Maurizio Seracini: The secret lives of paintings

مائوریزیو سراچینی:‌ زندگى‌‌های مخفی نقاشی‌ها

Translator: Joseph Geni Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Leila Ataei

In 1975, I met in Florence a professor, Carlo Pedretti,

در١٩٧٥، در فلورانس پرفسور «کارلو پدرتی» را ملاقات کردم،

my former professor of art history, and today

استاد سابقم در تاریخ هنر، که امروز

a world-renowned scholar of Leonardo da Vinci.

کارشناسی با شهرت جهانی درباره لئوناردو داوینچی است.

Well, he asked me if I could find some technological way

او از من خواست تا راهی تکنولوژیک پیدا کنم

to unfold a five-centuries-old mystery related to

برای حل راز پانصد ساله‌ای درباره

a lost masterpiece by Leonardo da Vinci,

شاهکاری گمشده از لئوناردو داوینچی

the "Battle of Anghiari," which is supposed to be located

«نبرد آنگیاری»، که تصور می‌شد

in the Hall of the 500 in Palazzo Vecchio, in Florence.

در سالن ۵۰۰ در «پالاتزو وکیو» در فلورانس باشد.

Well, in the mid-'70s, there were not great opportunities

خب، در اواسط دهه ٧٠ میلادی، موقعیت شغلی زیادی

for a bioengineer like me, especially in Italy, and so

برای مهندسان زیستی مثل من وجود نداشت، بویژه در ایتالیا، به همین دلیل

I decided, with some researchers from the United States

تصمیم گرفتم همراه با محققانی از آمریکا

and the University of Florence, to start probing the murals

و دانشگاه فلورانس، کار تحقیق و تفحص روی ديوارنماهايى را آغاز کنیم

decorated by Vasari on the long walls of the Hall of the 500

که وازاری بر دیوارهای بلند سالن ٥٠٠ کشیده است

searching for the lost Leonardo.

در جست‌و جوی لئوناردوی گم‌شده.

Unfortunately, at that time we did not know that

متاسفانه آن موقع نمی دانستیم که

that was not exactly where we should be looking,

که نباید در آنجا به دنبالش بگردیم،

because we had to go much deeper in, and so the research

زیرا باید خیلی به عمق می‌رفتیم، و در نتیجه تحقیقات

came to a halt, and it was only taken up in 2000

متوقف شد و در سال ٢٠٠٠ بود که از سرگرفته شد

thanks to the interest and the enthusiasm of the Guinness family.

تنها به لطف علاقه و اشتیاق خانواده گینس.

Well, this time, we focused on trying to reconstruct

این بار، تلاش‌ها را متمرکز ساختیم بر بازسازی

the way the Hall of the 500 was before the remodeling,

سالن ٥٠٠ ، به همان شکلی که قبل از تغییر مدل بود،

and the so-called Sala Grande, which was built in 1494,

یعنی «سالا گرانده» که در سال ١٤٩٤ ساخته شده بود،

and to find out the original doors, windows,

و سعی کردیم درها و پنجره های اصلی و اولیه را پیدا کنیم،

and in order to do that, we first created a 3D model,

برای این کار، اول یک مدل سه بعدی ساختیم،

and then, with thermography, we went on to discover

بعد با استفاده از روش تصویربرداری دمانگاری توانستیم

hidden windows. These are the original windows of the hall

پنجره‌های مخفی‌شده را کشف کنیم. این‌ها پنجره‌های اولیه سالن سالاگرانده هستند.

of the Sala Grande. We also found out about the height

همینطور توانستیم درباره ارتفاع سقف بفهمیم،

of the ceiling, and we managed to reconstruct, therefore,

و بنابراین توانستیم بازسازی کنیم

all the layout of this original hall

تمامی طرح و نقشه اولیه اصلی سالن را

the way it was before there came Vasari,

به همان شکلی که قبل از آمدن وازاری بود،

and restructured the whole thing,

و همه چیز را دوباره‌سازی کردیم،

including a staircase that was very important

از جمله پلکانی که خیلی اهمیت داشت

in order to precisely place "The Battle of Anghiari"

در کشف محل دقیق «نبرد آنگیاری»

on a specific area of one of the two walls.

واقع در نقطه خاصی از یکی از دو دیوار موجود.

Well, we also learned that Vasari, who was commissioned

این را هم دریافتیم که وازاری، که مامور شده بود

to remodel the Hall of the 500 between 1560 and 1574

بین سال‌های ۱۵۶۰ تا ۱۵۷۴ سالن ٥٠٠ را تغییر مدل دهد

by the Grand Duke Cosimo I of the Medici family,

توسط دوک اعظم کوزیموی اول، از خاندان مدیچی.

we have at least two instances when he saved masterpieces

دست کم دو روایت داریم از نجات شاهکارهای هنری به دست او

specifically by placing a brick wall in front of it

بویژه از طریق قرار دادن یک دیوار آجری در مقابل اثر

and leaving a small air gap.

و تعبیه کردن یک حائل باریک هوا.

One that we [see] here, Masaccio, the church of Santa Maria Novella in Florence,

یک بارش اینجا در مازاچیو است، کلیسای سانتا ماریا نوولا در فلورانس،

so we just said, well maybe, Visari has done something

بنابراین گمان کردیم که شاید وازاری عین همین کار را

like that in the case of this great work of art by Leonardo,

برای شاهکار هنری لئوناردو نیز کرده باشد،

since he was a great admirer of Leonardo da Vinci.

چرا که او لئوناردو داوینچی را تحسین می‌کرد.

And so we built some very sophisticated radio antennas

ما یک آنتن رادیویی بسیار پیچیده ساختیم

just for probing both walls and searching for an air gap.

تا درباره هر دو دیوار تحقیق کنیم و دنبال شکاف هوا بگردیم.

And we did find many on the right panel of the east wall,

و شکاف‌های هوای زیادی را در طرف راست دیوار شرقی پیدا کردیم،

an air gap, and that's where

و این جایی است که

we believe "The Battle of Anghiari,"

فکر می‌کنیم «نبرد آنگیاری»‌،

or at least the part that we know has been painted,

یا دست کم بخشی که می دانیم نقاشی شده،

which is called "The Fight for the Standard," should be located.

و «جنگ برای استاندارد» نامیده می‌شود، قرار گرفته است.

Well, from there, unfortunately,

متاسفانه در این مرحله،

in 2004, the project

در سال ٢٠٠٤، پروژه

came to a halt. Many political reasons.

متوقف شد. به دلایل فراوان سیاسی.

So I decided to go back to my alma mater,

تصمیم گرفتم به دانشگاه بازگردم،

and, at the University of California, San Diego,

به دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو،

and I proposed to open up a research center

و پیشنهاد افتتاح یک مرکز تحقیقاتی را دادم

for engineering sciences for cultural heritage.

برای پیاده‌سازی علوم مهندسی بر میراث فرهنگی.

And in 2007, we created CISA3 as a research center

و در سال ٢٠٠٧ مرکز تحقیقاتی CISA3 را تاسیس کردیم

for cultural heritage, specifically art, architecture

برای میراث فرهنگی، بویژه هنر، معماری

and archaeology. So students started to flow in,

و باستان‌شناسی. سیل دانشجویان سرازیر شد،

and we started to build technologies, because that's

و شروع کردیم به کار روی ساخت انواع تکنولوژی، زیرا

basically what we also needed in order to move forward

در واقع به آن احتیاج داشتیم برای پیشرفت کار

and go and do fieldwork.

و برای کار میدانی.

We came back in the Hall of the 500 in 2011,

ما در سال ٢٠١١ به سالن ٥٠٠ برگشتیم،

and this time, with a great group of students,

و این بار، همراه یک گروه عالی دانشجویی،

and my colleague, Professor Falko Kuester,

و همکارم، پرفسور فالکو کوستر،

who is now the director at CISA3, and we

که اکنون مدیر CISA3 است

came back just since we knew already where to look for

ما برگشتیم چون دقیقا می‌دانستیم که کجا را باید بگردیم

to find out if there was still something left.

تا بفهمیم آیا هنوز چیزی باقی مانده‌است.

Well, we were confined though, limited, I should rather say,

باید بگویم که ما محدود شدیم

for several reasons that it's not worth explaining,

به دلایل فراوانی که مجال گفتنش نیست،

to endoscopy only, of the many other options we had,

که از بین گزینه‌های پیش رویمان، فقط آندوسکوپی را انتخاب کنیم،

and with a 4mm camera attached to it,

و با یک دوربین ۴ میلی‌متری متصل به آن،

we were successful in documenting and taking

ما موفق به ثبت و برداشتن تکه‌هایی

some fragments of what it turns out to be

از آنچه که به نظر می‌رسید

a reddish color, black color, and there is some

قرمز رنگ و سیاه باشد، و کمی

beige fragments that later on

ذرات بژ رنگ وجود داشت كه بعداً

we ran a much more sophisticated exams,

آزمایشات دقیق‌تر بیشتری انجام دادیم،

XRF, X-ray diffraction, and the results are very positive

با استفاده از XRF، اشعه X، و تا بحال نتایج بسیار مثبت هستند.

so far. It seems to indicate that indeed

به نظر می‌رسد که واقعا

we have found some pigments, and since we know for sure

ذرات و تکه‌هایی پیدا کرده‌ایم، و از آنجا که مطمئن بودیم

that no other artist has painted on that wall

که هیچ هنرمند دیگری روی آن دیوار نقاشی نکشیده

before Vasari came in about 60 years later, well,

تا ۶۰ سال و قبل از آمدن وازاری،

those pigments are therefore firmly related to mural painting

پس بنابراین، آن ذرات حتما مرتبط با یک نقاشی دیواری،

and most likely to Leonardo.

و به احتمال بسیار متعلق به لئوناردو هستند.

Well, we are searching for the highest and highly praised

ما به دنبال ممتازترین و تحسین شده‌ترین

work of art ever achieved by mankind.

آثار هنری که تا به حال به دست انسان ساخته شده هستیم.

As a matter of fact, this is by far the most important

در واقع، این اثر تا به حال مهم‌ترین

commission that Leonardo has ever had,

کار سفارشی به شمار می‌رود که لئوناردو در عمرش پذیرفته است،

and for doing this great masterpiece, he was named

و به خاطر این شاهکار بزرگ،

the number one artist influence at the time.

او به عنوان تاثیرگزارترین هنرمند وقت لقب گرفت.

I had also had the privilege since the last 37 years

طی ۳۷ سال گذشته، این افتخار هم نصیبم شده

to work on several masterpieces as you can see behind me,

تا روی چندین شاهکار هنری کار کنم، همانطوری که پشت سرم می‌بینید،

but basically to do what? Well, to assess, for example,

اما به چه دلیل؟ خب، مثلا برای ارزیابی

the state of conservation. See here the face of the

وضع نگهداری اثر. اینجا صورت زن

Madonna of the Chair that when just shining a UV light on it

در نقاشی Madonna of the Chair که وقتی نور ماوراءبنفش به آن تابانده می شود

you suddenly see another, different lady,

ناگهان یک زن دیگر دیده می‌شود،

aged lady, I should rather say.

بهتر بگویم، یک زن مسن.

There is a lot of varnish still sitting there, several retouches,

هنوز چندین لایه روتوش و لاک رویش هست،

and some over cleaning. It becomes very visible.

و کمی تمیزکاری. کاملا معلوم است.

But also, technology has helped to write new pages

اما تکنولوژی کمک کرده به نگارش صفحات جدیدی

of our history, or at least to update pages of our histories.

از تاریخ ما، یا دست کم صفحات تاریخمان را بروز کرده است.

For example, the "Lady with the Unicorn,"

مثلا، تابلوی «زن و تک‌ شاخ»

another painting by Rafael, well, you see the unicorn.

نقاشی دیگری از رافائل، تک شاخ را می‌بینید.

A lot has been said and written about the unicorn, but

درباره این تک‌ شاخ فراوان گفته و نوشته شده،

if you take an X-ray of the unicorn, it becomes a puppy dog.

اگر از این تک‌ شاخ عکس اشعه X بگیریم، یک توله سگ نمایان می‌شود.

And — (Laughter) — no problem, but, unfortunately,

و (خنده حاضران)، که اشکالی ندارد، اما، متاسفانه،

continuing with the scientific examination of this painting

ادامه آزمایشات علمی از این نقاشی

came out that Rafael did not paint the unicorn,

نشان داد که رافائل تک‌ شاخ را نقاشی نکرده،

did not paint the puppy dog, actually left the painting

حتی سگ را هم نکشیده، بلکه در واقع نقاشی را

unfinished, so all this writing about the exotic symbol

نیمه‌کاره رها کرده، پس این همه نوشته درباره نشان ناشناخته‌ی

of the unicorn — (Laughter) — unfortunately,

تک‌ شاخ -(خنده حاضران)- متاسفانه،

is not very reliable. (Laughter)

چندان قابل اعتماد نیست. (خنده حاضران)

Well, also, authenticity. Just think for a moment

اصالت هم همینطور. به این فکر کنید که

if science really could move in the field of authenticity

اگر علم حقیقتا می‌توانست تحرکی به وجود آورد در زمینه اصالت

of works of art. There would be a cultural revolution

آثار هنری. نه تنها انقلابی فرهنگی رخ می‌داد

to say the least, but also, I would say, a market revolution,

دست‌کم، بلکه در بازار هم انقلاب می‌شد،

let me add. Take this example:

این مثال را در نظر بگیرید:

Otto Marseus, nice painting, which is "Still Life"

این نقاشی زیبای «طبیعت بی‌جان» اثر اوتو مارسیس

at the Pitti Gallery, and just have an infrared camera peering through,

در گالری پیتی، به تازگی با استفاده از دوربین ماوراءقرمز آزمایش شده،

and luckily for art historians, it just was confirmed

و خوشبختانه برای تاریخ‌شناسان هنری، مسجل شد

that there is a signature of Otto Marseus. It even says

که امضای اوتو مارسیس بر اثر است. حتی

when it was made and also the location.

زمان و مکان آن هم گفته می‌شود.

So that was a good result. Sometimes, it's not that good,

نتیجه خوبی است اما گاهی به این خوبی نیست،

and so, again, authenticity and science could go together

پس تکرار می‌کنم که اصالت و علم می‌توانند همکاری کنند

and change the way, not attributions being made,

تا تغییر ایجاد کنند در نحوه اصالت‌سنجی،

but at least lay the ground for a more objective,

دست‌کم راه را هموار کنند برای رویکردی بی‌طرفانه‌تر

or, I should rather say, less subjective attribution,

یا، بهتر است بگویم، کمتر جانبدارانه، برای تعیین اصالت و خالق آثار هنری،

as it is done today.

نسبت به آنچه که امروز انجام می‌شود.

But I would say the discovery that really caught

اما کشفی که حقیقتا

my imagination, my admiration, is the incredibly vivid

تخیل و تحسین مرا برانگیخت، طراحی فوق‌العاده زنده

drawing under this layer, brown layer,

زیر این لایه است، لایه قهوه‌‌اى

of "The Adoration of the Magi." Here you see

از نقاشی The Adoration of the Magi (ستایش مغ). اینجا

a handmade setting XYZ scanner with an infrared camera put on it,

یک اسکنر XYZ با دوربین مادون قرمز را می‌بینید،

and just peering through this brown layer

که در حال تحقیق و کند‌و‌ کاو روی این لایه قهوه‌ای

of this masterpiece to reveal

از این شاهکار است تا مشخص کند

what could have been underneath.

که زیر آن چیست.

Well, this happens to be the most important painting

خب، این مهمترین نقاشی است که

we have in Italy by Leonardo da Vinci, and

ما از لئوناردو داوینچی در ایتالیا داریم،

look at the wonderful images of faces that nobody has seen

به تصاویر مسحورکننده صورت‌هایی نگاه کنید که هیچ کس

for five centuries. Look at these portraits.

برای پنج قرن آنها را ندیده. به این پرتره ها نگاه کنید.

They're magnificent. You see Leonardo at work.

عالی هستند. کار لئوناردو را می‌بینید.

You see the geniality of his creation, right directly

نبوغ خلق او را می‌بینید، مستقیما

on the ground layer of the panel, and see

روی اولین لایه سطح نقاشی، و ببینید

this cool thing, finding, I should rather say,

این چیز باحال، بهتر است بگویم کشف را،

an elephant. (Laughter) Because of this elephant,

یک فیل. (خنده حاضران) به خاطر این فیل،

over 70 new images came out, never seen for centuries.

بیش اذ ۷۰ تصویر نمایان شدند، که برای قرن ها از نظرها مخفی بود.

This was an epiphany. We came to understand

مثل کشف و شهود بود. ما متوجه شدیم

and to prove that the brown coating that we see today

و ثابت کردیم که روکش قهوه‌ای که امروز می‌بینیم

was not done by Leonardo da Vinci, which left us

کار لئوناردو نبود، بلکه

only the other drawing that for five centuries

طراحی اولیه را برای پنج قرن پوشانده بود

we were not able to see, so thanks only to technology.

و نمی‌توانستیم ببینیمش، بنابراین تنها باید از تکنولوژی تشکر کنیم.

Well, the tablet. Well, we thought, well, if we all have

می‌رسیم به لوح فشرده. ما فکر کردیم اگر ما

this pleasure, this privilege to see all this,

این فرصت بزرگ نصیبمان شده که شاهد این چیزها باشیم،

to find all these discoveries, what about for everybody else?

این ها همه را کشف کنیم، پس دیگران چه؟

So we thought of an augmented reality application

پس به فکر یک اپلیکیشن تقویت‌شده افتادیم

using a tablet. Let me show you just simulating

با استفاده از لوح فشرده. بگذارید با شبیه‌سازی نشانتان بدهم

what we could be doing, any of us could be doing,

که هر یک از ما چه می‌تواند بکند،

in a museum environment.

در محیط یک موزه.

So let's say that we go to a museum with a tablet, okay?

فرض کنیم با یک تبلت به موزه می‌رویم، خب؟

And we just aim the camera of the tablet

و دوربین تبلت را تنظیم می‌کنیم

to the painting that we are interested to see, like this.

روی نقاشی که مایلیم ببینیم، مثل این.

Okay? And I will just click on it, we pause,

خب؟ رویش کلیک می‌کنم، دکمه پاز را میزنیم،

and now let me turn to you so the moment the image,

و حالا بگذارید به طرف شما برگردم، وقتی که عکس

or, I should say, the camera, has locked in the painting,

یا باید بگویم دوربین روی نقاشی قفل کرده است،

then the images you just saw up there in the drawing

آن وقت تصاویری که چند دقیقه پیش در طراحی دیدید

are being loaded. And so, see.

پیاده‌سازی می‌شود. و ببینید.

We can, as we said, we can zoom in. Then we can scroll.

همانطوری که گفتم میشود زوم کرد و اسکرول کرد.

Okay? Let's go and find the elephant.

برویم فیل را پیدا کنیم.

So all we need is one finger. Just wipe off

فقط به یک انگشت احتیاج داریم. پاکش کنید

and we see the elephant. (Applause)

و بعد می‌توانیم فیل را ببینیم.

(Applause)

(تشویق حاضران)‌

Okay? And then if we want,

بعد اگر بخواهیم

we can continue the scroll to find out, for example,

می توانیم همینطور روی تصویر بگردیم، مثلا،

on the staircase, the whole iconography is going

روی پلکان، تمام پیکرنگاری

to be changed. There are a lot of laymen reconstructing

تغییر می‌کند. مردانی در حال بازسازی هستند

from the ruins of an old temple a new temple,

از ویرانه‌های معبد قدیمی یک معبد نو می‌سازند،

and there are a lot of figures showing up. See?

و نقش‌های زیادی نمایان می‌شود. می‌بینید؟

This is not just a curiosity, because it changes

این فقط محض کنجکاوی نیست، چرا که

not just the iconography as you see it, but the iconology,

نه تنها همانطور که می‌بینید پیکرنگاری را تغییر می‌دهد، بلکه شمایل‌شناسی را نیز دستخوش تغییر می‌کند،

the meaning of the painting,

همینطور مفهوم نقاشی را،

and we believe this is a cool way, easy way,

و ما معتقدیم که این یک روش جذاب و آسان است،

that everybody could have access to, to become more

که هر کسی می‌تواند بهش دسترسی داشته باشد، تا افراد بتوانند

the protagonist of your own discovery, and not just

در کشف و شهود شخصی نقش فعالانه‌تری داشت، و

be so passive about it, as we are when we walk through

منفعلانه رفتار نکنند، مثل وقتی که قدم می‌زنیم

endless rooms of museums.

در اتاق‌های بی‌پایان موزه‌ها.

(Applause)

(تشویق حاضران)‌

Another concept is the digital clinical chart, which sounds

یک مفهموم دیگر جدول دیجیتال بالینی است، که

very obvious if we were to talk about real patients,

اگر داشتیم درباره بیماران واقعی صحبت می‌کردیم، خیلی روشن به نظر می‌رسید

but when we talk about works of art, unfortunately,

ولی وقتی پای آثار هنری در میان باشد، متاسفانه،

it's never been tapped as an idea.

به عنوان ایده مورد استقبال قرار نمی‌گیرد.

Well, we believe, again, that this should be the beginning,

باز هم، ما معتقدیم که این اول کار است،

the very first step, to do real conservation,

اولین گام برای انجام مرمت واقعی،

and allowing us to really explore and to understand

که به ما حقیقتا امکان می‌دهد تا کشف کنیم و

everything related to the state of our conservation,

هر چیزی را که با طرز مرمت ما مرتبط است دریابیم،

the technique, materials, and also if, when, and why

تکنیک، مواد، و همچنین زمان و اگرها و لزوم

we should restore, or, rather, to intervene on

انجام مرمت، یا این که آیا باید دخالت کرد

the environment surrounding the painting.

در فضای محیطی یک نقاشی.

Well, our vision is to rediscover

چشم‌انداز ما کشف دوباره

the spirit of the Renaissance, create a new discipline

روح رنسانس، و خلق یک نظام نو است

where engineering for cultural heritage is actually

جایی که مهندسی برای میراث فرهنگی در واقع

a symbol of blending art and science together.

نمادی از آمیختگی هنر و علم باشد.

We definitely need a new breed of engineers

ما قطعا به نژادی از مهندسین احتیاج داریم

that will go out and do this kind of work and

که این جور کارها را انجام دهند و

rediscover for us these values, these cultural values

این قبیل ارزش های فرهنگی را برای ما کشف کنند که

that we badly need, especially today.

نیاز مبرمی بهشان داریم، بویژه امروزه.

And if you want to summarize in one just single word,

و اگر بخواهم در یک کلمه خلاصه کنم،

well, this is what we're trying to do.

این چیزی است که سعی می‌کنیم انجام دهیم.

We're trying to give a future to our past

سعی می‌کنیم به گذشته‌مان، آینده را ببخشیم

in order to have a future.

تا آینده‌ای داشته باشیم.

As long as we live a life of curiosity and passion,

مادامی که با کنجکاوی و شور زندگی کنیم،

there is a bit of Leonardo in all of us. Thank you. (Applause)

در هر یک از ما یک لئوناردوی کوچک است. متشکرم. (تشويق حضار)

(Applause)

(تشویق حاضران)