodox

فکر کنند که شما به حد کافی پایبند اصول نیستید و

may try and cancel you.

شاید سعی به حذف شما کنند.

As you're thinking about right and wrong, I want you to consider three ideas.

در حالیکه به درست و غلط می‌اندیشید، از شما می‌خواهم این ۳ ایده را بسنجید.

What if right and wrong is something that changes over time.

چه می شود اگر درست و غلط چیزی باشد که با زمان تغییر می‌کند.

What if right and wrong is something that can change because of technology.

چه می شود اگر درست و غلط چیزی باشد که می‌تواند به واسطه فناوری تغییر کند.

What if technology is moving exponentially?

و اگر سرعت پیشرفت فناوری تصاعدی باشد.

So as you're thinking about this concept,

پس حال که درباره این مفهوم فکر می‌کنید،

remember human sacrifice used to be normal and natural.

به یاد بیاورید که قربانی کردن انسان امری عادی و طبیعی بود.

It was a way of appeasing the gods.

راهی برای خشنودسازی خدایان.

Otherwise the rain wouldn't come,

وگرنه باران نمی‌بارید،

the sun wouldn't shine.

خورشید طلوع نمی‌کرد.

Public executions.

اعدام در ملاء عام.

They were common, normal, legal.

متداول، عادی و قانونی بودند.

You used to take your kids to watch beheadings in the streets of Paris.

بچه‌ها را برای تماشای مراسم قطع سر در خیابانهای پاریس می‌بردند.

One of the greatest wrongs, slavery,

یکی از بزرگترین اشتباهات، برده‌داری بود،

indentured servitude,

برده‌داری قراردادی،

that was something that was practiced for millennia.

چیزی که به مدت ۱۰۰۰ سال اعمال شد.

It was practiced across the Incas, the Mayas, the Chinese,

از اقوام اینکا و مایا و چینی‌ها گرفته تا

the Indians in North and South America.

سرخوپوستان در آمریکای شمالی و جنوبی.

And as you're thinking about this,

و در حالیکه به آن فکر می‌کنید،

one question is why did something so wrong last for so long?

سوالی که پیش می‌‌آید این است که چیزی به این غلطی چرا این قدر طول کشیده؟

And a second question is: why did it go away?

و سوال دوم این که چرا منسوخ شد؟

And why did it go away in a few short decades in legal terms?

و چرا ظرف چند دهه کوتاه از لحاظ حقوقی منسوخ شد؟

Certainly there was a work

به طور قطع کار صورت گرفته از سوی

by extraordinary abolitionists who risked their lives,

لغو‌طلبان خارق‌العاده‌ای است که زندگی خود را به خطر انداختند،

but there may be something else happening alongside these brave abolitionists.

اما شاید چیز دیگری در کنار کار این لغوطلبهای شجاع نیز رخ داده است.

Consider energy and the industrial revolution.

انقلاب صنعتی و انرژی را در نظر بگیرید.

A single barrel of oil contains the energy equivalent

یک تک بشکه نفت انرژی معادل با کار

of the work of five to 10 people.

۱۰ نفر را دارد.

Add that to machines,

آن را که به ماشین‌ها اضافه کنید

and suddenly you've got millions of people's equivalent labor

و ناگهان نیروی کار معادل میلیون‌ها نفر

at your disposal.

در خدمت شماست.

You can quit oppressing people and have a doubling in lifespan

می‌توانید دست از استعمار آدمها برداشته و بعد از یک طول عمر کوتاه به مدت ۱۰۰۰ سال

after a flattened lifespan for millennia.

طول عمری مضاعف داشته باشید.

The world economy, which had been flat for millennia,

اقتصاد دنیا، که برای ۱۰۰۰ سال یکنواخت بود،

all of a sudden explodes.

به یکباره منفجر می‌شود.

And you get enormous amounts of wealth and food and other things

و میزان انبوهی از ثروت و غذا و سایر چیزها را به دست میاورید که

produced by far fewer hands.

توسط دستهای کمتری تولید شده‌اند.

Technology changes the way we interact with each other in fundamental ways.

فناوری شیوه تعامل ما با یکدیگر را به روشهای بنیادی تغییر می‌‌دهد.

New technologies like the machine gun

فناوریهای تازه مثل مسلسل

completely changed the nature of warfare in World War I.

تماما ماهیت جنگاوری را در جنگ جهانی اول تغییر دادند.

It drove people into trenches.

آدمها را به سنگرها راند.

You were in the British trench, or you were in the German trench.

یا در سنگر انگلیس بودید یا که در سنگر آلمان.

Anything in between was no man's land.

هر جایی بین این دو خاک کسی نبود.

You entered no man's land.

شما وارد خاک هیچکس می‌شدید.

You were shot. You were killed.

گلوله می‌خوردید. کشته می‌شدید.

You tried to leave the trench in the other direction.

اگر تلاش می‌کردید سنگر خود را در جهت دیگر ترک کنید،

Then your own side would shoot you

آن وقت طرف خودی به شما شلیک می‌کرد

because you were a deserter.

چون که شما خائن بودید.

In a weird way, today's machine guns are narrowcast social media.

به طریقی عجیب، مسلسل‌های امروزی رسانه‌های اجتماعی پخش برنامه محدود هستند.

We're shooting at each other.

ما به یکدیگر شلیک می‌کنیم.

We're shooting at those we think are wrong

به کسانی که فکر می‌کنیم غلط‌‌ هستنند

with posts, with tweets, with photographs, with accusations, with comments.

با پست‌ها، توییتها، عکسها،‌اتهام‌ها، نظرات‌مان شلیک می‌کنیم.

And what it's done is it's created these two trenches

و نتیجه این کار ایجاد این دو سنگری شده است

where you have to be either in this trench or that trench.

که یا باید در این سنگر باشید یا آن سنگر.

And there's almost no middle ground to meet each other,

و تقریبا هیچ زمین مشترکی برای ملاقات یکدیگر در بین نیست تا

to try and find some sort of a discussion between right and wrong.

تلاش برای یافتن نوعی گفتگو بین درست و غلط اتفاق بی‌افتد.

As you drive around the United States, you see signs on lawns.

موقع رانندگی در ایالات متحده متوجه علامتهای روی چمن‌ها می‌شوید.

Some say, "Black Lives Matter."

برخی می‌گوید: «زندگی سیاه‌هان اهمیت دارد.»

Others say, "We support the police."

و برخی دیگر: «از پلیس‌ها حمایت می‌کنیم.»

You very rarely see both signs on the same lawn.

خیلی به ندرت شاهد هر دو علامت در یک چمن هستید.

And yet if you ask people,

و در عین حال اگر از مردم بپرسید،

most people would probably support Black Lives Matter

اکثرشان احتمالا از زندگی سیاه‌هان اهمیت دارد حمایت می‌کنند و

and they would also support their police.

همینطور از پلیس‌ها.

So as you think of these polarized times,

لذا وقتی به این دوران قطبیدگی فکر می‌کنید،

as you think of right and wrong,

در حالیکه به درست و غلط می‌اندیشید

you have to understand that right and wrong changes

باید این را بفهمید که درست و غلط تغییر می‌کند

and is now changing in exponential ways.

و اکنون شتاب تغییرات تصاعدی است.

Take the issue of gay marriage.

ازدواج همجنس‌گراها را در نظر بگیرید.

In 1996, two-thirds of the US population was against gay marriage.

در ۱۹۹۶، دو-سوم جمعیت آمریکا علیه ازدواج همجنسگراها بود.

Today two-thirds is for.

امروزه دو-سوم به نفع آنهاست.

It's almost 180-degree shift in the opinion.

تقریبا تغییر ۱۸۰ درجه در عقیده را نشان می‌دهد.

In part, this is because of protests,

بخشی از آن به خاطر اعتراضات است،

because people came out of the closet,

چون آدم‌ها از مخفیگاه‌شان بیرون آمدند،

because of AIDS,

به خاطر ایدز،

but a great deal of it has to do with social media.

اما بخش زیادی از آن به خاطر رسانه‌های اجتماعی است.

A great deal of it has to do with people out in our homes,

بخش زیادی از آن به خاطر آدم‌هایی است که در منازل،

in our living rooms, through television, through film, through posts,

در اتاقهای نشیمن ما هستند، به واسطه تلویزیون، فیلم و پست‌ها،

through people being comfortable enough,

به واسطه مردمی است که به حد کافی احساس راحتی می‌کنند،

our friends, our neighbors, our family,

دوستان، همسایگان و خانواده‌مان که

to say, "I'm gay."

بگویند، « من همجنس‌گرا هستم.»

And this has shifted opinion

و این امر حتی باعث تغییر عقیده در

even in some of the most conservative of places.

برخی از محافظه‌کارترین مکان‌ها شده است.

Take the Pope.

برای مثال پاپ.

As Cardinal in 2010,

در مقام کاردینال در۲۰۱۰،

he was completely against gay marriage.

او کاملا مخالف ازدواج همجنس‌ها بود.

He becomes Pope.

او پاپ می‌شود.

And three years after the last sentence

و سه سال بعد این آخرین جمله از اوست که

he comes out with "Who am I to judge?"

«من که هستم که قضاوت کنم؟»

And then today, he's in favor of civil unions.

و بعد امروز، او طرفدار اتحادیه‌های مدنی است.

As you're thinking about technology changing ethics,

در حالیکه مشغول فکر درباره اثر تغییردهنده فناوری در اخلاقیات هستید،

you also have to consider that technology is now moving exponentially.

باید این را هم در نظر بگیرید که فناوری اکنون تصاعدی جلو می رود.

As right and wrong changes,

در حالیکه درست و غلط تغییر می‌کند،

if you take the position, "I know right.

اگر موضع شما این باشد که «من درست را می دانم.

And if you completely disagree with me, if you partially disagree with me,

و اگر شما با من کاملا مخالف باشید، اگر تا حدودی مخالف باشید،

if you even quibble with me, then you're wrong,"

اگر حتی با من لفاظی کنی، پس در حال اشتباه کردنی،»

then there's no discussion,

پس هیچ جای بحثی نمی‌ماند،

no tolerance, no evolution, and certainly no learning.

نه تحملی، نه تکاملی، و قطعا نه آموختنی.

Most of us are not vegetarians yet.

اکثر ما هنوز گیاهخوار نیستیم.

Then again, we haven't had

باز دوباره، هنوز کلی جایگزین

a whole lot of faster, better, cheaper alternatives to meat.

سریعتر، بهتر و ارزانتری از گوشت نداریم.

But now that we're getting synthetic meats,

اما حال که در ساخت گوشت مصنوعی بهتر می‌شویم،

as the price drops from 380,000 dollars in 2013

در حالیکه قیمت آن از ۳۸۰۰۰۰ دلار در ۲۰۱۳

to 9 dollars today,

به امروزه ۹ دلار رسیده،

a great big chunk of people

یک گروه خیلی بزرگی از مردم،

are going to start becoming vegetarian or quasi-vegetarian.

شروع به گیاهخواری یا نیمه گیاهخواری خواهند کرد.

And then in retrospect, these pictures

و بعد در نگاه به گذشته، این تصاویر از

of walking into the fanciest, most expensive restaurants in town

قدم برداشتن به گرانترین و تجملی‌ترین رستورانهای شهر

and walking past racks of bloody steaks

و گذشتن از کنار قفسه‌های استیک خونی

is going to look very different in 10 years, in 20 years and 30 years.

۱۰ سال، ۲۰ سال و ۳۰ سال بعد بسیار متفاوت دیده خواهد شد.

In these polarized times,

در این زمانه قطبیت‌ها،

I'd like to revive two words you rarely hear today:

مایلم دو کلمه‌ای را احیا کنم که امروزه به ندرت آها را می‌شنوید:

humility and forgiveness.

تواضع و بخشش.

When you judge the past, your ancestors, your forefathers,

وقتی گذشته، اجداد و نیاکان خود را قضاوت می‌کنید،

do so with a little bit more humility,

آن را با اندکی تواضع انجام دهید چون

because perhaps if you'd been educated in that time,

شاید اگر شما در آن دوران تحصیلات داشتید،

if you'd lived in that time,

اگر در آن زمان زندگی می‌‌کردید،

you would've done a lot of things wrong.

کلی کار اشتباه انجام داده بودید.

Not because they're right.

نه این که آنها حق دارند.

Not because we don't see they're wrong today,

نه این که ما امروز اشتباها‌تشان را نمی‌بینیم،

but simply because our notions,

بلکه صرفا به خاطر تصوراتمان،

our understanding of right and wrong change across time.

درک ما از درست و غلط در طول زمان تغییر می‌کند.

The second word, forgiveness.

کلمه دوم، بخشش است.

Forgiveness is incredibly important these days.

بخشیدن این روزها جور باورنکردنی مهم است.

You cannot cancel somebody for saying the wrong word,

شما نمی‌توانید کسی را به خاطر گفتن کلمه اشتباه، انجام کاری

for having done something 10 years ago,

ده سال قبل، تحریک کردن شما و این که

for having triggered you and not being a hundred percent right.

۱۰۰ درصد درست نبوده حذف کنید.

To build a community, you have to build it and talk to people

برای ساخت یک جامعه، باید آن را بسازید و با مردم صحبت کنید

and learn from people

و از مردمی بیاموزید که

who may have very different points of view from yours.

شاید نقطه‌نظرهایی متفاوت از شما دارند.

You have to allow them a space

باید به آنها فضا بدهید

instead of creating a no man's land.

به جای ایجاد سرزمینی برای هیچکس.

A middle ground, a ??? and a space of empathy.

یک جای ما بین که فضایی برای همدلی ایجاد می‌کند.

This is a time to build community.

الان زمان ساخت یک اجتماع است.

This is not a time to continue ripping nations apart.

الان وقت شکاف انداختن بین ملتها نیست.

Thank you very much.

از شما خیلی متشکرم.