The enchanting music of sign language | Christine Sun Kim

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

Interpreter: Piano, "p," is my favorite musical symbol.

مترجم شفاهی: پیانو، "p" نماد مورد علاقه من از موسیقی است.

It means to play softly.

به معنای نواختن آرام موسیقی است.

If you're playing a musical instrument and you notice a "p" in the score,

اگر آلت موسیقی را بنوازید و متوجه "p" آن شوید

you need to play softer.

نیاز دارید که آرام‌تر بنوازید.

Two p's -- even softer.

دو تا "p" حتی آرام‌تر.

Four p's -- extremely soft.

چهار "p" -- به شدت آرام.

This is my drawing of a p-tree,

این طرح من از درخت "p" هست،

which demonstrates

که نشان می‌دهد

no matter how many thousands upon thousands of p's there may be,

مهم نیست که چند هزار پی آنجا هست،

you'll never reach complete silence.

بلکه شما هرگز به سکوت کامل نخواهید رسید.

That's my current definition of silence:

این تعریف من از سکوت هست:

a very obscure sound.

یک صدای بسیار مبهم.

I'd like to share a little bit

می‌خواهم کمی

about the history of American Sign Language, ASL,

تاریخ زبان اشاره آمریکایی، ASL، به اضافه کمی از پیشینه خودم

plus a bit of my own background.

را با شما به اشتراک بگذارم.

French sign language was brought to America during the early 1800s,

زبان اشاره فرانسوی در اوایل قرن هجدهم به آمریکا آورده شد،

and as time went by, mixed with local signs,

و با گذشت زمان، با زبان اشاره محلی مخلوط شد،

it evolved into the language we know today as ASL.

و این به زبانی که امروز ما به آن ای اس ال-ASL می‌گویم تکامل یافت.

So it has a history of about 200 years.

خُب این تاریخی ۲۰۰ ساله دارد.

I was born deaf,

من ناشنوا به دنیا آمدم،

and I was taught to believe that sound wasn't a part of my life.

و به من آموزش داده شد که صدا جایی در زندگی من ندارد.

And I believed it to be true.

و من باور کرده بودم که حقیقت همین هست.

Yet, I realize now that that wasn't the case at all.

بله،اما اکنون درک می‌کنم که اصلا اینطور نیست.

Sound was very much a part of my life,

صدا بخشی از زندگی من هست،

really, on my mind every day.

واقعا، هر روز در ذهنم هست.

As a Deaf person living in a world of sound,

به عنوان فردی ناشنوا که در دنیای صدا زندگی می‌کند،

it's as if I was living in a foreign country,

مثل این میماند که در کشور خارجی زندگی می‌کنم،

blindly following its rules, customs, behaviors and norms

کورکورانه قوانین، رسوم، رفتارها و هنجارهای اجتماعی را دنبال می‌کنم

without ever questioning them.

بدون اینکه پرسشی از آنها کنم.

So how is it that I understand sound?

چگونه من صدا را درک می‌کنم؟

Well, I watch how people behave and respond to sound.

خب، من نگاه می‌کنم مردم چگونه به صدا واکنش نشان داده و با آن رفتار می‌کنند.

You people are like my loudspeakers, and amplify sound.

شما مانند بلندگو و آمپلی‌فایر ( تقویت کنند صدا) من هستید.

I learn and mirror that behavior.

من این رفتار را یاد می‌گیرم و انعکاس می‌دهم.

At the same time, I've learned that I create sound,

و در همان زمان، فهمیدم که من صدا هم تولید می‌کنم،

and I've seen how people respond to me.

و پاسخ و واکنش مردم به خودم را دیده‌ام.

Thus I've learned, for example ...

خُب من آموخته ام، برای مثال...

"Don't slam the door!"

" در را محکم به هم نزن!"

"Don't make too much noise when you're eating from the potato-chip bag!"

"وقتی چیپس می‌خوری زیاد صدا نده!"

(Laughter)

( خنده )

"Don't burp,

"آروغ نزن،

and when you're eating,

و وقتی می‌خوری،

make sure you don't scrape your utensils on the plate."

مطمئن شو که ظرف غذا را خراش ندهی."

All of these things I term "sound etiquette."

همه این چیزهای را من از " آداب صدا " یاد گرفتم.

Maybe I think about sound etiquette

شاید من درباره آداب صدا

more than the average hearing person does.

بیشتر از متوسط مردم شنوا بدانم.

I'm hyper-vigilant around sound.

هوشیاریم نسبت به صدای اطرافم بسیار زیاد است.

And I'm always waiting in eager nervous anticipation

و همیشه با اشتیاق شکننده‌ای در انتظار پیش بینی صدای پیرامونم هستم

around sound, about what's to come next.

و اینکه صدای بعدی چه خواهد بود.

Hence, this drawing.

از این رو، طرح را کشیدم.

TBD, to be decided.

TBD، تصمیم گرفته شده.

TBC, to be continued.

TBC، ادامه داده شده.

TBA, to be announced.

TBA،اعلام شده

And you notice the staff --

و شما خطوط حامل را تشخیص می‌دهید--

there are no notes contained in the lines.

هیچ نُتی روی خطوط نیست.

That's because the lines already contain sound

زیرا خطوط از قبل بواسطه لکه‎های دقیق

through the subtle smudges and smears.

حاوی صداها هستند.

In Deaf culture, movement is equivalent to sound.

در فرهنگ ناشنوایی، حرکت معادل صداست.

This is a sign for "staff" in ASL.

این یک نشانه برای " خطوط حامل " در ASL هست

A typical staff contains five lines.

یک خط حامل شامل پنج خط هست.

Yet for me, signing it with my thumb sticking up like that

با این حال برای من، بالا بودن انگشت شصت مثل این

doesn't feel natural.

طبیعی احساس نمی‌شود.

That's why you'll notice in my drawings, I stick to four lines on paper.

به همین دلیل هست که من با چهار خط روی کاغذ کار کردم.

In the year 2008, I had the opportunity to travel to Berlin, Germany,

در سال ۲۰۰۸، من فرصتی داشتم که به برلین در آلمان سفر کنم،

for an artist residency there.

که اقامتگاهی برای هنرمندان دارد.

Prior to this time, I had been working as a painter.

تا قبل از آن زمان، من نقاشی کار می‌کردم.

During this summer, I visited different museums and gallery spaces,

در طول آن تابستان، من موزه ها و نگارخانه‌های مختلفی را دیدم،

and as I went from one place to the next,

و از موزه‎ای به موزه بعدی رفتم،

I noticed there was no visual art there.

متوجه شدم که هنر تجسمی در آنجا نبود.

At that time, sound was trending, and this struck me ...

در آن زمان، به صدا گرایش یافتم و و با آن برخورد کردم...

there was no visual art,

هیچ هنر تجسمی نبود،

everything was auditory.

همه چیز سمعی بود.

Now sound has come into my art territory.

دیگ صدا وارد گستره‌ی هنری من شده.

Is it going to further distance me from art?

آیا این باعث پیش رفتن من در هنر می‎شودشده؟

I realized that doesn't have to be the case at all.

درک کردم که نباید اصلا مورد خاصی باشد.

I actually know sound.

در واقع من صدا را می‌شناسم.

I know it so well

آنقدر خوب آن را می‌شناسم

that it doesn't have to be something just experienced through the ears.

که نیازی نیست تنها از طریق گوش‌هایتان آن را تجربه کنید.

It could be felt tactually,

در واقع من می‌توانم آن را از طریق لامسه تجربه کنم،

or experienced as a visual,

یا بصورت تصویری،

or even as an idea.

یا حتی به عنوان ایده.

So I decided to reclaim ownership of sound

خُب تصمیم گرفتم که مجددا صدایی

and to put it into my art practice.

را که بر روی هنرم گذاشته بودم را ادعا کنم.

And everything that I had been taught regarding sound,

و همه آنچه که مورد صدا یاد گرفته بودم

I decided to do away with and unlearn.

را تصمیم گرفتم کنار بگذارم و نادیده بگیرم.

I started creating a new body of work.

تصمیم گرفتم هنر نوی را یاد بگیرم.

And when I presented this to the art community,

و هنگامی که این را به جامعه هنری ارائه دادم،

I was blown away with the amount of support and attention I received.

از میزان توجه و حمایتی که به من شد سرم از تعجب سوت کشید.

I realized:

متوجه شدم:

sound is like money,

صدا مانند پول هست.

power, control --

قدرت، کنترل--

social currency.

پول رایج جامعه هست.

In the back of my mind, I've always felt that sound was your thing,

در پس ذهنم، همواره احساس می‌کردم که صدا مال شماست،

a hearing person's thing.

صدا برای افرادی است که توانایی شنیدن دارند.

And sound is so powerful

صدا بسیار قدرتمند هست

that it could either disempower me and my artwork,

حتی می‌تواند قدرت من و اثر هنری‎ام را نیز کم کند،

or it could empower me.

و یا قدرتمندم کند.

I chose to be empowered.

و من انتخاب کردم که قدرتمند شوم.

There's a massive culture around spoken language.

فرهنگهای عظیمی پیرامون زبان گفتاری وجود دارد.

And just because I don't use my literal voice to communicate,

و تنها به دلیل اینکه من از صدا به معنای لغوی برای گفتگو کردن استفاده نمی‌کنم،

in society's eyes it's as if I don't have a voice at all.

در چشم جامعه اینطور هست که من اصلا صدایی ندارم.

So I need to work with individuals who can support me as an equal

خُب من نیاز داردم با افرادی کار کنم که که مرا برابر با ( افراد شنوا) حمایت کنند

and become my voice.

و صدای من شوند.

And that way, I'm able to maintain relevancy in society today.

و با این شیوه، من قادرم که نسبتا در جامعه امروز باقی بمانم.

So at school, at work and institutions,

خُب در مدرسه، در محل کار و موسسات،

I work with many different ASL interpreters.

من با مترجمین زیاد ASL کار کردم.

And their voice becomes my voice and identity.

و صدای آنها صدای من و هویت من شد.

They help me to be heard.

آنها به من کمک کردند تا به جلو بروم.

And their voices hold value and currency.

صدای آنها ارزشمند و پول رایج من شد.

Ironically, by borrowing out their voices,

از قضا، با قرض گرفتن صدای آنها،

I'm able to maintain a temporary form of currency,

می‌توانم پول موقتا قرض کنم.

kind of like taking out a loan with a very high interest rate.

یک جوری مثل این است که وامی با بهره بسیار بالایی بگیری.

If I didn't continue this practice,

اگر من این تمرین را ادامه نمی‌دادم،

I feel that I could just fade off into oblivion

احساس می‌کردم که به فراموشی می روم

and not maintain any form of social currency.

و هیچ یک از پول جاری اجتماعی حفظ نمی‌شد.

So with sound as my new art medium,

خب با وجود صدا در هنرم

I delved into the world of music.

من در دنیای موسیقی شروع به کاوش کردم.

And I was surprised to see the similarities between music and ASL.

من از مشابه‌های بین موسیقی و ASL شگفت زده شدم.

For example,

برای مثال،

a musical note

یک نُت موسیقی

cannot be fully captured and expressed on paper.

نمی‌تواند کاملا روی کاغذ آمده و بر روی آن بیان شود.

And the same holds true for a concept in ASL.

و صادقانه بگویم برای مفهوم ASL همانطور است.

They're both highly spatial and highly inflected --

هر دو آنها به شدت فضایی و تغییر پذیرند

meaning that subtle changes

بدین معنا که یک تغییر نامحسوس

can affect the entire meaning

می‌تواند تاثیر بر کل معنا

of both signs and sounds.

زبان اشاره و موسیقی بگذارد.

I'd like to share with you a piano metaphor,

می‌خواهم با شما استعاره ای از پیانو را به اشتراک بگذارم،

to have you have a better understanding of how ASL works.

برای اینکه درک بهتری از چگونگی کار ASL پیدا کنید.

So, envision a piano.

یک پیانو را تصور کنید.

ASL is broken down into many different grammatical parameters.

ASL به پارامترهای گرامری مختلفی شکسته شده است.

If you assign a different parameter to each finger as you play the piano --

اگر پارامترهای مختلفی را برای هر انگشتی که با آن پیانو می‌نوازید طراحی کنید--

such as facial expression, body movement,

مانند بیان با چهره، حرکات بدن،

speed, hand shape and so on,

سرعت، شکل دست و چیزهای دیگر،

as you play the piano --

همانطور که پیانو می‌نوازید--

English is a linear language,

انگلیسی زبان خطی است،

as if one key is being pressed at a time.

یعنی در هر زمان یک کلید قشار داده می‌شود.

However, ASL is more like a chord --

با اینجال،ASL بیشتر شبیه یک قوس هست--

all 10 fingers need to come down simultaneously

هر ده انگشت نیاز دارد تا همزمان پائین بیایند.

to express a clear concept or idea in ASL.

تا یک مفهوم یا ایده را در ASL به وضوح بیان کند.

If just one of those keys were to change the chord,

اگر تنها یکی از این کلیدها این قوس را تغییر دهند،

it would create a completely different meaning.

معنایی کاملا متفاوت میآفریند.

The same applies to music in regards to pitch, tone and volume.

مانند همین کار در موسیقی برای دانگ صدا، نوا و بلندای صدا.

In ASL, by playing around with these different grammatical parameters,

در ASL، با بازی با این پارامترهای مختلف گرامری،

you can express different ideas.

می‌توانید ایده‌های مختلفی را بیان کنید.

For example, take the sign TO-LOOK-AT.

برای مثال، زبان اشاره " نگاه کن".

This is the sign TO-LOOK-AT.

این زبان اشاره" نگاه کن" هست.

I'm looking at you.

من به شما نگاه می‌کنم.

Staring at you.

به شما خیره می‌شوم.

(Laughter)

( خنده)

(Laughter)

( خنده)

Oh -- busted.

آه -- خرد شدم.

(Laughter)

( خنده)

Uh-oh.

آه .

What are you looking at?

به چی نگاه می‌کنی؟

Aw, stop.

عه، بس کن.

(Laughter)

( خنده)

I then started thinking,

سپس من شروع به فکر کردن کردم،

"What if I was to look at ASL through a musical lens?"

" اگر به ASL از طریق لنز موسیقایی نگاه کنم چه؟"

If I was to create a sign and repeat it over and over,

اگر من یک زبان اشاره می‌شاختم و آن را بارها و بارها تکرار می‌کردم،

it could become like a piece of visual music.

می‌توانست مانند یک قطعه موسیقی بصری باشد.

For example, this is the sign for "day,"

برای مثال، این زبان اشاره برای "روز " هست،

as the sun rises and sets.

زمانی که خورشید طلوع و غروب می‌کند.

This is "all day."

این"همه‌ی روز" است.

If I was to repeat it and slow it down,

اگر این را تکرار و آهسته می‌کردم،

visually it looks like a piece of music.

این یک قطعه موسیقی بصری می‌شد.

All ... day.

همه‌ی... روز.

I feel the same holds true for "all night."

حقیقتا من همین حس رابرای " همه‌ی شب" می‌کردم.

"All night."

"همه‌ی شب."

This is ALL-NIGHT, represented in this drawing.

این "همه‌ی شب" در این طرح نماش داده شده.

And this led me to thinking about three different kinds of nights:

و منجر شد به اینکه من درباره سه نوع شب فکر کنم؛

"last night,"

"شب گذشته"

"overnight,"

" یک شبِ"

(Sings) "all night long."

( اشاره)"در طول شب"

(Laughter)

( خنده)

I feel like the third one has a lot more musicality than the other two.

احساس می‌کنم سومی بیشتر از آن دو تا موسیقیایی هست.

(Laughter)

( خنده)

This represents how time is expressed in ASL

ابن نشان می‌دهند که چگونه زمان در ASL بیان می‌شود

and how the distance from your body can express the changes in time.

و چگونه فاصله با بدن تو می‌تواند زمان را تغییر دهد.

For example,

برای مثال،

1H is one hand, 2H is two hand,

1H یک دست هست 2H دو دست هست،

present tense happens closest and in front of the body,

زمان حال در نزدیک بدن، جلو بدنت نشان داده می‌شود،

future is in front of the body and the past is to your back.

آینده در جلو بدن و گذشته در پشت تو.

So, the first example is "a long time ago."

پی اولین مثال " خیلی سال پیش" هست.

Then "past,"

سپس "گذشته،"

"used to"

"عادت داشته"

and the last one, which is my favorite,

و آخری، که مورد علاقه من هست،

with the very romantic and dramatic notion to it,

با مفهوم عاشقانه و دراماتیک در آن

"once upon a time."

"روز روزگاری"

(Laughter)

( خنده)

"Common time"

"زمان مشترک"

is a musical term

یک اصطلاح موسیقیایی هست

with a specific time signature of four beats per measure.

با زمان مشخصی از چهار ضرب.

Yet when I see the word "common time,"

با این حال هنگامی که من واژه "زمان مشترک" را می‌بینم

what automatically comes to mind for me is "at the same time."

آنچه که بی اختیار به ذهنم می‌رسد ا"در همان زمان" هست.

So notice RH: right hand, LH: left hand.

پس می فهمم RH برای دست راست وLH برای دست چپ.

We have the staff across the head and the chest.

ما خط حامل را دراز سر تا قفسه سینه را داریم.

[Head: RH, Flash claw]

[سر:RH ، فلش پنجه]

[Common time]

[ زمان مشترک]

[Chest: LH, Flash claw]

[قفسه سینه:RH ، فاش پنجه]

I'm now going to demonstrate a hand shape called the "flash claw."

می‌خواهم یک شکل با دست را نشان دهم که به آن "فلش پنجه" می‌گویند

Can you please follow along with me?

می‌شود لطفا با من اینکار را بکنید؟

Everybody, hands up.

همه، دست‌ها بالا.

Now we're going to do it in both the head and the chest,

ما این را با سر و قفسه سینه حالا انجام می‌دهیم.

kind of like "common time" or at the same time.

مانند"زمان مشترک" یا در همان زمان.

Yes, got it.

بله، درسته.

That means "to fall in love" in International [Sign].

این بدان معنا‌ست"عاشق شدن" زبان اشاره بین المللی.

(Laughter)

( خنده)

International [Sign], as a note,

زبان اشاره به عنوان یک نُت،

is a visual tool to help communicate

یک ابزار بصری برای کمک به گفتگو و ارتباط برقرار کردن

across cultures and sign languages around the world.

درسراسر فرهنگ‌ها و زبان های اشاره در سراسر جهان هست.

The second one I'd like to demonstrate is this --

دومین چیزی که دوست دارم نشان دهم--

please follow along with me again.

لطفا پشت سر من دوباره انجام دهید.

And now this.

و حالا این.

This is "colonization" in ASL.

این "استعمار" در ASL هست.

(Laughter)

( خنده)

Now the third --

حالا سومی--

please follow along again.

لطفا دوباره من را دنبال کنید.

And again.

و دوباره.

This is "enlightenment" in ASL.

این در ASL " روشنگری" هست.

So let's do all three together.

بگذارید همه را با هم انجام دهیم.

"Fall in love,"

"عاشق شدن"

"colonization"

"استعمار"

and "enlightenment."

و "روشنگری."

Good job, everyone.

همگی، عالی بود.

(Laughter)

( خنده)

Notice how all three signs are very similar,

متوجه شدید که چفدر این سه واژه اشاره با هم مشابه هستند،

they all happen at the head and the chest,

همه اینها با سر و قفسه سینه اتفاق می‌افتد،

but they convey quite different meanings.

اما آنها سه معنای کاملا متفاوت را انتقال می‌دهند.

So it's amazing to see how ASL is alive and thriving,

خُب این خیلی جالب هست که ببینید چگونه ASL مانند موسیقی

just like music is.

شکوفا و زنده است.

However, in this day and age,

با این حال، امروزه،

we live in a very audio-centric world.

ما در جهانی بسیار صوتی - محور زندگی می‌کنیم.

And just because ASL has no sound to it,

و به دلیل اینکه ASL صدایی در آن ندارد،

it automatically holds no social currency.

بطور خودکار تبدیل به پول رایج اجتماعی می‌شود.

We need to start thinking harder about what defines social currency

ما نیاز داریم که درباره تعریف پول اجتماعی بیشتر فکر کنیم

and allow ASL to develop its own form of currency --

و اجازه دهیم که ASL در شکل پولی خودش شکل بگیرد--

without sound.

بدون صدا.

And this could possibly be a step to lead to a more inclusive society.

و این امر ممکن است منجر به یک گامی برای جامعه فراگیرتر شود.

And maybe people will understand

و شاید مردم درک کنند

that you don't need to be deaf to learn ASL,

که نیازی نیست ناشنوا باشی تا تا ASL را یادبگیری،

nor do you have to be hearing to learn music.

و نیازی نیست تا شنوا باشی تا موسیقی را یاد بگیری.

ASL is such a rich treasure

ASL مانند یک میراث گرانبهاست

that I'd like you to have the same experience.

که دوست دارم شما هم تجربه مشابهی از آن داشته باشید.

And I'd like to invite you to open your ears,

و دوست دارم از شما دعوت کنم که گوش‌هایتان را باز کنید،

to open your eyes,

چشمهایتان را بازکنید،

take part in our culture

و بخشی از فرهنگ من را انتخاب کرده

and experience our visual language.

و زبان بصری‌مان را تجربه کنیم.

And you never know,

و شما نمی‌دانید،

you might just fall in love with us.

شاید روزی عاشق ما شوید.

(Applause)

( تشویق)

Thank you.

سپاسگزارم

Denise Kahler-Braaten: Hey, that's me.

دنیس کاهلر - براتن: هی، این من هستم.

(Applause)

( تشویق)